Ernest & Celestine [ Ερνέστ και Σελεστίν ] (2012)

[Θρηνωδός]

 

Το Ernest & Celestine το είχα δει το 2013 σε μια προβολή στην Αθήνα (αλλά δεν θυμάμαι που και πότε ακριβώς). Για κάποιο λόγο και πολύ κακώς, πέρασε κάτω από το ραντάρ μου τότε και δεν ασχολήθηκα. Ο τζέρμ όμως μου το θύμισε στο παιχνίδι "βρες το κινούμενο" (θενκς φίλε) το ξαναείδα και μπήκε στην καρδιά μου. Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο στην wikipedia το λέει comedy-drama, η ταινία είναι drama-drama  και βάλε. Αν ξεκινήσω να λέω για πόσα και ποια βραβεία έχει προταθεί ή έχει κερδίσει η συγκεκριμένη δεν θα τελειώσω να γράφω ούτε αύριο, αλλά δεν είναι και αυτός ο σκοπός μου. Το κλου και αυτό που πρέπει να κρατήσετε είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων του γαλλικού κινηματογράφου και γενικά. Έχει μια ισοπεδωτικά συγκλονιστική σκηνή που μου έχει χαραχθεί πλέον.Δεν θα μπορούσα βέβαια να περιμένω τίποτα λιγότερο όταν συνεργάζονται συντελεστές από τα Kirikou and the Sorceress, Triplettes of Bellville και Secret of Kells. (trailer)

 

 

Δεν της λείπει και η μια κάποια χιουμοριστική αύρα που και που. Αλλά υπάρχει ακριβώς όπως μου αρέσει, μια σατυρική ατάκα εδώ, μια ξεκαρδιστική σκηνή εκεί αλλά στη σωστή δοσολογία. Μια ταινία που σέβεται τον εαυτό της σε αντίθεση με τόσα άλλα σκουπίδια που εκθειάζονται ως διαμάντια. Στην ταινία υπάρχουν δύο φυλές και δύο κόσμοι. Στην επιφάνεια ζουν οι αρκούδες ενώ κάτω από το έδαφος υπάρχει η κοινωνία των ποντικιών. Το μίσος των μεν για τους δε; Απύθμενο. Στην πιο άγρια και ξερή γη όμως φυτρώνει λουλούδι και μέσω τρελής σύμπτωσης μια ποντικίνα και ένας αρκούδος βρίσκονται, εκτιμώνται και αγαπούν ο ένας τον άλλο μέσα σε μια εντονότατη φιλία. Ο Έρνεστ είναι παρίας, ένας αποτυχημένος μουσικός του δρόμου, ένας φτωχός κλεφτράκος που ζει σαν ερημίτης στην πλαγιά ενός βουνού κοντά στην πόλη. Η Σέλεστιν είναι μια ποντικίνα που εκπαιδεύεται σε ένα επάγγελμα που αντιπαθεί, να συλλέγει δόντια παιδιών αρκούδων κάτω από τα μαξιλάρια και να τα φέρνει στο οδοντιατρικό κέντρο του κόσμου της. Γιατί; Γιατί σε ένα ποντίκι οι κυνόδοντες είναι το πιο σημαντικό εργαλείο για την επιβίωση του και την κοινωνική ευημερία άπαξ και με αυτούς σκάβει, σμιλεύει και δημιουργεί. Σουρεάλ ματς; 

 

 

