BATMAN: Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

[GreekComicFan]

  

 

Πάνε 10 χρόνια από τότε που αποσύρθηκες. Οι ειδήσεις μνημονεύουν την επέτειο, ενώ αναρωτιούνται ποιος θα σταματήσει την εγκληματικότητα που μαστίζει την πόλη σου από τότε που έφυγες, καθώς και την νέα απειλητική φατρία των μεταλλαγμένων που την λυμαίνεται. Ο Σούπερμαν έχει γίνει λακές της κυβέρνησης και εσύ έχεις αφήσει παχύ μουστάκι ως ξεμωραμένος μπαμπόγερος, ενώ τρέχεις σε ιδιαίτερα ριψοκίνδυνους αγώνες ταχύτητας για να νιώσεις λίγη αδρεναλίνη, για να νιώσεις ζωντανός.
Ως πότε Μπάτμαν, ως πότε!

Το καταπληκτικό έργο του Frank Miller Ο Σκοτεινός Ιππότης Επιστρέφει, το οποίο συγκαταλέγεται σε αυτά που άλλαξαν τον ρού της Αμερικάνικης σχολής κόμικς, κυκλοφόρησε πλήρες σε ένα σκληρόδετο τόμο από την Anubis.

Η διαφημιστική καταχώρηση.

Στην χώρα μας είχαν κυκλοφορήσει τα 2 από τα 4 τεύχη που συλλέγονται στον τόμο, το 1989 από την Ars Longa/ Nemo (αφιέρωμα εδώ). Η συνέχεια δεν βγήκε ποτέ σε αυτόνομα τεύχη, αλλά σε συνέχειες μέσα στο περιοδικό ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, το 1993, και έτσι πολλοί - μεταξύ αυτών και ο γραφών - δεν το πήραν χαμπάρι.
Ο τόμος που κυκλοφορεί από την Anubis, είναι αυτός της επανέκδοσης από την DC του 2001.

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα την kabuki

 

Η παρουσίαση της Β' έκδοσης ΕΔΩ

[batstef]

Απο τα καλυτερα νεα που ακουσα τελευταια!Το ειχαν προαναγγειλει και στο Comicdom βεβαια αλλα δεν το περιμενα τοσο συντομα!

[andstef]

Από τα αγαπημένα!!! Frank Miller σετρομερή φόρμα. Είχαμε πάρει τα 2 τεύχη τότε, πήραμε και την γαλλική ολοκληρωμένη έκδοση κάποτε, γίνεται όμως να μην πάρουμε κι αυτή? Πως να αντισταθείς?

Επεξεργασία Μαίου 23, 2008 από andstef

[iron man 7]

Ανυπομονώ να βγει αφού έχω διαβάσει ότι συγκάλεται στα τρία καλύτερα graphic novels της βιομηχανίας των κόμιξ(μαζί με το v for vendetta και το watchmen).

[Lord Makro]

:dance:

[dion_mout]

Κι εγώ ανυπομονώ για την ελληνική έκδοση!Για κάποιο παράξενο λόγο δεν έχω αγοράσει ακόμα την αγγλική έκδοση αλλά άμα βγει στα ελληνικά δε νομίζω να μπορέσω να αντιστθώ!

[DJO]

Μιας και προτείνεται αβέρτα για βασικό υπερηρωικό ανάγνωσμα, θα το πω: Μπορεί να έχει γράψει ιστορία, αλλά έχω κάνει πάνω από 5 απόπειρες να το διαβάσω και κάθε φορά το παρατάω γιατί με κουράζει τρομερά. Αν δεν αντέχετε καθόλου το σχεδιαστικό στυλ του Frank Miller (όπως εγώ ) προσπεράστε και μιλάω σοβαρά. Επίσης, έχει υπερβολικά μικρά καρέ με πάρα πολλά μπαλονάκια. (αν και δεν φτάνει σε επίπεδο Vendetta, Watchmen ή Schizo το οποίο έχει το μεγαλύτερο μπαλονάκι που έγινε ποτέ και πιάνει σχεδόν μια σελίδα )

 

 

[Mikered]

Μόλις το διάβασα για τρίτη φορά. Πραγματικά νομίζω δεν θα πάψει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Batman αυτή η δουλειά. Φανερώνει διαφορετικές πτυχές του ήρωα, εμβαθύνει στον χαρακτήρα του και καυτηριάζει ζητήματα - μ.μ.ε. - τρομερά επίκαιρα και στις μέρες μας. Μου κάνει εντύπωση που έχει τόσο λίγα σχόλια!

