LES AVENTURES EXTRAORDINAIRES D'ADELE BLANC-SEC (EXTRAORDINARY ADVENTURES OF ADELE BLANC-SEC) [ JACQUES TARDI ]

[totally_wired]

 

Η Adele είναι μια συγγραφέας βιβλίων όπου θέλει-δεν θέλει, βρίσκεται μπλεγμένη σε εγκληματικές και μεταφυσικές ιστορίες αντλώντας έτσι θέματα για τα βιβλία της. Ζει στο Παρίσι του 1910(+) και είναι μια γυναίκα της εποχής της. Σίγουρα δεν είναι Σέρλοκ ούτε Πουαρό αλλά έχει τον τρόπο της.

 

 

Μια σελίδα από το 3ο τεύχος The Mad Scientist.

 

 

Η πλοκή είναι έντονη με δράση. Πολλά πρόσωπα, μυστικές συνεργασίες, ιδιαίτεροι χαρακτήρες και αρκετή βία και χωρίς πάντα καλό τέλος για αρκετούς από αυτούς... Γενικά, υπάρχουν αρκετές αναφορές σε προηγούμενες ιστορίες και εάν θες να έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα της σειράς θα πρέπει να έχεις διαβάσει και τα προηγούμενα. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο για να ευχαριστηθείς και τις μεμονωμένες ιστορίες.

 

Από αυτά που έχω διαβάσει έχει και χιουμοριστικά στοιχεία ενώ γίνονται και πολλές επεξηγηματικές αφηγήσεις από τους χαρακτήρες έτσι ώστε να ξέρεις ότι αυτό που κατάλαβες είναι όντως έτσι. Βοηθάει αλλά κουράζει μετά από λίγο. Αυτή η επεξηγηματική αφήγηση ίσως να γίνεται για ορισμένες ιστορίες βγήκαν σε συνέχειες ή και για μικρότερες ηλικίες. Το σχέδιο είναι πολύ καλό (ταρντίσιο) ενώ τα τοπία του Παρισιού αποδίδονται εξαιρετικά. Χωρίς είμαι 100% σίγουρος νομίζω πως χρωματισμός υπάρχει μόνο στην τελευταία έκδοσης της Fantagraphics και είναι γενικά στο πνεύμα του κόμικ.

 

Ένα έγχρωμο καρέ από την έκδοση της Fantagraphics με μια επεξηγηματική αφήγηση.

 

 

Η σειρά κόμικ με την Adele Blanc-Sec αποτελεί τη μοναδική σειρά εξ ολοκλήρου από τον Jacque Tardi. Ξεκίνησε το 1976 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 9 ιστορίες ενώ αναμένεται και μια ακόμα.

1. Adèle and the Beast
2. The Demon of the Eiffel Tower
3. The Mad Scientist
4. Mummies on Parade
5. The Secret of the Salamande
6. The Drowned Man with Two Heads
7. Monsters All
8. The Mystery of the Depths
9. The Infernal Labyrinth
10. The Baby of Buttes-Chaumon

Η πρώτη γαλλική έκδοση είναι από τον Casterman ενώ στα αγγλικά έχουν εκδοθεί στο παρελθόν από NBM/Darkhorse (~1990) και τώρα εκδίδονται και από την Fantagraphics σε τόμους με 2 ιστορίες. Ως τώρα έχουν βγει 2 τόμοι από Fantagraphics. Εδώ η πρώτη αγγλική έκδοση:

 

 

Δεν πω ψέματα.. Περίμενα περισσότερα από άποψη σεναρίου... 

 

Το 2010 γυρίστηκε και η ομώνυμη ταινία από τον Luc-Besson με την Louise Bourgoin στον ομώνυμο ρόλο. Η ταινία βασίζεται κυρίως στην 1η και τη 4η ιστορία.

