Αιχμάλωτοι των ευχών τους [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 4/01/2025]

[ramirez]

Ήταν κάποτε φίλοι, αλλά το μόνο που τους ενώνει πια είναι οι αφελείς ευχές της παιδικής τους ηλικίας. Όταν αυτές αρχίζουν ετεροχρονισμένα να πραγματοποιούνται, μοιάζουν με κατάρα.

 

 

 

 

Aν και συνεργάζεται τακτικά με πολλούς σεναριογράφους σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους των ΗΠΑ (DC, IDW, Humanoids, Image κ.ά.) σχεδιάζοντας συναρπαστικά κόμικς («Chronophage«, «Cat Fight», «Collapser», «Dirk Gently's Holistic Detective Agency» κ.ά.), ο Ηλίας Κυριαζής συχνά-πυκνά φιλοτεχνεί και τις δικές του προσωπικές ιστορίες έχοντας εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια διαμορφώσει ένα ιδιαίτερο αφηγηματικό στιλ. Στο «Μανιφέστο» με τα αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφηγήθηκε την περιπετειώδη ενηλικίωση μιας γενιάς που λάτρευε τις τέχνες στην πιο δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, στο «Μια καρδιά για τον Λεοντόκαρδο» ανάμιξε την υπερηρωική μυθολογία με την αποτύπωση της ζωής ενός νεαρού καλλιτέχνη, στο «Blood Opera» πειραματίστηκε σχεδιαστικά με το λουτρό αίματος μιας ζόμπι επιδημίας, ενώ στο «Elysium Online» μετέφερε προβληματισμούς και σκέψεις περί της ψηφιοποίησης του εαυτού που λίγα χρόνια αργότερα θα κατακτούσαν τον δημόσιο διάλογο γύρω από την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη.

 

 

 

 

Στην ωριμότερη στιγμή της καριέρας του ίσως υπογράφει τώρα το «Όσα επιθυμήσαμε» (εκδόσεις Μικρός Ήρως, 140 σελίδες, μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης), μια εξαιρετική ιστορία που μόλις πριν από λίγους μήνες είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά από τις εκδόσεις Humanoids. Το «Όσα επιθυμήσαμε» είναι ένα πολυεπίπεδο έργο με πολλά θέματα που αναπτύσσονται υποδειγματικώς τεμνόμενα χωρίς κάποιο να υποσκελίζει τα άλλα, θυμίζοντας τις ομορφότερες στιγμές του μαγικού ρεαλισμού στη λογοτεχνία και τα κόμικς και φέρνοντας στον νου εμβληματικά έργα όπως το «Love and Rockets» των αδερφών Hernandez ή τα «Σαν σιδερένιο ομοίωμα γαντιού από βελούδο» και «Υπομονή» του Dan Clowes.

 

 

 

 

Σύμφωνα με την ιστορία, μια παρέα παιδιών, κάποια εκ των οποίων είναι ελληνικής καταγωγής, κατά τη διάρκεια ενός πικνίκ με τους γονείς τους ανακαλύπτουν μια σπηλιά και αποφασίζουν να την εξερευνήσουν τη μέρα που ένας κομήτης αναμένεται να περάσει κοντά από τη Γη. Εκεί θα συναντήσουν μια αλλόκοτη, πολυπρόσωπη οντότητα που θα τους ζητήσει να κάνουν μια ευχή. Τρομαγμένα αλλά και μαγεμένα από την απρόσμενη παρουσία θα ευχηθούν πράγματα που σκέφτεσαι κι επιθυμείς όταν είσαι παιδί. Η μικρή Στέλλα θα ζητήσει «ατέλειωτες τούρτες», η Άντζι θέλει να «γίνει αγόρι», ο Πάτρικ εύχεται να «τον ερωτευτεί το αγαπημένο του κορίτσι», ο Μάικλ να γίνει «άσος του σκέιτμπορντ», ο Ντέιλ να «αποκτήσει υπερδυνάμεις» κι ο Θανάσης να «μην πάρουν διαζύγιο οι γονείς του». Τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί, ο κομήτης θα περάσει ξυστά από τη Γη, η οντότητα θα εξαφανιστεί όπως αναπάντεχα εμφανίστηκε και τα παιδιά θα γυρίσουν απογοητευμένα στους γονείς τους κρατώντας ένα μυστικό που δεν είναι σίγουρα αν τους συνέβη ή απλώς το ονειρεύτηκαν.

