Τόπο στα νιάτα [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 24/12/2020]

[ramirez]

Στις 37 προηγούμενες περιπέτειες του Αστερίξ και του Οβελίξ, πρωταγωνιστές ήταν Γαλάτες, Ρωμαίοι, Νορμανδοί, Αιγύπτιοι, Ισπανοί, Ελβετοί, Βέλγοι, Βρετανοί, Κορσικανοί, Έλληνες, Ινδιάνοι, πειρατές κ.ά., σε έναν διαρκή και βίαιο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Για πρώτη φορά μια νέα κοπέλα τούς δείχνει έναν εναλλακτικό, ειρηνικό τρόπο ζωής.

 

 

 

 

Στην πρώτη κιόλας σελίδα της πρώτης περιπέτειας του Αστερίξ των Rene Goscinny και Albert Uderzo από το μακρινό 1959, οι αναγνώστες μαθαίνουν για την ήττα των Γαλατών από τις ρωμαϊκές λεγεώνες το 50 π.Χ. και βλέπουν τον Αρβέρνιο αρχηγό Βερσινζετορίξ να αποθέτει τα όπλα του στον Καίσαρα. Από τότε όλη η Γαλατία τελεί υπό την κατοχή των Ρωμαίων. Όλη; Όχι όλη, καθώς το χωριό των Αστερίξ και Οβελίξ παραμένει ανυπότακτο και ανυπάκουο. Από τότε επίσης, οι Goscinny και Uderzo έφτιαξαν πολλές ακόμα ιστορίες με το μοτίβο της γαλατικής αντίστασης να κυριαρχεί. Μετά τον θάνατο του Goscinny το 1977, ο Uderzo συνέχισε μόνος του για να παραδώσει το 2013 στους Jean-Yves Ferri (σενάριο) και Didier Conrad (σχέδια) που από τότε έχουν συνεργαστεί σε τέσσερις ιστορίες. Ο Uderzo πέθανε τον περασμένο Μάρτιο, λίγο μετά την κυκλοφορία της 38ης περιπέτειας και τέταρτης των νέων δημιουργών. Μιας καταπληκτικής και διαφορετικής ιστορίας που πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε και στα ελληνικά (εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ) με πρωταγωνίστρια την κόρη του Βερσινζετορίξ. Μια νέα κοπέλα που, με το όνομα Αδρεναλίνη και κουβαλώντας στις πλάτες της χωρίς να ρωτηθεί και χωρίς να το επιλέξει ένα τεράστιο συμβολικό κύρος, αρνείται να γίνει μέρος του αέναου κύκλου της βίας.

 

 

 

 

Και στις τρεις προηγούμενες ιστορίες τους (Ο Αστερίξ στους Πίκτους, Ο Πάπυρος του Καίσαρα, Ο Αστερίξ και ο Υπεριταλικός) οι Ferri και Conrad απέδειξαν ότι είναι άξιοι συνεχιστές των Goscinny και Uderzo. Τόσο το χιούμορ του Ferri με τους ευφυείς αναχρονισμούς, τη λεπτή ειρωνεία, τις πολιτικές αιχμές και τις έμμεσες αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα όσο και τα σχέδια του Conrad με τις εντυπωσιακές πολυπρόσωπες σκηνές και τις απολαυστικές μάχες με τους Ρωμαίους, αλλά και τους τρικούβερτους καβγάδες μεταξύ Γαλατών για ψύλλου πήδημα, αποδεικνύουν ότι ο μύθος του Αστερίξ μπορεί να έχει ακόμα πολλές συνέχειες και να παραμένει επίκαιρος. Κάτι που γίνεται ακόμα πιο εμφατικό με την «Κόρη του Βερσινζετορίξ» και τα νέα σεναριακά μονοπάτια που τολμούν να σκιαγραφήσουν και να διασχίσουν οι δύο Γάλλοι καλλιτέχνες. Κι αυτό γιατί η πραγματική πρωταγωνίστρια στη νέα περιπέτεια απέχει πολύ από το πρότυπο του γενναίου και ανυπότακτου πολεμιστή.

