Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΛΑΧΑΝΟ

[zoo]

Ο Μικρός Αχιλλέας και Το Ποδολάχανο

 

Παραγωγή: Χάρης Κουμαντάρος
Βιβλιοδεσία: Σκληρό εξώφυλλο, δέσιμο με κλωστή & κόλλα.

 

 

Το 1987 η ΧΕΛΩΝΑ κυκλοφόρησε τη σειρά Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΛΑΧΑΝΟ. Μεγάλο μέγεθος με σκληρό εξώφυλλο, έγχρωμο, 56-64 σελίδες, κυκλοφορούσε μόνο σε βιβλιοπωλεία.

Ο Αχιλλέας είναι το αστέρι της ομάδας ποδολάχανου (αντίστοιχο με το ποδόσφαιρο) του Μαραθώνα και μέσα από τη σειρά αυτή βλέπουμε τις αυτοτελείς περιπέτειες που τον βάζει να περάσει ο Πέτρος Κωνσταντινίδης, όπως τις αποδίδει εικαστικά ο Νίκος Μαρουλάκης.

Τίτλοι τευχών:
1. Το Ποδολάχανο
2. Οι Μισθοφόροι

Δεν γνωρίζω αν κυκλοφόρησε άλλο τεύχος μετά το 2ο μιας και αυτό είναι το μόνο που έχει πέσει ποτέ στα χέρια μου.

Scan του #2 υπάρχει εδώ.


Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλο τους green-mits & Locke.

 

[germanicus]

α-και-πίστευτο!!!!!!!

 

φοβερό εύρημα. Ούτε που φανταζόμουνα ότι υπήρχε και σε κόμικ... Ούτε που το φανταζόμουν...

 

zoo!!!!

 

[Lord Makro]

Κυκλοφόρησε το ποδολάχανο αυτόνομα;;!

 

[Mandrake]

Μα αυτό δεν είναι που συζητούσατε ότι υπήρχε σε ιστορίες σε ένα πολυθεματικό περιοδικό; Δε θυμάμαι ποιό τώρα, δυστυχώς... Βγήκε και σε αυτόνομο λοιπόν ε; Φαίνεται να'χει χαβαλέ! Ευχαριστώ για την παρουσίαση!

[zoo]

Πράγματι, η συζήτηση είχε γίνει εδώ και το περιοδικό που φιλοξενούσε τον μικρό Αχιλλέα ήταν η ΑΣΤΡΑΠΗ.

 

[Lord Makro]

Εγώ πάντως μόνο από την Αστραπή το ήξερα αφού ήταν από τις αγαπημένες μου ιστορίες τότε.

Ξέρει κανείς αν η "αυτόνομη" αυτή σειρά περιείχε και ιστορίες που δεν είχαν μπει στην Αστραπή;

[germanicus]

αυτό θα το μάθουμε αν σκάσει μύτη κάποιος με τον πρώτο τόμο ή με τον τρίτο (εαν υπάρχει). Αυτή εδώ όμως είναι μέσα από την Αστραπή (τουλάχιστον θυμάμαι την φάση που ο άλλος πάει για να τον κλείσει μεταγραφή)

 

[mits63]

Ιδου ο πρωτος τομος!

 

 

Τίτλος: Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΛΑΧΑΝΟ

Τεύχος 1: Το Ποδολάχανο

Εκδότης: Εκδόσεις ΧΕΛΩΝΑ

Ημ/νία Έκδοσης: 1987

 

Σκίτσα: Νίκος Μαρουλάκης

Σενάριο: Πέτρος Κωνσταντινίδης

Lettering: Ιωάννα Τσιλδερίκη

Παραγωγή: Χάρης Κουμαντάρος

 

Μέγεθος: 22x29 cm

Βιβλιοδεσία: Σκληρό εξώφυλλο, δέσιμο με κλωστή & κόλλα.

