ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

[Indian]

  

 

 

Είχε ανακοινωθεί από τον Πρόεδρο και ήρθε στα χέρια μας, σε 500 μόνο αντίτυπα, στα εγκαίνια της νέας έδρας της Λέσχης το Σάββατο 17/10/2016...!

 

Δεν νομίζω ότι έχω πολλά να πω, μιας και με κάλυψε ο Valt...!

 

Πρόκειται για την νέα δουλειά του Θοδωρή Παπαδόπουλου, ο οποίος μας εντυπωσίασε πέρυσι με το πολύ καλό κόμικ με τίτλο "Μικρές Ζωές" και για την πρώτη δουλειά του Γιώργου Μερκούρη, που ελπίζω να έχει την σταδιοδρομία που ονειρεύεται...!

 

Απλά να επαναλάβω ότι η γραφιστική επιμέλεια έγινε από την ωραιότερη γενειάδα του φόρουμ, τον Βασίλη Φωτσεινό...! 

 

Στις πρώτες σελίδες έχουμε τα ευχαριστήρια σημειώματα των δύο δημιουργών και στο τέλος του κόμικ υπάρχουν 8 σελίδες με τίτλο "Behind the scenes : Πώς χτίζεται μία σελίδα", όπου περιγράφονται μερικές λεπτομέρειες για την δουλειά που απαιτείται για να δημιουργηθεί κάτι ωραίο και που δεν το γνωρίζουμε οι πολλοί...!

 

Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...!

 

Παράθεση

Τέσσερις φίλοι συναντιούνται μετά από καιρό λόγω ενός τραγικού γεγονότος.Ο θάνατος γίνεται για πρώτη φορά βίωμα και οι σχέσεις τους περνούν από δοκιμασία.Ζουν κάτι διαφορετικό και ωριμάζουν σε έναν κόσμο που το κακό είναι δίπλα τους.

 

Η Έλλη έκλεισε τα μάτια της και για πρώτη φορά είδε πολλά περισσότερα.Τώρα ξέρει αρκετά για το έγκλημα στο διπλανό σπίτι.Αυτή όμως η γνώση τη φέρνει στην πιο δύσκολη θέση.Είναι αδύνατον να δείξει με το δάχτυλο το δολοφόνο.Ο δράστης είναι τόσο κοντά της,και ο τρόπος που το έμαθε είναι παράδοξος που κανείς δεν θα την πιστέψει.Τώρα καλείται να μιλήσει για ανθρώπους που δεν μπορούν πια να ακουστούν.Τώρα πια μιλάει με αυτούς που έχουν φύγει.

 

 

Στο εξώφυλλο του κόμικ υπάρχει με μεγάλη γραμματοσειρά ο αριθμός "1", που μάλλον δηλώνει ότι έπεται συνέχεια...! 

 

Και μερικές εσωτερικές σελίδες...! Οι δύο πρώτες είναι του Valt και η τρίτη προσφορά του Θοδωρή...!

 

     

 

Προσωπικά εύχομαι,μέσα από την καρδιά μου, να είναι καλοτάξιδη αυτή η προσπάθεια των παιδιών...!

 

Όταν το διαβάσω, θα επανέλθω να πω την γνώμη μου...!

[Επιθεωρητής Le Pit]

To πήρα στα εγκαίνια, Ωραίο εξώφυλλο., επιλογή μεγέθους κτλ, το ξεκίνησα στο μετρό άλλα δεν πρόλαβα να το ολοκληρώσω, μόλις το διαβάσω θα ξαναπεράσω για σχολιασμό... Συγχαρητήρια στα παιδιά που ολοκλήρωσαν κάτι σε τόσο μεγάλο όγκο (100 + σελίδες) και ωραία κίνηση της λέσχης να το βγάλει! Ελπίζω να πάει καλά και αναμένω να δω και τις γνώμες των αναγνωστών!!

[comicos]

Ήταν ένα από τα must της βραδιάς των εγκαινίων της Λέσχης και φυσικά δεν το έχασα!    Το διάβασα την επομένη, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το λεωφορείο, και μπορώ να πω ότι...με ταξίδεψε ακόμη περισσότερο!

 

Συμπάθησα αμέσως την πρωταγωνίστρια Έλλη, ενώ δεν δυσκολεύτηκα να εγκλιματιστώ γρήγορα με την υπόθεση και τις τοποθεσίες όπου διαδραματίζονται οι δύο ιστορίες του τόμου. Η ιδέα της ενόρασης - που χρησιμοποιείται σαν ένα από τα βασικά στοιχεία της σεναριακής ιδέας του κόμικ - δεν είναι κάτι καινούργιο. Το έχουμε δει πολλές φορές σε άλλα κόμικ, βιβλία, ταινίες...Μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, έχει ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει ο Θοδωρής να δουλέψει πάνω στην ιδέα αυτή, για να πλάσει την ιστορία που μας διηγείται! Ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ το όλο αποτέλεσμα! Με εξέπληξε δε ευχάριστα το γεγονός ότι έπιασε να δημιουργήσει ένα εντελώς διαφορετικό κόμικ από την προηγούμενη δουλειά του Μικρές Ζωές - που επίσης διάβασα και μου άρεσε - χωρίς να φοβηθεί να πειραματιστεί. Δείχνει ότι η φαντασία του είναι διευρυμένη, οπότε ευελπιστώ να το εκμεταλλευτεί θετικά και να μας προσφέρει κι άλλες μελλοντικές εκπλήξεις! 

Ωραία επίσης η ιδέα του "soundtrack" του κόμικ, αφού σε κάποιες σελίδες "ακούγονται" στο background τα κομμάτια "ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ" της Νατάσας Μποφίλιου και "Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ" του Μανώλη Φάμελου (όταν το ξαναδιαβάσω, θα φροντίσω να έχω και τη συγκεκριμένη μουσική υπόκρουση στα ανάλογα σημεία, για να απολαύσω το "πλήρες πακέτο" του σκηνικού!   ).

 

Όσον αφορά το σχέδιο του Γιώργου Μερκούρη (merk), κατάλαβα από το πρώτο ξεφύλλισμα στη Λέσχη ότι θα μου αρέσει! Χωρίς να είναι "βαρύ", καταφέρνει να είναι τόσο ακριβώς περιγραφικό όσο χρειάζεται, ώστε να σταθεί ικανοποιητικά στις απαιτήσεις του σεναρίου.   Και η γραμμή του ωραία! 'Οπως και οι εκφράσεις των χαρακτήρων και τα συναισθήματα που "βγαίνουν" από μέσα τους και αποτυπώνονται στο χαρτί, στις διάφορες καταστάσεις που περιγράφονται! Για πρώτη του δουλειά στο χώρο τον κόμικς, με άφησε κάτι παραπάνω από ικανοποιημένο!   

