ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ

[conb]

 
 
Το συγκεκριμένο κόμικ το είχα δει πριν ακόμα δοθεί για έκδοση πριν ακόμα βρεθεί εκδότης δηλαδή! Το ξεφύλλισα και το χάζεψα δεν το διάβασα όμως, γιατί; Βασικά ήθελα να το διαβάσω όταν εκδοθεί και για μένα πάντα  μου είναι αρκετά πιο ευχάριστο να διαβάζω  ένα κόμικ μόνο με τις εικόνες, το συγκεκριμένο πριν ακόμα πάρει και το τίτλο του μπορώ να πω ήταν αρκετά καλό και απολαυστικό και μόνο εικαστικά!
Οπότε στο φετινό Comicdom που εκδόθηκε από την Webcomics με μεγάλη χαρά το αγόρασα μια και μου δίνονταν επιτέλους η ευκαιρία να το διαβάσω ολοκληρωμένο! Άργησα μεν το έκανα δε και παρόλο που δεν είναι το είδος κόμικ που μου αρέσει το ευχαριστήθηκα αρκετά. Γενικά αποφεύγω τα κόμικς που έχουν ένα ύφος κουλτούρας και φιλοσοφίας που αφήνει τον αναγνώστη να μαντέψει ή να οδηγηθεί σε ένα συμπέρασμα από μόνος του.
Στο «Σαν Όνειρο» ο Κώστας Σκλαβενιτης έχει καταφέρει να δώσει μια ελαφρότητα  να μη βαρύνει το κόμικ του με βαρύγδουπους στοχασμούς και ατελείς σκέψεις. Μπορείς να το χαρακτηρίσεις σαν ένα λεύκωμα σκέψεων, στοχασμών που ίσως απορρέουν από εμπειρίες αλλά αποδοσμένες μέσα σε ένα πλαίσιο ονείρου και φαντασίας. Η κάθε ιστορία είναι συνοπτική,  γρήγορη, απλή και έχει κάποιο τέλος. Οι ιστορίες στέκονται και μόνες τους αλλά μπορείς να δεις ότι  όλες έχουν κάποια κοινή βάση …γυναίκες, συναίσθημα, σχέσεις, στόχοι, ζωή. Τουλάχιστον αυτά είδα εγώ.
Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχει όλα τα βασικά στοιχεία που αποφεύγω σε ένα κόμικ ως προς το ύφος αλλά  σώζεται  τόσο ώστε να μπορώ να το διαβάσω από την αρχή μέχρι και το τέλος και με το σχέδιο. Επίσης ανάλαφρο αλλά και με μια αίσθηση ότι δεν είναι ολοκληρωμένο, δεν υπάρχουν τα κλασικά καρέ, τα χρώματα δεν είναι οριοθετημένα μέσα στα πλαίσια του σχεδίου και υπάρχουν  όμορφες αποχρώσεις σε όλο το κόμικ δίνοντας έτσι την αίσθηση μιας ατμόσφαιρας συναισθημάτων. Σχεδιαστικά έχει μια εικαστικότητα που είναι αρκετά ευχάριστη. Γενικά το σχέδιο και ιδίως το εξώφυλλο ήταν αυτά που μου άρεσαν από την αρχή στο κόμικ!
Το «Σαν Όνειρο» μπορεί να είναι το είδος κόμικ που αποφεύγω και βαριέμαι μια και δεν είναι του γούστου μου αλλά είναι τόσο καλά αποδοσμένο με μια ελαφριά ατμοσφαιρική νότα τόσο στο σενάριο όσο και στο σχέδιο που με κέρδισε!
 
 
 

Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη

[Επιθεωρητής Le Pit]

 Ωραία κριτική Κώστα...κι εγώ το είχα πάρει από το comicdom και το είχα διαβάσει,άλλα το ξαναδιάβασα και πρίν την παρουσίαση που έγινε στη ΛΕΦΙΚ για να το έχω φρέσκο...Νομίζω ότι τα κείμενα του Κώστα ήταν το ίδιο ωραία με το σκίτσο του,απλά και ουσιαστικά και τα δύο αυτά μέρη και ισορροπημένα μεταξύ τους. Επείσης και ο τρόπος που χρωματίζει είναι πιο κοντά στα δικά μου εικαστικά γούστα μιας και το πολύ λεπτομερές χρώμα με κουράζει,γενικά προτιμώ είτε τα ασπρόμαυρα είτε αυτά που έχουν μια αίσθηση χρώματος όπως το εν λόγω άλμπουμ.

 Από τις ιστορίες πιο πολύ μου άρεσαν οι δύο τελευταίες ,το σαν όνειρο και το πορτρέτο όπου ανέβαινε και δύο κλικ η ανδρεναλίνη και σίγουρα  ανέδειξαν όλη τη δουλειά προς το τέλος.Επείσης ο ασύμμετρος τρόπος που έχει τοποθετήσει τα καρέ νομίζω ότι έδωσε πολύ ωραία ροή,το κείμενο και η εικόνα κύλαγε χωρίς να μπουκώσει κάπου...ήταν πολύ ευχάριστη η ανάγνωση ακόμη και για κάποιον που μπορεί να του αρέσουν άλλες θεματολογίες.Κώστα καλή συννέχεια ,καλές εκδοτικές επιτυχίες!!