 

Δεν είναι δυνατή, ούτε θέλει να πίνει μαγικό ζωμό για να ξυλοφορτώνει Ρωμαίους. Δεν εκπροσωπεί τον τόπο της, ούτε πασχίζει να κάνει υπερήφανο τον λαό της. Δεν τη συνδέει τίποτα με το παρελθόν της, αντιθέτως προσπαθεί να αποκοπεί από αυτό για να νιώσει ελεύθερη και να ακολουθήσει τον δρόμο της καρδιάς της και των ονείρων της. Είναι μια αναχωρήτρια που δεν διστάζει να το σκάσει από κάθε κατάσταση που την καθιστά εκμεταλλεύσιμο προϊόν λόγω του ονόματός της και του εμβληματικής σημασίας κολιέ της. Την αναζητούν ο Καίσαρας και οι προδότες που συνεργάζονται μαζί του, τη θέλουν δική τους οι Γαλάτες συμπολεμιστές του μπαμπά της, τη φυλάνε ο Αστερίξ, ο Οβελίξ κι ολόκληρο το χωριό τους. Αλλά αυτή νιώθει καλά μόνο με τους συνομηλίκους της. Κι όταν δεν τη χωρά ο τόπος, απλώς φεύγει. «Να ’χεις τον νου σου, την κοπανάει» προειδοποιούν όλοι όποιον αναλαμβάνει να την προσέχει. Μα αυτή εντέλει θα την κοπανήσει γιατί δεν θέλει να την προσέχει κανείς, προκαλώντας καταδιώξεις σε στεριά και θάλασσα και άγριο ξύλο με όλους εναντίον όλων στο γνώριμο ύφος της σειράς.

 

 

Ο Βερσινζετορίξ το 1959 (αριστερά) και το 2019 (δεξιά),

πατέρας της πρωταγωνίστριας της 38ης ιστορίας του Αστερίξ

 

 

Ένα μοτίβο που συνεχίζεται μεν αλλά αυτοσαρκαστικά υπονομεύεται κιόλας από την έντονη συμμετοχή των εφήβων. Η Αδρεναλίνη, αντί να γίνεται αντικείμενο θαυμασμού, επιλέγει να συναντά τους έφηβους φίλους της στο απόμερο νταμάρι του Οβελίξ, μακριά από τους μεγάλους, και να συζητούν γι' αυτά που απασχολούν τα παιδιά. Με αθωότητα, ειλικρίνεια και με τους δικούς τους κώδικες, οι έφηβοι αρνούνται να βαδίσουν στα χνάρια των γονιών τους. Ο γιος του ψαρά και ο γιος του σιδερά, αντί να σκοτώνονται στο ξύλο όπως οι πατεράδες τους, κουβεντιάζουν για το μέλλον τους, για τις ανασφάλειές τους, για τα ρούχα τους, για τη διατροφή τους, για το περιβάλλον, για την καταπίεση που αισθάνονται, για τις κακές συνήθειες των γονιών τους. Και βρίσκουν σύμμαχο την ορφανή Αδρεναλίνη, που εντέλει είναι πιο ανυπότακτη από όλους, αρνούμενη να υποδυθεί έναν ρόλο που δεν της ανήκει. Αυτή θέλει μόνο να βοηθά τους συνανθρώπους της. Πασχίζει η Μιμίνα να την πείσει να ντύνεται «γυναικεία» για να αποκτήσει θηλυκότητα κι αυτή απαντά «Όχι, είναι βλακεία να ντυθώ σαν κορίτσι! Εμένα μ’ αρέσει να ντύνομαι γοτθικά. Κι έπειτα δεν θέλω να ασχολούνται μαζί μου!». Και λίγο παρακάτω: «Θα πάω να βοηθήσω τα ορφανά παιδιά όπως εγώ… Θα τα πάω σε ένα απομονωμένο νησί πέρα από τη γνωστή Γη, εκεί όπου οι Ρωμαίοι δεν θα με βρουν ποτέ».

 

 

 

 

Μπορεί να φαίνεται διδακτική και ανιαρή η ιστορία των Ferri και Conrad με πρωταγωνίστρια μια κοπέλα που δεν επιθυμεί να δέρνει ούτε να δέρνονται γι’ αυτήν, και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των υπολοίπων γιατί δεν χωρά σε καλούπια. Δεν είναι όμως. Είναι διανθισμένη με τόσα αστεία και τόσες αναφορές που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των πρώτων εμπνευστών της: το θέμα της ιστορίας είναι υβρίδιο των περιπετειών «Ο Αστερίξ και η Χύτρα» και «Ο Αστερίξ στην Ισπανία», μόνο που το γεμάτο λεφτά μαγειρικό σκεύος και το εγωιστικό πιτσιρίκι έχουν αντικατασταθεί από την κόρη του Βερσινζετορίξ που με τον νεανικό της αυθορμητισμό γίνεται πρότυπο, αντιστεκόμενη στα στερεότυπα, το όνομα του Βερσινζετορίξ εκφέρεται χαμηλόφωνα από όλους και γράφεται με μικρότερους χαρακτήρες γιατί θυμίζει την ήττα, παραπέμποντας στον Βόλντεμορτ του Χάρι Πότερ που το όνομά του δεν λέγεται ποτέ, ο νεαρός που θα πάρει μαζί του την Αδρεναλίνη είναι ένα ονειροπόλο παιδί των λουλουδιών που λέγεται Λετιτμπίξ κ.ά.

