ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ

[stardust]

"Όχι! ακριβώς γιατί δεν μοιάζεις με καμία άλλη ήθελα πάντα να σε συναντήσω...Σ'ένα οποιοδήποτε μέρος.." (Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας)
 

    Ο Κόρτο Μαλτέζε αποτελεί την σημαντικότερη δημιούργια του ιταλού σχεδιαστή και σεναριογράφου  Ούγκο Πρατ (1927-1995).
Ο χαρακτήρας πρωτοεμφανίστηκε στην Ιστορία Una ballata del mare salato (Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας) μία από τις πολλές ιστορίες του Πρατ που εκδόθηκαν στο περιοδικό Sgt.Kirk το 1967. Η πρώτη εμφάνιση του Κόρτο Μαλτέζε στην Ελλάδα έγινε στις σελίδες του περιοδικού "Σκαθάρι" , ενώ η πρώτη έκδοση σε μορφή άλμπουμ ήταν "Η Μπαλάντα της αλμυρής θαλασσας" απο την εκδοτική ARS LONGA.

   Ο Ούγκο Πρατ είπε για τον Κόρτο Μαλτέζε " Είναι ένας μύθος που μπορείς να συναντήσεις στις ακτές. Τον ξαναβρίσκεις σε όλα τα λιμάνια..  Δημιούργησα αυτόν  τον χαρακτήρα στηρίζοντας τον σε αληθινές ιστορίες που μου έχουν διηγηθεί."

 

 

 ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΤΟ

 

      Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι ένας ταξιδιώτης.  Ένας ονειροπόλος..ρομαντικός ταξιδιώτης. Αίωνιος εραστής της ίδιας της ζωής, δε μπαίνει σε καλούπια και δε δαμάζεται. Αλήθεια, πως μπορείς να δαμάσεις την θάλασσα άλλωστε;  Ο Κόρτο αγαπάει τις  γυναίκες και τον αγαπουν κι αυτές. Την Πανδώρα ίσως περισσότερο απ όλες, αλλά όπως όλα τα πράγματα στη ζωή του,  δεν υπάρχει ευτυχισμένο τέλος.  Δεν υπάρχει καν τέλος.  Δε θα βρεί πότε τους θησαυρούς που ψάχνει,  δε θα λύσει πότε τα μυστήρια που τον περιβάλλουν,  δε θα ολοκληρώσει πότε ένα μεγάλο έρωτα. Όχι γιατί δε μπορεί. Δε θέλει πότε να έρχεται το τέλος,  γιατί ίσως μέσα του να ξέρει,  πως αυτό θα είναι και το δικό του. Είναι προσηλωμένος στο ταξίδι και όχι στον προορισμό. Κινείται αέναα και αδιάκοπα σαν τη θάλασσα. Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι η θάλασσα.

     Δίνεται στους ανθρώπους  και γίνεται προστάτης όσων έχουν ανάγκη απο προστασία. Δεν το κάνει γιατί πιστεύει σε σκοπούς.  Δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Το κάνει γιατί έτσι ζει, έτσι ανασαίνει. Είναι κατα βάθος ένας εγωιστής αλτρουιστής. Σ ένα ιδανικό κόσμο, ο Κορτο Μαλτέζε δε θα ειχε θέση. Είναι η τροϕή του, η κινητήρια δύναμη του. Είναι ένας καπετάνιος χωρίς πλοίο. Δεν υπάρχει ιδανικό πλοίο για να κυβερνήσει. Δεν του αρέσει καν να κυβερνά. Ζει τις περισσότερες περιπέτειες του, μακριά απ τη θάλασσα,  σε άγνωστες στεριές γιατί αυτές θέλει να μάθει. Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι μια περίεργη θάλασσα.   Δεν έχει γεωγραϕικούς δεσμούς δεν γνωρίζει ρατσιστικές προκαταλύψεις. Όλοι είναι ίσοι απέναντι του. Καλοί, κακοί, ϕονιάδες, άγιοι, πορνες, ποιητές. Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι μια θάλασσα χωρίς προκαταλήψεις.  Είναι ένας άθρωπος με πλήρη αυτοέλεγχο και χαρακτηρίζεται απο μιά εσωτερική ειρωνία, κυρίως προς τον εαυτό του.  Ο Κόρτο, ο δικός μας Κόρτο, είναι σαν την αλμύρα.. κολλάει πάνω σου.. γίνεται ένα με σένα. Τον γεύεσαι, τον μυρίζεις  κάθε λεπτό.

