Song of the Sea [ Τραγούδι της Θάλασσας, (Το) ] (2014)

[Θρηνωδός]

 

Το "Song of the Sea" είναι η δεύτερη ανεξάρτητη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους του Ιρλανδού Tomm Moore και η δεύτερη συνολικά δουλειά από τις τρεις που συμμετέχει ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης - πρώτη το The Secret of Kells και τρίτη η σειρά Puffin Rock . Αποτελεί το έργο 17 εταιριών παραγωγής από πέντε διαφορετικές χώρες (Ιρλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Δανία). Προσωπικά η αισθητική του και η αντίληψη με την οποία σκηνοθετεί μου είναι εξαιρετικά συμπαθής οπότε ίσως η παρουσίαση είναι λίγο biased. Δεν έχετε παρά να την δείτε και να αποφασίσετε. 

 

 

Και οι δύο του ταινίες είναι βασισμένες πάνω στην λαϊκή παράδοση, την μυθολογία και την ιστορία των Βρετανικών νήσων. Στο Secret of Kells είχαμε την εισβολή των Βίκινγκς, στο Song of the Sea μια μεταφορά των μύθων και των θεοτήτων της προ-Χριστιανικής Ιρλανδίας στη σύγχρονη εποχή. Ο Ben και η Saoirse είναι δύο αδέλφια που ζουν με τον φαροφύλακα πατέρα τους Konor σε ένα νησί μόνοι. Η μητέρα τους Bronach εξαφανίστηκε την μέρα που γέννησε την Saoirse καθιστώντας την κόρη της μουγκή. Η γιαγιά τους, θεωρώντας ότι ένα απομακρυσμένο νησί είναι ότι πιο ακατάλληλο για να μεγαλώσουν δύο παιδιά, τα παίρνει με το ζόρι στη πόλη να ζήσουν μαζί της. Με τη βοήθεια ενός μαγεμένου κοχυλιού θα αποκαλυφθεί ότι η μικρούλα είναι Selkie, ένα πλάσμα μισό γυναίκα και μισό φώκια, και ότι μόνο αυτή με το τραγούδι της μπορεί να σώσει τον μαγικό κόσμο των νεράιδων και να τις βοηθήσει να ταξιδέψουν στο Tir na nOg, τον παράδεισο της Ιρλανδικής μυθολογίας. 

 

 

Καθ'όλη την διάρκεια της ταινίας βλέπουμε διάφορα πλάσματα της λαϊκής παράδοσης της χώρας: Τον Ιρλανδικό θεό της θάλασσας Manannan mac Lir (ο αντίστοιχος Ποσειδώνας) και την φερόμενη μητέρα του, την μάγισσα-κουκουβάγια Macha, τον προφορικό ιστοριογράφο Great Seanchai. Η Macha σύμφωνα με τον μύθο έκανε πέτρα τον γίγαντα Mac Lir για να μην τον βλέπει να υποφέρει από την απώλεια της γυναίκας του, γι'αυτό και εξυπηρετεί ως η villain της ιστορίας, η "κλέφτρα συναισθημάτων". Παρόλα αυτά ο Moore επιλέγει να δίνει μια θετική διάσταση σε κάθε χαρακτήρα της ταινίας αναθέτοντας κάθε πράξη, είτε καλή είτε κακή, στο αρχέγονο αίσθημα προστασίας και θυσίας των γονιών για τα παιδιά τους. 

 

 

Στην ανθρώπινη πλευρά της ταινίας, ο Ben κατηγορεί την αδερφή του για τον θάνατο της μητέρας τους (αυτό βέβαια πριν μάθει ότι και εκείνη ήταν Selkie). Μέσω αυτού το φιλμ κάνει μια έμμεση αναφορά στην γονεϊκή απώλεια και στο πόσο δύσκολη είναι η αποδοχή της από τα παιδιά σε τόσο νεαρή ηλικία. Μην ξεχνάμε ότι ο Ben είναι 6 και η Saoirse 3 χρονών. 

 

 

Το φιλμ είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένο με χαρακτηριστική ποιητική αφήγηση. Η μουσική επένδυση του Bruno Coulais είναι πραγματικά στοχευμένη για ντύνει τον όλο μυθολογικό χαρακτήρα και το animation, σκιτσαρισμένο εξ' ολοκλήρου στο χέρι, είναι πολύ όμορφο και ζωντανό σαν αναγεννησιακός πίνακας ζωγραφικής. Γι'αυτό έβαλα τόσα screenshots, για να το χορτάσετε. Η ταινία διαπραγματεύεται διάφορα ευαίσθητα και μη θέματα αφού κινείται από την μητρική θυσία και τους ανεκπλήρωτους έρωτες ως την απώλεια αγαπημένων προσώπων και την λαϊκή παράδοση χωρίς να βαραίνει ώστε να μπορεί να την δει ένας ενήλικας όσο εύκολα την βλέπει ένα παιδί. Τέλος, ο Moore χρησιμοποίησε την φωνή του κάθε ηθοποιού για έναν άνθρωπο και ένα μαγικό πλάσμα, δείχνοντας το πόσο συνδέεται ο πνευματικός κόσμος με τον πραγματικό (o Gleeson λίγο μου τα χάλασε με την νωθρότητα του).  

