Η animated σειρά που δείχνει την ανθρώπινη πλευρά των υπερηρώων [Δημητριάδη Ελίνα, kathimerini.gr, 20/04/2024]

[ramirez]

Το X-Men ’97 συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε ο προκάτοχός του: ιστορίες με μεταλλαγμένους superheroes, που όμως ζουν πραγματικές ζωές με πραγματικά προβλήματα.

 

 

 

 

Δεν είμαι φαν του Marvel Cinematic Universe. Δεν έχω διαβάσει σχεδόν κανένα από τα αμέτρητα κόμικ που έχουν κυκλοφορήσει για τους μεταλλαγμένους υπερήρωες, ενώ οι κινηματογραφικές υπερπαραγωγές του MCU με έκαναν, με τα χρόνια, να νιώθω ότι πολύ απλά παρακολουθώ πομπώδεις χολιγουντιανούς σταρ να εξαργυρώνουν παχυλές επιταγές – και τίποτε άλλο. Επομένως, μόνο έτοιμη δεν ήμουν για τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η νέα σειρά κινουμένων σχεδίων X-Men ’97, η συνέχεια δηλαδή της X-Men: The Animated Series, της θρυλικής σειράς που καθήλωνε μικρούς (και μεγάλους) πίσω στα μακρινά ’90s.

 

Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστες νότες, παιγμένες σε συνθεσάιζερ, από το τραγούδι των τίτλων αρχής για να πάθω ένα απολαυστικό déjà vu. Μεταφέρθηκα, τελείως ξαφνικά, στο σπίτι όπου μεγάλωσα: ήταν Σάββατο πρωί, δεν είχα σχολείο, το διάβασμα μπορούσε να περιμένει μέχρι να τελειώσουν τα «παιδικά». Η νοσταλγία με παρέσυρε και έτσι είδα μονομιάς τα πέντε πρώτα επεισόδια της πρώτης σεζόν. Τι την κάνει λοιπόν να ξεχωρίζει; Το σενάριο εναλλάσσει με τρομερή επιτυχία το χιούμορ με το δράμα, το εντυπωσιακό animation ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, χωρίς ποτέ να πέφτει στο κενό, και το σάουντρακ των Newton brothers δίνει απίστευτο βάθος σε κάθε σκηνή μέσα από τις μουσικές του αρετές. Μάλιστα, πρέπει να πω ότι ο χώρος που δίνεται στην ανάπτυξη του κάθε χαρακτήρα με έκανε να αντιληφθώ επιτέλους – και επί της ουσίας – τη γοητεία και τη σπουδαιότητα των X-Men.

 

Παρακολουθώντας λοιπόν τον Cyclops να θρηνεί τον θάνατο του μέντορά του, τις Storm και Jean Grey να χτίζουν μια δυνατή γυναικεία φιλία, τον Wolverine να αποκαλύπτει την ευαίσθητη πλευρά του, τον Gambit και τη Rogue να ζουν μια καθ’ όλα αληθινή και όχι «κομίστικη» ερωτική σχέση (μέσα από απολαυστικούς διαλόγους με τη χαρακτηριστική προφορά του αμερικανικού Νότου), με κέρδισε ο τρόπος που το X-Men ’97 πετυχαίνει να μιλήσει για την αγάπη και το μίσος, την απόρριψη και την αποδοχή, την πίστη και την προδοσία, τη διαφορετικότητα και τη σημασία της συνύπαρξης. Άλλωστε, όπως και στην πραγματικότητα, κανείς δεν είναι απόλυτα καλός ή κακός· η ζωή με τον θάνατο προχωράνε χέρι χέρι.

 

Πρωταγωνιστούν: Καλ Ντοντ, Τζορτζ Μπούζα, Λενόρ Ζαν
Βαθμολογία στο Rotten Tomatoes: 98%
H σειρά στριμάρεται από το Disney+

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

[BATNICK]

Ευτυχώς ήρθε το X-Men '97 να μας ξαναθυμίσει το γιατί αγαπήσαμε την Marvel σαν παιδιά. Δυστυχώς καθώς φαίνεται ο δημιουργός της σειράς παραέκανε ποιοτική δουλειά, χαλώντας έτσι την πιάτσα που έχουν στήσει στο MCU, και του έδωσαν τα παπούτσια στο χέρι για να τον ευχαριστήσουν