NEW YORK MI AMOR (NEW YORK MON AMOUR) [ JACQUES TARDI, BENJAMIN LEGRAND, DOMINIQUE GRANGE ]

[Θρηνωδός]

 

Το New York Mon Amour αποτελεί ανθολογία τεσσάρων ιστοριών σε σχέδιο του Tardi και σενάριο των Legrand/Grange/Tardi και κυκλοφόρησε το 2012 από την Fantagraphics ως ένας από τους τόμους της Tardi Collection. Η κύρια ιστορία ονομάζεται "Tueur de Cafards" ("Cockroach Killer") και οι τρεις μικρές ιστορίες "Manhattan", "Its So Hard" και "The Killing of Hung". Όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται κατά μέρος ή εξολοκλήρου στη Νέα Υόρκη (εξού και ο τίτλος της ανθολογίας) αλλά επέλεξα ως τίτλο της παρουσίασης να βάλω αυτόν της κύριας ιστορίας που καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος.

 

 

Συγκεκριμένα, το "Cockroach Killer" πρωτοκυκλοφόρησε με τον τίτλο "Tueur de Cafards" στο περιοδικό A Suivre το 1983 και στη συνέχεια ως graphic novel από την Casterman ένα χρόνο μετά. Σε Αμερικάνικο έδαφος, η Dark Horse εξέδωσε την ιστορία σε συνέχειες υπό τον τίτλο "Roach Killer" στο περιοδικό Cheval Noir το 1990 ενώ η NBM έβγαλε και το αντίστοιχο graphic novel το 1992. Στην έκδοση της fantagraphics έχουμε νέα μετάφραση και lettering.

 

 

Το "Its so hard" εκδόθηκε το 1981 σε μια ειδική έκδοση του  A Suivre αφιερωμένη στον John Lennon και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά σε αυτή της Fantagraphics.  Το "Manhattan" εκδόθηκε αντίστοιχα σε μια έκδοση του A Suivre με θέμα την Νέα Υόρκη το 1979 και στα Αγγλικά από το RAW το 1980. Τέλος, το "Hung's Murderer" βγήκε το 1982 στο περιοδικό L'Echo des Savanes καθώς συμπεριλήφθηκε και στην ανθολογία "The Mammoth Book of Best Crime Comics" του 2008. Όλες οι ιστορίες περιέχονται στην ανθολογία "New York Mi Amor" της Casterman του 2008 η οποία αποτέλεσε βάση για αυτή της Fantagraphics καθώς δανείστηκε και το εξώφυλλο.  

 

Όλες οι ιστορίες έχουν σκοτεινή αισθητική με διάχυτο το πνεύμα αποσύνθεσης και παράδοσης. Επικεντρώνονται σε μικρούς, ασήμαντους ανθρώπους που μέσα από τις πράξεις τους καθορίζουν το αν είναι όντως τόσο μικροσκοπικοί όσο δηλώνουν. Κοινός παράγοντας ο πόλεμος, ο οποίος και εμφανίζεται είτε ως κατάλοιπο του WWII είτε ως πόλεμος του Βιετνάμ. Ακόμα και στις δύο ιστορίες που δεν γίνεται άμεση αναφορά στο θέμα αυτό, είναι ξεκάθαρο πως η ακραία συμπεριφορά των πρωταγωνιστών είναι επηρεασμένη από την περιρρέουσα πολεμική ατμόσφαιρα. Είναι γνωστό πόση έμπνευση έχει αντλήσει ο Tardi από τον όλεθρο του πολέμου σε πολλά του κόμικ, όπως συμβαίνει και εδώ. Όλα αυτά έχοντας ως υπόβαθρο την κατεστραμμένη Νέα Υόρκη των τελών '70 - αρχές '80 που βουλιάζει στον βόθρο της εγκληματικότητας, του άμετρου ρατσισμού καλυμμένου με το πέπλο του αντιμιλιταρισμού αλλά και κάθε ζοφερό επακόλουθο που επέφερε η "νίκη" των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.

 

 

Ο εξολοθρευτής κατσαρίδων είναι ένας άχρωμος και ασέξουαλ τύπος γεννημένος στα στερνά του δευτέρου παγκοσμίου και υιοθετημένος από Αμερικάνους γονείς που, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την ανιαρή ζωή του, γίνεται μέρος μιας πλεκτάνης που εμπλέκει μαφιόζους, δολοφόνους, ισχυρούς πολιτικούς  και λατινοαμερικάνους γκάνγκστερ. Το "Manhattan" είναι μια ιστορία για την ψυχολογική κατάρρευση, την κατάθλιψη και την τρέλα που οδηγεί στην αυτοκτονία, ενώ ακολουθούν οι "It's so Hard" και "The Killing of Hung", ιστορίες αφιερωμένες στον δολοφόνο του Lenon και σε μια Βιετναμέζα μάνα που ψάχνει τον δολοφόνο του γιου της στα σοκάκια του Brooklyn. Όλες οι ιστορίες εστιάζουν σεναριακά στην εκδίκηση και την εξιλέωση αλλά αυτό που θα διαρκέσει στο μυαλό του αναγνώστη είναι το άπιαστο σχέδιο, ότι καλύτερο έχει δημιουργήσει ο μεγάλος Γάλλος απ'ότι έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. 

