ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ: ΚΕΛΤΙΚΑ

[comicos]

 

Πρόκειται για την ασπρόμαυρη επανέκδοση του Κέλτικα, το οποίο είχε κυκλοφορήσει και παλιότερα (1999), αλλά σε έγχρωμη μορφή τότε. Εκτός από τη βασική αυτή διαφορά, υπάρχουν και μερικές ακόμα : μικρότερο μέγεθος το καινούργιο, κάποιες μικροαλλαγές στο οπισθόφυλλο, ενώ εδώ έχει προστεθεί και ένα 3σέλιδο με εξτραδάκια, που περιέχει ένα ενδιαφέρον κείμενο του Π. Κουτρουλάρη και μερικές ιστορικές φωτογραφίες! Η κυκλοφορία του από την Μαμούθ, τοποθετείται κάπου μέσα στον Απρίλιο του 2014. Οι σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα) φτάνουν τις 144, οπότε μιλάμε για ένα χορταστικότατο άλμπουμ! Η τιμή του, επίσης, θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω από δελεαστική, για αυτό που παίρνεις.   

 

Οι έξι ιστορίες που εμφανίζονται κατά σειρά μέσα στο άλμπουμ, είναι οι παρακάτω :

1. Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

2. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

3. ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΣΕ Ο' ΜΙΝΟΡΕ ΓΙΑ ΑΡΠΑ ΚΑΙ ΝΙΤΡΟΓΛΥΚΕΡΙΝΗ

4. ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ

5. ΚΟΤ ΝΤΕ ΝΟΥΙ ΚΑΙ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΡΔΙΑΣ

6. ΜΠΟΥΡΛΕΣΚ ΜΕΤΑΞΥ ΖΥΝΤΚΟΤ ΚΑΙ ΜΠΡΕΫ-ΝΤΥΝ

 

Όλες τους είχαν πρωτοκυκλοφορήσει το 1993 σε έγχρωμη μορφή, μοιρασμένες σε 3 τεύχη μεγάλου μεγέθους, που κατατάσσονται στην 2η περίοδο του Κόρτο. Πιο δυνατές από αυτές θεωρώ την 3η, για την φοβερή ανατροπή στο τέλος και την 5η, που αναφέρεται στον "Κόκκινο Βαρώνο".

 

 

Παραπάνω ένα δείγμα από το εξτρα-αφιέρωμα που υπάρχει στην αρχή της έκδοσης και μια τυχαία σελίδα από το εσωτερικό, για να πάρετε μια μικρή γεύση της ασπρόμαυρης εκδοχής του άλμπουμ.

 

 

Αφιέρωμα στον Hugo Pratt

Ομαδοποίηση των άλμπουμ του Hugo Pratt

 

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον constantinople.

[GeoTrou]

Άτιμε κι ότι έλεγα αύριο να το σκανάρω εγώ.   

Από τα πιο λατρεμένα μου άλμπουμ του Κόρτο. Έχει όλη τη γκάμα από την εξαιρετική και τόσο ιστορικά σωστή ιστορία με τον Κόκκινο Βαρώνο μέχρι το φαντασιακό Όνειρο Χειμωνιάτικου Πρωινού.

Σημείωση τώρα που το ξεφυλλίζω: στη σελίδα 21 βλέπουμε μια από τις σπάνιες φορές που ο πάντα ψύχραιμος Κόρτο τρέμει από τον φόβο, έστω και στιγμιαία. Αξία ανεκτίμητη.

[φλοκ]

Απλά εξαιρετικό album ,το πιό αγαπημένο μου από όλα του Κορτο .

Περιπετειώδες και λυρικό ταυτόχρονα 

 

Αγγελε  για την παρουσίαση   

[YOSHIMITSU]

Γενικά τα Κέλτικα μου έλειπαν, νομίζω ήταν και το τελευταίο Κόρτο που κατάφερα να μαζέψω από όλα. Έτσι λοιπόν είχα πάει σε γνωστό κατάστημα κόμικ στο κέντρο να το πάρω, φρέσκο μόλις είχε βγει από την εκδοτική. Εκεί όμως ο καταστηματάρχης, αξιόλογος κομικσόφιλος ο ίδιος, φίλος του φόρουμ μας, τότε με "απέτρεψε" από την επανέκδοση αφού μου έδωσε την δυνατότητα να προμηθευτώ ένα από τα παλιά έγχρωμα σε άριστη κατάσταση που είχε, εκτιμώντας ότι θα το προτιμούσα. Χωρίς πολλή σκέψη το τσίμπησα φυσικά και ποτέ δεν το μετάνιωσα, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται.