"Αφήνει να πλησιάσουν σε αυτόν όλα όσα αυτός θέλει να συναντήσει.." (Pratt)

 

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

 

   Ο Κόρτο Μαλτέζε γεννήθηκε στη Μάλτα στις 10 Ιουλίου 1887 στη Βαλέτα της Μάλτας, εξώγαμος γιός  ένος Εγγλέζου αξιωματικού του πολεμικού Ναυτικού και μιας τσιγγάνας Ανδαλουσιανής απο το Γιβραλτάρ γνωστή και ως Νίνια του Γριβραλτάρ και πιθανών να υπήρξε και μοντέλο για τον ζωγράφο Ingres.

 

1887-1904 Ο Κόρτο Μαλτέζε πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Γιβραλταρ στην Κόρντομπα της Ισπανίας και στη Μάλτα, ενώ βρέθηκε και ένα μικρό διάστημα Ιούνιος-Αυγουστος 1900 στην Κίνα κατά την διάρκεια του πολέμου των Μπόξερ.

 

1904-1905 Στην αρχή του έτους ξεκινάει τα ταξίδια του σαν ναυτης και στην συνέχεια θα βρεθεί στην Μαντζουρία στο μέσω του Ρωσοιαπωνικού πολέμου. Σε αυτό το ταξίδι του γνωρίζει τον αμερικάνο συγγραφέα Τζακ Λόντον καθώς και τον Ρασπούτιν. Τα γεγονότα αυτά περιγράφονται στο άλμπουμ  ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

 

1905-1914 Ο Κόρτο Μαλτέζε συνεχίζει τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζει προσωπικότητες όπως  οι Butch Cassidy και Sundance Kid, τον Eugene O’Neill, τον  James Joyce κ.α. Κατά την διάρκεια του 1913 και ενώ ταξιδεύει στον Νότιο Ειρηνικό, γνωρίζει έναν μυστηριώδη χαρακτήρα γνωστό και ως " ο Καλόγερος" και αρχίζει να δουλεύει για αυτόν σαν περατής. Μετά απο μιά ανταρσία στο πλοίο του, τον Κορτο βρίσκει και σώζει, ο Ρασπούτιν. Αυτό συμβαίνει την 1η Νοεμβρίου του 1913 και σηματοδωτεί την έναρξη των γεγονότων που περιγράφονται στο άμπουμ η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.

 

1915-1916 Στις 19 Ιανουαρίου 1915 ο Κόρτο μαζί με τον Ρασπούτιν αφήνουν το νησί της Εσκοντίδα και διαπλέοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό φτάνουν στην Χιλή. Κατα την διάρκεια του 1916 ο Κόρτο μαζί με τον καθηγητή Jeremiah Steiner ξεκινούν μια σειρά περιπετειών στην λατινική Αμερική. Οι περιπέτειες αυτές αναφέρονται στο άλμπουμ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΙΓΟΚΕΡOY.

 

 

1917 Κατά την διάρκεια της χρονίας αυτής, ο Κόρτο συνεχίζει την περιήγηση και τις περιπέτειες στην λατινική Αμερική όπου ανάμεσα σε άλλους, γνωρίζει, την βενετσιάνα Stevenson και την Esmeralda. Οι αφήγηση των γεγονότων αυτών, γινονται στα άλμπουμ Ο ΑΕΤΟΣ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ και ΒΟΥΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ.

 

1917-1918 Τον Σεπτέμβριο του 1917 ο Κόρτο επιστρέφει στην Ευρώπη και ξεκινά μια σειρά απο περιπέτειες που τον πάν απο την Ιταλία στην Ιρλανδία, στην Αγγλία καταλήγοντας στην Γαλλία όπου ανάμεσα στα άλλα, γνωρίζει τον Ernest Hemingway και βοηθά στην κατάριψη του κόκκινου Βαρώνου. Τα γεγονότα αυτά περιγράφονται στο άλμπουμ ΚΕΛΤΙΚΑ. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο Κόρτο ταξιδεύει στην Αφρική όπου μέχρι τον Οκτώβριο ζεί μια σειρά περιπετειών οι οποίες περιγράφονται στο άλμπουμ ΑΙΘΙΟΠΙΚΑ.

 

1918-1920 Ο Νοέμβριος του 1918 βρίσκει τον Κόρτο στο Χονγκ Κονγκ, απο όπου ξεκινάει την μεγαλύτερη χρονικά περιπέτειά του, διασχίζοντας την Κίνα, την Μαντζουρία, την Μογγολία και την Συβηρία, προσπαθόντας να αποκτήσει τον θησαυρό που κρύβει ένα τραίνο. Η οδύσσεια αυτή περιγράφεται στο άλμπουμ Η ΚΡΥΦΗ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ.

