Το μικρόβιο του συλλέκτη

[Θρηνωδός]

Το θέμα αυτό, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει κατά καιρούς αρκετές φορές και σήμερα με αφορμή μια συζήτηση στη λέσχη με τον αγαπητό μπλεκ-οχτυπημένο Δημοσθένη, θα εκθέσω την άποψη μου εδώ. Θα ήθελα τις γνώμες σας, τις εμπειρίες και τα λάθη που κάνατε κατά καιρούς (γιατί σίγουρα έχετε και έχω, κάνει λάθη). Μπορεί να έχει δημιουργηθεί κάποτε παρόμοιο νήμα, αλλά όσο και να έψαξα δεν το βρήκα (και δεν έψαξα επιφανειακά).

 

Δεν αμφιβάλλω ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται δεκαετίες με το αντικείμενο, έχουν ξοδέψει περιουσίες και χρόνο από την προσωπική τους ζωή για να κάνουν το χόμπυ τους πραγματικότητα. Παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου, δυστυχώς ή ευτυχώς έζησα την κατάσταση του μικροβίου του συλλέκτη στην μέγιστη έκταση της και για πολύ παραπάνω καιρό απ'όσο μπορούσα να το υποστηρίξω, είτε οικονομικά είτε εγκεφαλικά. Ως παράδειγμα, δεν θα φέρω τα κόμικς, γιατί είναι κάτι με το οποίο άρχισα να ασχολούμαι "συστηματικά" τον περασμένο Δεκέμβριο. Θα εστιάσω στα βινύλια, στα οποία ισχύουν οι ίδιοι πάνω κάτω άγραφοι κανόνες, γιατί η συλλογή είναι συλλογή ανεξαρτήτως του αντικειμένου αυτού καθεαυτού. Άρχισα να ασχολούμαι με την συλλογή βινυλίων από αρκετά μικρή ηλικία, κοντά στα 12, όπου ρουφούσα κάθε πληροφορία σαν σφουγγάρι. Από άρθρα, βιβλία και ίντερνετ μέχρι γνώμες και συζητήσεις ώρες επί των ωρών με άτομα γνώστες που ευτυχώς δεν είχαν πετριά της εκλεκτότητας που δίνει η ειδικευμένη γνώση απέναντι στον καινούργιο και άβγαλτο. 

 

Όσο περνούσαν τα χρόνια, τα γούστα μου άλλαξαν και έβαζα στόχο όλο και πιο ακριβά και δυσεύρετα κομμάτια (για τον χ ,ψ λόγο που δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ). Πάντως μέσες άκρες τα ιδιώματα είναι τα ίδια: ένα μικρό τυράζ, ένας έμπορος που κράτησε για δεκαετίες στοκ κρυμμένο για να μεταβάλει την αγορά, ένα τυπογραφικό λάθος, μέχρι και η διαφορά στην απόσταση μεταξύ δύο γραμμάτων στην εκτύπωση του label του δίσκου επηρεάζουν την τιμή. Αυτό με έβαλε σε μια διαδικασία να στοχεύω πράγματα τα οποία κόστιζαν υπερβολικά αρκετά χρήματα, όντας πραγματιστικά "τυφλός" στην μεγαλύτερη εικόνα. Αυτή είναι μια παγίδα στην οποία έπεσα ουκ ολίγες φορές, κυνηγώντας π.χ. ένα βινύλιο 50 ετών που κυκλοφορούσε σε 1000 κομμάτια σε όλο τον κόσμο, όταν μπορούσα να πάρω μια αντίστοιχη επανέκδοση με το 1/30 της τιμής. Δεν συζητάω προφανώς για πρακτική διαφορά (κάποιοι δίσκοι ακούγονται καλύτερα λόγω υλικού, πρέσας, εργοστασίου και αξίζουν το κάτι παραπάνω αν έχεις ένα ηχοσύστημα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστά τους) αλλά για ιδεατή. Στα μάτια μου, ως συλλέκτης, έπρεπε απλά να έχω αυτό το αντικείμενο, γιατί μετά δεν θα το είχε ο άλλος και αυτό με διαφοροποιούσε υποσυνείδητα. 

 

Και εδώ ακριβώς έγκειται η παγίδα. Όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία όχι μόνο να χάνεις το δάσος και να βλέπεις το δέντρο, αλλά να χάνεις ακόμα και το δέντρο, η κατάσταση παίρνει μια άσχημη τροπή. Μπαίνεις σε τρυπάκι να αγοράζεις για να έχεις και όχι για να χρησιμοποιείς. Όσο αστείο είναι να αγοράσεις ένα δίσκο και να μην το βάλεις να παίζει για αυτή την απειροελάχιστη ζημιά που θα πάθει, άλλο τόσο είναι να αγοράσεις ένα κόμικ και να μην το διαβάζεις επειδή ανοίγει η ράχη του και καταστρέφεται. Στο κάτω κάτω, είναι πλαστικό και χαρτί. Δεν αντιλέγω ότι κάποιες φορές (οι οποίες πρέπει να είναι λίγες) θα χτυπήσεις κάτι που δεν θα βρεις άλλη ευκαιρία να αποκτήσεις, αλλά όταν αυτό τίνει να γίνεται η νόρμα και όχι η εξαίρεση, μόνο σε φθείρει. Το θέμα δεν είναι οικονομικό. Είτε έχεις τα λεφτά να αγοράζεις ένα κόμικ των 150 - 200 ευρώ κάθε μέρα είτε μία φορά στην πενταετία, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Δεν παύει να είναι ένα αντικείμενο, του οποίου εν τέλει πληρώνεις την ανάμνηση της αγοράς παρά οτιδήποτε άλλο. Έτυχε κάποτε να κάνω μια πολύ χρήσιμη κουβέντα με έναν άνθρωπο (είχε γράψει και ένα άρθρο για την αρρώστια του συλλέκτη αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το βρω) ο οποίος μάζευε βινύλια για 35 χρόνια. Η συλλογή του ήταν από τις καλύτερες στον κόσμο και πραγματικά άξιζε όχι μία αλλά πολλές περιουσίες. Την είδα με τα μάτια μου και είχα χαζέψει για αρκετή ώρα. Αυτός λοιπόν, έφτασε σε σημείο να τα πουλήσει ξαφνικά όλα. Δεν λέω ότι θα έπρεπε να το κάνει, αλλά προσωπικά μου αφήνει τροφή για σκέψη το ότι το έκανε, γιατί ξέρω ότι τους δίσκους του τους αγόραζε έναν έναν με αγάπη και αφοσίωση. 

 

Βάλτε λοιπόν όπου δίσκος την λέξη κόμικς και αναλογιστείτε. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι τα παραπάνω αποτελούν προσωπική άποψη και δεν έχουν σκοπό να κρίνουν κανέναν, μιας και εγώ ο ίδιος δεν σταμάτησα να συλλέγω δίσκους ή κόμικς. Το κείμενο στοχεύει περισσότερο σε νέους ανθρώπους που μέσω της εμπειρίας μου τα τελευταία 11 χρόνια μέσα σε αυτή την, ευχάριστη στο μεγαλύτερο ποσοστό, διαδικασία, παρακινώ τώρα στο ξεκίνημα των συλλογών τους να αναρωτηθούν. Αξίζει να πάρω κάτι για να πω ότι το έχω ενώ με τα ίδια χρήματα αγοράζω 10 πράγματα παραπάνω; Αξίζει τον κόπο να θυσιάσω καταστάσεις που ίσως δεν θα ξαναέρθουν για τον ίδιο λόγο; Καταστάσεις από το να κεράσω μια μπύρα ένα φίλο που έχω να δω καιρό μέχρι να πάω ένα ταξίδι που ίσως αργότερα να μην μπορώ. Έχοντας κάνει παρόμοια λάθη παλιότερα, λέω με πλήρη επίγνωση ότι δεν αξίζει. Να αγοράζουμε κόμικς ναι, να αγοράζουμε ότι μας κάνει να γουστάρουμε βασικά. Αλλά να το κάνουμε γιατί μας ευχαριστεί και το μοιραζόμαστε ακόμα και με τον εαυτό μας, και όχι για να το κλειδώσουμε πίσω από μια βιτρίνα και να το χαϊδεύουμε κάθε φορά που φοβόμαστε ότι ίσως δεν ήταν και σωστή επιλογή. Γιατί στο κάτω της γραφής, η ανάμνηση είναι ανεκτίμητη και το υλικό ευτελές. 

