ΜΑΦΑΛΝΤΑ [ MAFALDA ]

[YOSHIMITSU]

 

Η Μικρή Μαφάλντα (Mafalda) είναι γεννημένη και ζει στην Αργεντινή. Είναι ένα κοριτσάκι έξι χρονών, που ενδιαφέρεται για την ανθρωπότητα, την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μόνιμα σε ανησυχία γιατί ακούει στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση τις κακές ειδήσεις της ημέρας. Είναι απίστευτα (και εκνευριστικά μερικές φορές) έξυπνη, σαρκαστική και απαισιόδοξη για τον κόσμο που την περιβάλει. Λατρεύει την πατρίδα της και έχει αδυναμία στους Beatles, αλλά και στον Ροζ Πάνθηρα για τον οποίο λέει ότι είναι αδικία που "δεν του έχουν δώσει ακόμα το Όσκαρ". Α! ναι, μην το ξεχάσω... Σιχαίνεται την σούπα. Η Μαφάλντα με λίγα λόγια είναι πολιτικοποιημένη και κυνική.

 

 

Ο Νάντο (Guille) είναι ο μικρός αδελφός της Μαφάλντας. Η αθωότητά του είναι η κύρια αιτία που τα στριπάκια του αν και λίγα, έχουν επιτυχία. Μπορεί να είναι ακόμα νήπιο, όμως αυτό δεν τον σταματά από το να είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής της Μπριζίτ Μπαρντώ. Επίσης, είναι και λίγο φετιχιστής με την πιπίλα του. Είναι ο μικρός επαναστάτης της οικογένειας αλλά και της παρέας. Σε αντίθεση με την αδελφή του, δεν έχει πρόβλημα με την σούπα, όμως δεν την επιζητά κιόλας για να μην έρχεται σε αντίθεση με την Μαφάλντα.

 

 

Ο Φελίπε (Felipe), είναι μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερος από την Μαφάλντα (7) και είναι από τους πιο καλούς φίλους της. Μόνιμα αγχωμένος λόγω του σχολείου μιας και δεν είναι και ο πιο φανατικός οπαδός του. Όπως και εμάς, του αρέσουν πολύ τα κόμικ και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον "Μοναχικό Καβαλάρη". Τόση αδυναμία μάλιστα που μερικές φορές μπερδεύει την φαντασία με την πραγματικότητα και νομίζει ότι είναι αυτός ο Μοναχικός Καβαλάρης. Είναι ιδεαλιστής αλλά διακρίνεται και από μία συνεχή αναποφασιστικότητα. Κρυφά ερωτευμένος με μία όμορφη κοπελίτσα της περιοχής του, δεν έχει ποτέ το θάρρος να της μιλήσει καθότι είναι λίγο δειλός. Για τον ανησυχητικά ευαίσθητο Φελίπε το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα του είναι ότι "ακόμα και οι αδυναμίες του είναι πιο δυνατές από τον ίδιο".

 

 

O Mανολίτο (Manolito) μπορεί να είναι μόλις έξι, αλλά ήδη ξέρει με τί θέλει να ασχοληθεί στην ζωή του. Ονειρεύεται να επεκτείνει τις δραστηριότητες του μπακάλικου του πατέρα του (Δον Μανόλο). Έτσι ώστε, όταν μεγαλώσει να είναι πια ιδιοκτήτης μίας μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, διεθνούς μάλιστα εμβέλειας. Όπως ήδη θα καταλάβατε, τα ενδιαφέροντα του περιστρέφονται γύρω από τα οικονομικά και είναι εξαιρετικά συμφεροντολόγος και φιλοχρήματος. Συχνά λογομαχεί με την Μαφάλντα για τους Beatles αλλά και για την σούπα, που του αρέσει, αλλά και με την Σουζανίτα η οποία τον σνομπάρει με κάθε ευκαιρία και τον ειρωνεύεται κυρίως για την νοημοσύνη του. Ο ίδιος μπορεί να είναι σκράπας σε όλα σχεδόν τα μαθήματα στο σχολείο, πλην βεβαίως των μαθηματικών που είναι άριστος. Ξέρει ότι τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά όπως λέει και ο ίδιος τουλάχιστον "φτιάχνουν μια πολύ καλή απομίμησή της".