 

1921-1922 Τον Απρίλιο του 1921 ο Κόρτο εξερευνεί την μαγική πλευρά της Βενετίας, ζώντας ένα ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Στην συνέχεια φευγει για Ρόδο και απο κεί, μέσω Τουρκίας, Αζερμπαιτζάν, Αφγανιστάν και Πακιστάν, φτάνει μιά λάμψη μακρυά, απο τον θησαυρό του Μ. Αλέξανδρου όπως αναφέρεται στο άλμπουμ  ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΚΑΝΔΗΣ.

 

1923 Ο Κόρτο επιστρέφει στην λατινική Αμερική για να βρέι μια χαμένη Πωλονοεβραία στην Αργεντινή και να χορέψει ΤΑΝΓΚΟ.

 

1924-1925 Ο Κόρτο εξερευνεί τους θρύλους των καντονιών της Ελβετίας (ΕΛΒΕΤΙΚΑ) και στην συνέχεια, μαζί με τον Ρασπούτιν, επιστρέφουν στην Καρα'ι'βική , σε μια προσπάθεια να βρούν την Ατλαντίδα, όπως περιγράφεται στο άλμπουμ ΜΟΥ.

 

1926-1936 Λίγα είναι γνωστά για την ζωή και τις περιπέτειες του Κόρτο Μαλτέζε αυτό το διάστημα. Γνωρίζουμε ότι τα τέλη του 1928 και τις αρχές του 1929 βρίσκεται στην Αιθιοπία στην πόλη της Χαράρ.

 

1936 Τον Ιούλιο του 1936 ξεκινά ο Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος θα διαρκέσει μέχρι τον Μάιο του 1939. Ο Κόρτο εντάσεται στις διεθνής ταξιαρχίες και πολεμά στο πλευρό των δημοκρατικών. Απο το σημείο αυτό και μετά, τα ίχνη του Κόρτο χάνονται.
Τον Ιανουάριο του 1941, στην ιστορία ΟΙ ΣΚΟΡΠΙΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ, ο Cush (φίλος του Κόρτο απο τα Αιθιοπικά), αναφέρει ότι ο Κόρτο Μαλτέζε εξαφανίστηκε κατα την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου. Επίσης μαθαίνουμε ότι ο Κόρτο έστειλε ένα γεράκι στον Cush απο την Ισπανία.

 

   Στο πρώτο τεύχος του Sg. Kirk, οπου ξεκινά η Μπαλάντα της Αλμυρης Θάλασσας, ο Hugo Pratt κάνει αναφορά σ ένα γραμμα του 1965, το οποίο αντιγράφει ένα σημείο παλαιότερου αχρονολόγητου γράμματος της Πανδώρας Γκροβεσνορ, τα παρακάτω: "Ο θάνατος του Ταράο, άφησε ενα μεγάλο κενό σε όλους μας, αλλά ειδικά στον θείο Κόρτο, για τον οποίο ανησυχώ πολύ τούτη τη στιγμή. Αυτοί οι δύο ήταν αχώριστοι και μπορούσε ο ένας να καταλάβει τον άλλο τέλεια. Τώρα, όταν βλέπω τον θείο Κορτο, να κάθεται μόνος και με μάτια θλιμμένα να αντικρίζει την απέραντη θάλασσα, που κάποτε ήταν δικη του, η καρδιά μου σπάει."

 

ΠΗΓΕΣ
wiki
cortomaltese.com
Αλμπουμ Κόρτο Μαλτέζε (Μαμούθ κόμιξ)

 

"Οι περιπέτειες του Κόρτο δεν θα τελειώσουν ποτέ... Θα τον ξαναβρίσκουμε πάντα να μας περιμένει εκεί που παραμονεύει η περιπέτεια... " ( Hugo Pratt)

 

 

Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον ΑντρέαD για την πολύτιμη βοήθεια του ώστε να βγεί ένα σωστό αποτέλεσμα! enjoy

[GeoTrou]

Ουχ! Μα πώς δεν το είχα παρατηρήσει ότι λείπει αυτό το άρθρο; Πολύ ωραίο πάντως.

[GreekComicFan]

Έφτασε η στιγμή που και οι περιπέτειες του Κόρτο θα μπορούν να αποκτηθούν και ψηφιακά. Το Comixology διαθέτει 4 volumes στα Γαλλικά από σήμερα.