 

Για να ελαφρύνω το κλίμα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έγραψα τα παραπάνω για τον Bati που μαραζώνει για τις φάλαγγες (αστειεύομαι βεβαίως βεβαίως)

 

Ποιες είναι οι απόψεις σας; Μοιραστείτε με εμάς τους υπόλοιπους πονεμένους μια αναζήτηση σας. Καταφέρατε, ενώ σας είχε κυριεύσει, να αποβάλετε το μικρόβιο αυτό;

 

Discuss.

 

Αν το θέμα κριθεί καταλληλότερο για γενική συζήτηση, ας μεταφερθεί. Το έβαλα εδώ γιατί εν κατακλείδι αποτελεί μια μελέτη της ψυχολογίας ενός κομιξά/δισκά/γραμματοσημάκια και πάέι λέγοντας.

[GeoTrou]

Ίσως η άποψή μου δεν έχει τόση βαρύτητα για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν είμαι συλλέκτης. Δε με ενδιαφέρει να έχω την πρώτη έκδοση του τάδε κόμικ, γιατί πιθανώς με καλύπτει η δεύτερη ή η αντίστοιχη ξενόγλωσση. Ούτε έχω τόσες αναμνήσεις από κόμικς (όπως διάφοροι μεγαλοκαρχαρίες εδώ μέσα ) ώστε να ψάχνω μανιωδώς κάποιο τεύχος. Αγοράζω κόμικς για να ψυχαγωγηθώ.

 

Για όσους όμως ανήκουν στην κατηγορία αυτή, τους καταλαβαίνω απόλυτα. Κάπου είχα διαβάσει ότι είμαστε αυτοί που είμαστε λόγω των αναμνήσεών μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι ένιωθα όταν τ' ανήλικα ματάκια μου έβλεπαν στήθη και σκοτωμούς στο 9. Η αναβίωση αυτών των συναισθημάτων, έστω και κατά ένα μέρος, μέσα από την αγορά/ανάγνωση των αντίστοιχων τευχών, σήμερα, έχει μεγαλύτερη αξία για μένα. Ταυτόχρονα όμως, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι μιλάμε για αντικείμενα. Δεν θα έπρεπε να αποτελούν τη μόνη μας έννοια. Κι επειδή αναφέρεις τα ταξίδια, να πω ότι θα προτιμούσα να δώσω 200€ για ένα ταξίδι στην Ανγκουλέμ ή τη Βενετία, παρά να τα δώσω για ένα υπερσπάνιο κόμικ.

 

Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ σε ένα γεγονός που είχε γίνει στη Λέσχη, παρόντων και κάποιων άλλων συμφορουμιτών. Ένας περίεργος τύπος, που πουλούσε έργα τέχνης ή κάτι τέτοιο, θεωρούσε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αληθινοί συλλέκτες κόμικς, μόνο και μόνο γιατί το πιο ακριβό κόμικ που μπορεί να βρεθεί θα είναι κάποιο Μίκυ Μάους ή ΚΟΜΙΞ των 200€, ενώ στο εξωτερικό τα μηδενικά στο τέλος είναι περισσότερα. Και με μεγάλη απλότητα, ο ένας εκ των δύο άλλων παρευρισκόμενων απάντησε το εξής: "Μα είναι απλά χαρτί". Δεν αναφέρω ποιος είναι, γιατί μπορεί να του επιτεθούν τίποτα μασκοφόροι Ντισνεάκηδες και την βλασφήμια του.

 

Ίσως είναι λίγο αντικρουόμενα όσα έγραψα, αλλά νομίζω ότι και το ίδιο το θέμα είναι δύσκολο να καθοριστεί.

[Kabuki]

τι ευαίσθητο θέμα πηγες κι επιασες νυχτιατικα!

Προφανως όσοι έχουν κάποιο χόμπι που σχετίζεται με αντικείμενα αποκτουν κάποιο φετιχισμό (μικρότερο ή μεγαλύτερο αναλόγως το άτομο) σε σχέση μ αυτα. Το ζήτημα περί ψυχολογικής ανάλυσης του φετιχισμου ειναι βαθύ και δεν ειμαι σε θέση αυτη τη στιγμή μετα τόσες ωρες δουλειας να το πιασω παραπάνω.

Ας πω όμως ορισμένες σκέψεις, με αφετηρία αρχικά απο μενα.

Δε με θεωρώ ακριβως συλλέκτρια. Μ αρεσει να διαβαζω κομικς και δεν τα έχω όλα όσα θα θελα σε φυσική μορφή. Αν δε μου φτανουν τα χρήματα θα ιεραρχήσω τις αναγκες μου για να πάρω κόμικς ή να χαλάσω τα λεφτα μου σε κάτι άλλο που το  θεωρω πιο αναγκαίο.

Φυσικά και προτιμω τη φυσική μορφη των κομικς απο την ηλεκτρονική. Άλλη αίσθηση ρε παιδί μου! Και όσο πιο καλή η έκδοση, τόσο πιο ωραίο το αισθητικό αποτέλεσμα - φαίνεται καλύτερα το σχέδιο, αν είναι αναγλυφο ένα εξωφυλλο υπάρχει και ακομα μεγαλυτερη χαρα της αφης, δεν το συζητάω δε για τη χαρα να βλέπω καθημερινά τη βιβλιοθήκη μου γεματη με κόμικς που γουσταρω. Φυσικά κι ειμαι και γω αρρωστάκι, απλά προσπαθω να το έχω under control

Θαυμάζω όσους νοιαζονται πολύ λιγότερο για την κατοχή των κόμικς απ ότι για την αναγνωση τους. Καταλαβαίνω όμως κι αυτους που θέλουν να έχουν τη θυμηση αυτου που διαβασαν και σε φυσική μορφή, στην καλυτερη φυσική μορφη που μπορει να αντεξει η τσεπη τους

Φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν τα κόμικς τους στη μορφη που τα πρωτοδιαβασαν και για τον χ ή ψ λόγο έχουν χαθει - αμα τα βρισκουν και τα αντεχει η τσεπη τους μαγκια τους!

 

Προσωπικά η σπανιότητα μ αφήνει αδιάφορη, προτιμω να εστιάζω στην ποιότητα. Όχι ότι θα με χάλαγε το να εχω στην κατοχή μου ενα σπανιότατο και πανακριβο τευχος - δε θα το έβλεπα όμως σαν κομικ πλεον, αλλά σαν περιουσιακό αντικείμενο που καποια στιγμη θα πουληθεί για να γινει πολλά μη σπανια κόμικς και άλλα πράγματα

Σε γενικές γραμμες δε συμπαθω λογικές "επενδυσεων" σε σπανια αντικείμενα, δε θεωρώ ότι ανήκουν στην ίδια κουλτουρα με το παθος των αναγνωστων των κομικς

Για τα υπογεγραμμενα τωρα, που ειναι κι αυτα ένα μεγάλο κεφαλαιο της "αρρωστιας" των συλλεκτων, αναγνωρίζω την αξία τους πολυ περισσότερο όταν ειναι κάποιος παρων στην υπογραφη και του θυμίζει τη συναντηση με τον καλλιτεχνη

Eπίσης να προσθεσω ότι θέλω τα αντικείμενα που έχω στην κατοχή μου να τα χρησιμοποιω, δεν θα μπορουσα να τα έχω φυλακισμενα στις ζελατινες τους

 

αυτά τα λίγα προς το παρον

και κατι απο Crumb που ταιριαζει πολυ με το θεμα της συζητησης

[archon]

Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή μας, έτσι και σε αυτό, η υπερβολή βλάπτει!

