Black Panther και αφροφουτουρισμός [Πετρίτη Ναταλία, tvxs.gr, 25/02/2018]

[leonidio]

Black Panther και αφροφουτουρισμός

 

 

Πριν από περίπου ένα μήνα έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ μια από τις πιο πολυσυζητημένες και πολυαναμενόμενες ταινίες του περασμένου έτους. Ο λόγος για το Black Panther του Ryan Coogler, που πλέον στις ΗΠΑ λαμβάνει διαστάσεις φαινομένου, με πολλούς να κάνουν λόγο για μια ταινία ιστορικής σημασίας για την αφροαμερικανική κοινότητα και το μαύρο κίνημα. Τι πραγματεύεται όμως το Black Panther και πως εξηγείται η φρενίτιδα γύρω από την ταινία;
 
Ο Black Panther της Marvel Comics σχεδιάστηκε το 1966 από τους Stan Lee και Jack Kirby, δύο νεοϋορκέζους κομίστες εβραϊκής καταγωγής, ως μια προσπάθεια να προσφέρουν στους αφρο-αμερικανούς αναγνώστες ένα χαρακτήρα για να ταυτιστούν. Ο κυριότερος ήρωας στο κόμικ, του οποίου το όνομα είναι T'Challa, είναι ο κληρονόμος στον θρόνο της Wakanda, ενός φανταστικού αφρικανικού έθνους. Η μικροσκοπική χώρα για αιώνες κατέχει σχεδόν αποκλειστικά το vibranium, ένα ξένο στοιχείο που αποκτήθηκε από έναν πεσμένο μετεωρίτη. Οι ηγέτες της Wakanda έχουν διατηρήσει την πατρίδα και τα πλούτη τους κρυφά από του άλλους πλανήτες και το έθνος τους χαρακτηρίζεται ως τεχνολογικά προηγμένο. Καθώς όμως το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται και ο πατέρας του T'Challa δολοφονείται άγρια, η απομόνωση της Wakanda τελειώνει. Ο νεαρός βασιλιάς τότε θα αναγκαστεί να φορέσει τη στολή του Black Panther, κατασκευασμένη από το άφθαρτο vibranium, και να αντιμετωπίσει τους εχθρούς για λογαριασμό του λαού του.
 
Αυτό είναι και το θέμα της τρίτης ταινίας μεγάλου μήκους του Ryan Coogler - μετά το "Fruitvale Station" και το "Creed" - και όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες φωτογραφίες τον περασμένο Ιούνιο, η αντίδραση του κοινού ήταν φρενήρης. Το teaser του τρέιλερ είχε 89 εκατομμύρια προβολές σε 24 ώρες. Στις 10 Ιανουαρίου του 2018, οι προπωλήσεις εισιτηρίων στις πρώτες 24 ώρες διαθεσιμότητάς τους ξεπέρασαν εκείνες οποιασδήποτε άλλης ταινίας της Marvel.
 
Για όμως συνέβη αυτό; Σίγουρα οι υπερήρωες είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στην αμερικανική κοινωνία αλλά το "Black Panther" δεν είναι η πρώτη μεγάλη ταινία με μαύρο υπερ-ήρωα. Το "Blade", που κυκλοφόρησε το 1998, απεικόνιζε τον Wesley Snipes ως κυνηγό βαμπίρ της Marvel, και ο "Hancock" του 2008 απεικόνιζε τον Will Smith ως έναν πιο χαλαρό αντι-ήρωα. Όμως το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές αυτών των ταινιών ήταν μαύροι φαινόταν κάπως συγκυριακό. Ο ''Black Panther'', αντίθετα, είναι σαφές πως είναι σκόπιμα μαύρος. Εξάλλου αυτό είναι και το βασικό στοιχείο του κόμικ. 

«Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που βλέπουμε μια ταινία με κεντρικούς χαρακτήρες μαύρους, που κατέχουν ισχυρές θέσεις», αναφέρει στους New York Times ο Jamie Broadnax, ιδρυτής του Black Girl Nerds, μιας ιστοσελίδας pop-culture περιεχομένου, επικεντρωμένη στην επιστημονική φαντασία και στα κόμικς. Αυτοί οι χαρακτήρες, σημειώνει, «είναι κυβερνήτες ενός βασιλείου, εφευρέτες και δημιουργοί προηγμένης τεχνολογίας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τον μαύρο πόνο, τα μαύρα βάσανα και τη μαύρη φτώχεια», συνηθισμένα θέματα των ταινιών για τη Αφροαμερικανική κοινότητα.

 

 

Σε ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο Twitter τον Δεκέμβριο και έκτοτε έχει γίνει viral, τρεις νεαροί αφροαμερικανοί βλέπουν την αφίσα για το "Black Panther" σε έναν κινηματογράφο. Ο ένας από αυτούς αγκαλιάζει την αφίσα για πλάκα, ενώ ένα άλλος ρωτάει ρητορικά: «Έτσι αισθάνονται οι λευκοί άνθρωποι όλη την ώρα;» Η σκηνή προκαλεί γέλιο, μέχρι που ο τρίτος νέος της παρέας προκαλεί αμηχανία με ένα σχόλιο που μοιράζεται δυνατά: «Έτσι κι εγώ θα αγαπούσα αυτή τη χώρα».
 
