Κων Χρυσούλης: «Ζούμε ιστορικές στιγμές παραπληροφόρησης» [Παναγοπούλου Αλεξάνδρα, POSTiN.gr, 25/03/2014]

[DJO]

Κων Χρυσούλης: «Ζούμε ιστορικές στιγμές παραπληροφόρησης»

Της Αλεξάνδρας Παναγοπούλου

Αυτή η συνέντευξη θα μπορούσε να είχε και τίτλο «Tales of a Smiths’ fan», καθώς ο Κων Χρυσούλης (Con Chrisoulis) καθημερινά μέσα από το διαδίκτυο μας προσφέρει και από ένα κομμάτι της ιστορίας του συγκροτήματος μέσα από το web comic του «Tales of the Smiths».

Γνωστός έγινε με τον κόμικ Giant-Size Fascists, το οποίο κυκλοφόρησε από την «Χαραμάδα» και που προκάλεσε πολλές και ποικίλες αντιδράσεις (επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Jemma, όπως και η συνέχεια του Giant-Size Fascists ConMix Extravaganza, αλλά και το concept album του, Autodivine). Την δουλειά του μπορεί κανείς να τη δει στο www.facebook.com/con.chrisoulis.artist και στο www.conchrisoulis.com, ενώ το κόμικ Tales of The Smiths μπορεί κανείς να το διαβάζει καθημερινά στο www.socomic.gr/tag/tales-of-the-smiths.

Ο Κων Χρυσούλης μιλά στο postin.gr για τα πρώτα του βήματα, το σήμερα, ενώ απαντά και σε ερωτήσεις εμπνευσμένες από τραγούδια (ποιων άλλων;) των Smiths.



Giant Size Fasists. Το κόµικ για το οποίο είσαι πιο γνωστός στην Ελλάδα. Παράλληλα, όµως και από τα πιο παρεξηγημένα. Πώς το εξηγείς αυτό; Γιατί αντέδρασαν έτσι;

Γιατί στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι. Έτσι και τότε όλοι δήλωναν σώφρονες, ενώ εγώ ήμουν ο παρανοϊκός. Βέβαια σήμερα ο αντιφασισµός έχει γίνει σικάτος (από το Μέγκα ως το τελευταίο µπλογκ, όλοι µαζί σηκώνουν την αριστερή γροθιά τους ενάντια σε αυτό που βολικά βάφτισαν δυο άκρα). Έτσι και το Giant-Size Fascists έχει γίνει πλέον αποδεκτό από το shitstem, που λέει και ο Johnny Rotten, και όλοι µου λένε καλά λόγια πια για τη φυλλάδα µου, μιας και όλοι είμαστε µια καλή αντιφασιστική παρέα. Τις προάλλες διάβαζα μάλιστα και συνέντευξη ενός κοµίστα µε ροπή προς τη δημιουργία υπερβίαιων και σεξιστικών κόµικς (και υπέρμετρου κατήγορου του Giant Size – Fascists και ότι αντιπροσώπευε όταν πρωτοκυκλοφόρησε) όπου έκανε κωλοτούµπα 360°, παρατώντας τας πανοπλίας, τους βαρβάρους και τα τσεκούρια και δηλώνοντας παλαίμαχος αντιφασίστας (αφού ξεσήκωσε καλά-καλά πρώτα τον χαρακτήρα µου, Γαλανόλευκο Πατρίδα). Ζούμε ιστορικές στιγμές παραπληροφόρησης και ότιδηλώσεισείσαισης. Σαν τις ένδοξες στιγμές που η μισή Ελλάδα, την πρώτη μέρα της Μεταπολίτευσης, δήλωνε αντιχουντική και ότι ήταν ταµπουρωµένη στο Πολυτεχνείο όταν εισέβαλλαν τα τανκς. Πριτς κοκό – Δεν ξεχνώ (δικό µου το σύνθηµα).