[Jim®]

Ας πω λοιπόν κι εγώ την γνώμη μου.

 

Το (ξανα)τσίμπησα πρόσφατα στην έκθεση στο Ζάππειο σε hardcover από την Anubis στα 20 ευρώ από 32 που το είχε βρει όταν είχε πρωτοβγεί μερικά χρόνια πριν. Το σενάριο είναι καταπληκτικό και συγκεκριμένα οι διάλογοι του Μiller είναι ατμοσφαιρικοί και σκοτεινοί. Το θεμα είναι πρωτότυπο και κρατά ως ένα σημείο τον αναγνώστη. Μέχρι το δεύτερο βιβλίο είναι πολύ καλό. Από το τρίτο και μετά δεν με ξετρέλανε. Οι ιστορίες με πυρηνικά, κυβερνήσεις κτλ δεν είναι και το δυνατό μου σημείο. Παρατήρησα την τελείως αποτυχημένη προσπάθεια του nolan να αποδώσει λίγο Returns στο Rises. Epic fail, τέλος πάντων, συνεχίζουμε...

 

Το σχέδιο είναι το κλασσικό απαίσιο σχέδιο του Miller. Είναι προτιμότερο να σου το διαβάζει κάποιος και να ακους απλά την περιγραφή και τους διαλόγους παρά να βλέπεις αυτά τα χοντροκομμένα μοντέλα να κινουνται (?). Στο Sin City το έσωζαν οι σκιές. Εδώ το σχέδιο δεν σώζεται με τίποτα. Συμφωνώ και με αυτά που λέει ο Ορέστης. Καταλαβαίνω πως αποτελεί ιστορία ορόσημο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και η καλύτερη ιστορία Batman, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον.

 

Βαθμολογία: 8/10

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 21, 2012 από JiM2

[Dark Chris]

Το διάβασα (και αυτό) επιτέλους αγορασμένο (να'ναι καλά ο vag0s) και το απόλαυσα ακόμα περισσότερο! Ίσως κάποιοι έχετε πρόβλημα με αυτή την εκδοχή του Batman, αλλά είναι μια προσέγγιση back-to-basics. Ας μην ξεχνάμε ότι έτσι ξεκίνησε ο Batman! Ως ένας vigilante που πυροβολούσε, έσπαγε λαιμούς, έριχνε ανθρώπους από γκρεμούς. Επίσης, δεν αποκαλούταν Batman, αλλά The Batman. Όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του Returns. Κάτι μεγαλύτερο από ανθρώπινο ον, όπως επιμένει ο Gordon. Επίσης, είναι ένας 55άρης Bruce Wayne, που έχει χάσει έναν "στρατιώτη", για χρόνια έβλεπε την πόλη να μαραζώνει. Δικαιολογείται απόλυτα η συμπεριφορά του.

 

Το σχέδιο, στα 2 πρώτα τεύχη τουλάχιστον, είναι αξεπέραστο, μάλλον η καλύτερη δουλειά του Miller. Μάλλον λόγω πίεσης, δεν μπορούσε να αποδώσει τα μέγιστα στα άλλα 2 τεύχη. Επίσης, πως γίνεται κάποιος να μην λατρέψει τα τόσα μικρά καρέ; Είναι τουλάχιστον ιδιοφυές να βλέπουμε δράση και ταυτόχρονα να μαθαίνουμε την άποψη των media για τον Batman. Εκεί όμως που πετυχαίνει αυτή τεχνική (των μικρών καρέ, όχι των τηλεοπτικών) είναι στην σκηνή πριν "ξυπνήσει" η Batman περσόνα, όταν ο Bruce ξαναζεί τον θάνατο των γονιών του. Το ένα καρέ το έκανε 25!

 

Τώρα που ανέφερα (εντυπωσιακές) σκηνές, ο τόμος είναι γεμάτος από δαύτες. Μαζί με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Batman και κάποιες πολύ ατάκες (π.χ. αυτό είναι χειρουργικό τραπέζι ).

 

Είναι πραγματικά κρίμα που το sequel είναι τόσο κακό, όσο και το ένα prequel, το All-Star (το άλλο είναι το Year One, ακριβώς αντίθετο του All-Star ).

