PLANETARY [ WARREN ELLIS - JOHN CASSADAY ]

[zade]

Ας πάμε λίγο στη δεκαετια του 1980. Την δεκαετία που κατά πολλούς το Αμερικάνικο κόμικ ωρίμασε, οι χαρακτήρες απέκτησαν πολύ περισσότερο βάθος και πιο «ενήλικα θέματα» άρχισαν να εμφανίζονται στα ευπώλητα (mainstream) κόμικ εκείνης της εποχής.

Αυτή η μεταστροφή/μετάβαση οφείλεται κατά κύριο λόγο σε δύο δημιουργούς, τον Alan Moore και τον Frank Miller οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην ιστορία του μέσου.  Η κληρονομιά των παραπάνω δημιουργών εκτός από όλα τα θετικά που αναφέρθηκαν παραπάνω , δυστυχώς άφησε και πολλά κουσούρια που η βιομηχανία των κόμικ θα ξεπέρναγε μόνο πολλά χρόνια αργότερα. Περισσότερη και πιο σαδιστική βία στα κόμικς, υποβαθμιση του ρόλου των συγγραφέων και εξύψωση του ρόλου των σκιτσογράφων σε επίπεδο ροκ σταρ , πιο πολλές μίζερες και μαύρες ιστορίες που ήταν δήθεων «γειωμένες στην πραγματικότητα» και το κυριότερο , εξάλειψη της διασκέδασης. Πολύ απλά τα κόμικ έπαψαν να είναι πλέον διασκεδαστικά.  Σίγουρα είχαν γίνει πολύ πιο «βαθιά» , πολύ πιο μελετημένα, αλλά είχαν χάσει την διασκέδαση που προσέφεραν στο κοινό. Δηλαδή σίγουρα , το watchmen είναι φοβερό κόμικ, αλλά μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι διασκεδαστικό; Μπορεί κανείς να πει ότι είναι διασκεδαστικό το Dark Knight returns ; Μάλλον όχι. 

 

Πάμε λοιπόν στο 1999 . Ένας νέος (τότε) δημιουργός, ονόματι Warren Ellis, ξεκινά μια νέα σειρά ονόματι Planetary

 

 

H συγκεκριμένη σειρά , είναι κατά τη γνώμη μου η σειρά που συνέβαλλε στο να ξαναγίνουν τα κόμικ επιτέλους διασκεδαστικά. Τα σενάρια, ήταν ένα κράμα από ό,τι μπορεί να φαναστεί κανείς. Από επιστημονική φαντασία και αρχαιολογία ,μέχρι καμένες περιπέτειες Κινέζικης παραγωγής και το διαστελλόμενο σύμπαν του Αϊνστάιν.  Το κόμικ περιέγραφε τις ιστορίες μιας ομάδας τεσσάρων ατόμων , με την ονομασία Planetary , που τιτλοφορούνταν ως «Archeologists of the unknown» και αντιμετώπιζαν κάθε λογής απειλές και παράξενες καταστάσεις όπως αυτές που περιέγραψα παραπάνω. Η ομάδα αποτελείται από τέσσερα μέλη, την Jakita Wagner (μια γυναίκα με υπερδυνάμεις παρόμοιες με την Wonder Woman) , τον Drummer (που είναι άσσος στην πληροφορική) ,τον μυστηριώδη Elijah Snow και το τέταρτο άνθρωπο που μαθαίνουμε την ταυτότητά του μόνο στο τέλος της σειράς.

 

 

 

Τα τρια πράγματα που διέκριναν την σειρά ήταν  1)  το πόσο διασκεδαστική ήταν σε αντίθεση με τα στάνταρ της εποχής

                                                                            2)  οι πάμπολλες αναφορές που έκανε σε παλιότερα κόμικ και χαρακτήρες

                                                                            3) Το λεπτομερέστατο , και πλήρως εντυπωσιακό σκίτσο του Cassady

 

Eιδικά το τελευταίο λειτούργούσε πάρα πολύ καλά στα περισσότερα τεύχη , καθώς ο Cassaday παρόλο που είναι αρκετά στατικός στις σκηνές μάχης, είναι εξαρετικός όταν πρόκειται για απεικονίσεις παράξενων , προτώτυπων και σχεδόν υπερρεαλιστικών κόσμων.

