ΟΙ ΦΑΛΑΓΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΤΑΞΗΣ

[alagt17]

 

Μέρος μιας άτυπης τριλογίας [Le Ville qui n'existe pas (1977), Les Phalanges de l'ordre noir (1979), Partie de chasse (1983)],της κατ’εξοχήν πολιτικής τριλογίας του Enki BIlal (διότι και η τριλογία του Νικοπόλ μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό έργο), οι Φάλαγγες είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο. Εν περιλήψει, μια ομάδα δεξιών εξτρεμιστών, βετεράνων του ισπανικού εμφυλίου, 40 χρόνια μετά τη λήξη του ισπανικού εμφυλίου (άρα το 1979 μετά το θάνατο του Φράνκο) αποφασίζει να εκδικηθεί για τις απώλειες που είχαν υποστεί σ’ένα απομονωμένο χωριό της Αραγονίας. Εξοντώνουν τους 72 κατοίκους του, αριστερούς στην πλειοψηφία τους και καίνε το χωριό. Τα νέα φτάνουν στον Πρίτσαρντ, συντάκτη της Daily Telegraph, που αποφασίζει, σε πείσμα της αδιαφορίας όλων,να ανασυστήσει την ομάδα των συντρόφων του της 15ης Διεθνούς Ταξιαρχίας και να κλείσει τους λογαριασμούς του με τους παλιούς του εχθρούς, τις Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης. Προς μεγάλη του έκπληξη οι περισσότεροι σύντροφοί του δέχονται και τότε αρχίζει ένα αδυσώπητο κυνηγητό που διαδραματίζεται σε μεγάλο τμήμα της Ευρώπης (ακολουθούν τα βήματα των νεοφασιστικών οργανώσεων που συνδέονται με τις Φάλαγγες ) και που εξελίσσεται σε λουτρό αίματος με δεκάδες νεκρούς, εμπλεκόμενους και αθώους). Το τέλος δε μοιάζει για κάθαρση...αλλά ίσως και να είναι, ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς.

 

Τόσο οι Φάλαγγες όσο και η Παρτίδα κυνηγιού έχουν ως βασικό τους θέμα τα γηρατειά και τη μνήμη. Τι γίνεται τελικά στα γηρατειά, οξύνονται τα πάθη ή αμβλύνονται; Είναι γελοίο να μιλά κανείς για πάθη στα γεράματα ή μήπως είναι θλιβερό; Εδώ έρχεται να μιλήσει η μνήμη, μια μνήμη που περνά μέσα από τη βία, άλλοτε τυφλή και ανεξέλεγκτη - Δυτικού τύπου -όπως στις Φάλαγγες, άλλοτε αργή και μεθοδική, μέσα από ένα δίχτυ με συνομωσίες και ίντριγκες δεκαετιών – Ανατολικού τύπου – όπως στη Παρτίδα. Η μνήμη πάλι μας διδάσκει ότι τίποτα δε γυρνά πίσω: απολιθώνεται, παγιώνει, δεν επανέρχεται. Για οποιοδήποτε λόγο και αν επιχειρήσει κανείς να την αναστήσει θα αποτύχει: στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μια καρικατούρα του παρελθόντος, στη χειρότερη μια τραγωδία, χωρίς να αποκλείεται και ο συνδυασμός τους. Μην περιμένετε απαντήσεις: είτε τις βρίσκει κανείς μόνος του είτε βολεύεται με την αρχή της σχετικότητας των πάντων.

 

Βαθιά πολιτικό, βαθιά απαισιόδοξο το έργο των Christin/ Bilal κεντρίζει τα πλευρά της κοιμισμένης Ευρώπης που φροντίζει να κρύψει κάτω από το χαλί την ενοχλητική ιστορία της στο όνομα της ευημερίας και της προόδου. Στο όνοματων ίδιων δηλαδή αξιών για τις οποίες έκλεισαν τα μάτια τους στο Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Φράνκο. Μα θα μου πείτε: υπάρχουν σήμερα τέτοιοι; Αν ψάχνουμε για τύπους με γελοίο μουστάκι που να ρίχνουν πιστολιές σε μπυραρίες, ίσως όχι. Μην ξεχνάμε όμως ότι αν οι λαοί χρειαστούν έναν Χίτλερ τότε αυτός θα βρεθεί, αργά η γρήγορα. Και αν φτάσουμε να δουλεύουμε ως τα 67, δεν θα αργήσει να

εμφανιστεί ο πρώτος επίδοξος σωτήρας...

