LA DANSE DU TEMPS (SHAMANISM) [ IGOR BARANKO ]

[GeoTrou]

  

 

Κόμικ σε σχέδιο και σενάριο του Igor Baranko και χρωματισμό του Vyacheslav Xenofontov, που εκδόθηκε από την Les Humanoïdes Associés. Τα τρία αρχικά άλμπουμ κυκλοφόρησαν το 2005 και το 2006, ενώ το 2009 και το 2014 κυκλοφόρησαν δύο συγκεντρωτικοί τόμοι. Στα αγγλικά δημοσιεύτηκε από την Humanoids το 2014, σ' έναν ενιαίο τόμο υπό τον τίτλο Shamanism.

 

Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια εναλλακτική εποχή, όπου οι Ευρωπαίοι δεν έχουν κατακτήσει την Αμερική κι έτσι οι ιθαγενείς έχουν διατηρήσει την ελευθερία τους. Αυτό επετεύχθη όταν μια συγκεκριμένη φυλή Ινδιάνων, οι Παϊούτες, πραγματοποίησε έναν μαγικό χορό και πήγε τον χρόνο δέκα γενεές πίσω, προτού δηλαδή οι «χλωμοί δαίμονες» εισβάλουν στη Βόρεια Αμερική. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτός ο Χορός του Χρόνου βασίζεται σε ένα πραγματικό πνευματικό κίνημα (Ghost Dance) που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880 από τον Ινδιάνο Wovoka και υποσχόταν ανάσταση νεκρών, αλλά και εκδίωξη του λευκού ανθρώπου.

 

  

 

Σ' αυτό τον κόσμο λοιπόν, ο Τέσσερις Άνεμοι, ένας γενναίος Λακότα και απόγονος του γνωστού Καθιστού Ταύρου, απαγάγει την πριγκίπισσα των Πόνι, θέλοντας να την κάνει γυναίκα του. Ωστόσο, μια σειρά γεγονότων οδηγεί στην ακούσια δολοφονία της από τον ίδιο. Ο Τέσσερις Άνεμοι πηγαίνει να βρει τους Παϊούτες, ώστε ν' αλλάξουν για άλλη μια φορά τη ροή του χρόνου και να φέρουν πίσω τη γυναίκα που σκότωσε. Όπως γίνεται κατανοητό όμως, τα πράγματα δεν πάνε κατ' ευχήν και ο Τέσσερις Άνεμοι μπλέκει σε παράξενες περιπέτειες.

 

 

Το σχέδιο του Baranko είναι, όπως πάντα, εξαιρετικό αν και συνολικά κάπως υποδεέστερο από άλλες του δουλειές. Το colouring είναι υπέροχο, με απαλά χρώματα ή έντονες αποχρώσεις, εκεί ακριβώς που χρειάζονταν. Το σενάριο είναι σαφώς πρωτότυπο, χωρίς να είναι τόσο «τρελό», όσο σε άλλα κόμικς του Baranko. Ταυτόχρονα όμως, του λείπει η ένταση που θα το έκανε ακόμα καλύτερο. Η ροή βέβαια είναι καλή και υπάρχουν διάφοροι πολύχρωμοι χαρακτήρες, όπως ο ερμαφρόδιτος γελωτοποιός ή οι τρεις μασκοφόρες βασίλισσες των Ιρουκουά. Με λίγα λόγια, θα το χαρακτήριζα ένα τρομερά ενδιαφέρον κόμικ, που αξίζει να διαβάσουν όσοι αγαπούν την ευρωπαϊκή σκηνή και όχι μόνο. Βαθμολογία: 9/10

[totally_wired]

 

. Βαθμολογία: 9,5/10

 

 

 

Μήπως μπερδεύεις το 9 με το 6?

 

Καλό είναι, δεν λέω αλλά όχι και τόσο

[GeoTrou]

Είναι έρωτας ο Baranko και δεν κρίνω αντικειμενικά. Άντε να το πάω 9, παρακάτω δεν.

[batigoal]

Αρκετα πολυεπιπεδη ιστορια, με εξαιρετικο background σε ολους τους πρωτους και δευτερους χαρακτηρες! Η ιστορια εξελισεται καταιγιστικα, σε διαφορετικα σημεια του "πολυ" κοσμου που φτιαχνει εδω ο Baranko! Το σχεδιο ειναι απλα υπεροχο και οι χρωματικες επιλογες το απογειωνουν ακομα περισσοτερο! Ενα κομικ πολλων αναγνωσεων, νιωθω πως με την πρωτη αναγνωση εχω πιασει το 60% απο αυτα που εχουν συμβει ή "αναφερθει". Το μονο που με χαλασε λιγο, ηταν η καπως αποτομη εξελιξη των χαρακτηρων.
 