 

 

Το Planetary ωστώσο παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα. Για να το καταλάβεις πλήρως πρέπει να γνωρίζεις κάποια πράγματα από την ιστορία των κόμικς. Όχι γενικά, κυρίως του Αμερικάνικου υπερηρωϊκού και μερικά πράγματα από τα παλπ διηγήματα του 30' και του 40'. Δηλαδή για παράδειγμα ,πρέπει να γνωρίζεις ποιός είναι ο Doc savage και τι περίπου έκανε.  Φυσικά και να μην έχει κανείς καμία πρότερη γνώση ,μπορεί να καταλάβει πλήρως τι γίνεται ,ωστόσο αυτές οι μικρές λεπτομέρειες καια αναφορές είναι που μετατρέπουν το κόμικ από «πολύ καλό» σε «αριστουργημα».

 

 

Η σειρά είχε πολύ ασταθή περιοδικότητα και το τελευταίο τεύχος άργησε περίπου 5 χρόνια να βγει. Για να καταλάβετε το μέγεθος της αστάθειας, η σειρά διήρκεσε μόλις 27 τεύχη και αυτά τα τεύχη βγήκαν σε διάστημα 10 ετών. Το εξαιρετικό ωστόσο είναι το πόσο ομαλά κυλάει ακόμα και με τέτοιες τρομακτικές καθυστερήσεις. Ιδιαίτερα εάν αγοράσετε κάποια συγκεντρωτική έκδοση , οι καθυστερήσεις δεν φαίνονται καθόλου και όλη η ιστορία κυλάει ως ένα ενιαίο σύνολο.  Από συγκεντρωτικές εκδόσεις παντως, υπάρχει μια πληθώρα για να διαλέξετε. Τα δύο absolute editions , που είναι πλέον  δυσεύρετα , τα ταπεινά χαρτόδετα τομάκια και η OMNIBUS έκδοση που περιλαμβάνει όλο το υλικό που έχει εκδοθεί και αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Προσοχή πάντως , εάν επιλέξετε τα δύο Absolute , να γνωρίζετε ότι ΔΕΝ περιλαμβάνουν τα τρία one shots που κυκλοφόρησαν και ουσιαστικά είναι team-up με άλλους χαρακτήρες του σύμπαντος της DC.

 

Κλείνοντας, είναι μια εξαιρετική σειρά που επανέφερε το χιούμορ και τη διασκέδαση στα κόμικ και γι αυτό το λόγο to middle finger του τίτλου και σίγουρα αξίζει να διαβαστεί από όλους. Εάν πιστεύετε ότι ακόμα δεν γνωρίζετε αρκετά για να την πιάσετε, μην απογοητεύεστε. Διαβάστε την τώρα και σε μερικά χρόνια που θα έχετε αποκτήσει πολύ περισσότερες κομιξικές γνώσεις και εμπειρίες την ξαναπιάνετε. Άλλωστε είναι μια σειρά που προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις και που πρέπει να έχει διαβάσει ο καθένας .

 

 

 

Αλλα απο Warren Ellis στο GC :

 

Ελληνικες Εκδοσεις :

 

IRON MAN - EXTREMIS

 

Ξενες Εκδοσεις:

 

TRANSMETROPOLITAN

 

AUTHORITY

 

Οrbiter

 

FELL

 

CRECY

 

BLACK SUMMER

 

Κομικς απο τον John Cassaday :

 

ASTONISHING X-MEN (ελληνικη εκδοση)

 

STAR WARS

[derveniotis]

 Αδικείς κατάφωρα το κόμικ ετεροπροσδιορίζοντάς το. Είναι ενα οκ κόμικ απο μόνο του, ωστόσο δεν αποτελεί "απάντηση" σε τίποτα, παρ' όλο που ο ίδιος ο Warren Ellis, ενας σταθερά άνισος δημιουργός, έχει προσπαθήσει πολλάκις να "απαντήσει" σε ερωτήσεις που ποτέ δεν του τέθηκαν. Το αξιολύπητο κόμικ που έβγαλε για τον Φρανκενστάιν, φανερά επηρεασμένο απ' το From Hell πραγματικά προκαλεί συναισθήματα οίκτου και διάθεσης "πατ πατ" προς το συγγραφέα. Προσοχή στο κενό ανάμεσα στο middle finger που νομίζεις ότι σήκωσες, και το fisting που στ' αλήθεια δέχτηκες