 

Επειδή είπα πολλά, ένα είναι το σημαντικό. Αυτή είναι η καλύτερη (ή έστω μία από τις 3 καλύτερες) ιστορίες με τον Batman, πρέπει να την διαβάσετε άπαντες.

[mr-d]

άξιο της φήμης του! δεν πρέπει να λείπει απο καμια βιβλιοθήκη!

 

διαβάζεται "νεράκι"...

[x for xepeta]

Ίσως δούμε τρίτο μέρος του Dark Knight Returns. Αυτήν τη φορά στο σενάριο συνεργασία των Frank Miller και Scott Snyder.

[Blackbeard]

Τον Απρίλιο του 2015 κυκλοφορεί deluxe hardcover έκδοση Batman Noir: The Dark Knight Returns η οποία θα έχει το κόμικ σε black&white. 

[GeorgeTheSuper]

Φανταστικό όπως και οι δημιουργοί του!

[batigoal]

Frank Miller σε μεγαλα κεφια

 

Απο τις ωραιοτερες ιστοριες του Μπατμαν που εχω διαβασει, δεν ειναι το καλυτερο κομικ

του που εχω διαβασει, γουστα ειναι αυτα, ειναι ομως ενα παρα πολυ δυνατο κομικ,

το οποιο χρειαζεται ολη την προσοχη του αναγνωστη και φυσικα τον αποζημιωνει γι' αυτο.

 

Μια ιστορια που διαβαζεται και ξαναδιαβαζεται με αμειωτο ενδιαφερον.

Το μονο μειον, σε δυο-τρια σημεια η ροη του κομικ μπορει να σε μπερδεψει πολυ ευκολα.

Η εκδοση της Anubis ειναι πραγματικα υπεροχη.

Φυσικα και προτεινεται, απο τα must have κομικ του Μπατμαν

 

[kwtsos]

Χμμ με αφορμη την συζητηση που ξεκινησε εδω ειπα να ξαναδιαβασω το κομικ για να δω με ποια οπτικη το βλεπω 4 περιπου χρονια μετα απο την πρωτη αναγνωση.

 

Απο που να ξεκινησω ; Σιγουρα καταλαβαινω γιατι θεωρειται τοσο σημαντικο κομικ, ειδικα για το υπερηρωικο ειδος. Καταπληκτικη σκηνοθεσια, ωραιο σχεδιο με αρκετα εντυπωσιακα καρε, σεναριο πολυ πιο ενηλικο απο το μεσο υπερηρωικο, παρουσιαζει εναν απο τους πιο σημαντικους κομικσικους χαρακτηρες γερασμενο και το κανει πειστικα, γενικα πολυ ατμοσφαιρικο κομικ. Δεν μπορω ομως να μην διαφωνησω με οσους το εξυμνουν για το ποσο μακρια παει τον χαρακτηρα του Batman ή για τον "ευστοχο" σχολιασμο του. Αποψη μου οτι σεναριακα ειναι υπερσυντηρητικο και αυτο φαινεται με πολλες μεγαλες και πιο μικρες αναφορες που υπαρχουν μεσα στο κομικ πχ αφου o Gordon σκοτωνει ενα μελος των mutants και γινεται ο σχολιασμος του γεγονοτος στις ειδησεις ενα ζευγαρι κανει τον παρακατω διαλογο "Machismo with a badge-- Just like Chicago. Remeber Chicago, Hon... ?" "Not real well i was tripping the whole time". Το κομικ γραμμενο το 1986 μαλλον αναφερεται στις ταραχες που ξεσπασαν στο Chicago μετα την δολοφονια του Martin Luther King το 1968. Ακομα σε αυτο βλεπουμε εναν Batman ο οποιος καμια σχεση δεν εχει με τον εγκεφαλικο ντετεκτιβ αλλων ιστοριων. Εδω παρουσιαζεται αδιστακτος, χρησιμοποιει οπλα,

 

 

σκοτωνει και στο τελος καταληγει να παιρνει ως προστατευομενους του τους εγκληματιες για να τους κανει στρατο και να καθαρισει την πολη μελλοντικα

 

 