 

Για τον Βασίλη δε χρειάζεται να πω και πολλά : Στο γραφιστικό κομμάτι η δουλειά του είναι εγγύηση, οπότε δεν με παραξενεύει καθόλου που σε αυτόν τον τομέα δεν κατάφερα να βρω το παραμικρό ψεγάδι στο κόμικ..!!

 

Πολύ καλό πραγματικά το όλο αποτέλεσμα, και πολύ καλή επίσης η επιλογή της δεδομένης χρονικής στιγμής (10α γενέθλια του GC) και χώρου (εγκαίνια νέας Λέσχης) που το κυκλοφόρησαν! Καλοτάξιδο να είναι, το αξίζει με το παραπάνω! Πολλά μπράβο στους δημιουργούς του και τους εύχομαι καλή συνέχεια και στις επόμενες δουλειές τους! Πολλά μπράβο επίσης και στη ΛΕΦΙΚ που το έκδωσε!

 

Περιμένω φυσικά με αγωνία και τη συνέχεια στον 2ο τόμο (ελπίζω μόνο μην πάρει άλλα...4,5 χρόνια μέχρι να βγει κι αυτός! )!

 

[Dr Paingiver]

Την γνώμη μου για το κόμικ θα την πω κάποια άλλη στιγμή, αφού το ξαναδιαβάσω. Να επισημάνω μόνο ένα λάθος ορθογραφικό και ένα σχεδιαστικό. Σελίδα 14. Δεν υπήρξε ποτέ Ιωνική τράπεζα, μόνο Ιονική τράπεζα. Σελίδα 92. Μετά από 8 χρόνια θαψίματος, δεν μπορεί να βρέθηκε χέρι. Μόνο κόκαλα μπορεί να βρέθηκαν. 

 

[dimious200]

Το διαβασα χτες μονορουφι στο ΚΤΕΛ του γυρισμου [ :'( +εδιτ: κωμικε την ιδια δουλεια καναμε (και την καλυτερη ) ]. Ειλικρινα συγχαρητηρια, πολυ καλο! Το σεναριο καλυπτει αυτο που εχει ειπωθει σε αλλα θεματα του φορουμ, θυμιζει ελλαδα και χωρις την παρουσια χλαμυδων και επιδιδυμιδών Μου αρεσε πολυ οπως παρουσιαστηκε το μεταφυσικό στοιχείο (επιρροη απο Chew ; ). Γενικα σκηνοθετικα ειναι παρα πολυ ενδιαφερον, μονο 1-2 καρε μου φανηκαν ισως καπως υπερβολικα/παραταιρα και εντοπισα μονο 1-2 σημεια οπου τα μπαλονακια ειχαν τοποθετηθει με τετοιο τροπο οπου ο νεος αναγνωστης μπερδευεται και τα διαβαζει με λαθος σειρα και χαλαει η ροη της αναγνωσης. 

Σχεδιαστικα εχει περιθωρια βελτιωσης, οχι με την εννοια οτι ειχε λαθη σε αναλογιες/ανατομιες κλπ, το λεω κυριως με την εννοια το σχεδιο να εχει καποιον "τυπο" και να ξεχωρισει λιγο απο το κλασικα σωστο σχεδιο. 

Ελπιζω ολα να πανε καλα με την κυκλοφορια του και να μην αργησουμε να δουμε το δευτερο μερος Αληθεια Θοδωρη μιλας μας λιγο για αυτο,ποσα τετοια τομακια ολοκληρωνουν την ιστορια; 

 

Στα της εκδοσης, 4 λεξεις εχω να πω: όπως πρεπει να είναι.

 

Συγχαρητηρια στη ΛΕΦΙΚ για την εκδοση, μακαρι να υπαρξει συνεχεια (οχι μονο στη συγκεκριμενη σειρα) , ιδανικα δεν κρυβω οτι θα θελα να δω και επεκταση σε ξενους τιτλους (που εχει ΗΔΗ γινει βεβαια με το Περτουιλαμπι) που λιγουρευομαστε και δεν τους βλεπουμε να ερχονται απο τις αλλες εκδοτικες .Σιγουρα i speak big αλλα οφειλουμε να βλεπουμε μακρια Επι τη ευκαιρια θα μπορουσε να ξεκινησει μια συζητηση ωστε να προκυψουν ατομα που μπορουν να αναλαβουν κατι τετοιο και φυσικα να εξεταστει και το οικονομικο του θεματος,κατα ποσο μπορει η ΛΕΦΙΚ να στηριξει την εκδοτικη της δραση σε crowdfunding κλπ.

 

Ξεφυγα, το θεμα ειναι η Ελλη, της οποιας η ιστορια αξιζει να διαβαστεί

Επεξεργασία Οκτωβρίου 17, 2016 από dimious

[comicos]

Το διαβασα χτες μονορουφι στο ΚΤΕΛ του γυρισμου [ :'( +εδιτ: κωμικε την ιδια δουλεια καναμε (και την καλυτερη ) ].

 

Και να 'ταν μόνο αυτό...Εκεί που το διάβαζα απορροφημένος, γυρίζω κάποια στιγμή τυχαία και βλέπω τον διπλανό μου να το κρυφοδιαβάζει κι αυτός..!   Και λίγο πιο μετά, το ίδιο και η γιαγιά από το παραδιπλανό κάθισμα!

[Επιθεωρητής Le Pit]

Λοιπόν ήρθε η ώρα και για τη δική μου κριτική!!

 Όπως προείπα, το εξώφυλλο μου άρεσε,χωρίς να είναι απίστευτα εντυπωσιακό,η επιλογή των γήινων χρωμάτων λειτούργησε όμορφα και το χρώμα και το σύνολο του στησίματος είναι αξιοπρεπέστατο , χωρίς πολλές φιοριτούρες, το εφέ στον τίτλο έδωσε τσακπινιά στην απλή γραμματοσειρά (ARIAL BLACK, αν δεν απατώμαι?)

  Ωραία έκδοση, όχι υπερτούμπανη σαν Περτουιλαμπι κτλ, άλλα όπως θα έπρεπε να είναι για να έχει κ ενα λογικό κόστος,καλή τιμή.