 

 

 

Ένα στοιχείο που ο Tardi είναι μίλια μπροστά, είναι η χρωματική σύνδεση. Παρόλο που είναι κυρίως Α/Μ σχεδιαστής, παίζει με ένα ή το πολύ δύο χρώματα για να δώσει την έμφαση και την βαρύτητα εκεί που θέλει. Στην πρώτη ιστορία, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη απεικόνιση των κατσαρίδων, του βαν και της στολής απεντόμωσης με κόκκινο χρώμα σε ένα γκρι μοτίβο, ένα σαρκαστικό παραλληλισμό στο κόκκινο της Ναζιστικής σημαίας. Δεν λείπουν και τα easter eggs μιας και σε ένα κτήριο υπάρχει μια διαφημιστική πινακίδα που γράφει Spiegelman ως φόρο τιμής στον δημιουργό του Maus αλλά και ένας Alack Sinner σχεδιασμένος στο πλήθος.

 

Βίντεο της έκδοσης από την Fantagraphics

Jacques Tardi

Εργογραφία του Tardi μεταφρασμένη στα Ελληνικά

Άλλα κόμικ του Tardi

The Mammoth Book of Best Crime Comics

[GeoTrou]

Διαβάστηκε λοιπόν και αυτό το Tardi-κόμικ.

Λατρεύω τις ανθολογίες και αυτός ο τίτλος δε με απογοήτευσε. Το σχέδιο ταμάμ και το παιχνίδι με το κόκκινο στην πρώτη ιστορία, όπως αναφέρει ο Θρηνωδός, είναι αριστοτεχνικό. Από σεναριακής άποψης, περισσότερο απ' όλες ξεχώρισα την απίστευτης έμπνευσης ιστορία με τη δολοφονία του Lennon. Συνολικά, η συλλογή θα έλεγα ότι μου έδωσε αυτή την αίσθηση εγκατάλειψης και παρακμής του Taxi Driver, η οποία άλλωστε μνημονεύεται στη δεύτερη ιστορία.

Για εμένα προσωπικά, δεν είναι το καλύτερο κόμικ του Tardi, είναι αρκετά μακριά από αυτό. Επειδή όμως δεν έχει τον φρενήρη ρυθμό των άλλων νουάρ του, θα το χαρακτήριζα ως την ήρεμη δύναμη της βιβλιογραφίας του.

 

σημείωση: η Dominique Grange είναι γνωστή περισσότερο ως τραγουδίστρια και είναι η σύζυγος του Tardi.

[zade]

To διάβασα κι εγώ τα Χριστούγεννα, αλλά αν δεν έβλεπεα την παρουσίαση δεν θα έγραφα κάτι.

 

Για το σχέδιο δεν έχω να πω πολλά, είτε σου αρέσει είτε όχι, πάντως έχει αυτόν τον απίστευτο τρόπο απεικόνισης όπου ένα άκρως ρεαλιστικό σκηνικό κατοικείται από καρικατούρες. Πλήρη αντίθεση δηλαδή μεταξύ των έμψυχων όντων και των άψυχων αντικειμένων.

 

Τα σενάρια δεν είναι όλα καλά, ωστόσο η ιστορία με τον εξολοθρευτή κατσαρίδων κάλλιστα θα μπρούσε να σταθεί μαζί με τα αντίστοιχα πολιτικά θρίλερ της δεκαετίας του (3εις μέρες το Κόνδορα, υπόθεση Πάραλλαξ, marathon man κλπ ). 

 

Έχω την αντύπωση ότι απευθύνεται κυρίως σε κοινό που έχει ήδη διαβάσει κάμποσα του tardi και απλώς για λόγους συνέπειας θέλει να το διαβάσει κι αυτό.

 

Όπως και να έχει, αξίζει να διαβάσετε τουλάχιστον την ιστορία "cockroach killer". Είναι αρκετά σημαντική και εάν σας αρέσει η συγκεκριμένη θεματολογία, άκρως ενδιαφέρουσα.