 

 

 

 

Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στη νέα ιστορία είναι η αναβαθμισμένη θέση των παιδιών, των νέων γενικότερα. Σε μια σειρά που βασίζεται εδώ και 60 χρόνια σε συγκεκριμένη σεναριακή ιδέα, αυτήν του υπέρ πάντων αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία, με τους ενηλίκους να λύνουν τα προβλήματά τους με τη βία ακόμα κι όταν μπορούν να την αποφύγουν, τα παιδιά εμφανίζονταν σπάνια και κυρίως για να συνεισφέρουν στο καλοπροαίρετο χιούμορ με την αφέλειά τους, την αταίριαστη με το πνεύμα της ιστορίας και τις συνήθειες των ενηλίκων, άρα και εμμέσως μη «αποδεκτή», συμπεριφορά τους. Η Αδρεναλίνη και τα παιδιά των Γαλατών έρχονται να «διορθώσουν» με τις πράξεις τους αυτή την ακούσια υπεραπλούστευση. Αντιμετωπίζουν την κατάσταση με σύνεση, έχουν επιχειρήματα, συζητούν ήρεμα, δεν καταφεύγουν στη βία, στέκονται αλληλέγγυα το ένα στο άλλο. Όταν ο Αλφαβητίξ ετοιμάζεται να δείρει τον γιο του που εργάζεται στωικά στο ψαράδικο καθαρίζοντας λέπια και μύδια, ο μικρός θα απαντήσει ήρεμα και θα βρει καταφύγιο στην παρέα του την ώρα που θα ξεσπάσει ακόμη ένας αναίτιος καβγάς, με τον Οβελίξ να καταγγέλλει τη βία ρίχνοντας στα κεφάλια αυτών που τσακώνονται ένα πελώριο μενίρ. Και όταν η Αδρεναλίνη ετοιμάζεται να αποδράσει από την καταπίεση των νουθεσιών, θα βρει συμμάχους τους νεαρούς φίλους της που θα σταθούν στο πλευρό της παραβαίνοντας τους κανόνες και αψηφώντας τους κινδύνους.

 

 

 

 

Όλα αυτά με αποκορύφωμα το βαθύτατα συγκινητικό τέλος καθιστούν την 38η περιπέτεια του Αστερίξ μία από τις πιο ξεχωριστές της σειράς. Με τη φρεσκάδα των παιδιών να δίνει νέα πνοή κόντρα στους πάντα προβλέψιμους μεγάλους.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[Manitou]

Ωραίο άρθρο. Γενικά τα άρθρα για κόμικ αυτής της εφημερίδας είναι γραμμένα από ανθρώπους με γνώση και αγάπη για τα κόμικ και αυτό φαίνεται. Η εφημερίδα των συντακτών μέσω και της συνεργασίας της με τις εκδόσεις Μικρός Ήρωας έχει αγκαλιάσει τα κόμικ όπως έκανε παλιότερα η Ελευθεροτυπία. 

Είναι μια ωραία ματιά στο νέο Αστερίξ. Πράγματι το επίκεντρο είναι οι έφηβοι. Επίσης είναι γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι καλούτσικο. Δεν είναι Goscinny είναι όμως αξιοπρεπέστατο. 

Και ένα Υ.Γ. Δεν ξέρω αν προσέξατε ότι οι δυο νέοι δημιουργοί μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς να μεγαλώνουν τους μεγάλους. Σιγά το γεγονός βέβαια. Και ο Ρώμας στο Καφέ της Χαράς το ίδιο έκανε!!!

[Γουλβι]

Ο αρθρογράφος είναι Ρωμαίος.

Η Αδρεναλίνη δεν είναι πρωταγονιστρια αλλά μια ακόμα Γκεστ σταρ   που ο Αστερίξ και Οβελίξ αναλαμβάνουν να προστατεύσουν δεν είναι αδύναμη είναι δυνατή και ανυπότακτη και με το δικό της τρόπο κάνει την δική της αντίσταση.