[DJO]

Το είχα δει στο Comicdom. Ήξερα για την κυκλοφορία του καιρό πριν. Τα προνόμια του φαν . Το εξώφυλλο είναι λες και σου κλείνει το μάτι, ειδικά σε συνδυασμό με το οπισθόφυλλο. Το περιεχόμενο ονειρικό. Αλλά ελλείψει badget περίμενα...και το απόκτησα χθες στην παρουσίαση.

 

Τον Κώστα τον γνώρισα μέσα από τις γλυκές κοπελιές που έκανε για τον Ταχυδρόμο. Τελείως τυχαία, τον βρήκα στο deviant. Ήθελε από τότε να βγάλει κάτι, για Comicdom, αλλά δεν έκατσε. Χώρια που είναι εσωστρεφής και λίγο ντροπαλός, παρόλη την ηλικία του . Τον έσπρωξα κι εγώ λιγάκι (βλ. FMIL #15.5 που σχεδόν έγραψε ιστορία ), ήρθε σε επαφή με τον και μετά ο Βαλτ τον ανακατεύθυνε σε εκδότες. Τελικά το ταξίδι του μετά από πολλές τρικυμίες βρήκε λιμάνι, την WC.

 

Λοιπόν, πάμε στα καθεαυτά:

 

Εξώφυλλο: 10/10

Εισαγωγικό: Η Φωνή Του Μολυβιού (Μηνάς Βιντιάδης) 8.93/10

Πρελούδια σελίδα: Ονειρική... 7/10

Δρόμος: Κάθε μέρα και μια καινούρια ιστορία... όλα είναι δρόμος κλπ. Εκπληκτικό το τελευταίο καρέ. 7.38/10

Πρωινό Δευτέρας: Τόσα πολλά πράγματα για να κάνεις, τι να πρωτοπρολάβεις. Πολύ δυνατό το τελευταίο καρέ a.k.a. η Καμπούκι! 7.839/10

Βροχή: Νίνα. Σαν όνειρο; 6.342/10

Η Κλήση Σας Προωθείται: Dj Quicksilver: New Life. Δεν ξέρω, έτσι μου'ρθε! Χωρισμένος σχεδιάζει τη νέα του ζωή. 8.239/10

Μπλε Φλεβάρης: Beer connecting people. 7.391/10

Ήχοι Της Νύχτας: Σχεδόν ποιητικό. Μια νυχτερινή γνωριμία. 8.001/10

Ένα Ακόμα: Η ζωή μου είναι γεμάτη από λάθος αποφάσεις...και λάθος έρωτες...και λάθος λάθη... 9.2/10

Σιωπή: Είναι χρυσός. 8.934/10

Σαν Όνειρο: Όνειρο σαν εφιάλτης. Με καταδίωξη. Φευγάτο. 7.89/10

Το Πορτρέτο: Γιατί με έψιλον και όχι με άλφα γιώτα; Μίνι μεταφορά της κλασικής ιστορίας του Όσκαρ Γουάιλντ με τον Ντόριαν Γκρέι. "Η ζωή είναι ένα χάος μα η φαντασία κρύβει μέσα της μια αδυσώπητη λογική" 9.03/10

Επιλογική σελίδα: Προσγειώνοντας τον αιθεροβάμονα. Γιατί ρε συ, γιατί... 6.83/10

Οπισθόφυλλο: 10'10

 

Γενική βαθμολογία: 7.38/10. Πολύ καλό ονειρικό ταξίδι με εικόνες που θα τις αφήνεις να σε ταξιδεύουν μέχρι το τέλος του κόσμου, σε κάτι τρις χρόνια από τώρα λεν οι φήμες του τελευταίου Μοϊκανού των Μάγια, όμως σεναριακά είναι υπερβολικά ελεύθερο. Ταξιδιάρικο όπως οι εικόνες του. Είναι σκέψεις και συναισθήματα με κεντρικό θεματικό πυρήνα το ταξίδι μιας γνωριμίας. Δεν βρήκα αυτό που έλεγε ο Μηνάς στην παρουσίαση, ότι δηλαδή δεν είναι 7 ιστορίες αλλά 5, δηλαδή ότι κάποιες μικρές είναι συνέχειες. Το επόμενο πρέπει να είναι πιο δεμένο, αλλά το Σαν Όνειρο, είναι 100% αυτό που λέει ο τίτλος του. Ένα ταξίδι στη χώρα του Μορφέα, των σκέψεων και των συναισθημάτων.

