ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ

[esperos]

  

Τα εξώφυλλα της ανατύπωσης του 1982

 

 

 

Θεώρηση κειμένου: Μπαμπης Λυκουδης

Μακετα εξωφυλλου: Δημητρης Καλοκυρης

Φωτοστοιχειοθεσια: Φωτογραμμα ΕΠΕ

εκδότης: Θανασης Χαρμανης

Α'εκδοση: Ιουλης 1979

 

Λιγα λογια για τον Αρμαν Ματλαρ και Αριελ Ντορφμαν(στο μεσα μερος του βιβλιου).

 

Αρμαν Μπατλαρ: Γαλλος κοινωνιολόγος και συγγραφέας. Εχει κανει πολλες μελετες πανω στη μαζικη κουλτουρα

και τον ιμπεριαλισμο. Συμμετειχε στις εκπολιτιστικες προσπαθειες της κυβερνησης του Αλιεντε.

Επισης εχει σκηνοθετησει την πολυ γνωστη ταινία μεγαλου μηκους <Spiral>,που αναφερεται στη Χιλη.

 

Αριελ Ντορφμαν: Χιλιανος συγγραφεας δοκιμιων για τη λογοτεχνια, την ιδεολογια και τα μυθιστορηματα.

Μετα το πραξικοπημα του 1973 ζει αυτοεξοριστος στο Παρισι.

 

 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

 

Τα κομικς η Εικονογραφημενες ιστοριες εχουν κατακλυσει για τα καλα και την ελληνικη αγορα. Οι περισσοτεροι απο τους ξενοφερτους ηρωες εγιναν - τα τελευταια χρονια - καταναλωτικο προιον και για τα ελληνοπουλα.Οι κραυγαλεες περιπτωσεις των διαφορων υπερανθρωπων, διαστημικων τερατων, κακοποιων στοιχειων και κοριτσιων - βεντετων εχουν προσφατα καταγγελθει απο ανθρωπους που ασχολουνται με το παιδι και τα εντυπα που διαβαζει.

Η περιπτωση Ντισνευ ομως, που περισυ εκλεισε πενηντα χρονια <δημιουργικης> παρουσιας και που ειναι ο πρωτοπορος του εικοστου αιωνα στα συγχρονα μεσα ψυχαγωγιας του παιδιου, ειναι ιδιορυθμη και αξια μεγαλυτερης ερευνας και προσοχης. Μεχρι πριν λιγο, μονο διθυραμβοι και κολακειες για τον Ντισνευ που <ο Μικυ και η παρεα του θα εχουν μια ξεχωριστη θεση στην καρδια καθε παιδιου αλλα καιστον καθενα που μεγαλωσε με τις ταινιες τους>.(Ελευθεροτυπια,15 Ιανουαριου 1978,αρθρο του Ν.Φ.Μ.)

Στην Ελλαδα, οι πρωτες επισημες καταγγελιες εγιναν σε περιοδικα, πολιτικες επιθεωρησεις και εντυπα τεχνης και - ολα - κοινη αναφορα το βιβλιο των Αρμαν Ματλαρ και Αριελ Ντορφμαν <Ντοναλντ ο απατεωνας>.

 

Το βιβλιο κυκλοφορησε πρωτη φορα στη Χιλη το 1971 απο τις Πανεπιστημιακες Εκδοσεις του Βαλπαρεζο, στα πλαισια της εκπολιτιστικης προσπαθειας της Κυβερνησης Λαικης Ενοτητας του Αλιεντε. Η χουντα του Πινοσετ το απογορευσε και το πεταξε στη θαλασσα τα τελευταια 5.000 αντιτυπα του. Στις Ηνωμενες Πολιτειες η κυκλοφορια του επιτραπηκε το 1977, μετα απο δυο χρονια δικαστικους αγωνες. Στην Αργεντινη ειχε κανει, μεχρι το 1976, δεκα εξι εκδοσεις (!) και ακομα κυκλοφορει στις παρακατω χωρες: Μεξικο, Κουβα, Ιταλια, Πορτογαλια, Γερμανια, Ολλανδια, Δανια, Σουιδια, Φινλανδια, Σοβιετικη Ενωση και Γαλλια.

Η ελληνικη μεταφραση εγινε, συμφωνα με την επιθυμια των συγγραφεων, απο τη γαλλικη εκδοση απ οπου κρατηθηκε και η εισαγωγη, γιατι αποδεικνυει με λεπτομερειες το μεγεθος της μεθοδευμενης <ψυχαγωγιας> της πολυεθνικης του Ντισνευ.

 

Εδω, η πρώτη παρουσία του Ντισνευ γινεται στον κινηματογράφο το 1935, οπου προβαλλονται φιλμς με τον Μικυ Μαους και την παρεα του. <Τυπωμενος> παρουσιαζεται το 1950 στο οπισθοφυλλο του περιοδικου Ταμ-Ταμ (πρωτο περιοδικο με ελληνικα κομικς) που εβγαζε ο Θεμος Ανδρεοπουλος. Η οργανωμενη εισβολη αρχιζει το Μαρτιο του 1956 οπου εμφανιζονται οι πρωτες ιστοριες στη σειρα Γελιο και Χαρα της Ατλαντις - Πεχλιβανιδης. Το 1964 βγαινει, απο τον ιδιο εκδοτη, Το περιοδικο του Μικυ Μαους με αρχισυντακτη τον Αλκη Τροπαιατη, που εχει μισες σελιδες κομικς και τις υπολοιπες διηγηματα.

Το πραγμα φαινεται οτι ειναι επικερδες και ετσι επεμβαινει ο Τερζοπουλος, ο οποιος μετα απο προσωπικη επαφη με το Ντισνευ παιρνει τα δικαιωματα απο τον Πεχλιβανιδη. Ο τελευταιος συνεχιζει τη σειρα Γελιο και Χαρα με των Μπαγκς - Μπανυ, Χοντρος - Λιγνος, Μικρη Λουλου, Τομκαι Τζερυ.

