soloup

Ευχαριστώ παιδιά για τις αναρτήσεις

Και περισσότερες πληροφορίες στο pdf 0.1.proparaskevastiki.fasi.soloup-2.pdf

Πρόσκληση Εργαστηρίου για Δημιουργούς Κόμικς 25-27 Μαΐου 2015, Μυτιλήνη/ Λέσβος «Νήσων Περίπλους- Στεριές Θαλασσινών 10.000 Εντυπώσεις» Τριήμερο Εργαστήριο Comics 25-27 Μαϊου 2015, Μυτιλήνη Υπεύθυνος MasterClass Εργαστηρίου: Soloup - Αντώνης Νικολόπουλος (Δημιουργός κόμικς, Διδάκτωρ ΤΠΤΕ Παν. Αιγαίου) Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι 17 Απριλίου 2015 Περιγραφή Δράσης / Εργαστηρίου Η ΕΤΑΛ Α.Ε. (Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου) και το Δίκτυο Νησιωτικών περιοχών «Νήσων Περίπλους» μέσω των προγραμμάτων Leader διοργανώνουν για τον Μάιο του 2015 μια σειρά εργαστηρίων καλλιτεχνικής δημιουργίας. (Ζωγραφική, comics, φωτογραφία, γλυπτική- κεραμική κ.α.) Τα εργαστήρια θα πλαισιωθούν με διάφορες παράλληλες δράσεις όπως, εκθέσεις,, εκδόσεις, εκδηλώσεις κλπ. Ειδικά για το εργαστήριο comics, συμμετοχή μπορούν να δηλώσουν όλοι οι δημιουργοί κόμικς (επαγγελματίες και μη) από τις 11 νησιωτικές περιοχές που συμμετέχουν στο δίκτυο «Νήσων Περίπλους». Αυτές είναι: 1.Αναπτυξιακή Ηρακλείου (Συντονιστής Εταίρος) 2.Αναπτυξιακή Λασιθίου 3.Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτη (Χανιά) 4.Α.Κ.Ο.Μ.Μ.Ψηλορείτης, (Ανώγεια) 5.Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου 6.Αναπτυξιακή Εταιρεία Λήμνου 7.Αναπτυξιακή Δωδεκανήσου 8.Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων 9.Συνεταιριστική Αυτοδιοικητική Ζακύνθου 10.Αναπτυξιακή Ιονίων Νήσων 11.Αναπτυξιακή Εύβοιας Θα επιλεγούν 11 καλλιτέχνες, ένας δημιουργός από κάθε περιοχή. Σε περίπτωση που δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον από μία περιοχή, η θέση θα καλυφθεί από τις αιτήσεις άλλων περιοχών. Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής καλύπτονται από την διοργάνωση. Στόχος του εργαστηρίου είναι η συνύπαρξη και η συνδημιουργία των καλλιτεχνών με βάση κάποιο κοινό θέμα / σενάριο. Το έργο που θα προκύψει από τους καλλιτέχνες, υπάρχει σχεδιασμός για να εκτεθεί στην Μυτιλήνη και να υπάρξει σχετική έντυπη δημοσιοποίηση και κυκλοφορία του. Για περισσότερες πληροφορίες και για αιτήσεις συμμετοχής μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες: http://www.nissonart.com/ http://www.etal-sa.gr Επίσης για άμεση επικοινωνία με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, στο mail: soloup@soloup.net με την ένδειξη «Εργαστήριο κόμικς» και το όνομά σας.

Μερικές φωτογραφίες από τα εγκαίνια της έκθεσης στις 1ο Φεβρουαρίου.

Το επίσημο Δελτίο Τύπου από το Μουσείο Μπενάκη: Συνδιοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη Διεθνές Φεστιβαλ Κόμικς Αθήνας Εκδόσεις Κέδρος Soloup ΑΪΒΑΛΙ: Ένα ταξίδι στο χρόνο Εγκαίνια: Τρίτη, 10 Φεβρουαρίου 2015, ώρα 19:00 Διάρκεια: 12.02.2015 – 08.03.2015 Μουσείο Μπενάκη – Πειραιώς 138 Δελτίο τύπου Με αφορμή την κυκλοφορία του graphic novel Αϊβαλί του Soloúp, το Μουσείο Μπενάκη, το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας και οι εκδόσεις Κέδρος συνδιοργανώνουν την έκθεση με τίτλο «Soloúp. Αϊβαλί: Ένα ταξίδι στο χρόνο» στο Μουσείο Μπενάκη – Πειραιώς 138. Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τρίτη, 10 Φεβρουαρίου, στις 19:00 και θα διαρκέσει έως τις 8 Μαρτίου 2015. Με επίκεντρο το Αϊβαλί, έναν τόπο μνήμης για τον προσφυγικό Ελληνισμό, ο σκιτσογράφος Soloúp επιστρατεύει ιστορικά κείμενα, ντοκουμέντα και φωτογραφίες της εποχής σ’ ένα ταξίδι από την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης ως και τις μέρες μας. Μία περιπλάνηση τριών γενεών μέσα στον χρόνο, προσφύγων και προσφυγογενών. Ξεναγοί της διαδρομής, ο Φώτης Κόντογλου, ο Ηλίας Βενέζης, η Αγάπη Βενέζη Μολυβιάτη και ο Αχμέτ Γιορουλμάζ, οι μαρτυρίες των οποίων αποκτούν εικόνα μέσα στο βιβλίο. Στην έκθεση παρουσιάζονται εικαστικά από τις σελίδες του graphic novel, καθώς προσχέδια και πρωτότυπες σελίδες με μολύβι. Συγχρόνως εκτίθεται υλικό όπως φωτογραφίες, σκίτσα, παλιές καρτ ποστάλ και άλλα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την τεκμηρίωση και την απόδοση των εικόνων. Οι επισκέπτες, επίσης, θα έχουν τη δυνατότητα να δουν τα στάδια εξέλιξης μιας αφήγησης κόμικς, από το σενάριο μέχρι την τελική ολοκλήρωσή της (storyboard, προσχέδια, μολύβια, μελάνια, κ.