Μια εικόνα, 343 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 25/01/2025]

[ramirez]

Οι «Έγκλειστοι» του Περικλή Κουλιφέτη γεννήθηκαν εν καιρώ καραντίνας. Ο Στάθης και ο Αγαθοκλής βίωσαν την τραυματική περίοδο της απομόνωσης επινοώντας, όχι πάντα με επιτυχία, τρόπους για να την κάνουν πιο υποφερτή. Δίπλα δίπλα πέρασαν τις «δυο επόμενες εβδομάδες που θα είναι κρίσιμες», την απαγόρευση εξόδου, τα sms για σωματική άσκηση και κάθε άλλη πατέντα που επιβλήθηκε «για το καλό τους». Η καραντίνα τέλειωσε αλλά οι δυο τους παραμένουν «έγκλειστοι» στη φτώχεια, τη μοναξιά, το μικρό διαμέρισμά τους. Ο Αγαθοκλής μάλιστα, ως καναρίνι, είναι κυριολεκτικά έγκλειστος στο στενόχωρο κλουβί του, έχοντας άπειρο χρόνο να μηχανευτεί μεθόδους και να καταστρώσει στρατηγικές για να καταστρέψει την ανθρωπότητα και να πάρει την εκδίκησή του. Ο Στάθης όμως δεν συμμερίζεται την απελπισία του.

 

 

 

 

Και κάπου εκεί, στα χρόνια της κανονικότητας, στο τρίτο μέρος της σειράς που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως, κάνει την εμφάνισή του ακόμη ένας έγκλειστος για να κρατά συντροφιά στον Αγαθοκλή. Έλα όμως που ο παπαγάλος Σπάρτακος ξέρει μόνο να παπαγαλίζει. Κι όσο κι αν ο Αγαθοκλής προσπαθεί να τον μυήσει στα ιδανικά της επανάστασης και να τον πείσει για τη βίαιη εξέγερση ενάντια στον Στάθη, ο Σπάρτακος παραμένει άβουλος, ανίκανος να συνειδητοποιήσει τη θέση του. Υπομένει στωικά, ίσως και με ικανοποίηση, το μαρτύριο της φυλακής και μονολογεί πως «πρέπει να εκτιμούμε όσα έχουμε» όταν το μόνο που έχει είναι ένα σιδερένιο κελί τριγύρω του. Κι έτσι περνά η ζωή των εγκλείστων, με τον Στάθη να πασχίζει για την ενεργειακή αυτάρκειά του τοποθετώντας στο μπαλκόνι του ανεμογεννήτρια που γκρεμίζεται, φωτοβολταϊκά πάνελ που τα κουτσουλάνε τα περιστέρια, σκηνή κάμπινγκ για να γλιτώνει τα έξοδα του ρεύματος, πλαστική πισίνα ως «πριβέ Σαντορίνη», ανεμιστήρα έξω απ’ το ψυγείο που εκρήγνυται, ηλιακό φούρνο που πιάνει φωτιά και άλλες απολαυστικές και μη λειτουργικές ευρεσιτεχνίες, και τον Αγαθοκλή να σχεδιάζει το επόμενο στάδιο στον αγώνα προς τη χειραφέτηση και την ελευθερία χωρίς τη συμμετοχή του παπαγάλου. Και παρά το happy end και τη φαινομενική συμφιλίωση, είναι σχεδόν βέβαιο πως οι έγκλειστοι, δυστυχώς γι’ αυτούς και ευτυχώς για τους αναγνώστες, θα παραμείνουν έγκλειστοι για καιρό ακόμη. Χωρίς καμιά ελπίδα διαφυγής.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...