Μια εικόνα, 346 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 1/04/2023]

[ramirez]

Πάντα προκαλεί εντύπωση το πώς ένας δικτάτορας, ένας κατά συρροή δολοφόνος, ένας εγκληματίας πολέμου ή ειρήνης γυρίζει στο σπίτι του και αγκαλιάζει τα παιδιά του, παίζει μαζί τους, βγάζει βόλτα τον σκύλο του, τρώει το βραδινό του και πέφτει για ύπνο μετά από μια κοπιαστική μέρα στην «εργασία» του. Πώς κάποιος που έχει δώσει την εντολή να βομβαρδιστεί ένα χωριό με αμάχους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την έδρα του, πώς ένας διοικητής των ΜΑΤ που έχει διατάξει τα όργανα να πνίξουν στο αίμα μια διαδήλωση, πώς ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης που έχει απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους κοιτά τον γιο του ή την κόρη του στα μάτια; Στα ερωτήματα αυτά απάντησε εν πολλοίς η Hanna Arendt στην «Κοινοτοπία του Κακού», αλλά και πάλι είναι δύσκολο να φανταστείς πώς ένας άνθρωπος απομονώνει την πολιτική και επαγγελματική του δράση από την καθημερινότητά του, πώς μπορεί να αφήνει μια ταυτότητά του στην άκρη και να υποδύεται τον ρόλο του καλού γονέα.

 

 

 

 

Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν μετανιώνουν για όσα κάνουν, όχι μόνο δεν αισθάνονται τύψεις, αλλά αλλοτριωμένοι και αναψοκοκκινισμένοι από την εξουσία επιδιώκουν να κάνουν και τα παιδιά τους κατ’ εικόνα και ομοίωση των εαυτών τους. Επηρμένοι από τις «επιτυχίες» τους, νιώθοντας περήφανοι για τα έργα τους, προσπαθούν να ανέβουν στα μάτια των παιδιών τους και τους τάζουν μια γεμάτη εξουσία ζωή, αν ακολουθήσουν τα ίδια μονοπάτια και αναρριχηθούν στην «κορυφή» με τους ίδιους τρόπους, με τα ίδια μέσα – θεμιτά ή αθέμιτα. Εξαγοράζουν συνειδήσεις και διαμορφώνουν προσωπικότητες με ανταλλάγματα. «Ό,τι έχω θα γίνει δικό σου. Αρκεί να μου μοιάσεις», λένε άμεσα ή έμμεσα στα παιδιά τους. Ακριβώς όπως το λέει κι ο δικτάτορας του Tony Husband («Dictators in Cartoons», εκδ. Arcturus, 2015) στον χαμογελαστό γιο του μπρος στην καταστροφή: «Μια μέρα, παιδί μου, όλα αυτά θα είναι δικά σου». Σε μια χώρα όπου ο νεποτισμός παραπέμπει σε μεσαιωνικά φέουδα και οι Καραμανλήδες, οι Παπανδρέου και οι Μητσοτάκηδες λυμαίνονται την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου επί σχεδόν οκτώ δεκαετίες, μεταβιβάζοντας στα πριγκιπόπουλά τους, από γενιά σε γενιά, την Ελλάδα με γονική παροχή, πρέπει να δοθεί ένα τέλος.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...