λπ.). Την έκθεση συμπληρώνουν πολύτιμα έγγραφα προσφύγων, σπάνιες φωτογραφίες από την καταστροφή και εκτυπώσεις εφημερίδων με την πρώτη δημοσίευση του βιβλίου Ηλία Βενέζη Νούμερο 31328, καθώς και άγνωστα σκίτσα του Φώτη Κόντογλου, τα οποία βρέθηκαν κατά την έρευνα του βιβλίου. Αρχειακό υλικό παραχώρησαν ειδικά για τη συγκεκριμένη ενότητα το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, το Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ. και η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης. Επιμέλεια έκθεσης: Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν σειρά εκδηλώσεων: Παρουσίαση του grapic novel Αϊβαλί του Soloúp Τρίτη 10.02.2015, ώρα 19:00 Την ημέρα των εγκαινίων θα πραγματοποιηθεί η πρώτη επίσημη παρουσίαση του graphic novel του Soloúp Αϊβαλί, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Για την έκδοση θα μιλήσουν οι: Μιχάλης Παγίδας, σύμβουλος επιχειρήσεων αλλά και απόγονος Αϊβαλιωτών, δισέγγονος του «κοντραμπατζή Στριγγάρου» όπως αναφέρεται και στο βιβλίο από τον Φ. Κόντογλου Ο Bruce Clark θα παρέμβει για το βιβλίο μέσω video. Την παρουσίαση θα χαιρετίσει ο εκδότης του «Κέδρου» Ευάγγελος Παπαθανασόπουλος. «Αποκριές στο Αϊβαλί» Η Λυδία Κονιόρδου αφηγείται Φώτη Κόντογλου Σάββατο 15.02.2015, ώρα 12:00 Το Αϊβαλί υπήρξε ένας τόπος ιδιαίτερος. Οι μνήμες που έχουν διασωθεί, μιλούν με γλαφυρότητα για τις γιορτές της πόλης και ιδιαίτερα για το καρναβάλι της Αποκριάς. Ένα ομαδικό ξεφάντωμα παιδιών και μεγάλων στους δρόμους της πόλης. Μουσικές εξαίσιες, μασκαρέματα. αυτοσχέδιοι θίασοι. Στις αποκριές το Αϊβαλιού, ξυπνούσαν τα όνειρα: ζωντάνευε ο Μεγ’ Αλέξανδρος, οι δώδεκα θεοί, οι φουστανελάδες ήρωες του 1821, αλλά και ο Ροβινσών Κρούσος, «ο πόλεμος των Μπόερς» και ο «Ολλανδικός στόλος»! Η Αποκριά στο Αϊβαλί ξαναζωντανεύει για λίγο στο Μουσείο Μπενάκη. Στο πλαίσιο της έκθεσης του «Soloúp. Αϊβαλί: Ένα ταξίδι στο χρόνο», η Λυδία Κονιόρδου αφηγείται το απόσπασμα «Οι Αποκριές και οι Δώδεκα Θεοί» του Φώτη Κόντογλου από το βιβλίο του Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου. Την αφήγηση συνοδεύει στο νέυ ο Χάρης Λαμπράκης, ενώ θα προβάλλονται σκίτσα από τις αποκριές του Κυρ Φώτη, όπως έχουν καταγραφεί στο graphic novel Αϊβαλί (εκδόσεις Κέδρος). Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη στήριξη της ομάδας "Παίζουμε Οικολογικά". Αϊβαλί: Ένα ταξίδι από τις Καλές Τέχνες στον Οπτικό Πολιτισμό Πέμπτη 05.03.2015, ώρα 17:00 Εισηγητές: Γιάννης Σκαρπέλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Οπτικού Πολιτισμού Πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννης Κουκουλάς, Ιστορικός Τέχνης, Υποψήφιος Διδάκτωρ του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Ανοιχτό μάθημα για φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του Παντείου Πανεπιστημίου, το οποίο πραγματοποιείται με αφορμή το graphic novel Αϊβαλί του Soloúp από τις εκδόσεις Κέδρος). Πολιτισμός - Μνήμη - Κόμικς - Όνειρο αλλά και Ντοκουμέντο - Βιογραφία - Αυτοβιογραφία - Τεκμηρίωση, οι Γιάννης Σκαρπέλος και Γιάννης Κουκουλάς μας ξεναγούν σε ένα ταξίδι όπου τα πραγματικά γεγονότα και η Ιστορία μετατρέπονται στις σελίδες ενός graphic novel σε μια έντεχνη αφήγηση. Το μάθημα και τις εισηγήσεις μπορούν να παρακολουθήσουν ελεύθερα εκτός από φοιτητές των δύο τμημάτων, και όσοι από το ευρύτερο κοινό ενδιαφέρονται: αναγνώστες, καλλιτέχνες, λάτρεις των κόμικς κ.λπ. Στο τέλος των δύο προσεγγίσεων θα ακολουθήσει συζήτηση. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην έκθεση «Soloúp. Αϊβαλί: Ένα ταξίδι στο χρόνο». Για σχολικές ομάδες τελευταίας τάξης Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου. Ο αφηγητής και σκιτσογράφος Soloúp συνομιλεί με τα παιδιά και περιηγείται μαζί τους στην έκθεση, κάθε Πέμπτη και Παρασκευή από12 Φεβρουαρίου έως 6 Μαρτίου 2015 (10:00-11:00 & 11:00-12:00). Πληροφορίες και κρατήσεις: Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, Δευτέρα έως Πέμπτη, 10:00-14:00, τηλ. 210 3671067-69. Στο κλείσιμο της έκθεσης, το Σαββάτο 7 και την Κυριακή 8 Μαρτίου, στις 12 το μεσημέρι, θα υπάρξει ξενάγηση και για το κοινό.

