Ο ΞΕΝΟΣ

[ramirez]

 

 

 

Λιανική τιμή: 17,70 €

 

Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που διάβασα το πρωτότυπο και γι' αυτό δεν το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια. Ωστόσο έχω την εντύπωση πως το συγκεκριμένο κόμικ είναι πιστό όχι μόνο στη διήγηση αλλά και στο ύφος που συνάδει με το διήγημα του Καμύ.

 

Ο ξένος στην περίπτωση του βιβλίου είναι ένας άνθρωπος ούτε καλός ούτε κακός, αλλά βασικά αδιάφορος, κάτι που θεωρείται δεδομένο στην κοινωνία του σήμερα αλλά άκρως παράδοξο την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία. Ένα μοιραίο σφάλμα θα τον οδηγήσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όπου θα κριθεί ουσιαστικά για τη στάση ζωής του και όχι για την κατηγορία αυτή καθαυτή. Η θεματική του έργου θυμίζει λίγο τη "Δίκη" του Κάφκα.

 

Η έκδοση είναι εξαιρετική, μεγάλου μεγέθους με σκληρό εξώφυλλο, σελίδες με χοντρό χαρτί και πολύ όμορφη γραμματοσειρά (κόλλημά μου αυτό). Μα και το σκίτσο (όπως και ο ταιριαστός χρωματισμός) είναι υψηλού επιπέδου, καθιστώντας το βιβλίο μία εξαιρετική πρόταση για διάβασμα.

[Kabuki]

Το μυθιστόρημα του Καμύ μου ειχε αρέσει πολύ όταν το διάβασα. Πάνε πολλά χρονια απο τότε, αλλά το θυμάμαι αρκετα καθαρα.

Το κόμικ όμως μου φάνηκε απλά οκ. Μια χαρά για όσους δεν έχουν διαβασει το βιβλίο, να τους κινήσει την περιέργεια να το διαβάσουν.

Ξεκίνησα με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά το σενάριο του κόμικ μου φάνηκε σαν μια περίληψη της υπόθεσης.

Το σχέδιο, αν και τεχνικά όχι άσχημο, μου φάνηκε ότι απέτυχε να αποδώσει το ύφος του βιβλίου. Θα το προτιμουσα σίγουρα ασπρόμαυρο, πιο σκοτεινό και πειραματικό στη σκηνοθεσία - θεωρώ ότι δεν εκμεταλλεύτηκε αρκετα τη δύναμη του μέσου των κόμικς

 

για την παρουσίαση ramirez

[Kabuki]

via smassing culture

 

O Jacques Ferrandez μετατρέπει τον Ξένο του Καμύ σε Κόμικ

 

Το Μάρτιο του 2016 έφτασε και στην Ελλάδα ο Ξένος του Jacques Ferrandez από τις εκδόσεις Πατάκη. Σ  αυτό το κόμικ ο Ferrandez μας συστήνει τον Ξένο του Αλμπερ Καμύ με έναν νέο τρόπο. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα εργαλεία που του δίνει ένα κόμικ για να δημιουργήσει έναν καινούριο Ξένο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μένει αρκετά πιστός στο αρχικό κείμενο.

 

 

Ο δημιουργός έχει δώσει μεγάλη προσοχή στις εικόνες του αποφεύγοντας  τη χρήση κειμένου ως εξωτερικής αφήγησης. Πάνω από τις εικόνες σε μορφή λεζάντας μπαίνουν μόνο οι μονόλογοι του Μερσώ. «Έπρεπε οι εμβληματικές φράσεις του Ξένου να υπάρχουν στη δική μου διασκευή, αλλά δεν ήθελα μια αφήγηση που θα έχει το κείμενο του Καμύ σαν μια περιγραφή εκτός εικόνας. (…) Ο Ξένος είναι ένα έργο πλημμυρισμένο ήλιο και στο οποίο τα Στοιχεία (σ. ήλιος, θάλασσα) είναι πολύ σημαντικά [1]

 

