Τι έχει στο μυαλό του ο άνθρωπος που φτιάχνει τα Κουραφέλκυθρα [Μυλωνάς Γιώργος, oneman.gr, 23/6/2017]

[ramirez]

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης φτιάχνει το πιο παράξενο κόμικ που έχεις διαβάσει ποτέ.

 

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

 

 

Aπό την πρώτη στιγμή που μπήκα στο σπίτι του Αντώνη Βαβαγιάννη, του ανθρώπου που φτιάχνει τα 'Κουραφέλκυθρα', υποκρινόμουν. Κάθισα στην αριστερή πλευρά του καναπέ του σαλονιού του, εκείνος σε μια πολυθρόνα διαγώνια αριστερά μου και πάτησα το rec στο κινητό που άφησα στο τραπέζι ανάμεσά μας, χωρίς να έχω καθαρή τη συνείδησή μου, αφού άλλα ήθελα να του πω κι άλλα του έλεγα.

 

Όσο εκείνος μου μιλούσε για το πού μεγάλωσε, για τη δουλειά του πέρα από τα κόμιξ και τις σπουδές του στη μουσική, ήθελα απλώς να τον διακόψω και να του πω αυτό που σκεφτόμουν από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Μετά από 12:53 ηχογραφημένης συνέντευξης, ένιωσα πως ο πάγος είχε σπάσει αρκετά, ώστε τελικά να τον ρωτήσω: ''Αντώνη, τι συμβαίνει στο μυαλό σου'';

 

''Τι συμβαίνει στο μυαλό μου; Πολλοί άνθρωποι με περιμένουν πιο αστείο και πιο τρελό με βάση το κόμικ. Αυτό είναι απλώς το χιούμορ που μου αρέσει. Με πολύ καλούς φίλους με τους οποίους έχω άνεση, κάνω αστεία όπως αυτά του κόμικ. Κατά τα άλλα, δεν θα δεις στη ζωή μου κάτι από τα 'Κουραφέλκυθρα''.

 

 

Είναι αδύνατον να προσδιορίσεις τη σημασία της λέξης 'Κουραφέλκυθρα', αφού δεν είναι καν λέξη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξηγήσεις τι είναι τα 'Κουραφέλκυθρα', πέρα του ότι πρόκειται για μια σειρά από κόμιξ του Αντώνη Βαβαγιάννη με το πιο παράξενο, ασυνήθιστο και απρόσμενο χιούμορ που κυκλοφορεί εκεί έξω, τα οποία μπορείς να βρεις τόσο online, όσο και σε χαρτί. Ας πάμε τότε σε αυτά που μπορούμε να προσδιορίσουμε. Πίσω από τα Κουραφέλκυθρα βρίσκεται μόνο ο Αντώνης: ''Τελευταία πολλοί με ρωτάνε αν φτιάχνω μόνο εγώ τα Κουραφέλκυθρα ή μου γράφουν στη σελίδα σαν να είμαστε πολλοί. Ίσως για αυτό ευθύνεται ο πληθυντικός του τίτλου''.

 

Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ, αφού μόλις πήρα τηλέφωνο στον αριθμό που μου είχαν δώσει ( πληθυντικός έτσι; ) από τη σελίδα των 'Κουραφέλκυθρων' στο Facebook όταν τους ζήτησα συνέντευξη, σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να συστηθώ από την αρχή και να πω ξανά τι ακριβώς ήθελα, αφού ίσως στο Facebook μου είχε απαντήσει κάποιος άλλος από την πολυμελή τους ομάδα. ''Όχι, δεν έχω personal assistants που απαντάνε τα μηνύματα'', μου είπε ο Αντώνης χαμογελώντας.