  Στα σχεδιαστικά, για πρώτο κόμικς δημιουργού είναι αξιόλογη προσπάθεια, γενικά είμαι της γνώμης βέβαια πριν κάποιος σχεδιαστής κάνει γκράφικ νόβελ 100 σελίδων να έχει κάνει πριν μικρότερες δημοσιεύσεις για άσκηση, άλλα παρόλα αυτά άξιος! Κατευθείαν στα βαθιά!

  Πιστεύω ότι δούλεψε πολύ καλά τα γκρίζα-μαυρα-άσπρα ,δηλαδή ότι έφτιαξε ισσοροπημένες σελίδες και πρόσθεσε στο σχέδιο του, τονικά τα πήγε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ! . Τώρα για κάτι θεματάκια προοπτικής δεν ξέρω πόσο θα έπρεπε να το ψειρίσω... στο σκηνοθετικό κομμάτι θα μου άρεσε να δω λίγο πιο εντυπωσιακά πράγματα ,πχ όπως στο σαλόνι 20-21,πού ήταν από αυτα΄που μου άρεσαν (μου ΄θυμισε λίγο το storyboard του "ψυχώ" η φάση), το στήσιμο των καρέ ήταν αρκετά κλασικό για το γούστο μου και θύμιζε αρκετά storyboard για κάποιο λόγο (αυτό δεν ξέρω αν το λέω για θετικό ή αρνητικό ,μάλλον έχει κ θετική και αρνητική πλευρά),έχει να κάνει με το μήκος των καρέ εν σχέση με τη μονάδα του χρόνου ,άρα να μην το παρακάνω με κουραστικές λεπτομέριες! Επείσης θα πω την κακία μου για το καρέ 2 της σελίδας 42 που εστιάζει στον τοίχο! 

  Το ταλέντο του Γιώργου φαίνεται πχ από το περιπολικό της σελίδας 16 ή από το κτήριο της πρώτης σελίδας κτλ   ,το μεγαλύτερο στοίχημα που κέρδισε ήταν αυτό με τα γκρίζα και ελπίζω να ξαναδούμε δουλειά του στο σύντομο μέλλον! Επείσης νομίζω ότι το σχέδιο του Γιώργου ταιριάζει με τις ιστορίες του Θοδωρή.

  Σχετικά με την ιστορία τώρα είχε ρυθμό, ήταν χορταστικό, προσωπικά θα ήθελα να δω κι άλλα πράγματα από σκηνές που υπονοούνται ,αλλα δεν λέω άλλα για να μην κάνω spoilers! H προσθήκη των στίχων τραγουδιών δεν ήταν κάτι που με άγγιξε προσωπικά,   άλλα θα ήθελα να ακούσω αν έβαλε στο κλίμα κάποιους και τους πρόσθεσε συναίσθημα κάτα την ανάγνωση.

  Το μείγμα, αστυνομικό μυστήριο, σε συνδυασμό με τις εύθυμες σκηνές που έχει επιλέξει ο Θοδωρής, είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο, τώρα αυτό σε άλλους φαντάζομαι θα αρέσει σε άλλου όχι, άλλα δεν θυμαμαι να έχω ξαναδιαβάσει παρόμοιο κόμικ και δεν θυμαμαι να έχω καναδεί χρήση κάποιων εκφράσεων που είναι δανεισμένες από την καθημερινότητα και μας τοποθετούν σε ρεαλιστικό (Ελληνικό) τόπο και χρόνο!!

  Οπότε εν κατακλείδι ένα μπράβο στα παιδιά και μακάρι να συννεχίσουν να δουλεύουν με το ίδιο πάθος και άλλα γκράφικ νόβελς!

[Μενίγ Πουαγώ]

Το διάβασα σήμερα και εγώ σε ένα διάλειμμα στην δουλειά. Απολαυστικό, με αγωνία και ωραίους χαρακτήρες. Δε μπορώ να μιλήsω με τεχνικούς όρους όπως ο φίλτατος Επιθεωρητής άνωθεν. Θα πω μόνο ότι το δίδυμο Θοδωρής Γιώργος συνεργάστηκε άψογα και το τελικό αποτέλεσμα ήταν θετικότατο!!! Πραγματικά στεναχωρήθηκα όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα!!! Επίσης πολύ καλή η προσθήκη πληροφοριών στο τέλος!!! Πολλά και περιμένω τα επόμενα μέρη!!! 

Ειδική μνεία στον φίλτατο Βασίλη-Sandman!!!

 

[Dr Paingiver]

Το μείγμα, αστυνομικό μυστήριο, σε συνδυασμό με τις εύθυμες σκηνές που έχει επιλέξει ο Θοδωρής, είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο, 

 

 

Εγώ πάλι γιατί δεν το βρήκα πρωτότυπο; Περίμενα μήπως το γράψει κάποιος, αλλά ας το πω εγώ.

Όταν το διάβαζα νόμιζα ότι έβλεπα επεισόδειο της σειράς Dead Zone, βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο του Stephen King. Μόνο που εκεί τα οράματα του μέλλοντος γινόντουσαν εκούσια, ενώ εδώ ακούσια. 'Ισως στο 2, τώρα που πλέον η ΄Ελλη ξέρει τη δύναμή της, να γίνουν εκούσια.

 

 

[germanicus]

τώρα εμένα γιατί μου φάνηκε πως μόλις έφαγα σπόιλερ?

 

[Dr Paingiver]

Έχεις δίκιο!    

[Kurdy Malloy]

Διάβασα κι εγώ την Έλλη. Μπορώ να δηλώσω αρκετά ικανοποιημένος. Ωραία υπόθεση, ελληνική καθημερινότητα, οικείο (για μένα) περιβάλλον. Μία ελαφριά αστυνομική μεταφυσική περιπέτεια. Ή μάλλον δύο. Διαβάστηκε ευχάριστα και μετά χαράς και στα επόμενα.