Αγαπητοί μου φίλοι και συμφορουμήτες, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Σας έχω πολλές εκπλήξεις. Σε άλλο θρεντάκι θα αναρτήσω για την έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη και για τις παράλληλες εκδηλώσεις που θα γίνουν με αφορμή το συγκεκριμένο grapic novel.

Και επίσης θα έχουμε και "Αϊβαλί". Επίσημη πρώτη παρουσίαση το Σάββατο 22 Νοεμβρίου, στις 7:00, στο Βυζαντινό μουσείο. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν η Εύη Σαμπανίκου (Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρώτρια καθηγήτρια ΤΠΤΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου) και Λέων Α. Ναρ (συγγραφέας, αρθογράφος και Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ.)'

«Αϊβαλί»: Πρώτη Παρουσίαση Θεσσαλονίκη , Βυζαντινό Μουσείο, Σάββατο 22 Νοεμβρίου (7:00 μ.μ.) "ΑΪβαλί" (graphic novel) Συγγραφέας: Soloup Εισαγωγικό σημείωμα: Bruce Clark Εκδόσεις: Κέδρος σελίδες: 448 Η πρώτη παρουσίαση για το graphic novel του Soloup, «Αϊβαλί» (Εκδόσεις Κέδρος) θα γίνει στην Θεσσαλονίκη στο Αμφιθέατρο «Στέφανος Δραγούμης» του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, το Σάββατο 22 Νοεμβρίου στις 7:00 μ.μ. Την παρουσίαση εισηγούνται οι: Εύη Σαμπανίκου (ιστορικός της τέχνης και επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου) και ο Λέων Α. Ναρ (συγγραφέας, αρθογράφος και Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ.). Η παρουσίαση γίνεται στα πλαίσια της Έκθεσης «Μισό Λεπτό 2014» (20-28 /11/2014) που συνδιοργανώνουν η εκδοτική Ένατη Διάσταση, ο σύλλογος Ε.Σ.Φ.Ι.Π.Σ, η σχολή Comink και τα μέλη της Ιnkorrekt σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο. Περισσότερες πληροφορίες στο: http://www.comic-n-play.gr/nea/117-aivali.html και στο fb: https://www.facebook.com/pages/Aivali-Soloup/295309670679232

(Κι εδώ για να υπάρχει το κείμενο) «Αϊβαλί η πατρίδα μου» Περιοδικό δρόμου «Σχεδία» #18, Σεπτέμβριος 2014-10-15 Συνέντευξη του SOLOUP στην Ελεωνόρα Ορφανίδου Ο SOLOUP, ο τύπος που με το πενάκι του σε βάζει να κοιτάς τη δημόσια σφαίρα αλλιώς, ταξίδεψε μια μέρα στο Αϊβαλί παρασυρμένος από τον Κόντογλου και εκείνη τη έλξη για την απέναντι ακτή. Από το ταξίδι γεννήθηκε ένα graphic novel που αφηγείται παλιές και σημερινές ιστορίες κι από τις δυο πλευρές του Αιγαίου. Με έμπνευση από την Αιολική σχολή που γράφει βιωματικά για το '22, καταθέτει τις προσωπικές του εμπειρίες για το σήμερα. --Θέλω να ξεκινήσουμε αυτή τη συζήτηση για το Αϊβαλί και το graphic novel σας, με τον παλιό, καλό, κλασικό τρόπο, το θεμελιώδες γιατί. Εντάξει, είναι γοητευτικό να γράφεται μια παλιά ιστορία με ένα μοντέρνο τρόπο αλλά αυτό από μόνο του δεν μοιάζει αρκετό. Γιατί να γράψει σήμερα κάποιος για το '22; Και με ποια αφορμή; --Δεν ήταν κάτι που το είχα προσχεδιάσει. Ούτε έκατσα κάποια στιγμή να σκεφτώ: «να, αυτό είναι ωραίο θέμα για να γίνει graphic novel». Στην συγκεκριμένη περίπτωση το …θέμα ήταν αυτό που ήρθε και με βούτηξε από τον σβέρκο. Συνέβη απρόσμενα σε ένα μονοήμερο ταξιδάκι από την Μυτιλήνη στο Αϊβαλί. Και το φιτίλι το άναψε το «Αϊβαλί η πατρίδα μου» του Κόντογλου που είχα μαζί μου για παρέα. Τους επόμενους δυο μήνες τουλάχιστον, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Συνεχώς επέστρεφα με το μυαλό μου στο Αϊβαλί. Άλλωστε έχω καταγωγή από την Μικρά Ασία και όσο μεγαλώνεις, φαίνεται πως δυναμώνει η ανάγκη να ξαναγυρίζεις στις ρίζες σου και να επαναπροσδιορίζεσαι. --Γιατί το Αϊβαλί απ όλο το μικρασιατικό τόξο- ήταν μόνο το