ΑΜΑΝΙΤΑ ΜΟΥΣΚΑΡΙΑ

[Dr Paingiver]

 

 

Το κόμικ αυτό βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Παύλου Μεθενίτη που έγραψε και το σενάριο. Πρόκειται στην ουσία για ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας. Ένας δημοσιογράφος με ειδικότητα το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, πηγαίνει για ένα άρθρο στο όρος Πάικο. Εκεί συναντά τον μοναδικό επιζώντα μιας διμοιρίας του ΕΛΑΣ που αλλησκοτώθηκαν λόγω παραισθήσεων που προκλήθηκαν από κατανάλωση του παραισθησιογόνου μανιταριού Ροδίτης. 

Ένα ταξίδι, το οποίο τελικά βοηθά τον δημοσιογράφο να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα, βιώνοντας τον λόγο του γηραιού αντάρτη.

Το σχέδιο του Πέτρου, σκοτεινό σε κάποια σημεία, ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του κόμικ. Αυτό που με ξένισε λιγάκι είναι το σενάριο. Βρήκα κάποιους από τους διαλόγους αφύσικους, τραβηγμένους. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Μεθενίτη, αλλά νομίζω ότι το κόμικ ίσως ήθελε λίγο διαφορετική αντιμετώπιση. Τέλος πάντων, το ξεπέρασα και συνολικά μου άρεσε αρκετά.

Η έκδοση της Γνώσης είναι εξαιρετική. Σκληρό εξώφυλλο σε πολύ καλής ποιότητας χαρτί, ότι χρειάζεται για ένα Graphic Novel.

[Thoba]

Κοστος ;

[Dr Paingiver]

http://www.protoporia.gr/amanita-moyskaria-p-415442.html  

 

[saveapenguin]

Το σχέδιο του Πέτρου, σκοτεινό σε κάποια σημεία, ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του κόμικ. Αυτό που με ξένισε λιγάκι είναι το σενάριο. Βρήκα κάποιους από τους διαλόγους αφύσικους, τραβηγμένους.

 

Αυτό. Επίσης μου φάνηκε ότι το κομμάτι της αφήγησης που αφορά το περιστατικό με τους αντάρτες εισάγεται αρκετά απότομα ενώ και όταν τελειώνει όλη η ιστορία ολοκληρώνεται βεβιασμένα. Βαθμολογία 2,5/5

 

Ίσως φταίει που ήμουν παρών στην παρουσίαση και ουσιαστικά έμαθα όλη την πλοκή προκαταβολικά. Και μιας και είπα για την παρουσίαση, αξίζει να αναφερθεί αυτό που μας είπε ο Μεθενίτης, ότι το περιστατικό με τους αντάρτες και τα μανιτάρια βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε πραγματικά γεγονότα.

[Kabuki]

Μου άρεσε

Το σχέδιο του Πέτρου είναι υπέροχο όπως πάντα και το σενάριο μου φάνηκε πολυ ενδιαφέρον

Το περιστατικό με τους αντάρτες που έφαγαν τα παραισθησιογόνα μανιτάρια - όπως γράφτηκε πιο πανω - βασίζεται σε αληθινό γεγονος. Το ότι ήταν μικτή η ομαδα όμως των ανταρτων (αντρες γυναικες) ήταν προιον μυθοπλασίας. Η αρχική πηγή δεν αναφέρει κατι τετοιο.

Σε αντιθεση με τον Παύλο και το Βασίλη, εμενα οι διάλογοι μου φανηκαν μια χαρά κι οι χαρακτήρες αληθοφανεις.

Θα προτιμούσα όμως να δινόταν μεγαλύτερη έκταση στο περιστατικό των ανταρτων, αντι για τους σημερινους χαρακτήρες.

 

[Dr Paingiver]

 

Θα προτιμούσα όμως να δινόταν μεγαλύτερη έκταση στο περιστατικό των ανταρτων, αντι για τους σημερινους χαρακτήρες. 

 

Κι εγώ θα το προτιμούσα, νομίζω όμως ότι η ιστορία με τους αντάρτες ήταν απλά το πάτημα του Μεθενίτη για να κάνει μιά σημερινή ιστορία.

 

[GeoTrou]

Είχα υψηλές προσδοκίες από το συγκεκριμένο κόμικ, τόσο λόγω Πέτρου, όσο και λόγω της κεντρικής ιδέας που με εξίταρε απίστευτα. Διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια για τη ροή και τους διαλόγους, φοβήθηκα λίγο.

Προσωπικά, δε βρήκα κάποιο πρόβλημα στους διαλόγους, ίσα-ίσα μου άρεσαν πάρα πολύ. Κι εγώ θα ήθελα να διαβάσω λίγο παραπάνω από τους αντάρτες, όχι γιατί πιστεύω ότι ήταν σύντομο, αλλά γιατί μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα των σελίδων αυτών. Το σχέδιο του Πέτρου θεωρώ ότι είχε κάποια σκαμπανεβάσματα. Ωστόσο, στις σελίδες με τις επιπτώσεις της κατανάλωσης των ζουρλομάνταρων, (ξανα)θυμήθηκα γιατί τον εκτιμώ τόσο πολύ σαν καλλιτέχνη. Βασικά, η όλη ντελίριακή τροπή που παίρνουν τα πράγματα, αρκούν για να κατατάξω το Αμανίτα Μουσκάρια στα αγαπημένα μου ελληνικά κόμικς.

[Indian]

Τελείωσα την ανάγνωση αυτού του εξαιρετικού έργου και δεν νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι που δεν έχει ειπωθεί...!

