C'ÉTAIT LA GUERRE DES TRANCHÉES (IT WAS THE WAR OF THE TRENCHES) [ JACQUES TARDI ]

[GeoTrou]

 

 

Ανθολογία του Jacques Tardi, ένα από τα πολλά έργα του που σχετίζονται με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ιστορίες που περιέχονται, εμφανίστηκαν αρχικά στο περιοδικό (À Suivre), αρχής γενομένης το 1982, και το 1993 συγκεντρώθηκαν σ' έναν τόμο από την Casterman. Το 2010 μεταφράστηκε στ' αγγλικά από την Fantagraphics, υπό τον τίτλο It was the War of the Trenches, κερδίζοντας μάλιστα δύο Eisner Awards. Τόσο στη γαλλική, όσο και στην αμερικανική έκδοση περιλαμβάνονται είκοσι σελίδες από ένα άλλο άλμπουμ του Tardi, το Le Trou d'obus (1983).

 

Δεν υπάρχει κάποια κεντρική πλοκή. Αντιθέτως, διαβάζουμε πολλές σύντομες ιστορίες από τα χαρακώματα, χωρίς να διαχωρίζεται η μία από την άλλη. «Πρωταγωνιστές» είναι οι απλοί στρατιώτες, αυτοί που βίωναν όλα τα βάσανα του τρελού αυτού πολέμου. Κι ενώ το κόμικ επικεντρώνεται στους Γάλλους, στις σελίδες του παρελαύνουν μεταξύ άλλων Γερμανοί, Άγγλοι, Βέλγοι, αλλά και Ινδοί και Σενεγαλέζοι και Βιετναμέζοι, που πολέμησαν για λογαριασμό των Ευρωπαίων αφεντικών τους. Από την ημέρα κήρυξης της γενικής επιστράτευσης, μέχρι τη βύθιση ενός στρατιώτη στην τρέλα, ο Tardi μας αφηγείται πολλές θλιβερές ιστορίες.

 

  

 

Το σχέδιο είναι στο γνωστό στυλ του μεγάλου αυτού δημιουργού. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και πιο βρώμικο, ώστε να ταιριάζει με την ατμόσφαιρα του κόμικ. Αυτό που παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι το σεναριακό κομμάτι. Η αφήγηση γίνεται ποικιλοτρόπως, άλλοτε σαν ντοκιμαντέρ, με παραλλαγές, κι άλλοτε με απλή αφήγηση. Οι δε ιστορίες, βασισμένες σε αληθινές ιστορίες που είχε διηγηθεί στον Tardi ο παππούς του, αφήνουν ένα μεγάλο βάρος και σοβαρά ερωτήματα για την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Δεν είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, αλλά είναι ένα σπουδαίο ανάγνωσμα. Βαθμολογία: 9,9/10

[kwtsos]

Πραγματικα πολυ καλο κομικ. Σου αφηνει μετα ενα σφιξιμο και μια στεναχωρια και δεν ειναι πολλα τα κομικς που μπορουν να το κανουν αυτο. Οι ιστοριες σε συνδιασμο με το φοβερο σχεδιο του Tardi μεταφερουν την φρικη και τις κακουχιες που βιωσαν οι στρατιωτες στα χαρακωματα. Ολες τους τραγικες, απο τον στρατιωτη που τρελαινεται μεχρι τον στρατιωτη που σκοτωνεται παιρνοντας τη θεση αλλου σε αποστολη, με ανταλλαγμα λιγα χρηματα. Να το διαβασετε γιατι αξιζει και γιατι δυστυχως παραμενει ακομα επικαιρο...

[Θρηνωδός]

Όση ώρα το διάβαζα μου δημιουργούσε τα ίδια συναισθήματα που μου προκάλεσε το Έρνι Πάικ των Πρατ/Όστερχελντ και το Μάους του Σπίγκελμαν (που γράφει για το It was the war of the trenches στο οπισθόφυλλο της έκδοσης της Fanta). Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία/ταινίες/κόμικ για τους δύο μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα, όπου τα περισσότερα λένε τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Αυτό όπως τα δύο που προανέφερα μπορεί με μία-δύο σελίδες να σε βάλει τόσο μέσα στο κλίμα και την κατάντια των στρατιωτών όσο λίγα άλλα. Και εκεί φαίνεται πόσο μαέστρος είναι ο δημιουργός/οι. Συγκεκριμένα, εδώ ο Ταρντί είναι στο πικ της δημιουργικότητας του και βγάζει όλο του το μίσος για κάθε είδους σύρραξη επί χάρτου. 

 

Ένα εξαιρετικό κόμικ με έναν διαφορετικό Ταρντί τόσο στον σχεδιασμό που είναι πιο σκοτεινός, συγκεκριμένος και απεγνωσμένος (ίσως πιο συγκεκριμένος και από τα αστυνομικά του όπου κατά σύμβαση είναι λεπτομερής), όσο και στην εξιστόρηση όπου παίζει με ελάχιστους διαλόγους και περισσότερη εξωτερική αφήγηση από οτιδήποτε άλλο δικό του έχω διαβάσει. Πολύ διαφορετικό, "ευχάριστα" διαφορετικό και ας με ξένισε στην αρχή. Μικρές ιστορίες, δεν έχει ανάγκη να σε ταυτίσει με ένα συγκεκριμένο στρατιώτη για να σε δέσει συναισθηματικά, αλλά σου παρουσιάζει διάφορους που χάνουν τους εαυτούς τους ή χάνονται οι ίδιοι επιβεβαιώνοντας ότι πρώτη ζημιά του πολέμου στο είδος είναι στην ισοπέδωση της προσωπικότητας. Άνθρωποι φτάνουν να κάνουν εξαθλιωμένα πράγματα με μόνο σκοπό την επιβίωση, αυτοί που θα ήταν συμβατικά "νορμάλ" σε μια ζωή χωρίς τον πόλεμο.

 

Δεν είναι κράνος, μάχη και τάνκς. Είναι ο πιανίστας ή ίσως ένα grave of the fireflies. Αν θες πιστολίδι,ηρωισμό και αυταπάρνηση ψάξε αλλού. 

 

 

Δεν είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, αλλά είναι ένα σπουδαίο ανάγνωσμα. 

Μεγάλη κουβέντα αυτή Γιώργο και πολύ ακριβής.