 

Πρώτη κυκλοφορία στα ελληνικά: περ. Βαβέλ, τ.29 Σεπτ. 1983 – 36 (πιθανόν κατά Valt)

 

Ευχαριστίες: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Γιώργο (Valt) για τις πληροφορίες που μου έδωσε σχετικά με την - εξαιρετικά δυσεύρετη πια έκδοση της Ars Longa (είπαν ότι θα το ανατυπώσουν αλλά...) καθώς και για το 29ο τεύχος της Βαβέλ που μου έχει στείλει. Από τη στιγμή που δεν έχω το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν για μένα δύσκολο να παραθέσω τα στοιχεία για την ελληνική έκδοση.

 

Πληροφορίες: πρωτίστως η συνέντευξη του Bilal που πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικα στο ίδιο τεύχος της Βαβέλ που ξεκινούν και οι Φάλαγγες, το τεύχος 29 http://www.greekcomi...c=5661&hl=bilal

Επιπλέον: http://en.wikipedia....k_Order_Brigade

και αναλυτικότερα http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_Phalanges_de_l'Ordre_noir

και τέλος μία συνέντευξη του Bilal στο UNESCO Courier :http://www.unesco.or...k/dires.htm#top

 

 

 

Bedetheque

 

 

Ομαδοποίηση Μπιλάλ

[Bonadrug]

Ωχ ωχ... βλέπω να ζητάει υπερωρίες τώρα

 

 

Εξαιρετική παρουσίαση.

[alagt17]

Ωχ ωχ... βλέπω να ζητάει υπερωρίες τώρα

 

Θα το έκανα αλλά είχα ζόρι να το τελειώσω πριν το πιάσει ο Παύλος (που είχε την

υπομονή να με περιμένει) Μόνο τα ένσημα θα ζητήσω λοιπόν

[Valtasar]

Πολύ καλή παρουσίαση και ανάλυση φίλε μου

 

Όσο για το άλμπουμ, να είσαι σίγουρος ότι θα στο βρω ότι και να γίνει....

 

[Kabuki]

Πολύ καλή παρουσίαση κι αυτή! Από όσο έχω κοιτάξει ως τώρα στα φόρουμ έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά παιδιά! Δύσκολο να το βρώ πάντως. Αν υπάρχει σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο στο μοναστηράκι και δεν το έχει πάρει το μάτι μου ή αν υπάρχει σκαναρισμένο πουθενά στο net... στείλτε μου καμια πληροφορία...

[Argail]

πάντως για τους ενδιαφερόμενους, που δεν έχουν πρόβλημα με τα Αγγλικά, υπάρχει έκδοση Humanoids/DC Που περιέχει αυτό και το Παρτίδα Κυνηγιού μαζί σε TPB(The Chaos Effect λέγεται) , το είχα πάρει από την Σπηλιά των Κόμικς στην Θεσσαλονίκη όταν είχα πάει από κει μια βόλτα , δεν χρειάζεται να πω γνώμη για αυτό το διαμάντι....

Επεξεργασία Απριλίου 1, 2008 από Argailwall

[cymru]

Πολύ καλή παρουσίαση για ένα πανέμορφο κι άκρως πολιτικό κόμικ

 

 

[alagt17]

ΚΑΙ ΝΑΙ!!!! ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!!!!!

μετά από πολυετείς προσπάθειες, αγωνίες και απογοητεύσεις ο ΜΕΓΑΛΟΣ - ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ - ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ

Μανιτού της Γκρικομιξ (aka Valtasar) βρήκε και μου έστειλε το εν λόγω έργο τέχνης

 

 

ΟΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ.........

