ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ: ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

[kwtsos]

 

 

Τιμή: 11,80 €

Στο Δευτερη Γενια, ο συγγραφεας, γονος Εβραιων που εζησαν τον Β' Παγκοσμιο Πολεμο, περιγραφει στιγμες απο την οικογενειακη του ζωη. Βασικος αξονας του κομικ ειναι η σχεση μεταξυ αυτου και του πατερα του ο οποιος εχασε την οικογενεια του οταν ηταν παιδι και περασε χρονια στο στρατοπεδο συγκεντρωσης του Μπουχενβαλντ. Ετσι, ο Κισκα, ξεκιναει να αφηγειται τις δυσκολιες της παιδικης και εφηβικης του ηλικιας για να καταληξει στο ποσο πολυ το φαντασμα του στρατοπεδου διαμορφωσε καθοριστικα τον χαρακτηρα του πατερα του και στοιχειωνε την σχεση τους ακομα και πολλα χρονια μετα, στην ενηλικη ζωη του. Επισης μεσα απο το κομικ ο αναγνωστης μαθαινει διαφορα πραγματα για την ζωη των Εβραιων τα χρονια που ακολουθησαν τον πολεμο.

 

Σε γενικες γραμμες ενα καλο κομικ, με μερικες συγκινητικές στιγμες που το καρτουνιστικο σκιτσο του το κανει να διαβαζεται πολυ ευκολα. Mπραβο και στην Μαμουθ που πειραματιζεται με εκδοσεις οπως αυτη και τα Μπανταρισμενα Ποδια.

[Kabuki]

Νομίζω ότι η Μαμουθ προσπαθεί να πιάσει ένα ευρύτερο κοινο λογοτεχνικών ενδιαφερόντων με τέτοιες κινήσεις, στο δρόμο του Περσέπολις, του Blankets και του Logicomix. Τα προαναφερθέντα βεβαια έχουν θέσει ψηλά τον πήχυ

 

Μια ματιά εχω ρίξει στο κόμικ προς το παρόν, το σχέδιο μαου άρεσε, ελπίζω και το περιεχόμενο μόλις το διαβασω

 

[Kabuki]

Αφου το διαβασα τελικα, ας πω κι εγω δυο λόγια.

Πρόκειται για ένα αξιόλογο αυτοβιογραφικό κόμικ, πολύ ευκολοδιάβαστο και άμεσο, καλογραμμένο. 

Παρόλο που πραγματευεται "βαρια" θέματα, το κάνει με τρόπο που προβληματίζει χωρίς να μαυρίζει την ψυχη των αναγνωστων.

Μιλάει βασικά για το πως εξέλαβε κάποιος της επόμενης γενιας, το παιδί ενός επιζώντα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτήν την ιστορική κληρονομιά και τί ρόλο έπαιξε στη ζωή του, μεταξύ άλλων γεγονότων κι εμπειριών.

Θεωρώ καλή κίνηση της Μαμουθ να στραφεί και σ αυτό το είδος κόμικ κι αναμένω τις επόμενες κινήσεις της εκδοτικης

[x for xepeta]

Ξέρω ότι είμαι ιερόσυλος και προσβάλω το λαό του 20ου αιώνα, αλλά δε θα με πείραζε να δω και τι αντιμετώπισαν και άλλοι λαοί κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να ανοίξουν οι ορίζοντές μου λιγουλάκι παραπάνω.

[ramirez]

Ξέρω ότι είμαι ιερόσυλος και προσβάλω το λαό του 20ου αιώνα, αλλά δε θα με πείραζε να δω και τι αντιμετώπισαν και άλλοι λαοί κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να ανοίξουν οι ορίζοντές μου λιγουλάκι παραπάνω.

 

 

Υπάρχει π.χ. και το Μετζ γεγέρν...

[totally_wired]

Ευκολοδιάβαστο μεν, αλλά νομίζω πως δεν έχει κάποιο στόχο πέρα από την εξιστόρηση διάφορων γεγονότων που κινούνται γύρω από το ολοκαύτωμα και την ζωή των απογόνων. Μέτριο σχέδιο, τυπικό για αυτό το κόμικ, αλλά έξυπνο και ενδιαφέρον στήσιμο.

[Θρηνωδός]

 

Μια αυτοβιογραφική ιστορία που τριγύριζε στο μυαλό του Michel Kirchka για 10 χρόνια, πήρε μορφή το 2012 όταν εκδόθηκε από την Dargaud το "Deuxieme generation - Ce que je n'ai pas dit a mon pere". Εδώ ο Kirchka μιλάει για την εμπειρία του μεγαλώνοντας με έναν επιζώντα των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τον ίδιο του τον πατέρα.

 

Αν και είναι εμφανέστατη η επιρροή του Maus στον Kirchka, μιας και ο ίδιος παραδέχεται μέσα στο κόμικ πως ένα από τα πράγματα που τον ξεκλείδωσαν στο να μεταφέρει στην 9η τέχνη τις εμπειρίες του όντας κομμάτι της "δεύτερης γενιάς" ήταν η ανάγνωση του Μάους και το πόσο συντετριμμένος ήταν μετά το τέλος της, η δική του εκδοχή παίρνει μια αρκετά διαφορετική προσέγγιση. 