 

 

 

 

Τα χρόνια θα περάσουν κι η παρέα θα σκορπιστεί. Ο Θανάσης θα πεθάνει σε αυτοκινητικό δυστύχημα, ο Ντέιλ θα μείνει ανάπηρος και θα γίνει κακότροπος και αντιπαθής, η Στέλλα θα γίνει καλλιτέχνιδα με λιγοστές επιτυχίες, η Άντζι θα προπαγανδίζει alt right ιδέες περί της φυσικής κατωτερότητας των γυναικών στο πλευρό του φασίστα και μισογύνη συζύγου της, ο Πάτρικ θα είναι ένας γκέι οικογενειάρχης κι ο Μάικλ θα βυθιστεί στη μοναξιά και τη στενοχώρια. Κάποια μέρα όμως ο κομήτης θα πλησιάσει και πάλι τη Γη. Και οι ευχές θα αρχίσουν να πραγματοποιούνται αναστατώνοντας τις ζωές των πρώην φίλων που θα πρέπει να παραμερίσουν τις διαφορές και τις διαφορετικότητές τους, να αντικρίσουν τη ζωή ξανά με τα παιδικά τους βλέμματα, να συμμαχήσουν και να αντιμετωπίσουν τη νέα τους εφιαλτική πραγματικότητα. Το πιο ενδιαφέρον στο χτίσιμο της ιστορίας του Κυριαζή είναι η περίπλοκη διαδρομή την οποία ακολουθούν οι ετερόκλητοι χαρακτήρες για να ξανασυναντηθούν σε μια νέα συνθήκη. Από τη δική του αφετηρία ο καθένας και η καθεμιά, έχοντας εντελώς διαφορετικές ζωές και εμπειρίες, με μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους την παιδική ευχή στη σπηλιά, θα βρεθούν, μεσήλικες πια, σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο θα πρέπει να αφήσουν πίσω βεβαιότητες και προκαταλήψεις. Κι εδώ ο Κυριαζής, αποφεύγοντας κάθε διδακτισμό, χειρίζεται με μοναδική δεξιοτεχνία και έξυπνο χιούμορ ένα ζήτημα καυτό και επίκαιρο που προκαλεί αντιδράσεις εν μέσω ακραίων αντιθέσεων: το ζήτημα της άρσης της αορατότητας συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού και της συμπερίληψής τους με οργανικό και όχι βεβιασμένο τρόπο στις νέες αφηγήσεις.

 

 

 

 

Γιατί όσο κι αν είναι πολιτικά ορθό να συμμετέχουν πια σε κάθε τηλεοπτική σειρά και κινηματογραφική ταινία, σε κάθε λογοτεχνικό έργο και θεατρική παράσταση, σε κάθε βιβλίο κόμικς και διαφήμιση πρόσωπα που μέχρι πρότινος ήταν αποκλεισμένα λόγω της διαφορετικότητάς τους σε σχέση με την πλειονότητα, άλλο τόσο αμήχανο είναι να συμβαίνει αυτό άγαρμπα και με μόνο κριτήριο τη στράτευση στην ιδέα τής άνευ όρων συμπερίληψης, χωρίς καλλιτεχνικά κριτήρια, μακριά από κάθε ρεαλισμό. Με τον μαγικό ρεαλισμό ο Κυριαζής δίνει λύση σε αυτό το πρόβλημα, καταφέρνοντας να συνθέσει μια ομάδα από τόσο διαφορετικά μέλη που είναι συμφιλιωμένα με τις ταυτότητές τους και γι’ αυτό ικανά να νικήσουν κάθε αντίπαλο, ακόμα και τον πρότερο εαυτό τους.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...