[Θρηνωδός]

Γιώργο δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο είναι απ'αυτά που παίζουν για το καλύτερο κόμικ του. Μικρές ιστορίες είναι σε στιλ ανθολογίας, οπότε δύσκολα θα μπορούσαν να συγκριθούν με άλλες που δουλειές που Α) και πιο ολοκληρωμένες και μεστές είναι Β) είναι πολύ μεγαλύτερες σε μέγεθος και έχουν το χώρο να αναπτυχθούν σωστά. Π.χ. το "Μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής" ή το "Η κραυγή του λαού".

 

Παρόλα αυτά, προσωπικά και έχοντας διαβάσει εκτός από το "it was the war of the trenches" και το "run like crazy run like hell" τα περισσότερα του Ταρντί που έχουν μεταφραστεί, θεωρώ το Cockroach Killer την πιο αριστοτεχνική και ιντριγκαδόρικη δουλειά του.

 

Βέβαια από την παρουσίαση και μετά το Adele Blanc Sec ήταν το κυριότερο έργο του που διάβασα οπότε δεν είχε και μεγάλο ανταγωνισμό 

[GeoTrou]

Όλες οι ιστορίες εστιάζουν σεναριακά στην εκδίκηση και την εξιλέωση αλλά αυτό που θα διαρκέσει στο μυαλό του αναγνώστη είναι το άπιαστο σχέδιο, ότι καλύτερο έχει δημιουργήσει ο μεγάλος Γάλλος απ'ότι έχω διαβάσει μέχρι στιγμής.

 

Από αυτή τη φράση πιάστηκα και ανέφερα αυτό για το καλύτερο κόμικ του Tardi. Δεν ήξερα τι έχεις διαβάσει και πότε.

 

Συμφωνώ με τον zade στο ότι είναι ένα κόμικ που απευθύνεται κυρίως στους φαν του δημιουργού. Ταυτόχρονα όμως, ίσως σε αρκετούς να κάνει κλικ και να είναι καλή πρόγευση για τα άλλα έργα του.

[Θρηνωδός]

Το κατάλαβα. Ακόμα το πιστεύω, αναφερόμενος στο cockroach killer. Δεν έχω διαβάσει κάτι καλύτερο.

 

Αλλά ταυτόχρονα το θεωρώ άδικο να το συγκρίνω με τα υπόλοιπα λόγω κραυγαλέων διαφορών. 

[BladeRunner1992]

Η συγκεκριμένη ανθολογία ιστοριών αποτελεί τη δεύτερη επαφή με το σχέδιο του Tardi, μετά το πολύ ωραίο και ιδιαίτερο "Ομίχλη στη γέφυρα του Τολμπιάκ", που διάβασα το 2012. Εδώ, το επίπεδο μου φάνηκε λιγάκι ανώτερο, τόσο σχεδιαστικά, όσο και σεναριακά. Η πρώτη και μεγαλύτερη σε μέγεθος ιστορία, με τον τίτλο "Cockroach Killer", είναι ένα πραγματικό μαύρο αριστούργημα, εφάμιλλο αρκετών θρίλερ εκεί έξω. Περίεργη, σκοτεινή, ιδιαίτερη, μελαγχολική, κλειστοφοβική, είναι μερικές λέξεις που μου έρχονται εύκολα στο νου, για να περιγράψω και να χαρακτηρίσω την ιστορία. Σεναριογράφος και σχεδιαστής μου δημιούργησαν μια παράξενη αίσθηση και κατάφεραν ως ένα βαθμό να με αγχώσουν. Το σχέδιο φοβερό, αποτυπώνει με ρεαλισμό τη μαυρίλα, την ηθική κατάπτωση, τη μιζέρια των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στην όλη ιστορία. Επίσης, εξαιρετική μου φάνηκε η έμπνευση με το κόκκινο χρώμα. Από κει και πέρα, ακολουθούν τρεις σύντομες ιστορίες, με τους τίτλους "It's So Hard...", "Manhattan" και "Hung's Murderer", που ασχολούνται με θέματα όπως η μοναξιά, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, η εκδίκηση, η βία, γενικά το σκοτάδι που μπορεί να κρύβει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Πολύ ενδιαφέρουσες και με μπόλικο ψωμί οι πλοκές τους, ενώ το σχέδιο παραμένει φοβερό και τρομερό, αλλά σίγουρα ιδιαίτερο και μάλλον όχι για όλα τα γούστα. Γενικά, δηλώνω λάτρης των δραματικών ιστοριών νουάρ αισθητικής με στοιχεία εγκλήματος (που συνήθως ασχολούνται με δύσκολα και "ενοχλητικά" θέματα), και το συγκεκριμένο κόμικ με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ουσιαστικά για λεπτομέρειες δεν του βάζω πέντε αστεράκια στο Goodreads. Η σκληρόδετη έκδοση της Fantagraphics μου φάνηκε άψογη, οπότε χαλάλι και τα σχεδόν εικοσιένα ευρώ που ξόδεψα για να την αποκτήσω.

 

8.5/10