Επεξεργασία Ιουνίου 28, 2017 από Yoshimitsu

[φλοκ]

Γενικά τα Κέλτικα μου έλειπαν, νομίζω ήταν και το τελευταίο Κόρτο που κατάφερα να μαζέψω από όλα. Έτσι λοιπόν είχα πάει σε γνωστό κατάστημα κόμικ στο κέντρο να το πάρω, φρέσκο μόλις είχε βγει από την εκδοτική. Εκεί όμως ο καταστηματάρχης, αξιόλογος κομικσόφιλος ο ίδιος, φίλος του φόρουμ μας, τότε με "απέτρεψε" από την επανέκδοση αφού μου έδωσε την δυνατότητα να προμηθευτώ ένα από τα παλιά έγχρωμα σε άριστη κατάσταση που είχε, εκτιμώντας ότι θα το προτιμούσα. Χωρίς πολλή σκέψη το τσίμπησα φυσικά και ποτέ δεν το μετάνιωσα, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με μένα τότε Νεκτάριε (υποθέτω οτι μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που δεν είναι πια μαζί μας ) .

Είχα εκτιμήσει πολύ τότε αυτή την κίνησή του και πράγματι είχε δίκιο . 

[thor77]

Ωραίες οι ιστορίες της συλλογής (εγώ την έχω στα 3 έγχρωμα τεύχη της Β' περιόδου) αλλά εγώ προτιμώ μάλλον τις μεγάλες ιστορίες του Κόρτο

[Aoshi]

Aπο τα λιγα κομικ που με εκανε να νοιωθω οτι το σχεδιο ασφυκτιουσε στην κολλα Α4!!

[Laz33]

Σήμερα παρέλαβα τα Κέλτικα και τα διάβασα με τη μία.
Είναι το 4ο Κόρτο που διαβάζω και το 1ο με πολλές μικρές ιστορίες(τ΄άλλα 3 αποτελούνταν από μια μεγάλη).

Μ΄άρεσε αρκετά μπορώ να πω
Φοβόμουν ότι λόγω μεγέθους οι ιστορίες θα είναι πρόχειρες και ρηχές αλλά τελικά είχαν το απαραίτητο βάθος και στέκονταν καλά από μόνες τους.
Πιο πολύ μου άρεσαν η 3η και η 4η, ενώ λιγότερο η 2η που με μπέρδεψε και κούρασε αρκετά.
Αρκετά καλή και η 5η με τον Κόκκινο Βαρώνο.

Δεν ξέρω αν θα μπω στη διαδικασία να διαβάσω όλα τα άλμπουμ(είναι και ακριβά πανάθεμά τα ) αλλά 1-2 ακόμα θα πάρω σίγουρα στο εγγύς μέλλον.
Συνεχίζει να επιβεβαιώνεται ένα αρχικό μου σχόλιο ότι όσο περισσότερο εντρυφείς στη σειρά, τόσο περισσότερο την εκτιμάς
 

[ProfPhillipMortimer]

Σήμερα παρέλαβα τα Κέλτικα και τα διάβασα με τη μία.

Είναι το 4ο Κόρτο που διαβάζω και το 1ο με πολλές μικρές ιστορίες(τ΄άλλα 3 αποτελούνταν από μια μεγάλη).

 

Μ΄άρεσε αρκετά μπορώ να πω

Φοβόμουν ότι λόγω μεγέθους οι ιστορίες θα είναι πρόχειρες και ρηχές αλλά τελικά είχαν το απαραίτητο βάθος και στέκονταν καλά από μόνες τους.

Πιο πολύ μου άρεσαν η 3η και η 4η, ενώ λιγότερο η 2η που με μπέρδεψε και κούρασε αρκετά.

Αρκετά καλή και η 5η με τον Κόκκινο Βαρώνο.

 

Δεν ξέρω αν θα μπω στη διαδικασία να διαβάσω όλα τα άλμπουμ(είναι και ακριβά πανάθεμά τα ) αλλά 1-2 ακόμα θα πάρω σίγουρα στο εγγύς μέλλον.

Συνεχίζει να επιβεβαιώνεται ένα αρχικό μου σχόλιο ότι όσο περισσότερο εντρυφείς στη σειρά, τόσο περισσότερο την εκτιμάς

 

 

Μόνο ένα ρηχό σχόλιο από εμένα.