 Y.Γ. Οκ, το με τι διασκεδάζει κανείς ειναι υποκειμενικό, αλλά πραγματικά, τι σκεφτόσουν όταν χρεώνεις στο Μούρ (of all people) την "υποβάθμιση του ρόλου των συγγραφέων";

[zade]

 Αδικείς κατάφωρα το κόμικ ετεροπροσδιορίζοντάς το. Είναι ενα οκ κόμικ απο μόνο του, ωστόσο δεν αποτελεί "απάντηση" σε τίποτα, παρ' όλο που ο ίδιος ο Warren Ellis, ενας σταθερά άνισος δημιουργός, έχει προσπαθήσει πολλάκις να "απαντήσει" σε ερωτήσεις που ποτέ δεν του τέθηκαν. Το αξιολύπητο κόμικ που έβγαλε για τον Φρανκενστάιν, φανερά επηρεασμένο απ' το From Hell πραγματικά προκαλεί συναισθήματα οίκτου και διάθεσης "πατ πατ" προς το συγγραφέα. Προσοχή στο κενό ανάμεσα στο middle finger που νομίζεις ότι σήκωσες, και το fisting που στ' αλήθεια δέχτηκες

 Y.Γ. Οκ, το με τι διασκεδάζει κανείς ειναι υποκειμενικό, αλλά πραγματικά, τι σκεφτόσουν όταν χρεώνεις στο Μούρ (of all people) την "υποβάθμιση του ρόλου των συγγραφέων";

 

 

Kατ αρχάς δεν με ενδιαφέρει τι έκανε με το Frankenstein κόμικ που έβγαλε. Άμα ήταν έτσι θα έκανα παρουσίαση για εκείνο , όχι για το Planetary. Κατά δεύτερον , πρέπει να σταματήσει αυτή η αγιοποίηση του Άλαν Μουρ και το status «ιερής αγελάδας» που έχει αποκτήσει. Δεν μπορείς να πεις τίποτα για τον Μουρ γιατί έβγαλε το Γουότσμεν και το Βι φορ Βεντέτα και μερικά άλλα. Ναι δεν διαφωνώ , ο Άλαν Μουρ είναι όντως φοβερός αλλά η συνεισφορά του στα κόμικ δεν είναι σε καμία περίπτωση ,μεγαλύτερη από αυτή του Frank Miller ή του Kirby ή του «βάλε όποιο όνομα μεγαλου δημιουργού θέλεις».

Επίσης ο υπότιτλος middle finger γράφτηκε απλά για να προκαλέσει και να αποδείξει ότι όταν κάποιος λέει κάτι κακό για τον Άλαν Μουρ ,ακόμα και όταν έχει δίκιο ,πάντα κάποιος θα έρθει να του την πει.  Έτσι κι εδώ.

 

Τέλος όσον αφορά το Υ.Γ , ποτέ δεν χρέωσα στον Μουρ την υποβάθμιση του ρόλου των συγγραφέων. Η βιομηχανία το έκανε αυτό. Για μένα η δεκαετία των 90'ς ήταν μια πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Η βιομηχανία αντί να αφομοιώσει όλα εκείνα τα καλά στοιχεία που έκαναν τα κόμικ του Μουρ και του Μίλλερ ξεχωριστά και πήγαν το μέσο ένα βήμα πιο πέρα , απλώς αφομοίωσε τα στοιχεία εκείνα που θα έκαναν ένα φτηνό μπαμ και θα τράβαγαν κόσμο. Βέβαια σου δίνω ένα δίκιο, έτσι πως το έχω γράψει φαίνεται σαν να το χρεώνω όντως στον Μουρ. Ε μάλλον δεν ήταν τόσο καλή η έκφραση και η σύνταξή μου.

[derveniotis]

 Νομίζω οτι την είχες έτοιμη και την απάντηση πριν καν γραψεις το αρχικό πόστ, γιατί πραγματικά δεν α(ντα)ποκρίνεται σε τίποτα απο αυτά που έγραψα.

 Πουθενά δεν έγραψα οτι ο Μούρ είναι ανώτερος απο το Μίλερ ή τον Κίρμπυ (ασχέτως του τι πιστεύω, πάντως δεν το έγραψα). Αυτό που έγραψα είναι οτι αδικείς το κόμικ βάζοντάς το σε διαδικασία σύγκρισης, και ότι ενίοτε στην ίδια παγίδα πέφτει μόνος του και ο Γουώρεν Έλλις.