 Στο σημείο που μιλά για την βία στα παιδιά τεράστια δραματοποίηση φωνάξτε την πρόνοια οι Γαλάτες βασανίζουν τα παιδιά τους, ο άνθρωπος είναι φανερό μισεί τα κόμιξ του Αστερίξ και Οβελίξ.

 

Τα παιδιά που και καλά λύνουν τα προβλήματα τους χωρίς βία δεν ξέρει τι γράφει σε ανά σε ένα σημείο οι πιτσιρικάδες  φτάνουν να λένε θέλουμε και εμείς να ρίξουμε φαπες. Η βία που και καλά λέει οτι τόσα χρόνια οι Γαλάτες  χρησιμοποιούν  για να λύσουν τα προβλήματα τους είναι εναντια στην βία των Ρωμαίων οι Γαλάτες δεν είναι μανιακοί με την βία απλά όπου δεν πέφτει λόγος πέφτει φαπα σε πόλεμο ήταν οι άνθρωποι πολιορκούμενοι ήταν.

 

 

Ξεκάθαρα προπαγανδιστικό κείμενο ο καθένας ερμηνεύει κάτι όπως θέλει αλλά να φτάνεις να μιλάς για την επόμενη γενιά στον Αστερίξ και Οβελίξ για να βγάλεις τα πάθη σου ειναι το λιγότερο παραπλανητικό. Τα κόμιξ αυτά είναι κλασικά σε όποιον αρέσουν Αστερίξ χωρίς κυνήγι αγριογούρουνου και φαπες δεν υπάρχει. Και αυτή η ιστορία ήταν ξεκάθαρα ένα μεσαίο δάχτυλο σε όσους μιλάνε για εξυγχρονισμους  στα κόμιξ μας.

[jimakoszs97]

6 min ago , Γουλβι said:

Ξεκάθαρα προπαγανδιστικό κείμενο

Αυτό μπορεί να ειπωθεί για όλα του τα κείμενα.

[Γουλβι]

On 31/12/2020 στο 3:14 ΜΜ, jimakoszs97 είπε:

Αυτό μπορεί να ειπωθεί για όλα του τα κείμενα.

Κατάλαβα.

[gkouk]

Όποιος διαθέτει δημόσιο βήμα βρίσκεται πάντα εκτεθειμένος, με την καλή έννοια, στη δημόσια κριτική. Με αυτό το πνεύμα, τα σχεδόν 30 χρόνια που αρθρογραφώ σε πολλά έντυπα (Βαβέλ, Ελευθεροτυπία, Μετρό, Εννέα, Γαλέρα, Εποχή, Ποντίκι, Τραμ, Εφημερίδα των Συντακτών κ.ά.) δέχομαι πάντα με χαρά κάθε κριτική, θετική και αρνητική. Παράδειγμα η παρουσία μου σε αυτό το χώρο στον οποίο είμαι μέλος απο τις πρώτες μέρες της ίδρυσής του. Ουδέποτε ανταπάντησα σε θετικό ή αρνητικό σχόλιο, πάντα τα λάμβανα υπόψη μου όμως και προσπαθούσα να τα φιλτράρω ώστε να με κάνουν «καλύτερο» κατά τη γνώμη μου και τις πεποιθήσεις μου πάντοτε. Έτσι και στο συγκεκριμένο άρθρο. Διαβάζω με ενδιαφέρον την κριτική που μου ασκείται και με χαροποιεί που κάποιοι μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του έστω και για να το απορρίψουν. Αυτή είναι η αξία της πολυφωνίας, του πλουραλισμού, της Δημοκρατίας. Για ένα-δυο σημεία ωστόσο, καλοπροαίρετα θα ήθελα κάποιες διευκρινίσεις. Γράφτηκε οτι τα κείμενα μου γενικώς είναι προπαγανδιστικά. Υπέρ ποιου; Δεν είμαι μέλος ούτε οπαδός κανενός κόμματος, δεν με ταίζει κανείς. Για ποιον κάνω προπαγάνδα; Γράφτηκε επιπλέον οτι βγάζω τα πάθη μου;  Μα ποια ειναι αυτά εκτός απο τα κόμικς και την τέχνη; Καταλαβαίνω και το βρίσκω απολύτως θεμιτό να διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις μου. Αυτο ελπίζω να μη με στιγματίζει ως προπαγανδιστή