 

ε όχι και ακριβά !!!!

 

Οι τιμές τους είναι από πολύ καλές έως πολύ φθηνά.

Το πάμπλικ και η πρωτοπορία τα έχουν όλα κάτω από 10€ και έχουν κατά μέσο όρο 100 σελίδες ιστορία μεγάλου σχήματος σελίδας.

[Laz33]

Μόνο ένα ρηχό σχόλιο από εμένα.

 

ε όχι και ακριβά !!!!

 

Οι τιμές τους είναι από πολύ καλές έως πολύ φθηνά.

Το πάμπλικ και η πρωτοπορία τα έχουν όλα κάτω από 10€ και έχουν κατά μέσο όρο 100 σελίδες ιστορία μεγάλου σχήματος σελίδας.

Bασικά τα έχουν λίγο πάνω από 10€.

Συγκεκριμένα η Πρωτοπορία τα έχει στα 10.88€ με την έκπτωση.

Το public έχει μόνο το Βενετσιάνικο Παραμύθι κάτω από 10. Τα υπόλοιπα είναι κι αυτά σε τιμές Πρωτοπορίας και Πολιτείας

 

Το ακριβά είναι σχετικό.

Έχω συνηθίσει σε Λούκυ Λουκ/Αστερίξ/Ιζνογκούντ που με την έκπτωση παίζουν στα 4€ ή στα Μπλέικ και Μόρτιμερ που έχουν 60 μεγάλες έγχρωμες σελίδες και παίζουν στα 7€, οπότε τα 10€ για ασπρόμαυρο κόμικ, ε, μου χτυπάει κάπως

Επεξεργασία Αυγούστου 11, 2017 από laz33

[GeoTrou]

Και μιλάμε και για αξιοπρεπέστατες εκδόσεις, με ωραίο χαρτί και συνοδευτικά κείμενα.

[ProfPhillipMortimer]

Bασικά τα έχουν λίγο πάνω από 10€.

Συγκεκριμένα η Πρωτοπορία τα έχει στα 10.88€ με την έκπτωση.

Το public έχει μόνο το Βενετσιάνικο Παραμύθι κάτω από 10. Τα υπόλοιπα είναι κι αυτά σε τιμές Πρωτοπορίας και Πολιτείας

 

Το ακριβά είναι σχετικό.

Έχω συνηθίσει σε Λούκυ Λουκ/Αστερίξ/Ιζνογκούντ που με την έκπτωση παίζουν στα 4€ ή στα Μπλέικ και Μόρτιμερ που έχουν 60 μεγάλες έγχρωμες σελίδες και παίζουν στα 7 με 8€, οπότε τα 10+€ για ασπρόμαυρο κόμικ, ε, μου χτυπάει κάπως

 

 

Καταλαβαίνω τι λες απλά πρέπει να πληρώσεις για να πάρεις.

 

Τα Αστεριξ και Λουκυ Λουκ πουλάνε περισσότερο.

 

2€ έχει το σουβλάκι 5€ το σούσι για ανάλογη ποσότητα, ανάλογα με το κοινό και η τιμή.

 

Τα κορτο από την δεκαετία του εβδομήντα ήταν περιπετειώδες κομικ για ενήλικες, άλλο πορτοφόλι άλλες τιμες.

 

Δεν θα πάρει κόρτο ένα πιτσιρικι με τα λεφτά για την τυροπιτα του σχολείου κλπ

 

Εδώ στην Ιταλία που πάντα οι τιμές κομικς ήταν εξευτελιστικά χαμηλές και τα τελευταία 5 χρόνια έχει γίνει σημαντικά πιο ακριβή από εμάς.

 

Το 2000 το Ντύλαν Ντογκ της Μαμουθ 1,60€  εδώ 1,80€ εκεί (100σελ α/μ).

το 2009 το Ντύλαν Ντογκ της Τζέμμα 10,00€  εδώ 7,00€ εκεί τόμος ανάλογος (200 σελ α/μ).

Το 2016 4,50€ εδώ Μιστερ Νο εδώ , 6,90€ Μπλεκ εκεί (160-170 σελ έγχρωμες) 

 

Γενικά οι εκδόσεις κομικς βιβλιοπωλείου πια στην Ιταλία πάνω από 20,00€

[Laz33]

Διάβασα χθες για 2η φορά τα "Κέλτικα" και γούσταρα πολύ.
Ακόμα και οι ιστορίες που δεν μ΄είχαν ενθουσιάσει τόσο την 1η φορά(1η,2η και 6η) τώρα μου άρεσαν.
Αυτές δε που μου άρεσαν απ΄την 1η, τώρα μου άρεσαν ακόμα περισσότερο(3η,4η,5η).
Εξακολουθώ βέβαια να θεωρώ τη 2η ως την πιο αδύναμη.