Οι <Τερζοπουλος Εκδοτικες Επιχειρησεις Α.Ε.> παρουσιαζουν το πρωτο τους τευχος την 1η Ιουλιου 1966. Σημερα κυκλοφορουν - απο τον ιδιο εκδοτη - τα παραπανω: Μικυ Μαους (εβδομαδιαιο) σε τριαντα χιλιαδες, περιπου, αντιτυπα' Μικυ (μηνιαιο)' Κλασικα (τριμηνιαιο) και Super Μικυ (ετησιο). Οι ιστοριες ερχονται απο την Ιταλια, απο τις εκδοσεις Mondatori, και μεταφραζονται συμφωνα με τα ελληνικα δεδομενα' παντα ομως υπο την υψηλη επιβλεψη της Walt Disney Productions, γιατι και στη χωρα μας η μητροπολη εχει το υποκαταστημα της. Ειναι η <Εταιρεια Μορφωτικων Ειδων>,που εχει τα αποκλειστικα copyrights της παρεας του Ντισνευ για οποιον θελει να εκμεταλευτει τα ζωακια του για εμπορικους σκοπους ( φανελακια, στυλο,μπρελοκ κ.α.)

 

 

Ντοναλντ ο απατεωνας λοιπον, η η διηγηση του ιμπεριαλισμου στα παιδια' μια αντι-προσφορα στο διανυομενο και πολυδιαφημισμενο Ετος Παιδιου.

 

Ο Εκδοτης

Ιουλιος 1970

 

Ευχαριστούμε τον albert για τις πληροφορίες της Β' έκδοσης, που θα βρείτε ΕΔΩ.

[PhantomDuck]

Το εν λόγω βιβλίο είναι από τα πιο απαίσια πράγματα που έχω διαβάσει.

 

Χρησιμοποιεί άκυρα επιχειρήματα, λανθασμένα παραδείγματα, και γενικά ο "συγγραφέας" δείχνει και με το παραπάνω πόσο προκατειλημμένος είναι με τα κόμιξ. Και όλα αυτά για να αποδείξει πως πίσω από τον Ντόναλντ και την παρέα του, βρίσκεται η μεγαλύτερη συνωμοσία που υπάρχει. Αντικειμενικότης μηδέν (0)

 

Επίσης όλο το βιβλίο είναι γεμάτο με τεράστιες δευτερεύουσες προτάσεις, παρενθέσεις, μεγάλες παραγράφους, λανθασμένους συλλογισμούς και γενικά δεν είναι καθόλου καλά δομημένο. Και σωστά πράγματα να έλεγε πάλι θα έχανε το δίκιο του, μιας και φαίνεται πως ο "συγγραφέας" δεν ήξερε καθόλου καλά τη δουλειά του. Ειδικά σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται πάρα πολύ κουραστικό στην ανάγνωση.

 

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι ακόμα κλαίω τα λεφτά που έδωσα για να το αγοράσω.

[esperos]

Φιλε PhantomDuck σεβομαι την αποψη σου

Αισθανθηκα την αναγγη να το βαλλω για να συζητηθουν ολες οι αποψεις.

Αλλωστε ζουμε σ εναν ελευθερο ...κοσμο :D

[PhantomDuck]

Μα ναι, δεν είπα το αντίθετο.

 

Δε σχολίασα εσένα που το έβαλες στον κατάλογο. Το βιβλίο σχολίασα :PP

 

Εξ' άλλου και εγώ είμαι περίεργος να δω τι θα πουν τα υπόλοιπα μέλη για το βιβλίο, μιας και έχουν ακουστεί πολλά γύρω από αυτό.

[nickdeli]

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση.

 

Δεν το έχω διαβάσει,και δεν ξέρω καν αν κυκλοφορεί/εκδίδεται ακόμα στην Ελλάδα.Θα ήθελα να του ρίξω μια ματιά πριν εκφράσω άποψη,αλλά θα τολμήσω να υποθέσω ότι το βιβλίο είναι biased υπέρ μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας,και ακολουθεί μια δεδομένη πολιτική προσέγγιση.Όποιος το έχει διαβάσει,ας με διαψεύσει#επιβεβαιώσει...

Εγώ έχω ακούσει ότι είναι "χρωματισμένο",και "ρέπει" προς μια πολιτική θεώρηση που αντιτίθεται στον καπιταλισμό(αν ονομάζεται σοσιαλισμός,κομμουνισμός,ή όπως αλλιώς,δεν με απασχολεί)...

Ένας (πολύ αξιόλογος) φιλόλογος που μου έκανε έκθεση στο Λύκειο,λίγο-πολύ μου είχε πεί πως ο θείος-Σκρούτζ σαν κόμικ,είναι ύμνος στον καπιταλισμό.Και με είχε βάλει σε σκέψεις,καθώς μέχρι τότε σαν "παιδί",δεν μου είχε περάσει από το μυαλό κάτι τέτοιο.Ομολογώ πως αντιμετώπιζα ποιό χαλαρά το θέμα "κόμικς"(και εξακολουθώ...)

Δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχουν "κρυφά νοήματα",προπαγάνδα,"διαφήμιση" κάθε είδους ιδεολογίας,μέσα στα κόμικς,ή σε κάποια από αυτά...πολύ πιθανό να υπάρχουν.Μπορεί όμως,απλώς,ο καθένας να "βλέπει" αυτό που θέλει να δεί...

Anyway...σε ωραίο θέμα βρήκα να post-άρω...θα με περάσει ο Νικόλας για "φυτό"...

[Tounas]

Εξαιρετική παρουσίαση φίλε Espere

Το έχω, έχω διαβάσει κάποια κομμάτια και νομίζω πως πρέπει να έχει επανακυκλοφορήσει στον τόπο μας σχετικά πρόσφατα.

 

Και πάλι μπράβο για την παρουσίασή σου...