 

Είμαι 43 και θεωρώ τον εαυτό μου συλλέκτη, από μικρό παιδί...

Σε όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα, ίσως και ασυναίσθητα, υπήρχε η συλλογή διαφόρων αντικειμένων, με ίσως κάποια μικρά διαλείμματα:

Υπολογιστές, κονσόλες, κόμικς, παιχνίδια, νομίσματα κ.α.

 

Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να συλλέγω πράγματα που με ενδιαφέρουν και μου χαρίζουν ευχαρίστηση...

Με ιντριγκάρει αφάνταστα το γεγονός να κατέχω ένα και μοναδικό αντικείμενο, αλλά ξέρω μέχρι που φτάνει η τσέπη μου. Αν πέσει μπροστά μου σε κάποια λογική τιμή, έχει καλώς. Σε καμιά περίπτωση όμως, δε θα χαλάσω χρήματα να το αγοράσω, εις βάρος κάποιας άλλης οικογενειακής δραστηριότητας ή κάποιου άλλου αποκτήματος που είναι πιο χρήσιμο ή επείγον...

 

Το πρώτο πράγμα που με κάνει να θέλω να αποκτήσω πολύ ένα αντικείμενο, είναι η νοσταλγία... Αν είχα κάτι από μικρό παιδί και το έχασα στην πορεία της ζωής μου, το να το ξαναβρώ και να το κρατήσω στα χέρια μου, μου δημιουργεί από τα δυνατότερα συναισθήματα που έχω νιώσει...

Μερικά από αυτά τα έχω βρει.... Κάποια είναι ακόμα διαθέσιμα στο Internet, αλλά η τιμή τους είναι απαγορευτική...

Περιμένω ίσως ένα ΚΙΝΟ ή ένα στοίχημα, για να διαθέσω μέρος των χρημάτων για την απόκτησή τους...

 

Το να πάρεις κάτι και να το βάλεις στην ντουλάπα (δηλ. στην αχρηστία), είναι αναπόφευκτο, κατά την άποψή μου...

Έχω πολλα παιχνίδια '80s και '90s και πολύ απλά, δεν είναι δυνατό να έχω πρόσβαση σε όλα, κυρίως λόγω του όγκου τους... Μοιραία, δεν τα ευχαριστιέμαι όσο θα ήθελα, και παραμένουν στοιβαγμένα, για την περίπτωση, όταν και άν μπορέσω να φτιάξω ένα game room, να μπουν και αυτά στις προθήκες τους.

Το ίδιο και με τα κόμικς... Λόγω χώρου, δε μπορώ να σηκώσω την τάδε ντάνα, για να διαβάσω το κόμικ που θέλω... Άλλωστε, δε θυμάμαι που βρίσκεται ακριβώς... (ΟΚ είναι θέμα χωροταξίας... Αν είχα εύκολη πρόσβαση, φυσικά και δε θα το καμάρωνα μόνο στο ράφι)...

 

Ναι, έχω σκεφτεί κάποια στιγμή, κοιτάζοντας τα λυγισμένα από το βάρος ράφια, "είναι απλά χαρτί"...

Όμως, όπως είπα πριν, είμαι μεγαλωμένος με αυτά τα πράγματα και ευτύχησα το να έχω πολλά κόμικς σωσμένα από την παιδική μου ηλικία...

Τα nostalgia glasses είναι για τα καλά βαλμένα στα μάτια μου και μάλλον δε θα βγουν ποτέ... Πάντα θα επιθυμώ το ένα και μοναδικό, αλλά δε θα πέσω ποτέ στα σκληρά ναρκωτικά, αν δε το σηκώνει η τσέπη μου...

 

Υ.Γ. 1: Στο σκίτσο που παράθεσε η kabuki, κάπου είδα τη γυναίκα μου!

Υ.Γ. 2: Δύσκολοι καιροί για συλλέκτες...

 

 

Kudos! Εξαιρετικό θέμα!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 17, 2015 από archon

[kwtsos]

Ορισμενες σκεψεις και απο μενα :

 

(καθαρα προσωπικες αποψεις, no offense )

 

Πιο πολυ με θεωρω αναγνωστη παρα συλλεκτη. Δεν λεω, υπαρχουν λιγα κομικς (πχ καποια Hellblazer) που παρολο που τα ειχα διαβασει θελησα να τα αγορασω για να τα εχω στη βιβλιοθηκη μου και να τα διαβασω σε χαρτι, που οπως και να το κανουμε ειναι ανωτερη εμπειρια καθως εμπλεκονται ολες οι αισθησεις. Ακομα και η οσφρηση ! Επισης εχω παρασυρθει σε αψυχολογητες αγορες επειδη κατι μου γυαλισε σε κομικσαδικο, αλλα λιγες φορες και χωρις να ξεφυγω πολυ.

 

Απο την αλλη δεν θα με χαρακτηριζα ιδιαιτερα νοσταλγικο τυπο, οποτε δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο κατι της υφης "το διαβαζα παιδι, τι ωραια που θα ταν να το εχω στη βιβλιοθηκη μου". Επισης δεν με ενδιαφερει το να συμπληρωνω σειρες οσο το να τις διαβαζω αν αξιζουν τον χρονο μου. Ειδικα αν ειναι μεγαλες. Σιγουρα δεν θα εμπαινα ουτε στον κοπο ουτε θα εριχνα χρημα για να βρω εκεινο-το-ενα-τευχος. Δεν ειμαι απο αυτους που λενε οτι τα κομικς ειναι τυπωμενο χαρτι και τιποτα παραπανω καθως τα κομικς ειναι εργα τεχνης. Απο την αλλη ομως μπορω να πω οτι προσωπικα δεν ενδιαφερομαι να εχω σπανια κομικς. Οι καιροι ειναι δυσκολοι και η μικρη συλλογη μου προτιμω να εχει κομικς που μου αρεσουν. Επισης, δεν μπορω παρα να ειμαι αντιθετος σε εμπορευματικες λογικες που υπαγορευουν την αγορα κομικς, το καταχονιασμα τους για χρονικο διαστημα και το μοσχοπουλημα τους αργοτερα ως "συλλεκτικα". Βεβαια και οσοι ασκουν τετοια σπορ βρισκουν και τα κανουν, αφου υπαρχουν προθυμοι, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.

 

Οσον αφορα τα υπογεγραμμενα, αν εισαι εκει, να πεις δυο κουβεντες, να βγαλεις μια φωτογραφια μαζι με τον δημιουργο αν θες τοτε μετρανε και μαλιστα πολυ καθως λειτουργουν σαν ενθυμια μια ωραιας στιγμης που συναντησες εναν δημιουργο που θαυμαζεις. Για μενα αν δεν ειμαι εκει, το να παρω κατι υπογεγραμμενο εχει την ιδια αξια με το να το παρω ανυπογραφο. Ποιο θα ειναι μετα το ενθυμιο που θα μου αφηνει ; Την φορα που ξεπαραδιαστηκα για ενα κομικ με μια τζιφρα ;

 

Αυτες οι λιγες σκεψεις απο μενα, σημερα πριν παω για εξεταστικη. Αν θυμηθω κατι ακομα θα επανελθω δριμυτερος

[tik]

Και οι δικές μου σκόρπιες σκέψεις.