Μαζί με τη "Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας" θεωρώ πως είναι το καλύτερο άλμπουμ απ΄τα 4 που διάβασα μέχρι στιγμής

Δεν ξέρω ακόμα αν προτιμώ τεύχη με μια μεγάλη ιστορία ή με πολλές μικρές.
Σε άλλες σειρές ισχύει το 1ο.
Αλλά στα Κόρτο Μαλτέζε οι μικρές ιστορίες των 20 σελίδων έχουν βάθος και πολλά πράματα να πουν.
Δεν νιώθεις ότι κάτι λείπει. Τις θεωρώ ολοκληρωμένες ως επί το πλείστον.
Υπάρχει επίσης και το πλεονέκτημα ότι αν δεν σου αρέσει η μία θα σου αρέσει η άλλη.
Ενώ σε όσα έχουν μια ιστορία, αν δεν σου αρέσει έληξε. Καίγεται όλο το άλμπουμ.

Σήμερα μου ήρθαν και τα "Αιθιοπικά" κι έτσι έφτασα τα 5 άλμπουμ.
Και μάλλον δεν θα σταματήσω παρότι κάθε φορά λέω "αυτό είναι το τελευταίο Κόρτο που παίρνω"

[constantinople]

Επισυνάπτω εξώφυλλο/οπισθόφυλλο της 2ης (ασπρόμαυρης) έκδοσης (2014) σε καλύτερη ανάλυση.

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

 

[Θρηνωδός]

Όποιος έχει εύκαιρο το τεύχος ας ρίξει μια ματιά στην σελ. 21. Νομίζω πως τα δύο καρέ της δεύτερης σειράς από κάτω κανονικά θα έπρεπε να είναι ανάποδα. 

 

Στο πρώτο ο Κόρτο διαπιστώνει ότι αυτό που πυροβολεί είναι μια τεράστια μαριονέτα (άρα λογικό συμπέρασμα είναι ότι έχει αρχίσει να ανακτά την ψυχραιμία του και να ηρεμεί) και στο δεύτερο είναι τρελά φρικαρισμένος και πυροβολεί γεμάτος τρόμο (μου έμεινε το καρέ επειδή το είχε αναφέρει ο Γιώργος ως το μόνο χτυπητό περιστατικό όπου ο Κόρτο Μαλτέζε λερώνει το βρακάκι του). 

 

Να είναι λόγω της έκδοσης, ο Πρατ να μπέρδεψε την αλληλουχία ή εγώ να μην πιάνω κάτι;  

[Dr Paingiver]

Μήπως εννοείς στη σελίδα 17;

 

 

[Θρηνωδός]

Πιθανολογώ ότι τσεκάρεις άλλη έκδοση (ίσως την έγχρωμη).  Μιλάω για την ασπρόμαυρη, και για του λόγου το αληθές τώρα που έχει το κινητό κοντά ανεβάζω φώτο:

 

[Dr Paingiver]

Ναι σε αυτή τη σελίδα αναφερόμουνα.  Πάντως και το ξενόγλωσσο με αυτή τη σειρά έχει τα καρέ. Θεωρώ ότι οι τελευταίοι πυροβολισμοί αφού κατάλαβε ότι πρόκειται για μαριονέτα, είναι μιά πράξη ανακούφισης.

 

 

[GeoTrou]

Θα μπορούσε να ισχύει αυτό, αλλά νομίζω η έκφραση δεν ταιριάζει και πιθανότατα ο Pratt να πρόσθετε και κάνα συννεφάκι για να δείξει αυτό ακριβώς.  

[Επιθεωρητής Le Pit]

Με κάνατε να τσεκάρω κι εγώ την παλιά έγχρωμη έκδοση της Μαμούθ και πάλι τα καρέ είναι έτσι, αφού είναι έτσι και η ξενόγλωσση τότε είτε είναι άποψη του δημιουργού (που δεν είναι η πρώτη φορά , γενικά ο Πραττ έχει πάρει κι άλλες φορές παράξενες αποφάσεις στη ροή ,δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα στο μυαλό μου,άλλα έχω αυτή την εντύπωση ), ή έχει γίνει κάποιο λάθος στο πολύ παλιό ξένο αρχείο που είναι ουσιαστικά η μήτρα, το οποίο αναπαράγουν οι νεότερες  εκδόσεις, κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον αν έχει συμβεί ,άλλα δεν ξέρω πως θα μπορούσε να τσεκαριστεί κάτι τέτοιο... πάντως όντως θαρρώ ότι δεν κολλάει έτσι όπως είναι

Πάντως να πω κι εγώ το συγκεκριμένο άλμπουμ του Κόρτο είναι το αγαπημενο μου από τη σειρά.