Το σημαντικό ρόλο των εικόνων στο έργο αυτό τον εντοπίζουμε σε τρία στοιχεία τους που το ένα συμπληρώνει το άλλο. Πρώτα απ’ όλα ο Ferrandez δεν μας παρουσιάζει μόνο τους ήρωες και την ιστορία τους. Δίνει έμφαση στο περιβάλλον, στο χώρο μέσα στον οποίο αναπτύσσεται η ιστορία και αυτό το κάνει μέσα από τις εικόνες. Ζωγραφίζει το Αλγέρι με πολλή αγάπη σε μεγάλες υδατογραφίες. Με αυτόν τον τρόπο τοποθετεί τα καρέ της ιστορίαςμέσα στο γενικό τους πλάνο αναπαριστώντας τα τοπία που έχει περιγράψει ο Καμύ και δίνοντας τους την ανάλογη σημασία, τον ανάλογο χώρο, την ανάλογη θέση στην ιστορία που φτιάχνει.

 

 

Δεύτερη σημαντική λειτουργία των εικόνων είναι το ότι αποδίδουν τις σιωπές των ανθρώπων, πουυπάρχουν στο κείμενο του Καμύ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή στο μπαλκόνι του Μερσώ αλλά και η σκηνή της δολοφονίας.

Το τρίτο σημαντικό στοιχείο των εικόνων είναι η ουσιαστική συνεισφορά τους στη δόμηση του χαρακτήρα του Μερσώ, όπως τον γνωρίζουμε μέσα από αυτό το κόμικ, και της σχέσης του με το περιβάλλον. Τα πρόσωπα που ζωγραφίζει ο Ferrandez γύρω από τον Μερσώ είναι πολύ εκφραστικά γεμίζοντας με συναίσθημα τα κάδρα και υπογραμμίζοντας την απόσταση τους από τον Μερσώ.

Στις εικόνες εντοπίζονται και οι πρωτοβουλίες που πήρε ο Ferrandez. «Αυτοί που θέλουν τον Μερσώ νεκρό αναπαρίστανται από φιγούρες που με κάποιον τρόπο έχουν δυσφημίσει τον Καμύ». Για παράδειγμα ο επιθετικός δημοσιογράφος είναι ο Σαρτρ. «Μου άρεσε επίσης το να δίνω χαρακτηριστικά κοντινών προσώπων του ΚΑμύ σε άλλους ανθρώπους. Έφτιαξα για τον Σελέστ, το αφεντικό του εστιατορίου όπου σύχναζε ο Μερσώ το κεφάλι του William Faulkner, τον οποίο ο Καμύ θαύμαζε πολύ. [2]

 

 

Θα λέγαμε πως αυτά τα χαρακτηριστικά των εικόνων του Ferrandez είναι το στοιχείο που διευκολύνει τη μεταφορά ενός τέτοιου έργου σε μια φόρμα που πάντα θέλει να δίνει τον πρώτο λόγο στην εικόνα. Ο Ξένος του Καμύ είναι ένα δύσκολο και πολυσυζητημένο κείμενο έτσι κι αλλιώς. Το στοίχημα του Ferrandez ήταν μεγάλο και μάλλον τα κατάφερε λόγω αυτού του σεβασμού που έδειξε στην εικόνα. Παρέμεινε πιστός στον Καμύ αλλά δεν έβαλε την εικόνα να τον υπηρετήσει. Παρουσίασε ένα έργο με φιλοσοφική διάσταση τολμώντας να δώσει στην εικόνα πρωταγωνιστικό ρόλο. Της επέτρεψε να καταλάβει όσο χώρο χρειαζόταν για να εκφράσει τα ερωτήματα που είχε θέσει ο Καμύ.

Και πραγματικά κατάφερε να κρατήσει από τον ήρωά του, την απόσταση που εκείνος κρατά από το περιβάλλον του και από τον αναγνώστη. Δεν παίρνει θέση, δεν απαντάει, δεν προτείνει στον αναγνώστη κάτι παραπάνω. Παρουσιάζει τον Μερσώ που είναι τόσο ξένος όσο τον έπλασε ο Καμύ και τον βάζει να σταθεί ξανά απέναντι μας.