[ΤασίαΚούτ]

Φαίνεται οτι ο εν λόγω ήρωας ειναι ενας άγγελος που έχει χάσει τον δρόμο προς τον δικό του παράδεισο .Μήπως αυτό είναι το δικό του μαρτύριο; 

[GreekComicFan]

Σχέδιο του Κόρτο Μαλτέζε από τον Steve Epting ποσταρισμένο στο instagram του.

 

 

 

[GeoTrou]

Πρωτότυπο tribute στον ρομαντικό ναύτη, από τον Frederik Peeters.

[Dr Paingiver]

Δεν είναι ναύτης, ναυτικός είναι!

 

[GeoTrou]

Λεπτομέρειες

[Dr Paingiver]

Καθόλου λεπτομέρειες! Ίσα ίσα σημαντική διαφορά, τόσο στο τυπικό μέρος, όσο και στο λογοτεχνικό.

 

[batigoal]

...και ο Ρασπουτιν στα ντεκς 

 

[Dr Paingiver]

Και υπάρχει και ακόμα ένας χαρακτήρας αν μπορείτε να τον βρείτε.

 

[batigoal]

Και υπάρχει και ακόμα ένας χαρακτήρας αν μπορείτε να τον βρείτε.

 

Σιγα το δυσκολο, απλα ο μονος τροπος για να το αναφερω ειναι σποϊλερ...

και η Ρωσιδα πρακτορας που πεθαινει σε ενα αλμπουμ, δεν θυμαμαι ποιο

 

Σαμαρκανδη;

 

[totally_wired]

Η Δούκισσα ειναι

[GeoTrou]

Από τον Ιούλιο, ο σιδηροδρομικός σταθμός Austerlitz του Παρισιού διακοσμείται με τον Κόρτο και άλλους χαρακτήρες του Πρατ, για τον εορτασμό 50 ετών από την δημιουργία του. 

  

Περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες εδώ.

[deadneighbours]

Πολύ καλο!!!      

[GreekComicFan]

 

[GeoTrou]

Θέλωωω

[Θρηνωδός]

 

Φτιάχνεται σιγά σιγά το sanctum sanctorum των θρύλων. Πρόμο αφίσα όταν είχε βγει το νέο κόρτο το 2015, δεν την έχω ξαναπετύχει από τότε. 2m μήκος.

[totally_wired]

IMG_1921.JPG

 

Φτιάχνεται σιγά σιγά το sanctum sanctorum των θρύλων. Πρόμο αφίσα όταν είχε βγει το νέο κόρτο το 2015, δεν την έχω ξαναπετύχει από τότε. 2m μήκος.

Για κάποια χρόνια υπήρχε στου Ψυρρή θεματικό μπαρ με το όνομα "Κορτο Μαλτέζε" και φυσικά την ανάλογη διακόσμηση. Κάπου ανάμεσα 2001 και 2004 (δεν θυμάμαι ακριβώς) αλλά σίγουρα ήμουν φοιτητής τότε. Δεν ξέρω εάν το θυμάται κανείς άλλος...

 

http://www.athinorama.gr/clubbing/article/pigame_sto_corto_maltese-968.html

Επεξεργασία Αυγούστου 23, 2017 από totally_diakopes

[germanicus]

Αρθράκι εις την Αγγλικήν για τον ήρωά μας Αλιευθέν από εδώ.

 

 

 

The ballad of Corto Maltese. An approach to the character

Ivan Pintor

 

This article contains some thoughts about Corto Maltese, the comic book character

created by Hugo Pratt, arising from the course "The Male Archetype in the History of

Cinema Genres", given by Dr Núria Bou, on the Doctorate in Audiovisual

Communication programme directed by Dr Josep M. Baget i Herms.

 

The story begins when a sailor from Cornwall disembarks in Gibraltar and meets a

beautiful gypsy girl from Seville. And continues in the cove of Valeta. A house with an

arcaded courtyard and wrought-iron grilles between St John Street and Kingsway, is

the setting for the birth of their son on the morning of 10 July 1887. His father is said

to have disappeared off the coast of Chile near Iquique, to have turned up in Adelaide

after a shady brawl, or even to have been murdered on the Pearl River. His mother,

however, took a house in the Juderia in Cordoba to bring up the little boy. He played

on the banks of the Guadalquivir and was taught by Rabbi Ezra Toledano. One day,

near the Mezquita, a friend of his mother’s walked up to him -by then he was in his

early teens- to read his palm. Imagine his surprise when he found out that he had no

fate line. The boy must have run to his house to look for the cut-throat razor that had

belonged to his father. With it, he drew a line on the palm of his right hand. Shortly

afterwards, Toledano took him to the Jewish school in Valeta. Corto Maltese -as he

was known- surfaced five years later, in 1904, at the height of the Russo-Japanese War

in Manchuria, accompanied by a young reporter called Jack London; at 26 he was

rescued in the Pacific after being tied to a plank and thrown into the sea by a mutinous

crew. After that, for the first quarter of this century, he wandered through more ports

than any other adventurer.

