ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΗΛΙΑΣ [ (1978) ]

[makislb]

 

Ο ταλαντούχος κομίστας Ηλίας Κυριαζής έχει πια καταξιωθεί στο χώρο των κόμικς. Ένας χώρος δύσκολος να επιβιώσει κανείς. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις και διαγωνισμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το 2003 κέρδισε το πρώτο βραβείο σεναρίου στο διαγωνισμό κόμικς του Βελιγραδίου και το νεαρό της ηλικίας του -γεννήθηκε το 1978- υπόσχεται πολλές ακόμη μεγάλες δουλειές.

"Σπατάλησα τα νιάτα μου σπουδάζοντας διακοσμητική και δουλεύοντας στο χώρο του κινουμένου σχεδίου και της διαφήμισης ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω κόμικς" λέει ο ίδιος.

Βρήκε διέξοδο και τυπώθηκαν τα κόμικς του, όταν το 2001 κέρδισε το πρώτο βραβείο νέων καλλιτεχνών στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό κόμικς που διοργάνωσε το "9", ένθετο της Ελευθεροτυπίας. Έκτοτε συνεργάζεται μαζί του τακτικά και από αυτήν την συνεργασία προήλθε το Manifesto.

Μία σειρά που οι αναγνώστες του "9" λάτρεψαν. Συγκεντρώθηκε, έκδόθηκε σε άλμπουμ και ένα Σάββατο που ο Κυριαζής το παρουσίαζε στο Solaris -κομικσάδικο στα Εξάρχεια-, ο κόσμος που ήθελε ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο έκανε ουρά από τις 11 το πρωί. Ο κομίστας υπέγραφε για 5 ώρες συνεχώς και η προσέλευση του κοινού ήταν ασταμάτητη. Γύρω στις 4 το απόγευμα οι υπάλληλοι του Solaris έδειχναν ευγενικά την έξοδο αλλά κανείς δεν ήθελε να φύγει χωρίς αφιέρωση. Έτσι οι αφιερώσεις συνεχίστηκαν κυριολεκτικά στο πόδι, έξω από το κομικσάδικο, προς μεγάλη έκπληξη των περαστικών.

Το Μανιφέστο πρόκειται για 24 τετρασέλιδες αυτοτελείς ιστορίες, που μαζεμένες αποτελούν μια σημαντική περίοδο από τη ζωή του Βίκτωρα, του κεντρικού ήρωα. Ο Βίκτωρας δίνει τρομερές μάχες επιβίωσης στο γκομενικό και επαγγελματικό μέτωπο. Από το πρώτο καρέ του άλμπουμ, όπου η ξαδέρφη του τον κατσαδιάζει γιατί "τη βρίσκει" με τσόντες, μέχρι την τελευταία, όπου ο ήρωας δείχνει ερωτευμένος, θα μεσολαβήσουν καταστάσεις αστείες, κωμικοτραγικές, ειρωνικές, ρομαντικές και μελαγχολικές. Καταστάσεις στις οποίες όλοι έχουμε βρεθεί. Ουσιαστικά με το πενάκι του ο Κυριαζής έχει αντιγράψει μία αστεία άποψη της ζωής. Internet, παιχνίδια στο PC, role playing, εκθέσεις κόμικς, αναζήτηση δουλειάς, μπαράκια, μουσικές γίνονται κομμάτια μιας σύγχρονης σχεδιαστικής αφήγησης. Σε κάποια πολύ καλά σημεία ο Έλληνας κομίστας θα θυμίσει τον μεγάλο Adrian Tomine στο πιο ελαφρύ και κωμικό ίσως.

Όσον αφορά το Βίκτωρα, τη ζωή του οποίου παρακολουθούμε, διαβάζει κόμικς μανιωδώς και σχεδιάζει ερασιτεχνικά, ενώ όνειρό του είναι να δημοσιεύσει κάποια ιστορία του. Ακούει τους Abba, λατρεύει την μυρωδιά των παλιών βιβλίων, τα ασπρόμαυρα κόμικ και μπλέκει με μια γκοθού που τον κερατώνει από χόμπι. Σε ένα συννεφάκι στα γενέθλιά του, λέει: "σήμερα κλείνω το εικοστό τέταρτο έτος της ηλικίας μου και δεν έχω γίνει ούτε πλούσιος, ούτε διάσημος... δεν έχω νιώσει έναν έρωτα όπως τον περιγράφουν οι ταινίες και τα τραγούδια... δεν αφήνω πίσω μου μια ξέφρενη εφηβεία γεμάτη τρελές καταστάσεις, ατελείωτο sex, ναρκωτικά και πράγματα που θα συμβούλευα τα παιδιά μου να αποφεύγουν..."

Στον καλλιτεχνικό τομέα τώρα, ο Κυριαζής στο Μανιφέστο δείχνει πως εξελίσσεται ως σχεδιαστής. Καθώς οι σελίδες γυρνούν τα σχέδια του γίνονται καλύτερα. Κερδίζει εμπειρία και βελτιώνεται αισθητά. Νέες ιδέες του αποτυπώνονται στο χαρτί.

Τα σκίτσα του είναι απλά και λιτά χωρίς υπερβολές. Παίζει με τα κενά, τα περιθώρια, το φόντο και πολλές σελίδες έχει κοσμήσει με πετυχημένα στριπάκια που δένουν με τις ιστορίες. Ο ίδιος έχει επιμεληθεί και τα ιδιαίτερα φωτεινά χρώματα που προσθέτουν θετικά στο όλο άλμπουμ.

Με λίγα λόγια το Manifesto είναι χοντρό, ζουμερό και εθιστικό. Διαβάζεται νεράκι. Προσφέρεται για επανάληψη και ενδείκνυται για κατά συρροή ξεφυλλίσματα λόγω των πολύ καλών σχεδίων του. Οι συστηματικοί αναγνώστες εικονογραφημένων οφείλουν να το συμπεριλάβουν στη συλλογή τους, οι λοιποί δε θα το μετανιώσουν.

Ο Ηλίας θα ξαναπιάσει τα μολύβια του για να σχεδιάσει τον Βίκτωρα, καθώς έχει υποσχεθεί στους αναγνώστες του και δεύτερο κύκλο του Manifesto. Μάλιστα λέει ότι θα ξεκινήσει να δημοσιεύεται στο "9" της Ελευθεροτυπίας σύντομα.

Το 2007 συμμετείχε στην ανθολογία υπερηρωικών ιστοριών Blast Comics και πλέον εργάζεται στο εξωτερικό για λογαριασμό της IDW. Έχει κάνει από Ghostbusters μέχρι το πρόσφατο Falling For Lionheart.



πηγή:Σπύρος Γιαννακόπουλος
http://www.mic.gr
 

Συνεντεύξεις

"Ο Ηλίας Κυριαζής σάς αγαπάει" [Δημοκίδης Άρης, lifo.gr, 31/03/2014]

Συνέντευξη Ηλία Κυριαζή [ Γεωργία Γεωργακαράκου, Ταχυδρόμος τ. 575, 5/3/2011 ]

Συνέντευξη Ηλία Κυριαζή [ Γιώργος Δουίτσης, www.enternity.gr, 14/04/2011 ]

Συνέντευξη του Ηλία Κυριαζή στον Χρήστο Ξανθάκη [ 9Τ450, 08-04-2009 ]

[kikitsa]

elfenlied προσθέτω κι εγώ ένα αξιόλογο αφιέρωμα από τον SOLOUP στο περιοδικό Ως3 για τον Ηλία Κυριαζή!

 

 

ΗΛΙΑΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Από τον Ηλία στον Βίκτωρα...

 

 

ΚΕΙΜΕΝO/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: SOLOUP

 

Ο Ηλίας Κυριαζής ήρθε κι έδεσε, που λέμε, στα κόμικς. Ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της νεώτερης γενιάς σχεδιαστών, εμφανίστηκε μέσα από τις σελίδες του «9» της Ελευθεροτυπίας, σημάδι και απόδειξη της αναζωογόνησης που έφερε το συγκεκριμένο περιοδικό στα Ελληνικά κόμικς. Έχοντας σταθερή, σχεδόν προνομιακή παρουσία στο «9», κέρδισε πολύ σύντομα αρκετούς φανατικούς αναγνώστες και θαυμαστές. Καθόλου τυχαία, αν σκεφτούμε ότι με το «Manifesto» του, κατάφερε να σκιαγραφήσει αρκετά ζωντανά τις αναζητήσεις, τις ανασφάλειες αλλά και τα «πειράγματα» μιας ολόκληρης γενιάς 25αριδων ( σάμθινγκ λιγότερο ή σάμθινγκ περισσότερο).

Ο Ηλίας, μεγάλωσε σ ένα σπίτι όπου τα κόμικς δεν ήταν άγνωστη λέξη. Ούτε φάντασμα και συνειρμός παιδαγωγικών καταστροφών. Ας είναι καλά ο... μπαμπάς και τα τευχάκια που έφερνε στο σπίτι. Από το Δημοτικό ακόμα, αρχίζει να σκαρφίζεται σκιτσάκια και ιστοριούλες. Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, παντού τον συνοδεύουν σκαριφήματα, που με τον καιρό, αλλάζουν, ωριμάζουν κι ετοιμάζονται να εξελιχθούν στη γραμμή που γνωρίζουμε σήμερα. Το 1996 ο Ηλίας περνάει στο ΤΕΙ διακοσμητικής με το μυαλό του πάντα να τριγυρίζει στα σκίτσα. Στα τελευταία χρόνια της σχολής, βρίσκει την πρώτη του σχετική δουλειά. Βοηθός δίπλα σε έναν freelancer, φτιάχνει storyboards αλλά και κινουμενάκια για τη διαφήμιση. Η χρονιά ορόσημο βέβαια, είναι το 2001. Το περιοδικό «9» διοργανώνει τον πρώτο του διαγωνισμό σε συνεργασία με την ΑΚΤΟ. Ο Ηλίας παίρνει μέρος και βγαίνει πρώτος στην κατηγορία «Νέοι καλλιτέχνες». Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, αρχίζει να σχεδιάζει την πρώτη του σειρά σε κείμενα του Λέανδρου. Το «Σε βλέπω», ήταν μια «ιντεράκτιβ» (όπως διαφημίστηκε) κόμικ απόπειρα παιχνιδιού και σαρκασμού του «Big Brother»( του πρώτου εν Ελλάδι, φρούτου των ριάλιτι). Η σειρά έφτασε τα 16 επεισόδια.( #71- 85 ,Φεβρ 2002). Κατά την γνώμη μου, το «Σε βλέπω» ήταν η πιο αδύναμη στιγμή στη δουλειά του Λέανδρου. Έδωσε όμως την ευκαιρία στον Κυριαζή να δείξει το ύφος και την σχεδιαστική του ικανότητα. Και στη συνέχεια, παίρνοντας έμμεσα τη ...σκυτάλη, κατάφερε να παίξει επάξια, έναν πρωταγωνιστικό ρόλο «αντ αυτού», στις σελίδες του «9». Σύμφωνα, φαντάζομαι, με τους σχεδιασμούς και τις αντιλήψεις του υπεύθυνου έκδοσης του περιοδικού, για την ανάγκη ενός «πρώτου» ονόματος. Στη συνέχεια δίνει κάποιες αυτοτελείς ιστορίες ("Alter ego", "Snob"κλπ) σε δικά του, πλέον, σενάρια ενώ παράλληλα, φιλοτεχνεί κάποια εξώφυλλα . Το φόρτε του όμως αρχίζει μετά το τεύχος 134. Τεύχος που εμφανίζονται ταυτόχρονα το "Blood Opera" και το πρώτο επεισόδιο του "Manifesto". Το "Blood Opera" ήταν η πρώτη Ελληνική σειρά- άλμπουμ στο «9» και ολοκληρώθηκε σε τρία συνεχόμενα τεύχη (# 134- 136). Η έκδοση όλης της ιστορίας σε βιβλίο μαζί με κάποια προσχέδια, έγινε αργότερα το2004, από την «Συλλογή Εννέα» της «Ελευθεροτυπίας». Το "Manifesto" απ την άλλη, εξελίχθηκε σε μια πολύ πετυχημένη σειρά 4σέλιδων αυτοτελών ιστοριών. Ο πρώτος κύκλος του ολοκληρώθηκε με ιδιαίτερα θετικά σχόλια και οι 24 ιστορίες του κυκλοφόρησαν σε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ το 2005, επίσης από την «Συλλογή Εννέα». Η σειρά έχοντας ανοίξει έναν δεύτερο κύκλο, συνεχίζει να δημοσιεύεται παράλληλα με το «Ένα τσιγάρο δρόμος», μονοσέλιδα που ο Ηλίας σχεδιάζει εναλλάξ με τον Τάσο Παπαιωάννου. Στο ενδιάμεσο των δύο κύκλων, ο Κυριαζής άρχισε και μια άλλη σειρά. Το "Blockbuster", με ήρωες και περιπέτειες που παραπέμπουν σε έναν φανταστικό, αλλά και καθόλου φιλόξενο, μελλοντικό κόσμο.

 

 

Ταυτόχρονα με το «9», ο Ηλίας μαζί με άλλους νέους δημιουργούς, έστησαν μια πολύ ωραία ιστορία. Το "Subart comics",αρχικά ως φανζίν (2002) και μετά το τέταρτο τεύχος ως περιοδικό (Δεκέμβριος 04), κατάφερε να δώσει κεφάτες ιστορίες αλλά και ένα δυνατό παράδειγμα δημιουργικής φιλίας και συνεργασίας. Εκτός από τον Ηλία, πρωτεργάτης ήταν και είναι ο Τάσος Παπαιωάννου, ο οποίος δηλώνεται τόσο ως ο «εκδότης» του περιοδικού, όσο και των εκδόσεων "Giganto". Στην παρέα επίσης ήταν ο Κων , ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, ο Βασίλης Μπίμπας και αργότερα προστέθηκε και ο Βασίλης Λώλος. Ως ομάδα, το 2004, ανέλαβαν την επιμέλεια της παράστασης «φανζίν» των Δεληβοριά- Στεφάνου. Στη συνέχεια, Βασίλης και Ηλίας, κυκλοφόρησαν το φθινόπωρο του 2005, το τεύχος "Gin 747" με κόμικς στην αγγλική γλώσσα, ενώ Ηλίας και Τάσος, την άνοιξη του 2006 έστησαν το τευχάκι «Τούρτα». Κάτι που επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε, είναι ότι το 2003 κέρδισε το πρώτο βραβείο σεναρίου σε διαγωνισμό κόμικς στο Βελιγράδι. Σίγουρα μια ευπρόσδεκτη όσο και τονωτική επιβράβευση, που προήλθε μάλιστα από κρίσεις και συγκρίσεις εκτός συνόρων.

 

Για την "Blood Opera" είχαν γραφτεί και συζητηθεί αρκετά. Πολλά υπέρ και πολλά κατά. Το θέμα μάλιστα πήρε υπερβολικές διαστάσεις, με τη βοήθεια της στήλης αλληλογραφίας του περιοδικού. Ήμουν από αυτούς που δεν εκφράστηκαν καθόλου κολακευτικά για το άλμπουμ. Τότε, το είχα κρίνει αρκετά αυστηρά, δικαιολογημένα σ ένα βαθμό ως αντίβαρο, σε κάτι προβαλλόταν έντονα ως κάτι ιδιαίτερα «εξαιρετικό». Βλέποντάς το τώρα από μια απόσταση χρόνου, το βιβλίο ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη εξοικείωση του Κυριαζή, με τα «όπλα» και τις «δυνατότητες» των κόμικς. Ένας κατ εξοχήν πειραματισμός που, αντιμετωπίζοντας τον ως τέτοιον σε έναν νέο δημιουργό, μπορείς να προσπεράσεις πολλά. Και ασυνέπειες και σεναριακά κενά (τις είχα ονομάσει «πατατιές») και ψυχολογικά ή άλλα δάνεια (Romero, ζόμπι κλπ) ριγμένα άστοχα και με υπερβολή. Σήμερα μάλλον θα έλεγα ότι είναι μια αξιοπρεπής δουλειά με πολλούς «πειραματισμούς» στο ξεκίνημα ενός νέου δημιουργού και τίποτα παραπέρα. Ούτε προς τα πάνω αλλά και ούτε προς τα κάτω.

Το "Manifesto" όμως, είναι πράγματι μια εξαιρετική δουλειά. Με ολοζώντανους, όμορφα ψυχολογημένους χαρακτήρες και αρκετή δόση αυτοσαρκασμού, (τόσο των ηρώων όσο και του σκιτσογράφου) κατάφερε να πιάσει ένα αληθινό κομμάτι της ζωής. Κάτι σαν «εποποιία της καθημερινότητας» για να δανειστώ την έκφραση από κάποιο ποίημα, καταφέρνει να καθρεφτίσει υπαρκτές σχέσεις σύγχρονων ανθρώπων, με όλες τις καλές ή κακές προβολές ενός τέτοιου αντικατοπτρισμού. Ανησυχίες, ερωτικές μελαγχολίες και ανασφάλειες, όμορφα πλεγμένες με πλάκες, γκάφες αλλά και...κατορθώματα μεταξύ φίλων , στα εφήμερα, αυτοτελή επεισόδια της ζωής μιας παρέας.

Το «Μανιφέστο» θεωρώ ότι είναι κορυφαία δουλειά του Κυριαζή, γιατί καταφέρνει αυτό ακριβώς. Το να εμψυχώνει τους ήρωές του με υλικό από προσωπικά βιώματα. Με την κατάλληλη ειλικρίνεια , μπόλικο αυτοσαρκασμό αλλά και τις αναγκαίες φανταστικές διαθλάσεις. Στοιχείο που βλέπω ότι απουσιάζει από άλλες δουλειές του όπως την "Blood Opera" ή το "Blockbuster". Ιστορίες, που όπως λέει και ο Ηλίας, είναι αδύνατον να τις πάρεις στα σοβαρά και να μπεις στο ρυθμό τους, άμα δεν έχεις μεγαλώσει με τέτοια αναγνώσματα και αναφορές. Πολύ πιθανό. Εγώ πάντως, κι ας ανήκω σ αυτήν την κατηγορία, ψηφίζω δαγκωτό "Manifesto".

 

 

Συζήτηση με τον Ηλία Κυριαζή

 

Αγαπητέ Ηλία, γεννήθηκες σ ένα σπίτι όπου τα κόμικς δεν ήταν άγνωστο είδος ή είδος υπό διωγμό. Πότε λοιπόν θυμάσαι να πρωτο-σκάρωσες το πρώτο σου comics;

Ηλικία δε θυμάμαι αλλά πρέπει να ήταν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού... Το έχω ακόμα... "οι Απίθανοι εναντίον του Νόστεκ του λασπάνθρωπου!"... σουπερηρωικό έπος!

 

Ποια είναι τα αναγνώσματα και οι σχεδιαστές που πιστεύεις ότι σε έχουν επηρεάσει;

Η λίστα είναι ατελείωτη αλλά περιλαμβάνει κυρίως εκπροσώπους της αμερικάνικης σκηνής, από όλο το φάσμα αυτής, από Kirby μέχρι Clowes... Υπάρχουν και κάποια στοιχεία από manga αλλά αυτά είναι πιο καλά κρυμμένα. Με τα ευρωπαϊκά κόμικς δεν τα πάω το ίδιο καλά... βγήκαμε κάποιες φορές αλλά δεν υπήρχε χημεία και το σεξ ήταν κι αυτό απογοητευτικό οπότε το διαλύσαμε, αλλά είπαμε να μείνουμε φίλοι....

 

Για κάποια πρόσωπα ηρώων σου (ή και των χαρακτήρων τους) έχεις στο μυαλό σου κάποια υπαρκτά πρόσωπα; Για παράδειγμα, ο "Λόγκαν" γιατί μου θυμίζει τόσο πολύ τον φίλο μας ΚΟΝ; Επίσης η ξάδελφη. "Τιτίκα", υπάρχει πράγματι κάποιο πρόσωπο που παίζει αντίστοιχο ρόλο στη ζωή σου ;

Είναι ως εξής... ακόμα και αν βασίσω ένα χαρακτήρα 100% σε ένα πραγματικό πρόσωπο... Τη φάτσα, το όνομα, την προσωπικότητα, τα πάντα...Στην πορεία όμως καθώς θα σχεδιάζω ιστορίες με αυτόν τον ήρωα αυτός θέλοντας και μη αποστασιοποιείται από την "πηγή" του. Από ένα σημείο και μετά δε (μου) θυμίζουν με τίποτα από πού ξεκίνησαν. Η Τιτίκα τώρα ειναι κάπως έτσι... όταν τη δημιούργησα (χρόνια πριν πάω στο 9) ήταν μια μίξη από γυναίκες που υπήρχαν στη ζωή μου. Τώρα πια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

 

 

Ο Βίκτορας, οι φίλοι του και ο κόσμος γύρω του, σίγουρα δεν είναι εντελώς μια φανταστική ιστορία. Από την άλλη πάλι δεν είναι καρμπόν και η πραγματική σου ζωή. Πραγματικότητα και φαντασία, πως παντρεύονται μέσα στο Manifesto;

Δεν ξέρω αν σου απαντώ παραπάνω... Θεωρώ ότι κάθε καλό κόμικς (η έργο τέχνης γενικότερα) έχει κάτι από την ζωή του δημιουργού. Απλώς φυσικά σε ένα κόμικ σαν το Manifesto αυτό φαίνεται πιο έντονα από καποιο κομικ φαντασίας ας πούμε. Τώρα ποσοστά πραγματικότητας / μυθοπλασίας φυσικά δεν μπορώ να δώσω... συνήθως πραγματικές ειναι οι πιο παράξενες και ακραίες ιστορίες..

 

Αλήθεια, το Manifesto πως το επέλεξες ως τίτλο; Τι μπορεί να σημαίνει για εσένα;

Η αλήθεια χάνεται στα βάθη του χρόνου. Όπως είπα πριν Manifesto έκανα για χρόνια πριν το δώσω για δημοσίευση. Αν θυμάμαι καλά ο τίτλος είχε να κάνει όχι τόσο με την πλοκή αλλά με το ότι έβλεπα αυτή τη σειρά ως το "μανιφέστο" μου για το τι κόμικς θα έπρεπε να βγαίνουν στη Ελλάδα... Ή κάπως έτσι, έχουν περάσει χρόνια. Αλλά ακούγεται γαμάτα όμως ε; Θυμάμαι πάντως ότι επέμεινα στο να γράφεται στα αγγλικά. Θεωρούσα ότι έτσι αποφορτίζεται λίγο η λέξη πολιτικά.

 

Τι είναι αυτό που σ ενδιαφέρει περισσότερο να βγάλεις σε μια ιστορία όπως το Manifesto και τι σε κάποιες άλλες ποιο φανταστικές όπως το Blood Opera και το Blockbuster;

Σε όλες τις ιστορίες θέλω να έχω χαρακτήρες με βάθος, που να κερδίζουν τον αναγνώστη, ιστορίες που να τις νιώθεις πραγματικές... όλα αυτά(άσχετα με το αν το καταφέρνω) αποτελούν τη βάση κάθε καλού κόμικ .Απλώς στο Blood Opera ας πούμε ήθελα να προσπαθήσω να βγάλω και αυτη την αίσθηση της στυλιζαρισμένης βίας, το fun μιας ταινίας χόμπι, τη πώρωση ενός καλού action κομικ. Στο Blockbuster απο την άλλη (που σκοπεύω να το συνεχίσω κάποια στιγμή) ήθελα επιπλέον να φτιάξω και ένα ενδιαφέρον φανταστικό και να στύψω το μυαλό μου για όσο περισσότερα παράξενα concepts γινόταν. Συγχρόνως να "περισώσω" στοιχεία που αγαπώ από τα σουπερηρωικά κόμικς και να τα παρουσιάσω απενοχοποιημένα στον πιο "παρθένο" αναγνώστη.

 

Πως βλέπεις τα κόμικς και τους σχεδιαστές στην Ελλάδα σήμερα; Καλύτερα από παλιότερα αλλά όχι καλά. Ωραίες οι εκθέσεις και τα φανζινάκια αλλά αν δε μπορούν να ζούνε οι (λίγοι) καλοί κομίστες από τη δουλειά τους τι να λέμε τώρα... Με τον Τάσο Παπαιωάννου, τον Λώλο, τον Κον και τα άλλα παιδιά του Subart, είχατε κι έχετε μια πολύ καλή φιλική σχέση και συνεργασία. Τι πιστεύεις ότι αποκόμισες (ή αποκομίσατε αν θέλεις) από αυτή τη συνεύρεση;

Αν προσπεράσουμε το γεγονός ότι τα παιδιά είναι φίλοι μου, καθαρά καλλιτεχνικά είναι πολύ ωφέλιμο να συναναστρέφεσαι ανθρώπους με το ίδιο πάθος. Από τις τεχνικές συμβουλές που θα ανταλλάξεις μέχρι το συνεχές μπρίζωμα να κάνεις ο,τι καλύτερο μπορείς μια τέτοια παρέα σε βοηθάει να βελτιώσεις τη δουλειά σου. Αλλά όλα αυτά είναι μηδαμινής σημασίας μπροστά στο ότι οι καλύτεροι μου φίλοι είναι από το subart.

 

Εσένα τι σ ενδιαφέρει περισσότερο; Τι είναι αυτό στα κόμικς, που θα ήθελες να καταφέρεις με τη δουλειά σου στο μέλλον;

Αν ρωτήσεις, όσοι με ξέρουν θα με πουν φιλόδοξο (και όσοι δε με πάνε θα με πουν φωνάρα). Δε νομίζω να έχουν όρια αυτά που θέλω να κάνω με τα κομικ. Μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα αλλά οκ... μου δίνω κάποια χρόνια ακόμα...

[esperos]

Ευχαριστω για την παρουσιαση elfenlied και kikitsa.

Τον Ηλία Κυριαζή θα τον ξανασυναντησουμε σιγουρα στο μελλον. :clap: :clap: :clap:

Κριμα που δεν εχω στα χερια μου καποιο εργο του. :cry:

Που εισαι Valtasar?

Στην υγεια σας

[Rose Red]

Πολύ ωραίος ο Κυριαζής! Και πολύ ταλαντούχος επίσης!

Έχω λατρέψει σχεδόν όλες τις δουλείες του μέχρι στιγμής! Ειδικότερα το μανιφέστο είναι όλα τα λεφτά!! Αλήθεια ξέρει κανένας πότε θα κυκλοφορήσει και αν κυκλοφορήσει το 2ο τεύχος??

[Kabuki]

Δεν έχω ακούσει κάτι για άμεση κυκλοφoρία Manfesto2. Φαντάζομαι όμως ότι θα πρέπει να δημοσιεύσει κι άλλες ιστορίες στο 9 πριν βγάλει τη 2η συλλογή. Δεν είναι από τους αγαπημένους μου, αλλά παρακολουθώ τη δουλειά του με ενδαφέρον. Χωρίς να έχει να πεί με τα κόμικ του τίποτα φοβερό ή να δίνει κάτι το ξεχωριστό στο σχέδιο, έχει καταφέρει να φτιάξει σύγχρονα κόμικ, αυτοβιογραφικά με έξυπνο τρόπο. Είναι ένας δημιουργός της εποχής του. Mainstream, χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς, που δείχνει όμως να διασκεδάζει αυτό που κάνει. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι προσπαθεί να κάνει το Manifesto το High Fidelity των κόμικς.. Έχει όμως πολύ δρόμο ακόμα για να το καταφέρει αυτό.

Επεξεργασία Απριλίου 28, 2008 από Kabuki

[KONNOS]

Εχω διαβάσει το Bloodopera απο τα κόμικς του.Μου άρεσε πολύ και τον έχω στα υπ'όψιν.

[comali]

Ax ναι ειναι τρομερος ο ατιμος κι εγω περιμενω!!!!!!!!!!!!

[x for xepeta]

¨Λοιπόν, αν θέλουν να γίνουν δημιουργοί κόμικς, θα πρέπει να εξασκηθούν κάνοντας κόμικς, όχι απλά σκιτσάκια και illustrations, αλλά ολοκληρωμένες σελίδες και ιστορίες. Θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτό που θέλουν να κάνουν είναι κάτι πολύ απαιτητικό και ότι θα πρέπει να επιμείνουν και να σχεδιάσουν δεκάδες κακές σελίδες, πριν καταφέρουν να κάνουν την πρώτη καλή".

 

Άκου τώρα συμβουλή που δίνει ο τύπος στο περιοδικό...

[germanicus]

Δεν έχω ακούσει κάτι για άμεση κυκλοφρία Manfesto2. Φαντάζομαι όμως ότι θα πρέπει να δημοσιεύσει κι άλλες ιστορίες στο 9 πριν βγάλει τη 2η συλλογή. Δεν είναι από τους αγαπημένους μου, αλλά παρακολουθώ τη δουλειά του με ενδαφέρον. Χωρίς να έχει να πεί με τα κόμικ του τίποτα φοβερό ή να δίνει κάτι το ξεχωριστό στο σχέδιο, έχει καταφέρει να φτιάξει σύγχρονα κόμικ, αυτοβιογραφικά με έξυπνο τρόπο. Είναι ένας δημιουργός της εποχής του. Mainsteam, χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς, που δείχνει όμως να διασκεδάζει αυτό που κάνει. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι προσπαθεί να κάνει το Manifesto το High Fidelity των κόμικς.. Έχει όμως πολύ δρόμο ακόμα για να το καταφέρει αυτό.

 

Και μα τον Αλλάχ και τα μούσια του προφήτη, αυτό θέλω και εγώ κατ'αρχάς από τους Έλληνες δημιουργούς. Απλά πραγματάκια, απλές ιστοριούλες. Όχι κατευθείαν τη μεγάλη ιδέα, τη μια και μοναδική αλήθεια. Και μέσα από τα απλά πραγματάκια, μέσα από τις απλές ιστοριούλες, θα έρθει και το παραπάνω εάν και εφόσον έχει ο καθείς να δώσει/πει κάτι παραπάνω. Που αντί να φτιάξουμε mainstream σκηνή, πήγαμε και φτιάξαμε κατευθείαν underground

 

Προσωπικά, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο, η δουλειά του με διασκεδάζει

 

[kostis7]

Μόλις διάβασα κι εγώ τον Βίκτωρα και θα ήθελα να πω κι εγώ ότι μου άρεσε πολύ.Μου άρεσε πολύ αυτά που έβαζε στα ενδιάμεσα,διάφορες εικονίτσες διαλόγους....

[appo]

Πάντως, μου άρεσε το τέλος του Manifesto , αν και δεν με ξετρέλανε συνολικά το κόμικς

 

Του manifesto2

[AndreasD]

Συνέντευξη του Κυριαζή σε κάποιο Ινδονησιακό ( ; ) κανάλι !!!!!! Way to Go Ilias!

 

[GreekComicFan]

Here you go!

 

http://www.mediafire.com/?cvfqynxm1cn

 

[Mandrake]

Ωραίος!! Σ'ευχαριστώ!

[el_ninio]

τωρα ετοιμαζεται να κανει και το ghost busters....

[AndreasD]

Συνέντευξη του Ηλία Κυριαζή στο online περιοδικό CrowsnBones.

[x for xepeta]

Μια συνέντευξη ποταμός εφ 'ολης της ύλης του δημιουργού.

 

[Σνούπης.]

Ο ταλαντούχος κομίστας Ηλίας Κυριαζής έχει πια καταξιωθεί στο χώρο των κόμικς. Ένας χώρος δύσκολος να επιβιώσει κανείς. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις και διαγωνισμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το 2003 κέρδισε το πρώτο βραβείο σεναρίου στο διαγωνισμό κόμικς του Βελιγραδίου και το νεαρό της ηλικίας του -γεννήθηκε το 1978- υπόσχεται πολλές ακόμη μεγάλες δουλειές.

 

 

και μην ξεχασουμε φυσικα να αναφερουμε το περασμα που εκανε στην DC σαν Sinestro Soldier:

Kiriazis is known for her crystalline webs, canyon-spanning structures that she uses to catch Korballian lightning beasts, creatures that are a food for her race. Since joining the Sinestro Corps, Kiriazis has experimentented with refracting the yellow energy through her body to generate laser webs that bind and cut her victims. Her initiation into the Corps is told to new recruit, Amon Sur, by Lyssa Drak, keeper of the Book of Parallax. Little else has been revealed regarding Kiriazis' involvement with the Sinestro Corps War, though Kiriazis is one the female Sinestro soldiers to have been taken to Zamaron to undergo conversion into the Star Sapphire Corps.

 

τι?δεν με πιστευετε??

 

Kiriazis

[DJO]

Εμπλουτίστηκε το πρώτο ποστ με την Εργογραφία των Ελληνικών Εκδόσεων και καπάκι αντιγράφω τη συνέντευξη από το ComicDom:

 

INTERVIEW CORNER #19: Ηλίας Κυριαζής

 

Αυτή την εβδομάδα, τα ηνία της στήλης τραβάει με δύναμη και σθένος ο ειδικός επί των Ελλήνων καλλιτεχνών, αλλά και της (κάθε είδους) καριέρας στο εξωτερικό, Άρης Κώτσης.

 

 

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός για έναν Έλληνα καλλιτέχνη να μπορέσει να κυκλοφορήσει μια προσωπική δουλειά σε μια σημαντική αμερικάνικη εκδοτική. Για τον Ηλία Κυριαζή, καλεσμένο αυτής της εβδομάδας, αυτή η εξέλιξη δείχνει να ήταν απλά το λογικό επόμενο βήμα στη μέχρι τώρα καριέρα του.

 

Μετά από κάποια ιδιαίτερα επιτυχημένα comics, τα οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα (όπως τα MANIFESTO και BLOOD OPERA), ο Ηλίας Κυριαζής έκανε τα πρώτα βήματα για μια “διεθνή καριέρα” με το MELODY, που δημοσιεύτηκε online στο site της (αδικοχαμένης; ) Zuda και μια συμμετοχή του με το JARED στην online ανθολογία MYSPACE DARK HORSE PRESENTS. Δούλεψε με τον Scott Lobdell σε δυο limited series για την IDW και τώρα γίνεται ο δεύτερος από την ομάδα του SUBART (μετά τον Βασίλη Λώλο) που εκδίδει πέρα από τον Ατλαντικό μια καθαρά προσωπική δουλειά, το FALLING FOR LIONHEART.

 

Το FALLING FOR LIONHEART βρίσκεται ήδη στα ράφια των comic shops στην Αμερική και έρχεται σύντομα και στην Ελλάδα. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του, μιλήσαμε με τον Ηλία Κυριαζή, τόσο για αυτή τη δουλειά όσο και για τις εμπειρίες του από την αμερικανική αγορά αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

 

 

Ποιες ήταν οι επιρροές σου για το FALLING FOR LIONHEART;

Αν και (νομίζω) δεν έχει προφανείς ομοιότητες στο σχέδιο και στο storytelling, είναι ξεκάθαρο το πόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης για το LIONHEART ήταν τα ανεξάρτητα, αυτοβιογραφικά comics της αμερικάνικης σκηνής. Andrian Tomine, Chester Brown και ειδικά Jeffrey Brown που η κομιξική persona του ήταν σε μεγάλο βαθμό η βάση για τον πρωταγωνιστή Leo Hartfield. Όλα αυτά βέβαια, σε συνδυασμό με όλα τα στοιχεία από το superhero genre.

 

Πόσο πιστεύεις πως διαφέρει από τις προηγούμενες προσωπικές δουλειές σου; Υπάρχουν κοινά σημεία;

Το βλέπω σα μια λογική εξέλιξη. Υπάρχει η απελευθέρωση από τα ασφυκτικά τετρασέλιδα πλαίσια που υπαγόρευε η ελληνική αγορά, μπορώ να αφιερώνω σε κάθε σκηνή το χώρο που της αξίζει. Θεματικά αγγίζει κάποια θέματα που με απασχόλησαν στο MANIFESTO, αλλά από μια άλλη οπτική γωνία. Μετά από τις work-for-hire δουλειές μου και το περιπετειώδες MELODY, μ’ αρέσει που επιστρέφω σε τέτοιου είδους ιστορίες.

 

Πόσο εύκολο ήταν να κυκλοφορήσει μια προσωπική δουλειά σου από έναν μεγάλο Αμερικάνο εκδότη;

Δεν το λες και εύκολο. Ειδικά μάλιστα αν είσαι αυστηρός στο ποιον λες “μεγάλο” (ας πούμε τις λεγόμενες “μπλε σελίδες” των Previews) και αν μιλάμε για μη-γνωστό δημιουργό τότε τα options του είναι ελάχιστα. Image και IDW… ίσως και Dark Horse; Το LIONHEART ήταν από τα πρώτα πράγματα που είχα στο νου μου όταν άρχισα να φλερτάρω με την Αμερική, αλλά χρειάστηκε να κάνω άλλα τρία projects πριν για να τραβήξω την προσοχή των editors (και τελικά το κλικ έγινε με το mini comic μου ILIAD IN SIXTEEN PAGES. Κανένας δε θέλει να συνεργαστεί με κάποιον άγνωστο, πέρα από το ταλέντο σου πρέπει να αποδείξεις και τον επαγγελματισμό σου.

 

 

Πόσο διαφορετική εμπειρία είναι να κάνεις comics για την ελληνική ή την αμερικάνικη αγορά;

Ε, τώρα… η μέρα με τη νύχτα. Προσωπικά, δεν έχω νιώσει κάποια ανάγκη να προσαρμόσω το ύφος τον ιστοριών μου – βέβαια δεν είχαν ποτέ τα comics μου κάτι το ιδιαίτερα “ελληνικό”. Πέρα από το δημιουργικό κομμάτι (που βέβαια αναφέρθηκα στην άπλα των επιπλέον σελίδων), είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία με το καλό του ότι – σε αντίθεση με την ελληνική – υπάρχει αμερικάνικη αγορά και το κακό ότι η έλλειψη της δυνατότητας μιλήσεις τετ-α-τετ με τους editors κάνει τα πράγματα πιο μπερδεμένα από ότι είχα συνηθίσει. Μεγάλη διαφορά ακόμα σε σχέση με την Ελλάδα είναι ότι έχεις options, δεν υπάρχει ένας μόνο εκδότης (και αν) που να σε πληρώσει για τη δουλειά σου. Και σκέψου ότι συγκρίνω το καλό “status”, ας πούμε, που έχω στην Ελλάδα με το απόλυτο μηδέν που έχω στη Αμερική.

 

Στο FALLING FOR LIONHEART πειραματίστηκες αρκετά με το σχεδιαστικό σου ύφος (κάτι στο οποίο δε μας είχες συνηθίσει). Πώς σου φάνηκε αυτό;

Αν μιλάς για το κύριο κομμάτι του artwork είναι συνέχεια μιας σχεδιαστικής πορείας. Δοκιμάζω πράγματα, το ψάχνω και (ελπίζουμε) συνεχώς βελτιώνομαι. Αν τώρα αναφέρεσαι στα διάφορα comics-within-a-comic είναι κάτι που το υπαγόρευε η ιστορία. Θεωρώ ότι η δυνατότητα να προσαρμόζεται το σχεδιαστικό στιλ είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες δυνατότητες των comic και κοιτάω να την εκμεταλλεύομαι όποτε το σηκώνει.

 

 

Ανάμεσα στα pinups του comic υπάρχει και ένα από τον Jeffrey Brown . Πώς προέκυψε αυτή η συμμετοχή; Ήταν δική σου επιλογή ή του εκδότη;

Καταλαβαίνεις γιατί έπρεπε να υπάρχει αυτή η συμμετοχή. Έπρεπε (χα χα)! Ε, ήταν πολύ πιο απλό απ’ ό,τι φαντάζεσαι. Του έστειλα e-mail, του εξήγησα περί τίνος ήταν το comic, του έστειλα όσες σελίδες είχα κάνει… Προς μεγάλη μου χαρά του άρεσε η ιδέα, οπότε ιδού.

 

Το FALLING FOR LIONHEART είναι η τρίτη σου δουλειά για την IDW. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τη μέχρι τώρα συνεργασία;

Βασικά είναι graphic novel σε δικό μου σενάριο, κάτι που δε βασίζεται σε licensed property και με άλλο editor, οπότε το LIONHEART ήταν εντελώς διαφορετική εμπειρία από το GHOSTBUSTERS και το GALAXY QUEST. Δούλευα μόνος μου, με υπερβολικά χαλαρό deadline και το παρέδωσα όταν ήταν έτοιμο με μίνιμουμ editorial παρέμβαση. Τα προηγούμενα mini series είχαν περισσότερο τρέξιμο με την Paramount και την Columbia να τσεκάρουν το κάθε βήμα.

 

 

Συνεργάστηκες σε δυο limited series με τον Scott Lobdell. Πόσο διαφορετικό ή δύσκολο βρήκες το να σχεδιάσεις την ιστορία ενός άλλου δημιουργού;

Εξαρτάται πάντα από το δημιουργό. Τα σενάρια του Scott είναι πολύ εύκολα για το σχεδιαστή, οι περιγραφές του εστιάζουν όχι στο τι ακριβώς θα δείχνω στο καρέ αλλά στο τι συναίσθημα θέλει να περνάει. Ως κάποιος που δούλευε χρόνια μόνος του, δε θέλω κάποιον που θα με πάρει από το χεράκι, αλλά κάποιον που θα μου δώσει ένα ξεκάθαρο τελικό στόχο και θα με αφήσει μόνος μου να πάω εκεί. Αυτό που μπορώ να σου πω πάντως είναι ότι έχει μεγάλη διαφορά το αν θα δουλέψεις με full script ή με τη λεγόμενη Marvel method (ο σχεδιαστής δουλεύει έχοντας μόνο την πλοκή και μετά ο συγγραφέας γράφει τους διαλόγους βασισμένος πάνω στο τελικό artwork). Δουλέψαμε και με τις δυο και νομίζω η πρώτη δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, καλύτερο δέσιμο ανάμεσα στους δύο συντελεστές.

 

Τι σχεδιάζεις για το μέλλον; Οι επόμενες δουλειές σου θα είναι στην Ελλάδα ή να περιμένουμε να μας έρθουν από τις ΗΠΑ;

Υπάρχουν διάφορα πράγματα στα σκαριά, αλλά προτιμώ να μη μιλάω πριν ανακοινωθούν επίσημα. Γενικά, σκέφτομαι για κάτι αρκετά πιο σκοτεινό από ό,τι έχω κάνει τα τελευταία χρόνια. Ο στόχος πάντως είναι πάντα οι ΗΠΑ. Αλλά βέβαια, δεν υπάρχει κανένας λόγος τα νέα comics μου να μην κυκλοφορούν ΚΑΙ στα Ελληνικά, αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους εδώ εκδότες.

[mr-d]

AWESOME! (the comic) νέο κόμικ απο τον Ηλία και τον Scott Lobdell

 

 

η συνέντευξη του Scott οπου το ανακοίνωσε

[Hellboy]

μια σελίδα του Κυριαζή από τα Gutters

http://www.the-gutters.com/comic/206-ilias-kyriazis?utm_source=Gutters&utm_campaign=619e110e5b-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email

[Επιθεωρητής Le Pit]

μια σελίδα του Κυριαζή από τα Gutters

http://www.the-gutte...tm_medium=email

Signature Seperator image

εχμ,συγνωμη πιο ειναι το θεμα του νεου κομικ?ειδα καλα τη σκηνη η καταλαβα λαθος?

παντως νομιζω οτι ο κυριαζης επιασε το σφυγμο του ελληνικου κοινου στις παλιοτερες δουλειες του,οπως πχ μανιφεστο,που το διαβαζα στο 9 και γενικα ο τροπος που παρουσιαζε την καθημερινοτητα των ηρωων ειχε εμπορικη επιτυχια επειδη θυμιζε την πραγματικη ζωη.Αν και εγω οταν ξεφυλλιζω κομικς μ αρεσει να βλεπω πιο σουρεαλιστικες και φανταστικες καταστασεις,παρ ολα αυτα αδιαμφισβητητα κανει καλη δουλεια σ αυτο που κανει...go on ηλια

Επεξεργασία Οκτωβρίου 24, 2011 από pit1983

[mr-d]

ο Ηλίας Κυριαζής στο robot6 για το..

 

 

το ίδιο νέο και στο comicsalliance.com

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 7, 2011 από mr-d

[The_Sandman]

Συνέντευξη στην Μερόπη Κοκκίνη για την Lifo τ. 274 (8/12/11) με αφορμή το καινούριο του κόμικ The Dragon and the Ghost.

 

[Lord Makro]

Άσχετο, αλλά αυτές οι παύλες μετά το έτος γέννησης στους δημιουργούς είναι λίγο μακάβριες....

[x for xepeta]

Οι Avengers Μετά από 15 χρόνια, από τα χέρια του Ηλία Κυριατζή.

 

 

[x for xepeta]

Είναι υπέροχο. Κάντε κλικ εδω.

[Kabuki]

Είναι υπέροχο. Κάντε κλικ εδω.

 

είναι όντως άψογο

 

τον Κυριαζή νομίζω ότι δεν τον είχα εκτιμήσει όσο έπρεπε αρχικά. Είναι πραγματικά πολύ πολύ καλός!

[mr-d]

το marvel line up που είχε φτιάξει το έβαλαν στο Midtown Comics της Νέας Υόρκης

 

 

+ νέο comic στο socomic.gr

http://www.socomic.gr/2012/01/kiriazis-its-my-party/

[DJO]

Είμαι ο μόνος που το βλέπει ως μια τζαμάτη ζωφόρο και θέλω να του στείλω να φέρει την αντίστοιχη DC για τη Λέσχη;