 

 

Όχι μόνο δεν έχει βοηθούς, αλλά ούτε περπατάει μέσα στο σπίτι χρησιμοποιώντας ξυλοπόδαρα, ούτε έχει τζίβες, στις οποίες υπάρχουν περασμένα κοχύλια. Δεν είναι καν vegan. Αυτά ήταν μερικά ακόμα πράγματα που είχα φανταστεί ότι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος που έχει το χιούμορ των 'Κουραφέλκυθρων'. Αντ' αυτού ο Αντώνης είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, 35 χρονών, που φοράει ρούχα που φοράω κι εγώ και θα μπορούσα άνετα να κάνω παρέα μαζί του. Και το κυριότερο; Έχει την πιο φυσιολογική δουλειά στον κόσμο.

 

Είμαι δάσκαλος σ' ένα σχολείο στην Πλάκα. Η πρώτη μου επιλογή όταν έδωσα εξετάσεις με τις δέσμες ήταν να περάσω μουσικολογία. Ευτυχώς, δεν πέρασα, γιατί τώρα θα ήμουν άνεργος. Ανήκω στην καλή φουρνιά του παιδαγωγικού που οι απόφοιτοί του άρχισαν να δουλεύουν αμέσως σε σχολεία. Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, αλλά πάντα είχα στο μυαλό μου να ασχοληθώ αποκλειστικά με την τέχνη ή να κάνω κάτι που να μην μου τρώει χρόνο από τη μουσική και τα κόμιξ. Από τη στιγμή που αυτό δεν είναι εφικτό, το να είμαι δάσκαλος είναι ό,τι καλύτερο. Μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά δεν βαριέμαι ποτέ, αφού κάνω συνεχώς πράγματα που ικανοποιούν το δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μου.

 

Από πολύ μικρός άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική και με το κόμικ. Σπούδασα μουσική, αλλά δεν έκανα ποτέ μαθήματα στο κόμικ. Με ένα φίλο μου από το δημοτικό φτιάχναμε μαζί κομιξάκια όταν ήμασταν ακόμα 7-8 ετών. Ήταν εντελώς ανορθόγραφα και δεν καταλάβαινες καθόλου τι γινόταν σε αυτά, αλλά το παλεύαμε.

 

 

Ξεκίνησα να ασχολούμαι σοβαρά με τα κόμιξ πριν 10 χρόνια. Είχα κάνει κάποια κόμιξ με τον Σπύρο Δερβενιώτη για τα οποία είχα γράψει το σενάριο. Στη συνέχεια, όμως, θέλησα να κάνω κάτι δικό μου. Σκέφτηκα να φτιάξω ένα στριπάκι που να περιλαμαβάνει 2-3 ήρωες (τον Κλιάφα, την Ζοσεφίνα και την οικογένεια Δαπόντε) και σιγά σιγά θα έβαζα καινούργιους. Έφτιαξα ένα δείγμα και το έστειλα στο '9' της Ελευθεροτυπίας, αλλά δεν μου απάντησε κανείς. Οπότε άρχισα να ανεβάζω τα 'Κουραφέλκυθρα' στο Vamvax, ένα site που ανεβάζω καμμένα αστεία με τους φίλους μου. Τα ανακάλυψε σιγά σιγά κόσμος, άρχισαν να αποκτούν ένα μικρό κοινό που τα ακολουθούσε και τα σχολίαζε. Το κοινό άρχισε να αυξάνεται μέχρι που κυκλοφόρησε ένα τευχάκι. Στη συνέχεια, τα 'Κουραφέλκυθρα' πήγαν στο site της Comicdom, μετά στο So Comic και αισίως έχουν κλείσει τα 9 χρόνια.

 

Συναντάω πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τα 'Κουραφέλκυθρα' και τα διαβάζουν και δεύτερη φορά για να τα κατανοήσουν. Μου αρέσει αυτό. Θέλω ο αναγνώστης να χρειαστεί να γκουγκλάρει κάτι για να καταλάβει μια αναφορά. Αρέσει και σε μένα ως αναγνώστη άλλων κόμιξ να μπαίνω στη διαδικασία να ψάχνω τι μπορεί να σημαίνει μια αναφορά στην ποπ κουλτούρα, στην ιστορία ή κάτι άλλο.