 

1. Η συλλογή οποιουδήποτε αντικειμένου είναι ένας λίγο ακατανόητος ψυχαναγκασμός. Απαραίτητος όμως. Είναι κάτι που προσφέρει άγχος και εμμονές, όταν δεν έχεις αυτό που θέλεις και  ταυτόχρονα ηδονή όταν το αποκτήσεις. Ίσως μας βοηθά να (νομίζουμε ότι) βάζουμε σε μια τάξη το χάος του κόσμου-κι άλλα πράγματα το κάνουν αυτό.

 

2. Με βάση τα παραπάνω δεν είναι απαραιτήτως σημαντική η ουσία (το περιεχόμενο πχ των κόμικς) αλλά η ίδια η συλλογή ως σύνολο αντικειμένων. Και γι΄αυτό δεν είναι απαραίτητο να διαβάζεις, να ακούς ή να παίζεις τη συλλογή σου. Σου αρκεί να υπάρχει.

 

3. Σε δεύτερο επίπεδο προφανώς είναι καλό να συλλέγεις κάτι που σου αρέσει. Πάντως αν συλλέγεις πχ το Μίκυ Μάους δεν θα κρατήσεις μόνο τις ιστορίες που σου αρέσουν αλλά όλα τα τεύχη. Αυτό είναι ο κανόνας, φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και φυσικα παίζει μεγάλο ρόλο η νοσταλγία, οι αναμνήσεις, το περιεχόμενο  κλπ κυρίως σαν εκκίνηση για τη συλλογή. Πάντως υπάρχει κόσμος που μαζεύει με την ίδια μανία ευτελή αντικείμενα όπως πέτρες ή χαρτοπετσέτες.

 

4. Όπως είπε κι ένας μεγάλος, όλα τα πράγματα στη ζωή είναι φτιαγμένα από χαρτί εκτός από το χαρτί που είναι φτιαγμένο από ξύλο (το έχω ξαναγράψει κάπου αυτό αλλα δεν θυμάμαι πού). Ωστόσο, όταν μιλάμε για βιβλία ή κόμικς δεν είναι "απλώς χαρτί". Με την ίδια λογική ένας πίνακας είναι απλώς πανί και ο Παρθενώνας είναι στοιβαγμένες πέτρες και μάρμαρα. Αλλά και ένα μπουκάλι ουισικι είναι νερό και κάτι ακόμη. Ο πολιτισμός μας έχει ξεφύγει από την απλή χρηστική αξία ενός αντικειμένου. Κάθε προϊόν σήμερα έχει την υπεραξία που του προσδίδουν οι νόμοι της αγοράς είτε πρόκειται για ένα οτ κιτίρ φόρεμα είτε για ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης είτε για ένα αντικείμενο τέχνης. Τώρα θα μου πεις ότι πρέπει να αναλύσουμε με βάση ποιες συμβάσεις προστίθεται αυτή η υπεραξία. Μπορούμε να το κάνουμε. Δεδομένο παραμένει ότι προστίθεται.

 

Άλλες σκέψεις δεν μου έρχονται τώρα.

[AARDVARK]

 

 

1. Η συλλογή οποιουδήποτε αντικειμένου είναι ένας λίγο ακατανόητος ψυχαναγκασμός. Απαραίτητος όμως. Είναι κάτι που προσφέρει άγχος και εμμονές, όταν δεν έχεις αυτό που θέλεις και  ταυτόχρονα ηδονή όταν το αποκτήσεις. Ίσως μας βοηθά να (νομίζουμε ότι) βάζουμε σε μια τάξη το χάος του κόσμου-κι άλλα πράγματα το κάνουν αυτό.

 

 

O Φρόυντ παντως ειχε βρει σχεση μεταξυ των μη ελεγχο των εντερικων λειτουργιων ως μωρα με το παθος του συλλεκτισμου ως μεγαλοι.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2015 από AARDVARK

[deadneighbours]

Νομιζω ότι όταν καποιος αρχιζει να συλλεγει κατι το κανει παντα με κανονα την τσεπη του.Και εγω συλλεγω βινυλια και αγοραζω και κανενα κομικς αλλα παντα μεχρι εκει που μπορω.Ο καλυτερος κανονας για να μην ζορίζεσαι είναι ότι αν δεν εχεις λεφτα δεν βγαινεις για αγορες,γιατι φαντασου να πας να αγορασεις κανενα βινυλιο η κανενα κομικς και να πετυχεις κανενα διαμαντι και να μην εχεις να το αγορασεις?

[nickzark]

Παν μετρον αριστον που λεγανε και οι αρχαιοι.Και εγω πχ αγοραζω κομικς η σπανια καποιο βινυλιο αλλα δεν το παρακανω.Απο εκει και περα ομως με θεωρω συλλεκτη.Απο την στιγμη δηλαδη που δεν τα πεταω και  γουσταρω να παρω και αλλα  και να τα προσθεσω - μαζεψω στα ιδη υπαρχον αντικειμενα..Δεν ειναι απαραιτητο η συλλογη να ειναι 500 περιοδικα ξερω εγω.συλλογη μπορει να ειναι και τα 20 περιοδικα.Η θεληση μετρα να παρεις , το ενδιαφερον για αυτα  αλλα και το γεογονος οτι  τα μαζεψεις.

[batigoal]

Για να ελαφρύνω το κλίμα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έγραψα τα παραπάνω για τον Bati που μαραζώνει για τις φάλαγγες (αστειεύομαι βεβαίως βεβαίως)

:lol:   ενταξει μωρε, σιγα που μαραζωνω

 

Το ολο ζητημα, προκυπτει κυριως απο το γεγονος το οτι ενω ειναι ενα κομικ

που το ψαχνω εδω και χρονια, δεν το εχω βρει ποτε!

 

Ουτε ακριβα, ουτε φθηνα!

Ουτε σε καλη κατασταση, ουτε σκωροφαγωμενο!

 

Απο εκει προερχεται η τρελα μου με το συγκεκριμενο!

(φυσικα το ολο σουσουρο προξενειται και απο τα συνεχη πειραγματα του Φλοκ και οχι μονο)

 

Ο ενας και μοναδικος λογος που δεν το αγοραζω στα Αγγλικα, ειναι επειδη εχει γραφτει στα Γαλλικα.

Αφου δεν γνωριζω Γαλλικα θα περιμενω την στιγμη που θα το βρω στα Ελληνικα, ως τα γεραματα δλδ

Δεν εχω καμια καψα να βρω την εκδοση της Βαβελ επειδη δεν θελω να το παρω σε ξενη εκδοση.

Ουτως ή αλλως, περισσοτερα κομικ εχω σε ξενες εκδοσεις

 

Σχετικα με το θεμα της συλλεκτικοτητας τωρα, δεν νομιζω οτι εχω ιδιαιτερα το μικροβιο.

Σιγουρα πολλα κομικ, δεν μου ειναι ευκολο να τα αποχωριστω, αυτο ομως δεν εχει

να κανει με την συλλεκτικη τους αξια, περισσοτερο θελω να ξερω πως ειναι "εκει"

και με περιμενουν να τα διαβασω ανα πασα ωρα και στιγμη!

Εχει δηλαδη να κανει με την αγαπη που εχω για την ιστορια, αυτη καθ' αυτη.

 

Αυτος ειναι και ο λογος, που οτι κομικ απο την συλλογη μου θεωρω πως δεν θα θελησω

να ξαναδιαβασω, απλα το πουλαω και αγοραζω κατι αλλο με τα χρηματα που θα μου γυρισουν!