 

The death of Hugo Pratt in August 1996 deprived his character, Corto Maltese, of an

end that might have been lying in wait for him in an Aragon ravaged by the Civil War,

in the ranks of the International Brigades. The Venetian’s last journey also left a library

of over 35,000 volumes in Lausanne. We have all those pages, his tireless journeys and

the chats with friends, including Dizzy Gillespie, Arlt, Octavio Paz or, incidentally,

Borges and Lugones, to thank for Maltese’s adventures. Pratt said he was "a novelist,

someone who makes books, a teller of tales who writes with drawings." His pared

down handling of images was first complemented by Hector Oesterheld’s scripts, but

most of all by his own stories, fed by an insatiable reading of Stevenson, Conrad,

Hawthorne, Zane Grey, Fenimore Cooper, Jack London, Rider Haggard, Dumas,

François Villon, Henry de Vere Stacpoole or Somerset Maugham.

 

Corto Maltese crystallises Hugo Pratt’s exploration in drawing of characters from Ernie

Pike to Cato Zulu by way of Tipperary O'Hara, Simon Girty, Jesuit Joe or SaintExupéry

himself. Saint-Exupéry, the hero of his last album, is one of the first of many

reflections on the adventure genre. Its literary roots should be sought between

permeable borders marked out on the basis of a testimonial or documentary criterion.

The seed of the travel chronicles of Marco Polo or González de Clavijo is far from the

spirit that moves Erec and Enid from the Matière de la Bretagne or the tales of London

or Stevenson. The adventures of the Maltese sailor drink from many springs, not least

the parity between adventure and geography so dear to 19th century imperialist

expansion, which had its effect on Pratt´s childhood in Ethiopia and on his pressganging,

first into Mussolini’s colonial police and, in the Second World War, into the

ranks of the German army, which he deserted to join the Allies.

 

Neither any controversial elucidation of the travel chronicle or the adventure genre nor

the stormy paths of Hugo Pratt´s biography are the proper subject matter of these

pages. Nevertheless, to consider the fruitfulness of an archetypological approach to his

work involves weighing up both aspects. The profusion of cultures, languages and

geographies with which the Venetian narrator lived, as well as his instruction in the

Kabbala, the Tarot and many other esoteric disciplines linked to the use of archetypal

images bring a special interest to a reading of his work based on the grammar of the

figurative structures which underlie the Imaginaire Symbolique proposed by Gilbert

Durand. A grossly simplifying approach to the stories of Corto Maltese reveals the

striking modernity of the tension between the impermanence of what is represented and

the permanence of a latent meaning linked to the use of those archetypes and resolved

in a flow of narrative and graphic resources.

 

Corto’s origins are a combination of circumstances such as the absence of his father,

the paltry legacy of a copy of Stevenson’s Treasure Island, or his mother’s genealogy,

which relates Maltese to La Belle Zélie portrayed by Ingres. But it is the determined

cutting of the fate line that provides the initiation which, according to Jung, is essential

for any hero. Corto corrects his unusual defect with a blade that brings the blood

bubbling out as it cleaves the palm of his hand. With that gesture, he not only takes the

reins of his fortune; he also wins acceptance by Cronos. He does so by assimilating the

cycles of time, linked to what Durand calls the night-time regime and, at the same time,

a constellation of representations which are more night-time and female than diaeretic.

In other words, Maltese’s adventures review countless stories constructed around the

deep-rooted representation of masculinity, similar to ascensional, verticalising, uranian

and purifying structures emerging from a mould which is antithetical to the night-time

structure of the Imaginaire Symbolique and Durand’s faces of time. However, a

reformulation of them all observes the dominance of the night-time, euphemising

structure of those faces. The search turns to enjoyment along the way; the specific

spatial locations in emphasised temporality. Pratt’s elegant lines and the suspension of

the story in favour of silences and exchanges of glances recall the reconciliation of

sensuality and abstraction in the treatment of time by masters of visual writing such as

the director Yasuhiro Ozu. Nevertheless, that sensual delay does not damage the story. 

 

On the contrary, it submerges it in a kind of dialectic of models of representation which

enriches it and creates new pathways in an aesthetic which blossomed from the ink of

Milton Caniff.

