Ô DINGOS, Ô CHÂTEAUX! (RUN LIKE CRAZY RUN LIKE HELL) [ JACQUES TARDI ]

[GeoTrou]

 

 

Το Ô dingos, ô châteaux! (κατά λέξη «Ω ντίνγκο, ω κάστρα!») είναι ένα γαλλικό άλμπουμ σε σενάριο και σχέδιο του Jacques Tardi. Όπως τα περισσότερα νουάρ κόμικς του Tardi, έτσι κι αυτό βασίζεται σε κάποιο μυθιστόρημα. Πρόκειται για το ομώνυμο βιβλίο του Jean-Patrick Manchette, που κυκλοφόρησε το 1972 και βραβεύτηκε με το σημαντικότερο γαλλικό βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας, το Grand Prix de Littérature Policière. Όσον αφορά το ίδιο το κόμικ, βγήκε το 2011 από την Futuropolis και το 2015 κυκλοφόρησε στ’ αγγλικά από την Fantagraphics, υπό τον τίτλο Run Like Crazy Run Like Hell. Να σημειωθεί ότι τη μετάφραση από τα γαλλικά έκανε ο γιος του Manchette, Doug Headline.

 

Ο κύριος Hartog, ένας ζάπλουτος κληρονόμος προσλαμβάνει την Julie, πρώην τρόφιμο ενός ψυχιατρικού ιδρύματος, ως νταντά του ορφανού ανιψιού του. Στην πρώτη τους κιόλας βόλτα, η Julie και ο μικρός Peter, θα πέσουν θύματα απαγωγής. Μόνο που η κοπέλα αποδεικνύεται σκληρό καρύδι και καταφέρνει να το σκάσει με τον μικρό. Ξωπίσω της θ' αρχίσουν να τρέχουν όχι μόνο οι απαγωγείς, μεταξύ των οποίων ένας αδίστακτος Βρετανός φονιάς, αλλά και η αστυνομία που τη θεωρεί ένοχη.

 

  

 

Αν ένα πράγμα με ενθουσίασε περισσότερο απ' όλα στο εν λόγω κόμικ, είναι το κεντρικό τρίδυμο. Από τη μία, η πρωταγωνίστρια, όχι ακριβώς φυσιολογική, έχει γνώσεις ψυχανάλυσης και κατεβάζει τα χάπια της με ουίσκι ή μπράντι. Από την άλλη, ο δολοφόνος Thompson, ημίτρελος αλλά επαγγελματίας, ταλαιπωρείται από στομαχικά προβλήματα και πραγματικά είναι από τους κακούς που γουστάρεις να μισείς. Και στη μέση ο μικρός Peter, που μέσα στην αφέλεια της ηλικίας του, αποτελεί την κυριότερη πηγή comic relief. Με το γνωστό, ιδιαίτερο σκίτσο του, ο Tardi μας μπάζει σε αυτή την κυνική ιστορία καταδίωξης, που κορυφώνεται σε μια αιματηρή μάχη στα βουνά. Κάνει δε εξαιρετική χρήση των captions, προσθέτοντας ωραίες πινελιές που οι διάλογοι ή το σχέδιο δεν μπορούν να δώσουν. Όσο για την ίδια την πλοκή, θα αρκεστώ στα λόγια ενός βιβλιοκριτικού για το πρωτότυπο έργο του Manchette: «τόσο σκοτεινό, που επαναπροσδιορίζει το νουάρ». Βαθμολογία: 9,3/10.

[Θρηνωδός]

Ένα ακόμα δυνατό κομικάκι από τον Ταρντί. Εγώ πάντως, πέρα από την σαπίλα της ιστορίας και την ευκολία με την οποία διαπράττονταν τα μικρά ή/και μεγάλα εγκλήματα που προχωρούσαν την πλοκή (σε σχεδόν απολαυστικά αρρωστημένο βαθμό), το βρήκα σε σημεία υπερβολικά αστείο. Ειδικά σε σκηνές που ακολουθούσαν μια μεγάλη σύγκρουση και περίμενες μια χαλάρωση μέχρι την επόμενη κλιμάκωση και ξαφνικά γινόταν της εκδιδομένης  Ο τίτλος "run like crazy, run like hell" είναι απολύτως εύστοχος, δεν υπάρχει σημείο στις 80τόσες σελίδες που να ηρεμούν η Julie με τον Peter, όπως δεν ηρεμεί και ο αναγνώστης αλλά είναι μόνιμα στην τσίτα μην του έρθει καμιά ξώφαλτση καραμπινιά.  

 

Παρόλα αυτά το ποιος ήταν πίσω από την απαγωγή το κατάλαβα με το που ξεκίνησε η ίδια η απαγωγή, ήταν κάτι παραπάνω από προφανές. Ίσως επειδή είναι ένα plot device που συναντάς συχνότερα απ'όσο πρέπει στην αστυνομική λογοτεχνία οπότε δεν θα μπορούσε να μην το έχει χρησιμοποιήσει και ο Manchette. Παρόλα αυτά δεν μου "έκλεψε" τίποτα από την ιστορία, την απόλαυσα μέχρι το τέλος. Το σχέδιο δεν είναι κάτι σούπερ αυτή τη φορά, αλλά το ότι δεν είναι φορτωμένο εξυπηρετεί το καταιγιστικό σενάριο και την γρήγορη αφήγηση χωρίς να σε αποσπά στα καρέ. 

 

Ο Ταρντί δεν με απογοητεύει ποτέ.  

 

*Στο τέλος της ιστορίας έχει μερικά λόγια για τους δημιουργούς και την ιστορία, γράφοντας ότι με αυτήν ολοκληρώνεται η τριλογία των προσαρμογών του Ταρντί σε βιβλία του Μανσέ. Το 2005 έβγαλε το "Μελαγχολικό τραγούδι της δυτικής ακτής", το 2010 το "Like a sniper lining up his shot" και το 2011 το "Run like crazy run like hell" (αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των τριών βιβλίων/κόμικ σε επίπεδο χαρακτήρων, πάει καιρός από τότε που διάβασα το Μελαγχολικό τραγούδι). Πάντως, ο Ταρντί είχε το 1978 και το Griffu σε σενάριο Μανσέ, αν και έχω την εντύπωση πως εκείνο ήταν πρωτότυπο σενάριο κατευθείαν για το κόμικ και όχι προσαρμογή βιβλίου.