Σίγουρα το "Black Panther" δεν είναι παρά μια ταινία του Χόλιγουντ και η Wakanda τίποτα παραπάνω από ένα φανταστικό έθνος. Όμως αυτό που σηματοδοτεί είναι πολύ μεγαλύτερο από μια ταινία φαντασίας με μαύρους χαρακτήρες και μπορεί να λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς για πολλές γενιές μαύρων αμερικανών.

Πρόκειται για μια βασική έκφραση του αφροφουτουρισμού, του καλλιτεχνικού αισθητικού και διανοητικού ρεύματος του μαύρου κινήματος που γεννήθηκε στις δεκαετίες του '50 και του '60, έχει σκοπό να υπερβεί τους περιορισμούς της λευκής φαντασίας. Δεν είναι μόνο η ιδέα ότι οι μαύροι άνθρωποι θα υπάρξουν στο μέλλον, θα χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία και την επιστήμη και θα ταξιδέψουν στο διάστημα. Είναι η ιδέα ότι θα έχουν κερδίσει πραγματικά το μέλλον. Ο αφροφουτουρισμός μιλά επί της ουσίας για έναν κόσμο, όπου οι μαύροι άνθρωποι θα απολαμβάνουν ίδια ποιότητα ζωής με τους λευκούς, της οποίας το επίκτητο κοινωνικό προνόμιο στο παρόν ευθύνεται για την τωρινή χαμηλού επιπέδου ποιότητα ζωής των μαύρων. Η ταινία ''Black Panther'' κινείται αριβώς σε αυτό το πλαίσιο. 
 
Το κίνημα εκτείνεται από τους στοχαστές της free-jazz όπως ο Sun Ra, που έγραψε για ένα Αφρικανικό παρελθόν γεμάτο με εξωγήινη τεχνολογία και εξωγήινα όντα, στην τέχνη της Krista Franklin και της Ytasha Womack. Σημαντικοί χαρακτηρίζονται συγγραφείς όπως η Octavia Butler, η Nnedi Okorafor και ο Derrick Bell, αλλά και η μουσική της Jamila Woods και της Janelle Monáe. Για το John I. Jennings, καθηγητή Μέσων Ενημέρωσης και Πολιτιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Riverside και συν-συγγραφέα του "Black Comix Returns", το έργο των προαναφερθέντων είναι ένας τρόπος αναβάθμισης του συστήματος, γιατί αυτό εκτείνεται πέρα από τη νίκη της μαύρης φυλής. Ο αφροτουρισμός έχει να κάνει με έναν κόσμο στον οποίο αυτή έχει ήδη κερδίσει.
 
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Octavia Butler, μια από τις πιο σημαντικές φωνές του αφροφουτουριστικού κινήματος, δεν είδε ποτέ τη δουλειά της να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, παρά το γεγονός ότι πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο βιβλία και ήταν η πρώτη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που κέρδισε μια υποτροφία MacArthur. Το γράψιμο της Butler όχι μόνο παρουσίαζε Αφροαμερικανούς πρωταγωνιστές, αλλά τόνισε συγκεκριμένα τα χαρακτηριστικά των αφροαμερικανίδων γυναικών.
 
Τα βιβλία κόμικ είναι τα κατάλληλα για να διαχειριστούν αυτήν την υπόθεση του αφροφουτουρισμού. Σε αυτά, οι νόμοι του γνωστού μας κόσμου καταρρίπτονται: Οι χαμηλών τόνων μαθητές μετατρέπονται σε θεϊκά πλάσματα, μεταλλαγμένοι περπατούν ανάμεσά μας και πολλές φορές χορηγείται ανυπέρβλητη δύναμη στους πιο καταπιεσμένους. Τα κόμικ προσφέρουν μια διαφυγή από την πραγματικότητα και με αυτά ταυτίζεται πλήρως η μαύρη φυλή, μια φυλή που έχει δει τη γη της να γίνεται αντικείμενο κλοπής, αλλά και τους ανθρώπους της να αντιμετωπίζονται ως κατώτεροι.
 
Είναι άραγε ο ''Black Panther'' το πρώτο από πολλά ακόμα κινηματογραφικά δείγματα του αφροφουτουριστικού κινήματος; Η συνέχεια στις οθόνες μας...

 

Πηγή

[germanicus]

Όταν βλέπεις Έλληνα δημοσιογράφο που δεν έχεις ξανακούσει το όνομά του, να κάθεται να σου αραδιάζει με το κιλό περίεργα ονόματα, η πλέον απλή λύση είναι να γκουγκλάρεις  Γκουγκλ λοιπόν Nnedi Okorafor black panther jamila woods και τσαααααακ NY Times από 12/2/2018. Δεν είναι verbatim αφού ο Carvell Wallace είναι αφροαμερικάνος και βάζει στο άρθρο και προσωπικά βιώματα, αλλά είναι σταχυολόγηση ολόκληρων παραγράφων. 

