gc βραβείο 2017 ΜΠΛΕ ΚΟΜΗΤΗΣ

[germanicus]

 

Πολυθεματικό περιοδικό των εκδόσεων Polaris σε αρχισυνταξία Γιώργου Γούση. Όπως λέει στο editorial του πρώτου τεύχους, έχει παπούδες Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μικρό Ήρωα και Μίκυ Μάους, γονείς και θείους Κολούμπρα, Μαμούθ, Βαβέλ και Παρα Πέντε, μεγάλα ξαδέρφια 9 και mov και πλήθος άλλων μακρινών συγγενών. Πνευματικό παιδί του κομίστα Γούση και του λογοτέχνη Παπαμάρκου υπό τη στέγη των εκδόσεων Polaris. Φιλοξενεί (στο πρώτο τεύχος έστω) ιστορίες Ελλήνων δημιουργών και μερικά άρθρα.

Συζήτηση για την είδηση της επικείμενης κυκλοφορίας του εδώ.

 

Καλοτάξιδο

Περιεχόμενα 1ου τεύχους
Εξώφυλλο : PanPan
σελίδα 2 : μονοσέλιδο κόμικ "Ο Θάνατος" του Αντώνη Βαβαγιάννη
3 : editorial
4-5 : στήλη ειδήσεων "Στη τροχιά των κόμικ" του Σπύρου Γιαννακόπουλου
5 : μονόστηλο επιλογών "Top 5 Comics" του Πέτρου Ζερβού
6-9 : κόμικ "Καρμανιόλα" σεν. Γλυκερία Πατραμάνη, σχ. Γιώργος Φαραζης
10-25 : κόμικ "Παραλογή" Πέτρος Ζερβός βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Δημοσθένη Παπαμάρκου από το Γκιακ
16-29 : συνέντευξη του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη στον Γιάννη Ράγκο με εικονογράφηση Αχιλλέα Χρηστίδη
30-34 : κόμικ "Ντετέκτιβ Φιλ Πωτ" του Γιώργου Γούση, βασισμένη στον ομώνυμο χαρακτήρα κόμικ του Μητσομπόνου
35 : μονοσέλιδο κόμικ "Diet Orchestra" του Τάσου Ζαφειριάδη
36-43 : κόμικ σε συνέχεια "Γυμνά οστά" των Μιχάλη Διαλυνά και Δημοσθένη Παπαμάρκου
44-49 : διήγημα "Το παιχνίδι των κατόπτρων" της Ιωάννας Μπουραζοπούλου σε εικονογράφηση Δημήτρη Καμμένου
50-53 : κόμικ "Ο Επιδιορθωτής" του Παναγιώτη Μητσομπόνου.
54-55 : κόμικ "Σήμερα είμαι ένα μικρό παιδί" σεν. Ειρήνη Λουτα, σχ. Aniro
56-57 : κόμικ "Ο Πολυμήχανος" του Πανάγου Γερακάκη
58-61 : κόμικ "3,04" των Στέλλα Στεργίου και Νίκου Κιχεμ
62-63 : συνέντευξη του δημιουργού graffiti WD (Wild Drawing) στον Αλέξανδρο Σιμόπουλο
64-65 : κόμικ "Στο παγκάκι στη γωνία" του Ευάγγελου Ανδρουτσόπουλου
66 : μονοσέλιδο κόμικ " Τελευταία σελίδα" του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου

 

 

Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Indian, albertus magnus, kabuki & GeoTrou.

[Θρηνωδός]

Έλα ρε παίκτη τζερμ, αμα περιμέναμε από τους υπόλοιπους

 

Καλοτάξιδο να είναι και μακάρι να εμπλουτίζεται συνεχώς προσφέροντάς μας ωραίες δουλειές, ώστε να μας κάνει παρέα για χρόνια και να αποτελέσει ορόσημο όπως οι προκάτοχοι του.

 

Περισσότερα από μένα όταν έρθει η ώρα να το πιάσω και να το απολαύσω με την ησυχία μου. 

[albertus magnus]

Τη σκαπουλαρα τελικα  Τωρα ημουν ετοιμος να κανω εγω την παρουσιαση αλλα με προλαβες....! Οταν το τελειωσω θα σχολιασω περαιτερω.

[GeoTrou]

Το έφαγα. Όχι όλο, καθότι άφησα το διήγημα και μία συνέντευξη για πιο μετά, ίσως για ένα ελαφρύ βραδινό.

Πρώτη εντύπωση. Θετικότατη. Όχι γιατί διάβασα μέσα *το* αριστούργημα, δεν είχα εξάλλου αυτή την προσδοκία. Αλλά γιατί οι υποσχέσεις που αφήνει, είναι εξαιρετικές. Δείχνει Είναι δουλειά με μεράκι και προσοχή και το χρειάζονται αυτό τα ελληνικά κόμικς. Πχιο αναλυτικά.

Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι η αλληλουχία της ύλης. Δεν ξέρω αν έγινε τυχαία ή όχι, αλλά στα μάτια μου υπάρχει μια πολύ καλή σειρά. Κι εξηγούμαι. Στο εσωτερικό του εξώφυλλου έχουμε ένα χιουμοριστικό στριπάκι του Βαβαγιάννη [αν καθιερωθεί και έχουν όλα το ίδιο setting (ο Χάρος ο βαρκάρης ) θα ρίξω πολύ γέλιο], ακολουθούν κάποια κειμενάκια (π.χ. προτάσεις ελληνικών και ξένων εκδόσεων). Εδώ αρχίζουν τα πιο «σημαντικά» πράγματα. Έχουμε δηλαδή δύο σκοτεινά κόμικς [Καρμανιόλα των Φαραζή/Πατραμάνη και Παραλογή (θαυμάσια δουλειά από τον Ζερβό και πείστηκα ότι η επόμενη αγορά βιβλίου θα είναι το Γκιακ)] και έπεται η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Οικονομίδη.

Το νουάρ άρωμα του Οικονομίδη «συνεχίζεται» στις επόμενες σελίδες με το Φιλ Πωτ δια χειρός Γούση (ποτέ δε μου έκανε κλικ, αλλά εδώ είναι αρκετά διαφορετικό και αρκετά καλό σε σχέδιο και σενάριο). Όμως μέσα του έχει μερικές δυνατές σταγόνες χιούμορ και έτσι γίνεται ομαλά η μετάβαση στο Diet Orchestra, το αστείο στριπάκι του αγαπημένου Ζαφειριάδη. Γυρίζουμε σελίδα και πέφτουμε στο εμπνευσμένο και καλοσχεδιασμένο sci-fi Γυμνά Οστά (Μέρος Α') των Παπαμάρκου/Διαλυνά. Ακολουθεί το διήγημα της Μπουραζοπούλου, το οποίο όμως, οι αμιγείς κομιξοφάγοι μπορούν να προσπεράσουν και να πέσουν πάνω στο (περίπου) sci-fi Ο Επιδιορθωτής του Μητσομπόνου.

Αυτό, χωρίς να πω κάτι παραπάνω γιατί θα είναι spoiler, μας πηγαίνει ωραία στο πιο ανάλαφρο/συναισθηματικό Σήμερα είμαι ένα μικρό παιδί των Λούτα/Aniro, μετά στην παρωδία της Οδύσσειας Ο Πολυμηχανος του Πανάγου και ακόμα πιο μετά στο 3,04 της Στεργίου (που προσωπικά ξεχώρισα μαζί με την Παραλογή). Ύστερα, άλλη μια συνέντευξη, αυτή τη φορά με τον ταλαντούχο καλλιτέχνη τοιχογραφιών WD, δυο σελίδες από το ερωτικό/πορνό που θα υπαρχει σε κάθε τεύχος (εδώ είναι το Στο παγκάκι στη γωνία του Ανδρουτσόπουλου) και ένα τελευταίο ολοσέλιδο καρέ χιουμοριστικού περιεχομένου από τον Κλήμη. Στο εσωτερικό του οπισθόφυλλου μια ματιά στο επόμενο τεύχος, που θα έχει νέους συμμετέχοντες όπως ο Tomek, ο Κιουτσιούκης και ο Shabani.

Δε σημαίνει πως αυτή η αλληλουχία θα γίνεται κάθε φορά ή ότι θα γίνεται με επιτυχία, αλλά ως πρώτο τεύχος (όπου τα πράγματα έχουν ίσως μεγαλύτερη βαρύτητα) μου άφησε καλή εντύπωση.

Όσο για τα αρνητικά; Δεν θα κριτικάρω τις ιστορίες, καθώς εδώ μιλάμε για γούστο (προσωπικά βρήκα τις περισσότερες μακράν άνω του μετρίου και έγραψα ποιες ξεχώρισα). Νομίζω όμως ότι κατά τόπους υπήρχαν θέματα με την εκτύπωση, όπως μια «μουτζούρα» στη συνέντευξη του Οικονομίδη ή κάποιες θαμπάδες σε καρέ. Γιατί τα αναφέρω; Για να μη νομίζουν ότι όντως κέρδισα εκείνα τα εκατομμύρια που έλεγε ο Θρηνωδός και ξεκίνησα εγώ το περιοδικό.  Με άλλα λόγια, αυτά τα θεωρώ πταίσματα που αν βελτιωθούν, θα ανεβάσουν την ποιότητα ακόμα περισσότερο.

Μπλε Κομήτης και τα μυαλά στα κάγκελα και πάμε για διασυμπαντική κομιξότσαρκα. 

 

Σημείωση για τις μελλοντικές γενεές: μιλάμε για το πρώτο τεύχος ακόμα.

[germanicus]

Ανεγνώσθη

 

Σχόλια. Πάρα πολύ μεγάλο ατού του η μεταφορά σε κόμικ του διηγήματος του Παπαμάρκου. Το σχέδιο στη χειρότερη είναι διεκπεραιωτικό, στην καλύτερη είναι μια χαρά. Δεν μπορώ να το κρίνω όμως, διότι με άφησε παγωτό η γλώσσα Τόσο που οτιδήποτε άλλο ωχριά (δικαίως ή αδίκως) και μπαίνει στο περιθώριο. Αγνό ανόθευτο Ελληνικό δεκαπεντασύλλαβο απ'άκρη σ'άκρη. 8-7 8-7. Είχα ήδη πεισθεί να αγοράσω το Γκιακ, τώρα αισθάνομαι την ανάγκη να επισπεύσω την αγορά του

 

Το υπόλοιπο υλικό χωρίζεται στα 2.

 

Οτιδήποτε υπήρχε πριν το διήγημα, λίγο ή πολύ μου άρεσε Νομίζω πως ήταν λάθος που υπάρχει κόμικ σε συνέχειες. Μου άρεσε, ήθελα να διαβάσω κι άλλο, σιγά μη θυμάμαι μετά από 3 μήνες το τι έλεγε εδώ... Στη Καρμανιόλα, κομμάτια της γραμματοσειράς ήταν δυσδιάκριτα, η ιστορία αυτή-καθαυτή δεν ήταν πρωτότυπη (αλλά πόσα να πεις σε 4 σελίδες), η ατμόσφαιρα όμως ήταν εξαιρετική Μακάρι να τους έρθει μια ιδέα από την ίδια εποχή, για κάποια μεγαλύτερη ιστορία

 

Τα κόμικ που υπήρχαν μετά το διήγημα, λίγο ή πολύ δεν μου άρεσαν Αυτό σε πρώτη φάση μου άφησε μια πικρή γεύση, αλλά όταν συνειδητοποίησα πως αυτά ήταν κάτω από το 1/3 της ύλης και πως με 5,90 πήρα τα 2/3 της ύλης που μου έκατσαν μια χαρά, κουλαντρίστηκα

 

Λόγω της χαράς μου για την έκδοση αυτού του τίτλου, διάβασα το διήγημα (δεν το συνηθίζω ) Βοηθούσε και το πιασάρικο ξεκίνημά του αλλά και η εικονογράφηση του Καμμένου (λατρεύω Mignola εξ'άλλου ) Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Διαβαζόταν, αλλά το φινάλε του μου θύμισε μέρος πλοκής συγκεκριμένης ταινίας του νεοελληνικού κινηματογράφου

 

 

"Νήσος" προφανώς

 

με τις επιστολές που δεν ανοίχτηκαν

 

 

 

 

Προσωπικά θα ήθελα λιγότερα γονίδια από "Βαβέλ" και περισσότερα από "9" - "Μαμούθ" - "Κολούμπρα" 

 

Ωραία δουλειά. Σαφώς και αξίζει τόσο το να τη στηρίξει κανείς όσο και να τη διαβάσει διότι είναι αξιόλογη 5,90 για όλο αυτό το υλικό, θα ακούσω σαν τεράστια γυφτιά δηλώσεις της υφής "να το πάρω με έκπτωση από κάποιο βιβλιοπωλείο". Από το περίπτερο ή από ένα πρατήριο τύπου

 

[Επισκέπτης]

Όποιος σαλονικιός το τσίμπησε από κάπου ας προδώσει την διεύθυνση της επιχείρησης.Μια πρόχειρη βόλτα μου σε κεντρικά βιβλιοπωλεία και στο κομικσάδικο της ναυαρίνου απέβη άκαρπη.Παρομοίως και σε κάθε περίπτερο κατά μήκος της τροχιάς μου.

 

Παρακαλώ,συνεχίστε την συζήτηση επί του περιεχομένου του.Σαν να μην διέκοψα ποτέ.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 22, 2017 από kuf

[konni]

λοιπόν για Θεσσαλονίκη, χθές στο ΑΒ στο ΙΚΕΑ,στο περίπτερο μέσα στην είσοδο αριστερά το είχε 4-5 τεμάχια,

 

τι σημαίνει αυτό <<δεν είχα εξάλλου αυτή την προσδοκία>> του φίλου geo thou ,εμένα μου βγάζει κάτι σε  ηττοπάθεια από τα πολλά μνημόνια,μην το βάζεις κάτω κομιξοφίλε μας!

 

πρώτη εντύπωση από ξεφύλλισμα όχι ενδελεχές διάβασμα με τα λόγια των παραπάνω:              μονοσέλιδο,

μονοσέλιδο,μονοσέλιδο 3 φορές  ,συνέντευξη  με εικονογράφηση 13 σελίδες  ,διήγημα  σε εικονογράφηση  κομμάτια της γραμματοσειράς ήταν δυσδιάκριτα,   κατά τόπους υπήρχαν θέματα με την εκτύπωση, όπως μια «μουτζούρα» στη συνέντευξη  ή κάποιες θαμπάδες σε καρέ  Το σχέδιο στη χειρότερη είναι διεκπεραιωτικό

 ερωτικό/πορνό  χωρίς ανάλογο σχέδιο πιστέψτε με δεν λέει,ακούς μανάρα;  ,,Δεν θα κριτικάρω τις ιστορίες, καθώς εδώ μιλάμε για γούστο(ποικιλία οέο) οι ανεξάρτητες παραγωγές και αυτοεκδόσεις της χώρας μας έχουν πολλά να διδάξουν  για το τι σημαίνει ωραίο εξώφυλλο   

εγώ λοιπόν ο Νίκος δεν θα μείνω στα καλά ,γιατί θέλουμε περιοδικάρα τίποτα λιγότερο και έτσι θα είμαι αυστηρός για να βοηθήσω αυτούς που κάνουν την προσπάθεια να πετύχουν το καλύτερο για όλους,αλλιώς  θα πάει άκλαφτο.

όχι στην ηττοπάθεια,φιλικοί χαιρετισμοί σε όλους.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 23, 2017 από konni

[DaDiRa]

Το τελείωσα και εγώ ( πιο γρήγορα απ' ότι ήθελα ). Θετικές εντυπώσεις συνολικά, αλλά όπως είναι φυσικό δεν μου άρεσαν τα πάντα. Και εμένα, ό,τι ήταν μέχρι το διήγημα (μαζί με το διήγημα) μου άρεσαν παραπάνω. Γράφω σκόρπια για ό,τι μου κατεβαίνει.

 

Ξεχωρίζω την Παραλογή για την ατμόσφαιρά της - συμφωνώ πως το σχέδιο δεν ήταν ακριβώς καλό. Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια για τα Γυμνά Οστά που με εντυπωσίασε, αλλά όπως λέει ο germanicus, άντε να θυμάσαι τι έγινε σε τρεις μήνες (καλά, το ξαναδιαβάζεις, προφανώς, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα). Το στριπάκι του Βαβαγιάννη ελπίζω να καθιερωθεί (και να είναι πάντα με τον Θάνατο), γελάω μονίμως με τα αστεία του, είναι σαν να λέει κάποιος ανέκδοτο και να χαμογελάς από πριν γιατί ξέρεις ότι θα σε κάψει. Η Καρμανιόλα σύντομη μεν, αλλά ωραία, χωρίς πολλά-πολλά (ωραίος χρωματισμός και αντιθέσεις). Η ιστορία του Φιλ Πωτ πολύ καλή, την απόλαυσα και ας μην γνωρίζω τον χαρακτήρα, απ' ότι καταλαβαίνω μάλλον δεν θα τον ξαναδούμε. Το 3,04 είχε ενδιαφέρον σχέδιο, οκ σενάριο. Οτιδήποτε άλλο παρέλειψα λογικά το θεωρώ από οκ έως κάτω του μετρίου. Πάντως δεν μου άφησε κανένα κακή εντύπωση.

Οι συνεντεύξεις ωραίες, οι προτάσεις ξένων κόμικ ευπρόσδεκτες και το διήγημα ένα πολύ καλό διάλειμμα με το σχέδιο του Καμένου για συνοδεία.

 

Γενικά είμαι ευχαριστημένος και θα το ξαναγοράσω με το που κυκλοφορήσει.

[archon]

Όταν βγω με χρήματα στην τσέπη και το δω μπροστά μου, μάλλον θα το πάρω για να στηρίξω την προσπάθεια, περισσότερο...

Θα το διαβάσω αλλά εκ των προτέρων ξέρω οτι δε θα μου αρέσει, γιατί δεν είμαι αυτής της φυλής...

 

 

Στο πινακάκι της παρουσίασης, γράφει 22 September 2014    

 

[x for xepeta]

Κάλη σας πορεία.

 

Μου θυμίζει ελληνικές σελίδες Βαβέλ - Παρα Πέντε. Δεν έχουν καμιά διαφορά.

 

Έχω φρικάρει που δεν υπάρχουν μπαλονάκια. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων βλέπουμε μόνο αφηγηματικά κουτάκια. Τόσο τα μισείτε; Ολόκληρο περιοδικό πολεμάτε και μποϊκοτάρετε τους διάλογους; Τους φοβάστε; Μήπως νομίζετε ότι κατέχετε την αφήγηση και επικεντρώνεστε σε αυτήν; Σενάρια τύπου Φιλ Πωτ, Γυμνά Οστά, Επιδιωρθωτής, Σήμερα είμαι ένα μικρό παιδί, 3,04, Στο παγκάκι στη γωνιά είναι πέρα από τη λογική και κατανόησή μου.

 

Το σκίτσο του Ζερβού ήταν λίγο περίεργο για αυτήν τη θεματολογία. Περίμενα να διαβάσω καμιά σαχλή πρόταση, όπως περιμένεις το Στίβ Μάρτιν σε σοβαρή ταινία να δώσει μια τρυκλοποδία στον εαυτό του και με την πτώση να κατεβάσει κατά λάθος τα παντελόνια του διπλανού του. Ειδικά τα χρώματα ήταν πολύ όμορφα δεμένα και το αξίωσαν σαν αποτέλεσμα.

 

Τα σκίτσα του Γούση ήταν παραπάνω από εξαιρετικά, αλλά μόλις διάβασα την πρώτη φράση του πρώτου καρέ κατέβασα δυο καντίλια και με άκουσαν τα γύρω τραπέζια στην καφετέρια.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 23, 2017 από x_for_xepeta

[GeoTrou]

τι σημαίνει αυτό <<δεν είχα εξάλλου αυτή την προσδοκία>> του φίλου geo thou ,εμένα μου βγάζει κάτι σε  ηττοπάθεια από τα πολλά μνημόνια,μην το βάζεις κάτω κομιξοφίλε μας!

 

Δεν το είχα δει χθες, οπότε απαντάω κάπως καθυστερημένα. Δεν είναι καθόλου ηττοπάθεια. Σημαίνει ότι όσο τρελαμένος κι αν ήμουν από την είδηση, ήμουν (ως ενός σημείου έστω) ρεαλιστής. Δεν περίμενα να διαβάσω μια Δημοκρατία ή μια Μαύρη Φουστανέλα, για να αναφέρω δύο πολύ αγαπημένους ελληνικούς τίτλους. Γιατί μιλάμε για ένα καινούργιο περιοδικό, που σιγά-σιγά θα βρει τα πατήματά του. Είναι σα να έχεις απαίτηση από μια ποδοσφαιρική ομάδα να ρίξει εξάρα στον πρώτο της αγώνα. Ήθελα να έχει ένα καλό επιπεδο και σταδιακά αυτό να ανέβει. Και στα μάτια μου υπήρχε αυτό το επίπεδο, οπότε είμαι ευχαριστημένος.

[GeorgeTheSuper]

Σε αντίθεση με τον συμφορουμίτη konni δεν κατάφερα να βρω τόσα αρνητικά Αυτό βέβαια είναι στην κρίση του καθενός μας...{υπερανάπτυξη}

...και καλά κάνει κάποιος να τονίζει και τα αρνητικά. Απλά δεν ξέρω αν η αρνητική και μόνο κριτική οδηγεί σε βελτίωση ενός προιόντος (π.χ. όπως το περιοδικό τώρα). Φιλικά πάντα και έχοντας φύγει από το σχόλιο του konni, το αναφέρω γιατί τελευταία βλέπω ειδικά στο ίντερνετ μια τάση για αρνητικό σχολιασμό στα πάντα. Είτε είναι βιβλίο, ταινία,περιοδικό κτλ. οι άνθρωποι σχολιάζουν κυρίως αρνητικά παραλείποντας τα θετικά οπότε όταν π.χ.εγώ ως τρίτος δω αυτά τα σχόλια θα με απωθήσουν από το να αγοράσω/διαβάσω/ασχοληθώ γενικότερα με αυτό. Άρα έχουμε ζημία. Το προιόν όχι μόνο δε διορθώθηκε αλλά σταμάτησε η παραγωγή του. Αυτά

 

 

Το περιοδικό κυμαίνεται πολύ στο στυλ των προκατόχων του στη δομή. Σε ένα top3 ιστοριών θα έβαζα και τις μεγαλύτερες δηλαδή:

1. Παραλογή

2. Γυμνά οστά (θέλω και τη συνέχεια)

3. Ντετέκτιβ Φιλ Πωτ

 

Το εξώφυλλο και ο Φιλ Πωτ πιστεύω επιλέχθηκαν στο πρώτο τεύχος για να δείξουν τη σύνδεση με το 9 και το παρελθόν... Έξυπνο και δείχνει και πολλά για τις βλέψεις των συντελεστών.

Τα άρθρα και το διήγημα ητάν ωραίες προσθήκες. Δυστυχώς, οι μικρές κόμικ ιστορίες -όπως συμβαίνει συνήθως- έχαναν είτε από σχέδιο είτε από πλοκή με κάποιες εξαιρέσεις. Σχεδόν με όλες τις εικονογραφήσεις έμεινα ικανοποιημένος ειδικά σε αυτό το μέγεθος σελίδας. Είναι περιοδικό ποικίλης ύλης. Ποτέ δε θα αγγίξει τελειότητα αλλά έχει πολλές προοπτικές βελτίωσης ακόμα. Αναμένουμε τη συνέχεια Δεκέμβρη τώρα...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 23, 2017 από GeorgeTheSuper

[ethnikaras]

Δυστυχως οταν σου δημιουργουν προσδοκιες κ το αποτελεσμα ειναι μετριο, απογοητευεσαι.Το θετικο ειναι οτι εχει πολλα ,μα πολλα περιθωρια βελτιωσης.Αν βεβαια συνεχισει ετσι δε βλεπω να αντεχει...

[ΚΟΜΙΞ]

Λοιπόν είχα την τύχη να το ξεφυλλίσω αλλά και να ρίξω μια ματιά διότι μου το έδωσε για αρκετή ώρα γνωστός συμφουρομίτης που το αγόρασε... Guess who. 

 

Προσωπικά το εξώφυλλο δεν μου άρεσε για τα γούστα μου. Το λογότυπο και γενικά η τοποθέτηση του bar code ήταν έξυπνα και καλά. Σχεδιαστικά 10 σκάλες πιο πάνω από όλα ήταν τα γυμνά οστά. Εύγε αλλά ήταν λίγο σε σελίδες. Μου άρεσε και γενικά η δομή αλλά δυστυχώς όλα τα υπόλοιπα από μεριά κόμικ δεν μου άρεσαν καθόλου... Λυπάμαι αλλά όσο καλό και εάν είναι ποιοτικά, το περιεχόμενο δεν με έπεισε καθόλου να το αγοράσω Ελπίζω να βελτιωθεί γιατί αλλιώς δύσκολα πιστεύω να κρατήσει. 

[albertus magnus]

Γενικα σαν πρωτη προσπαθεια με αφησε ικανοποιημενο.

 

Ωραιο το ολο στησιμο της εκδοσης, η δομη τους με τις συνεντευξεις κτλ και φυσικα το μεγαλο μεγεθος. 

 

Στα κομικ τωρα αλλα μου αρεσαν και αλλα οχι τοσο. Ωραια τα "γυμνα οστα" (περιμενω την συνεχεια), εξαιρετικο το 15συλλαβο στην "παραλογη" αν και το σχεδιο οχι τοσο καλο, αξιοπρεπης ο Φιλ Πωτ, αξιοπρεπης και η πρωτη ιστορια η "καρμανιολα".

 

Παντως σιγουρα επιδεχεται βελτιωση και προσδοκω στα επομενη τευχη να ανεβει.

[GreekComicFan]

 

 

Στο πινακάκι της παρουσίασης, γράφει 22 September 2014    

 

 

Διορθώθηκε.

 

[AndreasD]

Μιας και ολοκλήρωσα την ανάγνωση του Μπλέ Κομήτη ας γράψω την άποψή μου.

 

Θα ξεκινήσω με τα της έκδοσης. Μεγάλο, χορταστικό σχήμα που δεν θάβει το σχέδιο, αρκετές σελίδες που σε αφήνουν ικανοποιημένο από την ανάγνωση. Καλό χαρτί, εξαιρετικό logo (με ρετρό αναφορές) καλή γραφιστική επιμέλεια.

 

Πάμε στα κόμικς τώρα. Ξεχωρίζει και με διαφορά, τα Γυμνά Οστα των Παπαμάρκου/Διαλυνά. Τόσο σε επίπεδο σεναρίου όσο και σχεδίου. Ξεχώρισα επίσης την Παραλογή για το σενάριο αλλά και το Φιλ Ποτ για το σχέδιο του Γούση. Από κει και πέρα, σεναριακά τα υπόλοιπα κόμικ ήταν από μέτρια έως κακά ενώ σχεδιαστικά μου άρεσε η ποικιλία έκφρασης. Το μόνο πραγματικά κακό, κατά την άποψή μου, κόμικ τόσο σχεδιαστικά όσο και σεναριακά είναι Ο Πολυμήχανος του Πανάγου.  Πραγματικά δεν βρήκα λόγο ύπαρξής του στο περιοδικό.

 

Το εξάστηλο με την παρουσίαση κόμικ (αν και δεν προσθέτει τίποτα νέο), το διήγημα και η συνέντευξη προσθέτουν στην πολυμορφία και καλώς υπάρχουν.

 

Γενικά μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, καλύτερες από τις προσδοκίες μου, και σίγουρα θα συνεχίζω να το αγοράζω!

[x for xepeta]

Α! Μην ξεχάσω! Θα ήθελα να δω και καινούριους δημιουργούς. Εσάς σας ξέρουμε. Έχετε εκδόσει διάφορα. Μη δουλεύετε με συγκεκριμένο κύκλο. Μην καταντήσει διαφημιστικό έντυπο του εαυτού σας. Προμοτάρετε και νέο κόσμο.

[Bonadrug]

Είναι ένα περιοδικό που αφορά συγκεκριμένο κοινό, περισσότερο τους δημιουργούς και ίσως και τους "καμμένους".

Ενώ μια Βαβέλ ή ένα Παρά Πέντε θα τα έπαιρνε όχι μόνο ο κομιξάκιας αλλά και ο χαβαλές! Ενώ το 9 έπεφτε θέλοντας και μη στα χέρια του εφημεριδάκια!

 

Δεν νομίζω ότι με αφορά το περιοδικό, θεωρώ επίσης δύσκολο να υπάρχει σε τακτική βάση αξιοπρεπές και αξιοδημοσίευτο υλικό μόνο από έλληνες δημιουργούς για να στηρίξει μια λογική περιοδικότητα.

Το πραγματικά μεγάλο γεγονός θα ήταν να ξαναβγεί η Βαβέλ.

Για τον Μπλε Κομήτη ο τίτλος του τα λέει όλα:

θα είναι απλά ένας κομήτης και όσο για το  περιεχομενό του:π*****ες Μπλε!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2017 από bonadrug

[Kurdy Malloy]

Εδώ και πολλή ώρα αμφιταλαντευόμουν εάν θα έπρεπε να γράψω ελεύθερα ή όχι τη γνώμη μου. Τελικά θα τα γράψω χύμα.

 

Απογοήτευση. Δεν ξέρω αν είναι ακριβής ο όρος γιατί δεν μπορώ να ξέρω πόσο καλύτερο μπορεί να είναι ένα περιοδικό αποκλειστικά με έλληνες δημιουργούς, αλλά και πάλι. Μία συνήθης έκφραση λέει ότι "ποτέ δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία για να κάνεις καλή πρώτη εντύπωση". Και αυτή την ευκαιρία ο Μπλε κομήτης την έχασε ανεπιστρεπτί. Πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει άνθρωπος εκτός του χώρου, ένας απλός καταναλωτής που το είδε στο περίπτερο ή άκουσε ότι βγαίνει καινούργιο κομιξοπεριοδικό, πήγε σε ένα περίπτερο, έσκασε 6 ευρώ και είπε. Χαλάλι το εξάευρω κρίμα που είναι τριμηνιαίο και θα πρέπει να περιμένω τόσο πολύ για να δω το επόμενο τεύχος. Και εδώ έρχεται μία μεγάλη αλήθεια. Δεν υπάρχουν μεγάλες ή μικρές προσδοκίες. Υπάρχουν προσδοκίες των 5 ευρώ και 90 λεπτών.

 

Συγκεκριμένα τώρα:

• Ξεκινάμε με την Καρμανιόλα. Αδιάφορο. Τόσο σα σχέδιο, όσο και σα θέμα. Τι μας είπε; Κάτι τετριμένο και χιλιοειπωμένο.
• Ακολουθεί η Παραλογή. Εδώ ασχέτως αν αρέσει σε κάποιον ή όχι, βλέπουμε μία επαγγελματική προσπάθεια που με σέβεται σαν αναγνώστη και αγοραστή. Μπορώ να κάνω κριτική στο θέμα (κι αυτό δε σφύζει πρωτοτυπίας) και επίσης δεν ξέρω αν μου άρεσε ή όχι ο Κρίστοφερ Γουόκεν - Χάρος, αλλά σίγουρα είναι κάτι που κρατάει τον κόσμο και διαβάζεται με ενδιαφέρον.
• Φιλ Πωτ. Ποτέ δε με συγκίνησε, δεν άλλαξε κάτι. Είναι τόσο πασέ, σα να παραγγέλνει κάποιος σε μπαρ Καμικάζι ή Μπαλαντάινς. Μπορεί σε κάποιους να λέει ή να θυμίζει κάτι, υποθέτω ότι ένας κάτω των 30, έως και θα γελάσει χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός του δημιουργού.
• Diet Orchestra - paaaaaaaaaaaaasssss.
• Και φτάνουμε στα Γυμνά Οστά. Το μοναδικό a suivre του τεύχους και το ένα από τα 2 highlights. Καλό. Αλλά (και όπως λέει και ο Τζον Σνόου ότι έχει ειπωθεί πριν το "αλλά" διαγράφεται.). Σε ένα είτε sci-fi είτε post apocalyptic σκηνικό που ο αναγνώστης δεν ξέρει ακριβώς τα τι πως που γιατί θα ήθελα πιο σαφές και ευκρινές σχέδιο. Όχι και καθαρή γραμμή, αλλά θέλω να μου προξενούν οι εισαγωγικές σελίδες σιγουριά για το τι βλέπω. 
• Επιδιορθωτής. Άλλο ένα πασέ σενάριο δεκαετιών 80-90 με αντίστοιχη αισθητική και θεματολογία σεξουαλικής απελευθέρωσης. Για νέα προσπάθεια εν έτει 2017 τι να πω.
• Σήμερα είμαι ένα μικρό παιδί. Δύο παρδαλές σελίδες να γεμίσει λίγη ύλη. Το έχω ξεχάσει ήδη.
• Ο πολυμήχανος. Το απόλυτο κάτω της προσπάθειας. Πριν από 45-50 χρόνια θα κόντραρε στα ίσια τον Γκοτλίμπ. Τώρα προκαλεί μόνο γέλιο και απορία.
• 3.04. Τι να πω και γι αυτό; Κάνουμε πρώτη προσπάθεια, πρώτο τεύχος, πας για γκολ από τα αποδυτήρια και δίνεις αυτό; Ρίλι;
• Το παγκάκι στη γωνία. Κάποιος ας τους πάρει ένα ημερολόγιο. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ 1985. Πείτε κάτι άλλο, κάτι καινούργιο. Κάτι τελος πάντων.
• Κλήμης. pas mal. Από τις καλές στιγμές του τεύχους. Και αυτό λέει πολλά για τα άλλα.
• Ξέχασα το Βαβαγιάννη. Όμορφο. Ίσως τον έχουμε συνηθίσει, αλλά μου άρεσε.

Τα υπόλοιπα, δηλαδή τη συνέντευξη και το διήγημα με το γνωστό Μινιολίζον σκίτσο του Καμμένου (μ'αρέσει) ούτε καν τα είδα. Δε θέλω διηγήματα και συνεντεύξεις, δεν είναι αυτό που μου λείπει.

 

Συμπέρασμα: Δεν ξέρω αν ένα περιοδικό με αισθητική Βαβέλ όταν είχε αρχίσει η παρακμή της μπορεί να πιάσει. Αν συνεχίσει έτσι το βρίσκω δύσκολο να πω την αλήθεια. Αλλά έπρεπε να το ψυλλιαστώ από το ΤΟΡ-5 του Ζερβού. Παρά μία επιλογή, κόμικ 30 ετών και πίσω. Όπως η μεγάλη πλειοψηφία της ύλης του Μπλε Κομήτη.

 

 

ΥΓ Νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και δυνατότητες. Αυτός είναι ο λόγος που κάνω όσο πιο αυστηρή κριτική μπορώ. Φαντάζομαι όλοι εδώ πραγματικά ΘΕΛΟΥΜΕ να πετύχει.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2017 από Kurdy Malloy

[Dredd]

Δυστυχώς, όχι. Παρόλο που μετά το πρώτο ξεφύλλισμα ένιωσα ότι θα μου άρεσε το περιοδικό, η σημερινή ενδελεχής ανάγνωση με άφησε και εμένα αρκετά απογοητευμένο.

 

Τα περισσότερα που σκέφτομαι, τα έχουν γράψει και άλλοι παραπάνω. Η γενικότερη προσπάθεια μου άφησε την αίσθηση της κουλτούρας για την κουλτούρα, χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο.

 

Μπορώ,ίσως, να καταλάβω τη λογική ότι απευθύνεται σε πιο ψαγμένους, πιο προχωρημένους, πιο σουρεάλ αναγνώστες από ότι είμαι εγώ. Δεν δέχομαι όμως, το σχέδιο να είναι, κατά πλειοψηφία, αδιάφορο, πρόχειρο και γρήγορο. Δεν ξέρω τους περισσότερους σκιτσογράφους, αλλά πιστεύω, έχοντας διαβάσει αρκετές δουλειές τα τελευταία χρόνια, ότι ικανότητα υπάρχει. Τα περισσότερα από αυτά που είδα στον Κομήτη, με έκαναν να σκεφτώ ότι έχουν σχεδιαστεί πρόχειρα ή (και αυτό φοβάμαι ότι είναι η πιο πιθανή απάντηση) ότι συνειδητά "πουλάνε" τέχνη.

 

Θα αναφέρω μόνο ότι μου άρεσε. Ωραίο το σχέδιο στην Παραλογή. Ταιριαστό χρώμα και ωραία λεπτομέρεια. Ενδιαφέρον το Φιλ Πωτ, δοσμένη ωραία η νουάρ ατμόσφαιρα. Ωραίο το σχέδιο στα Γυμνα Οστά, και η ιστορία σε ιντριγκάρει. Αυτά.

 

Δεν έχω διαβάσει Βαβέλ, Παρα Πέντε κτλ και δεν ξέρω αν θέλει ο Κομήτης να είναι η συνέχεια τους, πάντως, σαν γενικότερη άποψη, την προσπάθεια την θεωρώ εκτός εποχής. Πιστεύω ότι απευθύνεται σε δημιουργούς και σε λίγους φανατικούς. Θα αγοράσω σίγουρα και το 2ο τεύχος γιατί σαν μια ελληνική προσπάθεια μετά από τόσα χρόνια, θέλω να την στηρίξω. Ελπίζω να αλλάξει πορεία.

[Blackbeard]

Συμφωνώ αρκετά με τον Kurdy μπορώ να πω. Δεν είμαι σίγουρα ο κατάλληλος κριτής γιατί γενικά δε συμπαθώ την ελληνική σκηνή, αλλά νομίζω το βασικότερό μου σχόλιο πάνω στο περιοδικό είναι ότι δε μου κάνει για επαγγελματική δουλειά. Δεν είναι ότι βρήκα κάποια ιστορία για πέταμα ή κατι τέτοιο (αν και συνειδητοποίησα ότι ο Kurdy το έθεσε αρκετά καλά για το Σήμερα είμαι ένα μικρό παιδί), απλά μου κάνει περισσότερο για φανζιν παρά για αξιόλογικη επαγγελματική προσπάθεια. Ξεχώρισα σίγουρα την ιστορία του Ζερβού αλλά για το σενάριό της που ήταν διασκευή. Το σκίτσο δε με κέρδισε καθόλου. Θα έλεγα πως μόνο τα Γυμνά οστά μου δίνουν ελπίδα, γιατί πέρα από το ότι έχει το μόνο αξιόλογο σκίτσο στο περιοδικό, έχει και ένα σενάριο που ξεφεύγει από τα υπόλοιπα που θυμίζουν προσπάθειες παλαιών ετών ή χαζο-ενήλικου περιεχομένου. Για παράδειγμα, θεωρώ πως το Στο παγκάκι στη γωνία δεν έχει λόγο ύπαρξης σε ένα τέτοιο περιοδικό. Και μοιάζει να είναι γραμμένο ή από πολύ νέο ή από μεσήλικα που ζει ακόμα τη δεκαετία που ήτανε νέος. 

 

Πολλοί φαίνεται να επιμένουν ότι στην Ελλάδα από σκίτσο καλά πάμε αλλά από σενάριο όχι. Το περιοδικό δε δείχνει να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στο σκίτσο. Το Καραμανιόλα αν και απλό και λιτό σαν σενάριο, αν είχε καλύτερο σκίτσο δε θα μου φαινόταν το ίδιο αδιάφορο. Ο Φιλ Πωτ είχε καλούτσικο σκίτσο, αλλά η θεματολογία μου κάνει κόμικς που ή έκαναν νέοι οι δημιουργοί ή που ήθελαν να κάνουν. Δεν ξέρω πόσο είναι ο Γούσης αλλά δε μου φαίνεται κόμικ που θα έγραφε άνθρωπος στην ηλικία του. Μπορεί να φταίει, βέβαια, και η προιστορία του χαρακτήρα που διάλεξε. Τα Επιδιορθωτής και Πολυμήχανος αστεία ήταν, πλάκα είχαν, αλλά από σκίτσο ασχολίαστος ο επιδιορθωτής. Στον πολυμήχανο ταιριάζει τουλάχιστον. Δεν είναι ότι είναι κακά, αλλά δεν τις θεωρώ δουλειές που αξίζουν να μπουν σε ένα περιοδικό που κοστίζει 6 ευρώ. Σε ένα φανζινάκι να σπάσουμε πλάκα καλές θα ήταν. Το 3,04 ήταν χαριτωμένο αλλά μέχρι εκεί. 

 

Τη συνέντευξη με τον Οικονομίδη τη θεωρώ γελοία. Δεν ξέρω από που προέρχεται το κύρος που έχει ως σκηνοθέτης. Και στη συνέντευξη μου φαίνεται ξεκάθαρη η έλλειψη ικανότητας για ικανοποιητική δημιουργική ασχολία. Στην αρχή, επίσης, θα μπορούσαν να βάλουν και κόμικς που δεν τα ξέρουμε όλοι. 

 

Μπορεί να φαίνεται ότι θάβω ή ότι το βρήκα πολύ κακό, αλλά αυτό βγαίνει γιατί προσπαθώ να το κρίνω ως προιόν από επαγγελματίες που βγαίνει στην αγορά. Εμένα μου φαίνεται ότι πολλοί από αυτούς νομίζουν ότι αυτά που γράφουν στα φανζίν είναι επαγγελματικού επιπέδου. Το πήρα το περιοδικό γιατί γενικά ψοφάω για τέτοιου τύπου περιοδικά, ό,τι περιεχόμενο κι αν έχουν. Θα πάρω και το δεύτερο. Θα δω πως συνεχίζουν. Ελπίζω να το προσπαθήσουν περισσότερο. 

[x for xepeta]

Κάποιοι που προλάβατε το σάιτ www.comicart.gr ίσως νοιώσατε ότι έχουν την ίδια φιλοσοφία. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω εύκολα. Μπορεί και να μη βρω ούτε έναν υποστηρικτή, αλλά το είπα

[ΚΟΜΙΞ]

Kurdy, Dredd και Blackbeard με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο Μου άρεσε και ανάλυση που έριξε ο καθένας 

[Laz33]

Πριν την κυκλοφορία του είχα πει ότι το περιοδικό απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό και αυτό δεν θα λειτουργήσει υπέρ των εκδοτών.
Απ΄τα σχόλιά σας μου φαίνεται ότι επιβεβαιώνομαι

Επίσης ήξερα ότι οι Έλληνες κομικογράφοι πάσχουν στο σενάριο.
Με κάτι εικόνες που είδα και τις κριτικές που διάβασα θα συμπλήρωνα ότι και στο σκίτσο δεν πάνε πίσω τελικά, unfortunately.
Δεν υπάρχει ταλέντο;(δεν νομίζω).
Δεν υπάρχει εμπειρία;
Δεν υπάρχει παιδεία;
Δεν ξέρω τι απ΄αυτά φταίει αλλά σαν καταλανωτής το αποτέλεσμα κοιτάω

[Επιθεωρητής Le Pit]

Tο διάβασα κι εγώ (αν και με δυσκολία το βρήκα κρυμμένα καλά σε ράφι σε ψιλικατζίδικο της γειτονιάς σε μέρος που μόνο κάποιος που το έψαχνε επί τούτου ή ρωτώντας μπορεί να βρεθεί.). Συμφωνώ σε πολλά με τους προλλαλήσαντες, γενικά διαφωνώ ότι είναι ενα πριοδικό που θα έπρεπε να διανέμεται σε περίπτερα, αν ήταν στο χέρι μου θα το έβαζα στα γνωστά κομιξάδικα και σ εβιβλιοπωλεία,δεν θεωρώ ότι είναι τόσο εμπορικό ώστε να βγαίνει σε τέτοια μαζική παραγωγή. Οι λόγοι είναι γιατί είναι αρκετά κουλτουριάρικες οι ιστορίες και λείπει και το χιουμοριστικό άλλα και το ερωτικό στοιχείο. Οι φίλοι μου που δεν ήταν καμμένοι με κόμικς αγόραζαν το 9 για το φωτεινή της νύχτας.

  Γενικά πάντως κάποια  ισσοπεδωτικά πιο πάνω σχόλια δεν με εκφράζουν, το ότι ένας εκδοτικός μάζεψε τόσο πολλούς δημιουργούς με όρους που δεν γνωρίζω,δηλ δεν ξέρω τι κερδίζουν όλοι αυτοι για την δουλειά που έκαναν (αν είναι με ποσοστά άστα...),άλλα ότι μαζέυτηκαν όλοι αυτοί, όλη αυτή η ύλη κτλ, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο και οι δουλειές δεν είναι για πέταμα,έχουν δουλειά πάνω τους ,άλλο το μέτρο του ταλέντου του καθενός , δεν λέω ότι είναι το 100% τοις 100% που μπορούν να βγάλουν οι δημιουργοί αυτοί ,άλλα έχει γίνει προσπάθεια κ έχουν και χρώμα σχεδόν όλες οι ιστορίες, άλλα και το ασπρόμαυρο Φιλ Πωτ του ΓΟΥΣΗ  έχει μελέτη στο σχέδιο, αν κάποιος κατέχει θα δει ότι και στο πρώτο καρέ και κυρίως στο πρώτο της δέυτερης σελίδας ,ε τους 3 τόνους διαβάθμιση με προοπτική πάνω απ τη λαική με πανοραμικό πλάνο ,μπαλκόνια(Εξαιρετικό καρέ) και από κάτω στο καρέ 2 σελ 31 που θαμπώνει το φόντο για να εστιάσει στην φιγούρα μπροστά με μάυρα, ΄πλατιάζω άλλα θέλω να πω ότι το στυλ του Γούση   μ άρεσε πολύ περισσότερο από το artwork του προκατόχου του στην ίδια θεματολογία. 3 σχεδιαστές από μέσα μου ήταν αδιάφοροι σαν δουλειά, άλλα έχω δει τέτοια σχέδια σε underground ξένα κόμικς, δηλαδή δεν έπαθα σοκ,το καταλαβαίνω.

