THE ADVENTURES OF JULIUS CHANCER [ GAREN EWING ]

[Ion]

THE ADVENTURES OF JULIUS CHANCER

 

 

Δημιουργός του κόμικ αυτού είναι ο Βρετανός Garen Ewing, ο οποίος άρχισε να δουλεύει τον συγκεκριμένο χαρακτήρα το 1997, ενώ το 2002 ξεκίνησε να δημοσιεύει τις ιστορίες του στο περιοδικό Bam!. Τελικά όταν ολοκληρώθηκε η ιστορία, δημοσιεύθηκε σε 3 μέρη / άλμπουμ από την Egmont, το 2009, 2010 και 2012 αντίστοιχα. Τα 3 αυτά άλμπουμ περιείχαν σε συνέχειες την πρώτη (και μοναδική όπως φαίνεται) περιπέτεια του Chancer, με τίτλο "The Rainbow Orchid", ενώ ολοκληρωμένη η ιστορία κυκλοφόρησε το 2012 σε ένα χορταστικό paperback που περιείχε και 17 επιπλέον σελίδες με σχέδια, σημειώσεις και ενδιαφέρον υλικό από το αρχείο του συγγραφέα.

 

    

 

Χρονολογικά βρισκόμαστε στη δεκαετία του '20, με τον πρωταγωνιστή μας Julius Chancer να αναλαμβάνει μια "απίθανη" αποστολή στην Ινδία, να βρει και να φέρει στην Αγγλία μια ορχιδέα την οποία δεν έχει δει ποτέ κανείς, και φαίνεται να αναφέρεται μονάχα σε ένα βιβλίο του φιλόσοφου Θεόφραστου. Την αποστολή θα συμπληρώσει η πρωταγωνίστρια του βωβού κινηματογράφου Lily Lawrence και ο ατζέντης της Nathaniel Crumpole, που αρνείται να την αφήσει από τα μάτια του. Φυσικά τα πράγματα ποτέ δεν είναι απλά, καθώς την ορχιδέα θέλει να αρπάξει ο κακός της ιστορίας μας, Urkaz Grope, και γι'αυτό στέλνει το τσιράκι του Evelyn Crow να σαμποτάρει την αποστολή του Chancer. Αυτός που θα βρει τελικά την ορχιδέα, θα κερδίσει όχι μόνο την αναγνώριση της επιστημονικής κοινότητας αλλά και τον ετήσιο διαγωνισμό ορχιδέας, ενώ διακυβεύονται και άλλα μεγαλύτερα συμφέροντα.

 

    

 

Καταρχάς να πω ότι, όταν είδα το σχέδιο ήταν "έρωτας με την πρώτη ματιά". Παρότι βρετανός, το σχέδιο του Ewing είναι ξεκάθαρα επηρεασμένο από τα Γαλλοβελγικά κόμικς, ενώ και η πλοκή παραπέμπει σε περιπετειώδη ταξίδια ηρώων όπως ο Τεντέν, οι Μπλέικ και Μόρτιμερ κλπ. Γενικά έχει όλα τα στοιχεία που ψάχνω προσωπικά σε ένα κόμικ - όμορφο σχέδιο, περιπετειώδη ατμόσφαιρα, χαμένοι θησαυροί, μυστηριώδεις πολιτισμοί, δράση, χιούμορ, αγωνία... ήταν όμως τελικά τόσο καλό; Δυστυχώς νομίζω ότι, προκειμένου να προσδώσει όσο δυνατόν μεγαλύτερη αληθοφάνεια, ο Ewing γέμισε πολλά καρέ με αρκετές, άχρηστες για μένα, πληροφορίες που με κούρασαν αρκετά. Πέρα όμως από αυτή τη φλυαρία, και το γεγονός ότι ο Chancer μοιάζει πιο πολύ με γυναίκα παρά με άντρα, ήταν μια ωραία, ευχάριστη περιπέτεια, που σίγουρα θα θελήσω να ξαναδιαβάσω σύντομα.