 

"Marvel Comics’s Black Panther was originally conceived in 1966 by Stan Lee and Jack Kirby, two Jewish New Yorkers, as a bid to offer black readers a character to identify with. The titular hero, whose real name is T’Challa, is heir apparent to the throne of Wakanda, a fictional African nation. The tiny country has, for centuries, been in nearly sole possession of vibranium, an alien element acquired from a fallen meteor. (Vibranium is powerful and nearly indestructible; it’s in the special alloy Captain America’s shield is made of.) Wakanda’s rulers have wisely kept their homeland and its elemental riches hidden from the world, and in its isolation the nation has grown wildly powerful and technologically advanced. Its secret, of course, is inevitably discovered, and as the world’s evil powers plot to extract the resources of yet another African nation, T’Challa’s father is cruelly assassinated, forcing the end of Wakanda’s sequestration. The young king will be forced to don the virtually indestructible vibranium Black Panther suit and face a duplicitous world on behalf of his people.

 

This is the subject of Ryan Coogler’s third feature film — after “Fruitvale Station” and “Creed” (2015) — and when glimpses of the work first appeared last June, the response was frenzied. The trailer teaser — not even the full trailer — racked up 89 million views in 24 hours. On Jan. 10, 2018, after tickets were made available for presale, Fandango’s managing editor, Erik Davis, tweeted that the movie’s first 24 hours of advance ticket sales exceeded those of any other movie from the Marvel Cinematic Universe."

 

"None of this is because “Black Panther” is the first major black superhero movie. Far from it. In the mid-1990s, the Damon Wayans vehicle “Blankman” and Robert Townsend’s “The Meteor Man” played black-superhero premises for campy laughs. Superheroes are powerful and beloved, held in high esteem by society at large; the idea that a normal black person could experience such a thing in America was so far-fetched as to effectively constitute gallows humor. (αυτό εδώ λείπει μιας και παραείναι εξτρήμ πληροφορία )   “Blade,” released in 1998, featured Wesley Snipes as a Marvel vampire hunter, and “Hancock” (2008) depicted Will Smith as a slacker antihero, but in each case the actor’s blackness seemed somewhat incidental.

“Black Panther,” by contrast, is steeped very specifically and purposefully in its blackness. “It’s the first time in a very long time that we’re seeing a film with centered black people, where we have a lot of agency,” says Jamie Broadnax, the founder of Black Girl Nerds, a pop-culture site focused on sci-fi and comic-book fandoms. These characters, she notes, “are rulers of a kingdom, inventors and creators of advanced technology. We’re not dealing with black pain, and black suffering, and black poverty” — the usual topics of acclaimed movies about the black experience.

In a video posted to Twitter in December, which has since gone viral, three young men are seen fawning over the “Black Panther” poster at a movie theater. One jokingly embraces the poster while another asks, rhetorically: “This is what white people get to feel all the time?” There is laughter before someone says, as though delivering the punch line to the most painful joke ever told: “I would love this country, too."

 

"“Black Panther” is a Hollywood movie, and Wakanda is a fictional nation. But coming when they do, from a director like Coogler, they must also function as a place for multiple generations of black Americans to store some of our most deeply held aspirations. "

 

"The artistic movement called Afrofuturism, a decidedly black creation, is meant to go far beyond the limitations of the white imagination. It isn’t just the idea that black people will exist in the future, will use technology and science, will travel deep into space. It is the idea that we will have won the future. There exists, somewhere within us, an image in which we are whole, in which we are home. Afrofuturism is, if nothing else, an attempt to imagine what that home would be. “Black Panther” cannot help being part of this."

 

"Afrofuturism, from its earliest iterations, has been an attempt to imagine an answer to these questions. The movement spans from free-jazz thinkers like Sun Ra, who wrote of an African past filled with alien technology and extraterrestrial beings, to the art of Krista Franklin and Ytasha Womack, to the writers Octavia Butler, Nnedi Okorafor and Derrick Bell, to the music of Jamila Woods and Janelle Monáe. Their work, says John I. Jennings — a media and cultural studies professor at the University of California, Riverside, and co-author of “Black Comix Returns” — is a way of upending the system, “because it jumps past the victory. Afrofuturism is like, ‘We already won.’ ”"

 

"At the same time, it is notable that despite selling more than a million books and being the first science-fiction author to win a MacArthur fellowship, Octavia Butler, one of Afrofuturism’s most important voices, never saw her work transferred to film, even as studios churned out adaptations of lesser works on a monthly basis. Butler’s writing not only featured African-Americans as protagonists; it specifically highlighted African-American women."

 

Έτσι την πατάει ο κόσμος Πετάει ονόματα και ιδέες που δεν είχε μέχρι πριν από 5 λεπτά, καρφώνεται πως αντιγράφει και μετά με ένα απλό google search βρίσκεις τι αντιγράφει

 

 

[x for xepeta]

Κρίμα, νόμιζα θα διαβάσω για τον αφροτουρισμό.