 

But there are two initiations in Corto Maltese’s itinerary. The first opens up to fortune

by carving out a gash which, according to Durand, converges with the images of the

vaginal furrow; the blood which bubbles up adds a cluster of signifiers which would

require a more extensive analysis. And that cut is made by a cut-throat razor, the

antithesis of the feminised and isomorphic sword wound, one of the three basic

archetypes according to which Durand establishes his dialectic of systems: the sceptrestick,

the sword, the cup and the wheel-denarius, according to the classification of suits

in packs of cards, and especially the Tarot. The second initiation is the real appearance

of the character in the vignettes of The Ballad of the Salt Sea, more the child of the

sensibility of Conrad and Stevenson than of Defoe. The line drawn lights him up in a

sea by sheer chance, burnt by the sun and tied to planks of wood in the shape of a

cross. And we should not forget how Pratt begins his Ballad: "I am the Pacific Ocean

and I am the largest …" And it is not Ishmael but the waters that speak. And so, if

underlying the first initiation was the synthesis of daytime, male and separating -the

razor- with the female structure of the wound, the second reconciles the archetype of

the cross with the supreme icthyomorphic swallower, the antiphrasis of fatal

femaleness. The dominant is never diaeretic in the relation of the waters with the moon

-the dramatic epiphany of time for Durand- in the Corto Maltese stories. Hence the

curious confusion of the female star at the beginning of The Golden House of

Samarkand, the two talking moons in Tango...All in the Half-light, or their surprising

absence in the sailor’s most decidedly dreamlike story, The Helvetians, the

catamorphic and Carrollian opposite side of a quest for the grail begun in the dwelling

of Herman Hesse and in the company of a strange avatar of the knight Klingsor.

 

Acceptance of the cycles and the sensuality of deferment go with an adventurer whose

behaviour adjusts to a peculiar assimilation of the code of military honour in which

Pratt was educated. Meditative, with his sharp profile smoking a Tre Stelle cheroot and

his apparent feminine passivity, Corto Maltese goes to Siberia to steal a shipment of

gold, to Ireland to avenge his dead friend and member of the IRA Pat Finnucan and to

blow up an English army barracks, to Kafiristan to usurp the Great Gold, the mythical

sun hidden in a mountain and protected by the Persian god Ariman, or to Buenos Aires

to avenge at any cost the murder of Louise Brookszowyc - Tango...-. According to the

isomorphism pointed out by Mircea Eliade and Gilbert Durand, Maltese takes on the

role of the binding hero, who is also capable of resorting to the weapons of the daytime

imagery to openly confront the dangers that beset him. He therefore justifies his erratic

determination to pursue and pillage treasures that he never achieves or to take revenge

and he is accompanied only by Rasputin, a compulsive killer without the slightest

scruple and a murky sense of humour. That search, which Corto knows is fruitless,

reconciles the sublimation of the motivating object with the euphemistic cynicism of a

horizontal and not ascensional awareness of the journey.

 

If Denis de Rougemont says that there are no stories about happy love, the sailor’s 

history is packed with events. When his friend Esmeralda, a prostitute, asks him if he

has ever been in love, he answers in a forced twilight tone that that was all too long

ago. A myriad of female characters -Pandora Groovesnore, Lady Rowena Welch or

Banshee- who are no less worthy of study than Corto Maltese himself cross his path,

but Pratt shuns the happy end which the classical cinema would have guaranteed, as

would the stories of the Golden Age by Caniff, Noel Sickles, Coulton Waugh or Frank

Robbins. A diffuse eroticism emanates from that passivity of Corto’s; he always

disappears after changing the course of events. Pratt uses taciturn male models from the

thriller genre and redraws the character of Pat from Terry and the Pirates or Johnny

Hazard to construct a disillusioned, anarchic and romantic -in the least degraded sense

of the word- character, but not as sour as Lieutenant Koïnsky in The Scorpions of the

Desert, a series that Pratt developed alongside the Corto Maltese albums.

 

Space does not allow for any further discussion of isomorphism and the application of

Durand’s grammar to Hugo Pratt’s stories, which is all the more fruitful the more it

rests on the relevant graphic references. Nevertheless, we must insist on the need to

study the constitution of the character in relation to the gender codes involved and on

the appropriateness of Durand’s idea of taking an anthropological perspective to which

"nothing human should be alien" from a Bachelardian pluralism of rationalities.