Δεν θυμαμαι τιποτα απο την Ορδη, τελευταια φορα την διαβασα πριν αμετρητα χρονια οποτε δεν μπορω να μπω σε συγκρισεις. Ενα κομικ που προτεινω σε ολους τους φαν του ειδους και ενα εν δυναμη υπεροχο δωρο ακομα και για μη φανατικους των κομικς. Σιγουρα δεν θα του εβαζα 9,5 οπως ο Γιωργος αλλα ουτως ή αλλως δεν μου αρεσει να βαθμολογω τα κομικ που διαβαζω με απλους αριθμους.
 
 Μακη, ξαναδιαβασε το

 

[Θρηνωδός]

Εκπληκτικό σχέδιο και χρώματα, η αλήθεια να λέγεται. Είχα διαβάσει το jihad πριν 4-5 χρόνια αλλά δεν θυμόμουν τίποτα από το στιλ του Μπαράνκο ή το πως αφηγείται τις ιστορίες του. Είναι ωραίος, η φαντασία του καλπάζουσα και η ιδέα του Shamanism πρωτότυπη εντός πλαισίου. Έχω όμως δύο παραπονάκια - Το σενάριο, αν και με καλή ροή και συνοχή χώλαινε σε κάποια σημεία. Η κόρη του αρχηγού των Πόνι, αυτή που ο Four Winds απαγάγει 3 φορές παρά την θέληση της σκοτώνοντας κάμποσους της φυλής της, αυτή που τον απεχθάνεται τόσο που προτιμά να αυτοκτονήσει από το να την ακουμπάει, καταλήγει λόγω προφητικών ονείρων να τον ερωτεύεται και να τον ψάχνει μέχρι την άκρη της Γης; Είπαμε πιστεύανε στα πνεύματα και στα όνειρα αλλά η τύπισσα πρέπει να ήταν το πρώτο θύμα του συνδρόμου της Στοκχόλμης σε Αμερικανικό έδαφος. Θα μπορούσε να αποδοθεί πιο γραμμικά αυτή η φάση, προς το τέλος ήταν "Χμ, θέλω ένα λόγο για exposition στην τρίτη πράξη με τις τρεις βασίλισσες, ας στείλω την τύπισσα ξαφνικά να τον ψάχνει και να ακούει από τρίτους την ιστορία σαν άλλος αναγνώστης". 

 

Το δεύτερο δεν είναι παράπονο τόσο, όσο η συνεχής επανάληψη στον  επίλογο κάποιου τάδε για το πόσο το Shamanism δεν είναι βασισμένο στην ιστορία και δεν είναι πιστό στις ενδυμασίες των γηγενών κλπ. Δεν νομίζω ότι πρέπει να μπαίνει ο οποιοσδήποτε τρίτος και δη σε επίσημη έκδοση και πρώτη στα Αγγλικά (δεν ξέρω αν είχε ξαναβγεί) να γράφει επίλογο υπερασπιζόμενος ένα έργο άλλου λες και αυτός δεν έχει στόμα να μιλήσει. Κάθε δεύτερη παράγραφο έλεγε και ξαναέλεγε ότι δεν είναι πιστό επίτηδες, σαν να θίχτηκε πια τόσο πολύ από τον χ,ψ κριτή που είπε (άκουσον άκουσον) ότι ένα κόμικ με πνεύματα, ταξίδια στο χρόνο και δαίμονες δεν είναι πιστό σε ιστορικά γεγονότα (?) και ενδυμασίες. Ήλεος ήλεος 

 

Για 9 δεν είναι. Είναι όμως ένα πολύ καλό κόμικ σε εξαιρετική τιμή, διαφορετικό για όσους θέλουν να δοκιμάσουν κάτι εναλλακτικό Ευρωπαϊκό πλην bd.

[GeoTrou]

Συμφωνώ Αλέξανδρε για αυτό περί της πριγκίπισσας, αλλά σκέψου ότι δεν είχε μνήμη των παλαιότερων συναντήσεών τους. Υπό αυτή τη λογική, ναι, βγάζει νόημα.  

[Θρηνωδός]

Έστω ότι έχεις δίκιο και δεν θυμάται.

Στην σελίδα 46 κάνει την τρίτη απόπειρα για απαγωγή που αποτυγχάνει, και εκεί τον βλέπει και θυμάται ότι τον έχει δει στον ύπνο της δύο φορές να την απαγάγει ξανά. Χαρακτηριστικά λέει "In my dream he kidnapped me twice. In the beginning i was afraid of him. Then...I fell in love with him", ενώ φτάνει μάλιστα στο σημείο να απειλεί ότι θα κόψει τον ίδιο της τον λαιμό όταν ο πατέρας της λέει ότι θα τιμωρηθεί με θάνατο ο Four-Winds επειδή πήγε να κλέψει την κόρη του.