 

Αν ειχα τον χρονο, θα ηθελα να διαβασω χιλιαδες κομικ και βιβλια, δυστηχως ομως,

η μηχανη που παγωνει τον χρονο, δεν εφευρεθηκε ακομα

 

Κλεινοντας θα γραψω πως θεωρω των εαυτο μου πολυ περισσοτερο αναγνωστη, παρα συλλεκτη!

Ας πουμε κατι σαν 85% προς 15%

 

[petross21]

Κι εμένα στους αναγνώστες με συγκαταλέγω, καθώς, προτιμώ χίλιες φορές, να πάρω 20 κόμικς τα οποία θα ευχαριστηθώ, παρά να έχω 1 το οποίο δε θα τολμώ να ανοίξω λόγω της σπανιότητάς του και των χρημάτων που έδωσα για να το αποκτήσω. Βέβαια, από τη στιγμή που κρατάω τα κόμικς που διαβάζω και χαίρομαι όταν μεγαλώνει η συλλογή μου είμαι αναπόφευκτα και συλλέκτης. Δεν είμαι, όμως, συλλέκτης με την έννοια ότι θα προτιμήσω να πάρω το Μίκυ Μάους #1 και κανένα άλλο κόμικ για όλο το 2016-17, αντί να πάρω πληθώρα πολύ φτηνότερων και ωραίων περιοδικών τύπου Μίκυ Μάους, Ντόναλντ, ΚΟΜΙΞ, Περιπέτεια, Ποπάϋ κτλπ.

 

Πάντως, συγχαρητήραι για το άρθρο Θρηνωδέ! Φοβερός! 

[Angel.tze]

Ουτε εγω θα έλεγα οτι θα ήθελα να γίνω συλλέκτης ποτε μου. Δεν βρίσκω τον λόγο να το κανω αυτο. Υπαρχουν πολλές επανεκδόσεις, οι οποίες μπορούν να μου προσφέρουν την χαρα της ανάγνωσης. Το οτι συλλέγω κάποιες σειρές, δεν σημαίνει οτι οπωσδήποτε ενδιαφέρομαι να αποκτήσω το ΚΟΜΙΞ 1# ή οτιδήποτε σχετικό. Τωρα, για τους μεγάλους συλλέκτες, το κατανοώ και ίσως μαλιστα να συμφωνώ με την σκέψη τους, απλά δεν θα με ενδιέφερε να τους ακολουθήσω σε αυτο το "παιχνίδι". Εξάλλου, οταν έχεις ενα παμπάλαιο κόμικ, φοβάσαι μην το ανοίξεις και πέσει κανα φυλλο. Δεν θα ´ηθελα να το εχω μέσα στη βιβλιοθήκη μου και να το κοιτάω και απλά να το καμαρώνω μονο και μονο επειδή το εχω. Θελω να το αγγίξω, να το ξεφυλλίζω, να το νιώσω, να γελάσω με τις ιστορίες μέσα. Το οτι θα καμαρώνω που θα βρίσκεται στη συλλογή μου, ειναι δευτερο στα κριτήρια μου. Με λίγα λογια, συμφωνώ με τους περισσότερους παραπάνω.

[Indian]

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι κακό να είναι κάποιος συλλέκτης...!

Πάντα όμως,όπως και σε όλα τα πράγματα στην ζωή,θα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο...!

 

Μου αρέσει να μπαίνω στο σαλόνι και να βλέπω την βιβλιοθήκη μου να σφύζει από κόμικς...!Με κάνει να αισθάνομαι πολύ όμορφα...!Είναι το ναρκωτικό μου,με το οποίο ντοπάρομαι και μπορώ να συνεχίσω την ημέρα μου όσο πιο καλά μπορώ...!Εννοείται ότι θέλω να την γεμίσω περισσότερο,με κόμικς βέβαια που μου αρέσουν και που θέλω να διαβάσω ξανά και ξανά κι όχι με ό,τι φυλλάδα πέσει στα χέρια μου...!Δεν θα μπω όμως στην διαδικασία να τα βάλω όλα ανεξαρτήτως σε ζελατίνα,να μην τα διαβάζω,να παίρνω δύο Μίκυ Μάους τον μήνα,μόνο και μόνο για να διαβάζω το ένα και το άλλο να το βάζω στην φορμόλη...!Και φυσικά δεν θα δώσω έναν ολόκληρο μισθό (γύρω στα 480€ δηλαδή ) για να αποκτήσω ένα υπερσπάνιο τεύχος,μόνο και μόνο για να λέω πως το έχω...!

 

Το να έχεις μία συλλογή από οτιδήποτε πιστεύω ότι είναι κάτι ευγενές κι ένα χόμπυ που σε ξεκουράζει και σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματα που έχεις...!Περνάς καλά την λίγη ώρα που κάνεις να διαβάσεις ένα κόμικ...!Περνάς όμως καλά και την,περισσότερη,ώρα που ασχολήσε με την τακτοποίηση,τον καθαρισμό και την καταμέτρηση της συλλογής σου...!Αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνεται κι όλη την ημέρα...!

 

Το μέτρο λοιπόν είναι αυτό που και στην περίπτωσή μας διαχωρίζει τον συλλέκτη από τον παρανοϊκό...!

 

[φλοκ]

M αρέσει αυτό το θέμα που ανέβασε ο Αλέξανδρος

 

Μ αρέσει πολύ ,γιατί θίγει μια κατάσταση στην οποία εμπλεκόμαστε οι περισσότεροι από τα μέλη του GC και της Λέσχης .

 

Ολα όσα γραψατε παραπανω με καλύπτουν και πολλά απ αυτα θα τα έγραφα κι εγώ.

 

Η αιτία για την κουβέντα που είχαμε στη Λέσχη πάνω στο θέμα και που απ ότι φαίνεται αποτέλεσε και την αφορμή του παρόντος ,ήταν η κατα γενική ομολογία ,αύξηση που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό -μετά την επιβολή capital controls- στις τιμές των κομικς.

 

Πανω σ αυτό μπήκαν θέματα όπως πόσα χρήματα είναι διατεθιμένος να πληρώνει κάποιος για να κάνει το κέφι,πάθος ψώνιο ,ψυχαναγκασμό του -βάλτε όποια λέξη θέλετε- και πόσο στην τελική του κοστίζουν οι αναμνήσεις του ,γιατί όπως πολύ σωστά γράφτηκε πιο πάνω ,για πολλούς αυτό είναι το κίνητρο της όποιας συλλογής.

Τι σημαίνει συλλέκτης και διαφορα άλλα σχετικά.

 

Αυτο που κατέθεσα στην κουβέντα σαν προβληματισμό (μου) είναι το κατα πόσο έχουμε την ωριμότητα ,συλλέκτες ή "συλλέκτες" ,να συνδέσουμε το πάθος μας με την πραγματική ζωή .

Παραδειγμα 1 που με αφορά : το κόστος ενος τευχους Μπλεκ Α Περιόδου έιναι κατα μέσο όρο στα 10 euro και μπορεί να φτασει και μέχρι τα 30.Την ίδια στιγμή στην πραγματική ζωή υπάρχουν πολλές χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα μας που με αυτό το ποσό περνούν μια βδομάδα.

Παραδειγμα 2 :Τα 200-300  euro που μπορει κάποιος να δώσει το μηνα για αγορά κομικς είναι για αρκετους πλέον ένας μισθός ή ενα ταμείο ανεργίας κ.λ.π.

Θα μου πείτε ,πολύ σωστά , οτι δεν έχουν όλοι την ίδια αγοραστική δύναμη ,εισόδημα,μισθό κ.λ.π  και οτι σε τελική αναλυση ο καθένας διαθέτει τα χρήματα του όπως εκείνος αποφασίζει και τον ευχαριστεί και δεν μου(μας) πέφτει λόγος.Σωστά !

 

Δεν είμαι σίγουρα εγώ αυτός που είναι σε θεση να κρίνει πως διαθέτει καποιος τα χρήματα του.Εχω βρεθεί κι εγώ στη θέση του να χώνω χρήματα για το ψώνιο μου -ειδικά τον πρωτο εναμισυ χρόνο είχα ξεφύγει- αλλα και τώρα ακόμα κάποιες φορές.

 

Απλά σκέφτομαι μήπως όλο αυτό που συμβαίνει με τις υψηλές τιμές που πωλούν οι έμποροι και αγοράζουν πρόθυμα καποιοι συλλέκτες ,αποτελεί κοινωνική πρόκληση.....

 

Αν ναι ,δεν θα ένοιωθα πολύ καλά να είμαι μέρος αυτής ......

Και θα φρόντιζα να ξανασκεφτώ λίγο το θέμα και να επαναπροσδιορίσω τη σταση μου .

[zade]

Kατ αρχάς να δηλώσω ότι είναι άκρως ενδιαφέρον θέμα. Κατά δεύτερον τώρα:

 

Ήμασταν κάποτε στο πανεπιστήμιο και κάναμε μάθημα για την ιεράρχηση των αναγκών του Maslow. Ο έρμος ο καθηγητής μας έλεγε ότι υπάρχουν κάποιες πανανθρώπινες ανάγκες όπως είναι η τροφή, η στεγαση και η ενδυμασία που είναι οι πρώτες βασικές ανάγκες που θα προσπαθήσει να καλύψει ένας άνθρωπος. Από την άλλη όμως υπάρχουν και άλλες ανάγκες που θα καλυφθούν αργότερα όπως η ανάγκη για διασκέδαση, για ψυχαγωγία, για τέχνη κλπ. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που τοποθετούν αυτές τις ανάγκες υψηλότερα από τις βασικές. 

 

Αφού μόλις είχε πει αυτό το πράγμα, σηκώνεται όρθιος ο Τάσος Σ. γνωστός μεταλλάς και φανατικός του ιδιώματος και εστομίζει το εξής: "Για τους MANOWAR δεν θα φάω".

 

Ο λόγος που αναφέρω αυτή την ιστορία είναι γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή, παρόλο που όλοι γελάσαμε, τουλάχιστον εγώ κατάλαβα απόλυτα τον Τάσο. Όταν είσαι παθιασμένος με κάτι, είτε αυτό το λένε βινύλιο, είτε κόμικ, είτε βιβλίο λίγα πράγματα έχουν σημασία πλέον. Αρκεί να κατακτήσεις/αποκτήσεις το αντικείμενο του πόθου σου. Ακριβώς αυτό το πράγμα είναι ο οπαδισμός. Πάυεις να βλέπεις τα εμφανή προβλήματα που παρουσιάζει η συμπεριφορά σου, σε σχέση με την ορθολογική και απλά μένεις προσκολλημένος εκεί, στο χαβά σου.

 

Το να ξεπεράσεις αυτό το στάδιο και να φτάσεις στο επόμενο, να ξεπεράσεις δηλαδή το αντικείμενο ως αντικείμενο (συλλεκτική έκδοση,υπογεγραμμένο, αριθμημένα αντίτυπα κλπ) και να δεις την πραγματική του αξία (πλαστικό, χαρτί, γυαλί κλπ) είναι τεράστιο άλμα. Ψυχολογικό κυρίως, το οποίο πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ. Δεν μπορώ να κρίνω αν αυτό είναι κακό ή όχι, πάντως εάν το κρατά κανείς σε λογικά πλαίσια και δεν βλάπει την οικογένεια του ή τον εαυτό του δεν βρίσκω κάτι λάθος.

 

Αυτή ήταν η γενική ανάλυση. Σε μεταγενέστερο ποστ θα περιγράψω και τις δικές μου εμπειρίες/εθισμό.

[totally_wired]

Μπορεί να μαζεύω και κόμικς και βινύλια (χωρίς να με θεωρώ συλλέκτη) αλλά ένα πράγμα που με κρατάει στο να κάνω τρελά έξοδα είναι πως ξέρω πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και δεν θα έχει, για μένα, τίποτα αξία απ' όλα αυτά... (χωρίς απαραίτητα να έχει συμβεί κάτι)

 

τέλος να συμπληρώσω πως δυστυχώς, οι μεταλάδες τρώνε ακόμα το φαγητό τους, αφού ζούνε.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 17, 2015 από totally_wired

[batigoal]

τέλος να συμπληρώσω πως δυστυχώς, οι μεταλάδες τρώνε ακόμα το φαγητό τους, αφού ζούνε.

[GeorgeTheSuper]

Και σκεφτόμουν αν μόνο εγώ οδηγούμαι σε τέτοια ερωτήματα ύπαρξης ...

 

Καταρχάς, η ελαφριάς μορφής ψυχασθένεια του συλλέκτη μπορεί να διαγνωσθεί με μία και μόνο ερώτηση: «Και μετά τι θα τα κάνεις;». Είναι μια ερώτηση που κανένας συλλέκτης δε μπορεί να απαντήσει με ορθολογικά επιχειρήματα. Βασικά ούτε εγώ μπορώ να την απαντήσω   ...

 

Προσωπικά είμαι κατά της λογικής αγοράς πρώτων εκδόσεων, υπογεγραμμένων κτλ. αλλά εντάσσω δυστυχώς* τον εαυτό μου στους συλλέκτες γιατί παρότι δεν κάνω υπερβολές σταθερά αγοράζω-συλλέγω κόμικς που μου κινούν το ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, έχω πολύ μικρή συλλογή και μηνιαίως διαθέτω ένα πολύ μικρό χρηματικό ποσό και αυτό με σχετική δυσκολία, αλλά το διαθέτω σταθερά για αγορά κόμικς. Επίσης, η χαρά μου δεν συγκεντρώνεται μόνο στην ανάγνωση ενός κόμικς. Απολαμβάνω τις στιγμές ταξινόμησης, τακτοποίησης, αναζήτησης, συζήτησης αλλά και αγοράς!... Τελικώς, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μπορεί αυτό που διαχωρίζει τον συλλέκτη από τον "συλλέκτη" (κατά τον κ.Φλοκ) να είναι η οικονομική δυνατότητα του καθενός. Διότι αν είχα μηνιαίο εισόδημα >6.000€ ένα χιλιάρικο είναι πολύ πιθανό να το χάλαγα σε κόμικς - και γιατί όχι και σε πρώτες εκδόσεις αφού δε θα στερούμουν κάτι άλλο στην καθημερινότητα μου; 

 

 * Το «δυστυχώς» προστέθηκε διότι μπορεί η έννοια του συλλέκτη τελικά να μην είναι κάτι το αφύσικο, αλλά δεν παύει ένας συλλέκτης να "δένεται" με τα υλικά αγαθά που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τα κόμικς του. Από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που χαλάνε πολύ περισσότερα χρήματα σε «απολαύσεις της στιγμής» όπως π.χ. κάρτες διαρκείας ποδοσφαίρου, καθημερινή νυχτερινή ζωή, ταινίες κτλ. 

 

Όπως και να 'χει μπράβο για την ιδέα του θέματος γιατί μια τέτοια συζήτηση θα μας κάνει σοφότερους 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 17, 2015 από GeorgeTheSuper

[GeoTrou]

τέλος να συμπληρώσω πως δυστυχώς, οι μεταλάδες τρώνε ακόμα το φαγητό τους, αφού ζούνε.

Αυτό δεν έπρεπε να το γράψεις σε ποστ του Θρηνωδού.

