Η Γη είναι ήδη καμένο χαρτί [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 24/08/2024]

[ramirez]

Σε ένα ένθετο όπως το Καρέ Καρέ, αφιερωμένο σε κάθε πτυχή των κόμικς εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια, είναι πλεονασμός πια να παραθέτουμε επιχειρήματα που αποδεικνύουν ότι η ένατη τέχνη έχει κατακτήσει το δικαίωμα να καταπιάνεται με κάθε θέμα, να αξιοποιεί κάθε σενάριο και να μετέρχεται κάθε σχεδιαστική και αφηγηματική τεχνοτροπία. Η βεντάλια των κόμικς έχει ανοίξει πάρα πολύ τις τελευταίες δεκαετίες και το diversity δεν είναι πλέον μια ευχή αλλά η πραγματικότητα, εντός της οποίας μια πλειάδα δημιουργών απολαμβάνουν την ελευθερία της φιλοτέχνησης ακόμα και των πιο «ακραίων», αλλόκοτων και παράδοξων ιστοριών. Οι δημιουργοί του αμερικανικού underground στη χρυσή του εποχή, ο Reiser, ο Vuillemin, ο Wolinski αργότερα στην Ευρώπη, ο Ivan Brunetti, ο Johnny Ryan, ο Gary Panter και τόσοι άλλοι σήμερα αποτελούν ιδανικά παραδείγματα «βίαιων, βρόμικων και κακών» καλλιτεχνών που έχουν επηρεάσει καθοριστικά τις κατευθύνσεις των σύγχρονων κόμικς.

 

 

 

 

Έχοντας διδαχθεί από όλους αυτούς ο Θωμάς Βαλιανάτος υπογράφει το «Ίου Ζβίου» (εκδόσεις Jemma Press, 80 σελίδες), μια ανθολογία από μικρές ιστορίες του από το 1996 μέχρι σήμερα εκ των οποίων επτά είχαν δημοσιευτεί στη «Βαβέλ», επτά είναι αδημοσίευτες και μία είχε παρουσιαστεί στην έκθεση «Οι Ηλέκτρες του Κόσμου» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Κοινός παρονομαστής σε όλες το γκροτέσκο στοιχείο, το πικρό, κυνικό χιούμορ, η μητροπολιτική βία, η αστική παραφροσύνη, οι απόκληροι, οι διαφορετικοί, οι αλλιώτικοι χαρακτήρες που χαλάνε τη «βιτρίνα». Σε κάποιες ιστορίες ο Βαλιανάτος αναδεικνύει την εικαστική του ταυτότητα – άλλωστε είναι πανεπιστημιακός και καλλιτέχνης που ασχολείται με την οπτικοακουστική επιτέλεση, τη στατική και κινούμενη συνθετική εικόνα, τις τρισδιάστατες διαδραστικές εφαρμογές, τις υπεραφηγήσεις κ.ά. – και σε άλλες επιλέγει μια επιτηδευμένη σχεδιαστική και λεκτική τραχύτητα με άμεσες αναφορές στα νεανικά του αναγνώσματα. Σε ένα ψυχεδελικό άλμπουμ-μωσαϊκό από φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες που όταν διαβαστούν όλες μαζί αιτιολογούν τον χαιρέκακο αναχωρητισμό ενός από τους χαρακτήρες του την ώρα που εγκαταλείπει τον πλανήτη: «Την έχω φάει στη μάπα τη Γη… Είναι ήδη καμένο χαρτί!».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...