ταξίδι; ---Το μονοήμερο ταξιδάκι στο Αϊβαλί όπως σας είπα, αποτέλεσε την αφορμή. Κανονικά οι παππούδες μου δεν ήταν από την Αιολίδα αλλά από την Ιωνία. Την Σμύρνη, τον Τσεσμέ και το Μπαϊντίρι. Από εκείνα τα μέρη ήταν οι αφηγήσεις των γιαγιάδων μου. Όμως η Σμύρνη υπήρξε μια πολυεθνική, κοσμοπολίτικη πολιτεία και η σημερινή μεγαλούπολη με τις πολυκατοικίες δεν έχει κρατήσει σχεδόν τίποτα από τότε. Ενώ το Αϊβαλί στέκει ακόμα και σήμερα σχεδόν όπως το άφησαν οι Έλληνες. Τα σπίτια, τα δρομάκια, το ταλιάνι με τα νησάκια, είναι όπως ακριβώς τα περιγράφουν ο Κόντογλου και ο Βενέζης. Το Αϊβαλί έτσι εκτός από την αφορμή, έγινε και το ιδανικό σκηνικό γι’ αυτό το ταξίδι στον χρόνο. --Γράψατε με έμπνευση από τους συγγραφείς της Αιολικής σχολής – που με τα βιβλία τους –μαρτυρίες, όρισαν πολιτισμικά τον τρόπο πρόσληψης της Μικρασιατικής καταστροφής, ενός ιστορικού γεγονότος. Κάνετε χρήση της Ιστορίας.Θεωρείτε ότι γράφετε ιστορία; --Η Μαριάννα Κορομηλά σε μια παλαιότερη συνέντευξή της στο Lifo έλεγε πως όλοι έχουν σήμερα άποψη για την Ιστορία κι ας είναι ένα επιστημονικό πεδίο όπως τα Μαθηματικά. Έχουν άποψη όλοι για τα μαθηματικά; Όχι. Γιατί λοιπόν πρέπει να τρώμε κάθε φορά στη μάπα την ιστορική ημιμάθεια και τις ιδεολογικές στρεβλώσεις του καθενός; Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν προσπαθώ να γράψω ούτε να «ξαναγράψω» την Ιστορία. Όμως όταν καταπιάνεσαι με πραγματικά γεγονότα, για μαρτυρίες που υπάρχουν σε βιβλία και σε φωτογραφίες και τα ίδια τα σπίτια υπάρχουν ακόμα εκεί, στη θέση τους, δεν μπορείς αυτήν την «ιστορία» να την αγνοήσεις. Έτσι πράγματι χρειάστηκε να ανατρέξω σε πάρα πολλές πηγές, σε ιστορικά αρχεία, σε καρτ ποστάλ της εποχής και να διαβάσω με άλλο μάτι τα έργα της γενιάς του ‘30 για να ξαναστήσω το πλαίσιο που θα κινούνται οι ήρωες των ιστοριών του βιβλίου. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως διεκδικώ τις περγαμηνές η την απαιτούμενη αποστασιοποίηση ενός Ιστορικού. --Γράφετε λογοτεχνία; -- Πιο πολύ θα έλεγα πως κατέγραψα τις σκέψεις μου μέσα από μια προσωπική εμπειρία. Επίσης σε πρώτο πρόσωπο μιλούν για αυτά που έζησαν και οι συγγραφείς - ο Κόντογλου, ο Βενέζης, ο Αχμέτ Γιορουλμάζ-, τους οποίους κατά έναν τρόπο ξαναδιαβάζω μέσα από την αφηγηματική ροή των σκίτσων. Έτσι οι αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο σε όλο το «Αϊβαλί», ακροβατούν κατά κάποιον τρόπο ανάμεσα στην λογοτεχνική γραφή και την προσωπική εμπειρία, ανάμεσα στην υποκειμενική ματιά και τα ιστορικά γεγονότα. --Χρησιμοποιείτε πάντως και παραθέτετε μια εκτενή βιβλιογραφία που σε μεγάλο βαθμό είναι ιστορική. ---Έχετε δίκιο. Αν και στο τέλος του graphic novel στο… «αντί βιβλιογραφίας» αποφεύγω να καταθέσω έναν ολοκληρωμένο κατάλογο παραπομπών, τελικά ενδίδω στον πειρασμό να αναφερθώ έστω και πλαγίως στις πηγές μου. Αυτό μάλλον είναι ένα κουσούρι που μου άφησε το διδακτορικό. Αλλά είπαμε, αυτό το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα στον λογοτεχνικό λόγο και την Ιστορία. Ούτε η εκτενής βιβλιογραφία της ταιριάζει ούτε η απόλυτη έλλειψή της. --Εμπνέεστε και από την άλλη πλευρά, τον Αχμέτ Γιορουλμάζ – να κάτι άγνωστο σε μας, είναι κοινή η λογοτεχνική πρόσληψη των γεγονότων της εποχής εκείνης; --- Όχι, τα βλέπουμε διαφορετικά. Ο καθένας από την πλευρά του. Αλλά υπάρχουν πολλά στοιχεία που είναι κοινά και αυτά ακριβώς γίνονται γέφυρες επικοινωνίας. Ας πούμε η συμπάθεια ή και η συμπόνια μεταξύ ανθρώπων που προκύπτει παρά τις αντιπαλότητες και τα