 Δηλαδή πραγματικά. Δε μπορείς να κάνεις μεγαλύτερο κοπλιμέντο στον όποιον Μούρ απο το ότι αδυνατείς να αναφερθείς σε ένα "ομοειδές" ( ; ) κόμικ  χωρίς να καταφέρεις να μην αναφερθείς στη  βαριά σκιά του

Επεξεργασία Απριλίου 15, 2013 από Graves

[zade]

Μα λογικό δεν είναι; Όταν κάπου υπάρχει βασιλιάς πάντα μα πάντα έρχεται κάποιος ηθελημένα ή όχι και τον γκρεμίζει. Έτσι κι εδώ. Δεν ξέρω εάν ο Έλλις το έκανε ηθελημένα ή μη πάντως εμένα αυτή την αίσθηση μου έβγαλε και αυτήν πέρασα και στην παρουσίασή μου.

 

Όχι ότι ο σκοπός του κόμικ ήταν αυτός -να την πει στον Άλαν Μουρ ή κάτι παρόμοιο- αλλά ταυτόχρονα το κανει και αυτό. Δεν βρίσκω κάτι λάθος σε αυτό. Προφανώς το κόμικ μπορεί να λειτουργήσει και αυτόνομο χωρίς να υπόκειται στις όποιες δικές σου ή δικές μου συγκρίσεις απλά εμένα μου έβγαλε το αίσθημα που είναι διάχυτο σε όλη την παρουσίασή μου.

 

Τώρα μην το πιάσουμε το θέμα Άλαν Μουρ διότι ο κάθε ένας μπορεί να δώσει πολλά επιχειρήματα πάνω στο θέμα. Προσωπικά ας πούμε πιστεύω ότι έχει βγάλει 2-3κόμικ που όντως είναι άφταστα και όλα τα υπόλοιπά του κινούνται από καλούτσικα έως απαράδεκτα.

[germanicus]

[derveniotis]

Μα λογικό δεν είναι; Όταν κάπου υπάρχει βασιλιάς πάντα μα πάντα έρχεται κάποιος ηθελημένα ή όχι και τον γκρεμίζει. Έτσι κι εδώ. Δεν ξέρω εάν ο Έλλις το έκανε ηθελημένα ή μη πάντως εμένα αυτή την αίσθηση μου έβγαλε και αυτήν πέρασα και στην παρουσίασή μου.

 

Όχι ότι ο σκοπός του κόμικ ήταν αυτός -να την πει στον Άλαν Μουρ ή κάτι παρόμοιο- αλλά ταυτόχρονα το κανει και αυτό. Δεν βρίσκω κάτι λάθος σε αυτό. Προφανώς το κόμικ μπορεί να λειτουργήσει και αυτόνομο χωρίς να υπόκειται στις όποιες δικές σου ή δικές μου συγκρίσεις απλά εμένα μου έβγαλε το αίσθημα που είναι διάχυτο σε όλη την παρουσίασή μου.

 

Τώρα μην το πιάσουμε το θέμα Άλαν Μουρ διότι ο κάθε ένας μπορεί να δώσει πολλά επιχειρήματα πάνω στο θέμα. Προσωπικά ας πούμε πιστεύω ότι έχει βγάλει 2-3κόμικ που όντως είναι άφταστα και όλα τα υπόλοιπά του κινούνται από καλούτσικα έως απαράδεκτα.

Eνδιαφέρουσα άποψη, και σεβαστή ως τέτοια, πλην όμως κομματάκι αστήριχτη. Δηλαδή πως να το πω, μπορείς να βγάλεις τη λέξη "planetary", να  βαλεις τη λέξη "bone", και να ισχύει το κείμενό σου στο ακέραιο, ακριβώς επειδή το επιχείρημά σου δεν έχει σχέση ούτε με το planetary, ούτε με το bone, αλλα με ενα βάρος για το Μούρ που ήθελες να βγάλεις απο μέσα σου.

 Πάσο, και de gustibus, κι εδώ είμαστε, οι άνθρωποί σου, να ακούσουμε τον πόνο σου

[zade]

Eνδιαφέρουσα άποψη, και σεβαστή ως τέτοια, πλην όμως κομματάκι αστήριχτη. Δηλαδή πως να το πω, μπορείς να βγάλεις τη λέξη "planetary", να  βαλεις τη λέξη "bone", και να ισχύει το κείμενό σου στο ακέραιο, ακριβώς επειδή το επιχείρημά σου δεν έχει σχέση ούτε με το planetary, ούτε με το bone, αλλα με ενα βάρος για το Μούρ που ήθελες να βγάλεις απο μέσα σου.