[alagt17]

Όπου υπάρχει προπαγάνδα υπάρχει και αντι-προπαγάνδα. Φίλε PhantomDuck πρόσεξε λίγο την ημερομηνία αρχικής έκδοσης: 1971. Προϊόν των '60s είναι το βιβλίο, τι θέλατε να γράψει . Και έπειτα μη νομίζετε ότι γράφει και εντελώς αρλούμπες. Για δείτε καμιά 50αριά ταινίες Disney (έχω δει σχεδόν τα πάντα σχεδόν από Disney στα ελληνικά και από 20-30 φορές το καθένα, λόγω των παιδιών) Δεν υπάρχει ίχνος προπαγάνδας; ούτε τόση δα;

 

Τα καλλιτεχνικά έργα είναι γεννήματα της εποχής τους και με τους όρους της εποχής τους κρίνονται. Επιπλέον, αθωότητα (με οποιαδήποτε έννοια) δεν υπάρχει στη τέχνη. Όλα τα έργα τέχνης ανεξαιρέτως, ακόμα και τα πιο άσχετα με πολιτικούς στόχους, έχουν κάποιο ρόλο πολιτικό. Τα πάντα είναι πολιτική γιατί μέσα σε πολιτεία γεννιούνται.

 

Δεν ξέρω αν ο Ντόναλντ είναι το κρυφό όπλο του παγκόσμιου καπιταλισμού - πολύ αμφιβάλλω- αλλά σίγουρα δεν υπάρχει προϊόν με παγκόσμια απήχηση (όπως το εν λόγω κόμικ) που να μην χρησιμοποιείται, έμμεσα ή άμεσα, για πολιτικούς σκοπούς

 

Και για να γίνω λίγο κακός Για αφήστε λίγο τον Ντόναλντ και ψάξτε λίγο για τη Χιλή και τον Αλιέντε, για τη χούντα της Αργεντινής, για τα 60s σε Αμερική και Γαλλία. Και εδώ είμαστε, το συζητάμε

 

Υ.Γ. Ξέχασα να σε ευχαριστήσω Έσπερε (το nick σου μου θυμίζει το " Ταξίδι με τον Έσπερο"). Παραλίγο να γράψω προκήρυξη πάλι....

[Bonadrug]

Συγχαρητήρια φίλε Έσπερε για την επιλογή σου. Πρόκειται για ένα βιβλίο θρύλο, που 40 σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή του εξακολουθεί να συζητιέται.

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει το σπάνιο ηθικό προτέρημα και μεγάλείο να έχει καταστεί αντικείμενο διώξεων και απαγορεύσεων τόσο από τη στυγνή δικτατορία του Πινοσέτ όσο και από διάφορες Αμερικάνικές κυβερνήσεις (το 1977 μετά από 2 χρόνια δικαστικών αγώνων επιτράπηκε η κυκολοφορία του στην Αμερική).

 

 

 

Μεταφέρθηκαν στην βάση.

 

Πρόκειται για μια πανεπιστημιακή μελέτη δυο αριστερών κοινωνιολόγων που δεν έχει γραφτεί για να είναι ευχάριστο θερινό ανάγνωσμα αλλά για να αποτελέσει τροφή για τη σκέψη (όσων το επιθυμούν φυσικά).

 

 

Πρόκειται για μια μελέτη που βασίζεται στις λατινοαμερικανικές εκδόσεις των ηρώων του Disney, που ίσως δεν έχουν δημοσιευτεί στο σύνολό τους στην Ελλάδα. Για εκδόσεις που ήταν τόσο χοντροκκομένες που παρουσίαζαν τον Μαρξ και τον Ένγκελς ως κοράκια, τον Τσε και τον Φιντέλ ως αιμοβόρικα σκυλιά.

 

Οι παρατηρήσεις των μελετητών για τον κόσμο του Disney είναι οξυδερκείς , τεκμηριωμένες με παραδείγματα από τις ιστορίες και σοβαρός αντίλογος πάνω τους δεν υπάρχει.

 

----Δεν αντιμετωπίζονται ρατσιστικά οι αυτόχθονες στις διάφορες εξωτικές περιπέτειες των παπιών; (σύμφωνοι, όχι τόσο όσο στον Τεν Τεν).

----Δεν είναι εξαφανισμένες οι συγγένειες πρώτου βαθμού (πατέρας- μάνα - γιος, αντρόγυνα) από τον κόσμο αυτό; (καλά εδώ στον Τεν Τεν είναι εξαφανισμένο ολόκληρο το γυναικείο φύλλο θα μου πεις)

------Δεν εξυμνείται ως υπέρτατη αξία το κυνήγι της δόξας και του χρήματος και δεν υπάρχει παντελής έλλειψη ανθρωπίνων συναισθημάτων όπως η αγάπη;

Διάλογος μεταξύ Ντόναλντ - Ανηψιών

Ντόναλντ : το τελέντο, η φήμη και η περιουσία δεν είναι το παν στη ζωή"

Ανήψια: Όχι; τι άλλο υπάρχει;

Ντόναλντ: Χμ...περιμένετε λίγο...χμ....

 

-----Δεν είναι η εικόνα των θηλύκων ηρωϊδων υποδεέστερη και τα επαγγέλματα τα οποία κάνουν (διακοσμήτρια, κομμώτρια) δευτερεύοντα;

Και άλλα πολλά....

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που είναι γέννημα-θρέμμα μιας άλλης, έντονα πολιτικοποιημένης εποχής, ίσως να είναι λίγο ακραίο, λίγο υπερβολικό με τα παπιά, οπωσδήποτε ωστόσο είναι τεκμηριωμένο. Πάντως ας μη σπεύσουμε να το χρεώσουμε στη σοσιαλιστική ιδεολογία των συγγραφέων. Τα πορίσματα του ασπάστηκε σχεδόν αυτούσια ακόμα και η αποστολική διακονιά της ελλάδας (βλ. σχετική έκδοσή της για τα κόμικς του 1986).

 

Ο αντίλογος των υπέρμαχων του Disney ποιος είναι; Ότι σιγά μη χρησιμοποιούσε τα κόμικς του Disney η Αμερική για να κάνει προπαγάνδα! Αντίλογος όχι πολύ πειστικός μια και κάθε χώρα χρησιμοποιεί ότι έχει. Και μιλάμε για περίοδο Ψυχρού πολέμου. Την ίδια στιγμή δηλαδή που οι ΗΠΑ ανεύρισκαν φιλοσοβιετικά μηνύματα σε αθώες ιστορίες του χόλιγουντ ! Άλλος αντίλογος είναι ότι δεν ήταν αυτές οι προθέσεις του Disney και ότι το μέσο (κόμικ) δεν φέρει κανένα συγκεκριμένο μήνυμα παρά αστείες, διασκεδαστικές ιστορίες. Όμως τα μηνύματα υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι.