Βασικά δεν έπρεπε να το γράψεις καθόλου.

[paola]

Εδω και πολυ καιρο ειναι ενα θεμα το οποιο το σκεφτομαι. "Γιατι μου αρεσει να μαζευω πραγματα;" "Γιατι οι ανθρωποι μαζευουν πραγματα,και πολλες φορες εντελως αχρηστα;" Σκεφτομαι πως θα ημουν αν δεν μαζευα τιποτα,οτι οικονομικα θα ημουν καλυτερα,οτι ισως εκανα αλλα πραγματα,το σπιτι θα ηταν πιο συμμαζεμενο...Αλλα ειναι κομματι του εαυτου μου που πραγματικα δεν μπορω να αλλαξω.

Παλιοτερα επισης με απασχολουσε,απλα τωρα με απασχολει περισσοτερο. Ισως να συμβαινει γιατι πλεον βλεπω το σπιτι να εχει γεμισει με πραγματα ασφυκτικα.Ερχονται επισκεπτες και ακομα και πισω απο τις πολυθρονες,στο σαλονι (ηταν το τελευταιο απορθητο φρουριο,επεσε κι αυτο)  βλεπουν σακουλες με περιοδικα και βιβλια.Και η φουκαριαρα η μανα μου να προσπαθει να δικαιολογηθει "Α μην τα κοιτατε,ειδατε τι χαμος γινεται,η κορη μου δεν ειναι στα καλα της,το μυαλο της ειναι λοξο.." κτλ.

Το μικροβιο της συλλογης κυλαει μεσα μου και το ανακαλυψα πολυ νωρις .Απο μικρη ποτε δεν μπορουσα να πεταξω τα πραγματα μου.Οι φιλες μου ποτε δεν ειχαν πολλα παιχνιδια και περιοδικα γιατι τα διελυαν,σε αντιθεση με μενα που τα κρατουσα ολα.Ηταν και οι μοδες της εποχης,που μας εκανε να ξεκιναμε διαφορες συλλογες.Η πιο χαζη συλλογη που θυμαμαι,οταν ημουν παιδι,ηταν αυτη με τα καπακια απο μπιρες και αναψυκτικα.Σαν τρελλα καναμε,παρακολουθουσαμε τα γκαρσονια να δουμε που θα τα πεταξει,ψαχναμε στους δρομους.Ειχα μαζεψει μια μεγαλη σακουλα.Και μετα τα πεταξα (η μονη συλλογη που πεταξα απ'οτι θυμαμαι).

Πριν πολλα χρονια με ειχε ρωτησει μια κοπελα σε ενα βιβλιοπωλειο που πηγαινα συχνα "Μα καλα,τα διαβαζεις ολα αυτα;" Την ειχα κοιταξει ολο απορια και απαντησα "Μα....για ποιον αλλο λογο θα τα αγοραζα;;;;;" Τελικα εμαθα οτι οντως υπαρχουν ανθρωποι που μαζευουν περιοδικα και βιβλια τα οποια δεν διαβαζουν ποτε.Αυτο πραγματικα δεν μπορω να το καταλαβω.

Το μικροβιο του συλλεκτη νομιζω οτι περισσοτερο το ειχα οταν ημουν μικρη.Τα περιοδικα που αγοραζα τα επαιρνα παντα,δεν εχανα τευχος,θα ηταν καταστροφη να τα χασω.

Εδω και πολλα χρονια δεν ειμαι ετσι.Πλεον συνεχιζω να απολαμβανω το αγαπημενο μου χομπυ,αλλα πιο επιλεκτικα.Δεν εχω αγορασει διπλο τευχος ποτε.Δεν θα εδινα πολλα χρηματα για ενα τευχος.Οχι 200,ουτε 20 ευρω δεν θα εδινα για να αποκτησω ενα τευχος οσο και αν το ηθελα.Το θεωρω υπερβολη.Δεν κρινω οσους το κανουν,ο καθενας κινειται με βαση τα "θελω" του και την τσεπη του.

Εχω κι αλλες συλλογες αλλα δεν μαζευω μανιωδως.Μονο οτι μου αρεσει πολυ.

Ειχα μια συζητηση πριν καιρο με μια κοπελα,εχει κι εκεινη καποιες συλλογες,Μου ελεγε οτι μαζευουμε πραγματα,τα φροντιζουμε,τα αγαπαμε,και στην τελικη;Θα φυγουμε απο αυτο τον κοσμο και δεν θα τα παρουμε μαζι μας.Της ειχα απαντησει "Ετσι ειναι.Τιποτα δεν θα παρουμε, Δεν πρεπει ομως οσο ειμαστε ζωντανοι,να κανουμε πραγματα που μας γεμιζουν,και μας δινουν ευχαριστηση;" Αυτο λεω στον εαυτο μου,καθε φορα που με πιανουν αυτες οι σκεψεις περι συλλογης.

[Blackbeard]

Τη στιγμή που διαβάζω αυτό το θέμα ετοιμάζομαι να δώσω το νοίκι για να πάρω box set Μad Men σε blu ray. Είναι από τις λίγες φορές που παίρνω κάτι μόνο και μόνο για το αντικείμενο. Γιατί αντιθέτως με τα κόμικς, τα bluray δεν έχουν διαφορά είτε τα παίξω κατεβασμένα τζάμπα στον υπολογιστή είτε τα έχω σε 150€ δίσκους που απλά τους χαζεύω. Αλλά αγόρασα το bluray player με την προοπτική ότι θα το έχω ακόμη και όταν θα μπορώ με drone να δω τον Jon Hamm να ψωνίζει εσώρουχα για τη γυναίκα του στο μέλλον. Θα είμαι ο μπάρμπας που έχει ακόμη το σαράβαλο και τα κοολ παιδιά θα βλέπουν 3d και δεν ξέρω γω τι. Αλλά και υπολογιστή να μην έχω και οτιδήποτε να γίνει μπορώ να πιστεύω ότι σε 20 χρόνια θα μπορώ να βάζω Mad Men να παίζει. Λεφτά για ταξίδια δεν έχω ούτε τώρα, και 150€ δε σε πάνε και πουθενά. Οπότε αφού δε μπορώ να πάω ταξίδι μπορώ τουλάχιστον να κάτσω να δω Mad Men. Μόνος ή αν δεν έχω λεφτά για έξοδο γιατί τα έφαγα σε κόμικς, βιβλία, bluray, θα καλέσω φίλους για παρέα. Αν τα έδωσα και τώρα πρέπει να τρώω μακαρόνια για ένα μήνα, θα βλέπω Mad Men να περνάει η ώρα. Το ίδιο και με τα κόμικς και με παρόμοια πράγματα. Πολλές φορές το βλέπω δράση αντίδραση. Αν έχεις λεφτά να βγεις δε θα κάτσεις σπίτι να δεις το Mad Men(που δε θα έχεις κιόλας). Το βλέπω σαν άλλου είδους διασκέδαση. Το όριο βέβαια ανάμεσα σε συλλέκτη και ανγνώστη/ακροατή/τηλεθεατή μου φαίνεται μερικές φορές παράξενο. Ο συλλεκτης θεωρώ πως μπορεί να γίνει ακραίος χωρίς λόγο. Ο τέρμα συλλέκτης, δηλαδή. Δεν ξέρω αν θεωρούμαι συλλέκτης. Προσωπικά αγοράζω μόνο κόμικς που ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τα ξαναανοίξω να τα κοιτάξω, είτε αυτό είναι αύριο είτε σε δέκα χρόνια. Εγώ, και πιστεύω και οι περισσότεροι από εδώ μέσα, θεωρούνται συλλέκτες με λιγότερο ακραία έννοια. Πχ. εγώ γουστάρω να στέκομαι στη βιβλιοθήκη και να χαζεύω σελίδες τυχαία από διάφορα κόμικ, έτσι για να τα ξαναθυμηθώ και να τα ξανααπολαύσω όταν θέλω να σκοτώσω απλά κανένα δεκάλεπτο. Όταν, όμως, ο λόγος της συλλογής είναι απλά για να μη λείπει το νούμερο ή γιατί δεν είναι επανέκδοση (πέρα από τους συλλέκτες-νοσταλγούς που τους βάζω σε άλλη κατηγορία) δεν ξέρω κατα πόσο υπηρετεί απλά προσωπική και 'αόρατη' ικανοποίηση κατοχής του αντικειμένου(χωρίς να έχει σημασία αν αρέσει στο συλλέκτη το περιεχόμενο) αντί για αγάπη για το περιεχόμενο του. 