Επισης στο κομικ με την εξαιρεση της Robin, οι περισσοτερες γυναικες δεν νομιζω οτι παρουσιαζονται θετικα, ακομα και η selina kyle εχει γινει τσατσα,ενω συνηθως ειτε ειναι θυματα ειτε στην περιπτωση της commissioner Yindel σκληρες γυναικες που θελουν να σταματησουν τον Batman. Τελος νομιζω οτι η ιδεα που πηγαζει απο το κομικ ειναι οτι η πλειοψηφια της πολης ειναι πλεμπα και αυτο που χρειαζεται ειναι εναν καλο τσομπανη (βλ Batman) γιατι αλλιως παρακμαζει υπο την ηγεσια αλλων. Εκει που το Watchmen του Alan Moore στεκεται κριτικα απεναντι στους υπερηρωες και την λογικη τους το Dark Knight ειναι το αρνητικο του εξυψωνοντας το πρωτυπο του alpha male και της υπεροχης του.

 

Με ολα αυτα δεν λεω "ριξτε στην πυρα το κομικ", το οποιο σιγουρα εχει πραγματα να εκτιμησει κανεις και το οποιο αν παρακαμψω τα παραπανω, θα ελεγα οτι ειναι γενικα διασκεδαστικο. Οπως αλλωστε μπορει κανεις να πει και για διαφορες ταινιες/βιβλια που δεν εξυμνηθηκαν τοσο απο κριτικους και κοινο. Αλλα δεν μπορω με τιποτα να πω οτι ειναι αριστουργημα και must.

[GeoTrou]

Το σχέδιο του Μίλλερ με απωθεί τρομερά.

Εδώ και καιρό όμως είχα στο μυαλό μου ότι ίσως κάνω μια εξαίρεση και διαβάσω το εν λόγω κόμικ.

Με το κείμενο αυτό Κώτσο, αποφάσισα να το διαγράψω μια και καλή από τη λίστα μου.

[zade]

Το σχέδιο του Μίλλερ με απωθεί τρομερά.

Εδώ και καιρό όμως είχα στο μυαλό μου ότι ίσως κάνω μια εξαίρεση και διαβάσω το εν λόγω κόμικ.

Με το κείμενο αυτό Κώτσο, αποφάσισα να το διαγράψω μια και καλή από τη λίστα μου.

 

ΜΗΝ κάνεις το λάθος να συγχέεις τις πεποιθήσεις ενός ανθρώπου με το έργο του. Είναι βέβαιο πως το τι πιστεύει κάποιος πάντα βρίσκει τρόπο να τρυπώσει στην δουλειά του, όμως το να απορρίπτουμε την δουλειά κάποιου γιατί δεν μας αρέσουν αυτά που πιστεύει είναι μεγάλο λάθος.

[GeoTrou]

Σε γενικές γραμμές δίνω αρκετή έως πολύ σημασία στις πεποιθήσεις του δημιουργού, όχι μόνο στα κόμικς.

Δεν σημαίνει ότι πάντοτε με αποτρέπουν από το διαβάσω/δω/ακούσω κάτι. Πχ το Year One του ίδιου είναι το αγαπημένο μου υπερηρωικό.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, οι πεποιθήσεις του κυρ-Μίλλερ (τουλάχιστον όπως τις αντιλαμβάνομαι από τα γραφόμενα του Κώστα) έρχονται να προστεθούν στο σχέδιο που απλά δεν μπορώ ν' αντέξω. Κι έτσι η ζυγαριά γέρνει προς την μη αγορά.

Βέβαια πιθανώς λέω μπούρδες και το σενάριο να με ξετρελάνει, αλλά προς το παρόν το βγάζω από το μυαλό μου.

[kwtsos]

Παντως προτεινω να το διαβασεις για να χεις την δικια σου αποψη, οπως και να το κανουμε θεωρειται σημαντικο εργο

[falconara90]

Και μένα με χάλασε σε πολλά πράγματα και δεν είμαι σίγουρος αν μου άρεσε (κάποια στιγμή θα το ξαναδιαβάσω), παρόλα αυτά θα σου πω να το διαβάσεις. Είναι πολύ καλύτερο από αρκετές ιστορίες της εποχής και όσο να 'ναι ενηλικίωσε αρκετά το είδος, πράγμα που είχε ανάγκη.

[Blackbeard]

Προσωπικά το κόμικ το λατρεύω όσο δεν πάει αλλά πιστεύω μπορώ να καταλάβω την 'αντιπάθεια' προς το πολύ έντονο crime, noir (ό,τι κι αν είναι, δεν είμαι καλός με αυτά) στοιχείο που μπορούν να έχουν κάποιοι. Άλλωστέ θεωρώ πως είναι το μόνο κομμάτι στο κόμικ που μπορεί να εμπλακεί το γούστο. 

