Ο ονειρικός κόσμος του μικρού Νικόλα [ Καλαμάρας Βασίλης Κ., Ελευθεροτυπία, 29/11/2007 ]

[Bonadrug]

Ο ονειρικός κόσμος του μικρού Νικόλα

 

Ανέκδοτες ιστορίες του Ρενέ Γκοσινί στο προσκήνιο 30 χρόνια μετά τον θάνατό του

 

 

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

 

 

Δεν κάθεται ήσυχος ο μικρός Νικόλας! Ξαναχτυπά! Σαράντα πέντε ανέκδοτες ιστορίες τού Ρενέ Γκοσινί (1926-1977) -φέτος συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τον θάνατό του- και του Ζαν Ζακ Σενπέ έρχονται στο προσκήνιο από την κόρη του πρώτου, Αννα. Πρωτοκυκλοφόρησαν από το 1959 ώς το 1965, στο «Sud Ouest Dimanche» και στο «Pilote». Ο τόμος δεν θ' αργήσει να κυκλοφορήσει στα ελληνικά, από τις εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες» με τα εξής στοιχεία: Ρενέ Γκοσινί - Ζαν Ζακ Σενπέ «Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες, Νο 2» (μτφρ.: Μελίνα Καρακώστα, σελ. 416, ευρώ 23,90).

 

 

 

Ο καμβάς πάνω στον οποίο ξετυλίγονται οι ιστορίες, όπως εξηγεί η Αννα Γκοσινί, «είναι ρεαλιστικός, ωστόσο, κατά βάθος, ο πατέρας μου και ο Ζαν Ζακ Σενπέ περιγράφουν έναν ονειρικό κόσμο όπου τα παιδιά ξεγυμνώνουν με το διεισδυτικό, ειρωνικό αλλά και τρυφερό τους βλέμμα τους μεγάλους κι όπου οι ενήλικες λύνουν με τρόπο ανώριμο τα σοβαροφανή τους προβλήματα!

 

 

»Η συνταγή είναι επιτυχημένη γιατί καθρεφτίζει διαχρονικές αλήθειες: ποιο παιδί δεν περιεργάστηκε κάποτε τους γονείς του αμφισβητώντας βαθιά μέσα του το σωστό των πράξεών τους; Ποιος ενήλικας δεν ευχήθηκε να ξαναγίνει παιδί, ανακτώντας πάλι το δικαίωμα να παίζει ξύλο με το γείτονά του ή να φτιάχνει σαΐτες από χαρτί στο χώρο τής δουλειάς του;»

 

Η κόρη τού μεγάλου Γάλλου κειμενογράφου είναι βέβαιη ότι ο Νικόλας είναι σταρ, και ως σταρ αξίζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Γι' αυτό τον λόγο, τον μισοβαρό, τον μισοαστείο, ο Ζαν Ζακ Σενπέ, έπιασε την πένα και το πενάκι του και εικονογράφησε περίπου δέκα ιστορίες τού πατέρα της που δεν είχαν εικονογραφηθεί την εποχή τής δημοσίευσής τους.

 

Αραγε, μ' αυτόν τον δεύτερο τόμο, οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα θα γνωρίσουν το τέλος τους; Σιβυλλική η απάντηση της Αννας Γκοσινί: «Αραγε, οι νέες αυτές περιπέτειες τού μικρού Νικόλα, που σάς παρουσιάζουμε σήμερα, να σημαίνουν και το κλείσιμο τής αυλαίας; Το τέλος της παράστασης; Ισως ναι, ίσως όχι... Μόνο η αστείρευτη φαντασία τών δημιουργών γνωρίζει την απάντηση!»

 

Κατά τον δημιουργό του, Ρενέ Γκοσινί, η ηλικία τού μικρού Νικόλα είναι πολύ ελεύθερη και ξανανιώνει ανάλογα με τις ιστορίες. Είναι μεταξύ έξι και δέκα χρονών, αλλά διαρκώς είναι πάντοτε λίγο πιο μεγάλος στο σχολείο από ό,τι είναι στο σπίτι του.

 

Αραγε, είχε κάποιο πρότυπο, όταν δημιούργησε τον ήρωά του; «Είναι το παιδί το οποίο ο Σενπέ κι εγώ φανταζόμασταν, εκείνο που θα ευχόμασταν να δούμε. Ανήκει στην κατηγορία τών παιδιών που αγαπάμε. Ο Σενπέ λέει ότι ένα παιδί πρέπει να χτυπήσει κάτι για να είναι φυσιολογικό. Πρέπει να κλωτσήσει μια μπάλα ή μια κονσέρβα», είναι η απάντηση τού Ρενέ Γκοσινί.

 

Αλήθεια, ο μικρός Νικόλας έχει στοιχεία από την προσωπικότητα τών δημιουργών τους; «Κατά κάποιον τρόπο, ναι», είναι η πρώτη αντίδραση τού δαιμόνιου κειμενογράφου, και συνεχίζει: «Δεν ήμουν ποτέ Γαλάτης ούτε καουμπόης. Ημουν παιδί, και ο Σενπέ το ίδιο, φυσικά.

 

»Οι ιστορίες γεννήθηκαν από τις αναμνήσεις του, τις οποίες μού διηγήθηκε, και τις δικές μου από την Αργεντινή. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο αισθήσεις παρά αναμνήσεις... Η μυρωδιά του κρουασάν με σοκολάτα στην είσοδο του σχολείου, η αδημονία για το διάλειμμα, όλος αυτός ο παιδικός αναβρασμός, τον οποίο ένιωσε και ο Σενπέ από τη μεριά του».

 

Τελικά, ο μικρός Νικόλας είναι ένα βιβλίο, το οποίο απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά; «Οταν μαζί με τον Σενπέ κάναμε τον μικρό Νικόλα, δεν σκεφτήκαμε αποκλειστικά τα παιδιά ή τους ενήλικες», είχε δηλώσει. «Τον κάναμε έτσι...», ήταν η άνευ επιχειρημάτων αντίδρασή του. Ωστόσο, εκτίμησή του ήταν ότι «τα παιδιά βρίσκουν στον Νικόλα κάτι από τον εαυτό τους και οι γονείς, με τη σειρά τους, ανακαλύπτουν τα παιδιά τους στον Νικόλα, ενώ ταυτόχρονα ξαναθυμούνται και τη δική τους παιδική ηλικία».

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/11/2007

 

http://www.goscinny.net/

http://www.petitnicolas.com/

[rotagiatipino]

Η διαφήμιση της πρωτης κυκλοφορίας του βιβλίου στα ελληνικά (περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ, τ. 15, Δεκέμβρης 1978).

 

 

Και βιβλιοκριτική πάλι από το ΔΙΑΒΑΖΩ, από το τεύχος 28, Φεβρουάριος 1980. Κριτική Βασίλη Αγγελικόπουλου.

 

 

Και απαντητική επιστολή στην κριτική ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 31, Μάιος 1980.

 

 

Κι άλλη κριτική, από τον Κυριάκο Ντελόπουλο (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 44, Ιούλιος 1981):

 

Επεξεργασία Ιουνίου 3, 2009 από rotagiatipino

[rotagiatipino]

Κριτική, της Βάσως Σπαθή (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 148, 16/7/1986):

 

 

"...Αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε για άλλη μια φορά τα απίθανα σκίτσα του Ζαν-Ζακ Σανπέ".