ΤΟ ΙΝΚΑΛ

[germanicus]

      

 

Η κλασσική σειρά επιστημονικής φαντασίας των Moebius-Jodorowsky μεταξύ 1981-88. Περίληψη της πλοκής στο οπισθόφυλλο για όποιον/α τυχόν δεν την ξέρει.
 

 

 

Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον 7/98, ο 2ος τον 10/98, ο 3ος τον 2/99, ο 4ος τον 6/99, ο 5ος τον 11/99 και ο 6ος και τελευταίος τον 11/00. Στάνταρ έκδοση της Μαμούθ με 48 σελίδες και μετάφραση της Μαρίας Ανδρεαδάκη. Η σειρά έχει ολοκληρωθεί (παραδόξως  )

Να επισημάνω ότι στο ίδιο σύμπαν ανήκουν και τα "Après l'Incal", "Πριν το Ίνκαλ", "Έπος των Μεταβαρόνων", "Megalex", "Les mystères de l'Incal" και "Les Technopères" (όλα μεταγενέστερα χρονολογικά ως δημιουργίες).


Bedetheque

 

[Melandros]

Aπιστευτος ο Moebius... ε?

[AndreasD]

10 χρόνια παλεύω να αρχίσω να διαβάζω αυτή τη σειρά.... Όλο κάτι άλλο αρχίζω και δεν την έχω ξεκινήσει ακόμα.....

[eliaselias0]

Καλή σειρά αλλά αν λέτε τους Μεταβαρώνους απλοικούς και παραμυθάκι αυτό τι να το πούμε ειδικά προς το τέλος;

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 17, 2008 από eliaselias0

[Ion]

Εμένα πάντως αυτή η σειρά με κούρασε αρκετά. Πέρα από ορισμένες σκηνές που κυλούσαν πιο ομαλά και είχαν τη φάση τους, το μεγαλύτερο μέρος ήταν αρκετά μπερδεμένο (όχι ότι δεν κατάλαβα την υπόθεση, αλλά πολύ μπάχαλο... ) και κουραστικό. Το σχέδιο πάντως πολύ καλό, ειδικά σε κάποια καρέ ο Moebius έδινε ρέστα.

 

[ramirez]

Δεν είναι περίεργο που σε παίδεψε η σειρά, αφού το σενάριο του Jodorowsky ουσιαστικά ξεκινάει από τη μέση της ιστορίας του Ίνκαλ. Η σειρά Πριν το Ίνκαλ, που είναι η ιστορία από την αρχή, κυκλοφόρησε αρκετά χρόνια εργότερα. Έτσι το 'θελε ο Jodo έτσι το 'γραψε, τι να πεις. Η σειρά πάντως ακόμα κι έτσι είναι αριστούργημα...

[centaur]

Διαβασα τις τελευταιες μερες ολα τα τευχη της σειρας. Εξαιρετικο θεωρω το σχεδιο του Moebius, και τον σουρεαλ κοσμο μεσα στον οποιο εκτυλισεται η ιστορια. Απιστευτες επινοησεις απο τους δημιουργους για τον κοσμο του Ινκαλ, που απο μονες τους αποζημιωνουν τον αναγνωστη. Η κεντρικη ιστορια ειναι κλασσικη, ο κοσμος κινδυνευει με καταστροφη και μια αταιριαστη ομαδα καλειται την αποτρεψει. Ωστοσο, η ευρηματικοτητα του σεναριου στις λεπτομερειες ειναι τοσο μεγαλη που μετουσιωνει το προβλεψιμο θεμα σε μια απολυτα ανατρεπτικη και εξαιρετικα πυκνη και πολυπλοκη εξιστρορηση. Και εδω μαλλον βρισκεται το μεγαλυτερο προβλημα. Η σειρα μπορει να κουρασει εξαιτιας των πολλων εναλλαγων μεταξυ σκηνων, και της πυκνης δομης της. Απαιτει υπομονη και ως ενα βαθμο αφοσιωση απο τον αναγνωστη. Σε αρκετες περιπτωσεις συνταρακτικες στιγμες συνοψιζονται σε ενα-δυο μικρα καρε καταπιεζοντας τη δυναμικη της ιστοριας. Οποιος μπορει να ξεπερασει αυτο το προβλημα θα εκτιμησει (ισως λατρεψει) την αποκρουστικη ομορφια του κοσμου του Ινκαλ και την φανταστικη, ανατρεπτικη αφηγηση.

 

Συμπερασμα: εμενα μου αρεσε

 

Επισης, οποιος τελειωσει με το Ινκαλ πρεπει οπωσδηποτε να πιασει το Πριν το Ινκαλ που αφηγειται τα νεανικα χρονια του Τζον Ντιφουλ. Εδω η αφηγηση ειναι πιο ελαφρια και ευχαριστη. Βεβαια εχουν εκδωθει μονο δυο τευχη απο την Μαμουθ και μαλλον χλωμο το βλεπω να βγει αλλο. Γιατι βρε μαμουθ;

[Billy-P]

Το Ινκαλ κατεβαινει αμασητο. Ειναι πολυ κλασσικο. Μονο που οι εκδοσεις τις

μαμουθ χρησιμοποιουσαν μια πιο καθως πρεπει γλωσσα ενω

στο παρα πεντε τα χωναν κανονικα. Και μαλλον το πρωτοτυπο ηταν πιο

κοντα σε αυτο του παρα πεντε.