 

 

πηγές: wikipedia, imdb

 

 

 

 

Περισσοτερα κομικς απο τον Jacques Tardi :

 

ΤΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΚΤΗΣ

 

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

 

ΟΜΙΧΛΗ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΤΟΛΜΠΙΑΚ

 

MAMOOTH BOOK OF CRIME COMICS(συμμετοχή)

[totally_wired]

Μιας και διάβασα τους 2 πρώτους τόμους, έστειλα ένα email στην fantagraphics σχετικά με την τύχη της σειράς... η απάντηση που έλαβα η οποία μάλιστα σχετίζεται με όλους τους τίτλους του Tardi από fanta:
 

We hope to pick up that title again. Perhaps next year. Our editor and translator for Tardi's books passed away over a year ago and that has set back a lot of our foreign reprints.

Επεξεργασία Μαίου 12, 2015 από totally_wired

[GreekComicFan]

Στον Kim Thompson αναφέρεται.

 

Και παρόλο που δεν το έχω διαβάσει, το επεξηγηματικό που αναφέρεις ήταν ευρεία τακτική στα κόμικς μέχρι και τα τέλη της προηγούμενης χιλιετίας, ανεξαρτήτου απευθυνόμενου κοινού, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση, δεδομένου του πότε βγήκαν.

[guskoin]

Μιας και διάβασα τους 2 πρώτους τόμους, έστειλα ένα email στην fantagraphics σχετικά με την τύχη της σειράς... η απάντηση που έλαβα η οποία μάλιστα σχετίζεται με όλους τους τίτλους του Tardi από fanta:

 

Ένα τεράστιο μπράβο από μένα tottaly_wired !

 

Έχω αγοράσει τους δύο τόμους Adele Blanc-Sec της Fantagraphics και είναι ένα πραγματικό κόσμημα για τη βιβλιοθήκη μου!

Το κακό είναι ότι στα αγγλικά δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ οι επόμενοι τόμοι κάτι που θα έπρεπε να εκμεταλλευτούν .

Είχα κι εγώ αυτή την απορία τα δύο τελευταία χρόνια αλλά  email δεν έστειλα!

Μάλλον πρέπει να τους στείλω, για να ρωτήσω τι σκέφτονται να κάνουν με τις ιστορίες του GIL JOURDAN  τουTilliex ,άλλη καταπληκτική έκδοση-μεγάλο κόλλημα!

[totally_wired]

Δηλώνω υπεύθυνα προς όλους τους αναγνώστες πως όταν έκανα την παρουσίαση του κόμικ δεν έγραψα τον γαλλικό τίτλο (LES AVENTURES EXTRAORDINAIRES D'ADELE BLANC-SEC) αλλά τον αγγλικό (EXTRAORDINARY ADVENTURES OF ADELE BLANC-SEC)

 

Αν και κατανοώ (και συμμορφώνομαι) τους λόγους της αλλαγής στον γαλλικό τίτλο με τον αγγλικό δίπλα σε παρένθεση, διαφωνώ με αυτή την πρακτική και θέλω να το δηλώσω. 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 23, 2016 από totally_wired

[Θρηνωδός]

Τι να πω για αυτό το κόμικ; Ότι σχεδιαστικά είναι αριστούργημα με μοναδική εξαίρεση τα πρόσωπα; Ότι σεναριακά είναι στον πάτο; Για να το δούμε λίγο. 

 

1. Σε όλο τον πρώτο τόμο που διάβασα και περιλαμβάνει τα "Adele and the Beast" (ή "Pterror over Paris") και "The Demon of the Eiffel Tower" στην έκδοση της Fantagraphics δεν διευκρινίζεται καθόλου τι ρόλο βαράει η Adele. Είναι δημοσιογράφος; Είναι τυχοδιώκτρια; Είναι αριστοκράτισσα εγκληματίας σε στιλ Λουπέν; Που είδες ότι είναι συγγραφέας βιβλίων; Αν το λέει κάπου στις πρώτες δύο ιστορίες το πέρασα αέρα. Και πραγματικά έψαχνα να βρω τι και πως για τους χαρακτήρες. 

 

2. Σοβαρότατα προβλήματα ροής. Ο Ταρντί προσπαθεί να το πάει κυκλικά στην πρώτη ιστορία όπου κάτι γίνεται όλη την μέρα και την νύχτα το κέντρο εξελίξεων και δράσης είναι κάτι βοτανικοί κήποι όπου στεγάζεται το μουσείο φυσικής ιστορίας του Παρισιού. Δεν του βγαίνει καθόλου. Άπειροι χαρακτήρες, οι άντρες είναι σχεδόν όλοι ίδιοι στα πρόσωπα και εμφανίζονται με τέτοια συχνότητα που ούτε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (γυαλιά μυωπίας, καπέλα, μαλλιά, γένια) δεν σώζουν την κατάσταση για να τους ξεχωρίσεις. Έχουν όλοι σχεδόν μουστάκι, φοράνε όλοι σχεδόν τα ίδια καπέλα. Τα ονόματα αραδιάζονται μέσα στα μπαλονάκια τρία τρία και υποτίθεται πως πρέπει εσύ να θυμάσαι πως συνδέονται οι πλοκές των επιμέρους υποθέσεων που αφορούν χαρακτήρες  που έχεις δει μία φορά μέχρι στιγμής σε ένα καρέ 20 σελίδες πίσω ή και καθόλου. 

 

3. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν όταν έγραψε το σενάριο. Είναι υπερφυσικό; Είναι. Είναι μυστηρίου; Είναι. Είναι αστυνομικό; Προσπαθεί να είναι. Τα συνδέει τουλάχιστον νοηματικά; Με κάκιστο τρόπο. Το αποτέλεσμα αξίζει; Καθόλου. Έχεις έναν πτεροδάκτυλο, έναν προϊστορικό αναγεννημένο δεινόσαυρο. Έχεις την ληστεία και την δολοφονία ενός τραπεζικού. Στο τέλος υποτίθεται πως όλα αυτά συνδέονται με κάποιον τρόπο που για να τον καταλάβω έπρεπε να περάσω ξανά το κόμικ. Αν μιλήσουμε για ένα άλμπουμ με εξαιρετικά περίπλοκη αλλά αξιόλογη υπόθεση αυτό δεν θα με ενοχλούσε, αλλά εδώ απλά είναι κακότεχνο. Μιας και είναι τα πρώτα βήματα του Tardi υποθέτω πως έκανε εδώ τους πειραματισμούς του και ότι δεν του βγήκε το αφαίρεσε από τα επόμενα έργα. 

 

4. Το δεύτερο μέρος του τόμου παλεύεται λίγο παραπάνω αλλά χώνει μέσα αιρέσεις και αρχαίους ασσύριους δαίμονες και χάνει την μπάλα κάπου. Το κόμικ αδικεί τον εαυτό του τα μέγιστα, και δη ο δημιουργός. Ως προς το σχέδιο, αν εξαιρέσεις το μεγάλο μειονέκτημα των προσώπων που ανέφερα συν ότι η ίδια η Adele ήταν μόνιμα με την ίδια απαθή έκφραση στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μην σε συνδέει καθόλου με την ηρωίδα και να μην να την εξελίσσει καθόλου συναισθηματικά. Αν εξαιρέσεις αυτό, το σχέδιο ήταν αριστουργηματικό, το Παρίσι απεικονίζεται φοβερά και ο χρωματισμός είναι εξαιρετικός. Ίσως και το μόνο στοιχείο που σώζει το κόμικ αυτό είναι το σκίτσο. 

 

Παρακάτω μερικά καρέ που επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα μου. Πιστέψτε με, είτε τα διαβάζετε εδώ μεμονωμένα είτε εντός του κόμικ το ίδιο ασύνδετα και ασαφή παραμένουν.Χαζεύοντας στο goodreads απ'όπου πήρα τις φωτογραφίες οι περισσότεροι (μην πω σχεδόν όλοι) παρόμοιες κριτικές έχουν αφήσει.

 

 

Αν κάποιος με ρωτήσει με τι έχει να κάνει αυτό το κόμικ; Χμ..μπα δεν μπορώ να εξηγήσω. Ίσως με αυτά: 

 

 

Δεν θα το πρότεινα για κανένα λόγο. Μόνο αν έχει κάποιος σκάλωμα με tardi, διαβάσει κάτι κραυγές του λαού, κάτι μελαγχολικές ακτές, κάτι τόλμπιακ, κάτι cockroach killer, κάτι war of the trenches, άντε και το arctic marauder τότε μόνο να πιάσει adele. Ακόμα και η περιγραφική τεχνική που σου "δίνει να καταλάβεις" τι γίνεται αποτυγχάνει παταγωδώς. Ίσως κάνει τα πράγματα και λίγο χειρότερα. Πόσο να ξεμπλέξεις κάτι που δεν ξέρεις και συ ο ίδιος που ξεκινά και που τελειώνει;

 

 

Adele - Resting bitch face before it was cool

 

ΥΓ: Κρίμα γιατί το περίμενα πως και πως όταν το παρρήγειλα. Ο δεύτερος τόμος με τις ιστορίες 3&4 φαίνεται εκ πρώτης όψεως πιο συμμαζεμένος και έχει καλύτερες κριτικές από τα ίδια άτομα που διάβασα. Ελπίζω να είναι έτσι.

[totally_wired]

Σίγουρα το λέει κάπου. Θα δω τους τόμους όταν όταν πάω σπίτι. Πάντως το λέει και στη wikipedia -> novelist 

 

Δεν έχεις άδικο πάντως... έχει πολλούς χαρακτήρες και η υπόθεση είναι τουρλουμπούκι. Δεν είναι ξεκάθαρο τι θέλει να πει. Και εγώ περίμενα περισσότερα από το σενάριο αλλά γενικά είναι από τα κόμικ που μ'αρέσουν λόγω ατμόσφαιρας.

 

Τα καρέ που έβαλες είναι αποπροσανατολισιτκά όμως

 

 Που είδες ότι είναι συγγραφέας βιβλίων; Αν το λέει κάπου στις πρώτες δύο ιστορίες το πέρασα αέρα.

 

2. Σοβαρότατα προβλήματα ροής. Ο Ταρντί προσπαθεί να το πάει κυκλικά στην πρώτη ιστορία όπου κάτι γίνεται όλη την μέρα και την νύχτα το κέντρο εξελίξεων και δράσης είναι κάτι βοτανικοί κήποι όπου στεγάζεται το μουσείο φυσικής ιστορίας του Παρισιού. Δεν του βγαίνει καθόλου. Άπειροι χαρακτήρες, οι άντρες είναι σχεδόν όλοι ίδιοι στα πρόσωπα και εμφανίζονται με τέτοια συχνότητα που ούτε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (γυαλιά μυωπίας, καπέλα, μαλλιά, γένια) δεν σώζουν την κατάσταση για να τους ξεχωρίσεις. Έχουν όλοι σχεδόν μουστάκι, φοράνε όλοι σχεδόν τα ίδια καπέλα. Τα ονόματα αραδιάζονται μέσα στα μπαλονάκια τρία τρία και υποτίθεται πως πρέπει εσύ να θυμάσαι πως συνδέονται οι πλοκές των επιμέρους υποθέσεων που αφορούν χαρακτήρες  που έχεις δει μία φορά μέχρι στιγμής σε ένα καρέ 20 σελίδες πίσω ή και καθόλου. 

 

3. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν όταν έγραψε το σενάριο. Είναι υπερφυσικό; Είναι. Είναι μυστηρίου; Είναι. Είναι αστυνομικό; Προσπαθεί να είναι. Τα συνδέει τουλάχιστον νοηματικά; Με κάκιστο τρόπο. Το αποτέλεσμα αξίζει; Καθόλου. Έχεις έναν πτεροδάκτυλο, έναν προϊστορικό αναγεννημένο δεινόσαυρο. Έχεις την ληστεία και την δολοφονία ενός τραπεζικού. Στο τέλος υποτίθεται πως όλα αυτά συνδέονται με κάποιον τρόπο που για να τον καταλάβω έπρεπε να περάσω ξανά το κόμικ. Αν μιλήσουμε για ένα άλμπουμ με εξαιρετικά περίπλοκη αλλά αξιόλογη υπόθεση αυτό δεν θα με ενοχλούσε, αλλά εδώ απλά είναι κακότεχνο. Μιας και είναι τα πρώτα βήματα του Tardi υποθέτω πως έκανε εδώ τους πειραματισμούς του και ότι δεν του βγήκε το αφαίρεσε από τα επόμενα έργα. 

 

4. Το δεύτερο μέρος του τόμου παλεύεται λίγο παραπάνω αλλά χώνει μέσα αιρέσεις και αρχαίους ασσύριους δαίμονες και χάνει την μπάλα κάπου. Το κόμικ αδικεί τον εαυτό του τα μέγιστα, και δη ο δημιουργός. Ως προς το σχέδιο, αν εξαιρέσεις το μεγάλο μειονέκτημα των προσώπων που ανέφερα συν ότι η ίδια η Adele ήταν μόνιμα με την ίδια απαθή έκφραση στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μην σε συνδέει καθόλου με την ηρωίδα και να μην να την εξελίσσει καθόλου συναισθηματικά. Αν εξαιρέσεις αυτό, το σχέδιο ήταν αριστουργηματικό, το Παρίσι απεικονίζεται φοβερά και ο χρωματισμός είναι εξαιρετικός. Ίσως και το μόνο στοιχείο που σώζει το κόμικ αυτό είναι το σκίτσο. 

 

Παρακάτω μερικά καρέ που επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα μου. Πιστέψτε με, είτε τα διαβάζετε εδώ μεμονωμένα είτε εντός του κόμικ το ίδιο ασύνδετα και ασαφή παραμένουν.Χαζεύοντας στο goodreads απ'όπου πήρα τις φωτογραφίες οι περισσότεροι (μην πω σχεδόν όλοι) παρόμοιες κριτικές έχουν αφήσει.

 

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg

 

Αν κάποιος με ρωτήσει με τι έχει να κάνει αυτό το κόμικ; Χμ..μπα δεν μπορώ να εξηγήσω. Ίσως με αυτά: 

 

5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg

 

Δεν θα το πρότεινα για κανένα λόγο. Μόνο αν έχει κάποιος σκάλωμα με tardi, διαβάσει κάτι κραυγές του λαού, κάτι μελαγχολικές ακτές, κάτι τόλμπιακ, κάτι cockroach killer, κάτι war of the trenches, άντε και το arctic marauder τότε μόνο να πιάσει adele. Ακόμα και η περιγραφική τεχνική που σου "δίνει να καταλάβεις" τι γίνεται αποτυγχάνει παταγωδώς. Ίσως κάνει τα πράγματα και λίγο χειρότερα. Πόσο να ξεμπλέξεις κάτι που δεν ξέρεις και συ ο ίδιος που ξεκινά και που τελειώνει;

 

 

9.jpg

Adele - Resting bitch face before it was cool

 

ΥΓ: Κρίμα γιατί το περίμενα πως και πως όταν το παρρήγειλα. Ο δεύτερος τόμος με τις ιστορίες 3&4 φαίνεται εκ πρώτης όψεως πιο συμμαζεμένος και έχει καλύτερες κριτικές από τα ίδια άτομα που διάβασα. Ελπίζω να είναι έτσι.

[GeoTrou]

Εμένα πάλι γιατί τα καρέ που έχεις ανεβάσει μου αρέσουν;

[Θρηνωδός]

Εμένα πάλι γιατί τα καρέ που έχεις ανεβάσει μου αρέσουν;

 

Μα και μένα μ'αρέσουν. Σχεδιαστικά άριστα είναι. Συνοχικά πάλι...

 

Εσύ έχεις την ίδια έκφραση όταν βλέπεις έναν δεινόσαυρο, κάνεις μπάνιο, πας βόλτα, απορείς για κάτι, πάνε να σε σκοτώσουν κλπ; Ούτε εγώ. Έ η ηρωίδα την έχει. (και γι'αυτό έβαλα τα καρέ που είναι μόνο αυτή) 

 

 

* Fun trivia: Ο τίτλος της δεύτερης ιστορίας δεν έχει να κάνει με τον πύργο του Άιφελ όπως πολλοί (και εγώ στην αρχή) μαντεύουν. Έχουν μια έκφραση του στυλ "είναι τόσο προφανές όσο ο πύργος του Άιφελ". Πρακτικά σημαίνει ότι κάτι είναι τόσο έκδηλο/σημαντικό που δεν μπορείς να το αποκρύψεις ή να το συγκαλύψεις, θα 'ταν τόσο μάταιο σαν να προσπαθούσες να κρύψεις τον πύργο των 300 μέτρων που φαίνεται σχεδόν από όλη την πόλη.  Κάτι παρόμοιο έχουν οι Άγγλοι με το "Point the elephant in the room". 

 

Τώρα αυτό κολλάει ως τίτλος στο κόμικ ως εξής

 

 

Στην υπόθεση δεν υπάρχει πραγματικός δαίμονας. Η αίρεση δοξάζει έναν ασσύριο δαίμονα, τον Παζούζου, και στο όνομα του διαπράττει διαφόρων ειδών εγκλήματα. Ο τίτλος είναι μια έμμεση ειρωνεία ότι προφανώς και δεν υπάρχει στα αλήθεια δαίμονας αλλά η φαντασία και ο φανατισμός των ίδιων των ανθρώπων. Τουλάχιστον έτσι το μεταφράζω. 

 

[Kurdy Malloy]

Στο δεύτερο καρέ δεν είναι η Αντέλ

[Θρηνωδός]

Δεν είπα ότι είναι σε όλα τα καρέ η Adele. Το 2ο μπήκε για το άκομψο καντήλι και γιατί με μία έξτρα μύτη δεν διαφοροποιείς χαρακτήρες.

[totally_wired]

Λοιπόν τσέκαρα εντελώς βιαστικά ξεφυλλίζοντας τον 2ο τόμο και στην αρχή της 2ης ιστορίας την δείχνει να δακτυλογραφεί ένα μυθιστόρημα*.

 

 

Λίγο αντιφατικό το μυθιστόρημα γιατί μετά λέει βασισμένο στις ιστορίες της.

[Kurdy Malloy]

Δεν είπα ότι είναι σε όλα τα καρέ η Adele. Το 2ο μπήκε για το άκομψο καντήλι και γιατί με μία έξτρα μύτη δεν διαφοροποιείς χαρακτήρες. 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο και στην παρατήρηση αυτή, αλλά και στην πάρα πολύ καλή σου κριτική. Όχι απλά έχεις δίκιο σε όλα, αλλά συγκεκριμενοποίησες και πράματα που με χάλασαν αλλά δεν τα είχα εντοπίσει. Κι εγώ όταν το έπιασα περίμενα να απολαύσω ένα κλασσικό του Ταρντί και τα ελαττώματά του ήταν πάρα πολλά. Με αποκορύφωμα τα πάμπολα ανδρικά πρόσωπα που είναι όλα ίδια. Μα όλα.