γενικώς. Τέλος, γράφτηκε οτι είμαι άσχετος και δεν μου αρέσει ο Αστερίξ. Δεν το έχω κάνει εδώ μέσα ποτέ και ελπίζω πουθενα να διαφημίζω τη μούρη μου. Άλλωστε είναι απολύτως θεμιτό να με χαρακτηρίζει κάποιος άσχετο. Το δέχομαι. Ως χρέος όμως απέναντι στον Αστερίξ οφειλω να ξεκαθαρίσω: Διαβάζω Αστερίξ απο τα σεβεντις. Είμαι 51 χρονών και τα διαβάζω ακόμα με την ίδια ζέση. Τα διαβάζω ξανά και ξανά με το γιο μου, ο οποίος εν πολλοίς έμαθε να διαβάζει απο τον Αστερίξ. Στη διδακτορική μου διατριβή στην ΑΣΚΤ αφιέρωσα μεγάλο χώρο στις διεικονικές και διακειμενικές αναφορές του Αστερίξ. Ο επιλογος της διατριβής ήταν ο Αστερίξ. Εχω παρουσιάσει papers σε επιστημονικα συνέδρια για τον Αστεριξ. Στους φοιτητες μου στην ΑΣΚΤ εδώ και 10 χρόνια που διδασκω τρια μαθήματα σχετικα με κόμικς και εικονογραφημένη αφήγηση μιλω για τον Αστερίξ. Τον απολαμβάνω και τον λατρεύω πάντα όπως λατρεύω να τον μελετώ ιστορικα, καλιιτεχνικα, ανθρωπολογικά κλπ. Μπορεί να διαφωνεί κάποιος με την άποψη μου αλλά θα ήταν πιο γόνιμο να το συζητήσουμε σε καλοπροαίρετο κλίμα από το να χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς όπως ασχετος και προπαγανδιστης. Από την άλλη, ακόμα και οι χαρακτηρισμοί αυτοί έχουν μια θετική χροιά καθως υπαινίσσονται την μεγαλύτερη αγάπη κάποιου άλλου για τα κόμικς ώστε να φτάσει στο σημείο να τους χρησιμοποιήσει. Μακάρι να αγαπούμε τα κόμικς παντα με τόσο φανατισμό.

[jimakoszs97]

9 min ago , gkouk said:

Γράφτηκε οτι τα κείμενα μου γενικώς είναι προπαγανδιστικά. Υπέρ ποιου; Δεν είμαι μέλος ούτε οπαδός κανενός κόμματος, δεν με ταίζει κανείς. Για ποιον κάνω προπαγάνδα;

Δεν είναι προπαγάνδα υπέρ ένος συγκεκριμένου κόμματος, αλλά υπέρ των προσωπικών σου πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων. Δικαίωμα σου φυσικά να το κάνεις, αλλά προσωπικά με ενοχλεί να βλέπω κόμικς και χαρακτήρες που αγαπώ να χρησιμοποιούνται για προπαγάνδα είτε μέσω άρθρων σε διάφορες εφημερίδες/ιστοσελίδες (φυσικά δεν είσαι ο μόνος απλά βλέπω συχνότερα δικά σου άρθρα να αναδημοσίευονται εδώ μέσα*) είτε ακόμα χειρότερα απ' ευθείας μέσω των κόμικς, συχνά με πολύ άσχημο τρόπο.

*έχω εκφράσει την αντίρρηση μου με αυτό αλλά η απόφαση εκ της διοικήσεως είναι ότι πρέπει να γίνεται καταλογογράφηση.

[gkouk]

Κάνω προπαγάνδα υπέρ των προσωπικών πολιτικών και κοινωνικών μου πεποιθήσεων; Δε θέλω να ειρωνευτώ αλλά κάπως μου ακούγεται αυτό...  

[Γουλβι]

12 ώρες πριν, gkouk είπε:

Για ένα-δυο σημεία ωστόσο, καλοπροαίρετα θα ήθελα κάποιες διευκρινίσεις. Γράφτηκε οτι τα κείμενα μου γενικώς είναι προπαγανδιστικά. Υπέρ ποιου; Δεν είμαι μέλος ούτε οπαδός κανενός κόμματος, δεν με ταίζει κανείς. Για ποιον κάνω προπαγάνδα; Γράφτηκε επιπλέον οτι βγάζω τα πάθη μου;  Μα ποια ειναι αυτά εκτός απο τα κόμικς και την τέχνη;