Σελίδες: 56+4

 

Χρειαζομαι τεχνικες συμβουλες για να το σκανάρω

 

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[Melandros]

Πρίν καμμιά βδομάδα, ο φίλος vaios μου είπε να πάω να κοτάξω σε ένα βιβλιοπωλείο το οποίο μεταφέρεται αλλού, γιατί κάνει προσφορές σε παλιά.. Πήγα σήμερα με την γυναίκα μου βόλτα, αλλά ο κύριος vaios είχε αδειάσει ότι παλιό ήταν σε δραχμές , έτσι για να μην φύγουμε άπραγοι κατεβήκαμε κάτω να πάρουμε ένα βιβλίο για την μικρή... έτσι ψάχνοντας έπεσα πάνω στον Μικρό Αχιλλέα Νο1!!! Κύριε vaio, μάλλον ξεχάσατε να πάρετε το καλύτερο κόμικ

 

[vaios]

Melandros 6-3-2009 : [Κύριε vaio, μάλλον ξεχάσατε να πάρετε το καλύτερο κόμικ]

 

Μάνο, έχω και τους δύο τόμους από παλιά, (τρίτος δεν υπήρξε).

Στο υπόγειο κατέβηκα κι εγώ, σάρωσα τα πάντα, αλλά δεν υπήρχε κάτι που να μην έχω!

Δες όμως τι "τσίμπησα" στο ισόγειο μεταξύ των άλλων:

 

 

Ολιγοσέλιδη εικονογραφημένη δίγλωσση έκδοση (γαλλικά-ελληνικά)-μικρή κόμικ ιστορία σε κείμενο ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!!!

Το τευχάκι δικαιούται παρουσίασης!

 

vaios/6-3-2009

[Melandros]

Τί το λές και δεν το κάνεις????????????????

 

Περιμένουμε παρουσίαση, να ξέρουμε και εμείς τί είναι αυτό το πράγμα!!!

 

 

[DJO]

Από τη στήλη No Superheroes Allowed, του fridge.gr:

 

Ο Αχιλλέας και το Ποδολάχανο: Ποδόσφαιρο στην αρχαία Ελλάδα

 

 

Μικρός, μικράκι, πριν από αρκετούτσικα χρόνια, είχα σαν δεύτερο σπίτι το σπίτι του κολλητού μου. Αριστερός o μπαμπάς του, με πλούσια μόρφωση και κάποια οικονομική άνεση, είχε μια τεράστια βιβλιοθήκη και φρόντιζε και ο γιόκας του να έχει τον ανάλογο “εξοπλισμό”.

 

Ανάμεσα λοιπόν σε σκακιστικούς τόμους, επιλογές Ρώσων συγγραφέων (τι καταλληλότερο άλλωστε ανάγνωσμα, για έναν δεκάχρονο, από την “Ανάσταση” του Τολστόι), το “Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ο Άνθρωπος” και μια σειρά βιβλίων που πολύ γούσταρα, αλλά δεν θυμάμαι ούτε τίτλο, ούτε συγγραφέα ,παρά μόνο κάποιες σκόρπιες λεπτομέρειες, υπήρχαν δύο τόμοι ενός κόμικ πολύ αστείου, πολύ ιδιαίτερου και πολύ… τέλος πάντων, όλα “πολύ” ήταν τότε μιας και δεν είχα καμία επαφή με το θέμα κόμικ.

 

Τα κόμικ αυτά είχαν τον περίεργο τίτλο “Ο Αχιλλέας και το ποδολάχανο“. Όπου ποδολάχανο ήταν ένα σπορ στην αρχαιότητα που έμοιαζε πολύ με το ποδόσφαιρο μόνο που παιζόταν με λάχανο. True story.

 

Ας κάνουμε όμως μιαν αρχή. Το 1987 η συνεργασία του Νίκου Μαρουλάκη (σκιτσογράφος) με τον Πέτρο Κωνσταντινίδη (σενάριο) έχει ως αποτέλεσμα τον πρώτο τόμο του “Ο Αχιλλέας και το Ποδολάχανο” από τις εκδόσεις Χελώνα. Το συγκεκριμένο κόμικ είχε παρουσιαστεί ένα χρόνο νωρίτερα στα τεύχη του θρυλικού περιοδικού Αστραπή.

 

 

Στην Ελλάδα των αρχαίων χρόνων, μια νέα τρέλα εισβάλει στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η τυχαία επαφή μερικών αργόσχολων με ένα λάχανο που έπεσε από το κάρο ενός μανάβη, φέρνει τα πάνω κάτω στον αθλητισμό και η μαζική υστερία σαρώνει κάθε πόλη που φτιάχνει ομάδες, καλές ή τελείως για τα μπάζα, για να συμμετάσχουν στον εθνικό πρωτάθλημα.

