Ένα φάντασμα πλανιέται… [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 18/01/2025]

[ramirez]

Όταν ο εθνικισμός κι ο ακροδεξιός ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες συναντούν την αριστερή αφέλεια και τις συμφεροντολογικές παρερμηνείες του μαρξισμού, ο θείος Κάρολος επιστρέφει για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

 

 

 

 

Βασισμένοι στο διήγημα του Μάουρο Βανέτι «“Ταξική πάλη!”, μουρμούρισε το φάντασμα», ο Βαγγέλης Ζήκος (μετάφραση) και ο Λευτέρης Παπαθανάσης («Η Πάπισσα Ιωάννα – Μεσαιωνικόν Εικονογραφημένον», «Τέρμινους» κ.ά.) δημιουργούν μια απολαυστική διασκευή του σε κόμικς σε σχέδια του τελευταίου.

 

 

 

 

Κι αυτό γιατί πρωταγωνιστής είναι το φάντασμα του Καρλ Μαρξ που επιστρέφει στη Γη για να επισκεφτεί τον Ντιέγκο, έναν αυτοαποκαλούμενο αριστερό της διπλανής πόρτας που έχει χάσει τον μπούσουλα συντασσόμενος χωρίς να το καταλαβαίνει με τους ρατσιστές, τους εθνικιστές και τα αφεντικά και να τον επαναφέρει στην κομμουνιστική τάξη υπενθυμίζοντάς του τα αυτονόητα.

 

 

 

 

Όπως γράφουν οι Παπαθανάσης, Ζήκος και Βανέτι: «Ο Ντιέγκο δηλώνει διανοούμενος αλλά “αιρετικός”. Έτσι μπορεί να μιλά για ώρες με πάθος και περίτεχνη γλώσσα παραθέτοντας κάποιο τσιτάτο του Μαρξ. Επίσης δηλώνει ορκισμένος πολέμιος των “ελίτ”, μόνο που πέρα από κάποιες γενικόλογες και αόριστες κορώνες εναντίον τους, κατά κύριο λόγο διεξάγει τις μάχες του απέναντι σε κείνα που οι “ελίτ” προωθούν: τους μετανάστες που απειλούν την καθαρότητα του έθνους, τους ομοφυλόφιλους που απειλούν την αναπαραγωγή του έθνους, τους νεωτεριστές της γλώσσας που απειλούν τον πολιτισμό του έθνους· με λίγα λόγια, οι “μαρξιστικές” μάχες του κυρίου αυτού ενάντια στις “ελίτ” δεν διαφέρουν και τόσο από τις μάχες της καθαρής ακροδεξιάς.

 

 

 

 

Όλα όσα καταλήγει να πει είναι τελικά τα ίδια με όσα λέει ο ρατσιστής της γειτονιάς, ο σεξιστής συνάδελφος, ο παπάς στο κήρυγμα της Κυριακής, ο σχολάρχης, τα ΜΜΕ και γενικά όλο το σύστημα…».

 

 

 

 

Οργισμένος ο Μαρξ από τον «Ντιέγκο», που από αλλού ξεκίνησε και κατέληξε να θαλασσοπνίγει μετανάστες είτε ενεργά στο πλευρό του κεφαλαίου είτε ως χρήσιμος ηλίθιος διά της απάθειας, τον παίρνει από το χέρι και με τη βοήθεια του Ένγκελς, του Λένιν, του Αϊζενστάιν και άλλων «συντρόφων», τον ανεβάζει στον ουρανό και του προσφέρει ένα μοναδικό ταξίδι αφύπνισης στα πρωτότυπα κείμενα και τα νοήματα του μαρξισμού για την εργατική τάξη ανεξαρτήτως πατρίδας προέλευσης, και στις μάχες του κόσμου της εργασίας ενάντια στον καπιταλισμό και τους συμμάχους του.

 

 

 

 

Με απλή και κατανοητή γλώσσα αλλά χωρίς εκπτώσεις ως προς την ακρίβεια και την τεκμηρίωση – σε αυτό βοηθούν οι αναλυτικές σημειώσεις και επεξηγήσεις που παραθέτουν οι δημιουργοί –, ο Ντιέγκο μαθαίνει βασικές έννοιες όπως ο σχετικός υπερπληθυσμός, η υπερπροσφορά εργασίας, ο εφεδρικός βιομηχανικός στρατός, η κρίση υπερπαραγωγής – υπερσυσσώρευσης, η υπεραξία και η ξενοφοβική λέπρα και τελικά «πέφτει από τα σύννεφα» όταν βλέπει ότι η συνταγή για την ανατροπή μπορεί να είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη. Τότε ο θείος Κάρολος μπορεί να ξεκουραστεί έχοντας δίπλα του τον τρίχρονο Αϊλάν που πνίγηκε στο Αιγαίο το 2015 προσπαθώντας με την οικογένειά του να φτάσει στην «πολιτισμένη Ευρώπη».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...