ΧΡΙΣΤΟΥΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΣ [ (1979) ]

**Θρηνωδός** · Ιουνίου 5, 2018

Πέτρος Χριστούλιας. Ένα όνομα, μια ιστορία. Συμπαθής σε πολλούς, για μένα ένας από τους πιο ολοκληρωμένους Έλληνες κομίστες αυτή τη στιγμή. Δεν έχει τύχει ακόμα να πιάσω στα χέρια μου δουλειά του (και είναι και αρκετούτσικες) και να μην μου αρέσει. Πάμε να τον γνωρίσουμε.

Γεννηθείς στη Χαλκίδα το 1979, ο Πέτρος ξεκίνησε από μικρή ηλικία να ασχολείται με το σχέδιο με αποτέλεσμα να δει την πρώτη του δουλειά δημοσιευμένη στα 18 του όταν κυκλοφόρησε το λεύκωμα "Σελίδες και σκίτσα από την ιστορία της Χαλκίδας" με δικές του εικονογραφήσεις από τις εκδόσεις Διάμετρος. Στις 96 σελίδες του ο Πέτρος θα γνωρίσει και γνωριστεί στον κόσμο των κόμικς, έναν κύκλο που τότε ήταν τόσο μικρός όσο και κλειστός παρά σε λίγους. Ανήκει στην λεγόμενη γενιά του εννιά, σε αυτή την ομάδα καλλιτεχνών/σχεδιαστών/σεναριογράφων κόμικς που αναδείχθηκαν αρχές του '00 μέσα από τις σελίδες ενός εκ των σημαντικότερων ανθολογιών κόμικς, του 9 της ελευθεροτυπίας (λεπτομέρειες σχετικά με τεύχη που φιλοξενήθηκε θα βρείτε στην εργογραφία), ενώ παράλληλα σπούδαζε Καλές Τέχνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στην ανθολογία "The Comix Undo" του 2003 που μέτρησε τρία τεύχη συνεργάστηκε μια πολλούς άλλους δημιουργούς σε μια προσπάθεια να πιάσει ο κόσμος ποικίλο και προσιτό υλικό, ενώ το 2007 έκανε ένα πέρασμα από το "Big Bang! Comix" της Ένατης Διάστασης με στριπάκι από το "Ιστορίες στην Οδό Γάγγραινας", ένα τίτλο που τότε ήταν στα γεννοφάσκια του και έμελλε μετά από χρόνια να γίνει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του πονήματα.

Η έκρηξη του Πέτρου ως καλλιτέχνη ήρθε στην δεκαετία του '10. Όσο πιο πολύ παρακολουθείς την πορεία του τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις πως το σημείο κλειδί στη καριέρα του ήταν το "Intra Muros" του 2010. Η επιτυχία του τεράστια συγκριτικά με τα δεδομένα του κοινού και της χώρας και από τότε η πορεία του ήταν μόνο ανοδική. Το '12 έβγαλε το εικονικό "Μπάτμαν αυτή η αδερφή 2" ως συνέχεια του φανζίν του Τσακιρέλλη , μια πανέξυπνη παρωδία του Μπάτμαν προσαρμοσμένου στα Ελληνικά δεδομένα της δεκαετίας του '50 ενώ τις επόμενες χρονιές συνέχισε να μας βομβαρδίζει με κλασικές πλέον δουλειές όπως το "Παπούτσι από τον τόπο σου" (2013) και το χιουμοριστικό "Σλαπ" (2014) (το δεύτερο αποτέλεσε και την μόνιμη μετάβαση του από τις αυτοεκδόσεις στις συνεργασίες με επαγγελματίες εκδότες).

Η δεύτερη συνεργασία του με την Jemma έχει ως αποτέλεσμα την υλική μορφή του "Χαρακώματα - Ιστορίες από την οδό γάγγραινας"(2014), που χωρίς υπερβολή είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα και αυθεντικά αστεία Ελληνικά κόμικ που έχω διαβάσει και αποτελεί αυτό που με γνώρισε στον δημιουργό. Δουλειά που πέρα από την αντικειμενική της αξία αποδεικνύει πως ο Πέτρος μπορεί να παίξει το ίδιο εύκολα με δράμα και κωμωδία σε κάθε περιβάλλον, εποχή και μοτίβο. Χωρίς να λυπάται τους καημένους τους αναγνώστες που δεν προλαβαίνουν να αγοράζουν, εκδίδει το 2015 με την Jemma το webcomic του "Γυρνώ σαν νυχτερίδα" (συνέχεια του "Μπάτμαν αυτή η αδερφή 2") και κερδίζει μόνιμη θέση στις καρδιές των συνειδητοποιημένων αναγνωστών της Ελληνικής σκηνής. Από και πέρα απλά συνεχίζει να μας θυμίζει γιατί τον προτιμάμε αφού μας κέρασε μια ακόμα συνέχεια ονόματι "Τριγυρνώ μες την Αθήνα" (2016) όπου ο καπετάν νυχτερίδας επιστρέφει για να μας κάνει να γελάσουμε και να τον λυπηθούμε ταυτόχρονα για ακόμα μια φορά, ενώ δεν άργησε να έρθει και η ολοκληρωμένη κυκλοφορία του Intra Muros που έκανε με τον Τάσο Ζαφειριάδη και είχαμε δει στο 9 και στο άλμπουμ της Ελευθεροτυπίας. Πέρσι εμφανίστηκε η τρίτη συνέχεια του εικονικού πλέον Νυχτερίδα τιτλοφορημένη "Αφού μ'αρέσει να γυρνώ" (2017) ενώ μόλις σήμερα πληροφορηθήκαμε πως ξεκινάει το "Ψηφιδωτό", ένα νέο webcomic που σκιτσάρει συνεργαζόμενος με τον Τάσο Ζαφειριάδη και μπορούμε να απολαύσουμε στο socomic.gr. Στα "εξωκομιστικά", το 2017 εικονογράφησε ένα βιβλίο-cd του Θάνου Μικρούτσικου και της Μαρίας Παπαγιάννη, το "Λέγε ο ένας, λέγε ο άλλος".