διαφορετικά στρατόπεδα. Νομίζω πως πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και την απέναντι πλευρά. Και σε προσωπικό επίπεδο, και στο επίπεδο της κοινωνίας και στο επίπεδο των εθνών. Όπως επίσης να κοιτάμε όχι μόνο τα λάθη των άλλων, αλλά και τα δικά μας. Δεν μιλώ για ηττοπάθεια και ενοχικά σύνδρομα. Αντίθετα μιλάω για ειλικρινή αυτοκριτική. Όπως είπαμε προηγουμένως, η Ιστορία είναι σαν τα Μαθηματικά. Δεν γίνεται να λύνουμε προβλήματα χωρίς να κατανοούμε και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Δεν γίνεται να βγάλουμε σωστή οποιαδήποτε εξίσωση αν έχουμε … «εξ ορισμού» πάντα δίκιο. --Θα θέλαμε να ορίσετε τους χώρους και τους χρόνους της ιστορίας σας . Είναι παρελθόν και παρόν, τα οποία συναντώνται στο σήμερα; --Ακριβώς. Το Αϊβαλί είναι ένας τόπος όπου το μαρτυρικό παρελθόν κουβαλάει τις πληγές και τις αμαρτίες του μέχρι σήμερα. Αλλά στις μέρες μας υπάρχει δυστυχώς ουσιαστική άγνοια γι’ αυτό το παρελθόν. Θα λέγαμε και …άγνοια κινδύνου, γιατί αν λησμονείς ή αγνοείς το παρελθόν, είναι πολύ εύκολο να ξαναπέσεις στα ίδια λάθη. --Μπορείτε να μου αναλύσετε τον όρο “πολιτικό βιβλίο” σε σχέση με το βιβλίο σας; -- Για τους περισσότερους, πολιτική είναι τα πρόσωπα των κομμάτων και των τηλεοπτικών παραθύρων. Άντε και οι εκλογές και οι σφυγμομετρήσεις. «Ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός», «ποιος κλέβει την παράσταση νίκης». Εγώ θα έλεγα πως ό,τι ασχολείται με τα ανθρώπινα ένστικτα και πάθη καθώς αυτά απελευθερώνονται μαζικά από τις εκάστοτε κοινωνικές αντιπαλότητες, και ταυτόχρονα προσπαθεί να τα κατανοήσει και να τα ερμηνεύσει, αν όχι να τα επηρεάσει και να τα κατευθύνει, είναι Πολιτική. Το «Αϊβαλί» έτσι, στο βαθμό που προσπαθεί να κατανοήσει τι συνέβη τότε και τι συμβαίνει σήμερα, είναι ένα πολιτικό βιβλίο. --Στο βιβλίο σας υπάρχει ένας ιδιότυπος προσδιορισμός του χρόνου, όπως και της αναφοράς στον Κόντογλου. Επειδή το έχω δει, είναι ένα υπέροχο εύρημα και θα ήθελα να μας μιλήσετε γι αυτό. ---Ο Κόντογλου όπως σας είπα, υπήρξε κυριολεκτικά αυτός που με μετέφερε στο παρελθόν και με ξενάγησε στην πατρίδα του. Από την άλλη, η αμεσότητα και η απλότητα του λόγου του, είναι συγκλονιστική. Σου μιλάει απευθείας στην καρδιά και ταυτόχρονα νομίζεις πως συνομιλείς με έναν σοφό δάσκαλο αλλά και μ’ έναν αδελφικό φίλο. Αυτήν την απρόσμενη αμεσότητα προσπάθησα ν’ αποτυπώσω στο «Αϊβαλί». Την παράξενη ξενάγησή του αλλά και τις σκέψεις του. Και σε πολλά σημεία μάλιστα, με το ύφος και την μανιέρα της δικής του ζωγραφικής. --Να επανέλθω στην ουσία. Βλέπετε συνάφεια στις δύο απέναντι ακτές; Τότε και τώρα; Και τι είδους; Σημαντικότερες από τις ετερότητες; -- Αν το σκεφτείτε, από την εποχή του Ομήρου ή των Περσικών πολέμων, για να μην πω παλαιότερα, οι ακτές των δυο ηπείρων λειτουργούσαν πάντα σαν ηλεκτρόδια. Ασία κι Ευρώπη, ανατολή και δύση, πάντα πολεμούσαν στο Αιγαίο. Ακόμα και οι μετανάστες που πνίγονται σήμερα για να περάσουν από την μια ακτή στην άλλη, είναι εν τέλει μια εκδοχή του ίδιου αυτού πολέμου. Ταυτόχρονα όμως οι δυο πολιτισμοί παντρεύονταν σ’ αυτές τις ακτές. Αντάλλασσαν εργαλεία, προϊόντα, θρησκείες, ιδέες, τραγούδια. Εγώ επιμένω σε αυτό το στοιχείο. Ο αλληλοσεβασμός στον πολιτισμό του «Άλλου» και από τις δυο πλευρές, θα μπορούσε να φέρει την συνεννόηση. Αυτό που λέω δεν είναι τόσο ουτοπικό όσο ακούγεται. --Και η ίδια η ανταλλαγή πληθυσμών του 22 ως μέρος της Συνθήκης της Λοζάνης είχε μια απίστευτη βιαιότητα. Δεν ρωτήθηκαν οι πρόσφυγες και από τις δυο πλευρές. Η ανταλλαγή έγινε ή με το βίαιο διωγμό του 22 ή στη συνέχεια με απόφαση των μεγάλων δυνάμεων. Τι μας λέει το βιβλίο σας γι αυτά; -- Η Λοζάνη είναι η κατάληξη όλων αυτών που διαδραματίζονται στο βιβλίο. Η συνθήκη «έλυσε» το εθνοτικό ζήτημα, ομογενοποιώντας εθνικά ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές και ικανοποιώντας ουσιαστικά τα σχέδια των ισχυρών της διεθνούς διπλωματίας. Όμως αυτή η «διευθέτηση» δεν λογάριασε καθόλου τις ανθρώπινες ψυχές. Την ελευθερία και τις περιουσίες εκατομμυρίων ανθρώπων. Και ακόμη χειρότερα, έγινε πρότυπο για να «επιλύονται» ακόμα και στις μέρες μας αντίστοιχες διαφορές. Η συνθήκη έτσι νομιμοποίησε μια πολύ σκληρή πρακτική. Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις των διπλωματικών ισορροπιών, να διαχειρίζονται τους ανθρώπους, όπως διαχειρίζονται οι κρεατέμποροι τα βόδια. --Κλείνω με το ερώτημα αν ο SOLOUP έγραψε για το χθες ή για το σήμερα. ---Ασχολούμαστε με το χθες γιατί μας νοιάζει το σήμερα. Υπό τον τίτλο “Αϊβαλί” το γκράφικ νόβελ του SOLOUP θα εκδοθεί από τον Κέδρο το Φθινόπωρο. Τετρακόσιες σελίδες ασπρόμαυρο σχέδιο και σε κάποια κεφάλαια ασπρόμαυρο με τόνους γκρι, με το χρώμα να ορίζει οπτικά τον χρόνο. Όλα τα υπόλοιπα ορίζονται από την αγάπη του συγγραφέα για το κείμενο, στο οποίο ήταν πλήρως αφοσιωμένος ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής εδώ της συνάντησης.

14/09/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Συνέντευξη του Soloup με αφορμή το νέο βιβλίο του http://www.efsyn.gr/?p=233664 Το «Αϊβαλί» στα κύματα της Ιστορίας Βιβλία για το Αϊβαλί και τα ανθρώπινα δράματα που ακολούθησαν την τραγωδία του 1922 έχουν γραφtεί πολλά. Κόμικς όμως όχι. Ο Soloup δημιουργεί το πρώτο. «Συνομιλεί» με τον Ηλία Βενέζη, τον Φώτη Κόντογλου, τον Αχμέτ Γιορουλμάζ. Ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, εξερευνά ιστορικά αρχεία, τόπους και μνήμες ανθρώπων. Ακόμα και των δικών του. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΛΟΥΙΖΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ comics@efsyn.gr Συνομιλώντας με τον Φώτη Κόντογλου Ο Φώτης Κόντογλου, ένας εκ των «πρωταγωνιστών» στο «Αϊβαλί», σχεδιασμένος από τον Soloup με τη βυζαντινότροπη τεχνοτροπία που εφάρμοσε ο Κόντογλου σε πολλά από τα έργα του Ο Soloup εδώ και 25 χρόνια είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους «επαγγελματίες» του χιούμορ με τα κόμικς και τις γελοιογραφίες του. Η νέα δουλειά του, ωστόσο, ένα μνημειώδες έργο 440 σελίδων, αφορά μια τεράστια τραγωδία: το Αϊβαλί τις μέρες του 1922 και τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο επίκεντρο της Ιστορίας, θύματα των εκατέρωθεν εξουσιών, των απανταχού μεγαλοϊδεατισμών και των στημένων διπλωματικών παιχνιδιών. Με αφορμή την κυκλοφορία του αριστουργηματικού βιβλίου του και την ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής (14 Σεπτεμβρίου), μας εξηγεί τι σημαίνει γι’ αυτόν το «Αϊβαλί». Το «Αϊβαλί» ακροβατεί σε ένα σχοινί που συνδέει το 1922 με το 2014 και πηγαινοέρχεται στον αιώνα που μεσολάβησε. Αλλά δεν υποκύπτει ούτε στην ωραιοποίηση του παρελθόντος ούτε στη βολική αυτοθυματοποίηση των Ελλήνων. Είναι εντέλει ένα ιστορικό βιβλίο; Πετυχημένη η παρομοίωσή σου. Πράγματι, όλο το βιβλίο μοιάζει με ένα τεντωμένο σχοινί που ξεκινά από τη σημερινή Μυτιλήνη και φτάνει απέναντι, στο Ayvalik. Ομως στο πέρασμα που χωρίζει τις δυο στεριές, νιώθεις από κάτω σου το χθες να χάσκει απειλητικό. Μια θάλασσα γεμάτη από