Η "πεντάμορφη και το τέρας" ωχριά μπροστά στην Moon-In-the-Clouds . 

 

Ναι μεν λεπτομέρεια, που παίζει όμως βασικό ρόλο στην ιστορία ως κεντρική αρχική ιδέα και δεν χρειαζόταν τόσο τσαπατσούλικο συμμάζεμα. Ειδικά όταν είχε ακόμα 100 μπροστά του να αναπτύξει την υπόθεση. 

[DaDiRa]

Επειδή τον στριμώξατε τον GeoTrou, έρχομαι και εγώ να πω ότι το βρήκα χαλαρό εννιαράκι!

Μου άρεσε πάρα πολύ. Η σύλληψη είναι και πρωτότυπη και όμορφα εκτελεσμένη. Σε πολύ λίγες σελίδες καταφέρνει να δώσει μια πολύ προσεγμένη μυθολογία για τον κόσμο που γράφει, η οποία είναι ικανοποιητική για οτιδήποτε χρησιμοποιεί μέσα στην ιστορία του. Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω (του τύπου "έλα, αυτό θα το υποθέσουν, ξέρουν ποιοι είναι οι λευκοί δαίμονες"), και αυτό το σέβομαι. Το σενάριο εξελίσσεται με τέλειο ρυθμό για μαζεμένη ανάγνωση, αν και προς το τέλος γίνεται λιγάκι στριφνό (χωρίς ιδιαίτερο λόγο, θα έλεγα) και ίσως ρηχό στο exposition που αναφέρει και ο Θρηνωδός.

Τέτοιο ωραία μπλέξιμο φαντασίας και sci-fi είδα τελευταία (παίζει και πρώτη) φορά από τον Moore στα Tom Strong, και αυτό λέει κάτι για το πως ένιωσα όταν εντόπισα τον συσχετισμό. Γούσταρα αυτή τη χαρακτηριστική μοιρολατρία που κυριαρχεί τους χαρακτήρες, όπως και κάθε άλλο κλασσικό μηχανισμό ή στοιχείο του fantasy genre (το Chekhov's Gun είναι το πιο χαρακτηριστικό) που έκανε την εμφάνισή του, χωρίς ποτέ να μου φανεί κλισέ. Είχε λίγο χοντροκομμένους χαρακτήρες, ναι, ένα παράδειγμα είναι αυτό που παρατήρησε ο Θρηνωδός. Προσωπικά δεν έδωσα τόση σημασία εκεί.

Σχέδιο πολύ ταιριαστό και φυσικά στα γούστα μου, δεν θα ξαφνιαστώ όμως αν μου πει κάποιος ότι δεν του αρέσει. Για τα χρώματα δεν τίθεται ζήτημα, πιστεύω. Εξαιρετικά σε κάθε περιβάλλον.

 

Δηλώνω εντυπωσιασμένος από τον Ουκρανό, κυρίως επειδή όλο αυτό το έκανε μόνος. Θέλω να διαβάσω και άλλα κόμικς του.

 

Edit: Για τον επίλογο, και εγώ πρόσεξα μια κουραστική τάση να μας πει ότι δεν είναι εθνολογικά και πολιτισμικά ακριβές έργο. Σε σημείο που νόμιζα ότι υπήρξαν αντίλογοι, και γι' αυτό μπήκε εκεί. Αλλά όταν διάβασα την ιδιότητα αυτού που έγραφε τον επίλογο κατέληξα ότι μάλλον το έγραφε σαν disclaimer σε πιθανούς κριτές. Μεχ.

[Θρηνωδός]

50 min ago , DaDiRa said:

 

Edit: Για τον επίλογο, και εγώ πρόσεξα μια κουραστική τάση να μας πει ότι δεν είναι εθνολογικά και πολιτισμικά ακριβές έργο. Σε σημείο που νόμιζα ότι υπήρξαν αντίλογοι, και γι' αυτό μπήκε εκεί. Αλλά όταν διάβασα την ιδιότητα αυτού που έγραφε τον επίλογο κατέληξα ότι μάλλον το έγραφε σαν disclaimer σε πιθανούς κριτές. Μεχ.

Ωραία κριτική (χρειάστηκε να ψάξω τι είναι αυτό το όπλο του Τσέχοβ) αλλά θα κρατήσω αυτή τη πρόταση. 

 

Τώρα που πέρασε καιρός μου φαίνεται ακόμα πιο κακόγουστο αυτό το πράγμα στην θέση επιλόγου. Ρίχνει την έκδοση αλλά και το έργο φέρνοντας τον αναγνώστη προ τετελεσμένου γεγονότος για ένα κράξιμο που πρακτικά δεν έχει γίνει.