 

Η αξία του βιβλίου φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν απουσιάζει από καμία ενημερωμένη βιβλιογραφία για την κοινωνιολογία των ΜΜΕ.

 

Βέβαια με τα χρόνια ξεπεράστηκε*, όχι όμως επειδή δεν ήταν ορθά όσα είπε, αλλά απλά επειδή η εποχή μας είναι πλέον τόσο κυνική που απλά δεν μας νοιάζει.

 

*Το ξεπεράστηκε είναι μάλλον άτοπο- το βιβλιό αυτό είναι νούμερο ένα στην προτεινόμενη βιβλιογραφία για τον Donald στην Wikipedia. Ενώ και στην πρόσφατη ελληνική μελέτη του Αγραφιώτη (βλ. σχετικό θέμα) όλα τα κεφάλαια για τον disney είναι μια προσπάθεια να παρατεθεί η αντίθετη άποψη στους Mattelar και Dorfman.

[dimis]

Θα ειμαι λιγο συγκρατημενος επειδη δεν εχω διαβασει το συγκεκριμενο βιβλιο, αλλα εχω διαβασει παρομοια αρθρα/μελετες που ακολουθουν το ιδιο σκεπτικο περιπου.

 

Εστω οτι ο Ντοναλντ ηταν ευαισθητοποιημενος για το περιβαλλον και ετρωγε μονο βιολογικα προιοντα. Ειχε τις καλυτερες των σχεσεων με τον Σκρουτζ και καθε μεσημερι ετρωγαν ολοι οικογενειακα. Καθε παρασκευη πηγαιναν σινεμα με τα ανιψακια, το σαββατο στο λουνα παρκ και την κυριακη πρωι στην εκκλησια. επισης στις δουλειες τους ολοι ηταν απλοι μισθωτοι (και συνδικαλιζομενοι). Ποιος θα ενδιαφεροταν να διαβασει μια τετοια ιστορια; ΚΑΝΕΙΣ.

 

Γιατι δηλαδη να μην ειναι χαρακτηρες φτιαγμενοι με τετοιο τροπο, απλα και μονο για να τραβουν το ενδιαφερουν του κοσμου μεσα απο την διαφορετικοτητα και την υπερβολη τους; Γιατι πρεπει να υπαρχει καποια συνωμοσια κρυμμενη; Νομιζω οτι οι συγγραφεις ειναι απλα θυματα της εποχης τους, λογω ψυχροπολεμικου κλιματος (το τελευταιο το λεω με καποια επιφυλαξη επειδη δεν εχω διαβασει το βιβλιο).

 

καιρος ειναι να γραψουμε καμια μελετη για την μητριαρχικη συνωμοσια που κρυβεται πισω απο τις μπαμπουσκες

[Bonadrug]

Έγω σου γράφω ότι βγάζανε τα σκυλία στις ιστορίες του Disney Τσε και Φιντελ και συ μου λες ότι ψάχνουμε συνωμοσίες εκεί που δεν υπάρχουν φίλε μου.

Επίσης....

 

Ξέρω ένα κόμικ όπου όλοι οι χαρακτήρες είναι εργαζόμενοι (ψαράδες, σιδεράδες , μενιροποιοί), ενίοτε συνδικαλίζονται (Οβελίξ και σία κλπ), ψωνίζουν με ουρά στα μαγαζιά και στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, τσακώνονται με τη γυναίκα τους, και ασχολούνται κάθε μέρα με τα ίδια πράγματα (κυνήγι, καβγάδες). Οι δε ιστορίες μάλιστα τελειώνουν πάντα με μια γιορτή όπου οι ήρωες τρώνε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια. Κίνητρο στις περιπέτειες αποτελεί πάντα η αγάπη (μεγάλη τάφρος) και η προσπάθεια να βοηθήσουν ανιδιοτελώς κάποιον φίλο που βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι δε δυο ήρωες είναι πάντα αγαπημένοι μεταξύ τους και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία.

Ενδιαφέρεται κανείς να διαβάσει αυτό το κόμικ; ΜΠΑ......

[alagt17]

Για κοίτα τώρα τι πρόσεξα: esperos + bonadrug + alagt17 =50+38+42 =130, περισσότερα δηλαδή από

τα χρόνια του Μαθουσαλίξ

PhantomDuck + nickdeli + dimis = 20+24+27=71, πάνω-κάτω το άθροισμα της ηλικίας Αστερίξ-Οβελίξ.

Συμπεράσματα;

 

Ναι φίλε bonadrug συμφωνώ μαζί σου, αν και στο Αστερίξ οι βασικοί ήρωες - οι πιο ενδιαφέροντες- είναι εργενηδες (τι περιπέτειες - εκτός από ερωτικές- μπορεί να έχει ένας παντρεμένος; και τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν αυτές Μόνο που σε βλέπω να θυμώνεις πάλι και μπορεί να πεις καμιά κακιά κουβέντα (και θα επέμβει ο Valt, και θα γίνει πάλι μπάχαλο και θα πρέπει να βγάλω μετά καταγγελία και έχει πολύ ζέστη βρε παιδιά για να ανεβάσουμε κι άλλο το θερμόμετρο

[Argail]

Κι εγώ χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο,θα ήθελα όμως, θα στηρίξω την άποψη ότι παντού υπάρχει πολιτική, είτε το ξέρει αυτός που δημιουργεί κάτι(κόμιξ στην συγκεκριμένη περίπτωση) είτε όχι, το έργο του είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας που ζει και διαποτίζεται σίγουρα από τα βιόματα του και τις ιδέες του,ακόμα και το απολιτίκ είναι πολιτική, και επίσης θα συμφωνίσω ότι υπάρχουν κόμιξ που δεν τσακίζουν την προσωπικότητα αλλά είναι πολύ επυτηχημένα, τέλος τέλος συμφωνώ ότι τα κόμιξ του Ντίζνευ κρύβουν πολλά πολιτικα μηνήματα, και ένα που είχα παρατηρήσει από μικρός και με προβλημάτιζε ήταν το γεγονός Γκούφη-Πλούτο δύο σκύλοι, ο ένας περπατάει , μιλάει δουλέυει κτλ ο άλλος είναι απλά σκυλός,διαχορισμός δλδ του ίδιου πλάσματος σε ανότερο και κατότερο