[Θρηνωδός]

Μόλις τελείωσα το "μεγαθήριο" των έξι ιστοριών των Κέλτικων. Η συλλογή είναι απλά εξαιρετική. Αψεγάδιαστη. Μια άψογη μείξη φαντασιακού-ρεαλιστικού. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλος που να καταφέρνει να δέσει τόσο ομαλά τραγικά και σκληρά συμβάντα του πρώτου παγκοσμίου που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι αλήθεια με την λυρικότητα του αρθουριανού μύθου και των παραδόσεων της Βρετανίας. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλος που θα ρισκάρει να το κάνει. Το ευφάνταστο είναι ελλιπές για να περιγράψει κάποιες ιστορίες από τις έξι, στις οποίες ο Πραττ ξεπερνά τον εαυτό του. 

 

Από την καλύτερη προς την λιγότερο καλή:

 

1. Μπουρλέσκ μεταξύ Ζύντκοτ και Μπρέυ-Ντυν: Η αρχή της ιστορίας είναι καθηλωτική και περιττό να πω πως αισθήματα τρόμου προέκυψαν μέσα μου με την όψη του Μέρλιν στις πρώτες σελίδες. Ακόμα και όταν έμαθα ότι ήταν μαριονέτες σε παράσταση, δεν μειώθηκε η ανησυχία που μου προκάλεσαν οι φιγούρες έτσι όπως τις σχεδίασε αριστουργηματικά ο Πρατ. Η ανατροπή με τις σικελιανές μαριονέτες και τους παλαντίνους της Γαλλίας με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι αλλά εδώ ο Πρατ έδωσε ρέστα στα πάντα: Αφήγηση, ροή, σχέδιο, σενάριο, πλάνα, στήσιμο, χαρακτήρες. Οπτική απόλαυση το Μπουρλέσκ στο δυτικό μέτωπο του 1918.

 

2. Κάτω από την σημαία του Χρήματος: Μαζί με την "Ο Αγγελος στο παράθυρο της ανατολής" ήταν η λιγότερο "παραμυθένια", αλλά την αγάπησα γιατί δείχνει μια πλευρά του Κόρτο ως συντονιστή, ως puppeteer ενός άριστα στημένου κουκλοθεάτρου όπου υπάρχει σύγχυση και γκρίζες ζώνες μόνον, ενώ η γραμμή μεταξύ φίλων και εχθρών διαγράφεται τελείως. Για χάρη της σημαίας του χρήματος αναδεικνύεται η ματαιότητα αυτού (και κάθε) ηλίθιου ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξεχνιέται αμέσως μόλις το προσωπικό συμφέρον σβήσει κάθε φυλετική έχθρα. Εδώ ήταν ένας βαλκανικός θησαυρός που ένωσε Ιταλούς, Αυστριακούς, Μαλτέζους, Αμερικάνους και Ελληνες (μα δεν είναι φτυστός ο Ωνάσης ο καπετάνιος της άραγε; ). 

 

3. Κονσέρτο σε Ο μινόρε για άρπα και νιτρογλυκερίνη: Μια ακόμα φοβερή ιστορία που αποκαλύπτει τις διασυνδέσεις του μικρού μαλτέζου με τον Ιρλανδικό Απελευθερωτικό Στρατό (κάτι που ψυλλιαζόμουν από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι υπάρχει κόρτο μαλτέζε με τον τίτλο "Κέλτικα"). Μια φοβερή ανατροπή στο τέλος που και 50 φορές να το διάβαζα δεν θα την μυριζόμουν ποτέ, η Ιρλανδική εξοχή του ορμητηρίου του αδερφού του Φίνακαν και της Μπάνσι σχεδιασμένη πανέμορφα, και ένας Κόρτο που αυτή τη φορά βγήκε πολύ έξω από τα νερά του. Και, όπως ορίζει η μοίρα που χάραξε ο ίδιος στο χέρι του, συναντά ακόμα μια φορά ένα θηλυκό που είναι στην άλλη πλευρά. 

 

4. Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού: Παράφραση έργου του Σαίξπηρ, μια από τις ιδιαίτερες συμπάθειες του Πρατ, το "Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού" δεν επιτρέπει στον αναγνώστη τι είναι τελικά αλήθεια και τι πραγματικότητα. Και αυτό την κάνει σαν ιστορία μοναδική. Μου έμεινε ιδιαίτερα η χρήση των ονομάτων (Χέρσα κλπ) μεταξύ της Αγγλικής ιστορίας και των Γερμανών με το υποβρύχιο. Διαφορετικά πρόσωπα, αιώνες μετά, η ίδια απειλή. 

 

5. Κοτ ντε νουί και ρόδα της πικαρδίας: Πολλοί τοποθετούν την ιστορία του κόκκινου βαρώνου στο πάνθεον του τεύχους αλλά και των μικρών ιστοριών του Κόρτο συνολικά και τους καταλαβαίνω. Παρόλα αυτά δεν συμμερίζομαι την άποψη τους. Αναγνωρίζω το φανταστικό artwork και την πιστότητα στην στολή και το αεροπλάνο του Ριχτχόφεν, απλά η θεματολογία είναι τόσο δυνατή που της άξιζε μια μεγάλου μήκους ιστορία. Ο Κόκκινος Βαρώνος θα ήταν πολύ δυνατός αντίπαλος για τον Κόρτο, αντίπαλος άξιος σεβασμού που θα του έκανε την ζωή δύσκολη για πάνω από 20κάτι σελίδες και τρεις μικρές πράξεις. Παρόλα αυτά την ευχαριστήθηκα πολύ.

 

6. Ο άγγελος στο παράθυρο της ανατολής: Καλή ιστορία, δεν μπορεί όμως να σταθεί απέναντι στις άλλες. Ισως φταίει που είναι πρώτη στην σειρά και την ξεκίνησα μουδιασμένα, μπορεί να την αδικώ. Σε κάποια άλλη εποχή ίσως να την εκτιμήσω. Γενικά η Βενετσιάνα Στήβενσον δεν μου κάθεται καλά ως φιγούρα, ακόμα και ως villain. Ανάθεμα και αν κατάλαβα πως γλύτωσε στο Βουντού. 

 

Συμπεράσματα από αυτή την πρώτη ανάγνωση, αφού σίγουρα θα ακολουθήσουν εν καιρώ ελπίζω πολλές. Από τα τεύχη με τις μικρές ιστορίες τα Κέλτικα βγαίνουν μπροστά με διαφορά χιλιομέτρων. Είναι σε περιβάλλοντα και χώρες που γουστάρω πολύ παραπάνω από τον Νότο (Αφρική, Λατινική Αμερική κλπ), έχουν πολλή δουλειά πάνω τους, πολλά μηνύματα που θέλουν το χρόνο τους για να απορροφηθούν, πολλά ονόματα που προξενούν περιέργεια για περαιτέρω ψάξιμο, γενικά υπάρχει χωροχρονική διττότητα που κάνει τα Κέλτικα μυστηριώδη και γοητευτικά. Σε σαγηνεύουν και σε κάνουν δικό τους από την αρχή. 

 

Τι θέλω; Να έρθει επιτέλους το τεύχος "Κάτω από την σημαία του χρήματος" που κάποιος γνωστός άγνωστος θέλει να οικειοποιηθεί μάλλον  ώστε να διαβάσω τις ιστορίες έγχρωμες. Γενικά θέλω να τα αποκτήσω έγχρωμα για να έχω και αυτή την αναγνωστική εμπειρία, πέρα της συλλογής. Οπότε στόχος είναι να κόψετε τον λαιμό σας οι έχοντες την ικανότητα του ψαχτηριού και να μου τα βρείτε!  

 

Μια παράκληση. Ο Ρίκο Ρίκο στο "Μπουρλέσκ μεταξύ Ζυντκοτ και Μπρέι Ντυν" (ψαγμένος χαρακτήρας όπως και όλα όσα σκέφτεται ο Πραττ στο τρελό μυαλό του) μιλάει για τους φίλους του το κόκκινο, το γαλάζιο, το κίτρινο και το πράσινο, τα οποία γίναν ένα με το δέρμα του (ή το ρούχο του, δεν θυμάμαι). Ας κάμει τον κόπο κάποιος που έχει αυτή την ιστορία να βγάλει έστω μια φωτογραφία για να δω πως είναι χρωματισμένος ο χαρακτήρας, με τρώει η περιέργεια.  

 

 

[Θρηνωδός]

Μια συμπληρωματική προσθήκη στην από πάνω:

 

Λίγα περί έκδοσης: Βρίσκω τους τίτλους εξαιρετικούς. Δεν ξέρω γιατί αλλά τόσο οι αρχικοί όσο και οι μεταφράσεις της μαμούθ άνετα τίτλοι για βιβλία. Πολύ λυρικοί, ειδικά των Κέλτικων (λιγότερο των αιθιοπικών και του βουντού). Επίσης σε σχέση με το Βουντού για τον Κύριο Πρόεδρο εδώ δεν με κούρασε η γραμματοσειρά - ευτυχώς απέφυγαν εκείνη την μπούρδα που η τελεία δεν ξεχωρίζει από το κόμμα και κουράζεσαι υπερβολικά στην ανάγνωση, ενώ βρήκα πολύ πετυχημένη και την μετάφραση.

 

Σε κάποια σημεία είναι κακή η εκτύπωση, ειδικά στα έντονα μαύρα της στολής του Κόρτο (π.χ. σελ. 71-72 κάτω) ή του Όμπερον (σελ. 93 κάτω), αλλά παρατήρησα κάποιες γραμμές που δεν κολλούσαν με το υπόλοιπο σχέδιο και πριν αφορίσω την μαμούθ κατέβασα μια ξένη έκδοση για να δω. Τελικά είναι σχέδια του πραττ (γραμμές καπνών, πάχνη, ομίχλη και γενικά οτιδήποτε που φτιάχνει ατμόσφαιρα στα περιφερειακά) και στο ασπρόμαυρο παρεξηγούνται ως λάθη στην εκτύπωση. Για παράδειγμα, στην σελ. 84-85, στην ιστορία "Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού" παρατηρούμε γραμμές πάνω στην Ροβένα και τον Κόρτο. Αντιγράφω τα καρέ από μια έγχρωμη έκδοση:

 

 

Στην ιστορία "Κάτω από την σημαία του χρήματος", ο Έλληνας ναυτικός που μεταφέρει την κομπανία με τον χρυσό του Μοντενέγκρο στην Ελληνική έκδοση ονομάζεται "Ονάτης". Αρχικά υπέθεσα ότι δεν μπορούσαν να βάλουν το όνομα του λόγω δικαιωμάτων (?), αλλά και στο αγγλικό scanlation αναφέρεται ως "Onatis", άρα και εκείνος ο μεταφραστής το μετέφερε αυτούσιο από τα Γαλλικά. Όπως και να χει η ομοιότητα είναι παραπάνω από εμφανής. 

 

 

Τέλος, παραθέτω αυτούσια κάποια εισαγωγικά άρθρα στα Αγγλικά που θα βοηθήσουν να μπει στο κλίμα πιο εύκολα όποιος διαβάσει τις ιστορίες "Κονσέρτο σε Ο Μινόρε", "Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού" και "Μπουρλέσκ". Είναι παρμένα από το ίδιο scanlation. Δυστυχώς σε αντίθεση με άλλα Κόρτο όπως το Βενετσιάνικο Παραμύθι, εδώ η Μαμούθ τσιγκουνεύτηκε πολύ να χώσει έξτρα πράμα στην αρχή. Είναι τέτοια η φύση των ιστοριών που υπήρχαν άπειρα πράγματα να προσθέσουν εκτός του Κόκκινου Βαρώνου για να είναι πιο πλήρης η έκδοση. 

 

 

 

 

 

 

 

[Laz33]

On 30/8/2017 at 3:30 PM, laz33 said:

Σήμερα μου ήρθαν και τα "Αιθιοπικά" κι έτσι έφτασα τα 5 άλμπουμ.

Και μάλλον δεν θα σταματήσω παρότι κάθε φορά λέω "αυτό είναι το τελευταίο Κόρτο που παίρνω"

4 μήνες μετά απ΄αυτό το σχόλιο και τελικά δε βγήκε αληθινό το προαίσθημά μου.
Ο Κόρτο πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις αλλά δεν κατάφερε να με κερδίσει.
Μετά τα Αιθιοπικά δεν ξαναγόρασα άλμπουμ, διάβασα όμως τον Αετό και τον Αιγόκερω από αγγλικό scanlation.
Tα Αιθιοπικά μάλιστα μια που τ΄αγόρασα μια που τα σούταρα(τα χαίρεται ο tik τώρα)

Tα Κέλτικα πάντως θα συμφωνήσω με το Θρηνωδό ότι είναι με διαφορά το καλύτερο τεύχος απ΄όσα έχουν πολλές ιστορίες.
Καλύτερο ακόμα κι από κάποια με μία ιστορία. Δε μιλάω για Μου, Νεανικά Χρόνια και Ελβετικά που θεωρούνται υποδεέστερα έτσι κι αλλιώς.
Ακόμα και τη Σαμαρκάνδη τη βάζει άνετα κάτω.
Υπάρχει βασικά μεγάλη ποικιλία, τόσο στη θεματολογία όσο και στο ύφος κάθε ιστορίας.
Στο Αετό και τον Αιγόκερω για παράδειγμα όλες οι ιστορίες ήταν ίδια φάση. Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω, τώρα που πέρασε κάποιος καιρός απ΄όταν τις διάβασα.
Στα Κέλτικα όμως θυμάμαι κάθε μία χωριστά γιατί είχαν το δικό τους χαρακτήρα.


Δεν είμαι φαν του Πρατ και γενικά τον θεωρώ υπερεκτιμημένο.
Αλλά στα Κέλτικα(όπως και στη Μπαλάντα) του έβγαλα το καπέλο

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 15, 2017 από laz33

[GreekComicFan]

1 ώρα πριν, Θρηνωδός είπε:

 

 

Τέλος, παραθέτω αυτούσια κάποια εισαγωγικά άρθρα στα Αγγλικά που θα βοηθήσουν να μπει στο κλίμα πιο εύκολα όποιος διαβάσει τις ιστορίες "Κονσέρτο σε Ο Μινόρε", "Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού" και "Μπουρλέσκ". Είναι παρμένα από το ίδιο scanlation. Δυστυχώς σε αντίθεση με άλλα Κόρτο όπως το Βενετσιάνικο Παραμύθι, εδώ η Μαμούθ τσιγκουνεύτηκε πολύ να χώσει έξτρα πράμα στην αρχή. Είναι τέτοια η φύση των ιστοριών που υπήρχαν άπειρα πράγματα να προσθέσουν εκτός του Κόκκινου Βαρώνου για να είναι πιο πλήρης η έκδοση. 

 

 

 

 

 

Είμαστε σίγουροι πως αυτά τα έξτρα υπήρχαν όταν η Μαμούθ έβγαλε για πρώτη φορά την ιστορία ή πως η πηγή που πήραν τον τίτλο τα έδινε οπουδήποτε πέρα από τη πρωτότυπη έκδοση;  Δεν υπήρχε πάντα η αφθονία διαφορετικών εκδόσεων/packaging και έξτρα υλικού που απολαμβάνουμε στις ξένες εκδόσεις.  

 

[Θρηνωδός]

@GreekComicFan Καλά σίγουρα δεν παίζει να υπήρχαν τα συγκεκριμένα άρθρα αρχές του '90 που βγήκαν εδώ τα κέλτικα σε τεύχη, δεν λέω γι'αυτά. Αλλά για την έκδοση του συγκεκριμένου θέματος που βγήκε μόλις πριν 3 χρόνια και έπαιρνε παραπάνω πράγματα.  Δεν ξέρω αν θα έμπαιναν τα συγκεκριμένα (άλλωστε σε scanlation είναι παρόλο που γραφιστικά φαίνονται επαγγελματική δουλειά, ίσως τα είχαν πάρει από κάποια παλιότερη αγγλική) αλλά μιας και όλοι γουστάρουμε πιο "γεμάτες" εκδόσεις τέτοιες πληροφορίες συλλέγονται και μορφοποιούνται από το ίντερνετ. Γενικού ενδιαφέροντος γεγονότα/μύθοι/θρύλοι είναι άλλωστε, δεν χρειάζεται να πληρώσουν δικαιώματα για έτοιμα "άρθρα" άλλων (και το άρθρα σε αυτάκια γιατί ο καθένας κάνει κόψε/ράψε και σαλτσώνει σε τέτοιας φύσης κείμενα που όλο το υλικό τον περιμένει έτοιμο με ένα κλικ  ) .

 

Θα μου πεις "θα σου πέσει ο απαυτός να πατήσεις στο google "φάτα μοργκάνα" να μάθεις τι είναι;" όχι βέβαια  αλλά με το ίδιο σκεπτικό πατάω και "Ριχτχόφεν".