 

 
Και έρχεται το καθημερινό web comic «Tales of the Smiths». Γιατί επέλεξες τους Smiths και γενικά αυτή τη συγκεκριμένη εποχή της Βρετανικής μουσικής;

Διότι ονομάζονται οι Smiths. Το πιο απλό, το πιο αληθινό όνομα που θα μπορούσαν να σκεφτούν. Κάτι που αντικατοπτρίζεται και στα τραγούδια τους, που μιλάνε για την πραγματική οδύνη και τα αληθινά συναισθήματα, και όχι µόνο. Οι Smiths αντιπαρατάχθηκαν στη σαπίλα της Αγγλίας του ’80 βάζοντας τα µε την Βασίλισσα, τον Θατσερισµό, την κακομεταχείριση των ζώων, το bullying, το εκπαιδευτικό σύστημα, την σαπίλα των δισκογραφικών εταιρειών και πολλά άλλα. Κάτι που πολλοί λίγοι τόλμησαν εκείνη την εποχή.

Εν τέλει, ενώ σήμερα υπάρχει η παρανόηση ότι οι Smiths ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά συγκροτήματα των ‘80s, έχοντας ζήσει τα ‘80s σαν παιδί μεταναστών και δη σε Αγγλόφωνη χώρα, μπορώ να πω ότι κάθε άλλο παρά δημοφιλείς ήταν. Ενώ η κιτσίλα των hair metal συγκροτημάτων μεσουρανούσε, παρεΐτσα µε την άψυχη ντισκόφανκ του Michael Jackson, οι φίλοι των Smiths τραµπουκίζονταν καθημερινά από τους ανεγκέφαλος αούγκανους οπαδούς των άνω συστημικών καλλιτεχνών, επειδή τολμούσαν να φορέσουν ένα απλό τζιν μπουφάν ή να θρηνήσουν δημοσίως τους ανεκπλήρωτους έρωτες τους.
 

Η αντιεμπορική αλλά και μαρτυρική αυτή διάσταση των ίδιων των Smiths αλλά και των ακολούθων τους, µε ιντρίγκαρε πάντα, και ενώ άργησα πολύ να αφιερωθώ στο συγκρότημα, όταν το έκανα κατάλαβα ότι δεν ήταν απλά άλλος ένας θόρυβος στο πικάπ µου, αλλά σχεδόν µια ηχητική ιδεολογία. Με τον καιρό διαβάζοντας τις βιογραφίες που έχουν κυκλοφορήσει για τον Morrissey και τους Smiths αντιλήφθηκα ότι υπάρχει πολύ λίγο υλικό για τα πρώτα τους χρόνια, πριν δημιουργηθεί το συγκρότημα. Έτσι άρχισα να ερευνώ και να συλλέγω μετά µανίας παλιά χαμένα άρθρα και συνεντεύξεις για να μάθω πως κατέληξαν να έχουν τις απόψεις που είχαν, και µε τον καιρό κατάλαβα ότι είχα μαζέψει πάρα πολύ άγνωστο υλικό, που θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί σαν βιογραφία. Για την ακρίβεια graphic novel. Ε, µετά το Giant-Size Fascists και τον πόλεμο που έφαγε είχα μεταναστεύσει και στην Αγγλία και ήθελα να αλλάξω την αφηγηματική µου ρότα, αλλά και να ξεκινήσω τα κόµικς µου ξανά από το μηδέν, όντας άγνωστος στη χώρα, και έτσι κυκλοφόρησα µόνος µου το πρώτο κεφάλαιο του βιογραφικού µου κόµικ, Dryland, που διαπραγματεύεται τους θανάτους των περισσότερων προγόνων µου στον Μεσοπόλεµο και στον Εµφύλιο.

