Ο Τρελός και ο Πιλότος

[GeoTrou]

Ο ένας ήταν χιουμορίστας και με το περιοδικό που συνίδρυσε άλλαξε τα δεδομένα των κόμικς στη χώρα του. Ο άλλος… βασικά κι ο άλλος χιουμορίστας ήταν και έφερε επανάσταση στην κομιξική σκηνή της πατρίδας του. Ο λόγος για τους Harvey Kurtzman και René Goscinny, τεράστιες μορφές των αμερικανικών και γαλλικών κόμικς αντίστοιχα, τους οποίους έδενε μια μακρόχρονη φιλία.

 

Ο Kurtzman βρισκόταν στο χώρο της 9^ης τέχνης από το 1942 και δε σταμάτησε να σχεδιάζει ακόμα και όταν μπήκε στον στρατό το 1943 (ποτέ δε στάλθηκε στο μέτωπο βέβαια). Οι δουλειές του, ωστόσο, ήταν είτε βοηθητικές είτε πολύ μικρής αξίας και συχνά το portfolio του δε γινόταν δεκτό από τους εκδότες. Ακόμα κι έτσι, κατάφερνε να βγάζει το ψωμί του (και να πληρώνει τους λογαριασμούς). Ο Goscinny είχε μια μάλλον διαφορετική πορεία. Γεννημένος στο Παρίσι, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μπουένος Άιρες, λόγω της δουλειάς του πατέρα του. Το 1945, λίγα χρόνια αφότου αυτός πέθανε, ο Goscinny μετακόμισε με τη μητέρα του στη Νέα Υόρκη. Εξέτισε την στρατιωτική του θητεία στη Γαλλία, όπου μάλιστα φιλοτεχνούσε αφίσες για τον στρατό. Επιστρέφοντας, κάπου στα 1946 στη Νέα Υόρκη, πέρασε τη δυσκολότερη ίσως περίοδο της ζωής του, καθώς έμεινε χωρίς δουλειά για παραπάνω από έναν χρόνο.

 

Οι Harvey Kurtzman, John Severin και René Goscinny το 1948

 

Το 1948 Goscinny αρχίζει να δουλεύει σε μια διαφημιστική εταιρεία, όπου γνωρίζεται με τους Harvey Kurtzman, John Severin και Will Elder. Λίγο αργότερα γίνεται μέλος του στούντιο που είχε ανοίξει ο Kurtzman και αναλάμβανε τη δημιουργία παιδικών βιβλίων για την εκδοτική Kunen Publishing. Συνεργάστηκαν μαζί για τέσσερα βιβλία, ο Goscinny ως σχεδιαστής των εσωτερικών σελίδων, ο Kurtzman φιλοτεχνώντας τα εξώφυλλα. Την ίδια περίοδο, ο Goscinny γνωρίζει τους Jijé και Morris, που τότε βρίσκονταν στις ΗΠΑ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Έξω από το στούντιο, η επαφή μεταξύ των δύο αντρών ήταν επίσης διαρκής και γρήγορα ανέπτυξαν μια γερή φιλία. Τόσο ο Kurtzman, όσο και η σύζυγός του, Adele, απολάμβαναν την παρέα του Γάλλου. Οι επισκέψεις στα σπίτια και των δύο ήταν συνεχείς και η Adele Kurtzman είχε να το λέει για τη μαγειρική της μητέρας του Goscinny.

 

Ο Goscinny κέρδισε πολλή εμπειρία από την εργασία του στην Αμερική («Από επαγγελματικής άποψης, είναι αυτά που έμαθα εκεί [σ.σ. ΗΠΑ] που μου επέτρεψαν να δουλέψω εδώ [σ.σ. Γαλλία]»), αλλά όχι και χρήματα. Έτσι, το 1951, μετά και από συνομιλίες με τον Georges Troisfontaines, διευθυντή του πρακτορείου τύπου World Press, εγκαθίσταται στο Παρίσι.

 

Μπορείτε να βρείτε τον Kurtzman, τον Goscinny και τον Morris;  

 

Σιγά-σιγά, τα πράγματα και για τους δύο δημιουργούς παίρνουν τον δρόμο τους. Το 1952, ο Kurtzman έγινε ιδρυτικό μέλος και κύριος συντελεστής του Mad. Παρότι δεν είχε αμέσως μεγάλη ανταπόκριση, με τα χρόνια έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής κουλτούρας χάρη στην αιχμηρή του σάτιρα. Από την άλλη, ο Goscinny αρχίζει να γράφει σενάρια για το Λούκυ Λουκ και, κυρίως, γνωρίζει τον Albert Uderzo. Γρήγορα ξεκινούν δειλά τα πρώτα τους κοινά βήματα, μέχρι το 1959, που μαζί με άλλους ιδρύουν το θρυλικό περιοδικό Pilote. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

 

Οι δύο φίλοι συνεχίζουν, όλο αυτόν τον καιρό, να είναι σε επαφή. Παρόλα αυτά, ο Kurtzman αγνοούσε την επιτυχία του Goscinny. Όταν, το 1966, τον επισκέφτηκε με την Adele στο Παρίσι, ξαφνιάστηκε από τη μεγαλοπρεπή φιλοξενία και τα γεύματα σε πολυτελή εστιατόρια. Ώσπου είδε τις ντάνες των Αστερίξ στα καταστήματα και κατάλαβε.

 

Μερικά χρόνια αργότερα, σε ένα βιβλίο αφιερωμένο στον Goscinny, ο Kurtzman έγραψε στον πρόλογο: «Εγώ και μόνο εγώ είμαι η αιτία του René Goscinny στον κόσμο. Αυτός κι εγώ δουλεύαμε μαζί στη Νέα Υόρκη […]. Η επιρροή μου πάνω του ήταν τόσο μεγάλη, που οτιδήποτε και αν πιάσαμε, ήταν καταστροφικό κι έτσι δεν είχε άλλη επιλογή από το να αναζητήσει την τύχη του αλλού.»  

 

Το 1977, ο Goscinny πέθανε από καρδιακή ανακοπή, ενώ έκανε τεστ κοπώσεως στον γιατρό του. Ωστόσο, η φιλία τους «συνεχίστηκε» και μετά το γεγονός αυτό. Τον Σεπτέμβριο του 1985, η σύζυγος του Goscinny, Gilberte, κάλεσε τον Kurtzman στην έκθεση προς τιμή του εκλιπόντος, στο δεύτερο επίπεδο του Πύργου του Άιφελ. Ο Τρελός Αμερικανός έφυγε από τη ζωή το 1993. Λογικά, μέχρι σήμερα σκαρώνει στριπάκια με τον Γάλλο Πιλότο, σε κάποιο λερωμένο από το μελάνι σύννεφο. 

 

Πηγές

• Schelly, Bill (2015). Harvey Kurtzman: The Man Who Created Mad and Revolutionized Humor in America. Seattle: Fantagraphics.

[germanicus]

On 11/8/2017 at 5:05 PM, GeoTrou said:

 

Μπορείτε να βρείτε τον Kurtzman, τον Goscinny και τον Morris;  

 

 

 

 

O θεούλης Ρενέ είναι στο κέντρο με το παπιγιόν. Ο Μορρίς είναι δεξιά του με τα γυαλιά

 

O Kurtzman τώρα φαντάζομαι πως είναι αυτός που έχει γυρίσει το κεφάλι και κοιτάζει προς την κάμερα που την έχει "πλάτη".

 

[GeoTrou]

Ολόσωστος ο