Durand himself masterfully sums up his idea when he points out that "In short, the

Imaginaire is no more than that journey in which representation of the object allows

itself to be assimilated and moulded by the subject’s drive imperatives, and in which,

reciprocally, as Piaget has so masterfully shown, subjective representations are

explained by means of the subject’s previous accommodations to the objective

medium." The representations related to that sailor with his stolen romances, a stranger

to mirrors, require a search, at the end of which is Hugo Pratt. And with him his

knowledge as an avid reader, his concise lines and, most of all, his life and his face, the

one he gave the Maltese sailor, begun in Cordoba and lit up once again in the Pacific.

 

Bibliography:

-Pratt, Hugo. The Corto Maltese series is published by Nantier Beall Minoustchine.

-Camaño, Mª Ángeles y Fátima Gutiérrez, Interview with Gilbert Durand. El Bosque.

January-April 1993. Diputación de Huesca-Diputación de Zaragoza (Culture, Tourism

and Sport).

-Durand, Gilbert, Les Structures Anthropologique de l’Imaginaire. Introduction a

l’Archetypologie Générale.

-Notes from the course "The Male Archetype in the History of Cinema Genres". Dr

Núria Bou. 1997-1998. Doctorate in Audiovisual Communication programme directed

by Dr Josep M. Baget i Herms.

-Historia de los Comics. Directed by: Javier Coma / Produced by: Josep Toutain

Toutain Editor, Barcelona, 1982. 

 

 

 

[adams]

 

από το fb

[Kurdy Malloy]

Χθες κυκλοφόρησε, πρώτη κριτική 5 στα 10.

 

[Θρηνωδός]

Μερικές μέρες έμειναν για να στολιστεί 

 

 

Είναι πανέμορφο 

 

 

[GeoTrou]

Έχουμε δει τοιχογραφίες του Κόρτο στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ελλάδα και σε διάφορες άλλες χώρες. Αλλά στο Τζιμπουτί δεν περίμενα να δω:  

 

 

Σύμφωνα τουλάχιστον με τη σελίδα του ήρωα στο Facebook, αυτή η ζωγραφιά βρίσκεται στην πόλη Ταντζουρά, μια από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες πόλεις της χώρας. Ο Pratt είχε επισκεφτεί το Τζιμπουτί, οπότε ίσως να υπάρχει και κάποια συσχέτιση.  

[GeoTrou]

Όπερα βασισμένη στην Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας, σε θέατρο της Βαλέττας 

[germanicus]

Όταν βλέπω κάποιον να ρωτάει με ποια σειρά να διαβάσει τα Κόρτο, ένα από τα πράγματα που του λέω είναι να αφήσει για το τέλος Νεανικά Χρόνια, Μου και Ελβετικά. Έχω την αίσθηση ότι όλοι συμφωνούν πως είναι διαφορετικά και οι περισσότεροι δεν τα γουστάρουν. 

Ξαφνικά όμως μου φλάσαρε ότι από τη στιγμή που Μου και Ελβετικά είναι τόσο διαφορετικά, σίγουρα θα υπάρχει κόσμος εκεί έξω που θα γουστάρει ειδικά αυτά τα δύο και όχι τα υπόλοιπα. Δεν έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους  Ίσως διότι είναι πολύ λίγοι. Ίσως όμως και διότι ξέρουν πως ο Κόρτο είναι ένας χ χαρακτήρας που βιώνει ενός συγκεκριμένου είδους περιπέτειες, οπότε δεν μπήκαν στον κόπο να τσεκάρουν τα άλμπουμ του αφού ως genre δεν είναι στα γούστα τους (περιπέτειες σε θάλασσες και εξωτικά μέρη) και δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν 2 συγκεκριμένα που είναι στα γούστα τους (ας τα πούμε ψυχεδελικές μυστικιστικές περιπέτειες). Άσε δε που μπορεί να λένε και ένα "εδώ δεν μου άρεσε η Μπαλάντα που την λατρεύουν όλοι, θα κάτσω να ασχοληθώ με εκείνα εκεί που δεν τα γουστάρει σχεδόν κανείς???"  

 

Αυτή η τοποθέτηση/άποψη/σκέψη δεν ισχύει φυσικά για τα Νεανικά Χρόνια. Τα οποία είναι στο ίδιο genre με τα περισσότερα Κόρτο, αλλά απλά είναι μάπα κόμικ  

 

[Manitou]

 

16 λεπτά πριν, germanicus είπε:

Όταν βλέπω κάποιον να ρωτάει με ποια σειρά να διαβάσει τα Κόρτο, ένα από τα πράγματα που του λέω είναι να αφήσει για το τέλος Νεανικά Χρόνια, Μου και Ελβετικά. Έχω την αίσθηση ότι όλοι συμφωνούν πως είναι διαφορετικά και οι περισσότεροι δεν τα γουστάρουν. 