Το κόµικ αυτό κέρδισε διάκριση σε έναν μεγάλο διαγωνισμό και ο πρώτος τόμος θα κυκλοφορήσει του χρόνου από την εκδοτική Markosia. Μαζί µε το Dryland δημοσίευσα και ένα κεφάλαιο του Tales of The Smiths το οποίο και τράβηξε αρκετό ενδιαφέρον σε συνέδρια κόµικς της Αγγλίας. Από εκεί και πέρα όταν άρχισα να συνομιλώ µε την ιστοσελίδα SoComic.gr της ΙΟΝ Σοκοφρέτας για το ενδεχόμενο συνεργασίας προτάθηκε και το Tales of The Smiths και έκτοτε δημοσιεύεται καθημερινά από ένα επεισόδιο της σειράς (έχω φτάσει περίπου τα 300). Του χρόνου αναμένω να κυκλοφορήσει τόμος που θα συλλέγει όλα τα επεισόδια από πολύ μεγάλο εκδοτικό οίκο, αλλά θα ανακοινώσω τα σχετικά όταν αισίως ολοκληρώσω την σειρά.
 

Και αφού έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω µε ένα fan των Smiths, θα ήθελα να µου απαντήσεις σε ερωτήσεις που προκύπτουν είτε από τους τίτλους είτε από τους στίχους των τραγουδιών τους. Πόσοσύντομα είναιτοτώρα; (How soon is now?)

When my heart is full.

Ονειρεύτηκες χθες το βράδυ πως κάποιος σε αγαπούσε; (Last night I dreamed that somebody loved me)

Για να µην λέω φανφάρες, χτες ονειρεύτηκα γεμιστά µε πατάτες στο φούρνο και φέτα τυρί.

Υπήρξε κάποια νύχτα που να σου άνοιξε τα µάτια; (This night has opened my eyes)

Ναι, όταν κέρδισε το Ευρωπαϊκό η Εθνική ποδοσφαίρου. Εκείνο το βράδυ άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και φανερώθηκε η µπασκίνα που κρύβει μέσα του ο μέσος πολίτης. Στον δρόμο για το σπίτι µου, βρέθηκα στην Οµόνοια. Μέσα στην ψευδαίσθηση ότι όντως θριάμβευσε σε κάτι ουσιαστικό, και τελείως ασχέτως µε το νόημα των πανηγυρισμών, ο Ελληνάρας άρχισε να βρίζει ασύδοτα τους οικονομικούς μετανάστες, κάτι που ήμουν πάντα. Εκεί χωρίσαμε τα τσανάκια µας.

 

Εχεις ποθήσει κάποιο άτομο που δεν μπορείς να έχεις; (I want the one I can’t have)

Ναι, και έχει ατομικό αριθμό 79.

Εχει παρακαλέσει κάποιον να σε αφήσει να πάρεις αυτό που θες; (Please, please, please, let me get what I want)

Ναι, τον περιπτερά. Ήθελα παγωτό Κοκτέηλ, αλλά είχε ψυγείο της ΕΒΓΑ. Στο τέλος κατέληξα µε ένα Καϊµάκι και ένα Μαρεγκάτα (είχε καύσωνα, εξού και τα παρακαλετά).

Το κορμί επιβάλλεται στο μυαλό ή το μυαλό στο κορμί; (Still Ill)

Εξαρτάται από την κατάσταση του κορμιού.

 

Εχεις χαμογελάσει ποτέ σε άτομα που θα προτιμούσες να τα κλωτσήσεις; (Heaven knows I’m miserable now)

Εννοείται. Κάποτε. Τώρα κλοτσάω, µε το να αδιαφορώ.

Πόσο γρήγορα πιστεύεις πως θα πέθαινες αν πηδούσες από την κορυφή των αλεξίπτωτων; (Rushmore Ruffians)

Πιο γρήγορα από πέρυσι πάντως (έχω πάρει 5 κιλά που δεν λέω να χάσω).

Υπάρχει κάποιο αστείο που έχει πάψει πλέον να είναι αστείο; (That joke isn’t funny anymore)

Ότι θα αποκτήσει ανθρώπινη συμπεριφορά ο Έλληνας.

Τι υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου; (Strech out and wait)

Η Παρεγκεφαλίδα και ο Ινιακός Λοβός.

Εχεις ξεκινήσει κάτι που δεν μπορούσες να τελειώσεις; (I started something I couldn’t finish)

Όλα τα sudoku που ξεκινάω σε φεριµπότ.

 

 

 

Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Χρυσούλη

Επεξεργασία Μαίου 13, 2014 από DJO