 

 

[tryfev]

Διάβασα σήμερα το "Σαν ΄Ονειρο". Θαυμάσια δουλειά, τόσο από άποψη εικαστική όσο και από πλευράς περιεχομένου τών ιστοριών. Κάτι σαν "short stories" σε μορφή κόμικς. Περιστατικά παρμενα από την καθημερινότητα, πρωταγωνιστές κοινοί άνθρωποι, προβλήματα που όλοι μας κάποτε έχουμε αντιμετωπίσει, σε μια παρουσίαση πειστική και αληθοφανή, που έδενε θαυμάσια με το σκίτσο.

΄Ομως, όταν έκλεισα το βιβλίο, ένιωσα σαν να μού έλειπε κάτι. Κι αυτό ήταν μια νότα αισιοδοξίας, ελπίδας. Ναι, ζούμε σε μια εποχή πικρή, γεμάτη αδιέξοδα για όλους κι ακόμη περισσότερο για τους νέους, όπως οι ήρωες τών περισσότερων ιστοριών, αλλά νομίζω ότι όλοι χρειαζόμαστε κι ένα κομμάτι χαράς.

Ακόμη και η τελευταία φράση τού βιβλίου, είναι αποθαρρυντική: "Καμιά φορά κοιτάς τον κόσμο γύρω σου, αλλά ονειρεύεσαι. Νομίζεις (πως) μπορείς να πετάξεις. Καλύτερα όμως μην το προσπαθήσεις".

 

Φίλε Κωστή, γράφω αυτά τα λόγια με αγάπη για σένα και την δουλειά σου. Δεν ξέρω αν το τελευταίο, λευκό, τετραγωνάκι τού τελευταίου σκίτσου σου αφήνει να διαφαίνεται μια ελπίδα για κάτι πιο αισιόδοξο, το εύχομαι όμως.

Επεξεργασία Ιουνίου 17, 2013 από tryfev

[Aoua]

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την κριτική και τα σχόλια σας. Φυσικά και για τον χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε τις ιστορίες και να γράψετε την γνώμη σας εδώ. Είναι πολύ σημαντικό για μένα!

 

Θα συμφωνήσω, υπάρχει μια δόση μελαγχολίας στο βιβλίο, ίσως και πίκρας όπως σημειώνετε, όχι όμως και απαισιοδοξίας.

Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.

Το αντίθετο μάλιστα, όπως τόνισα και στην παρουσίαση, θα ήθελα ο κάθε αναγνώστης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, να μην τον περιορίσω αλλά να τον κάνω να ξεχαστεί, να ταξιδέψει, να ολοκληρώσει αυτός το όνειρο...

 

Στο τέλος, να αποφασίσει ο ίδιος που (και αν) τελειώνει το όνειρο. Αν ήταν όνειρο. Και ναι, το τελευταίο καρέ είναι κενό για να δώσετε την δική σας εκδοχή για ό,τι διαβάσατε - υπάρχει χώρος να το σχεδιάσετε κιόλας αν θέλετε!

 

Αυτό που με ικανοποιεί περισσότερο μέχρι στιγμής, είναι ότι καθένας σας έχει την δικιά του αγαπημένη ιστορία, για τους δικούς του (προφανώς) λόγους!

[Gaidjin]

Το Πορτρέτο: Γιατί με έψιλον και όχι με άλφα γιώτα;

 

Ναι, κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα, αλλά τελικά είναι η φάση τραίνο-τρένο, ταξείδι-ταξίδι, εταιρία-εταιρεία και το άφησα έτσι (εννοώντας ότι δεν είπα στον Κώστα τίποτα πριν την έκδοση)...

 

Αυτή η νέα γενιά έχει λιγότερους διφθόγγους να θυμάται.

[geokon]

έμαθα πως ήταν πολύ καλή η παρουσίασή σου Κώστα, κρίμα που δεν κατάφερα να έρθω. Το κουόμικ σου δεν το έχω διαβάσει ακόμα αλλά σύντομα θα γίνει και αυτό : )

[Gaidjin]

Το παραπάνω είναι το μπλουζάκι που θα κυκλοφορήσει στο Comicdom σε περιορισμένα κομμάτια για το "Σαν Όνειρο".

Όποιος/α ενδιαφέρεται, μπορεί να στείλει μέιλ στο info@webcomics.eu και να κάνει "κράτηση" για το μπλουζάκι σε μέγεθος small-medium (one size) μέχρι και την Πέμπτη 3 Απριλίου και να το αγοράσει το ερχόμενο τριήμερο στα 15 ευρώ. Αν δεν μας στείλει κάποιος μέιλ, η τιμή του θα είναι στα 20 ευρώ. 

Ο αριθμός είναι περιορισμένος.

[GeoTrou]

Το διάβασα για ν' αδειάσει το κεφάλι μου πριν τον ύπνο και πραγματικά δε θα μπορούσα να επιλέξω κάποιο καλύτερο.

Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε, τόσο σχεδιαστικά, όσο και σεναριακά, μερικά κλικ πιο κάτω από το Εικόνες στα Σύννεφα, αλλά και πάλι, είναι ένα πολύ όμορφο κόμικ. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που ξεχώρισα, αλλά νομίζω ότι γενικά όλες είναι σε καλό επίπεδο.

[Mandrake]

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Απριλίου 2013.