 

Πάμε τώρα στις παρατηρήσεις:

- Ξεκινάμε, πρώτο καρέ, ΚΤΕΛ Δράμας. Και το βλέπω και λέω "ρε μλκ μου, αυτά είναι τα πραγματικά ΚΤΕΛ" μπράβο και πάλι μπράβο. Και μετά; το κενόν. Σχέδιο που περιλαμβάνει τα απολύτως απαραίτητα. Κεφάλια μιλάνε μπροστά στο τίποτα. Σπίτια με σπαρτιάτικη επίπλωση. Κανένα background καμμία επίδειξη έμπνευσης και τεχνικής από τον σχεδιαστή. Γιατί; Τρέχανε οι προθεσμίες; είχαμε ongoing series και δεν έβγαινε το τεύχος; Κάντε το λίγο μερακλίδικο ρε σεις. Κρίμα. Και μετά το νοσοκομείο, επίσης από φωτογραφία, ρεαλιστικότατη απεικόνιση και ξανά τα ίδια. Επίσης παρατήρησα και ένα θεματάκι με τα προφίλ.

- Πολύ χρήσιμο ήταν το making of. Να μου επιτρέψετε να βάλω μία εικόνα από το τελευταίο Θόργκαλ που έγινε με το κλασσικό δίδυμο δημιουργών

Δες λίγο Θόδωρε τι οδηγίες δίνει ο Van Hamme σε έναν γίγαντα όπως ο Ροσίνσκι. Θα μπορούσε να επαναπαυθεί στο ταλέντο και την εμπειρία του αλλά δίνει αναλυτικότατα το τι θέλει να δειξει. Το ότι δεν καταλαβαίνετε τι λέει έχει ελάχιστη σημασία. Σημασία έχει ο όγκος των οδηγιών. Ο Βαν Χάμε δεν έγινε γίγαντας με το να είναι συγκαταβατικός. Δείχνει απαιτητικότητα μέχρι τέλους. Εγώ είδα κάτι προσχέδια και έναν επαναπαυμένο σχεδιαστή να κάνει όμορφα αυτά τα προσχέδια. Συμβουλή προς σεναριογράφους: Γίνετε απαιτητικοι

- Στο σενάριο. Μήπως η δύναμη είναι λίγο πολύ δυνατή; Δίνει λύση με τη μία (έστω με τις δύο). Δε θα έπρεπε να δίνει απλά κάποια hints να έχει λίγο ψωμί παραπάνω; Ίσως σε άλλη πόλη που η Έλλη δε θα την ξέρει καλά, ίσως με άγνωστους συντελεστές.

 

Ερώτηση: Το ότι στη Δράμα, κάποιος Στέφανος έκλεψε γύρο, είναι κάποιο easter egg;

[x for xepeta]

Δε θα ήθελα να σχολιάσω τα λεγόμενά σας, παρά μόνο όταν μαζευτούν αρκετά. Μια και καλή

Να πω μόνο ότι δε βολευόμασταν στα ελάχιστα κείμενα που έγραφα, αλλά μιλούσαμε και στο τηλέφωνο και με e-mail για να σχολιάσουμε πώς θα στηθεί μια σκηνή. Εξάλλου του παρουσίαζα και ένα στήσιμο σελίδας, ένα ντεκουπάζ, πράγμα που δεν το κάνει ο Van Hamme στο παράδειγμα που δίνεις.

Ο Alan Moore είναι χειρότερος, Γράφει πολλές σελίδες για να σχολιάσει μια σελίδα. Το δοκίμασα στην αρχή και δε μας βοήθησε. Το να γράφω πολλά δεν έδινε κανέναν καρπό. Είδα άλλους συγγραφείς που λειτούργησαν πιο φειδωλά στα επεξηγηματικά τους κείμενα, το δοκίμασα και μας ταίριαξε.

 

Ο Στέφανος και ο γύρος είναι πραγματικό γεγονός. Αλλάξαμε ονόματα και τοποθεσία

[Kurdy Malloy]

Κι εγώ νόμιζα ότι είναι αναφορά στο γυράδικο. Περίμενα μάλιστα κάτι του στυλ "πάμε να το ψήσουμε στις καλαμιές"

 

Και επί του θέματος. Δηλαδή σε ικανοποιεί και τον σχεδιαστή επίσης, να μιλάνε 2 κεφάλια σε γκρίζο φόντο; Να έχει το σπίτι στο σαλόνι, ένα καναπέ, ένα βάζο και τρισίμισεις άδειους τοίχους;

[x for xepeta]

Μου ζητάς και πάλι να απαντήσω σε κάτι που πραγματικά θα ήθελα να το κάνω μετά από μερικές βδομάδες, όταν θα είχα αρκετά σχόλια. Αλλά θα σου πω

 

Ναι, μου αρέσει το αφαιρετικό σκίτσο. Είναι πιο άμεσο. Έχει ζωντάνια. Χάρηκα όταν είδα ο Μερκούρης δεν πάσχει από το φόβο του Κενού, μια ψυχολογική αρρώστεια ζωγράφων, ένας ψυχαναγκασμός που προσπαθούν να δώσουν λεπτομέρειες σε όλο το καρέ. Το μισώ. Με κουράζει. Είναι η γνώμη μας, εμού και του Μερκούρη, και νοιώσαμε άνετα. Αυτό δε σημαίνει ότι οι προθέσεις μας θα γίνουν αντιληπτές και αποδεκτές από το σύνολο. Το καταλαβαίνω αυτό που λες. Είχαμε σκηνές που του είπα "βάλε και άλλο φόντο, είναι φτωχό το Background", κάποια στιγμή όμως σταματάω να πιέζω. Ρώτα το Βασίλη, θα σου πει σε ποιες σκηνές προσθέσαμε εξτρά φόντο.

 

Σχεδόν κάθε φορά που έπαιρνα σελίδες του έκανα κολοτούμπες από τη χαρά μου. Τόσο μου άρεζαν. Μπορεί και να βούρκωνα από χαρά κάποιες φορές Μπορώ να σου ποστάρω σελίδες καταξιωμένων καλλιτεχνών που τα μισά καρέ είναι φάτσες σε άδειο φόντο. Μου άρεσαν. Δεν είσαι ο μόνος που είπε ότι θα ήθελε και άλλο φόντο.

 

Εδώ όμως θα μου επιτρέψεις να σταματήσω να σχολιάζω. Αν βρεθούμε ξανά σου λέω περισσότερα. Πολλά περισσότερα. Και πολλά πράγματα που δε θα ήθελα να τα γράψω για να τα διαβάζει το σύνολο.

 

 

Edit: Σκέψου ότι οι Μικρές Ζωές σου φάνηκε μπουκωμένο, ενώ ο Δεσμώτης άδειο. Δε νομίζω ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φτάσουμε σε ένα επίπεδο αποδεκτό από όλους. Είπατε ότι οι μικρές Ζωές είναι πυκνογραμμένο, και αυτό αραιό. Δε νομίζω να καταφέρω να πετύχω την πυκνότητα που επιθυμείτε.