[kwtsos]

Παρα πολυ καλο κομικ. Και ευστοχο σε αρκετες νυξεις του. Μου αρεσε που ειχε αντιμετωπες δυο ομαδες που δραστηριοποιηθηκαν στον ισπανικο εμφυλιο και πλεον ειναι γεροι. Πετυχημενη θεωρω και την "διανομη" των ρολων που ακολουθησαν στην ζωη τους οι πρωην συντροφοι των ταξιαρχιων. Γενικα περασα παρα πολυ καλα διαβαζωντας το, αξιζει να το διαβασετε και σεις.

 

Αχρηστο trivia :

 

Το στελεχος του ΚΚΙ απευθυνεται στο συγκεντρωμενο πληθος με τον χαρακτηρισμο camerate (το σωστο ορθογραφικα μαλλον ειναι camerati) που σημαινει κατι σαν "συντροφος στα οπλα". Η προσφωνηση αυτη συνηθιζεται μεταξυ των φασιστων. Μαλλον θα επρεπε να βαλει το compagni 

[GeoTrou]

Άχρηστο anti-trivia

Έχω την εντύπωση ότι το compagni μεταφράζεται κυρίως ως "companions", ενώ το camerati ως "comrades". Υπό αυτό το πρίσμα, είναι πιο σωστό το camerati.

 

Χρήσιμο Υ.Γ.: δεν έχω διαβάσει το κόμικ

[batigoal]

Άχρηστο anti-trivia

Έχω την εντύπωση ότι το compagni μεταφράζεται κυρίως ως "companions", ενώ το camerati ως "comrades". Υπό αυτό το πρίσμα, είναι πιο σωστό το camerati.

 

Χρήσιμο Υ.Γ.: δεν έχω διαβάσει το κόμικ

[GeoTrou]

Βρες το μου και το διαβάζω δεκαπέντε φορές σε μια μέρα.

 

Υ.Γ.: Ή καλύτερα, χάρισέ μου το δικό σου. 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 11, 2015 από GeoTrou

[batigoal]

Βρες το μου και το διαβάζω δεκαπέντε φορές σε μια μέρα.

 

Υ.Γ.: Ή καλύτερα, χάρισέ μου το δικό σου. 

Δεν το εχωωωωω :crying: :crying: :crying:

 

 

 

Μπορεις να το διαβασεις σκαναρισμενο, καλυτερο απο το να περιμενεις ποτε θα ευθυγραμιστουν

ολα τα αστρα και τα καστρα και θα μπουν στην γαστρα, μπας και βρεθει κανα αντιτυπο... :crying:

[GeoTrou]

Δεν το έχεις;   

[kwtsos]

Άχρηστο anti-trivia

Έχω την εντύπωση ότι το compagni μεταφράζεται κυρίως ως "companions", ενώ το camerati ως "comrades". Υπό αυτό το πρίσμα, είναι πιο σωστό το camerati.

 

Χρήσιμο Υ.Γ.: δεν έχω διαβάσει το κόμικ

 

Eχεις δικιο για την μεταφραση του compagni, το θεμα ειναι ομως απο ποιους χρησιμοποιηθηκε ιστορικα η καθε εννοια.

 

Απο την wikipedia για εξτρα τεκμηριωση :

 

• The Italian word for comrade is compagno (male) or compagna (female), meaning "companion". This word is in widespread use among left-wing circles, including not just communists but also many socialists. There is another word, camerata, which has the specific meaning of "comrade-in-arms" or "fellow soldier", and is used by nationalist and militarist right-wing groups. Using one word or the other is a quick way to announce one's political views.

 

Παντως το συγκεκριμενο και γω θα το ηθελα εντυπο, αλλα απο οτι εχω καταλαβει ειναι αρκετα δυσκολο να βρεθει

[dimious200]

Παρτε την αγγλικη εκδοση φαλαγγες/παρτιδα κυνηγιου να βρειτε την υγειά σας ωρε!

[tik]

Εγώ!

 

Εδιτ: Ούπς! άκυρος συναγερμός. Νόμιζα ότι κινήθηκε το θέμα επειδή βρέθηκε καμιά παρτίδα διαθέσιμα τεύχη και είπα να προλάβω πριν μας τα φάνε οι άλλοι, οι κακοί. 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 14, 2015 από tik

[batigoal]

Εγώ!