[DJO]

Στη Γαλλία, στις 22 Ιουνίου, κυκλοφορεί το #2 από το Final Incal (το #1 είχε βγει το 2008. Πάρτε μια γεύση:

 

http://www.bdgest.com/preview-896-BD-final-incal-louz-de-gara.html

 

Στο σχέδιο ο Μεξικάνος Ladronn του τωρινού The Spirit!

[Jim Slip]

Αριστούργημα!

[Bonadrug]

Μετά από χρόνια προσπάθειας ομολογώ ότι η σειρά αυτή δε διαβάζεται με τίποτα. Ασυνάρτητη.

[Dark Chris]

Τώρα που απέκτησα και τα 6 άλμπουμ, είπα να το ξαναρίξω άλλη μία ανάγνωση. Τελικά κατέληξα να το διαβάσω 2 φορές.

 

Το μυστικό είναι να είσαι τελείως προσηλωμένος καθώς το διαβάζεις. Και φυσικά να πηγαίνεις πίσω στα τεύχη για να θυμηθείς κάποιο μικρό ή μεγάλο γεγονός, γιατί ο Jodorowsky σε βομβαρδίζει συνεχώς με γεγονότα και εξελίξεις. Ακολουθούν διάσπαρτες σκέψεις:

 

Στο πρώτο τεύχος, πέραν του πρωταγωνιστή, Difool, ο οποίος είναι το ακριβώς αντίθετο από άλλους ήρωες, μας παρουσιάζει και την κοινωνία. Ο Jodo είναι ειρωνικός και κυνικός (ο παρουσιαστής αναφέρεται στους θεατές όχι ως τηλεθεατές, αλλά ως τηλεθισμένους, ενώ ο κόσμος διασκεδάζει βλέποντας κόσμο να αυτοκτονεί από έναν δρόμο που αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί). Τα γεγονότα παίρνουν το δρόμο τους και αρχίζει και χτίζεται η παρέα που θα προσπαθήσει να σώσει το σύμπαν. Με την βοήθεια ενός ζωντανού οργανισμού, που έχει την μορφή μικρής πυραμίδας, του Ίνκαλ.

 

Το σχέδιο του Moebius είναι τέλειο. Ίσως φταίνε τα χρώματα, η καθαρή αφήγηση (και όταν πρέπει, μπερδεμένη με περίεργο στήσιμο καρέ), τα ολοσέλιδα σχέδια του είναι το λιγότερο εντυπωσιακά και σχεδιάζει έναν εξαιρετικό φουτουριστικό κόσμο, που κατρακυλά, ή επικές μάχες με διαστημόπλοια, ή εξωγήινες κοινωνίες, ή εξερευνήσεις κόσμων ή

(μεγάλα spoilers)

 

 

 

 

οντότητες που είναι σαν θεοί

 

 

 

 

Πάρα πολλές φορές έπιανα το εαυτό μου να χαζεύει τα σχέδια του.

 

Πίσω στα της ιστορίας, είναι πάρα πολύ περίπλοκη και κάθε τεύχος είναι πυκνογραμμένο. Αλλάζει πολλές φορές πορεία και κάποιοι όροι αντικειμένων κτλ. εκείνης της κοινωνίας με αποσυντόνισαν μερικές φορές. Ο Difool είναι διασκεδαστικός χαρακτήρας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η συνάντηση του με το Ίνκαλ ήταν θέμα τύχης (ίσως την άποψη αυτή ενισχύει το τέλος, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ένα από τα καλύτερα τέλη ever).

 

Ένα εξαιρετικό, δυσκολοχώνευτο sci-fi κόμικς με περίπλοκο σενάριο και υπέροχο σχέδιο.

[Hellboy]

κάθε sci-fi που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να είναι περίπλοκο! Πως να το κάνουμε, χάνεται η μισή μαγεία αλλιώς!

Πάντως όπως έχω πει και αλλού, εγώ το λάτρεψα το Ινκαλ! Καταπληκτικοί χαρακτήρες, πανέμορφα σχέδια, και σενάριο που πιάνει τα πάντα, μπορώ να ο διαβάζω και να το ξαναδιαβάζω!

[DJO]

Από το καλογραμμένο και πολυγραφότατο 2-Dimensional Domain:

 

The Incal

 

 

Η επική, αριστουργηματική, cult space opera των Jodorowsky - Moebius

 

Η θρυλική σειρά The Incal είναι ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα του κόσμου των comics. Είναι ο ορισμός του cult, ο ορισμός της επιστημονικής φαντασίας, είναι η σειρά που μετέτρεψε τους δημιουργούς της, το σεναριογράφο Alejandro Jodorowsky και τον εικονογράφο Moebius σε θρύλους, και η σειρά που μας εισάγει στο θαυμαστό σύμπαν του χιλιανού συγγραφέα, γνωστό ως Jodoverse. Το Incal έχει λατρευτεί από γενιές και γενιές αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, έχει εκθειαστεί από καλλιτέχνες και κριτικούς, και έχει επηρρεάσει αμέτρητους δημιουργούς, αλλά και το είδος του sci-fi γενικότερα - και όχι μόνο στα comics.