Είναι από αυτούς τους δημιουργούς που το χέρι τους δεν σταματάει ποτέ να ωριμάζει, να εξελίσσεται και να σχεδιάζει. Απόδειξη της τεράστιας όρεξης του να κάνει αυτό που αγαπά είναι τα τόσα έργα που απαριθμώ εδώ και ώρα, ενώ είμαι σίγουρος για τα άλλα τόσα που θα έρθουν στο μέλλον. :beer: Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την λίστα με τα βραβεία και τις διακρίσεις του Πέτρου στο λήμμα του στην Wiki αλλά και να κάνετε μια επισκεψούλα στο site του.

Από τη παρουσίαση του κόμικ "ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ' της Jemma Press στη 48η Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο (6/9/2019)

**Θρηνωδός** · Ιουνίου 5, 2018

Το λοιπόν.

Τον Φεβρουάριο του 2017 στο Τζεμο-ιβέντ signing της ΛΕΦΙΚ γνώρισα από κοντά τον Πέτρο Χριστούλια. Μου φάνηκε πολύ συμπαθητική φιγούρα και τίμιος τύπος, ενώ τα γούστα μας στα κόμικς είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοια.

Ο Χριστούλιας λοιπόν έχει γνωρίσει τον Moebius. Και όχι σε φεστιβάλ, αλλά όταν διακόπευε με την οικογένεια του στην Αίγινα. Πήγε και στο ατελιέ του στο Παρίσι. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ, τον ρώτησα τι συζήτησε μαζί του και γενικά τι τύπος ήταν. Ο Μεσιέ Μοεμπιούς ήταν πολύ ευχάριστος και φιλικός. Τότε δεν είχε εκδοθεί το "Χαρακώματα" ακόμα (υποθέτω τα δουλεύανε κάποια χρόνια αφού ο Μοέμπιους πέθανε το '12). Του έδειξε κάποια προσχέδια(?) ή τελειωμένες σελίδες (?) και του είπε ότι παρόλο που δεν καταλαβαίνει την γλώσσα, του άρεσε το σχέδιο και πρέπει να είχε πλάκα.

Του έκανε όμως και μια παρατήρηση (είμαι σίγουρος καλοπροαίρετα). Του "την είπε" γιατί οι στολές δεν ήταν πιστές στις πραγματικές που φορούσαν οι Γάλλοι στρατιώτες στον πρώτο παγκόσμιο. Επιβεβαίωσε λοιπόν ότι είναι, όπως και πολλοί Γάλλοι της παλιάς σχολής πριν το '80, κολλημένος με την λεπτομέρεια μέχρι τελικής πτώσεως. :lol: Η απάντηση του Χριστούλια ήταν πως ήθελε να δώσει ένα πιο προσωπικό στιλ στο κόμικ και να το απομακρύνει έστω και λίγο από τον συγκεκριμένο πόλεμο, προσπαθώντας να δηλώσει ότι οι τραγελαφικές καταστάσεις στην οδό Γάγγραινας θα μπορούσαν να συμβούν σε κάθε σύρραξη.

Σίγουρα μια ιστορία που θα μου μείνει, και του ίδιου πολύ περισσότερο. Δεν είναι και λίγο να συζητάς την δουλειά σου με έναν από τους καλύτερους των καλύτερων.

Και δύο βιντεάκια,μια συνέντευξη και ένα με timelapse scetch:

**GeoTrou** · Ιουνίου 5, 2018

Πολύ αγαπημένος και όχι μόνο για το σχέδιό του. Έχοντας κατακτήσει πλέον ένα α επίπεδο, δεν κάνει μικροδουλειές μόνο και μόνο για να βγάλει στο επόμενο convention, αλλά ολοκληρωμένες δουλειές με όραμα (όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται), όπως η τριλογία του Καπετάν Νυχτερίδα. Για την οποία παρεμπιπτόντως σκέφτεται ένα σίκουελ διαδραματιζόμενο στα 80s, στο σκεπτικό του γερασμένου ήρωα, αλά Dark Knight Returns

Θα ήθελα πάντως (μετά το Ψηφιδωτό ίσως) να τον δω και σε ένα κάπως διαφορετικό στυλ, έτσι για την ποικιλία του πράγματος.

**Θρηνωδός** · Ιουνίου 22, 2018

:beer:

**GeoTrou** · Οκτωβρίου 9, 2018

Μια διάκριση του Χριστούλια κάπως άσχετη με τα κόμικς.

Το βιβλίο Γιατί οι πρωτόγονοι δεν ήξεραν τίποτα του Νίκου Ποταμιάνου, στο οποίο ο Χριστούλιας ανέλαβε την εικονογράφηση, συμπεριλήφθηκε στη λιστα White Ravens με τα καλύτερα παιδικά αναγνώσματα για το 2017, που ανακοινώνει κάθε χρόνο η Internationale Jugendbibliothek (Διεθνής Βιβλιοθήκη Νέων) του Μονάχου. :cool: