GRIFFU [ Jean-Patrick Manchette, Jacques Tardi ]

[Θρηνωδός]

 

Ένα από τα μπόλικα αστυνομικά/μυστηρίου κόμικ του Ταρντί, ο οποίος είναι βιρτουόζος εικονογράφος αστυνομικών βιβλίων από γνωστούς Γάλλους συγγραφείς. Το Griffu είναι το πρώτο παιδί της συνεργασίας του με τον κοντινό του φίλο Jean-Patrick Manchette του οποίου έχει προσαρμόσει σε κόμικ τα βιβλία "O Dingos, O chateaux!", "La Position du Tireur Couche" και "Le Petit Bleu de la Cote Ouest" που είδαμε να κυκλοφορεί στην Ελλάδα αυτόνομα ως "Το μελαγχολικό τραγούδι της δυτικής ακτής". Αυτή τη φορά το σενάριο το έγραψε ο Manchette αποκλειστικά για το κόμικ χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο βιβλίο, μιας και στο μακρινό 1978 ήταν η πρώτη του προσπάθεια στον χώρο των κόμικς - είχε ήδη καταξιωθεί ως συγγραφέας από το 1971 με το πρώτο του μυθιστόρημα "Laissez bronzer les Cadavres". 

 

 

Παρόλο που το Griffu κυκλοφόρησε σύμφωνα με το bedetheque τον Οκτώβριο του 1978, στην Ελλάδα το είδαμε όπως μας ενημερώνει ο Βασίλης (που προσέφερε το σκαν-έναυσμα της παρουσίασης) να κυκλοφορεί σε πέντε συνέχειες στην Βαβέλ (τεύχη 32-36) την διετία 1983-84. Δυστυχώς δεν βγήκε ως αυτόνομο άλμπουμ στο label "ΒΑΒΕΛ noir", αν και θα μπορούσε να σταθεί δίπλα σε κάτι torpedo και Ουγγρικές Ραψωδίες. 

 

 

Το Griffu είναι μια κλασική Γαλλική νουαρ ιστορία με πρωταγωνιστή έναν δικαστικό κλητήρα που στον ελεύθερο χρόνο του αναλαμβάνει με το αζημίωτο υποθέσεις ως άτιτλος "ντετέκτιβ". Όταν η εργοδότης του τον βάζει να κλέψει κάτι ντοσιέ από ένα μεσιτικό γραφείο και μετά τον παρατάει μέσα κλειδωμένο, ο Γκριφού βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο ενός ιστού που ξετυλίγεται από πολιτικοποιημένους συνδικαλιστές και ιδιοκτήτριες στριπτιτζάδικων μέχρι επιφανείς βουλευτές με βλέψεις απαλλοτρίωσης ολόκληρων τετραγώνων. Φόνος, σεξ, ίντριγκα, φινετσάτοι και ταυτόχρονα κωμικά χυδαίοι διάλογοι σε μια πετυχημένη απόδοση από τους Έλληνες μεταφραστές. 

[comicos]

Αγαπημένο κόμικ και αγαπημένος ήρωας ο Griffu! Ζόρικος χαρακτήρας, που δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα για να ξετυλίξει το κουβάρι της υπόθεσης στην οποία έχει μπλέξει.    Θα συμφωνήσω Αλέξανδρε ότι θα του άξιζε να βγει και ως αυτόνομο άλμπουμ.   για την ωραία παρουσίαση!   

[GeoTrou]

Εμένα πάλι μου φάνηκε το πλέον αδιάφορο νουάρ που έχει κάνει ο Ταρντί. Δεν το λέω κακό, απλά δεν μου άναψε τόσο τα λαμπάκια όσο άλλα του.

[Θρηνωδός]

Πριν πω την γνώμη μου να διευκρινίσω κάτι που μπορεί να διαβαστεί λάθος από αυτά που έγραψα. Λέγοντας ότι μπορεί να σταθεί δίπλα στα Τορπίντο ή την Ουγγρική Ραψωδία εννοούσα θεματικά, μιας και ο Ταρντί στο Griffu έχει στην πλάτη του μόνο 4-5 χρόνια επαγγελματικής εικονογράφησης και όσοι έχουν διαβάσει μπόλικα φτασμένα και μη πράγματα από αυτόν, καταλαβαίνουν ότι ακόμα ψάχνεται πολύ και είναι χοντροκομμένος. Παρόλα αυτά το γενικό του στιλ είναι ίδιο με μεταγενέστερα και παραμένει απολαυστικό για μένα. 

 

Στο σενάριο υπάρχει ένα σοβαρό μειονέκτημα: Οταν διαβάζεις νουάρ ιστορίες, ιστορίες που βασίζονται σε λογικές διαδικασίες για να αναπτυχθούν (άσχετα που ο αναγνώστης μαθαίνει αυτές τις διαδικασίες με το σταγονόμετρο ή μαζεμένες στο τέλος) θέλεις επαρκείς εξηγήσεις. Το να γυρίσω εγώ να σου πω μετά από 80 σελίδες ότι ο λόγος που έγινε όλο αυτό το πανηγύρι που οδήγησε σε x φόνους και ψ εκβιασμούς και z συγκρούσεις ήταν "γιατί έτσι" ή "έ θα είχαν κάποια κόντρα αλλά εγώ που είμαι ο ντετέκτιβ της ιστορίας δεν την ξέρω", μόνο σε ένα συμπέρασμα σε οδηγεί, ότι η κεντρική ιδέα είναι κακογραμμένη. 

 

Κάπου διάβασα ότι είχε κάνει κάποιου τύπου προσαρμογή ο Ταρντί εδώ οπότε εύκολα μπορούσε να επινοήσει ένα plot device που ελάχιστη έως μηδενική σημασία θα είχε στην εξέλιξη της υπόθεσης που θα μπορούσε να ήταν η ίδια με τώρα, απλά με μία αιτιολόγηση που θα άφηνε και τον αναγνώστη ευχαριστημένο. Από κει και πέρα σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από διάφορα "νουάρ" κόμικ που είναι προορισμένα από το σύμπαν για τύλιγμα ψαριών σε γαλατικά χωριά. Αν γουστάρει κάποιος τον Ταρντί είναι ευκαιρία να το διαβάσει δωρεάν και να το ευχαριστηθεί.