[nickdeli]

Για τον Τεν-Τεν,που προσωπικά δεν μου αρέσει ως κόμικ/φιγούρα,έχω διαβάσει πιο παλιά κάποιο άρθρο που υποστηρίζει λίγο-πολύ πως ο δημιουργός του έχει περάσει την "ρατσιστική" του ιδεολογία μέσα στο κόμικ.Από τα λίγα που έχω δεί/διαβάσει,τείνω να συμφωνήσω.Το είχα γράψει και σε κάποιο topic πριν καιρό,και βρέθηκε κάποιος έξυπνος να μου πεί,ότι αυτά τα λέει "συγκεκριμένο είδος (!?) ανθρώπων"...anyway...

Για τον Αστερίξ,θα μπορούσε να πεί κανείς πως σαν κόμικ είναι γεμάτο αντι-ιμπεριαλιστικές αναφορές...το μικρό χωριό/"νησίδα",που αντιστέκεται στην "αυτοκρατορία"...

Αν και μέρος πλέον (proud member )της δεύτερης εξίσωσης,εγώ δεν πήρα θέση υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης στο συγκεκριμένο topic...πρέπει να το "ψάξω" καλύτερα το ζήτημα,αν και όπως ήδη είπα,μου αρέσει να βλέπω τα κόμικς από μια "ανάλαφρη" σκοπιά...

 

Υ.Γ.Η συζήτηση είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα...περιμένω να ακούσω και άλλες απόψεις...

[batstef]

Επειδη αναφερθηκε το παραδειγμα του Αστεριξ, να πω οτι εχουν κατηγορηθει οι δημιουργοι του απειρες φορες για ακρατο σωβινισμο.Επισης εχουν υπαρξει αντιδρασεις για τον (στα ορια χιουμορ-ρατσισμου) τροπο που παρουσιαζονται οι υπολοιπες φυλες πλην των Γαλατων (Βρετανοι,Γερμανοι,Ελβετοι κτλ) ενω οταν οι δημιουργοι σε διαφορες συνεντευξεις η τοποθετησεις τους αναφερονται σε εναν απο τους ηρωες του κομικ,τον "γερο - Ιουλιο",το κανουν παντα με πολυ υποτιμητικο τροπο ("τα ειχε χαμενα","ενταξει,δεν ελεγε μονο βλακειες" κτλ) παλι στα ορια του χιουμορ και του ρατσισμου.

Εγω βεβαια δεν συμφωνω με ολα αυτα που τους προσαπτονται (οχι απολυτα τουλαχιστον) και το ιδιο συμβαινει και για οσα λεγονται για τον Ντοναλντ και τα παπια γενικοτερα.

Νομιζω οτι η ουσια βρισκεται στο εξης:

Εστω οτι οντως τα παπια ακολουθουν καπιταλιστικα προτυπα και περνουν τετοια μηνυματα και κατι αντιστοιχο γινεται με τον Αστεριξ.Για να χαρακτηριστει αυτο προπαγανδα θα πρεπει να γινεται εντελως ηθελημενα απο τον δημιουργο και υπο την υποκινηση καποιας ανωτερης δυναμης που εχει αμεσο η εμμεσο συμφερον να περασει τετοια κρυφα μηνυματα.Λοιπον,νομιζω οτι ο Μπαρκς ποτε δεν σκεφτοταν οτι πρεπει να εχει σαν βαση τον καπιταλισμο οταν εγραφε τις ιστοριες του και δεν νομιζω οτι πιεστηκε ποτε απο την αμερικανικη κυβερνηση να κανει κατι τετοιο.Επισης δεν νομιζω οτι ο Ιταλο-γαλλος Γκοσινι η ο Ουντερζο που γεννηθηκε στη γαλλια,μεγαλωσε στη λατινικη αμερικη,εζησε για λιγο στις ΗΠΑ και γυρισε στο παρισι, ειχαν τοσο σωβινιστικες διαθεσεις η τοσο μισος προς τους γειτονικους τους λαους.

Για να τελειωνω,θελω να πω κατι ακομα για τον "απατεωνα Ντοναλντ".Οταν προτοεμφανιστηκε ο Ντοναλντ ηταν απλα μια χαζη παπια.Αργοτερα απεκτησε καποιες ανθρωπινες ιδιοτητες (πχ ομιλια) αλλα συνεχισε να προταγωνιστει σε "χαζες περιπετειες" (πχ Silly symphonies).Επισης στα πρωτα "κανονικα" κομικς που πρωταγωνιστησε,κυριως του Μπαρκς, ηταν μια ατυχη παπια που πηγαινε στις πιο απιστευτες γωνιες του πλανητη απλα για να βρει μια πεταλουδα για τη συλλογη του η για να πιασει μια γαλοπουλα ωστε αυτος και τα ανιψακια να μην μεινουν νηστικοι στις ευχαριστιες η για αλλους αντιστοιχα ανουσιους λογους.Μεχρι την εμφανιση του Θειου Σκρουτζ δεν υπηρχε καμια υπονοια για καπιταλισμους,απατεωνιες και λοιπες κατηγοριες.Αρα ισως ειναι λιγο αδικο (τουλαχιστον) να χρεωνεται ο ντοναλντ στο συνολο τους καποια πραγματα που οφειλονται κυριως στον Θειο Σκρουτζ (αν υπαρχουν,εγω επιμενω οτι δεν υπαρχουν).

[dimis]

Βγάζαν τα σκυλία στις ιστορίες του Disney Τσε και Φιντελ; Χαχαχα. Καλο! Ας βγαλουν το σκυλι και Πλατωνα ή Κωνσταντινο (Καραμανλη)... Ε και; Θα εχει τρελο γελιο!