 

 

Dune - η αρχή

 

Η ιστορία της δημιουργίας του The Incal, και της συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών / ιερών τεράτων ξεκινάει το 1976, όταν ο μεγάλος χιλιανός σκηνοθέτης / σεναριογράφος Jodorowsky κάλεσε τον σχετικά άγνωστο τότε, και δυστυχώς πρόσφατα εκλιπόντα Moebius (ψευδώνυμο του Jean Giraud) να συνεργαστεί μαζί του στη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της κλασικής νουβέλας επιστημονικής φαντασίας του Frank Herbert "Dune". Στη σχεδιαστική ομάδα υπήρχαν επίσης ο Dan O’Bannon, o Chris Foss και ένας ελβετός καλλιτέχνης ονόματι... H.R Giger.

 

Όλη η ομάδα δούλεψε σε εξοντωτικούς ρυθμούς (ο Moebius έκανε περισσότερα από 3.000 σχέδια χαρακτήρων, τοπίων και storyboards), αλλά το μεγαλεπήβολο αυτό project δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, προς μεγάλη απογοήτευση όλων. Το Dune του Jodorowsky θεωρείται ως η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που δε γυρίστηκε ποτέ. Ενδεικτικά αναφέρω ότι θα πρωταγωνιστούσαν οι... Orson Welles, Alain Delon, Charlotte Rampling, Mick Jagger, David Carradine και... Salvador Dali, και η μουσική θα ήταν από τους... Pink Floyd ! Ο χιλιανός σκηνοθέτης είχε υποσχεθεί ότι το έργο του θα έδινε στους θεατές όλο το "τριπάρισμα" του LSD, χωρίς να χρειαστεί να το πάρουν. Επίσης, στην προ-παραγωγή της ταινίας γνωρίστηκαν ο H.R Giger με τον Ridley Scott, μία συνάντηση που οδήγησε στη δημιουργία του κλασικού sci-fi thriller "Alien". Καταλαβαίνετε τώρα για τί ταινία, και τί απογοήτευση μιλάμε.

 

(Μία εσωτερική ματιά στη διαδικασία παραγωγής της ταινίας θα μας προσφέρει το ντοκυμανταίρ του Frank Pavich Jodorowsky's Dune, που αναμένεται να βγεί στις αίθουσες μέσα στο 2012)

 

 

 

The Incal

 

4 χρόνια μετά τη... σφαλιάρα του Dune, ο χιλιανός σεναριογράφος αποφάσισε να δημιουργήσει ένα δικό του sci-fi έπος σε μορφή comics. Η ιδέα του Incal ήρθε στον Jodorowsky μέσα σε ένα όνειρο, στο οποίο όμως συνειδητοποιούσε ότι ονειρευόταν. Ο ίδιος περιγράφει: "Βρισκόμουν στο διάστημα, ανάμεσα σε νεφελώματα, όταν ζήτησα να δω τον βαθύτερο εαυτό μου. Τότε εμφανίστηκαν μπροστά μου δύο αλληλοκαλυπτόμενες πυραμίδες (το σχήμα του Incal). Προσπάθησα να γίνω ένα με τις πυραμίδες, αλλά το κεφάλι μου κόντεψε να σπάσει σε μία έκρηξη φωτός. Και τότε ξύπνησα". Η φανταστική ιστορία του Incal, λοιπόν, είναι η προσπάθεια του συγγραφέα να εξηγήσει / "αποκωδικοποιήσει" αυτό το όνειρο.

 

Έχοντας μείνει έκπληκτος από τη φαντασία, τις καλλιτεχνικές ικανότητες και τη σχεδιαστική ταχύτητα του Moebius στο Dune, όταν ήρθε η ώρα να σκεφτεί το εικαστικό κομμάτι της δουλειάς, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό του ότι μόνο εκείνος θα μπορούσε να εικονοποιήσει το όραμά του. Έτσι ξεκίνησε η δεύτερη, πετυχημένη αυτή τη φορά συνεργασία τους. Τα πρώτα σχέδια δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό που είχε συνιδρύσει ο Moebius, το θρυλικό Métal Hurlant, και το 1981 κυκλοφόρησε ο πρώτος από τους 6 τόμους της σειράς, "L'Incal Noir" (Το Μαύρο Ινκάλ), από την Les Humanoïdes Associés, με τον τελευταίο να εκδίδεται το 1988. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε στα αγγλικά, σε 3 τόμους, πρώτα από την Epic Comics, θυγατρική της Marvel, και μετά από τη Humanoids Publishing, θυγατρική της DC. Αργότερα η Humanoids έκανε το τραγικό λάθος να επανεκδόσει το έργο με νέα, ψηφιακά χρώματα και λογοκριμένο (δείτε την πρώτη εικόνα παρακάτω), αλλά διόρθωσε την ιεροσυλία με μετέπειτα έκδοσή της, αποκαθιστώντας τα αρχικά, υπέροχα χρώματα του Moebius και αφαιρώντας την επαίσχυντη λογοκρισία. Η σειρά έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά από τη ΜΑΜΟΥΘ COMIX, στην αυθεντική μορφή των 6 τόμων.

 

 

 

 

Η υπόθεση

(περιέχει spoilers)

 

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι ...