 

Λογοτεχνικά ένα άρτιο σενάριο,το οποίο χαρακτηρίζεται από δυνατές στιγμές,όχι μόνο στις σκηνές της ανάμνησης της κατοχής,αλλά και σε άλλα σημεία...!

Όπως η δολοφονία και το δώρο του αδελφού του Ηλία,η γυναίκα του Ντρούγκαρου στο χιόνι κά...!

Ο Μεθενίτης δεν παραθέτει ένα cast από χαρακτήρες-κομπάρσους,αλλά φτιάχνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες,με άποψη και τσαμπουκά...!Από τον Ηλία και τον Ντρούγκαρο,μέχρι τον πατέρα του Ηλία,την πρώην κοπέλα του και την Αντιγόνη...!Το φινάλε ήταν όπως το περίμενα...!Τραγικό και ταυτόχρονα καθαρτικό...!

 

Το σχέδιο του Πέτρου απέδωσε εύστοχα τους εξαιρετικούς διαλόγους και το κλίμα της εποχής...!Οι σκηνές της παραζάλης των στρατιωτών θα μου μείνουν γι'αρκετό καιρό...!

 

Η έκδοση είναι αψεγάδιαστη και πολυτελέστατη...!Η ΓΝΩΣΗ επιδιώκει τα κόμικς που εκδίδει να διαβαστούν από πολλές γενιές,μετέπειτα...!Για να πω την αμαρτία μου όμως,ο τίτλος δεν μου κάθισε καλά...!

 

 

[GeoTrou]

Για να πω την αμαρτία μου όμως,ο τίτλος δεν μου κάθισε καλά...!

 

Τι εννοείς καλέ; Δεν σου άρεσε ο τίτλος;

[Indian]

Τι εννοείς καλέ; Δεν σου άρεσε ο τίτλος;

Ε,ναι...!Μπορεί να λέγεται (και) έτσι η ποικιλία του μανιταριού που πρωταγωνιστεί,αλλά θα προτιμούσα έναν τίτλο πιο λογοτεχνικό...!

 

Γι'αυτό δεν μου κάθισε καλά...!

 

 

[Dr Paingiver]

Γι'αυτό δεν μου κάθισε καλά...!

 

 

Μήπως έφαγες κι εσύ πολλά Αμανίτα Μουσκάρια και....

 

[Indian]

Όποιος δεν έχει δοκιμάσει δεν ξέρει τι χάνει...!

[totally_wired]

Γενικά είναι ένα κόμικ που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Συμφωνώ με τους περισσότερους και συγκεκριμένα με τους αφύσικους διαλόγους, το απότομο τέλος και τα σκαμπανευάσματα στο σχέδιο.

 

 

Νομίζω πως το νόημα του κόμικ έτσι όπως δόθηκε - ή όπως το κατάλαβα - είναι πως στη σημερινή εποχή δεν χρειαζόμαστε μανιτάρια για να ζούμε σε μια αυταπάτη που βλάπτει τον εαυτό μας.

 

Τα ναρκωτικά και η παραβατικότητα, οι σχέσεις, η τεχνολογία κτλ.

[Θρηνωδός]

Διαβάστηκε και αυτό σήμερα παρέα με την πρωινή δροσιά. Πολύ γρήγορα θα προσέθετα, μιας και δεν είναι φορτωμένο με πολύ μπλα-μπλα. Ενδιαφέρον μέσες άκρες με εύστοχους παραλληλισμούς ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Μ'άρεσε και ο τίτλος, μ'άρεσε και η έκδοση. 

 

Το σχέδιο όμως  Ειδικά στην αρχή το βρήκα κάκιστο και μετά μέτριο χωρίς να το συμπαθήσω πέρα από 5 εξαιρετικές σελίδες - την σκηνή του ντελιρίου των ανταρτών με τα ολοσέλιδα συνεχόμενα σκίτσα και το ανφας στον γερο-αντάρτη της σελίδας 64. Ε και με στεναχώρησε κάπως το ότι ήταν όπως ήταν το υπόλοιπο αφού ο Πέτρου έχει την ικανότητα να βγάλει τέτοιες ομορφιές. 

 

Ως προς το σενάριο είναι μια ιστορία που συνδέει βιωματικά δύο Ελλάδες και δύο χαρακτήρες που έδωσαν/δίνουν ο καθένας τον δικό του πόλεμο (κάτι που κράτησα παραπάνω από το Τρελομανίταρα του τότε=η δυσλειτουργία του σήμερα) , όπως κράτησα για άλλη μια φορά από διαφορετική οπτική την ισοπέδωση του πολέμου στην προσωπικότητα και το πως απελευθερώνει τα ζωώδη ένστικτα, μιας και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που δεν θεωρεί τα μανιτάρια ως το τσαφ που άνοιξε το κουτί της πανδώρας μέσα στον κάθε αντάρτη. Ναι, θα ήθελα λιγότερο από το προσωπικό δράμα του Ηλία και περισσότερο από του γερο-αντάρτη αλλά δεν με ξένισε και η αναλογία που είχε. 

 

Αλλά αυτό το οποίο θα κρατήσω από το "Αμανιτα Μουσκαρια" ακόμα και αν ξεχάσω όλο το κόμικ σε μερικές βδομάδες, είναι ο χαρακτήρας του γερο-αντάρτη Ντρούγκαρου. Από τους πιο αυθεντικούς και ωμούς χαρακτήρες που έχω διαβάσει σε κόμικ, στιβαρός με δουλεμένο λόγο και υπόσταση. Ετσι γίνεται το σωστό character development γ@μώτη, μπας και μάθουν μερικοί τι σημαίνει εξποσίσιο και αν πετυχαίνει στα εγχώρια προϊόντα Μπράβο στον Μεθενίτη γι'αυτό τον φοβερό τύπο και ξαναμπράβο