 

[Kurdy Malloy]

Ftr στις μικρές ζωές με μπούκωσε το λέτερινγκ, όχι το σχέδιο καθαυτό. Ίσως σε κάποια καρέ (παράδειγμα ένα που η σκιά της μύτης του παππού σου ήταν τόσο παχιά και μαύρη σα χιτλερικό μουστάκι) και η πολύ σκούρα σκίαση, αλλά κυρίως το λέτερινγκ.

[Ion]

Το κόμικ διαβάζεται πολύ εύκολα, γρήγορα και ευχάριστα! Η υπόθεση είναι ενδιαφέρουσα και έχει μυστήριο. Το σενάριο το θεωρώ αρκετά καλογραμμένο. Στο σχέδιο θα προτιμούσα περισσότερες λεπτομέρειες. Συγχαρητήρια για το αποτέλεσμα και εύχομαι να διαβάσω και τη συνέχεια!

 

[stardust]

Διάβασα και γω Τον Δεσμωτη του Ονειρου!

Μπράβο και πάλι μπραβο και στα 3 μας παιδιά Θοδωρή , Γιώργο και Βασίλη

Το σενάριο ενδιαφέρον, στο στοιχείο που μου αρέσει και οι διαλογοι πράγματι βγαλμένοι απο την καθημερινότητα , πραγμα που με εκανε να το διαβάσω ανετα και γρήγορα. Θοδωρή καθε φορά και καλύτερος!

 

Το σχέδιο είναι αξιόλογο και η προσπαθεια του Γιώργου αρκετα καλή - και αν σκεφτείς οτι είναι και η πρώτη και μεγάλη δουλεια..τοτε συγχαρητηρια μόνο! Δε με χάλασε το λιτό ουτε το γκρίζο , προσωπικά μ'αρέσει! Δουλεψτε παιδια και δωστε μας την συνεχεια! 

Πολύτιμη η βοήθεια του κου Φωτσεινου!

Ευχομαι πάντα δημιουργικοι!

 

πιτογυροοοοοοοοοοοοοοοοο 

Επεξεργασία Νοεμβρίου 2, 2016 από stardust

[Indian]

Κατ'αρχήν να σταθώ στον τίτλο,ο οποίος πιστεύω ότι είναι πολύ εύστοχος και περιγράφει λογοτεχνικά την ιστορία...!

 

Όσον αφορά το σενάριο,μπορώ να πω πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον...!Ο Θοδωρής μπλέκει έξυπνα το μεταφυσικό με την καθημερινότητα μίας Ελληνικής πόλης της επαρχίας...!Κι αυτό το κάνει χωρίς υπερβολές και περιττές φανφάρες...!Ακόμα και τα συνήθως κουραστικά flashbacks αποδίδονται με "εύπεπτο" τρόπο...!

 

Αξιόλογη βρήκα και την πρώτη σχεδιαστική δουλειά του Γιώργου...!Οι τόνοι του γκρι ταίριαζαν με την "μουντή" (με την καλή έννοια του όρου) εικόνα των θλιβερών σκηνών της κηδείας και των αναμνήσεων...!Κι από την στιγμή που είναι μόλις η πρώτη ολοκληρωμένη του προσπάθεια,σίγουρα θα βελτιώσει τον σχεδιαστικό του χαρακτήρα και τα τυχόν λάθη...!Επίσης,το να μπουν στο τέλος σχέδια και κείμενα από το making of είναι κάτι που γενικά μου αρέσει να βλέπω σε graphic novels (αλλά και σε ταινίες και σειρές)...!Πάντα έχω την περιέργεια να μάθω τον τρόπο που δημιουργήθηκε κάτι που μου αρέσει...!

 

Η έκδοση της Λέσχης,σε συνδυασμό με την γραφιστική επιμέλεια του Βασίλη,δημιούργησαν ένα έντυπο-κόσμημα για τις βιβλιοθήκες μας...!Χοντρό εξώφυλλο,καλής ποιότητας γυαλιστερές σελίδες κι ανθεκτική κόλληση στην ράχη,συνθέτουν έναν τόμο που θ'αντέξει στον χρόνο και θα διαβαστεί πολλές φορές...!Εγγύηση ο Μενέλαος στο εξώφυλλο...!

 

Άντε,ακόμα να βγει η συνέχεια...?

 

 

[x for xepeta]

Ο Χρήστος Ασάρβελης παρουσιάζει το κόμικ μας στη σελίδα του Comicdom.

 

Πάντα είχα μια ειδική θέση στην καρδιά μου για τα comics από Έλληνες δημιουργούς. Αρχικά, χάρη στο Comicdom Con Athens και στους πάγκους του και τον χώρο με τα fanzines, κατάφερα να διαβάσω ιστορίες που πάντα μου φαίνονταν πιο προσωπικές από τις ξένες εκδόσεις. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι μπορώ να ταυτιστώ πιο εύκολα με τις συγκεκριμένες ιστορίες. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι η σκηνή των comics στη χώρα μας αναπτύσσεται ακόμα και διαμορφώνεται συνεχώς, οπότε κάθε προσπάθεια μοιάζει στα μάτια μου με ένα τολμηρό άλμα.

 

Το ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είναι προϊόν της συνεργασίας του Θοδωρή Παπαδόπουλου με τον Γιώργο Μερκούρη. Ο πρώτος έχει κάνει το ντεμπούτο του με το πολύ όμορφο, αλλά σύντομο, comic ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ, από την εκδοτική 9η Διάσταση, ενώ ο δεύτερος εμφανίζεται για πρώτη φορά εδώ.

 

Η Έλλη είναι μια φοιτήτρια που επιστρέφει στην πατρίδα της, τη Δράμα. Αιτία της επιστροφής της, η δολοφονία της μητέρας του κολλητού της από τον πατέρα του. Ή τουλάχιστον, έτσι δείχνουν τα πράγματα. Αλλά είναι όντως αυτή η αλήθεια; Άθελα της, η Έλλη θα βοηθήσει στην επίλυση της υπόθεσης, μετά από ένα όραμα που βίωσε.