 

Στη σκαναρισμενη σελιδα του esperos προτασσουν ως θεματα τις σχεσεις Σκρουτζ-Ντοναλντ, λαοι του 3ου κοσμου, η θεση της γυναικας, σχεση εργασια-χρηματος, καπιταλισμος... Κομμουνιστικες απατηλες αποψεις δηλαδη...

 

"κυκλοφορησε στα πλαισια της εκπολιτιστικης εκστρατειας του Αλιεντε"... μυριζει στρατευμενο (; )

 

bonadrug, αυτα ειναι που σε προκαλουν να διαβασεις τον Asterix;

 

Εμενα με προκαλει ο μαγικος ζωμος. Ο χαβαλες απο το ξυλο που τρωνε διαρκως οι Ρωμαιοι. Το μοναδικο χωριο που αντιστεκεται. Οι κωμικοτραγικες περιπετειες που περνουν σε ολο τον τοτε γνωστο κοσμο (και που γυριζουν ζωντανοι λογω ζωμου!). Και φυσικα οι τρελες προσωπικοτητες. Καθημερινα πραγματα δηλαδη!

 

Ξεχασα να προσθεσω την σεξιστικη και φαλλοκρατικη συνωμοσια των Λουκυ Λουκ και Κορτο Μαλτεζε. Για τον Manara τι να πω; Εκανε την γυναικα μονο αντικειμενο ηδονης.

[Argail]

Βγάζαν τα σκυλία στις ιστορίες του Disney Τσε και Φιντελ; Χαχαχα. Καλο! Ας βγαλουν το σκυλι και Πλατωνα ή Κωνσταντινο (Καραμανλη)... Ε και; Θα εχει τρελο γελιο!

 

Φίλε Dimis εγώ δεν θα το έλεγα τρελό γέλιο αλλά τρελλή προπαγάνδα, μπορεί εσύ να γελάς και γω μπορεί να γέλαγα αλλά αν το σκεφτώ όριμα και σοβαρά δεν είναι αστείο, θα ήταν αστείο στα πλαίσια της σάτυρας αυτό όμως δεν είναι σάτυρα

 

"κυκλοφορησε στα πλαισια της εκπολιτιστικης εκστρατειας του Αλιεντε"... μυριζει στρατευμενο (; )

 

Όσο κι αν θα ήθελαν πολλοί να μην είναι, κάθε μορφή τέχνης είναι στρατευμένη και πόσο πιο προσεγμένα μία τέχνη που απευθήνεται στην ηλικία όπου τα παιδιά μαθαίνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο και φυσικά εκατόνταδες μηνήματα περνιούνται στο υποσυνείδητο

 

και απο κάτω παραθέτω δύο κομμάτια από το post σου που προαναφέρθηκαν αλλά σε διαφορετικές προτάσεις,βγάζει όμως πολύ νόημα αν τις βάλεις μαζί

 

Βγάζαν τα σκυλία στις ιστορίες του Disney Τσε και Φιντελ; Χαχαχα. Καλο!

... μυριζει στρατευμενο (; )

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 21, 2007 από bonadrug

[germanicus]

Εστω οτι ο Ντοναλντ ηταν ευαισθητοποιημενος για το περιβαλλον και ετρωγε μονο βιολογικα προιοντα. Ειχε τις καλυτερες των σχεσεων με τον Σκρουτζ και καθε μεσημερι ετρωγαν ολοι οικογενειακα. Καθε παρασκευη πηγαιναν σινεμα με τα ανιψακια, το σαββατο στο λουνα παρκ και την κυριακη πρωι στην εκκλησια. επισης στις δουλειες τους ολοι ηταν απλοι μισθωτοι (και συνδικαλιζομενοι). Ποιος θα ενδιαφεροταν να διαβασει μια τετοια ιστορια; ΚΑΝΕΙΣ.

 

Θαλασσένια. Περιπέτεια μέσω της οποίας όμως οι δημιουργοί περνάνε εκούσια ή ακούσια οικολογικά μηνύματα, μανιφέστα ενάντια στις μεγάλες εταιρίες και τη διαπλοκή του κεφαλαίου με το κράτος και τέλος κάμποσο σωβινισμό με τη Γαλλική τους λεγεώνα (δεν ξέρω αν γνωρίζετε τον αστεϊσμό που παρατηρεί ότι τα γαλλικά στρατά μόνο χάνουν (Βεργκιγκέτοριξ, Βοναπάρτης, Γαλλοπρωσικός, Α&Β ΠΠ (ας μην είχαν συμμάχους...), οι αποικίες τους κλπ)). Αντίστοιχα υπάρχουν σε επιστημονική φαντασία τα βιβλία της LeGuin και του Brin. Συγκεκριμένες απόψεις, συγκεκριμένο υπόβαθρο, χωρίς όμως να στερούνται αξίας και ενδιαφέροντος.

 

Χωρίς τις κοινωνικοπολιτικοοικονομικές αναφορές του Αστερίξ, και μόνο με ξύλο και σουρρεαλισμό, θα είχαμε κάτι επιπέδου κόμικ Χοντρός-Λιγνός. Να πούμε στον Valt να σου στείλει κανένα? Ή ακόμα καλύτερα να σκανάρουμε να φρίξεις... Άνοιξα μερικά τευχάκια και ακόμα τρέχω tragic.... πολύ tragic

 

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αδυνατώ να το κρίνω.

 

 

ΥΓ Στη δική μου Θαλασσένια, θα είχε ψωφήσει η γκόμενα του τυπά (δεν περιγράφω τον τρόπο θανάτωσης καθώς και τα "πριν" γιατί μας διαβάζουν και μικρά παιδιά (δείτε οιονδήποτε πόλεμο to get a hint)), θα είχαμε μια Jihad από τους νησιώτες α-λα Dune, και φυσικά η αρχή power corrupts θα είχε βρει την πλήρη εφαρμογή της Αυτός όμως είναι ο τρόπος που βλέπω εγώ τον κόσμο

[PhantomDuck]

Πρόκειται για μια μελέτη που βασίζεται στις λατινοαμερικανικές εκδόσεις των ηρώων του Disney, που ίσως δεν έχουν δημοσιευτεί στο σύνολό τους στην Ελλάδα.