 

 

Γνωρίστε τον John DiFool, τον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας μας, ο οποίος μόλις έχει ριχτεί στη Suicide Alley από στρατιώτες, στη δεύτερη σελίδα του πρώτου τόμου της σειράς.

 

Ο John DiFool λοιπόν είναι ένας ελεεινός, θρασύδειλος ντετέκτιβ κατηγορίας "R", στα χέρια του οποίου καταλήγει, φαινομενικά τυχαία, ένας κρύσταλλος απίστευτης ενέργειας, το Incal του φωτός. Απο εκείνη τη στιγμή, η ζωή του αναστατώνεται, καθώς γίνεται το θήραμα ενός κυνηγιού στο οποίο παίρνουν μέρος οι ισχυρότερες δυνάμεις του σύμπαντος. Η εξωγήινη φυλή Berg, o αυτο-κλωνοποιούμενος πρόεδρος της πόλης και η επαναστατική ομάδα Amok είναι μερικά απο τα μικρά ψάρια που επιθυμούν το Incal . Τα μεγάλα ψάρια όμως είναι απείρως πιο επικίνδυνα. Ο Technopope με τους Technopriests του, μια ομάδα σκοτεινών ιερέων της τεχνολογίας που θέλουν να κυριαρχήσουν στο γαλαξία, και ο Μεταβαρώνος, ο μεγαλύτερος κυνηγός κεφαλών και πολέμαρχος του γνωστού σύμπαντος.

 

Ο κακομοίρης DiFool λοιπόν, μαζί με τον πιστό του σύντροφο, τον τσιμεντένιο γλάρο Deepo, έχει μπλέξει σε ένα δια-γαλαξιακό μακελειό με άγνωστη κατάληξη. Στο παιχνίδι μπαίνουν επίσης οι φύλακες του φωτεινού και του μαύρου Incal αντίστοιχα, οι αδελφές Animah και Tanatah, ο άνθρωπος με κεφάλι λύκου Kill Wolfhead (ο οποίος δουλεύει για την Tanatah) και ο ανδρόγυνος μεσσίας Solune, και το σκηνικό της εκπληκτικότερης διαστημικής όπερας στην ιστορία των comics έχει ολοκληρωθεί. Ο DiFool θα συγκεντρώσει γύρω του μία αταίριαστη ομάδα και θα πολεμήσει ενάντια στις δυνάμεις του σκότους, προσπαθώντας παράλληλα να λύσει το γρίφο του Incal. Οι εξελίξεις και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, όλα συμβαίνουν σε εξωφρενικά γρήγορους ρυθμούς, και σε κάθε γωνιά παραμονεύει και μία καινούρια έκπληξη. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι... η τύχη του σύμπαντος βρίσκεται στα ανίκανα χέρια του συμπαθητικού μας ντετέκτιβ.

 

 

Το Incal είναι η αποθέωση της φαντασίας, της ξέφρενης δράσης και της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Γραμμένο αναρχικά, και σχεδιασμένο ακόμη πιο αναρχικά, παντρεύοντας την τεχνολογία, τη μεταφυσική και τις κάρτες ταρώ (π.χ το όνομα του John DiFool παραπέμπει στην κάρτα the Fool, ο τρελός), είναι μία τρελή κούρσα που διανύει κόσμους και γαλαξίες, εξερευνώντας τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας, όπως η δημιουργία, το θαύμα της ζωής και η φώτιση. Ο Jodorowsky έχει περιγράψει σε συνέντευξή του τη διαδικασία δημιουργίας της μνημειώδους αυτής σειράς ως απόλυτα "ελευθεριακή" και "μη λογική". Ο ίδιος προσπαθούσε να μη χρησιμοποιεί το μυαλό και τη συνείδησή του στη συγγραφή του σεναρίου, μπαίνοντας σε ένα είδος παραληρηματικής έκστασης και περιμένοντας να του έρθουν ιδέες σαν... δώρα. Έπειτα, δεν έγραφε τίποτα, απλά διηγούνταν στον Moebius την εμπειρία του, χρησιμοποιώντας συχνά και... παντομίμα. Ο μεγάλος εικονογράφος έβαζε αμέσως την εκπληκτική φαντασία του να δουλέψει, και ξεκινούσε να σχεδιάζει. Ο Jodorowsky έβλεπε τα αρχικά αυτά σκίτσα και έπαιρνε μεγαλύτερη έμπνευση, συνεχίζοντας το... διαλογισμό του. Οι λεπτομέρειες και οι διάλογοι προστίθενταν κάπου στην πορεία, χωρίς κανένα προηγούμενο προγραμματισμό. Η μέθοδος αυτή δουλειάς ήταν ασφαλώς ανορθόδοξη και άναρχη, αλλά τα αποτελέσματα δικαιώνουν πανηγυρικά τους δημιουργούς.

