Ενότητες

Αυτό το κείμενο πρέπει να το έχω ξεκινήσει καμία εικοσαριά φορές και να το παράτησα. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το δημοσιεύσω το Δεκέμβρη σε αυτό το πιο προσωπικό blog μιας και είναι οι σκέψεις που μου πέρασαν όλο το μήνα. Πολλοί μπορεί να το έχετε παρατηρήσει ότι τον Δεκέμβρη δεν ήμουν τόσο ενεργός στο φόρουμ όσο έχω υπάρξει στο παρελθόν. Αυτό το γεγονός προέκυψε για δύο λόγους.
 
Πρώτον τον Δεκέμβριο ετοιμάζω πάντα τα αφιερώματα της χρονιάς για το anthem.gr. Είναι μια δύσκολη διαδικασία που με φέρνει στα όρια μου κάθε χρόνο, αλλά εξαντλώ όλη μου τη δημιουργικότητα. Φέτος έγραψα τρία μεγάλα άρθρα για wrestling, τρία αφιερώματα για ξένους δίσκους της χρονιάς, ένα άρθρο με τα άλμπουμ της χρονιάς που μας πρότεινε το κοινό μας, έναν προσωπικό απολογισμό της χρονιάς και τρία αφιερώματα για τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2024 (όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα είναι η μέρα που ανεβαίνει το δεύτερο εξ αυτών). Μαζί με την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή Anthems στο Radioalchemy κάθε Τετάρτη και την προσωπική μου ζωή και τα ταξίδια μου, το πακέτο ήταν μεγάλο.
 
Ο δεύτερος λόγος όμως ήταν ότι νιώθω ότι κουράστηκα. Όχι με το φόρουμ. Με τα κόμικς. Διαβάζω από μικρό παιδί και τα τελευταία δέκα χρόνια ξεκίνησα να διαβάζω με όλο μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Έχω μεγαλώσει τη συλλογή μου, έχω αγοράσει σπάνια τεμάχια, έχω βρει εκδόσεις που ήθελα να διαβάσω χρόνια, έχω πραγματικά κάνει πάρα πολλά για αυτό το χόμπι. Και παρ' όλα αυτά νιώθω σαν παιδάκι με τα ακριβά του παιχνίδια αφού τα βαρέθηκε. Θέλω τόσο πολύ να παίξω με όλα αυτά, αλλά σε ένα σημείο έφτασα να νιώθω τόσο κουρασμένος. Μου αρέσει το Μπλέικ και Μόρτιμερ, αλλά η τελευταία κριτική πραγματικά βγήκε με το ζόρι. Οι σκέψεις μου όταν κατάλαβα ότι κουράζομαι με το που δω ένα μπαλονάκι κόμικς ήταν πολλές.
 
Είναι όλο αυτό ένα σύνηθες burn out; Κατά καιρούς περνάω τέτοια και σταματάω για λίγο το διάβασμα, αλλά αυτό το μικρό διάλειμμα δεν είναι ποτέ αρκετό. Η κούραση από το διάβασμα ή οποιοδήποτε άλλο χόμπι ασχολείσαι μανιωδώς, δεν φεύγει αν δεν ξεκόψεις μία περίοδο. Εγώ πραγματικά ένιωθα ότι έχω μπουχτίσει. Θυμάμαι να το συζητάω με μια φίλη μου που θεωρούσα ότι διαβάζει άπειρα βιβλία και ότι δεν είμαι σε αυτό το επίπεδο. Και εκείνη μου είπε "Νικόλα διαβάζεις δύο βιβλία το μήνα και τρία graphic novels σχεδόν κάθε εβδομάδα, είναι πολύ το διάβασμα που κάνεις". Κοιτώντας μέσα στο 2024 είδα να σβήνω ένα τεράστιο μέρος από τα αδιάβαστά μου, να γράφω για αυτά, να κάνω αφιερώματα και στο φόρουμ, αλλά στο τέλος ένιωθα ότι όλο αυτό είναι σαν τα παιχνίδια πιο πάνω. Θέλω να παίξω με όλα τους, να τα διαβάσω όλα τους, αλλά είναι σαν να το κάνω για να πω ότι τα διάβασα και να νιώσω ωραία που εκπλήρωσα το στόχο αλλά όχι για να το απολαύσω, για να ικανοποιήσω εμένα. 
 