 

 

Μέχρι στιγμής ο Moore έχει προσφέρει πολλά υποσχόμενες δουλειές και, ανεβάζοντας το μέσο του animation με την κάθε του ταινία, τείνει να εξελιχθεί σε άξιο διάδοχο του Μιγιαζάκι και του Οσελό. Έχει δρόμο μπροστά του, αλλά αν είναι να αναλάβει στο μέλλον κάποιος αυτό το ρόλο, θα είναι αυτός. Αναμένω την τρίτη του μεγάλου μήκους, το Wolfwalkers. 

 

 

Διάρκεια: 93 Λεπτά

Γλώσσες: Αγγλικά, Ιρλανδικά

Χώρες: Ιρλανδία, Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο

Σκηνοθέτης: Tomm Moore

Παραγωγοί: Tomm Moore, Ross Murray, Paul Young, Serge Ume, Marc Ume, Isabelle Truc, Clement Calvet, Frederik Villumsen, Claus Toksvig Kjaer

Σεναριογράφοι: Tomm Moore, Will Collins

Δανείζουν τις φωνές τους: David Rawle, Brendan Gleeson, Fionnula Flanagan, Lisa Hannigan, Jon Kenny, Pat Shortt, Colm O Snodaigh

Μουσική επένδυση: Bruno Coulais, Kila

Εταιρίες παραγωγής: Cartoon Saloon, Melusine Productions, Big Farm, Super Productions, Noerlum Studios, Irish Film Board, Film Fund Luxembourg, Eurimages Fund of the Council of Europe, Broadcasting Authority of Ireland, Film and Audiovisual Centre of Wallonia Brussels Federation, Inver Invest, Versus Productions, Magellan Films, Tax Shelter Programme of the Federal Government of Belgium, Belgacom, Danish Film Institute, West Danish Film Fund

Εταιρίες Διανομής: StudioCanal, O'Brother Distribution, Haut et Court, GKIDS

Πρεμιέρα (Γαλλία/Βέλγιο/Λουξεμβούργο): 10/12/2014

Πρεμιέρα (Δανία): 19/02/2015

Πρεμιέρα (Ιρλανδία/Ηνωμένο Βασίλειο): 10/07/2015

 

Wiki

Imdb

Και ένα ενδιαφέρον άρθρο από το myfilms-in.blogspot.gr

Μερικά facts και trivia της ταινίας από το site της στο devianart

 

 

 

 

 

[imdb=tt1865505]

[imacmaria]

Αισθητικά είναι μαγευτικά ονειρική! Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ για την παρουσίαση! Μπήκε στην λίστα με τις μελλοντικές απολαύσεις!

 

[GeoTrou]

Φανταστική ταινία. Το animation είναι απλά μαγευτικό και η ιστορία θεωρώ ότι αποφεύγει με άνεση πολλά αναμενόμενα κλισέ. Όσον αφορά τον τρόπο που ο Moore μπλέκει το παραμυθένιο με το πραγματικό, μόνο με τις δουλειές του Miyazaki μπορώ να τον συγκρίνω.

[Marvel Duck]

Πού τη θυμηθήκατε τώρα αυτή; Πολύ κλάμα... Μαγεία! Φαντασία! Συναίσθημα! Πανέμορφη ταινιούλα!

[petran79]

από τις πιο ωραίες ταινίες. Είδα και το Bread Winner αλλά παρά τα σημαντικά κοινωνικά και πολιτικά μυνήματα δεν μου άρεσε όσο αυτό. Αυτό και το Kells τα θεωρώ ισάξια.

[Θρηνωδός]

11 min ago , petran79 said:

από τις πιο ωραίες ταινίες. Είδα και το Bread Winner αλλά παρά τα σημαντικά κοινωνικά και πολιτικά μυνήματα δεν μου άρεσε όσο αυτό. Αυτό και το Kells τα θεωρώ ισάξια.

Συμφωνώ με το πρώτο και το τρίτο σκέλος (μπορεί να συμφωνώ και με το δεύτερο αλλά δεν έχω δει το breadwinner ακόμα). Άλλωστε έχω ξαναγράψει ότι ο Tomm Moore έχει τα φόντα να γίνει για τον 21ο αιώνα ότι ο Μιγιαζάκι και ο Οσελό για τον 20ο.