 

Το μόνο που δε με πείραξε είναι το καρφιτσωμένο μπλαζέ ξινομούτρο της Αντέλ. Δεν ξερω αλλά μου φάνηκε ταιριαστό

[germanicus]

Tην ευχή μου να'χετε To κόμικ το είχα ακουστά. Τον Απρίλη του 2013 κατόρθωσα να κονομήσω τα σκαναρίσματα από τις μεταφράσεις του στο Cheval Noir (εάν θυμάμαι καλά από που είναι τα σκαν). Προσπάθησα, ξαναπροσπάθησα, ματαξαναπροσπάθησα να τα διαβάσω, αλλά φευ. ***κάτι*** δεν μου καθόταν καλά Τα ίδια περίπου και με τη ταινία. ***Κάτι*** δεν μου καθόταν καλά. Και την ίδια στιγμή χαζεύω το σχέδιο, τα κτήρια κ.ο.κ. και μου αρέσουν.....

 

Χαίρομαι λοιπόν που βλέπω ότι ο εγκέφαλός μου είναι στη θέση του και ας σταματήσω να με ταλαιπωρώ προσπαθώντας να με πείσω να το διαβάσω

 

[Θρηνωδός]

Τα ίδια περίπου και με τη ταινία. ***Κάτι*** δεν μου καθόταν καλά. 

 

Την είδα την ταινία χθες, εντάξει μου φάνηκε απλά οκ, ένα ταληράκι στο ιμδβ. Σκεφτόμουν να την παρουσιάσω και εδώ. Βρήκα συμπαθητικό το όλο σκηνικό με την αδερφή της και μπορώ να πω ότι δεν έχει καμία σχέση με το κόμικ, ίσως για αυτό να μου φάνηκε ανεκτή. Απλά παίρνει στοιχεία από την 1η και 4η ιστορία με τον πτεροδάκτυλο και τις μούμιες.

[totally_wired]

Τι να κάνουμε υπάρχουν και πιο πολυπλοκα κόμικ από τα αστέριξ και τα Disney

 

Πάντως και τα παπιά την ίδια μούρη έχουν αλλά φοράνε αλλά ρούχα

Επεξεργασία Οκτωβρίου 7, 2016 από totally_wired

[Kurdy Malloy]

Mισό γιατί κάτι μου διέφυγε. Μπήκε ο Αστερίξ στην ίδια πρόταση με τα παπιά;

           

[germanicus]

to www.greekcomics.gr

 

[Θρηνωδός]

Διάβασα και τον δεύτερο τόμο με τις ιστορίες "The mad Scientist" και "Mummies on Parade". Τσουλάει αρκετά καλύτερα από τον πρώτο τόμο, αφού ότι όνομα αναφέρεται (και είναι γύρω στα δέκα που μοιάζουν εξαιρετικά μεταξύ τους σε στιλ παπαδόπουλος-παπαθανασόπουλος-παναγιωτόπουλος κλπ αλλά στα γαλλικά) παίρνουν απλά έναν αστερίσκο που παραπέμπει στο μπέρδεμα που λέγεται τόμος Α'. 

 

Κατά τα άλλα παραμένει μπερδεμένη η υπόθεση, ίσως λίγο λιγότερο από τον πρώτο τόμο. Ή εγώ ήμουν προετοιμασμένος για κάτι εξίσου σκληροπυρηνικό οπότε το λίγο πιο μαλακό μου φάνηκε έντονα. Το πρόβλημα με τα αντρικά πρόσωπα παραμένει κραυγαλέο, αλλά από διάφορα σημεία εντός του κόμικ απέκτησα την αίσθηση ότι ο Ταρντί ήθελε να σπάσει πλάκα φτιάχνοντας το, βάζοντας στοιχεία πλοκής τόσο εξωφρενικά και άκυρα όσο και, εν τέλει, απολαυστικά. Υπάρχει ακόμα και καρέ που η μονίμως ξινομούρα ανέραστη Adele λέει "Πω, πολύ μπέρδεμα αυτή η υπόθεση, φαντάζομαι τους κακόμοιρους τους αναγνώστες". Well played monsieur, well played. 