 

Εδιτ: Ούπς! άκυρος συναγερμός. Νόμιζα ότι κινήθηκε το θέμα επειδή βρέθηκε καμιά παρτίδα διαθέσιμα τεύχη και είπα να προλάβω πριν μας τα φάνε οι άλλοι, οι κακοί. 

εσυ να κρατησεις το δαγκωμενο

[φλοκ]

Απλά καταπληκτικό κομικ .

Μπορειτε να το διαβάσετε σκαναρισμενο και στις εξωτερικές πηγές .

 

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεθεί .

[Θρηνωδός]

Εξαιρετικό κόμικ που χαίρομαι που το καθυστέρησα στην ανάγνωση του. Κάτι με κράταγε και δεν το διάβαζα εδώ και δύο χρόνια (σκαναρισμένο) αλλά το προηγούμενο μήνα το απέκτησα έντυπο (Αγγλικό εννοώ, μην σοκάρεστε) και ένιωσα ότι είχε έρθει η ώρα του. Αυτό γιατί πλέον έχω ένα ποσοστό των πολιτικών γνώσεων που ήθελα να έχω για να μπορέσω να το κατανοήσω καλύτερα. 

 

Τι μ'άρεσε; Ότι ο Christin γράφει με συνείδηση τα σενάρια του ξέροντας πολύ καλά τι θέλει να πει και πως θα το πει. Έχει το γνωστικό υπόβαθρο (δεν ξέρω τι ζωή έκανε και τι τυχόν διώξεις/προβλήματα είχε για τις πολιτικές πεποιθήσεις του) και αποδεικνύει περίτρανα ότι τα κόμικς είναι μαχαίρια: Μπορείς να κόψεις το φαΐ για την οικογένεια σου όσο εύκολα μπορείς να αφαιρέσεις μια ζωή με αυτά. Την εκτίμηση μου για τον Μπιλάλ την έχω εκφράσει ήδη μιας και ήξερα το σκίτσο του πριν διαβάσω κόμικ του και τον έχω πολύ ψηλά σαν καλλιτέχνη. Είναι άλλωστε από τους πολύ πολύ λίγους που θέλω πραγματικά να γνωρίσω από κοντά και να συζητήσω μαζί τους. Το σκίτσο του είναι της καλύτερης πάστας και είναι αποστομωτικό το πως τόσο φινετσάτη πένα βγάζει τόσο σκληρές και απάνθρωπες εικόνες. Όσο απάνθρωπος και σκληρός είναι ο ρεαλισμός τέτοιων καταστάσεων "παλιάς τρομοκρατίας" όπως λέει και το οπισθόφυλλο.

 

Ως προς τα επιμέρους στοιχεία, θαύμασα την λεπτομέρεια στο background του κάθε χαρακτήρα-μέλους της διεθνούς ταξιαρχίας καθώς και την σχεδόν λυπηρή συνειδητοποίηση των αντρών αυτών σχετικά με κάποιες ιδέες που αγάπησαν και με τα χρόνια τους πρόδωσαν. Η αυταπάρνηση του φινάλε μου επιβεβαίωσε την θεωρεία του αναπόφευκτου και πόσο παραμορφωμένοι ήταν όλοι τους ακολουθώντας έναν δρόμο που, ενώ τους δόθηκαν ευκαιρίες να γυρίσουν πίσω, ακολούθησαν μέχρι το τέλος. Ο ορισμός του "commited to the cause", αισθάνθηκαν να ξαναζούν αναλαμβάνοντας μια τόσο απέλπιδα αποστολή. Δεν νομίζω ότι άφησαν ποτέ πίσω το παρελθόν τους.

 

Παρόλο που δεν ταιριάζει στο θέμα της Ελληνικής έκδοσης, το τομάκι της humanoids που περιέχει τα δύο της τριλογίας (δυστυχώς) είχε πολύ καλή εκτύπωση σε χοντρό χαρτί. Την ευχαριστήθηκα. 

 

Τι δεν μ'άρεσε; Τίποτα.

[apetoussis82]

Απλά καταπληκτικό κομικ .

Μπορειτε να το διαβάσετε σκαναρισμενο και στις εξωτερικές πηγές .

 

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεθεί .

 

Όταν λέτε, "δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεθεί", εννοείτε ότι κάνει αραιά και που την εμφάνιση του σε παλαιοπωλεία? Ή, υπάρχει στα γνωστά μαγαζιά αλλά σε απρόσιτες τιμές?

[φλοκ]

Όταν λέτε, "δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεθεί", εννοείτε ότι κάνει αραιά και που την εμφάνιση του σε παλαιοπωλεία? Ή, υπάρχει στα γνωστά μαγαζιά αλλά σε απρόσιτες τιμές?

Φίλε Αντρέα όταν το γραφα αυτό ,απλά αστειευόμουν .......

Οι Φάλαγγες είναι ακόμα ένα από τα πλέον δυσεύρετα album  .

[GeoTrou]

Διαβάστηκε επιτέλους τις τελευταίες ημέρες, με τεράστιο hype πάνω από το κεφάλι μου. Well... δεν είδα το αριστούργημα που περίμενα. Πριν αρχίσετε να βαράτε εξηγούμαι.  

Η ιδέα είναι αναμφίβολα τρομερή. Παππούδες (και μια γιαγιά) των Διεθνών Ταξιαρχιών τα βάζουν με γεροντοσίστες. Πραγματικά κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αν και μου φάνηκε κάπως στητό που ο καθένας ήταν από διαφορετική χώρα (προσωπικά θα το έβρισκα πιο φυσικό να είχαμε π.χ. 3 Ισπανούς και τους υπόλοιπους ξένους, αλλά γουατέβερ), ήταν πολύ ωραίο που ο καθένας προερχόταν από ένα διαφορετικό φάσμα της αριστεράς και είχε φτιάξει (;) μια διαφορετική ζωή.

Ωστόσο, η καταδίωξη σε γενικές γραμμές μου φάνηκε υποτονική.

Spoiler

Οι απώλειες φαίνονται πολύ εύκολες, οι μετακινήσεις μεταξύ των χωρών επίσης. Σε αρκετά σημεία ο Christin κατέφυγε στην τύχη για να «ξεκολλήσει» τους χαρακτήρες του. Θεωρώ ότι έδωσε περισσότερο βάρος απ' ότι θα έπρεπε στα ταξίδια και λιγότερο στην μελέτη των χαρακτήρων και στο φινάλε, το οποίο είχε σαφώς μια νότα τραγικότητας, αλλά όχι αυτή που θα με συγκλόνιζε. Γενικά, δεν μπόρεσα να συνδεθώ με τους ήρωες (ίσως μόνο λίγο με τον Ισπανό βωμολόχο ιερέα). Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η δουλειά του Christin ήταν επιφανειακή.

Ως προς τον Bilal, δεν έχω πολλά να πω. Σε αντίθεση με τους πρρωταγωνιστές, η γραμμή του παραμένει αειθαλής. Οι φιγούρες του βγάζουν την κούραση που τους αρμόζει και συχνά μου θύμιζαν τις γκροτέσκες φιγούρες του Fellini (μάλλον του Fellini, δεν είμαι φαν του ιταλικού κινηματογράφου  ), εντείνοντας έτσι το κλίμα της κουρασμένης, γερασμένης Ευρώπης.

Αν από τα γραφόμενα, συμπεραίνετε ότι δε μου άρεσε, γράψτε λάθος. Δεν είναι επουδενί κακό κόμικ, αλλά τουλάχιστον στα δικά μου μάτια δεν είναι και αριστούργημα. Επόμενος σταθμός: Παρτίδα Κυνηγιού.  

[germanicus]

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΕΝΗΛΙΚΟΥ

ΓΚΕΟ ΤΡΟΥ

ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ: ΤΡΙΤΗ 26/12/2017

ΑΠΟ: www.greekcomics.gr

ΥΨΟΣ: ΚΑΠΟΥ 6 ΠΟΔΙΑ

ΒΑΡΟΣ: ΑΔΥΝΑΤΟΣ

ΜΑΤΙΑ: ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ

ΜΑΛΛΙΑ: ΜΠΡΟΚΟΛΟΕΙΔΗ

 

Φορούσε άσπρο πουκάμισο, ανοιχτόχρωμο παντελόνι, δίκοχο και εξάρτυση με τελαμώνα

 

 

Άμα τον βρείτε, κρατείστε τον πεσκέσι για τις γιορτές. 