Ξαφνικά όμως μου φλάσαρε ότι από τη στιγμή που Μου και Ελβετικά είναι τόσο διαφορετικά, σίγουρα θα υπάρχει κόσμος εκεί έξω που θα γουστάρει ειδικά αυτά τα δύο και όχι τα υπόλοιπα. Δεν έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους  Ίσως διότι είναι πολύ λίγοι. Ίσως όμως και διότι ξέρουν πως ο Κόρτο είναι ένας χ χαρακτήρας που βιώνει ενός συγκεκριμένου είδους περιπέτειες, οπότε δεν μπήκαν στον κόπο να τσεκάρουν τα άλμπουμ του αφού ως genre δεν είναι στα γούστα τους (περιπέτειες σε θάλασσες και εξωτικά μέρη) και δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν 2 συγκεκριμένα που είναι στα γούστα τους (ας τα πούμε ψυχεδελικές μυστικιστικές περιπέτειες). Άσε δε που μπορεί να λένε και ένα "εδώ δεν μου άρεσε η Μπαλάντα που την λατρεύουν όλοι, θα κάτσω να ασχοληθώ με εκείνα εκεί που δεν τα γουστάρει σχεδόν κανείς???"  

 

Αυτή η τοποθέτηση/άποψη/σκέψη δεν ισχύει φυσικά για τα Νεανικά Χρόνια. Τα οποία είναι στο ίδιο genre με τα περισσότερα Κόρτο, αλλά απλά είναι μάπα κόμικ  

 

 

Εμένα ως και τα νεανικά χρόνια μου άρεσαν. Δεν μπόρεσα να την παλέψω όμως με Μου και Ελβετικά! Παρόλο που όταν έφτασα να τα διαβάσω είχα διαβάσει όλο τον Κόρτο ως εκεί. Πάντως τελικά ξαναδιαβάζοντάς τα βρίσκω τα Κέλτικα και κάποιες ιστορίες από το πρώτο saga στον τροπικό του Αιγόκερω ανώτερα από τη Μπαλάντα! Ο αετός της ζούγκλας είναι ίσως η κορυφαία στιγμή του Κόρτο! 

[Laz33]

Moυ και Ελβετικά τα γουστάρουν μόνο όσοι είναι Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και Πανηθηναϊκός στο μπάσκετ

 

 

Επεξεργασία Απριλίου 9, 2021 από Laz33

[albertus magnus]

Εγω τα νεανικα χρονια δεν τα βρισκω τοσο κακα παντως. Απλα τα βγαζω απο την εξισωση σαν κατι μη ολοκληρωμενο. Δεν ξερω βεβαια που ειχε σκοπο να το παει  ο Πραττ και αν θα εφθανε τα καλα του (ή αν θα γινοταν χαλια) αλλα σιγουρα θα βγαζαμε καλυτερο συμπερασμα.

 

Τα Μου και τα Ελβετικα ειναι τα πιο αδυναμα αλλα εγω νομιζω πρεπει να διαβαστουν αν αγαπας τη σειρα. Απλα καλυτερα στο τελος για να μην αποθαρυνθεις. 

 

Και μιας και το φερε η κουβεντα κοιταω στο ψιλικατζιδικο καθε Σαββατο τι θα εχει η επομενη εφ.συν. μπας και τα δουμε και αυτα απο τον Μικρο Ηρωα αλλα ακομα τιποτα!

[Indian]

On 9/4/2021 στο 2:16 ΜΜ, albertus magnus είπε:

Και μιας και το φερε η κουβεντα κοιταω στο ψιλικατζιδικο καθε Σαββατο τι θα εχει η επομενη εφ.συν. μπας και τα δουμε και αυτα απο τον Μικρο Ηρωα αλλα ακομα τιποτα!

 

Ε, φαντάζομαι ότι θα υπάρχει πρώτα ανακοίνωση από το site της "Μικρός Ήρως", η οποία θα ανέβει και στο GC.  

 

On 9/4/2021 στο 1:56 ΜΜ, Laz33 είπε:

Moυ και Ελβετικά τα γουστάρουν μόνο όσοι είναι Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και Πανηθηναϊκός στο μπάσκετ

 

Αυτή σου η ατάκα μού θύμισε την συχωρεμένη αδελφή της γιαγιάς μου, που όποιος την ρωτούσε τι ομάδα υποστήριζε στο μπάσκετ (στα τέλη της δεκαετίας του '80, με αρχές του '90), εκείνη έλεγε "όπου παίζει ο Γκάλης, παιδάκι μου"!