 

Ο τόμος χωρίζεται σε τρία μέρη, με το τρίτο να είναι ο επίλογος της ιστορίας, και τα δύο πρώτα να είναι, ουσιαστικά, σαν επεισόδια τηλεοπτικής σειράς. Η υπόθεση είναι ξεχωριστή, αλλά υπάρχουν ιστορίες που τρέχουν από το ένα στο άλλο και σχέσεις που εξελίσσονται. Έτσι, ο Παπαδόπουλος κατορθώνει να ισορροπήσει με επιτυχία μεταξύ της αυτονομίας των δύο ιστοριών, αλλά και να τις εντάξει στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης αφήγησης. Ο επίλογος κλείνει ικανοποιητικά τον πρώτο τόμο, αλλά αφήνει και ανοιχτά ενδεχόμενα για το μέλλον.

 

 

Στους διαλόγους, τα πράγματα είναι πιο ανάμικτα. Υπάρχουν μερικές σελίδες που είναι παραφορτωμένες και ως αποτέλεσμα καθυστερεί η αφήγηση. Επιπλέον, η επίλυση του εκάστοτε μυστηρίου έρχεται σχετικά γρήγορα, γεγονός πιο έντονο στο πρώτο μέρος του comic, στο οποίο θα μπορούσαν να ενταχθούν και άλλα story beats αστυνομικών ιστοριών. Ίσως και να φταίει που η πρωταγωνίστρια βλέπει οράματα σχετικά με το έγκλημα, οπότε αυτόματα χάνεται ένα μέρος του σασπένς.

 

Στα του σχεδίου, η δουλειά του Μερκούρη είναι αξιοπρεπής, αν και προφανώς διαφαίνεται η απειρία του. Η γραμμή του είναι καθαρή, καταφέρνει να αποδίδει με επιτυχία συναισθήματα μέσω των χαρακτήρων και ορισμένες φορές στήνει τις σελίδες με έξυπνο τρόπο, κάνοντας όσο πιο ενδιαφέρουσα μπορεί την ανάγνωση. Κάποιες άλλες φορές, όμως, επιλέγει μια πιο συμβατική προσέγγιση, της οποίας δεν είμαι μεγάλος fan. Επιπλέον, υπάρχει και το θέμα των backgrounds, καθώς ο Μερκούρης προτιμά να είναι πιο αφαιρετικός, στο μεγαλύτερο μέρος του comic, και να μη δίνει μεγάλη σημασία στο φόντο. Παρ’ όλα αυτά, όταν το κάνει, το αποτέλεσμα στην σελίδα μοιάζει πολύ πιο ολοκληρωμένο.

 

Συνδυάζοντας στοιχεία από αστυνομικό και κοινωνικό δράμα, πασπαλισμένο με λίγες υπερφυσικές πινελιές, το ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είναι μια καλή αρχή, με μερικούς πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και δομή που επιτρέπει την εξερεύνηση διαφόρων ειδών ιστοριών. Ο ρυθμός της ιστορίας θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός, ενώ ο Μερκούρης έχει τις ικανότητες για κάτι εξαιρετικό στο μέλλον. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι μια καλή πρόγευση των δυνατοτήτων του.

 

Χρήστο Ασάρβελη, ευχαριστούμε για τα καλά λόγια. Θετικά και αρνητικά σημεία έγιναν αντιληπτά και αναλύθηκαν αρκετά χωρίς να περάσουν ασχολίαστα. Χαρά μου να διαβάζω τα κείμενά σου.

 

[x for xepeta]

Λίγες σκέψεις αντί επιλόγου που δεν έγραψα.

 

Η ιστορία ξεκινά και τελειώνει με τον ίδιο τρόπο. Σε έναν σταθμό λεωφορείων. Ένας υπέροχος τόπος, εκεί που άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, που μας φέρνουν και μας πάνε σε νέες περιπέτειες.

 

Η ιστορία της Έλλης ήταν η απάντησή μου για το πώς σκέφτομαι ένα κόμικ. Τι το κάνει όμορφο και τι το κάνει να επιστρέφω για περισσότερα. Πήρε σχεδόν έξι χρόνια να το ολοκληρώσουμε και περάσαμε από πολλά κύματα. Κάποια στιγμή το πείσμα νίκησε.

 

Η Έλλη αντιπροσωπεύει τη λαχτάρα, την ελπίδα και τον καημό ενός ανθρώπου που έχασε κάποιον. Η Έλλη είναι μια ψεύτικη, φανταστική λύση στην πληγή που σου αφήνει ο θάνατος ενός κοντινού προσώπου. Ένα κορίτσι που άνοιξε ένα παράθυρο στον Άλλο Κόσμο και για μια στιγμή είδε αυτούς που έφυγαν.

 

Θεωρώ ότι η πιο συγκλονιστική κοινή εμπειρία που έχουμε όλοι είναι ο θάνατος. Το απόλυτο τέλος που δε σου δίνει ευκαιρία για τίποτα επόμενο. Ένα τοίχος που ρουφάει τα πάντα και δεν έχεις ιδέα τι υπάρχει πίσω του. Ας γράψω λοιπόν γι’ αυτό. Αυτή η ικανότητα της πρωταγωνίστριας, που δεν είναι ούτε κατά διάνοια ηρωίδα, να βλέπει και να μιλάει με νεκρούς έχει βέβαια το στοιχείο των υπερφυσικών δυνάμεων που γνωρίσαμε πολλοί από εμάς που διαβάσαμε υπερηρωικά κόμικς. Δεν έχει όμως σχέση με τις κομπλεξικές δυνάμεις που μπορώ να πλακώσω στο ξύλο ένα στρατό, ή που μπορώ να πετάω και να ξεπεράσω τα συμπλέγματα κατωτερότητάς μου, ή ακόμη και να πετάξω ακτίνες από τα μάτια μου για να κάψω τα κακοποιά στοιχεία γύρω μου που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω λόγω του αδύναμου χαρακτήρα μου.

 

Έτσι λοιπόν έχτισα μια παρέα ανθρώπων γύρω από αυτό το στοιχείο. Άνθρωποι όσο γίνεται αληθινοί που έχουν σχέσεις χρόνων μεταξύ τους, δουλεύουν, έχουν οικογένεια, που και αυτή με τη σειρά της έχει ιστορία. Τρεις φίλοι τόσο διαφορετικοί από διαφορετικό περιβάλλον (τον τέταρτο τον κρατάω για αργότερα). Μέσα σε ελάχιστα καρέ χτίσαμε και τους γονείς τους με συμπεριφορές και προσωπικότητες. Όσο μπορούσαμε. Δε συνηθίζεται σε ελληνικά κόμικς οι ήρωες να έχουν γονείς που να δίνονται στοιχεία για το παρελθόν τους, το χαρακτήρα τους και τι δουλειά κάνουν.