Αυτός; Προσπαθεί στην πρώτη τους συνάντηση σε έναν κάδο σκουπιδιών να την φάει. Αυτή; Τον πείθει ότι είναι μισή μερίδα και δεν αξίζει καν την προσπάθεια. Αυτός; Τα παρατάει γιατί δεν αντέχει να την ακούει. Αυτή; Τον επιβραβεύει πηγαίνοντας τον σε ένα μαγαζί με γλυκά για να το ξαφρίσει και να κατευνάσει την πείνα του. Και οι δύο κυνηγημένοι από τους ομοίους τους, αποφασίζουν να ζήσουν μαζί στο σπίτι του Ερνέστ στα βουνά. Οι διώκτες τους όμως δεν τα παρατούν και κάποια στιγμή τους ανακαλύπτουν. Και δικάζονται. Εδώ επιστρέφω στην συγκλονιστική σκηνή που μου άφησε τόσο έντονα το αποτύπωμά της. Η δίκη του Ερνέστ από το δικαστήριο των ποντικών και της Σελεστίν από το δικαστήριο των αρκούδων θυμίζει μια μείξη Maus και Arctic Nation του Blacksad. Ο πόνος, ο φυλετικός ρατσισμός, η αποστασιοποίηση, η αδιαλλαξία, η καταπάτηση κάθε έννοιας πνευματικής ελευθερίας και επιλογής του τρόπου ζωής ζωντάνεψαν στο μυαλό μου σκηνές από τον Πιανίστα και λέξεις από το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ. Γιατί πολύ "απλά" "δεν γίνεται μια αρκούδα να έχει την παραμικρή επαφή με ένα ποντίκι". Όλα αυτά αποφεύγοντας επιτυχώς την παγίδα να γίνει δηκτικό και δασκαλίστικο. 

 

 

Δείτε ολόκληρη την ταινία στα Γαλλικά

GC Preview

 

Πραγματικά εξαιρετικό. Και αυτή η ταινία δεν έβγαλε ούτε τα λεφτά της. Τι ντεκαντάνς. Στα δικά μας παρόλα αυτά, ο Daniel Pennac που έγραψε το σενάριο έχει περάσει και από τον κόσμο του κόμικ με το La debauche που είδαμε σε συνέχειες στο 9 σε συνεργασία με τον Tardi καθώς και το Tete de negre. Γάλλος γεννημένος στο Μαρόκο κατά την διάρκεια του Β.Π.Π. (wiki)

 

[imdb=tt1816518]

 

[imacmaria]

Εξαιρετικό σενάριο και υπέροχη, υπέροχη, μοναδικά υπέροχη εικόνα... το σχέδιο σε κάθε pause είναι ένας πίνακας ζωγραφικής με μπουκέτα χρωμάτων μελαγχολικών ή αισιόδοξων.. Μια ταινία που δυστυχώς δεν έχει "ακουστεί", αλλά δεν επιτρέπεται να μην την έχετε δει τουλάχιστον μία φορά... Τουλάχιστον. Γεννάει συναισθήματα που εναλλάσσονται αβίαστα και ισορροπημένα.. Από τις ταινίες που όταν τελειώνουν νιώθεις καλύτερος άνθρωπος και λίγο πιο ερωτευμένος με την ζωή! Αγαπώ την Celestine!!!!

 

[Θρηνωδός]

Νομίζω ότι θα ήταν ωραία επιλογή για προβολή στη λέσχη  

 

Προτιμότερα όταν έρθω στην Αθήνα  

[germanicus]

Άμα ήταν drama-drama δεν θα την είχα δει Μην τρομάζεις τον κόσμο Θρηνωδέ!  Γλυκύτατη ταινία και δεν σε σκίζει/ψυχοπλακώνει με τίποτα Είναι όντως εξαιρετική ταινία και όταν έριξα την ερώτηση στο παιχνίδι, ειλικρινά φανταζόμουν ότι θα την είχε δει πολύς κόσμος και θα την έβρισκαν εύκολα. Εξαιρετικές οι κριτικές που έχει πάρει και είναι δικαιότατες. 7,9 στο imdb και 97% στο rottentomatoes. Καραδικαιότατα. 

 

Να σημειώσω ότι βασίζεται στην ομώνυμη σειρά παιδικών βιβλίων που βγήκαν τις δεκαετίες του 80 και 90 (wiki) από την Βελγίδα Gabrielle Vincent (Το πρώτο βγήκε όταν ήταν 52 η δημιουργός). Η αισθητική της ταινίας είναι πιστή στην αισθητική της δημιουργού (έκανε και την εικονογράφηση στα βιβλία )