Μια εικόνα, 331 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 13/07/2024]

[ramirez]

Δεν είναι λίγοι/ες οι εικαστικοί/ές καλλιτέχνες/ιδες οι οποίοι/ες συχνά-πυκνά, επιδιώκοντας να αφηγηθούν μεγαλύτερες ιστορίες από όσες μπορούν να πλάσουν οι μεμονωμένες εικόνες, επιλέγουν τη γλώσσα των κόμικς. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει η έκθεση «Wow! Pow! Bam! Κόμικ και Ζωγραφική, Μια συνάντηση στα Τέλη του 20ού Αιώνα» που συνεχίζεται μέχρι τις 20 Ιουλίου στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη με έργα των Διαμαντή Αϊδίνη, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Μποστ, Steve Giannakos, Keith Haring, Roy Lichtenstein κ.ά. σε επιμέλεια του εικαστικού Σπύρου Βερύκιου και του πανεπιστημιακού Θανάση Μουτσόπουλου. Μια ξεχωριστή περίπτωση εικαστικής καλλιτέχνιδας με σταθερή παρουσία στον χώρο των ελληνικών κόμικς είναι και η Σταυρούλα Παπαδάκη. Αν και βασικό αντικείμενό της είναι η ζωγραφική, η Παπαδάκη φιλοτεχνεί επίσης εντυπωσιακά, μαλακά και εύκαμπτα γλυπτά, σχέδια πάνω σε ποικίλα υλικά, παραισθησιακά έργα video art και έξυπνα animation πάντα με έναν διάχυτο σουρεαλισμό που εξερευνά αχαρτογράφητες περιοχές του ασυνείδητου.

 

 

 

 

Εξίσου σουρεαλιστικά είναι και τα κόμικς της, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα «Μόνες στο σπίτι», «Η Πεντάμορφη», «Wonderland», «Μέσα στον σπασμένο καθρέφτη», «Το μυστικό παράθυρο», «Όταν ξυπνάνε οι νεκροί» και «Το φονικό κουνέλι». Το πιο πρόσφατο έργο της με τίτλο «Jimmy the Panda and Lula the Kangaroo», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ρενιέρη/Comicon-Shop και κινείται στα γνώριμα και όμορφα μονοπάτια του σουρεαλιστικού ψυχογραφήματος, με πρωταγωνιστές ένα στρουμπουλό αρσενικό πάντα και ένα ευαίσθητο θηλυκό καγκουρό καθώς χτίζουν την παράταιρη σχέση τους μέρα με τη μέρα. Οι κοφτοί διάλογοι, οι ζωόμορφοι χαρακτήρες, οι σκληροί ακρωτηριασμοί, τα ασπρόμαυρα, τραχιά σκίτσα, η αφαιρετική αφήγηση, οι ποπ επιρροές, η αναζήτηση των ταυτοτήτων είναι τα βασικά χαρακτηριστικά σε μια ιστορία που δεν διαβάζεται γραμμικά ούτε κυριολεκτικά, αλλά ανοίγει ένα παράθυρο προς την εξερεύνηση καταπιεσμένων επιθυμιών και απωθημένων που αναζητούν διέξοδο. Πρόκειται περισσότερο για την ανάκληση στη μνήμη ενός ονείρου που, ανάλογα με την ψυχική διάθεση, μπορεί να «ξαναβλέπεται» ως εφιάλτης ή ως γλυκιά ανάμνηση. Προσθέτοντας άλλο ένα επεισόδιο σε μια σειρά από κόμικς που μαζί με τα εικαστικά έργα της Σταυρούλας Παπαδάκη συνθέτουν μια ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη διαδρομή προς την αναζήτηση του εαυτού και των κρυμμένων του πτυχών.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...