   Έντελως καλοπροέραιτα πάντως και με συμπάθεια σε δημιουργούς κι εκδότες που το πάλεψαν, δεν νομίζω ότι μπορεί ν αντέξει στη λογική περιπτέρου , άλλα έστω μια στροφή με χιουμορ τύπου αρκά και σίγουρα πολύ περισσότερη αναλογία σε αστεία κόμικς ,ίσως κάνει κάτι. Ακόμη και άθλια χιουμοριστικά κόμικς   μπορούν να νικήσουν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΑ δραμματικά κόμικ. Το χιούμορ είναι το πιο εμπορικό  και με δυνατότητα να πέρνει και λίγο μάτι ο αναγνώστης μέτα συγχωρησεως (άλλα όχι όπως έγινε στο υπάρχον τεύχος με underground στυλ, με άλλους όρους).

  Για μένα γενικά δεν ήταν απογοητεύτικο, ήταν περίπου αυτό που φανταζόμουν ότι θα δω μέσα και μια χαρά υλικό για ανθολογία από συμμετέχοντες ενός φεστιβάλ πχ Ελληνικών κόμικς. Το 9 ήταν καλύτερο μια εποχή επειδή είχε αριστουργήματα όπως μεταβαρώνοι και σιδερόφρακτοι, δεν ξέρω κάτα πόσον έιναι λογικό να εκδοθούν μέσα στο μπλε κομήτη τα καλύτερα αλληνικά κόμικς,δηλ αυτά που αποδεδειγμένα έχουν διαπρέψει ,μαζί με αυτά τα πρωτοεδιδόμενα (και να ξένα δεν είναι όλα πανάκεια,υπάρχουν άπειρα underground , απλά το 9 επέλεγε τα best of the best, όπως κάνουν όποιο αγοράζουν δικαιώματα για εμπορικούς λόγους.).

[Cassidy]

Δεν το έχω πάρει ακόμα.

 

Απλώς πρέπει να ξέρετε ότι αυτού του είδους τα έντυπα (πχ Mome)

δλδ περιοδικό με πολλές ιστορίες από πολλούς δημιουργούς (γνωστούς και άγνωστους).

δύσκολα είναι στο σύνολο τους καλά. Ή να το πω αλλιώς να αρέσουν όλες οι ιστορίες σε όλους.

Το βασικό που κάνουν είναι να αναδεικνείουν και να υποστηρίζουν μια σκηνή και αν είμαστε τυχεροί να σκάσει κάνα διαμαντάκι

και μερικά νέα ταλέντα.

 

Εδώ πρέπει να γίνει η κριτική κατά την αποψή μου. Θα λειτουργήσει έτσι ο Μπλε Κομήτης? Θα μαζέψει ότι καλύτερο υπάρχει από ταλέντο στην Ελλάδα?

Από όλες τις τάσεις και τις σχολές ?  Δεν μπορεί να μας αρέσουν όλα φυσικά.

 

Εσείς θέλετε  να στηρίξετε Ελληνική σκηνή σε κάτι που αγαπάτε?

 

Εγώ απλώς θα προσπαθούσα εκτός από Ελλάδα να έβαζα και μερικά από εδώ τριγύρω (Βαλκάνια , Τουρκία , Β. Αφρική κτλ)

 

Νομίζω ότι θα έχουμε καλύτερη άποψη μέσα σε 1 χρόνο.

 

 

Μην το βλέπετε σαν € που αξίζει ανά σελίδα.

Δεν είναι ο σκοπός αυτός για αυτά τα περιοδικά (Ανθολογίες) .

 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 25, 2017 από Cassidy

[totally_wired]

Με τις κριτικές που διαβάζω από μικρή μερίδα των μελών του φόρουμ διαπιστώνω πως περισσότερο πάσχουμε από αναγνώστες παρά από δημιουργούς.

 

Δικαίωμα του καθενός να γράφει ότι θέλει και φυσικά δικαίωμα μας να γράφουμε μόνο τα κακά (πρώτος εγώ το κάνω) και φυσικά δεν υποστηρίζουμε κάτι που δεν αξίζει.

 

Αυτό όμως που βλέπω λοιπόν είναι πως υπάρχει ανικανότητα και στον καθορισμό σωστών κριτηρίων αξιολόγησης αλλά και στη βαρύτητα των κριτηρίων, ενώ ορισμένοι δεν μπορούν ούτε καν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν σε αυτό που λένε (π.χ konni).

 

Μικρό το κακό βέβαια, με τον καιρό καταλαβαίνουμε πόση αξία έχουν τα λόγια του κάθε "σχετικού" παχατουρίδη.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 25, 2017 από totally_wired

[mr-d]

Απλώς πρέπει να ξέρετε ότι αυτού του είδους τα έντυπα (πχ Mome)

δλδ περιοδικό με πολλές ιστορίες από πολλούς δημιουργούς (γνωστούς και άγνωστους).

δύσκολα είναι στο σύνολο τους καλά. Ή να το πω αλλιώς να αρέσουν όλες οι ιστορίες σε όλους.

Το βασικό που κάνουν είναι να αναδεικνείουν και να υποστηρίζουν μια σκηνή και αν είμαστε τυχεροί να σκάσει κάνα διαμαντάκι

και μερικά νέα ταλέντα.

 

 

συμφωνώ, + 1 κτλ 

 

κι εγώ μπορεί να μην τρελάθηκα αλλά ρε φίλε μου αρέσει που υπάρχει ένα περιοδικό κόμικς με ελληνες δημιουργούς

και μπορώ να το πάρω απο το περίπτερο και είναι και προσεγμένο (μεγάλο, καλή εκτύπωση κτλ)

 

και ναι μπορεί το 1ο τεύχος να είναι "κουλτούρα" αλλά επειδή είναι ποικίλης ύλης με διάφορους δημιουργούς στο επόμενο μπορεί όλες οι ιστορίες να είναι

διαφορετικές, και διαφορετικής "σχολής"

 

βασικά αυτό είναι το θέμα, να βάλει λίγο απ όλα και να μην μείνει σε αυτό το στυλ που έδειξε

 

είμαι αισιόδοξος, στηρίζω! 

 

[DaDiRa]

Αυτό κατάλαβα και εγώ από αυτά που διαβάζω. Οι γνώμες δεν διίστανται τόσο ως προς την ποιότητα του περιεχομένου, αλλά ως προς το κατά πόσο αξίζει σαν έντυπο τα χρήματα και την αφοσίωση του αναγνωστικού κοινού, πόσο ανταποκρίθηκε στη διαφήμιση του κοκ. Δηλαδή η γνώμη μου για κάθε ιστορία (ως έχων θετικές εντυπώσεις) δεν διαφέρει πολύ από τις γνώμες του Kurdy, του Blackbeard ή του Dredd, όπου απογοητεύτηκαν.

Άρα θα είχε περισσότερο νόημα η συζήτηση να προσανατολιστεί στο τι απαιτήσεις/προσδοκίες πρέπει/είναι λογικό να έχουμε από μια τέτοια έκδοση.