προκαταλήψεις, από πολέμους, από τον πόνο και την απελπισία του παρελθόντος. Το «Αϊβαλί» είναι βουτηγμένο στα γεγονότα του 1922, δεν είναι όμως μια… εικονογραφημένη ιστορία. Είναι η περιπέτεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα κύματα της Ιστορίας. Πολλοί θα είχαν γκρεμοτσακιστεί από αυτό το σχοινί. Εσύ, όμως, «περπατάς» με άνεση και ισορροπείς ιδανικά. Η διεξοδική έρευνα των ιστορικών στοιχείων που έκανες νιώθεις ότι σε βοήθησε ή σου έθεσε εμπόδια και περαιτέρω υποχρεώσεις; Το «Αϊβαλί» δεν είναι μια «πιστή αναπαράσταση» της Ιστορίας, γιατί τέτοια, απλούστατα δεν μπορεί να υπάρξει. Φυσικά και χρειάστηκε μεγάλη έρευνα: βιβλία, μαρτυρίες, αρχεία, παλιές φωτογραφίες και καρτ ποστάλ, επιτόπια ταξίδια… Αλλωστε, πώς αλλιώς να μιλήσεις για το Αϊβαλί, που στέκει ακόμα και σήμερα σχεδόν όπως το άφησαν ο Βενέζης, η αδελφή του Αγάπη και ο Κόντογλου; Ομως όσα στοιχεία και να συλλέξεις, υπάρχει πάντα ένα τεράστιο κενό που το καλύπτεις εσύ. Και όταν πλησιάζουμε το παρελθόν, συνήθως το κάνουμε με τρόπο που να επιβεβαιώνει τις ιδέες μας. Νομίζω όμως πως, όταν έχουμε συνείδηση της υποκειμενικής μας ματιάς και δεν επαναπαυόμαστε σε στερεότυπες απαντήσεις, μπορούμε να φτάσουμε πιο κοντά σε αυτό που συνέβη πραγματικά. Πόσο βιωματικό και αυτοβιογραφικό θεωρείς ότι ήταν το ταξίδι σου στο παρελθόν; Πόσο σε επηρέασαν οι εμπειρίες σου, η καταγωγή σου κ.λπ; Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου ήταν από τη Μικρά Ασία. Από τη Σμύρνη, τον Τσεσμέ και το Μπαϊντίρι. Παρ’ όλα αυτά, αρχικά δεν είχα καμιά διάθεση να εμπλακώ στο σενάριο. Προέκυψε. Καθώς οι συγγραφείς αφηγούνται μέσα από τα σκίτσα τις δραματικές εμπειρίες τους σε πρώτο πρόσωπο, ένιωσα να με παρασέρνουν κι εμένα σε μια τέτοια αφήγηση, μετατρέποντας το «Aϊβαλί» και σε ένα προσωπικό ξεκαθάρισμα. Αυτή η εμμονή σου στην ιστορική τεκμηρίωση, στις πηγές, στις μαρτυρίες ήρθε σε σύγκρουση με τα λογοτεχνικά έργα που χρησιμοποίησες ή αλληλοσυμπληρώθηκαν; Η Ιστορία μοιάζει με τραμπάλα. Στη μια πλευρά βρίσκεται το σπαθί, στην άλλη ο ανθρώπινος πόνος. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα γεγονότα του 1922 και ό,τι επακολούθησε. Στη μια πλευρά έτσι βρίσκουμε την «αναγκαιότητα» της Συνθήκης της Λωζάννης και της ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που έγινε σύμφωνα με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της διεθνούς διπλωματίας. Από την άλλη, συναντούμε την ουσιαστική αδιαφορία για τη ζωή, τις περιουσίες, τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων που θεωρείται πως η συνθήκη προστάτευε. Η κυρίαρχη, «ρεαλιστική» εκδοχή της Ιστορίας, κάθεται στη μια πλευρά. Την άλλη τη βρίσκεις συνήθως στην τέχνη. Τα βιβλία της Αιολικής σχολής αλλά και της Σωτηρίου, του Πρεβελάκη, του Πολίτη, του Σεφέρη και τόσων άλλων, διαχειρίζονται αυτήν ακριβώς την αγωνία της άλλης θέσης. Της εύθραυστης ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στα σπαθιά της Ιστορίας. Χρησιμοποιώντας έργα λογοτεχνών και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, δεν φοβήθηκες μήπως οδηγηθείς σε αντιφάσεις και αδιέξοδα στον τρόπο που αντιμετωπίζουν την ιστορία; Μιλάς για την αναφορά μου και στο έργο του Αχμέτ Γιορουλμάζ; Μα «για να χορέψεις τανγκό», που λένε, «χρειάζονται δύο». Και όταν χορεύεις, δεν θέλεις να βάλεις τρικλοποδιά στον παρτενέρ σου. Αλλωστε μέσα στο «Αϊβαλί», προσπαθώ να μη «λογοκρίνω» τις απόψεις των συγγραφέων. Ο,τι έχω να πω εγώ, το λέω στα κεφάλαια που αναφέρονται στο σήμερα. Σχεδιάζεις