 

 

 

[GeoTrou]

Καλέ δεν εξαφανίσ... Αααα! Τρεις άντρες με μάσκες Τζερμ (ή τρεις κλώνοι του) μπήκαν στο σπίτι!  

[guskoin]

Ύψος κάπου 6 πόδια 

Είναι  εύκολο να έχουμε το ύψος σε εκατοστά,

θέλω να πω είναι άλλο πράγμα να ψάχνουμε ανάμεσα στους νάνους και τα στρουμφάκια  και άλλο να ψάχνουμε σε γήπεδα του μπάσκετ!

Κι αυτό με τα μπροκολοειδή μαλλιά, δεν σημαίνει φαντάζομαι ότι είναι πράσινα...

[φλοκ]

1 hour ago, guskoin said:

Ύψος κάπου 6 πόδια 

Είναι  εύκολο να έχουμε το ύψος σε εκατοστά,

θέλω να πω είναι άλλο πράγμα να ψάχνουμε ανάμεσα στους νάνους και τα στρουμφάκια  και άλλο να ψάχνουμε σε γήπεδα του μπάσκετ!

Κι αυτό με τα μπροκολοειδή μαλλιά, δεν σημαίνει φαντάζομαι ότι είναι πράσινα...

Δεν μπορείς να καταλάβεις για τι άτομο μιλάμε φίλε μου .......

Τα μπροκολοειδη  μαλλιά αυτού του ΙΕΡΟΣΥΛΟΥ που τολμά να πιάνει στο μιαρό στόμα του τις Φαλαγγες , παίρνουν κατα καιρούς διάφορα χρώματα ...

Το μόνο χρώμα που δεν έχουν πάρει ποτέ ,είναι το χρώμα του κόκκινου της ΝΤΡΟΠΗΣ !!!!!!

Δεν έχεις ιδέα για τι άνθρωπο (?) μιλάμε ......

[guskoin]

16 ώρες πριν, φλοκ είπε:

Δεν μπορείς να καταλάβεις για τι άτομο μιλάμε φίλε μου .......

Τα μπροκολοειδη  μαλλιά αυτού του ΙΕΡΟΣΥΛΟΥ που τολμά να πιάνει στο μιαρό στόμα του τις Φαλαγγες , παίρνουν κατα καιρούς διάφορα χρώματα ...

Το μόνο χρώμα που δεν έχουν πάρει ποτέ ,είναι το χρώμα του κόκκινου της ΝΤΡΟΠΗΣ !!!!!!

Δεν έχεις ιδέα για τι άνθρωπο (?) μιλάμε ......

Κόκκινο σαν της τομάτας ή κόκκινο σαν το παντζάρι;  

[Θρηνωδός]

Το φάγατε το παιδι πια. Δικαίωμα του να μην του αρέσουν οι φάλαγγες.

 

Επειδη κάποιος δεν έχει καθόλου γούστο και τολμάει να βρίσκει αρνητικά σε αριστουργήματα, δεν χρειάζεται να τον δουλεύουμε κιόλας. 

 

 

 

 

[ΜιχάληςΒα]

Μάλλον δεν με απατά η μνήμη μου, αλλά αυτή η τριλογία των Christin - Billal, δημοσιεύονταν σε μηνιαίες συνέχειες στο ένα από τα δύο έντυπα για κόμικ "Παρά Πέντε".  Το άλλο ήταν η "Βαβέλ". 

Εκει. Στα έρλι νάιντις. Περιμέναμε πώς και πώς να περάσουν οι μέρες για να ξεζουμισουμε, κυριολεκτικά, τα δύο αυτά έντυπα - όαση. 

Αναφορικα με την τριλογία όπως παρουσιάζεται, ομολογώ, ότι δεν είχε περάσει τότε από το μυαλό μου η συγκεκριμένη λογική, ώστε να κάνω τις απαραίτητες συνδέσεις. 

Ο ένας από τους τρεις πίνακες στις εικόνες των καρέ, μας επιβεβαίωνε την μάχη της μνήμης ενάντια στην εξουσία, και δη, την μάχη της γεροντικής άνοιας απέναντι στον φασισμό. Ακόμα και αν υπήρχαν περιπτώσεις συνειδήσεων που τράβηξαν τον δρόμο της "επιτυχίας" και του χρήματος, όπως ο αμερικανός έμπορος - πια - κρεάτων, η πλειοψηφία παρόχους τους σεβαστούς Μαίους που βάρυναν τα κορμιά τους, ήταν σαν έτοιμοι από καιρό για έναν ακόμα γύρο. Τον τελικό; Τί σημασία εχει; 

Η παραίτηση και ο ωχαδελφισμός. Ναι! Αυτό εμπεριέχει την ύψιστη αγωνία της υπαρξής μας της ίδιας. Της παραίτησης. Της συνθηκολόγησης, συχνά με τους χειρότερους όρους. Όχι για την κοινωνία. Και γι' αυτή... Κυρία και πρώτα, όμως, για την κάθε ξεχωριστή συνείδηση που δεν αποδέχτηκε την ηττα. 

 

Για όλες εκείνες και εκείνους που πίστεψαν στην ουτοπία. Που έζησαν την ευκαιρία και την είδαν να χάνεται μέσα από τα χέρια τους. Και όταν αισθάνεσαι ότι και εσυ ο ίδιος δεν έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι σου. Όταν οι ευθύνες φτάνουν για να σε χαρακτηρίσουν λίγο. Όταν δεν υπάρχει κανενός είδους δικαιολογία όταν προσπερνάς ελαφρά τη καρδία την μεγάλη εικόνα. Τότε. Τα γερασμένα κορμιά που έχουν πάρει στο κάτωπι τις ρυτίδες του ολοκληρωτισμού, αναζητούν μια ακόμα ευκαιρία. Μια τελευταία πράξη σε ένα έργο που έμεινε ατελείωτο. Χωρίς αυλαία και θεατές. 

 

Ισως και να μην υπάρχει λόγος. Αν ο μοναδικός φάρος δείχνει το πώς παίξαμε και χάσαμε, το απάνεμο λιμάνι της ανθρώπινης γαλήνης αποτελεί μία από τις κορυφαίες ψευδαισθήσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. 

Δεν πρόκειται ούτε για έναν ακόμα γύρο, ούτε καν και καν για το χαμένο συλλογικό όνειρο των καιρών μας. 

Τα σημάδια ενός ξεχασμένου πολέμου, αντικειμενικά πάνω στα κορμιά μας, όσο και οι στοιχειωμένης μας μνήμες δείχνουν το προσωπικό αδιέξοδο που αναζητά μια έξοδο κινδύνου που δεν υπάρχει. Η, όπου κανείς δεν γνωρίζει τι υπάρχει έξω από αυτή. 

 

Η λύτρωση; Η Παριγοριά; Η γαλήνη; Το άγνωστο τέλος; Η επιστροφή στην κανονικότητα; 

και αν όλα αυτά δεν αποτελούν παρά μια απάντηση στην προσωπική - κατάδική μας μοναξιά που δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς να την διαχειριστούμε, τότε, ποιος ήταν ο κατ αρχήν λόγος του αιματοκυλίσματος και της χωρίς όρια βίας; 

 

Μηπως πίσω από την κουρτίνα που σηκώνεται σιγά - σιγά κλεφτοκοιταζουμε την σιγουριά του Λορκα που πίστεψε ότι θα μείνει ακέραιος σωματικά και ψυχικά μπροστά στο viva la muerte;  Μήπως τελικά, ο ξεδοντιασμένος γύρος των πολλών χρόνων εκδίκησης που βαραίνουν ηλικιακές πλάτες, δεν αφορά την δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ουτοπία; παρά μόνο, περισσότερο την χαμένη μας αυταπάτη.  

 

Και η ευκαιρία υπήρξε. Και η ευκαιρία χάθηκε. 

Ποτε άλλοτε η κοινωνική εντροπία δεν βρέθηκε σε τέτοια σημεία γενικευμένης αταξίας. Για να αναρωτηθούμε: αν όχι τότε, πότε...