 

Το Incal εισήγαγε το κοινό στο περίπλοκο, δυστοπικό, αναρχικό σύμπαν που οραματίστηκε ο Jodorowsky - το Jodoverse. Έναν αμοραλιστικό μελλοντικό κόσμο όπου κυριαρχεί η τεχνολογία, ο οποίος θα αποτελούσε το σκηνικό διαδραμάτισης των πιο γνωστών μετέπειτα έργων του. Εισήγαγε επίσης τους πιο γνωστούς και αγαπητούς χαρακτήρες του σύμπαντος αυτού, τους οποίους θα χρησιμοποιούσε εκτενώς σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του (π.χ DiFool, Metabarons, Technopriests). Η ιστορία του Incal έχει συνεχιστεί με prequel (προς το παρελθόν) και sequel (προς το μέλλον) spin-off σειρές από αξιόλογους καλλιτέχνες, και πάντα με τον Jodorowsky στο σενάριο, αλλά καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν πλησιάζει το μεγαλείο και την υπέροχη τρέλα της αυθεντικής. Ενδεικτικό του αντίκτυπου που είχε η σειρά στο κοινό είναι το ότι αρκετοί αγγλόφωνοι αναγνώστες έμαθαν γαλλικά μόνο και μόνο για να μπορέσουν να τη διαβάσουν, λόγω έλλειψης κάποιας αγγλικής έκδοσης.

 

 

Στα τέλη της δεκαετίας του 80 υπήρξε μία απόπειρα μεταφοράς της σειράς σε animated ταινία από τον Pascal Blais, αλλά και αυτό το σχέδιο, όπως και το Dune πιο πριν, ματαιώθηκε. Παρέμεινε όμως το αρχικό trailer της ταινίας, το οποίο έφτιαξε ο Blais με τη βοήθεια καλλιτεχνών που είχαν δουλέψει στην cult ταινία Heavy Metal, και το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω (ΠΡΟΣΟΧΗ ! spoiler), αν και η ποιότητα είναι ανάλογη παλιάς βιντεοκασέτας. Το 2011 τα Pascal Blais Studios ξαναέφτιαξαν το trailer χρησιμοποιώντας σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές, με πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα, αν και αρκετά μακριά από το καλλιτεχνικό όραμα του Moebius.

 

 

 

 

 

 

Το 1997, ο Moebius και ο Jodorowsky έκαναν μήνυση στον γνωστό γάλλο σκηνοθέτη Luc Besson, ισχυριζόμενοι ότι "δανείστηκε" γραφικά και στοιχεία της υπόθεσης του Incal για την ταινία του The Fifth Element. Το παράξενο είναι ότι ο Moebius ήταν στο σχεδιαστικό επιτελείο της ταινίας. Τελικά, οι δύο δημιουργοί έχασαν τη δίκη.

 

 

 

Όλα τα albums της σειράς ( μαζί με sequels και prequels )

 

The Incal

L'Incal Noir ("The Dark Incal") (1981)

L'Incal Lumière ("The Light Incal") (1982)

Ce qui est en bas (1984)

Ce qui est en haut (1985)

La cinquième essence - Galaxie qui Songe (1988)

La cinquième essence - La planète Difool (1989)

 

Before the Incal

Adieu le père ("Goodbye to father") (1988)

Détective privé de "Classe R" ("Class R Detective") (1990)

Croot! (1991)

Anarchopsychotiques ("Psychoanarchists") (1992)

Ouisky, SPV et homéoputes ("Ouisky, SPV and homeowhores") (1993)

Suicide Allée ("Suicide Alley") (1995)

 

After the Incal

Le nouveau reve ("The New Dream") (2000)

 

Final Incal

Les Quatre John Difool (2008)

Louz de Gara (2011)

 

 

Links

 

The Incal @ Comics Alliance

The Incal @ wikipedia

The Incal @ forbidden planet

The Incal @ ifanboy

The Incal @ 20three

The Incal @ Graphic Novel Reporter

The Incal @ Strange Horizons

The Incal @ boing boing

The Incal @ Premonition

The Incal @ Urban Aspirines blog

[ramirez]

Ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος του Drive (με τον Ράιαν Γκόσλινγκ ντε) Nicolas Winding Refn ανακοίνωσε στο φεστιβάλ των Καννών πως γράφει κινηματογραφικό σενάριο για το Ίνκαλ. Βρε λες;  

 

Το διάβασα εδώ...

[The_Sandman]

Μιας και δεν έχουμε αφιέρωμα στον Jodorowsky και μιας και Το Ινκάλ είναι η πιο γνωστή δουλειά του, ας το αναφέρω εδώ.

 

Στο σύμπαν μας πλέον υπάρχει αστεροειδής με το όνομα του Χιλιανού συγγραφέα/σκηνοθέτη.

[Minion]

Δεν αμφιβάλλω ότι πρόκεται για αριστούργημα.  Ο Αlejandro είναι πολύ προχώ.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να γίνεις αποδεχτός όταν είσαι φορέας αλήθειας απο το μέλλον.
Τις περισσότερες φορές γίνεσαι στόχος των μετριών και η γενιά σου σε απορρίπτει.

 

O Master Jodo είναι ίσως ένα τα πιο προχωρημένα μυαλά του πλανήτη. Στα 80+ του είναι ένας πραγματικά ολοκληρωμένος άνθρωπος που μπορεί παράγει έργο με τη φρεσκάδα ενός έφηβου.

Μέσα σε όλα και ταυτόχρονα έξω απο αυτά.  Ένας πραγματικός αντιguru- αντιstar.

Ένας μυστικιστής φιλόσοφος-προφήτης, ένας δημιουργός-ποιητής με ριζοσπαστικές ιδέες πολλές δεκαετίες μπροστά απο την εποχή του.
Αν τα κόμικ του σοκάρουν που να πάμε στις παλιές του ταινίες.

Όποιος είχε ανακαλύψει παλιά τo Μagic Mountain και το El Topo, ξέρει τι λέω.
Ή τα βιβλία του. Όποιος έχει πρόσφατα ανακαλύψει την Ψυχομαγεία, τη Μεταγενελογία και το Δρόμο της Ταρό ξέρει τι εννοώ.

Δεν συνίσταται σε αμύητους. Για να είσαι δέκτης κάποιας συχνότητας θα πρέπει να μπορείς να συντονίζεσαι σε αυτή τη συχνότητα.
Αλλιώς τζάμπα κόπος.

[adams]

Αρχές/μέσα καλοκαιριού θα κυκλοφορήσει από την Humanoids και το Final Incal (θα περιέχει και το After the Incal του Moebius) σε deluxe HC έκδοση "oversized (9.5-inch by 12.5-inch) deluxe edition with slipcase"   $100)

 

Περισσότερα εδώ

 

[Dr Paingiver]

Καλή είδηση αυτή. Οπότε αμέσως μετά θα το εκδόσει κι η Μαμούθ στα Ελληνικά.

 

 

:lmao:

 

[The_Sandman]

Οι συγκεκριμένες εκδόσεις είναι υπέροχες! Είχα την χαρά να ξεφυλλίσω τα πρώτα δύο βιβλία στο Orbital στο Λονδίνο. Πραγματικά χορταίνει το μάτι σου! Στα συν η επιλογή του χαρτιού που είναι άψογη: ματ, αρκετών γραμμαρίων, που πραγματικά δίνει την αίσθηση αντικειμένου-έργου τέχνης!

[Indian]

Καλή είδηση αυτή. Οπότε αμέσως μετά θα το εκδόσει κι η Μαμούθ στα Ελληνικά.

 

 

:lmao:

 

 

Μπορεί να μην το κάνει αμέσως μετά γιατί έχουν προτεραιότητα τα Λούκυ Λουκ και το τελευταίο τεύχος του Αστερίξ...!

Οπότε θα πρέπει να κάνεις λίγη υπομονή...!

[adams]

μερικές σελίδες από το Final Incal

 

  

 

Για καλύτερη ανάλυση αλλά και για 2 wallpapers εδώ

Επεξεργασία Μαίου 13, 2014 από adams

[germanicus]

Τεράστια αλήθεια αυτό το "όλα θέλουν την ώρα τους" Και εντέλει δεν είναι καθόλου κακό όταν λες ότι θα τακτοποιήσεις τη βιβλιοθήκη σου, να κάθεσαι και να ξαναδιαβάζεις παλιά πράγματα αντί να τακτοποιείς  

 

Λοιπόν. Αυτό εδώ δεν μου άρεσε όταν το είχα πρωτοδιαβάσει, γι'αυτό και αυτή η ένδεια σχολιασμού στο αρχικό ποστ. "Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα" Τόσο καιρό αναρωτιόμουν και γιατί είναι τόσο θρυλικό Σήμερα λοιπόν μου ήρθε και το ξαναδιάβασα. Και έφυγαν και οι 6 τόμοι μονοκοπανιά Ένα εξαιρετικό πάντρεμα space opera, noir στοιχείων, cyberpunk, περιπέτειας, ερωτισμού και χιούμορ. Σαφώς και μου ήρθαν στο μυαλό πράγματα από Dune και σαφώς και ήταν επηρεασμένος ο Jodorowsky από τη δουλειά που είχε κάνει για το Dune που δεν γυρίστηκε Εκδόθηκε στη Γαλλία από το 81 έως το 89. Άπλετος χρόνος λοιπόν για να επηρρεαστεί και από άλλα πράγματα στο μεσοδιάστημα (λχ μια αίσθηση από Blade Runner την πήρα. μη ρωτήσετε τι ακριβώς. κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω). Πλάκα είχε που έμαθα ότι είχαν έρθει σε δικαστική διαμάχη (ο εκδότης βασικά) με τους συντελεστές του 5th Element, μιας ταινίας του Besson που λατρεύω. Κάπου πέτυχα μια ατάκα της υφής ότι έχασε ο εκδότης τη διαμάχη διότι εντέλει είχε δουλέψει στο 5th Element ο Moebius (οπότε φαντάζομαι ότι ο δικαστής θα θεώρησε λογικό να υπάρχει μια κοινή αισθητική). 

 

Ένα στοιχείο που ίσως να ξενίσει είναι αυτό το "αγάπη ρε μ**νιά" με κύματα θ, με λουλουδάκια και μπαξέδες.... το 68 μάλλον σημάδεψε και τους 2 δημιουργούς και εξ'όσων έχω διαβάσει αυτά τα σαμανικά, τα περίεργα τα ινδικά, τα έχει ο Jodorowsky..... και σίγουρα έχει δοκιμάσει πολλά πράγματα στη ζωή του Κάτι τρεηλεράκια που έχω δει από ταινίες του που έχω βάλει στο μάτι εδώ και χρόνια, προδίδουν πολύ κάψιμο κατ'εμέ με την καλή έννοια

 

anyhow. Πάρα μα πάρα πολύ ωραίο κομιξάκι. Χορταστικότατο. Δεν θα μπω σε επίπεδο αναλύσεων που έκαναν προηγούμενοι περί πυκνότητας γραφής, λεπτομέρειας κ.ο.κ. Δεν ξέρω εάν υπήρχε ή εάν δεν υπήρχε Ξέρω ότι πέρασα σούπερ.

 

Το μόνο ίσως κακό είναι το χαρτί της Μαμούθ. Είμαι απίστευτα σίγουρος ότι σε γυαλιστερό χαρτί όπως τα παλιά κόμικ της Ελευθεροτυπίας (Άλμπουμ του Μήνα λχ), το κόμικ θα έγραφε πολύ τρελά....

 

και το κακό είναι ότι η αγγλόφωνη έκδοση της Humanoids (που ως χαρτί οι εκδόσεις της είναι αιώνες καλύτερες από αυτές της Epic/Marvel) είναι λογοκριμένη... Θάλασσα-ψάρια-κάβουρας-στραβά ποδάρια. ουφ!

 

Αιώνες πιο light από τους Μεταβαρώνους και ως σύνολο σίγουρα καλύτερο από αυτούς. 

 

[CitizenX]

Πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε. Και θα συμφωνήσω με τον Germ. Είναι καλύτερο από τους Μεταβαρώνους. Πιο "συμμαζεμένο" σεναριακά (ναι ξέρω πως ακούγεται αυτό για όσους το έχουν διαβάσει) και με πολύ "ζουμί" σε σημειολογικό επίπεδο. Δεν είναι εύκολο στην ανάγνωση και σίγουρα το πότε το διαβάζεις παίζει ρόλο. Προτείνεται για τους άνω των 25 (πνευματικά) και λίγες βασικές γνώσεις σε θέματα εσωτερικής αναζήτησης ενδέχεται να βοηθήσουν στην "αποκωδικοποίηση". Πρόκειται για σημείο αναφοράς της τέχνης των κόμικς που αξίζει να γευθείτε έστω και χωρίς να εμβαθύνετε σε αναλύσεις και τα σχετικά...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 7, 2014 από CitizenX

[GreekComicFan]

Καλά στους Μεταβαρώνους ήταν σκόπιμα πιο σκληρός και φευγάτος. Λες και είχε να αποδείξει κάτι. Γενικά ο Γιοντορόφσκι όσο γερνάει γίνεται πιο κυνικός και «μισάνθρωπος», όσο αφορά την αντιμετώπιση των χαρακτήρων και των κόσμων που χτίζει.

[germanicus]

Γκουγκλάροντας γενικώς έπεσα σε μια αναφορά στην εισαγωγή της πιο πρόσφατης έκδοσης στην Αμερική που την είχε κάνει ο Bendis. Μου κίνησε το ενδιαφέρον το ότι λέει πως διάφοροι έχουν κλέψει ολόκληρες σεκάνς από το κόμικ. Δεν αμφιβάλω ότι υπάρχει κόσμος που επηρεάστηκε από το κόμικ (ομολογώ ότι δεν ξέρω ποιος ), αλλά αναρωτιέμαι ποιος έκλεψε ολόκληρες σεκάνς. Εάν κάποιος ξέρει ή εάν κάποιος γνωρίζει ποια κόμικ έχουν επηρεαστεί από το Ίνκαλ, ας το πει Είμαι περίεργος.

 

Εν πάση περιπτώσει, η συγκεκριμένη εισαγωγή είναι διαθέσιμη online από τον ίδιο τον Bendis. Αντιγράφω:

 

 

 

So, over the last few years I have been honored with the task to write introductions to some of the greatest works of comic book fiction that have ever been made. every Friday I will present some of those introductions right here.

 

Like…

 

 

 

Incal introduction

 

 

 

Listen to me right now!

 

If you are a storyteller from any visual medium on the planet Earth and if you are even thinking about nicking something out of this Incal graphic novel collection stop!! Stop it! Stop the madness!!

 

Even if you think you are creating an homage… stop! It!

 

Be the first writer or artist on the planet Earth to have read this material and not ripped it off.

 

There- got that out of my system. Kind of.

 

I agreed to write this introduction specifically because it gave me an excuse to reread this material that I had not read in years… but material that meant everything to me.

 

See, like almost everybody who has ever read Incal I read it first in college. And like everybody who’s ever read it… it blew my mind. It blew my mind to the point where I then went and found every piece of graphic novel literature with these authors’ names on it that I could possibly find.

 

And this is Moebius. This is expensive stuff. I literally bought Moebius graphic novels in lieu of buying things that would somehow help me get ladies. I didn’t buy clothes so I could buy graphic novels by Moebius. I didn’t buy food so I could buy graphic novels by Moebius and some of the graphic novels weren’t even in English. And I only speak English. Well, a little Hebrew but that ain’t gonna help me here.

 

Hey, listen; I knew that Moebius and his peers heavily influenced much of modern science fiction in America and certain movies. I always prided myself on “really” knowing what that meant. I could lean over to my wife and tell her what graphic novel this movie or that show we were watching had a Moebius influence. (If you are like that too and happen to find a woman that actually finds it cute… marry her.)