Καταρχήν πολύ καλημέρα  δεν σε ξέρω προσωπικά  φίλε ούτε τα άρθρα που γράφεις αυτο διαβασα και σε αυτό σχολίασα, δεν με ενδιαφέρει το βιογραφικό σου αλλά καλοπροαίρετα θα σου απαντήσω στις διευκρινήσεις που ζητάς. Τα τελευταία χρόνια σε όλους τους τομείς της ζωής μας από την ιστορία και την κοινωνια μέχρι και την κουλτούρα των κόμιξ υπάρχει μια τάση? προσπάθεια? Κίνημα? Επιχείρηση? μοντερνοποιησης ή αλλαγής ή για εμένα εκμαβλισμου του παρελθόντος ένα κίνημα αλλαγής του κλασικού και ωραίου στο μοντέρνο και αμφιλεγόμενο που δεν έχεις δικαίωμα να το αμφισβητήσεις διαφορετικά είσαι παλιομοδίτης σεξιστης ρατσιστής ψεκασμενος  και ένα σωρό άλλες ταμπέλες το κείμενό σου για εμένα είναι προπαγανδιστικό και προβοκατορικο υπέρ αυτής της τάσης,φτάνεις στο σημείο να μιλάς για βία στον Αστερίξ και Οβελίξ, όπως πολλοί άλλοι σου συνάδελφοι στο εξωτερικό μιλάνε για βία στα κόμιξ και υπερβολικό τοξικό αντρισμο όπως χαρακτηριστικά λένε toxic masculinity,υπάρχει μια ονομασία για αυτούς τους ανθρώπους στο Αμέρικα τους αποκαλούν ή μάλλον αυτοαποκαλούνται sjw δηλαδή social justice worriors άνθρωποι που πιστεύουν πως με το να κατακρίνουν οτιδήποτε θεωρούν ότι δεν τεριαζει στα πιστεύω τους και τη σημερινή εποχή πρέπει να αλλάξει και γιατί όχι να διαγραφεί από προσώπου ιστορίας, πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο ότι καταργούν την διδασκαλία του Ομήρου στα πανεπιστήμια γιατί τον θεωρούν σεξιστη...φαντάζομαι η αγάπη τους για την ιστορία τους οδηγεί σε κάτι τέτοιο. Στα ίδια πλαίσια κινείται και το κείμενό σου, χαρακτηρίζεις τους Γαλάτες ανεγκεφαλους μανιακούς με την βία που τώρα μια έφηβη η Αδρεναλίνη μαζί με άλλους εφήβους διορθώνουν τα λάθη του παρελθόντος με τον διάλογο και τα πιστεύω τους,που τα είδες όλα αυτά σε αυτή την ιστορία? Μια έφηβη που δεν θέλει να κάνει ότι της λένε οι μεγάλοι ήταν. Είναι δικό σου θέμα αλλά μιας και έχεις δημόσιο λόγο καλό θα είναι αυτά που  γράφεις να μην είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με την ιστορία. Γι'αυτό μιλάω για πάθη, θέλεις να δεις κάτι που δεν υπάρχει, θέλεις να πιστέψεις ότι σε μια απλοϊκή ιστορία που μόνο ειρωνική προς τα πιστεύω σου, σύμφωνα με αυτά που γράφεις, υπάρχει η νέα γενιά στον Αστερίξ και Οβελίξ "τοπο στα νιάτα" τα παιδιά κοροϊδεύουν τον Οβελίξ και τον λένε χοντρό πολύ ωριμότητα του λένε σταματά να τρως αγριογούρουνα γιατί θα αγαπήσετε τα ζώα λένε ότι γουστάρουν να ακούνε τον Κακοφωνίξ σου ακούγονται εσένα όλα αυτά για κλασικό και αγαπημένο Αστερίξ και Οβελίξ η αυτό θα ήθελες να δεις στο μελλον. Βέβαια επιδέξια αποφεύγεις την κριτική  στο άρθρο σου για αυτά που γράφεις και μένεις στο ότι σε είπαμε προπαγανδιστή και ότι έχεις πάθη μπουχουχου μην κλάψεις κιόλας χασταγκ μι του οι προσωπικές σου πεπηθησεις από την στιγμή που απευθύνονται σε ευρύ κοινό και όχι στο οικογενειακό σου κύκλο μπορούν να καταστούν αντικείμενο εργαλείοποίησης σε αυτό που υποστηρίζεις αν θέλεις να εκφράσεις τα πιστεύω σου μάθε τα  στο παιδί σου. Κανείς δεν είναι πιο κομιξοφίλος από τον άλλο φίλε αλλα όταν ο άλλος γράφει κάτι που φαντάζεται και θα  ήθελε να ισχύει και οχι κάτι που υπάρχει είναι άλλο θεμα μάθε να δέχεστε την κριτική και σταματά την κλαψα. Και κάτι για το δρόμο προπαγανδα ετυμηγορικα είναι η προώθηση ιδεών σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