[Lord Makro]

 

Η πιο χαζη συλλογη που θυμαμαι,οταν ημουν παιδι,ηταν αυτη με τα καπακια απο μπιρες και αναψυκτικα.Σαν τρελλα καναμε,παρακολουθουσαμε τα γκαρσονια να δουμε που θα τα πεταξει,ψαχναμε στους δρομους.Ειχα μαζεψει μια μεγαλη σακουλα.Και μετα τα πεταξα (η μονη συλλογη που πεταξα απ'οτι θυμαμαι).

 

Εγώ τα έχω ακόμα πάντως

 

(αλλά δεν μαζεύω πλέον εδώ και πολλά πολλά χρόνια...)

[GreekComicFan]

Εγώ ήμουν από τους σερβιτόρους που μου ζητούσαν τα καπάκια.

[totally_wired]

@blackbeard!!! Ma ti les!!!!!!! Xaxaxaxa

[Ion]

Νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε το μικρόβιο του συλλέκτη. Το να είσαι συλλέκτης κόμικς δε σημαίνει απαραίτητα ότι μαζεύεις παλιά και δυσεύρετα τεύχη και ότι δίνεις μια περιουσία για να κλείσεις δύσκολες και σπάνιες σειρές... συλλέκτης μπορεί να είναι και κάποιος που μαζεύει καινούρια τεύχη με μηδενικό βαθμό δυσκολίας στην εύρευσή τους.

 

Εγώ σίγουρα θεωρώ τον εαυτό μου συλλέκτη, και πιστεύω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Ξοδεύω αρκετά χρήματα για να αγοράσω εκδόσεις που μου αρέσουν (και στο μάτι και στο περιεχόμενο), και όχι επειδή είναι σπάνιες. Έχω πάνω από 3.700 ελληνικά τεύχη, αλλά δε θεωρώ ότι έχω κάτι ιδιαίτερα σπάνιο στη συλλογή μου. Μπορεί να έχω π.χ. στην κατοχή μου ολόκληρη τη συλλογή ΚΟΜΙΞ που θεωρείται ψιλοσπάνια, αλλά ο λόγος είναι ότι για μένα είναι η καλύτερη έκδοση Disney και οι ιστορίες είναι οι πιο ωραίες που έχω διαβάσει σε σχέση με όλες τις άλλες αντίστοιχες εκδόσεις. Ήδη τώρα που μαζεύω τη Βιβλιοθήκη Disney με το έργο του Barks συγκεντρωμένο, για μένα η αξία του ΚΟΜΙΞ πέφτει. Προτιμώ να έχω συλλογές με τα άπαντα του Barks, του Rosa, του Gottfredson, του Murry και του Σκάρπα, παρά όλα τα τεύχη του Μίκυ Μάους και του ΚΟΜΙΞ. Άσε που οι συγκεντρωτικοί τόμοι δείχνουν και πιο ωραίοι στη βιβλιοθήκη.

 

Τα τελευταία 3 χρόνια έχω μπει δυναμικά στα αμερικάνικα κόμικς τρόμου. Μπορεί να μην έχω ξεπεράσει ούτε τα 100 ακόμα, όμως έχω ήδη διαθέσει αρκετά χρήματα. Το καμάρι της συλλογής μου τελευταία είναι το Creepy Archives, πανάκριβο αλλά πανέμορφο. Το συλλέγω γιατί έχει συγκεντρωμένα όλα τα τεύχη Creepy, μια σειρά με φοβερό artwork. Σε καμία περίπτωση δε θεωρείται σπάνιο αφού είναι σχετικά νέα κυκλοφορία (αν και κάποιοι αρχικοί τόμοι έχουν ήδη εξαφανιστεί από την αγορά). Προτιμώ να έχω στη βιβλιοθήκη μου αυτή την πολυτελή συγκεντρωτική έκδοση, παρά να είχα ένα ένα τα τεύχη του 1964 (αν ήμουν έμπορος και ήθελα να βγάλω κέρδος φυσικά θα προτιμούσα το ανάποδο).

 

Ξεκίνησα λέγοντας ότι "οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε το μικρόβιο του συλλέκτη". Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που απλά διαβάζουν κόμικς και δε συλλέγουν. Απλά κατά τη γνώμη μου είναι λίγοι. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, είχα επισκεφθεί έναν ξαδερφό μου, και στον κάδο του δωματίου του ήταν το τελευταίο τεύχος του Μεγάλου Μίκυ. Τον ρώτησα γιατί το πέταξε, και μου είπε ότι το είχε διαβάσει. Με λίγα λόγια το κόμικ εξυπηρέτησε το σκοπό του. Πόσοι όμως από εμάς θα μπορούσαμε να πετάξουμε ένα κόμικ μόλις το τελειώσουμε; Εγώ προσωπικά δε θα μπορούσα με τίποτα, όσο μπούρδα και να ήταν.

 

[ikarukani]

Θεωρώ τον εαυτό μου Αναγνώστη-Συλλέκτη. Παρ' όλο που συλλέγω διάφορα, στα κόμικς πρώτα αποφασίζω να διαβάσω κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, αλλά αν μου αρέσει θέλω όλη τη σειρά. Και όταν λέω όλη εννοώ διπλά εξώφυλα, προσφορές, αφίσσες κτλ. Μάλιστα έχω την ιδιαιτερότητα να θέλω τη σειρά σε ομοιόμορφη έκδοση. Τυχόν τεύχη-τόμοι που μου λείπουν και βρίσκω σε επανεκδόσεις με διαφορετική μορφή με κάνουν να σταματάω τη συλλογή. Επίσης δεν ξεκινάω να μαζέψω αν δεν μπορώ να εξασφαλίσω οτι θα ολοκληρώσω τη σειρά ομοιόμορφα.

Υπάρχουν εδώ συλλέκτες που μοιράζονται το "ψώνιο" μου??

[Angel.tze]

Ακριβώς αυτο παθαίνω και εγώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Bone. Επειδή ο πρώτος τόμος στην ουσία έχει εξαντληθεί, δεν εχω αγοράσει κανέναν άλλον παρα μόνο αν βρω και τον πρώτο Θα θυμώσω αν λείπει ένας τόμος.

[GreekComicFan]

Και μετά θα έχουν εξαντληθεί και οι άλλοι και θα ρίξεις πολύ head bashing. 

 

Επεξεργασία Ιουνίου 22, 2016 από GreekComicFan

[Angel.tze]

Χα χα λες;

[Darrell]

Νομίζω έχει δίκιο ο GCF. Εγώ τους έχω όλους σε τόμους εκτός από τον 1ο και τον 3ο -τον 1ο θα τον αποκτήσω σύντομα- αλλά αυτούς που μου λείπουν τους έχω διαβάσει στον υπολογιστή οπότε no problem... Σε λίγο θα αρχίσουν να εξαντλούνται και οι υπόλοιποι οπότε αν θες ξεκίνα από τώρα