ΔΙΑΦΘΟΡΑ [ La Debauche ]

[GeoTrou]

Η Διαφθορά (γαλλιστί La Débauche) είναι ένα κόμικ των Daniel Pennac (σενάριο) και Jacques Tardi (σχέδιο, χρώμα), που δημοσιεύτηκε το 2004 σε συνέχειες από το περιοδικό 9 (#195-199). Σε αντίθεση με άλλα κόμικς του περιοδικού όμως, δεν υπήρξε μεταγενέστερη αυτοτελής έκδοση.

 

 

Το πρωτότυπο έργο κυκλοφόρησε το 2000 ως one shot από την Futuropolis. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα του Pennac στον χώρο των κόμικς, αν και είχε ξανασυνεργαστεί με τον Tardi για ένα παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο. Παρότι κατηγοριοποιείται ως νουάρ κόμικ, πρόκειται περισσότερο για ένα έργο που σατιρίζει διάφορες πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας. Ε, κι επειδή έχουμε μερακλήδες ανθρώπους εδώ μέσα, ο φανταστικός Sandman το σκάναρε και μας το πρόσφερε στο πιάτο.

 

 

Ο Justin είναι ένας νεαρός επιθεωρητής της αστυνομίας, ξεμυαλισμένος με την Lili, την κτηνίατρο ενός μεγάλου ζωολογικού κήπου. Η σχέση τους διαταράσσεται όταν σε ένα από τα κελιά εμφανίζεται, σαν ακόμα ένα ζώο προς έκθεση, ένας άστεγος άντρας. Ο κόσμος στριμώχνεται για να τον δει, τα κανάλια σπεύσουν να μεταδώσουν το ανθρώπινο δράμα και οι καλόγριες προσεύχονται για την τύχη του. Όταν βρίσκεται κρεμασμένος λίγο παραπέρα, ο Justin θα αναλάβει να διαλευκάνει το μυστήριο.

 

Ξεκινάω με τα ευνόητα. Το σχέδιο του Tardi είναι εξαιρετικό, ίσως ένα κλικ κάτω από το προσωπικό του τοπ. Ο χρωματισμός μπορεί να φανεί παράταιρος, αλλά εξυπηρετεί τέλεια το σκοπό του σεναρίου. Ο Pennac, ένας πολύπλευρος και βραβευμένος συγγραφέας, αγγίζει με ιδιαίτερη δηκτικότητα θέματα όπως η ανεργία, τα ΜΜΕ και κυρίως ο άκρατος καπιταλισμός. Καταφέρνει ωστόσο να μην το κάνει σε βάρος της ίδιας της πλοκής, που στο κάτω-κάτω είναι μια ευφάνταστη ιστορία μυστηρίου. Το καλό, ολίγον τι κουφό χιούμορ είναι διάχυτο και οι «πολύχρωμοι» χαρακτήρες (με προσωπικό αγαπημένο τον κοσμογυρισμένο Πλοίαρχο) σου καρφώνονται στο μυαλό. Ένα κόμικ απ’ αυτά που σκάνε απροσδόκητα και σε αλλάζουν –έστω και λίγο– σαν αναγνώστη. Βαθμολογία: 9,5/10

[Θρηνωδός]

Τελειώνοντας το πριν λίγο, θεωρώ υπερβολική την βαθμολογία σου, και εξηγούμαι: Όντως το σχέδιο είναι αρκετά καλό, αλλά κάμποσο πιο κάτω από τα στάνταρ του Ταρντί. Ίσως πιο αφηρημένο και εσκεμμένα πρόχειρο με εξαίρεση τις σκηνές με τον ιατροδικαστή και με τον άστεγο στο κλουβί. Ομοίως ο χρωματισμός είναι όπως λες παράταιρος αλλά δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί εν τέλει το σενάριο για διάφορους λόγους. 

 

Το σενάριο πάλι, αν και είχε αρκετούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες όπως η Λίλυ, ο Ζαστίν και η γριά αρχηγός της δίωξης (αυτή ήταν η δική μου προσωπική αγαπημένη) που επιβεβαιώνουν με το τρόπο τους ο καθένας την δύναμη των μίντια/χρημάτων/εξουσίας στο να διαφθείρουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, ένιωσα ότι ήταν εξαιρετικά αδύναμο στην κεντρική του ιδέα:

στο πόσο αλλά κυρίως στο πως, δούλεψε το όλο σκηνικό στην διαφήμιση των σκυλοτροφών. Ναι, σουρεαλιστικά στέκει ότι σε μια ευνουχισμένη κοινωνία υπάρχουν βλάκες που θα αγοράσουν την σκυλοτροφή απλά και μόνο επειδή ο διάσημος άστεγος του κλουβιού την τρώει και επειδή τους βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με πλάνα του, αλλά θεωρώ την ιδέα σεναριακή υπερβολή και απόμακρη από την αντίστοιχη πραγματικότητα. Άλλωστε όταν μιλάμε για νουάρ κόμικς της κλίμακας Ταρντί, μιλάμε "συνήθως" για ιστορίες ρεαλιστικές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους και καθαρές από σεναριακούς συμβιβασμούς.  