 

Συνολικά, μετά την ψυχρολουσία του πρώτου και την πικρή γεύση που σου αφήνει το τέλος, το δεύτερο σε επαναφέρει λίγο (όχι πολύ, αλλά όσο χρειάζεται) στο γιατί το πήρες και καταλήγει σε μερικά έξυπνα cliffhanger που θέλω να μάθω που καταλήγουν. Υπέρ του δέοντος σουρεαλιστικό, χωρίς ίχνος λογικής αλλά πιο δεμένο και περίτεχνο.

[Kurdy Malloy]

Αφού είναι έτσι, ερώτηση/απορία: Γιατί να δώσω σημασία στην υπόθεση όταν είναι μία έτσι κι αλλιώς εξωφρενική υπόθεση που θα κατέληγε σε αδιέξοδο αν δε γινόταν κάτι εξίσου ή και περισσότερο εξωφρενικό; Και δε μιλάω απλά για σουρεαλισμό αλλά γενικότερα. Αν η υπόθεση θα μου δώσει τα ίδια είτε τη διαβάσω είτε όχι, είτε προσπαθήσω να καταλάβω είτε όχι, ε απλά θα χαζέψω το σχέδιο, θα προσπαθήσω να έχω μία γενικότερη αντίληψη της υπόθεσης και αυτό ήταν. Σίγουρα πάντως θα το σκεφτόμουν διπλά και τρίδιπλα να το αγοράσω

[Θρηνωδός]

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Ακριβώς το ίδιο θα έκανα, και δεν θα το σκεφτόμουν ούτε διπλά ούτε τρίδιπλα. Δεν θα το αγόραζα καν. Στην δική μου περίπτωση τα είχα βρει και τα δύο  σε προσφορά από σάϊτ και όσο να'ναι υπέκυψα στην συμπάθεια μου για την δουλειά του σκεπτόμενος "ε ταρντί είναι, θα είναι τουλάχιστον καλό". Αν είχα πάρει μόνο τον πρώτο, δεν υπήρχε περίπτωση να πάω στον δεύτερο. Ίσως να το έψαχνα σκαναρισμένο και αν μ'άρεσε να έκανα την αγορά. 

 

Πάντως τώρα που ξαναδιαβάζω τα ποστ μου (ειδικά αυτά που αναφέρονται στον πρώτο τόμο) ίσως ήμουν υπερβολικός. Είναι κακό για Ταρντί, nevertheless (που έλεγε και η γιαγιά μου) καλύτερο από πολλά άλλα όμως. Αν κάποιος μου πει ότι γούσταρε την κραυγή του λαού ή κάποια ΑΠΠ ιστορία, ή ακόμα και τον δαίμονα των πάγων (στο οποίο γίνεται αναφορά στο τέλος της 4ης ιστορίας  )  δεν θα το πρότεινα.  Αν όμως κάποιος μου πει ότι γούσταρε το φινάλε του " Ο αυτοκράτορας έχει κέφια" όπου η Ίρμα με τον Κρονκ πηδήξανε στον χάρτη 4-5 τοποθεσίες ως δια μαγείας απλά και μόνο για να προλάβουν τον Κούζκο (μετά το 1: 17), τότε ναι το υπερσουρεαλιστικό-εμφανίζω αναστημένες μούμιες- ζωντανούς πτεροδάκτυλους-ασσύριους δαίμονες Adele Blanc-Sec είναι γι'αυτόν.

 

Pazuzu! Pazuzu! Paaaazuuuuzuuu!