τον εαυτό σου δίπλα στον Φώτη Κόντογλου και συνομιλείτε. Είναι δυνατή σήμερα αυτή η συνομιλία με το παρελθόν με όρους ισοτιμίας; Και πού μπορεί να αποσκοπεί; Δεν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να επικοινωνεί ουσιαστικά με έναν άνθρωπο μέσω ενός βιβλίου, ακόμα κι αν αυτός έχει πεθάνει; Εμένα μου συμβαίνει συνέχεια. Με τον Πεσσόα, τον Επίκτητο, τον Καμύ… Ετσι μου συνέβη και με τον Κόντογλου σε ένα μονοήμερο ταξιδάκι στο Αϊβαλί, κρατώντας στα χέρια μου το «Αϊβαλί η πατρίδα μου». Ηταν από τις συγκλονιστικότερες αναγνωστικές εμπειρίες μου, αφού εκείνο για το οποίο διάβαζα, βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου! Ο Κόντογλου ήταν παρών και με ξεναγούσε. Αλλωστε σ’ ετούτη ακριβώς τη «συνομιλία» οφείλεται το βιβλίο. Χρησιμοποιείς διαφορετικά σχεδιαστικά και αφηγηματικά στυλ στην ανάπτυξη των επιμέρους τμημάτων του έργου σου. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις την τεχνοτροπία σου στα συμφραζόμενα κάθε εποχής; Ηταν αρκετά επίπονο. Υπήρξαν για παράδειγμα ενότητες που χρειάστηκε να ξανασκιτσάρω ακόμα και τέσσερις φορές. Ομως θεώρησα αναγκαία την εναλλαγή του σχεδίου. Με το ασπρόμαυρο σχέδιο, ας πούμε, αποδίδονται καλύτερα τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος. Με τα γκρι, το σήμερα. Αλλού πάλι χρειάστηκε να μελετήσω τα σχέδια του Κόντογλου και να εικονογραφήσω τις δικές του αφηγήσεις. Σε έχουμε συνηθίσει ως έναν δημιουργό χιουμοριστικών κόμικς και γελοιογράφο. Στο «Αϊβαλί» μάς συστήνεις έναν εντελώς διαφορετικό Soloup. Φταίει το θέμα για την αλλαγή ή φταίει ο Soloup που διάλεξε αυτό το θέμα; Τα κόμικς είναι ένα μέσο για να πεις κάτι, όχι αυτοσκοπός. Από την άλλη, το κάθε θέμα απαιτεί το ύφος της δικής του αφήγησης. Κάπως έτσι βρέθηκα αναπάντεχα να δουλεύω με ένα σκίτσο τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που με είχατε συνηθίσει. Πόσο πολιτικό θεωρείς ότι είναι το βιβλίο σου; Πώς σχετίζεται με τον ορυμαγδό της σύγχρονης οικονομικής κρίσης; Δεν μας βρίσκουν τυχαία τέτοια θέματα σε περιόδους κρίσης. Από την άλλη, το βιβλίο επικεντρώνεται στην εύθραυστη αξιοπρέπεια του ανθρώπου απέναντι σε σπαθιά κι εθνικισμούς. Ενα τέτοιο βιβλίο μπορεί να μην είναι πολιτικό; Αφιερωμα για τον Soloup

Και η επισημη προαναγγελία από τις εκδόσεις "Κέδρος". ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ – ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Β’ ΕΞΑΜΗΝΟ 2014 GRAPHIC NOVEL Soloup ΑΪΒΑΛΙ Πρόλογος: Bruce Clark Ένα graphic novel με εκπληκτικά σχέδια του Soloup, σκιτσογράφου της εφημερίδας Το Ποντίκι, τα οποία συνοδεύουν κείμενα των Ηλία Βενέζη και Φώτη Κόντογλου. Ένα ταξίδι από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί. Κι εκεί, μεσοπέλαγα, ένα ταξίδι στο χρόνο. Στη ματωμένη ιστορία των ανθρώπων. Σε όσα χωρίζουν αλλά και σε όσα ενώνουν τους λαούς του μικρού μπουγαζιού, τους λαούς όλης της γης. Μικρασιατική Καταστροφή, συνθήκη της Λωζάνης και Ανταλλαγή πληθυσμών στα απόνερα του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου. Ο πρώτος μεγάλος διωγμός, η πρώτη μεγάλη ανταλλαγή πληθυσμών στη σύγχρονη Ιστορία. Εκεί, στα υδάτινα σύνορα, στο στενό πέρασμα ανάμεσα στην Λέσβο και στα μικρασιατικά παράλια, ξετυλίγονται τέσσερις ιστορίες γραμμένες από τέσσερις Αϊβαλιώτες. Τριών Ελλήνων κι ενός Τούρκου. Και όταν τα πόδια ξαναπατούν στη γη, το σήμερα προσπαθεί να λογαριαστεί με το χθες. Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει.

Τι έγινε pomakos; Ακόμα να μου τα βρεις;