Ενα πάντα επίκαιρο παραμύθι [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 05/08/2017]

[leonidio]

Ένα πάντα επίκαιρο παραμύθι

 

 

Τι καινούργιο μπορεί να προσφέρει ακόμη μία έκδοση του «Μικρού Πρίγκιπα»; Εχουν υπάρξει μέχρι τώρα αμέτρητες μεταφράσεις, προσαρμογές, κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, εικονογραφημένες εκδοχές, σειρές κινουμένων σχεδίων κ.λπ.

 

Σε ποιους απευθύνεται; Και ποιους αφορά; Μια απάντηση μπορεί να είναι: «Μα, τους νέους αναγνώστες που δεν έχουν ακόμη προλάβει να διαβάσουν το βιβλίο!» Σωστά.

 

Για τους ήδη γνώστες του, ωστόσο, που κατά συντριπτική πλειονότητα διατηρούν το βιβλίο σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης τους, το «brand name» που λέγεται Μικρός Πρίγκιπας, για να γίνει ελκυστικό, πρέπει να προσφερθεί με νέο περιτύλιγμα, με νέο τρόπο.

 

Ο «Μικρός Πρίγκιπας» σε κόμικς (εκδόσεις Polaris) της εικοσιπεντάχρονης Στέλλας Στεργίου διαθέτει αυτό το πλεονέκτημα.

 

Είναι βασισμένος στο αριστούργημα του Γάλλου συγγραφέα και πιλότου εμπορικών και πολεμικών αεροσκαφών Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί (1900-1944), αλλά μέσω των κόμικς το οπτικοποιεί προσφέροντας στους αναγνώστες του μια μοναδική εμπειρία γνωριμίας και οπτικής εξοικείωσης με λογοτεχνικά πρόσωπα και πράγματα όπως τα φαντάστηκε μια σύγχρονη δημιουργός.

 

Επιπλέον, δεν αποτελεί ακόμα μια μετάφραση ενός γνωστού έργου. Αποτελεί τη μεταγραφή του έργου σε μια άλλη μορφή τέχνης. Κάτι που υποχρεώνει τη δημιουργό του νέου έργου να επιλέξει ποια από τα αποσπάσματα του πρωτοτύπου θα κρατήσει και ποια θα προσπεράσει.

 

Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, αποτελεί μια προσωπική ματιά απέναντι σε πασίγνωστες περιγραφές και σκηνές που δημιουργούνταν μέσω του λόγου και τώρα αποκτούν το ορατό τους ανάλογο.

 

Ο Μικρός Πρίγκιπας προσφέρεται, άλλωστε, για κάτι τέτοιο.

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο-ύμνο στα μικρά και απλά πράγματα που κάνουν πιο όμορφες τις ζωές των ανθρώπων και ταυτόχρονα για μια αλληλουχία πιθανών συμβολισμών, μεταφορών και αλληγοριών γύρω από την ύπαρξη.

 

Κατά βάση είναι ένα θλιβερό βιβλίο για τη μοναξιά, τα χαμένα όνειρα, την αναζήτηση σκοπού, για την οδύνη που προκαλεί η συνειδητοποίηση της κατάστασής σου και της αδυναμίας σου να ερμηνεύσεις τον κόσμο με τη λογική όταν απουσιάζει η καρδιά.

 

Ο Μικρός Πρίγκιπας γίνεται η φωνή της συνείδησης και της αθωότητας ενός αλλοτριωμένου ανθρώπου.

 

Ενας πρίγκιπας που θα εξαφανιστεί τόσο απότομα όσο απρόσμενα εμφανίστηκε έχοντας προηγουμένως δώσει νόημα στη ζωή ενός αυταπατώμενου μεσήλικα.

 

 

Και πώς οπτικοποιούνται όλα αυτά; Εδώ έγκειται η ιδιαιτερότητα του έργου της Στεργίου.

 

Ακόμα κι αν ξέρεις και έχεις διαβάσει την ιστορία, οι εικόνες είναι συναρπαστικές. Ενα γκριζόμαυρο αεροπλάνο βυθισμένο στη χρυσοκόκκινη άμμο μιας ερήμου, ένας ροζ μικροσκοπικός πλανήτης, ουρανοί που αλλάζουν χρώματα, μια τρομακτική στην όψη αλεπού που όταν μιλά (; ) διαψεύδει κάθε φόβο, ένα πηγάδι στη μέση του πουθενά, τα βήματα στην άμμο ως θνησιγενή αποτυπώματα ενός σύντομου περάσματος. Και πάνω απ’ όλα οι εκφράσεις του Μικρού Πρίγκιπα: χαρά, λύπη, έκπληξη, απορία, θυμός, σε αντίστιξη με τον ανέκφραστο πιλότο που ανακαλύπτει σταδιακά το νόημα της ζωής (του; ) μέχρι να αισθανθεί και αυτός την εγκατάλειψη, έχοντας πρώτα βιώσει την εμπειρία της φιλίας. Της συμφιλίωσης με τον απωθημένο εαυτό του, τον κρυμμένο κάτω από το βάρος των συμβάσεων, των υποχωρήσεων, των απορρίψεων.

 

Η Στεργίου επιτυγχάνει ιδιαίτερα σε αυτόν τον τομέα, στην απόδοση δηλαδή της παραισθητικής διάστασης του έργου. Κι αυτό γιατί μια από τις ερμηνείες του «Μικρού Πρίγκιπα» είναι ότι αποτελεί τη δημοσιοποίηση ενός ονείρου που εν τη εξελίξει του ακροβατεί μεταξύ ουτοπίας και εφιάλτη.

 

Ο Εξιπερί και η Στεργίου δεν παίρνουν θέση και δεν δίνουν απαντήσεις αναφορικά με την κατάληξη αυτού του μοναχικού ταξιδιού στον ονειρικό κόσμο.

 

Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ερώτηση «ποιος ήταν ο Μικρός Πρίγκιπας;» δεν θα απαντηθεί ποτέ.

 

Ο πιλότος θα θυμάται πάντα όλα όσα σκέφτεται στον σπαρακτικό επίλογο του πρωτοτύπου, που ευφυώς η Στεργίου συμπτύσσει σε μια φράση του Μικρού Πρίγκιπα: «Τώρα άφησέ με. Θέλω να κάνω ένα βήμα μόνος μου» και σε μια εικόνα παρμένη από την «ερασιτεχνική» εικονογραφία του Εξιπερί: τον Μικρό Πρίγκιπα να κλείνει τα μάτια και να (μην) ατενίζει την αχανή έρημο που απλώνεται μπροστά του με το μοναχικό αστέρι στον ουρανό.

 

Η επιλογή των εκδόσεων Polaris, μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Ερωτόκριτου» από τους Παπαμάρκο, Ράγκο και Γούση, να εμπιστευτούν σε μια νέα δημιουργό την εικονοποίηση ενός εμβληματικού κλασικού έργου και τη μεταφορά του σε κόμικς ήταν ιδιαίτερα τολμηρή. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται γενναία και απολύτως ορθή.

 

Πηγή

[ΤασίαΚούτ]

Λατρεύω τον Μικρό Πρίγκηπα το έχω άλλωστε και σε βιβλίο το έχω δει και στην τηλεόραση. Αθώο με πολλά μηνύματα και ενας πρίγκηπας που ταξιδεύει στο διάστημα.    

Επεξεργασία Αυγούστου 6, 2017 από ΤασίαΚούτ