 

But after rereading this material specifically to write this introduction I became infuriated. Shocked. Angered.

 

There is literally whole sections of this work that have been lifted whole cloth and put into major motion pictures where neither the writer nor the artist has been credited. Not just little bits here and there. Whole sections! This is stunning to me. We’re talking panel after panel, page after page lifted and put in other people’s work. I had forgotten about some of the sequences here and now I see then with fresh eyes I see the depths in which certain storytellers had sunk. I do not want to name names (really I do, but, I know, not cool).

 

Listen, I’m sure both of our authors are men of means at this point in their life. One would have to imagine that they are doing okay for themselves. I’ve never met them and I hope one day to, but, one has to imagine it’s flattering on some level but I will be angry for the authors that I’ve never met and say: shame on you, you grifters, you charlatans. Shame!

 

I get the impulse. Sure I do. But if you want to be inspired by what you read here today… Do what they did. Invent. Imagine. Build. Be inspired by their inspiration. Don’t take it for yourself.

 

To the authors of this material: thank you. Thank you for literally decades of inspiration and showing all my peers and me what the graphic novel is capable of.

 

To the publishers: congratulations on a magnificent presentation.

 

To those of you who are about to read this for the very first time: I’m truly jealous

 

 

 

Bendis!

 

March, 2011

 

Portland, Oregon

 

 

 

 

 

merged με:

Εκδόθηκε στη Γαλλία από το 81 έως το 89. Άπλετος χρόνος λοιπόν για να επηρρεαστεί και από άλλα πράγματα στο μεσοδιάστημα (λχ μια αίσθηση από Blade Runner την πήρα. μη ρωτήσετε τι ακριβώς. κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω).

 

 

και μετά, όπως διαβάζω το λήμμα Moebius στη wiki πάω και πετυχαίνω αυτό:

 

""The Long Tomorrow" also came to the attention of Ridley Scott and was a key visual reference for Blade Runner.[38]"

 

wiki λήμμα The Long Tomorrow (στο οποίο να προσθέσω ότι είχε βγει και μέσα στο Epic Graphic Novels)

 

[GreekComicFan]

Πλέον όλες οι σειρές των Μεταβαρώνων, Ινκάλ, Τεχνοπαπάδων και Megalex είναι διαθέσιμες στα Αγγλικά και Γαλλικά και ψηφιακά, μιας και η Humanoids ντεμπούταρε στο comixology χθες.

 

https://www.comixology.eu/Humanoids-Debut/page/5131?ref=c2l0ZS9pbmRleC9kZXNrdG9wL2xhcmdlQ2Fyb3VzZWw

[CortoMaltese]

Παντως και από το site της humanoids μπορείς να παραγγειλεις τις εκπληκτικές εκδόσεις έντυπα, αλλά ακριβοί τόμοι και ακριβά μεταφορικά. Το καλό είναι ότι κάνουν reprints.

[guskoin]

Μέχρι να αποφασίσω να αγοράσω το Oversized Deluxe Edition του The Final Incal που εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2014 (αριθμημένα 1500 τεύχη) μιας και ήταν ακριβό (80 λίρες> 100 ευρώ) εξαντλήθηκε, οπότε θα περιμένω το επόμενο reprint ή μπορεί να πάρω την πιο light εκδοχή (χωρίς τις σελίδες που είχε σχεδιάσει ο Moebius -περίπου έναν τόμο και την όμορφη θήκη ) που θα βγει 25/02/15.Το The Final Incal είχα αρχίσει να το διαβάσει από download κόπια και ήταν εκπληκτικό αλλά και τα > 100 ευρώ ήταν πολλά !Το έχω ξαναγράψει οι εκδόσεις τις Humanoids είναι φανταστικές σε ποιότητα ,τις τίμησα ιδιαίτερα το 2014 και βλέποντας τις επερχόμενες κυκλοφορίες θα τις ξανατιμήσω!

[GeoTrou]

Είχα προσπαθήσει πριν από μήνες να το διαβάσω, αλλά επειδή ταυτόχρονα διάβαζα κάτι άλλο, το παράτησα στο δεύτερο τεύχος. Το ολοκλήρωσα χθες και αποφάσισα ν' αφήσω μερικές ώρες μέχρι να γράψω τη γνώμη μου, ώστε να κατασταλάξω. Θα ξεκινήσω με το αυτονόητο και αναντίρρητο: το artwork είναι απλά θεϊκό. Η ροή είναι εξαιρετική και έτσι το κόμικ μου φάνηκε αρκετά ευκολοδιάβαστο, παρότι πυκνογραμμένο. Μου άρεσαν πολύ και οι διάφορες μικρές λεπτομέρειες-ιδέες του Γιόντο που αναβάθμιζαν σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα. Εκεί που εν μέρει δυσκολεύομαι είναι η ίδια η ιστορία. Ότι μου άρεσε είναι σίγουρο, αλλά μάλλον δεν τη έχω χωνέψει ακόμα. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό, γιατί το ευκολοχώνευτο είναι συνήθως και ευκολόχesto. Σε μια τελική ανάλυση πάντως, είναι ένα κόμικ που πολώνει, οπότε δεν μου φαίνεται παράξενο που δεν άρεσε σε κάποιους.