Μετά σκέφτομαι ότι ίσως όλο αυτό να είναι το τέλος της ενασχόλησής μου με τα κόμικς. Ανά καιρούς μικρότερος έπιανα χόμπι, έριχνα και λεφτά πολλές φορές και γρήγορα βαριόμουν ή κοίταζα αλλού ή πολύ απλά δε μου άρεσε όσο νόμιζα. Ίσως τα κόμικς να ήταν μία ακόμα τέτοια ασχολία στην οποία έριξα περισσότερα λεφτά και τη βαρέθηκα μετά από αρκετά χρόνια. Το σημείο που κατάλαβα την κρίση που έχω είναι όταν δεν πήγα στο AthensCon. Ήταν κάτι που είχα προγραμματίσει (σε ένα ΣΚ με πολλές εκδηλώσεις για μένα) και τελικά όταν έφτασε η ώρα είδα ότι έψαχνα λόγους να μην πάω.
 
Είναι σαν να βαρέθηκα τη φάση και ειλικρινά σε ένα σημείο οι σκέψεις που έκανα ήταν κακές. Βαρέθηκα να ξεχνάω αντίτυπα για υπογραφές επειδή δεν είχα χρόνο πριν, βαρέθηκα να πιάνω ελάχιστες ουσιώδεις συζητήσεις, να βλέπω άπειρους που δεν έχουν ιδέα τι παίζει να βρίσκονται εκεί, βαρέθηκα να ψάχνουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη, βαρέθηκα να έχω άπειρα πράγματα να δω και ελάχιστο χρόνο. Βασικά βρέθηκα σε θέση να κατηγορώ άλλους που δεν φταίνε επειδή η δική μου σχέση με την αγαπημένη μου ενασχόληση περνάει κρίση. Η βάση είναι ότι έχασα το event που κάθε χρόνο ήμουν μόνιμα εκεί και πραγματικά δε με ένοιαξε, ούτε με πολυνοιάζει τώρα.
 
Οι σκέψεις μου ήταν πολλές και όσο έχω αυτό το reader's block δε μπορούσα να διαβάσω κάτι ή να ανεβάσω αλλά ήθελα να κάνω όσα με ευχαριστούν. Στη γιορτή μου έλαβα από την κοπέλα μου ένα υπέροχο δώρο, την εγκυκλοπαίδεια της DC από την Anubis. Μέσα έχει ένα post it που γράφει: "Μια μικρή εξαίρεση από το διάλειμμα των κόμικς". Είναι το μόνο σχετικό έντυπο για κόμικς που ξεφύλλισα τελευταία. Γενικά όμως έκανα αυτό που ξέρω ότι θα με βοηθούσε. Αφιερώθηκα στο γράψιμο και ύστερα έδωσα προσωπικό χρόνο σε μένα. Πέρασα χρόνο με τον άνθρωπό μου, έζησα πολύ ωραίες βραδιές με ποτά και φίλους, ταξίδεψα, είδα την οικογένειά μου, αγόρασα δώρα. Ήταν οι πιο ωραίες γιορτές που έχω κάνει παρά την πίεση που είχα με το anthem και την εκπομπή. Όπως έγραψα στην προσωπική μου ανασκόπηση, είμαι σε μια αρκετά όμορφη φάση ζωής και θέλω να δημιουργήσω καινούρια πράγματα.
 
Ίσως αυτό το κείμενο έληγε με την ανακοίνωση ενός comeback, το μεγάλο φινάλε του διαλείμματος μου, γιατί εκεί κατέληξα τελικά. Δεν βαρέθηκα τα κόμικς. Τα αγαπώ. Συνεχίζω να παίρνω σακουλάρες γεμάτες από αυτά. Απλά νιώθω ότι κάηκα και τώρα δίνω τον ελεύθερο μου χρόνο σε άλλα πράγματα. Θα τελειώσω 12 Ιανουαρίου τα αφιερώματα, θα τρέξω μια συνέντευξη και την ανασκόπηση της παρουσίασης ενός δίσκου πολύ δυνατού συγκροτήματος και θα κοιτάξω να περάσω ποιοτικό χρόνο με τους φίλους μου. Πιστεύω ότι η στιγμή που θα ανοίξω ένα κόμικ και θα νιώσω την ίδια μαγεία θα έρθει αργά ή γρήγορα. Μου θυμίζει πολύ ένα διάλειμμα που έκανα για δύο μήνες από όλα τα σόσιαλ μίντια που ήταν το καλύτερο δώρο που μου έκανα τα τελευταία χρόνια. 
 
Όταν αγαπάς πολύ κάτι, δεν πρέπει να προσπαθείς να το απολαύσεις σε υπερβολικό βαθμό. Γιατί τώρα είναι δύσκολο το να διαβάσω μια σελίδα μπαλονάκια. Θα έρθει όμως και η στιγμή που θα είμαι γεμάτος ενθουσιασμό.

Μετά τα παπιά

 
 
και τον Ποπάι
 

 
και ο Κόρτο έπεσε στο γνωστό πηγάδι στο Γιουκατάν.
 

 
 
Υποθέτω πως κάποια στιγμή θα πέσει και ο κύριος Κλιάφας