Έχουν δημοσιευτεί όμως αρκετές

 

Οι παρατηρήσεις των μελετητών για τον κόσμο του Disney είναι οξυδερκείς , τεκμηριωμένες με παραδείγματα από τις ιστορίες και σοβαρός αντίλογος πάνω τους δεν υπάρχει.

 

Διαφωνώ όσο δεν πάει άλλο. Μόνο τεκμηριωμένα δεν είναι τα παραδείγματα που αναφέρει. Όταν είχα διαβάσει το βιβλίο πριν 3-4 χρόνια (γνωρίζοντας πολύ λιγότερα για τα κόμιξ απ' ότι τώρα) στο τέλος του κάθε κεφαλαίου δεν ήξερα από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Αντίλογος υπάρχει, και δεν περιορίζεται μόνο στο παρακάτω.

 

Ο αντίλογος των υπέρμαχων του Disney ποιος είναι; Ότι σιγά μη χρησιμοποιούσε τα κόμικς του Disney η Αμερική για να κάνει προπαγάνδα! Αντίλογος όχι πολύ πειστικός μια και κάθε χώρα χρησιμοποιεί ότι έχει. Και μιλάμε για περίοδο Ψυχρού πολέμου. Την ίδια στιγμή δηλαδή που οι ΗΠΑ ανεύρισκαν φιλοσοβιετικά μηνύματα σε αθώες ιστορίες του χόλιγουντ ! Άλλος αντίλογος είναι ότι δεν ήταν αυτές οι προθέσεις του Disney και ότι το μέσο (κόμικ) δεν φέρει κανένα συγκεκριμένο μήνυμα παρά αστείες, διασκεδαστικές ιστορίες. Όμως τα μηνύματα υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι.

 

Δεν μπορεί το βιβλίο να δείχνει μόνο 2 καρέ από μία ιστορία, να εξηγεί την υπόθεση λάθος, να βάζει την μετάφραση όπως το βολεύει, να το βγάζουμε αντικειμενικό, και να λέμε πως δεν υπάρχει και αντίλογος !!!! Συγγνώμη κιόλας !! Έχω διαβάσει πάρα πολλές από τις ιστορίες που αναγράφονται στο βιβλίο στην original και ελληνική έκδοσή τους και μπορώ να πω με σιγουριά πως ΔΕΝ ΛΕΝΕ τα πράγματα που γράφει το βιβλίο. Παράδειγμα: σε μία ιστορία προκειμένου τα ανιψάκια να πάρουν μία πυξίδα ώστε να βγουν από την κοιλάδα που βρίσκονταν, όταν οι ντόπιοι τα ρωτάνε τι προσφέρουν σαν αντάλλαγμα, τα ανιψάκια απαντάνε:

Original κείμενο: "Θα τους μάθουμε να χορεύουν και να τραγουδάνε"

Μετάφραση του βιβλίου: "Θα τους μάθουμε να στέκονται σούζα στις αρχές"

Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Καλώς η κακώς πάντα υπήρχε τέτοια αντιμετώπιση για το θέμα. Όλο και κάποιος "ειδικός" θα βρεθεί να μιλήσει για συνωμοσίες (δεν αποκλείω πως μπορεί να υπάρχουν, αλλά όχι πια σε τόσο μεγάλο βαθμό) για ό,τι δεν ακολουθεί τα τυποποιημένα πρότυπα της κοινωνίας μας. Είτε είναι ο "απατεώνας" Donald, είτε είναι "φαλλοκράτης" Bugs Bunny, είτε είναι τα "κομμουνιστικά" στρουμφάκια, είτε είναι τα "σατανιστικά" κινούμενα σχέδια κλπ κλπ.

 

Αν είχα πάρει στα σοβαρά όλα αυτά που ακούγονται γύρω από το θέμα, θα είχα παλαβώσει εδώ και καιρό. Δεν αξίζει να χαλάω τη διάθεσή μου για τέτοια θέματα :PP.

[genino]

Τι με λες τωρα; Πλακα με κανεις;

 

Εχεις δει την υποδεεστερη Νταιζη να βαραει τον Ντοναλντ; Τον θειο

Σκρουτζ με ορους κρεμαλα να εκμεταλευεται την υπεραξια του τιμιου

και εργατικου Ντοναλντ; (τυφλα να'χει το κεφαλαιο)

Μηνυματα παντου (αρκει να ξερεις να διαβαζεις αναμεσα στις γραμμες...

και μονο αναμεσα γιατι στις ιδιες τις γραμμες δεν θα βρεις και τιποτα)

 

Τσε και Φιντελ, ε; Απιστευτο, αδιανοητο, καταπτυστο (κι εσυ ρε dimis,

γελας;!!!)! Και για το γουρουνι Λαο Τσε στον Χαρο, τι εχεις να μας πεις

dimis; Ουτε αυτο δεν ειναι συνωμοσια;! (Χα, σου κοπηκε τωρα το γελιο!)

 

Κι εσυ τεκνον germanicus19; Κι εσυ ακομα; Οι Γαλλοι Ακαδημαικοι σου

φταιξανε; Και γιατι να την ψοφησεις την δυστυχη αγνη και γλυκια

κορασιδα; Ε, λοιπον, στη δικια μου Θαλασσενια η θαλασσα θαταν κοκκινη

και τα ψαρια σε σχημα σφυροδρεπανου!

 

Κι επειδη ο alagt17 ειναι σε κατασταση επαναστατικου ληθαργου τωρα

τελευταια:

- Κατω ο (σαφεστατα) ιμπεριαλιστης Ντοναλντ!

- Νταιζη, σταματα να βαρας τον τιμιο εργατη Ντοναλντ!

- dimis (ανθρωπε της καταπιεστικης εξουσιας), θα σου λεμε εμεις

ποτε θα γελας (δεν εχεις παρα μονο να μας ρωτας)

- Οποιος εχει σκυλι, θα καταθετει την προταση του για ονομασια σε

ειδικη επιτροπη του λαου!