 

 

Γενικά είναι ένα καλό κόμικ για όλους τους άλλους, καταπώς λιγότερο για τον συγκεκριμένο δημιουργό. Εκθέτει αρκετούς προβληματισμούς και ιντριγκάρει τον αναγνώστη να βάλει το νιονιό του να δουλέψει για αλλαγή, σε συνδυασμό με χαρακτήρες που ταυτίζεσαι (συγκριτικά με το μικρό μέγεθος των 70+ σελίδων πάντα) και πετυχημένες ατάκες - έστω και στην Ελληνική μετάφραση.

 

Edit: Τελικά τώρα που έψαξα λίγο για τις έμμεσες τεχνικές διαφήμισης η κεντρική ιδέα της ιστορίας μου φαίνεται λιγότερο παράλογη (σχετικά με αυτό που έγραψα στο σπόιλ). 

[GeoTrou]

Νομίζω είσαι κάπως «στεγνός» στη λογική της κριτικής σου. Ίσως περίμενες μια πλοκή πιο κοντά στα κυνικά νουάρ του Ταρντί, αλλά εδώ έχουμε κοινωνική σάτιρα με βιτρίνα μια ιστορία μυστηρίου. Ή ίσως να περίμενες κάτι πολύ καλύτερο, γιατί σε είχα πρήξει με το να το διαβάσεις.

Βέβαια, κι εγώ (μπορεί να) είμαι υπερβολικός, αλλά το θεωρώ ένα πολύ έξυπνο κόμικ.

[ΤασίαΚούτ]

Μα αυτό δεν θα πρέπει να κάνουν κατά καιρούς τα κόμικ; να βάζουν το μυαλό σε λειτουργία; Τι μόνο τσιγκολελέτες θα πρέπει να διαβάζουμε ;

Επεξεργασία Ιουλίου 29, 2017 από ΤασίαΚούτ

[Θρηνωδός]

Μα αυτό δεν θα πρέπει να κάνουν κατά καιρούς τα κόμικ; να βάζουν το μυαλό σε λειτουργία; Τι μόνο τσιγκολελέτες θα πρέπει να διαβάζουμε ;

 

 

Επειδή δεν έχεις καταλάβει τι συζητάμε, θα σου πρότεινα να διαβάσεις το κόμικ πρώτα. 

 

[Kurdy Malloy]

Να πω με την αφορμή του ξεθαψίματος, ότι δεν μπορώ να διαβάσω Ταρντί με χρώμα. Δεν του πάει.

[kwtsos]

Ενδιαφερουσα ιστορια και κυριως το κομματι της αποκαλυψης της αληθειας σχετικα με τον αστεγο. Δινει τροφη για σκεψη σε σχεση με την δυναμη της διαφημισης, των ΜΜΕ κλπ. Δεν συμμεριζομαι τον ενθουσιασμο σου Γιωργο και συμφωνω οτι η παρδαλη συνθεση χρωματων ισως δεν ειναι οτι καλυτερο. Παρολα αυτα ειναι μια καλη ιστορια. kwtsoκλιμακα 7/10

[GeoTrou]

Αν τη συμμεριζόσουν θα είχαμε πρόβλημα.

[Laz33]

Ντικχερισονίζει κάπως, χωρίς όμως να έχει τόσο έντονη την ατμόσφαιρα μυστηρίου.
Τόσο στο σενάριο αλλά κυρίως στο σχέδιο.
Δεν ήταν κακό πάντως. Το βρήκα αρκετά συμπαθητικό.
Αλλά όχι και 9.5/10.
Ένα 7άρι σαν τον Κώτσο θα βάλω

Το διάβασα γιατί είδα είναι του Pennac που τον έχω σε μια άλφα εκτίμηση απ΄τη δουλειά του στα ΛΛ.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί στερούνταν χιούμορ ο "Πίνκερτον" και ο "Μοναχικός Καβαλάρης"