ΦΑΕ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ

[Indian]

  

 

Η εφημερίδα “Το Βήμα της Κυριακής”, με το φύλλο της 23ης Μαρτίου 2025 κυκλοφόρησε σαν ένθετο το άλμπουμ του Αρκά, με τον τίτλο “Φάε το κερασάκι”. 

 

Ο λόγος για ένα κόμικ το οποίο ξεκίνησε να γράφεται το μακρινό 1987 και φιλοξενούνταν στις σελίδες του περιοδικού Πληροφορικής MicroMad. Έπειτα από 8 στριπάκια σταματάει η κυκλοφορία του στο περιοδικό και το κόμικ δεν ολοκληρώνεται, μέχρι το 2013, όπου αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει αυτόνομο σε σκληρόδετη έκδοση και μάλιστα ενισχυμένο με περισσότερα στριπάκια από εκείνα που είχαν αρχικά κυκλοφορήσει, δίνοντας, αυτή την φορά, ένα τέλος στην ιστορία. Ενδεχομένως ο βετεράνος δημιουργός να ολοκλήρωσε την δουλειά του τότε. Η έκδοση αυτή, λοιπόν, που παρουσιάζεται εδώ, αφορά την τρίτη κυκλοφορία της σειράς, δεύτερη ολοκληρωμένη. 

 

 

Αν θέλουμε να πούμε δύο λόγια για την υπόθεση, θα πρέπει να πούμε ότι το σενάριο μάς εισάγει σε ένα βιντεοπαιχνίδι της εποχή των ‘80s (που βρίσκαμε στα λεγόμενα “ουφάδικα”) κι έχει για πρωταγωνιστές τον ήρωα του παιχνιδιού, που αρέσκεται να τρώει κερασάκια, και τον δράκο που σκοπό έχει την εξόντωσή του. Επίσης, ενεργό ρόλο διαδραματίζει και η πριγκίπισσα, την οποία πρέπει να σώσει ο ήρωας, αλλά δεν είναι αυτό που θα λέγαμε εκπάγλου καλλονής. Μία ωραία πρωία, λοιπόν, ο ήρωας βαρέθηκε να βρίσκεται κλεισμένος μέσα στο παιχνίδι και ξεκινάει την αναζήτηση της εξόδου, πεπεισμένος ότι… κάτι υπάρχει εκεί έξω. Συνοδοιπόρος (άθελά του) σε αυτό το ταξίδι, βρίσκεται κι ο άσπονδος εχθρός του, ο αφελής δράκος. 

 

Η αλήθεια είναι ότι το σενάριο είχε την πλάκα του και σατίριζε τα εν λόγω βιντεοπαιχνίδια και την φρενίτιδα των νέων τεχνολογιών που άνθιζαν εκείνη την περίοδο. Οι διάλογοι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές είναι εύστοχοι και πάντα με την χιουμοριστική σφραγίδα του Αρκά. Σίγουρα, όμως, δεν μπορούν να συγκαταλεχθούν στα άλλα άλμπουμ του, αυτά που τον καθιέρωσαν στην συνείδηση του αναγνωστικού κοινού. 

 

Η πλοκή, σε αντίθεση με άλλες δουλειές του, είναι κλιμακωτή και δείχνει να οδηγεί κάπου, χωρίς να αναλώνεται μόνο σε χιουμοριστικά γκαγκ. Το φινάλε κλείνει την ιστορία τραγελαφικά και σίγουρα όχι κατά το δοκούν για τον φίλο μας.  

 

 

Προσωπικά η συγκεκριμένη ιστορία ήταν μία ευχάριστη προσθήκη στην συλλογή μου με τα έργα του Αρκά, αλλά σίγουρα δεν πιστεύω ότι θα την διαβάσω πάλι στο άμεσο μέλλον. Προτείνεται πρωτίστως στους σκληροπυρηνικούς θαυμαστές του και δευτερευόντως στους υπόλοιπους. Σίγουρα δεν την προτείνω σε αυτούς που ξεκινούν τώρα το ταξίδι τους στον μαγικό κόσμο του Αρκά. Υπάρχουν άλλες δουλειές απείρως καλύτερες από αυτή.  

 

Ο εικαστικός τομέας είναι διεκπεραιωτικός και δεν κρύβει πολλές εκπλήξεις. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι και, τουλάχιστον μέχρι την απόπειρα εξόδου τους από το βιντεοπαιχνίδι, δεν μας εκπλήσσουν τα backgrounds. Από εκεί και πέρα το τοπίο ενισχύεται από ένα κολάζ από ψηφιακές κάρτες που συναντάμε σε υπολογιστές κι άλλες παρεμφερείς συσκευές. Έξυπνη κίνηση και πολύ φρέσκια και πρωτότυπη για την εποχή της, αλλά τώρα απλά προκαλεί το μειδίαμα και τίποτα περισσότερο.  

 

Χρωματικά κυριαρχεί το μωβ, το μπλε, το κίτρινο και λίγο το πορτοκαλί, χωρίς όμως να υπάρχει μεγάλη φωτεινότητα που να τα αναδεικνύει στο έπακρο. Η συγκεκριμένη παλέτα μού άρεσε, αλλά σίγουρα θα την ήθελα περισσότερο φωτεινή. 

 

 

Η έκδοση δεν κρύβει εκπλήξεις με την προηγούμενη του 2013. Χωρίς να έχω την παλιά στα χέρια μου, θεωρώ ότι μιλάμε για το ίδιο έντυπο, με την μόνη διαφορά, εκείνη του λογότυπου της εφημερίδας και του ISBN στο κάτω αριστερό μέρος του οπισθόφυλλου. Το χαρτί, από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό, είναι γυαλιστερό και πολύ λεπτό, αλλά με καλή εκτύπωση των χρωμάτων. Μου έφερε στο μυαλό κάποιους διαφημιστικούς καταλόγους που ρίχνουν κατά καιρούς στις εξώπορτες των σπιτιών ή μας τους δίνουν δωρεάν στα σούπερ μάρκετ. Το σκληρό εξώφυλλο, πάντως, κερδίσει την παρτίδα (όσο μπορεί). Συνοδευτικό υλικό ή κάποια πληροφορία για το “παρελθόν” της σειράς δυστυχώς δεν υπάρχει.  

 

Αφιέρωμα στον Αρκά

Η παρουσίαση της έκδοσης του 2013

Οι 8 σκαναρισμένες σελίδες των στριπ που φιλοξενήθηκαν στο MicroMad

Η επίσημη ιστοσελίδα του δημιουργού

 

 

 

[nikolas12]

Κατά τη γνώμη μου από τις πιο υποτιμημένες σειρές του Αρκά. Βγήκε σε μια περίοδο που έβγαζε αριστουργήματα αβέρτα και δεν κράτησε πολύ, οπότε κάπως ξεχάστηκε, όμως το ευφυές χιούμορ του με ένα κάπως διαφορετικό, πιο σύγχρονο (για την εποχή) twist είναι εκεί. Καλή ευκαιρία για να το ξαναδιαβάσω!