 

Υπάρχει κόσμος που δεν του αρέσει το κόμικ και πλέον έχει γίνει αρκετά δημοφιλές, ώστε να το δηλώνει, ενώ στο παρελθόν δεν θα ασχολούνταν καν. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει κόσμος που μου δίνει συγχαρητήρια, αλλά δεν πιάνει το χιούμορ, είτε επειδή δεν καταλαβαίνει τις αναφορές είτε επειδή για αυτόν είναι πολύ σουρεάλ.

 

Δεν με ενδιαφέρει να κάνω κάτι πιο mainstream για να αρέσει σε όλους. Ούτε το αποφεύγω ούτε το επιδιώκω. Χαίρομαι για το κοινό που έχει το συγκεκριμένο κόμικ και χρειάστηκε πολύς καιρός για να το αποκτήσει. Πάνω από όλα με νοιάζει να το βρίσκω εγώ αστείο. Υπάρχουν κάποια παλιότερα 'Κουραφέλκυθρα', τα οποία δεν θυμάμαι και μόλις τα βλέπω γελάω και άλλα πάλι που δεν μου αρέσουν. Όταν έχω μια ιδέα που μου αρέσει και με κάνει να γελάω, ανυπομονώ να τη βγάλω στο χαρτί.

 

 

Μπορεί στα 'Κουραφέλκυθρα' να μην βάζω ιστορίες από τη δουλειά μου, ωστόσο η Ζοσεφίνα είναι ένας χαρακτήρας εμπνευσμένος από το σχολείο. Από την τάση που έχουν τα παιδιά να ρωτούν τον δάσκαλο εντελώς άσχετα πράγματα από αυτό που λέει εκείνη τη στιγμή. Μου αρέσουν οι χαρακτήρες με παιδικές και ανώριμες αντιδράσεις. Τα παιδιά στο σχολείο μου δίνουν έμπνευση κυρίως για τους 'Προτελευταίους', ένα κόμικ που φτιάχνω με τον Θανάση Πετρόπουλο και περιλαμβάνει αληθινές ιστορίες.

 

Όταν ήμουν μικρός, τα αγαπημένα μου κόμιξ ήταν ο Αστερίξ, η Μαφάλντα, ο Αρκάς, η Βαβούρα αλλά και τα κλασικά που πουλούσαν τα περίπτερα όπως τα Μίκι Μάους και τα Ποπάι. Σήμερα, διαβάζω αρκετά αμερικάνικα κόμιξ, αλλά και πολύ καλές ελληνικές δουλειές που γίνονται τελευταία, όπως το 'HARD ROCK' του Τάσου Μαραγκού και το 'Μαρμελάδα Κεράσι' του Pan Pan.

 

Αγαπημένες μου σειρές, από τις πιο πρόσφατες, είναι το 'The Ηandmaid's Τale', το 'Game of Thrones', το οποίο έχω διαβάσει κιόλας και με απογοήτευσε μετά την 5η σεζόν και το 'Breaking Bad'. Από παλιές έβλεπα φουλ 'Monty Python' και 'Simpsons'.

 

Εμπνέομαι από την ιστορία, τα παραμύθια, την ποπ κουλτούρα, τη θρησκεία. Μερικές φορές θα ακούσω κάτι, θα το σημειώσω και θα σκεφτώ το πώς μπορώ να το κάνω σενάριο για κόμικ. Υπάρχουν άλλες φορές που λέω 'σήμερα θα πρέπει να βρω ιδέα να γράψω' και αρχίζω να ξεφυλλίζω βιβλία και να ψάχνω στο ίντερνετ για να βρω θέμα. Για παράδειγμα το Ασχημόπαπο έτσι βγήκε. Αποφάσισα μια μέρα ότι ήθελα να βρω μια ιδέα και να φτιάξω ένα κόμικ και έκατσα και το έφτιαξα.