Μία από τις ομάδες που ανήκει στην κατηγορία “τελείως για τα μπάζα“, ψάχνει τον επόμενο striker της μιας και το (ας πούμε) αστέρι της την εγκατέλειψε. Ο δαιμόνιος σκάουτερ ανακαλύπτει ένα πιτσιρίκι, γιο χωρικού, που κλωτσάει την μπάλα με μυθική δύναμη. Αυτό ήταν. Η ομάδα μεταμορφώνεται σε μία νύχτα και από τον απόλυτο πάτο φτάνει να διεκδικεί το πρωτάθλημα από τις παραδοσιακές δυνάμεις (ΠΟΑ, ΣΦΟΠ και ΕΚA -αν δεν κάνω λάθος-, ευθείες αναφορές όπως αντιλαμβάνεστε στις γνωστές παραδοσιακές δυνάμεις). Οι τελευταίες, όταν καταλαβαίνουν πως με θεμιτά μέσα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Αχιλλέα, προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να τον εξοντώσουν. Δολοφονικά τάκλιν, πουλημένοι διαιτητές, εξωγηπεδικοί εκβιασμοί, όλα θα τα δοκιμάσουν, όμως στο τέλος θα επέλθει η δικαίωση.

 

 

Και όλα αυτά στον πρώτο τόμο. Στον δεύτερο, ο διορατικός Κωνσταντινίδης, θα ασχοληθεί με το θέμα των “Μισθοφόρων” και θα παρουσιάσει μία ομάδα με 11 ξένους που μοιάζει ανίκητη… μέχρι να βρεθεί απέναντι στον Αχιλλέα.

 

“Ο Αχιλλέας και το ποδολάχανο” είναι ένα αστείο κόμικ. Παίζει με τις καταστάσεις κι αν είσαι και μυημένος στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, τότε γίνεται ακόμα απολαυστικότερο: οι μπαγαμποντιές που γίνονται εντός ή εκτός αγωνιστικών χώρων, η πώρωση των οπαδών (και φανταστείτε μιλάμε για το 1986, πριν η βία γίνει καθημερινότητα στις εξέδρες), οι ξένοι που κατέκλυσαν τις ομάδες, η μαγεία και η αγωνία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Όλα είναι εδώ, πίσω από τον υπέροχο, παραμορφωτικό καθρέφτη των δημιουργών.

 

Κάθε καρέ είναι γεμάτο χρώματα. Αν εξαιρέσεις τον Αχιλλέας (που είναι ο πιο χαριτωμένος, ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός και ο πιο ικανός χαρακτήρας του κόμικ… λόγοι αρκετοί για να ΜΗΝ τον συμπαθήσεις), όλοι οι δεύτεροι ρόλοι είναι αξιομνημόνευτοι: από τον μέθυσο τερματοφύλακα που οι μόνες σωτήριες επεμβάσεις του είναι εκείνες που σώζουν την κανάτα με το κρασί, μέχρι τους μισθοφόρους που για να μάθουν ποδολάχανο πρέπει πρώτα να μάθουν να μην τρώνε… το λάχανο, όλοι τους είναι φτιαγμένοι με μεράκι και χιούμορ.

 

Τα δάνεια από το Αστερίξ είναι πάμπολλα, δεν αδικούν όμως το τελικό αποτέλεσμα που φαντάζει κάτι μοναδικό, όχι μόνο για την εποχή του, αλλά γενικότερα στον χώρο των ελληνικών κόμικ.

 

Και οι δύο τόμοι σήμερα θεωρούνται εξαιρετικά σπάνιοι (οπότε λέω να κάνω μια μυστική επίσκεψη στη βιβλιοθήκη του κολλητού). Είναι κρίμα… είναι μία ιστορία που φαντάζει ιδανική σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη: παιδιού ή ενήλικα.

 

Αθώο, έξυπνο, πρωτότυπο, το “Ο Αχιλλέας και το Ποδολάχανο” είναι κόμικ από μια άλλη εποχή, που δεν θα πως τις γνωστές μαλακίες πως ήταν “πιο όμορφη“, “πιο αγνή“, “μπλα μπλα μπλα“, είχε όμως ομορφιές που δεν παρουσιάζονται εύκολα στις μέρες μας.

 

Ανακαλύψτε μία από αυτές και διαβάστε την.

[success4a]

Το οπισθόφυλλο του δεύτερου τεύχους:

 

Μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.