 

Το καλύτερο περιβάλλον για να χτίσεις ανθρώπους είναι ένα έγκλημα που επηρεάζει τις ζωές τους. Οι αντιδράσεις τους τους κάνουν τόσο αληθινούς και μπορείς να παίξεις μαζί τους πολύ άνετα. Τι κάνεις όμως όταν μισείς και θεωρείς ανέραστα τα αστυνομικά σίριαλ με τις ατέλειωτες αναζητήσεις, από ένα στοιχείο στο επόμενο, από τον έναν ύποπτο στον επόμενο; Αποφασίσαμε να μειώσουμε κάποια στοιχεία, για να ανασάνουν οι προσωπικότητες. Ήταν σωστό ή λάθος; Ήταν αυτό που μας άρεζε και μας διασκέδαζε. Αυτό που σκεφτήκαμε. Άμα δε διασκεδάζαμε πώς θα χαιρόμασταν να παίξουμε αυτό το παιχνίδι; Οι προθέσεις υπήρχαν. Δεν έχουμε απαίτηση να γίνουν αρεστές και σεβαστές από όλους.

 

Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάτι από μένα. Μου είπε κάποιος «αυτοί οι άνθρωποι είσαι εσύ». Έχω λίγο Στέργιο μέσα μου, και λίγο Δήμητρα. Κάποτε έμοιαζα τον Ηλία, και κάποια χρόνια θύμιζα το Στέφανο. Τώρα έχω λίγο από τους γονείς της Έλλης και ίσως όλους. Εκτός την Έλλη. Αυτή είναι μια καρικατούρα περισσότερο πορσελάνινη. Όλοι είναι καλοί άνθρωποι, που κάποια στιγμή έκαναν κάτι κακό. Όσο και να χτίζεις λεωφόρους στην πορεία της ζωής σου κάποια στιγμή θα στρίψεις αριστερά ή δεξιά. Μερικοί περισσότερο.

 

Ο Γιώργος Μερκούρης ήταν ένας σκιτσογράφος που απάντησε στην αγγελία μου. Μίλησα με πάνω από δέκα άτομα, που μόνο 3 έστειλαν σελίδες. Ενθουσιάστηκα με το Γιώργο, είχε καθαρή στιβαρή γραμμή, αφαιρετική, άφηνε αέρα για τόνους του γκρι, είχε προοπτική και βάθος, και έβγαζε συναισθήματα στα πρόσωπα των χαρακτήρων και τους έκανε να διαφέρουν μεταξύ τους. Ερασιτεχνικό σκίτσο που σεβόταν το θεατή και υποστήριζε το ερασιτεχνικό μου σενάριο.  Του μίλησα για το χαρακτήρα μιας μικροαστής και απαξιωτικής μητέρας και κατάφερε να ζωγραφίσει μια γυναίκα με τη σωστή ηλικία, με μικροαστή και απαξιωτική συμπεριφορά και υποστήριξε τα πέντε λόγια που είπε. Το πέτυχε. Του μίλησα για μια μητέρα λίγο ελεύθερων ηθών και το ζωντάνεψε και το έχτισε. Και το σκίτσο υποστήριξε τα ελάχιστα στοιχεία της που του έδωσα και βγήκε μια πλήρης σκηνή. Με έκανε χαρούμενο. Ένοιωθα όμορφα όταν έβλεπα σελίδες του. Διασκεδάζαμε. Δε ζητούσα επεμβάσεις. Δεν τον ένοιαζε και πολύ να επεμβαίνει στο σενάριο, και του το ανταπέδωσα με το να μην τον ενοχλώ με πολλές αλλαγές. Το κουπόνι της γκρίνιας «άλλαξε αυτό, δε μου άρεσε» προσπαθούσα να το κρατώ για σοβαρές στιγμές. Εσείς μπορείτε να είστε απαιτητικοί από το σκιτσογράφο σας. Προσοχή μη του σπάσετε τα νεύρα και σας πετάξει τις σελίδες στα μούτρα σας.

Όλα δέχονται εξέλιξη, και το σεναριο και το σκιτσο. Τελικά ολοκληρώσαμε το κόμικ, και τώρα κάνει τη θητεία του. Αν μου πει ας κάνουμε κάτι ακόμη θα δεχτώ.

Και τώρα; Τώρα θα ήθελα να συνεχίσω. Η ιστορία προχωράει, η Έλλη έχει και άλλα να μας πει, έχει πολλά να κάνει, να περάσει, να διασκεδάσει και να ζήσει. Το μυαλό μου έχω μια δομή τύπου σίριαλ. Αυτό διάβασα στα Spider-man και στα Superman και αυτό γούσταρα. Τώρα που έχω παρουσιάσει τους χαρακτήρες μπορώ να παίξω πιο άνετα μαζί τους. Να χτίσω μια πιο μεγάλη περιπέτεια, αφού οι ήρωες έχουν στρωθεί και σκιαγραφηθεί. Για αρχή προτίμησα να μη γράψω μια περιπέτεια που ζουν κάποιοι άνθρωποι, αλλά να γράψω για ανθρώπους που ζουν μια περιπέτεια. Ο Βασίλης Ρίσβας και η Δήμητρα Σακαλή που έγραψαν το ‘Μαύρα Μεσάνυχτα’ και ο Γιώργος Καπουτζίδης που μας έδωσε το ‘Εθνική Ελλάδος’ είναι αυτοί που με έμαθαν πώς να γράφω. Αυτοί είναι τα πρότυπά μου και δάσκαλοί μου. Οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες τους είναι ό,τι καλύτερο έχω δει από ελληνες. Αυτές οι υποτιμημένες σειρές ήταν δύο από τα πιο αξιοπρεπή ελληνικά σίριαλ των τελευταίων ετών. Θεωρώ ικανό σεναριογράφο τον Ηλία Κυριαζή.

 

Η επόμενη ιστορία είναι μια καθαρά αστυνομική που οι χαρακτήρες ακολουθούν μια σειρά στοιχείων με σχεδόν ανύπαρκτο το στοιχείο του φανταστικού, και η τέταρτη ακριβώς το αντίθετο. Μια μεταφυσική περιπέτεια. Γιατί έτσι ήθελα. Ίσως να βγει σε έναν τόμο, ίσως σε δύο. Δύναμη, κουράγιο, λεφτά και αναγνώστες να έχουμε και θα βγει. Και οι πρωταγωνιστές θα προχωρούν. Εξελίσσονται και μεγαλώνουν. Και επιβιώνουν και αυτοί, μια μέρα κάθε φορά.