 

 

Περιέργως δεν έχω φάει καμία φοβερή επίθεση σε θέματα που αφορούν τη θρησκεία. Πιθανόν, να μην έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι το κόμικ. Γιατί όσο γνωστό και να είναι, πρόκειται ακόμα για κάτι περιθωριακό. Δεν μου την έχουν πέσει χοντρά ούτε σε προσωπικό μήνυμα ούτε στη σελίδα των 'Κουραφέλκυθρων'. Βέβαια, στις ιστορίες που αφορούν τη θρησκεία υπάρχουν κλασικά σχόλια του τύπου 'ποτέ δεν κάνετε τέτοιο αστείο για τον Μωάμεθ ή για τους Εβραίους'.

 

Δεν έχω αυτολογοκρίνει κάποια ιδέα μου, αφού δεν ασχολούμαι με θέματα που έχουν σχέση με την επικαιρότητα. Δεν θα σχεδιάσω κάτι που είναι σήμερα αστείο και δεν θα είναι μετά από λίγο καιρό. Την έχω πατήσει, βέβαια, κάποιες φορές στο παρελθόν, όπως στην περίπτωση του Pokemon Go, για το οποίο έφτιαξα μια ιστορία που θεωρούσα πως θα την έβλεπε κάποιος μετά από πέντε χρόνια και θα καταλάβαινε σε τι αναφερόμουν. Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη τρέλα κράτησε πέντε εβδομάδες κι αν δει κάποιος σήμερα το συγκεκριμένο κόμικ δεν θα καταλάβει καν σε τι αναφερόμουν.

 

Αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι ο Κλιάφας. Του έχω αδυναμία, γιατί ήταν ο πρώτος που σκέφτηκα Ίσως είναι και ο χαρακτήρας που μου μοιάζει περισσότερο, αφού είναι λίγο απαισιόδοξος όπως κι εγώ. Ο πιο έξυπνος και ενδιαφέρον χαρακτήρας είναι η Ζοζεφίνα, ενώ τον Θείο Αιμίλιο κάποιοι τον λατρεύουν και κάποιοι βαριούνται και δεν τον διαβάζουν καν, επειδή έχει πολύ κείμενο.

 

Τα ονόματα των χαρακτήρων προσπαθώ να μην έχουν σχέση μεταξύ τους. Για αυτό πολλά από αυτά είναι ξενόφερτα (π.χ. Τζακ, Γκουστάβ). Το 'Κλιάφας' είναι μάρκα πορτοκαλάδας σε μια επαρχιακή πόλη. Το 'Δαπόντε' προέρχεται από ένα Καισάριο Δαπόντε που αναφερόταν σε κάποιο βιβλίο της Ιστορίας του λυκείου. Το 'Σαβαγιάρ' είναι μάρκα μπισκότου.

 

 

Το 'Παίχτε Πανκ' έχει βγει από ένα live που έπαιζα ένα καλοκαίρι με τους 'Empty Frame' στο Πεδίο του Άρεως. Βγήκαμε να παίξουμε στις 3 το πρωί και παρόλο που το στιλ μουσικής μας δεν έχει καμία σχέση με πανκ, κάποιος από το κοινό άρχισε να φωνάζει 'Παίχτε πανκ, παίχτε Sex Pistols'. Γενικώς, αυτή είναι κλασική ατάκα σε συναυλίες σε καταλήψεις.

 

Όνειρο μου είναι να συνεχίσω να φτιάχνω τα 'Κουραφέλκυθρα' και έχω μια σκέψη για να μπορέσει να γίνει αυτοχρηματοδοτούμενη η σειρά. Να χρηματοδοτείται και να συντηρείται από τους ίδιους τους αναγνώστες, ώστε να βγαίνουν περισσότερα τεύχη από όσα βγαίνουν σήμερα. Επίσης, να βγει ξανά το 'Κουραφέλκυθρα-Omnibus' που έχει εξαντληθεί και να κυκλοφορήσει και δεύτερος τόμος.

 

Πρέπει να σκεφτώ μια φοβερή ιστορία σχετικά με το πώς μου ήρθε στο μυαλό η λέξη 'Κουραφέλκυθρα', γιατί με ρωτάει συχνά ο κόσμος, αλλά στην ουσία δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να του πω.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...