 Πάσο, και de gustibus, κι εδώ είμαστε, οι άνθρωποί σου, να ακούσουμε τον πόνο σου

 

Το μόνο στο οποίο ισχύει αυτό που λες είναι η πρώτη παράγραφός μου. Ξέχνα αυτήν και όλο το υπόλοιπο κείμενο ισχύει στο ακέραιο.

Στην τελική είμαι gonzo παρουσιαστής (σαν τον Spider- Jerusalem) . More opinions, less facts.

 

:banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana: :banana:

[derveniotis]

amen to that!

[x for xepeta]

Κατάφερα να βρω και το τελευταίο τεύχος που μου έλειπε. Για να ξεκινήσει το διάβασμα.

[the comic guide]

Οκ. Διάβασα τα πρώτα 6 τεύχη (ψηφιακά) και ενώ μου φάνηκε καλό, δε μπορώ να πω ότι με "ξετρέλανε". Για μένα ήταν απλά καλό. (μέχρι στιγμής) Έχει λίγο μυστήριο, λίγη δράση εδώ και εκεί αλλά νιώθω ότι κάτι λείπει. Θα ξαναδιαβάσω τα τεύχη 5 και 6, γιατί τα διάβασα λίγο γρήγορα, αλλά γενικά αυτήν την εντύπωση μου άφησε. Θα συνεχίσω να τη διαβάζω ψηφιακά. Ξέρει κανείς αν γίνεται καλύτερη η σειρά στη συνέχεια?  Παίρνει τα πάνω της ??  

[germanicus]

Η σειρά είναι διασκεδαστικότατη  Την έχω διαβάσει τουλάχιστον 5 φορές. Ομολογώ πως δεν με ενθουσιάζει το σχέδιο (όχι ότι είναι κακό), αλλά σεναριακά είναι εκπληκτική  Σωρεία παραπομπών/αναφορών σε άλλα κόμικ/genres χωρίς όμως το παραφόρτωμα που κάνει συχνά-πυκνά ο Alan Moore (10 αναφορές σε κάθε καρέ λχ  )

 

Συνέχισέ την αφού δεν την βρίσκεις κακή, αλλά απλώς οκ. Το πάει κάπου  Και δεν είναι τόσο μεγάλος όγκος για να πεις ότι θα χάσεις μεγάλο μέρος από τη ζωή σου  

 

 

 

 

[x for xepeta]

Το παράτησα στο πρώτο τεύχος... Κάτι δεν κατάλαβα καλά. Θα ξαναδοκιμάσω μόλις τελειώσω τη στίβα Batman - Detective που έχω.

 

Ο Moore κατηγορήθηκε για την ωμότητα των σεναρίων του. Βίαιος και επιθετικός, ξεπέρασε όρια ρεαλισμού. Η αλήθεια έιναι ότι στα σενάριά του έχω δει τους περισσότερους βιασμούς. Ακόμη και στο LOEG έχει δύο. Να έχουμε να συζητάμε.

 

Το περίεργο δεν ήταν με τους σεναριογράφους. Αυτοί που τον μιμήθηκαν δεν ήταν τόσο βίαιοι. Πχ. το Elementals του Willingham, που ο καημένος φώναζε πριν δεκαετίες "είμαι ο τρίτος μετά τον Moore και Miller". Το περίεργο ήταν με τους σκιτσογράφους που τον μιμήθηκαν. Όλοι εκείνοι της Image παραδέχονταν ότι εμπνεύστηκαν από αυτούς τους δύο. Ο Miller στην αρχή ήταν θετικός, μετά από λίγο εκνευρίστηκε με τα αποτελέσματα των Deathblow, Chapel, Shadowhawk (το τελευταίο μάλλον δενκόντεψε στο σκίτσο του Miller). Τα imagoπαλικάρια λειτούργησαν χωρίς σεναριογράφους και τα κάναμε ναμηπωτι.

 

Έμμεσα επηρέασε τον παραμερισμό των συγγραφέων. Αλλά πολύ έμμεσα.