[gkouk]

Όπως προανέφερα, ποτέ δεν ενοχλήθηκα από την κριτική. Γράψε ό,τι θες για το περιεχόμενο του άρθρου, για τις ιδέες μου, τις απόψεις μου, πες με κλάψα, δικαίωμά σου. Βγάλε όποιο συμπέρασμα επιθυμείς. Δεκτό. Έτσι προχωράει η ζωή, από τις αντιθέσεις. Με ενοχλούν οι ανακρίβειες για δημιουργία εντυπώσεων όμως. Αν για παράδειγμα βγεις και γράψεις ότι ο Κουκουλάς είπε "ζήτω ο πόλεμος, ζήτω οι ναζί" ε, πώς να το κάνουμε, είναι ψέμα. Δεν το είπα. Γράφεις λοιπόν επί λέξει, αποδίδοντας μου μια φράση που δεν είπα: "χαρακτηρίζεις τους Γαλάτες ανεγκεφαλους μανιακούς με την βία". Πες μου πού ακριβώς το έγραψα αυτό; Σε ποιο σημείο του άρθρου; Όλα τα άλλα είναι συμπεράσματά σου, θεμιτά κι ωραία. Μη μου αποδίδεις λόγια που δεν είπα. Απόδωσε μου προθέσεις, πολιτικές προτιμήσεις, πεποιθήσεις όσες θες. Όχι λόγια.   

[Γουλβι]

14 λεπτά πριν, gkouk είπε:

Δεν το είπα. Γράφεις λοιπόν επί λέξει, αποδίδοντας μου μια φράση που δεν είπα: "χαρακτηρίζεις τους Γαλάτες ανεγκεφαλους μανιακούς με την βία". Πες μου πού ακριβώς το έγραψα αυτό; Σε ποιο σημείο του άρθρου; Όλα τα άλλα είναι συμπεράσματά σου, θεμιτά κι ωραία. Μη μου αποδίδεις λόγια που δεν είπα. Απόδωσε μου προθέσεις, πολιτικές προτιμήσεις, πεποιθήσεις όσες θες. Όχι λόγια.   

Έχεις πολύ γέλιο φίλε αφού τώρα δεν έχεις πρόβλημα με το να σε λένε προπαγανδιστή που φυσικά δεν είναι καμία βρισια έχεις τώρα πρόβλημα με ότι τώρα σου αποδίδω λόγια που δεν είπες, έχεις υπόψη σου την παράθεση απόψεων κάποιου, φυσικά και δεν έγραψα αυτολεξεί αυτό που λες αλλά αυτό που αφήνεις να εννοηθεί, χαρακτηριστικά λοιπόν στο άρθρο σου γραφεις. "Δεν είναι δυνατή, ούτε θέλει να πίνει μαγικό ζωμό για να ξυλοφορτώνει Ρωμαίους"

" Σε μια σειρά που βασίζεται εδώ και 60 χρόνια σε συγκεκριμένη σεναριακή ιδέα, αυτήν του υπέρ πάντων αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία,με τους ενηλίκους να λύνουν τα προβλήματά τους με τη βία ακόμα κι όταν μπορούν να την αποφύγουν "   σε άλλο σημείο"Αντιμετωπίζουν την κατάσταση με σύνεση, έχουν επιχειρήματα,συζητούν ήρεμα, δεν καταφεύγουν στη βία,στέκονται αλληλέγγυα το ένα στο άλλο"

από αυτές τις γραμμές ξεκάθαρα λες ότι οι Γαλάτες λύνουν τα προβλήματα τους μόνο με τη βία. Δεν ξέρω αν παριστάνεις το τρολακι αλλά έχουμε και εμείς έχουμε δουλειές σε πανεπιστήμιο και πρέπει να σταματήσουμε να χαζεύουμε στο ιντερνετ και να αρχίσουμε κάποια στιγμή τη δουλειά, ελπίζω να σε καλυψα αν όχι και έχεις αλλα θέματα πήγαινε να τα λύσεις με τους φοιτητές σου ή βρες παρηγοριά στις καρδούλες ότι δηθεν έχεις δίκιο.

[gkouk]

Υπάρχει ένα πρόβλημα στη συζήτησή μας, το καταλαβαίνουμε κι οι δυο φαντάζομαι. Έχει να κάνει με την ακρίβεια στο νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων. Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ για την κουβέντα, καλή συνέχεια.