 

 

 

Και βέβαια ζητούσα αλλαγές, αλλά όπως είπα σε μερικά σημεία πρέπει να είσαι μαζεμένος και να μη χώνεσαι σε ξένα χωράφια. Δεν αποφασίζω, αλλά αποφασίζουμε. Ακόμη και αν όλο σου το είναι σου λέει ότι έχεις δίκιο, σε κάποιες φάσεις τη ζωή σου, πρέπει να κάνεις πίσω.

 

Καλή σας ανάγνωση.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 26, 2017 από x_for_xepeta

[x for xepeta]

Ευχαριστώ Νίκο για την ανάρτηση και την υπενθύμηση στον κόσμο του σάιτ.

 

 

Το κόμικ μας λοιπόν θα βρίσκεται στο Comicdom Con Athens 2017, στο χώρο των αυτοεκδόσεων στο Γαλλικό Ινστιτούτο όλο το τριήμερο, για να το προωθήσουμε, να μιλήσουμε, να σχολιάσουμε, να πούμε για αυτά που σας άρεσαν ή που δε σας άρεσαν. Κάνουμε τρομερές προσπάθειες να είναι παρών και ο σκιτσογράφος Γιώργος Μερκούρης, και αν καταφέρει να πάρει άδεια από τη στρατιωτική του μονάδα, θα τον γνωρίσετε και από κοντά ακόμη περισσότεροι.

 

Εύχομαι να περάσουμε όλοι όμορφα και σας αφήνω με το τραγούδι του επιλόγου του κόμικ. Ένα θετικό τραγούδι για τις δροσερές πρωταγωνίστριές μας που ζούνε τη ζωή τους στο χαρτί που τυπώσαμε.  

 

 

[x for xepeta]

 

Θα είναι και ο ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ στο TheComicCon στις 5-7 Μαϊου. Στο χώρο των καλλιτεχνών θα βρίσκομαι με αντίτυπα του κόμικ για να μιλήσουμε, να προωθήσουμε και να πουλήσουμε τεύχη για όποιον ενδιαφέρεται. Θα έχω και αντίτυπα του ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ αλλά όπως και στην Αθήνα δε θα είναι για πώληση. Θα μπορείτε να το βρείτε στον κάτω όροφο στον πάγκο της 9ης Διάστασης,

 

Καλή μας διασκέδαση

[x for xepeta]

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους τιμήσανε τις εκδόσεις μας. Είμαι σίγουρος ότι μεταφέρω και τη χαρά του Φώτη Παπαστεφάνου και του Γιώργου Μερκούρη. Η κούραση είναι τρομερή, η μέση μου με πρόδωσε όπως και στο Comicdom, και το ξανακάνω και του χρόνου αν μπορούσαμε να είχαμε και μια νέα έκδοση

 

Ευχαριστώ τους διοργανωτές για την εξυπηρέτηση και τη βοήθειά τους σε συγκεκριμένο πρόβλημα.

 

[spitermak]

Διαβασα σημερα τον δεσμωτη , καλη ιστορια στρωνει δρομο για επομενους τομους ισως και πρικουελ με την γιαγια της ελλης ,λιγο το σχεδιο με μπερδεψε δια τον λογο καποιοι χαρακτηρες ειχαν το ιδιο προσοπο, ευχομαι στον φιλο ξεπετα καλη συνεχεια με το εργο του.

[x for xepeta]

Η 24η Γιορτή Βιβλίου του Δήμου Δράμας λαμβάνει φέτος στις 8-16 Ιουλίου στο Δημοτικό Κήπο και έχω τη χαρά να συμμετάσχω στην εκδήλωση.

 

 

Οι Μικρές Ζωές σε σκίτσο του Φώτη Παπαστεφάνου και ο Δεσμώτης του Ονείρου σε σκίτσο του Γεώργιου Μερκούρη, τα δύο κομικσάκια μας, θα παρουσιαστούν στις 10 Ιουλίου στο χώρο των ομιλιών στις 21:00, στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Οι Δραμινοί του σάιτ, που νομίζω είναι λιγότεροι από τα δάχτυλα του ενός χεριού, γνωρίζουν την εκδήλωση και το χώρο, και θα ήταν χαρά μου να κάνετε μια επίσκεψη. Ο Δεσμώτης του Ονείρου θα βρίσκεται στον πάγκο του Βιβλιοπωλείου "Βιβλιογνώση" όλο το 10ήμερο για όποιον ενδιαφέρεται.

 

[x for xepeta]

Το διήμερο του AthensCon 2017 θα έχω μερικά αντίτυπα του κόμικ για όποιον ενδιαφέρεται. Ελάτε να τα πούμε και να σχολιάσουμε τα κομικσάκια μας. Θα είμαι στα διάφορα workshops και σίγουρα στους πάγκους χαζεύοντας τις φετινές πραμάτειες. Και αν πιούμε πολύ θα πούμε και για τα επόμενα βήματα

[x for xepeta]

#2

[x for xepeta]

 

Και επειδή οι χαρές πρέπει να μοιράζονται, και οι χαρές χρειάζονται, ας ανακοινώσουμε ότι προχωράμε στην έκδοση του ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ #2. Μαζί με το σκιτσογράφο Nick Gialouris δουλεύουμε τις επόμενες περιπέτειες της Έλλης Γριβάκου και της παρέας της. Δίνουμε αγώνα να τυπωθούμε το Νοέμβρη, αλλά σίγουρα θα προλάβουμε τις αρχές του 2019. Για να είμαστε παρόντες στα διάφορα Φεστιβάλ. Είμαστε στο 1/3 του τόμου.

 

Κατάφερα να ενθουσιάσω το σκιτσογράφο με το σενάριο και δουλεύει πυρετωδώς. Με εργατικότητα που δεν έχω ξανασυναντήσει. Αφού μια (ανύπαρκτη) συνεργασία δεν ευδοκίμησε, ας ανακοινώσω μια υπαρκτή συνεργασία.

 

Ο Νίκος Γιαλούρης έχει σκιτσάρει το KASTAR. Μπορείτε να παρατηρήσετε την εξέλιξή του

 

Επεξεργασία Μαίου 23, 2018 από x for xepeta

[saravakos]