- Κατω οι προκηρυξεις τυπου Μικυ, Ντναλντ, Κομιξ, Κλασσικα κ.α. (με

σαφεστατο καπιταλιστικο περιεχομενο!). Το συγχρονο Ελληνοπουλο

θα διαβαζει μονο Μικρο Ηρωα (που στερειται πολιτικων μηνυματων).

 

Και οπως ειπα και στην αρχη: Πλακα με κανεις;

[esperos]

 

Ευχομαι να μην σας βγαλω τα ματια...

Συγχωρεστε μου το σκαναρισμα, εχω προβλημα με τον Χρονο...

Πολυ ενδιαφερουσα η συζητηση,οσο για την γνωμη μου προς το παρον.

 

Ευχαριστω συντροφοι, φιλοι, αδερφια, συνταξιδιοτες για την παρεα σας και την συμπαρασταση σας, στους προβληματισμους μου...

[germanicus]

και η ιστορία τι λέει για αυτή την εξέλιξη? (μια χαρά διαβαζόταν τα σκαν)

 

Όντως (α) ο Ντόναλτ έρχεται και παρέρχεται (ενώ προφανώς άλλα δεν έχουν αυτή την πορεία) (β) ο Σκρουτζ επιφέρει 3πλασιασμό πωλήσεων και τοποθέτηση του Ντόναλτ στην κορυφή?

 

Αν από αυτό το μικρό κειμενάκι βγαίνουν άλλες σκέψεις/απορίες είναι (ι) τι άλλο υπήρχε τότε (ιι) αν συσχετίζονται χρονικά οι δόξες του Μπαγκς/Chuck Jones (?) με αυτό (ιιι) πότε σταμάτησε ο Μίκυ να είναι πειραχτήρι και έγινε ο σοβαρός της υπόθεσης

 

[alagt17]

Από την Συντονιστική Ομάδα του Κινήματος Εργαζομένων στην Γκρικομίξ (ΚEΓ) ήλθε το παρακάτω δελτίο τύπου

 

keg.pdf

Επεξεργασία Ιουνίου 13, 2007 από alagt17

[esperos]

alagt17 ΜΕ ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛEΞΙΑ :notalk:

Πιο καλη τοποθετιση δεν θα μπορουσα να κανω. :hehe: :hehe: :hehe:

 

Στην εποχη μας, απλως, ειμαστε ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ

κερναω :valtnino: :valtnino: :valtnino:

[LouisLamogio]

Πω πω έχω πάθει πλάκα με αυτό το Topic και αναρωτιέμαι?

Πως στο καλό έχασα ΕΓΩ αυτό το πανηγύρι (Να ναι καλά ο alagt με τα link παραπομπές σε παλαιότερους "καυγάδες")

Τέλος πάντων με κάλυψαν οι σ. alagt17 kai XIII αλλα θα πώ και γω μια κουβέντα.

Αυτές οι μελέτες δεν αφορούν κανέναν πιτσιρικά.Δυστυχώς τους αφορούν μόνο όταν μεγαλώνουν όπου βρίσκουμε χίλιες και μια συνωμοσίες between the lines που λέει και μια ψυχή...Προπαγάνδες υπάρχουν πολλές αλλά υπάρχουν και μυαλά που ξέρουν να φιλτράρουν ακόμα και υποσυνείδητα τι διαβάζουν και χουν μάθει να κρατάνε το χαβαλέ και τη διασκέδαση.Αλίμονο στους υπόλοιπους...

 

ΥΓ.Να πω και για αυτούς που ναι πιο ευαίσθητοι σε λέξεις όπως Τσε και Φιντέλ και δε θέλουν να χρησιμοποιείται το όνομα τους επί ματαίω(πόσο μάλλον για προπαγάνδα).Ρε παιδιά μήπως διδαχθήκατε σε κανά βιβλίο ιστορίας σε ελληνικό σχολείο για δαύτους.Εμένα αυτό θα με πείραζε περισσότερο από τις "αθλιότητες" της Disney.Θα μου πείτε ότι θυμάσαι χαίρεσαι...

[rotagiatipino]

Βιβλιοκριτική στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 29 Μάρτιος 1980 του Εμμανουήλ Ζάχου.

 

[dionik]

Βρε συ, τα κείμενα καλό είναι να τα σκανάρεις σε μεγαλύτερη ανάλυση. Μου βγήκαν τα μάτια για να το διαβάσω!

 

Πάντως είναι πολύ ωραία κριτική

 

 

:beer:

[PhantomDuck]

Ενδιαφέρον άρθρο. Γενικά, δεν είναι και λίγες οι φορές που το βιβλίο αυτοαναιρείται με τις τόσες ασυναρτησίες που γράφει.

[rotagiatipino]

Βρε συ, τα κείμενα καλό είναι να τα σκανάρεις σε μεγαλύτερη ανάλυση. Μου βγήκαν τα μάτια για να το διαβάσω!

 

Σόρυ, θα προσέχω από δω και στο εξής. Το 1000άρι ύψος με άγχωσε κατά πώς φαίνεται.

[CitizenX]

Γενικά υπάρχει κάποια βάση σε αυτά που γράφει αλλά σε γενικές γραμμές είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά. Εκτός και αν αποδέχεται κανείς τη θεωρία συνωμοσίας σχετικά με το αμφιλεγόμενο παρελθόν του Walt Disney (που επίσης έχει κάποια βάση).....

[Jim Slip]

Χα, έχω κι εγώ το συγκεκριμένο βιβλίο. Το είχα πάρει χρόοοοονια πριν, σε κάποια έκθεση βιβλίου στο Ζάπειο. Η άποψη μου είναι πως είναι μια μπούρδα και μισή. Είναι γραμμένο απ' τον κλασικό αριστερό παλαιων αρχών του οποίου η ιδεολογία μπορεί να συνοψιστεί στο οτι: Αμερική = ο σατανάς, και προφανώς Ντίσνεϋ = φερέφωνο του καπιταλισμού.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 17, 2014 από Jim Slip