 

 

Εν γένει και στα δύο κόμικ οι γιοι εξιστορούν γεγονότα και εμπειρίες που τους εξιστορήθηκαν. Στο Deuxième génération παρόλα αυτά ο Kichka εξετάζει το θέμα σχετικά με το κόστος που είχε η εμπειρία του πατέρα του σε όλη τους την οικογένεια. Αυτός και τα τρία αδέρφια του φοβόντουσαν να μιλήσουν για αυτό το θέμα μπροστά του, πάλευαν πάντα να είναι άριστα σε κάθε πτυχή της ζωής τους για να μην τον απογοητεύουν και πρακτικά δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να κάνουν λάθος. Κάτι που, εκ των υστέρων όπως συνειδητοποιεί και ο συγγραφέας, οδήγησε σε μια ανύπαρκτη παιδική ηλικία, μια εντονότατα καταπιεσμένη εφηβεία και μια ενηλικίωση φορτισμένη με μια ανεπιθύμητη ψυχολογική κληρονομιά που προκάλεσε από μικρά (δυσλειτουργία στις σχέσεις της οικογένειας) μέχρι τεράστια (ελάχιστη επαφή με τον κακό έξω κόσμο, σχεδόν ανύπαρκτο κοινωνικό περίγυρο και αυτοκτονίες) προβλήματα σε αυτόν και τα αδέρφια του.

 

 

Είναι ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα, χωρίς να με συνεπάρει ή να με συγκλονίσει όσο ο Spiegelman. Αδιαμφισβήτητα πιο ελαφρύ και στρογγυλό από το Maus. Οι σκηνές βίας που θυμάται με πικρία ο πατέρας είναι ελάχιστες και διακριτικές, ίσα ίσα για να θυμίζει στον αναγνώστη την συνάρτηση μεταξύ του μεγέθους της τότε μαυρίλας και των μετέπειτα καταλοίπων. Δεν φοβάται να εκθέσει τα κακώς κείμενα του αντισημιτισμού (χωρίς να επεκταθεί σε επίπεδα λαϊκισμού) όπως και τον ελιτισμό των Εβραίων σε σχέση με τους Goys/μη-εβραίους αντίστοιχα που υπερενισχύθηκε μετά το 1945. Θα έλεγα ότι κρατάει μια συναισθηματική ισορροπία που κάποιους πολωμένους σίγουρα θα ξενίσει είτε από την μια πλευρά είτε από την άλλη. Κεντρικό πρόσωπο στην αφήγηση είναι ο πατέρας και το πόσο άσχημα εξελίχθηκε η ζωή του όσο γερνούσε. 

 

 

Το "Deuxieme generation - Ce que je n'ai pas dit a mon pere" εκδόθηκε το στα Γαλλικά το 2012 στις 104 σελίδες και τον Ιανουάριο του 2016 η Europe Comics προχώρησε στην Αγγλική μετάφραση και το ebook. Το σχέδιο φέρνει έντονα σε Σατραπί, David B ίσως. 

[Kurdy Malloy]

Άλλο ένα εβραϊκό κόμικ, αυτή τη φορά από διαφορετική σκοπιά. Το όλο θέμα είναι αρκετά σαφές. Το Ολοκαύτωμα ήταν ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός που οι επιπτώσεις του στους εβραίους είναι δύσκολο να εξαλλειφθούν με το θάνατο των επιζησάντων. Εδώ βλέπουμε τη σκοπιά ενός γόνου επιζήσαντα και μας περιγράφει μία ευνουχισμένη γενιά που είναι καταδικασμένη να ζει στη σκιά των γονιών της, να ετεροκαθορίζεται και να αυτολογοκρίνεται διαρκώς.

 

Μία αυτοβιογραφική προσπάθεια, αρκετά καλογραμμένη και αρκετά ενδιαφέρουσα. Και το λέω με δεδομένο ότι το θέμα (για μένα) είναι εντελώς αδιάφορο και ανιαρό. Το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, παρά το βαρύ της υπόθεσης. Για τους εβραίους ίσως ήταν σημαντικό να επαναπροσδιοριστεί η σχέση της τωρινής γενιάς με τους γονείς τους, για μένα που η μόνη προσωπική επαφή που είχα με εβραίο ήταν ένας κληρούχας προ 20ετίας, είναι meh...

[germanicus]

"Μέσα στην καταιγίδα του ιού, απεβίωσε σε οίκο ευγηρίας των Βρυξελλών, ο Henri Kichka, ένας από τους τελευταίους επιζώντες από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Γεννημένος στο Βέλγιο από Πολωνούς γονείς το 1926, βρέθηκε κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, φυλακισμένος σε 10 στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γαλλία, Γερμανία και Πολωνία.

Απελευθερώθηκε τελικά από τον αμερικανικό στρατό, στο διαβόητο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, το 1945, τρείς μέρες μόλις πριν από τα 19α γενέθλιά του. Με την επιστροφή του στο Βέλγιο και μετά τον γάμο του, παρέμεινε για πολλά χρόνια σιωπηλός σχετικά με την αποτρόπαια τύχη ολόκληρης της οικογένειάς του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Από το 1980 ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις του, με κύριο σκοπό να μην ξεχαστούν ποτέ τα ναζιστικά εγκλήματα, και η επόμενη γενιά να μπορέσει να κατανοήσει την δύσκολη συμπεριφορά της προηγούμενης."