 

Θα πω απλά δυο προσωπικές απόψεις πάνω στην κριτική του Κώτσου. 

 

 

 

Επισης στο κομικ με την εξαιρεση της Robin, οι περισσοτερες γυναικες δεν νομιζω οτι παρουσιαζονται θετικα, ακομα και η selina kyle εχει γινει τσατσα,ενω συνηθως ειτε ειναι θυματα ειτε στην περιπτωση της commissioner Yindel σκληρες γυναικες που θελουν να σταματησουν τον Batman.

 Όσον αφορά αυτό, προσωπικά δε βλέπω και κανέναν άνδρα να παρουσιάζεται θετικά. Μόνο ο Gordon ίσως. Κατά τα άλλα πιστεύω πως όλοι οι χαρακτήρες το ίδιο χάλια είναι, αυτό είναι που κάνει το κόμικ για μένα αυτό που είναι. 

 

 

 

Αλλα δεν μπορω με τιποτα να πω οτι ειναι αριστουργημα και must.

Προσωπικά αυτό είναι κάτι που δε θα έλεγα ποτε κι ας δε μου άρεσε το κόμικ. Θεωρώ (έστω και λίγο αργά πια) ότι αρχίζω και βλέπω τι έχει κάνει στα κόμικς που διαβάζουμε στις μέρες μας και όλα κατα κάποιο τρόπο έχουν πατήσει σιγά σιγά πάνω σε αυτό (άσχετα, βέβαια, αν τώρα πια ίσως έχουν απομακρυνθεί σχετικά μιας και πατώντας το ένα πάνω στο άλλο αρχιζει να δημιουργείται μια ακόμη πιο προχωρημένη εικόνα.) Δεν παύει να είναι όμως ένα κόμικ που ενέπνευσε όλους τους σοβαρούς δημιουργούς που θα διαβάσουμε τώρα. Και δεν το λέω μόνο για να το πω ή ότι μόνο αυτό χρειαζεται για να το εκτιμήσεις, αλλά υπάρχει κάποιος λόγος που έγινε αυτό και προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι οι μάτσο άνδρες οπότε αξίζει να κοιτάξουμε τι όντως πρόσφερε. (εκτός αν είναι σταλήθεια οι μάτσο άνδρες και πρέπει εγώ να αρχίσω να κοιτάω χοχο)

 

 

(Και επειδή, να πω την αλήθεια, δεν κρατιέμαι, θα κάνω και το σχόλιο μου πάνω στην αναφορά που έγινε στο Watchmen. Νομίζω πως πέρα από την πρώτη φορά που το διάβασα, δεν πιστεύω να έδωσα ποτέ ιδιαίτερη σημασία στη λογική των υπερηρώων γιατί δε νομίζω πως είχε σκοπό ο Μουρ να υπάρχει κάποια. Θα μπορούσα να υποθέσω ακόμα ότι δεν τον πολυενδιέφερε και πως ήταν το λιγότερο που σκεφτόταν. Αν και προσωπικά δε βλέπω ιδιαίτερη διαφορά από αυτό που κάνει ο Μπάτμαν με αυτό που κάνουν όλοι οι ήρωες του Watchmen.)

[zade]

Για μένα η διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι η εξής :

 

Watchmen: Είμαστε οι υπερήρωες, έχουμε προβλήματα, αφήστε μας ήσυχους, προσπαθούμε να σας σώσουμε.

 

DKR: Είμαι ο Μπάτμαν, δεν έχω προβλήματα, είστε όλοι άχρηστοι ,σκασμός όλοι, σας σώζω.

 

Αναγνωρίζω απόλυτα την αξία του πρώτου, προτιμώ το δεύτερο. Κι ας διαφωνώ ιδεολογικά μαζί του. Στην τελική κόμικ είναι, δεν είναι το βιβλίο που ξαφνικά θα μου ανοίξει τα μάτια και θα με κάνει να δω τον κόσμο αλλιώς...

[kwtsos]

Το εντονο στοιχειο του crime ή του noir δεν ειναι κατι που με χαλαει. Ποτε δεν γυρισα να κραξω ως παραληρηματα το 100 Bullets ή τις δουλειες του Brubaker ή τα βιβλια του Ellroy.

 

Ενα απο τα πραγματα που καταλαβα προσωπικα οτι λεει το Watchmen ειναι οτι οι υπερηρωες ειναι ενα μεγαλο αστειο, ακομα και ο Ozymandias που δειχνει στο τελος να κανει το απιστευτο κολπο για να φερει την ειρηνη θα διαψευστει και το ξερουμε γιατι τιποτα δεν κραταει για παντα. Αυτο που θεωρω ως διαφορα ειναι οτι στο Watchmen υπαρχει μια ειρωνια απεναντι τους, οτι και να κανουν αυτοι οι τυποι η αλλαγη δεν ερχεται ετσι. Στο Dark Knight αυτο που υπερτονιζεται ειναι οτι ενας τετοιος ηγετης μπορει να κανει την διαφορα.

 

Τωρα οσον αφορα τις γυναικες στο κομικ, δεν μπορει να μην παρατηρησει κανεις οτι αποτελουν την πλειοψηφια των θυματων. Επισης αυτο με την catwoman μου φανηκε ακραιο, καθως ειναι ενας δυναμικος γυναικειος χαρακτηρας και εδω παρουσιαζεται μια κλαψιαρα γερασμενη τσατσα που πρεπει να την σωσει ο συνομηλικος αλλα οχι-το-ιδιο-ραμολι πρωταγωνιστης.

 

Στο τι θεωρω οτι αξιζει στο κομικ αναφερθηκα και παραπανω και θα ελεγα οτι ειναι κυριως οι τεχνικες που χρησιμοποιει για να πει την ιστορια (σκηνοθεσια, σχεδιο, στησιμο καρε, αφηγηματικες τεχνικες). Σουπερ ολα αυτα αλλα υπαρχουν ομως και αυτα που λεει και αυτα που δειχνει που προσωπικα τα θεωρω αντιδραστικα στην καλυτερη.

 

Τελος, ναι ενα βιβλιο ειναι. Δεν ειναι κατι που σου αλλαζει την ζωη, κανενα βιβλιο δεν μπορει να το κανει αυτο. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να γινεται συζητηση πανω του

[mr-d]

Στο Dark Knight αυτο που υπερτονιζεται ειναι οτι ενας τετοιος ηγετης μπορει να κανει την διαφορα.

 

οχι, οχι ενας οποιοσδηποτε τετοιος ηγετης, μονο ο goddamn batman

 

 

 

[totally_wired]

Εχουμε επανεκδοση σε soft... Νατα μας η ανουμπις...

Δεν ξερω ποτε εγινε... Σημερα το ειδα

 

 

----εδιτ

να και το εξώφυλλο

Επεξεργασία Απριλίου 13, 2016 από totally_wired

[GreekComicFan]

Πρόκειται για το εξώφυλλο της επετειακής έκδοσης για τα 30 χρόνια που βγήκε φέτος. Έχει και νέα εισαγωγή από τον Μίλερ με τον Αζαρέλο που η Anubis μετέφρασε, όπως φαίνεται στην σύνοψη του eshop τους.. Δεν θα είναι η μόνη διαφορά από ότι βλέπω πάντως. Το σκληρόδετο έχει 224 σελίδες και αυτό το δείχνει για 200, οπότε μάλλον λείπουν τα έξτρα στο τέλος. Επιβεβαίωση στο comicdom λογικά.

[GreekComicFan]

Συνέντευξη του Μίλερ για τα 30 χρόνια της σειράς.

 

Επίσης, διάολε, εδώ δείχνει μεγαλύτερος και από τον Σταν Λη.

 

 

 

[falconara90]

Το λοιπόν, το ξαναδιάβασα και ακολουθεί σχολιασμός:

Για αρχή, μιλάμε για ένα κόμικ που γράφτηκε τη δεκατία του '80, που σε πολλές περιπτώσεις, τα κόμικς ήταν ακόμα πολύ φωτεινά, πολύ χαρούμενα και ακροβατούσαν ανάμεσα στο παιδικό και το εφηβικό. Ευτυχώς, υπήρχαν άνθρωποι σαν τον Marv Wolfman που προσπαθούσαν μέσα στους περιορισμούς της εποχής, να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων, μέσα από τα mainstream κόμικς και παίζοντας με τις ισορροπίες του τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Αν όμως μέναμε μόνο σ' αυτή τη προσέγγιση, το μέσο θα ήθελε πολύ περισσότερο χρόνο για να ενηλικιωθεί. Ίσως να μη το είχε καταφέρει ακόμα και στις μέρες μας. Ήρθε όμως ο Miller (και ο Moore) για να δώσει μια γερή γροθιά και να πάρουν γραμμή και όλοι οι άλλοι σιγά σιγά. Το πόσο σημαντικό έργο είναι για την ιστορία των κόμικς και τις αλλαγές που έφερε στο μέσο, τις αναγνωρίζω. Αυτό του το δίνω. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μου αρέσει κιόλας

Σε γενικά πλαίσια, η εντύπωσή μου για το Dark Knight Returns είναι: meh...
 

Στο σύνολο της ιστορίας, ο Miller παρουσιάζει τον Batman ως ένα σωτήρα-φασίστα. Για πολλούς λόγους δε μπορώ να ταυτιστώ με αυτό. Δε μπορώ να δω τον Batman έτσι. Ήταν πολλά αυτά τα στοιχεία που με χάλασαν, αλλά δε θα αναλωθώ στο να κάνω λίστα. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν χάλια, αλλά θα το έλεγα μέτριο. Και γι' αυτό δε μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος κόσμος βλέπει μια Μέκκα των κόμικς στο Dark Knight Returns. Ναι, προσέφερε πολλά στο μέσο, αλλά από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και τα κόμικς έχουν αλλάξει, οπότε μπορώ να πάω παρακάτω και να εκτιμήσω άλλες ιστορίες.

 

Αν με ρωτήσει κάποιος να του προτείνω να διαβάσει Batman, θα του πρότεινα το Year One που είναι του ίδιου συγγραφέα και είναι εξαιρετικό. Είναι ο Batman όπως πρέπει να είναι. Τολμώ να πω ότι και το All-Star Batman μου άρεσε πάρα πολύ, σχεδόν το λάτρεψα. Ο Batman εκεί είναι λίγο ακραίος, ίσως κάπως σαλταρισμένος, αλλά δε παύει να έχει κάποια μέτρα και ισορροπίες που δεν τον κάνουν να ξεφεύγει τελείως. Ο Batman του TDKR περνάει στη κατηγορία του Out of character. Sorry guys, αλλά δεν...

[GreekComicFan]

Συνέβαιναν πολλά σε διάφορους τίτλους και διάφορους εκδότες εκείνη την εποχή. Η ενηλικίωση του είδους δεν θα περίμενε τον Μίλερ ή τον Μουρ. Απλά τα έργα τους ήρθαν στην κατάλληλη στιγμή για να το κάνουν λίγο νωρίτερα και απολύτως πιο στοχευμένα στο ύφος που θα έπαιρνε το είδος, για καλό και για κακό. Αλλά γενικά το κλίμα της εποχής ήταν πρόσφορο για αλλαγές στο ύφος των κόμικς.

 

Κατά τα άλλα, μπορείς να πεις πολλά πράγματα τον Μπάτμαν του σκοτεινού ιππότη, αλλά όχι φασίστα, με την αυστηρή έννοια του όρου. Και οι ακραίες πράξεις στις οποίες καταφεύγει μέσα στο έργο, είναι απόρροια και προϊόν του κόσμου που έπλασε αυτή την μορφή του Μπάτμαν, έναν κόσμο που έχει χάσει τελείως την κοινωνική δομή του, με την πολιτισμένη συμπεριφορά να είναι επίφαση από μερικούς και εντελώς απούσα από τους περισσότερους, όπου βασιλεύει η απόλυτη διαφθορά και ο τρόμος και η ελπίδα έχει πεθάνει προ πολλού. Έτσι ο Μπάτμαν είναι το αναγκαίο κακό σε αυτό τον κόσμο που δεν καταλαβαίνει αλλιώς. Στην ουσία, ο Μίλερ έπλασε ένα κόσμο που η ύπαρξη και η ανοχή ενός αυτόκλητου τιμωρού έχει νόημα και δικαιολογείται απόλυτα, σε αντίθεση με τα υπερηρωικά κόμικς πριν από αυτό που ήταν ναι μεν, αλλά.

Επεξεργασία Ιουλίου 26, 2016 από GreekComicFan