 

 

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Jacques Ferrandez καταπιάστηκε με ένα έργο του Καμύ. Σίγουρα ένα από τα στοιχεία που τους συνδέουν είναι το Αλγέρι. Γεννήθηκε στη γειτονιά όπου μεγάλωσε ο ΚΑμύ, αν και δεν έζησε εκεί. «Η συμπαράσταση του (Καμύ) στην Αλγερία, ο σπαραγμός του τη στιγμή του πολέμου, όλα αυτά με αγγίζουν ιδιαίτερα», λέει ο Ferrandez.[3]

Η πρώτη διασκευή ήρθε το 2009 με τον «Επισκέπτη», ένα έργο που ο Ferrandez το θεωρεί κεντρικό στοιχείο στο έργο του Καμύ, όσον αφορά το θέμα της Αλγερίας και στη συνέχεια οι εκδόσεις Gallimard του πρότειναν να συνεχίσει με άλλο ένα. Σκεφτόταν τον Ξένο ή τον Πρώτο άνθρωπο.

 

[1] Συνέντευξη στο librairielucioles.com . Κάντε κλικ εδώ για να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη.

[2] Συνέντευξη στην Humanité. Κάντε κλικ εδώ για να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη.

[3] ό.π.

 

[batigoal]

Μολις το διαβασα!

 

Μια διασκευη, απο αυτες που δεν καταφερνουν να εκμεταλευτουν στο επακρο τη δυναμη του μεσου. Δεν με ξετρελανε, καταφερε να με "απορροφησει" μονο στο τελος, με τους εσωτερικους μονολογους, οι οποιοι μαλλον εχουν μεταφερθει αυτουσιοι. Με εκανε να ενδιαφερθω για το πρωτοτυπο, χαρη στην εσωτερικοτητα και το φιλοσοφικο υποβαθρο που ξετυλιγεται στο τελος. Tο κομικ δεν νομιζω πως θα θελησω να το ξαναδιαβασω. Δεν μπορω να το πω κακο, ισως αδιάφορο (τραγικη ειρωνια )

 

Αν ειχα κοντα μου αυτη τη στιγμη το βιβλιο θα το ξεκινουσα, αφου δεν το εχω θα μπει στην τεραστια λιστα των μελλοντικων αγορων...

 

Κακη επιλογη θεωρω το μεγαλο φορμα και το σκληρο εξωφυλλο, το κανουν απροσιτο (€€) χωρις ιδιαιτερο λογο

 

[albertus magnus]

Το διάβασα πριν μερικές μέρες σε δύο απογεύματα. Το βιβλίο ομολογώ δεν το έχω διαβάσει ώστε να συγκρίνω αλλά νομίζω ότι έγινε μια καλή μεταφορά που σε βάζει μέσα στο κλίμα πού είχε το βιβλιο αν και πιστεύω ότι είναι δυσκολο βιβλίο για μεταφορά. 

 

Το σχέδιο μου άρεσε πολύ, τυπικό της γαλλοβελγικης σχολής αλλά δεν ξέρω αν ταίριαζε στο συγκεκριμένο έργο. Πάντως στα συν σίγουρα ότι ο φερραντεζ είναι γαλλοαλγερινος όπως ο Καμύ οπότε έχει μια σύνδεση και έχει ζήσει στα μέρη που περιέγραφε. 

 

Η έκδοση πολύ καλής ποιότητας με χοντρό εξώφυλλο κτλ 

 

Μια καλή δουλειά γενικά αλλά σίγουρο δύσκολο βιβλίο και παράξενη επιλογή για μεταφορά σε κόμικ (ίσως το αποφάσισαν επειδή είναι το πιο γνωστό του συγγραφέα). Ομολογώ ότι τον "πρώτο άνθρωπο" τον ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο αλλά σίγουρα είναι πιο εύληπτο σαν δημιουργία.