[Laz33]

On 27/12/2020 στο 11:05 ΜΜ, ramirez είπε:

Και στις τρεις προηγούμενες ιστορίες τους (Ο Αστερίξ στους Πίκτους, Ο Πάπυρος του Καίσαρα, Ο Αστερίξ και ο Υπεριταλικός) οι Ferri και Conrad απέδειξαν ότι είναι άξιοι συνεχιστές των Goscinny και Uderzo. Τόσο το χιούμορ του Ferri με τους ευφυείς αναχρονισμούς, τη λεπτή ειρωνεία, τις πολιτικές αιχμές και τις έμμεσες αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα

Κάπου εδώ σταμάτησα να διαβάζω.
Ο αρθρογράφος ή είναι κολλητός του Ferri ή κάτι πίνει και δεν μας δίνει.

Δεν εξηγείται αλλιώς να υπάρχει άνθρωπος που να θεωρεί ευφυές το χιούμορ (το ποιο;) του Ferri...

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2021 από Laz33

[Βίκτορ Σακβίλ]

Μετά την τεράστια επιτυχία του ως αναμορφωτής, ανανεωτής και ανασχηματιστής του Αστερίξ, ο Ferri αναλαμβάνει και άλλα γνωστά πρότζεκτ:

 

1) Οι τρεις Σωματοφύλακες: Η χαμένη κόρη του καρδινάλιου Ρισελιέ επιστρέφει στο Παρίσι. Εκεί γνωρίζει το γιο του Άθω και αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας τρυφερός έρωτας. Μαζί με την κόρη του Πόρθου και το γιο της Μυλαίδης γίνονται μια αχώριστη παρέα νέων. Δεν ενδιαφέρονται για βαρετές μονομαχίες, βίαιες εκτελέσεις και ανούσιες συνωμοσίες, όπως οι γονείς τους. Στο τέλος η παρέα ανεβαίνει στο καράβι που πηγαίνει στην Ινδοκίνα για να ζήσει με ελευθερία και ανεξαρτησία.

 

2) Η Μεγάλη Απόδραση: Ένας νεαρός αεροπόρος της ΡΑΦ είναι αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κατεχόμενη Πολωνία. Δεν τον ενδιαφέρει να σκάβει τούνελ και να σκορπίζει το χώμα από την εκσκαφή με πρωτότυπους τρόπους, κάτω από τα παραπήγματα του στρατοπέδου. Έχει μάτια μόνο για τον Χανς τον ξανθό, γαλανομάτη φρουρό της κεντρικής πύλης. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια τρυφερή σχέση. Στο τέλος με την είσοδο του κόκκινου στρατού απελευθερώνονται και πάνε να ζήσουν μαζί στη Βιέννη.

 

3) Η Οδύσσεια του Ομήρου: Ποιος νοιάζεται για τον βαρετό, βίαιο και γέρο Οδυσσέα; Ο Τηλέμαχος φεύγει για να ζήσει τις δικές του περιπέτειες.

 

4) Ο Θούριος του Ρήγα: Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια στους γέρους υποταγή! Τι σημασία έχει αν είμαστε Ρωμιοί ή Οθωμανοί, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Είμαστε νέοι και θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς να μας καθορίζουν οι συμβάσεις των γονιών μας και οι αποκρουστικά βίαιες συγκρούσεις τους!

 

5) Dictionnaire Français en ligne – Larousse: Σοβαρά τώρα έχει κάτσει κανένας να διαβάσει αυτό το πράγμα από την αρχή ως το τέλος; Βαρετές, γέρικες, ξεπερασμένες πληροφορίες. Και σίγουρα βίαιο βιβλίο, αν σου πέσει στο κεφάλι από το ράφι. Για να δούμε πώς θα γίνει όταν ο Ferri βάλει τις νεανικές πινελιές του...

 

[Γουλβι]

6 ώρες πριν, gkouk είπε:

Υπάρχει ένα πρόβλημα στη συζήτησή μας, το καταλαβαίνουμε κι οι δυο φαντάζομαι. Έχει να κάνει με την ακρίβεια στο νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων. Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ για την κουβέντα, καλή συνέχεια.

Καλή συνέχεια και σε εσένα φίλε, συμφωνούμε ότι διαφωνούμε κάτι είναι και αυτο, θα έχω υπόψη μου αν ακομα είμαστε τριγύρω και δω κάποιο άρθρο σου και δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις θα τα ξανακουσεις.