 

 

Η Σουζανίτα (Susanita) είναι η καλύτερη φίλη της Μαφάλντα. Στα έξι της είναι ήδη πολύ εγωκεντρική και θέλει πάντα να πρωταγωνιστεί σε όλα. Αφενός είναι αθεράπευτα ρομαντική αφετέρου έχει μανία με την αριστοκρατία. Σκοπός της ζωής της είναι όταν θα μεγαλώσει, να παντρευτεί έναν πλούσιο και όμορφο άντρα. Με αυτόν θέλει να κάνει πολλά παιδιά και όλοι να την δείχνουν και να λένε ότι είναι η μητέρα ενός πολύ μεγάλου και σπουδαίου γιατρού. Συνεχώς σνομπάρει τον Μανολίτο για την νοημοσύνη του ενώ η ίδια είναι τόσο σπουδαία...

 

 

Ο Μιγκελίτο (Miguelito), είναι μόλις πέντε και είναι ο μικρότερος και πιο αθώος της παρέας. Γνωρίστηκε τυχαία με την Μαφάλντα σε μία παραλία στην διάρκεια των διακοπών. Σύντομα, η μοίρα το έφερε ώστε να ζήσουν κοντά και να γνωριστεί με την υπόλοιπη παρέα. Λόγω της μικρής γνώσης των πραγμάτων δεν έρχεται σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, όμως λόγω της μεγάλης του φαντασίας, κάνει κάτι παράλογες ερωτήσεις χωρίς νόημα. Παρόλα αυτά είναι πολύ εγωκεντρικός και έχει μία πολύ έντονη προσωπικότητα. Τον καταδιώκουν μονίμως έντονες φοβίες, προσπαθεί όμως να τις ξεπεράσει και να γίνει "ένας καλός διαχειριστής του εαυτού του".

 

 

Η Ελευθερία (Libertad) είναι έξι χρονών και πολύ απλός άνθρωπος. Είναι κοντούλα και αποτελεί έμμεσο σχόλιο για την πολιτική κατάσταση της εποχής στην Αργεντινή "κοντούλα σαν το επίπεδο διαβίωσης η καημενούλα", όπως λέει και η Σουζανίτα. Παρόλα αυτά θέλει τα πάντα στη ζωή να είναι απλά και αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ίδια όταν αρχίζει να μιλά. Είναι ίσως ο πιο πλήρης χαρακτήρας της παρέας και λέει πάντα αυτό που σκέφτεται. Η μητέρα της είναι μεταφράστρια Γαλλικών βιβλίων και μαζί ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα. Η Ελευθερία είναι πολύ ρεαλίστρια αλλά αυτό δεν την σταματάει από το να είναι γεμάτη ελπίδα.

 

 

 

Οι γονείς της Μαφάλντα αλλά και του Νάντο, ανήκουν στην μεσαία τάξη, σύμφωνα πάντα με τη Mafalda. Ενώ το όνομα του πατέρα δεν είναι γνωστό, η μητέρα της λέγεται Ρακέλ (Raquel). Η μητέρα της είναι νοικοκυρά και η Μαφάλντα την αγαπάει πολύ, εκτός βέβαια από τις φορές που φτιάχνει σούπα. Ο πατέρας της είναι ασφαλιστικός πράκτορας. Στην ηλικία των 37 χρονών κύρια ασχολία του είναι τα φυτά του, που αγαπάει πολύ και φυσικά απεχθάνεται τα μυρμήγκια. Σύντομα κάτω από την πίεση της κόρης του, αναγκάζεται να αγοράσει μία τηλεόραση για να ενημερώνεται, όμως κάνει τα αδύνατα - δυνατά για να την αποτρέψει από το να την παρακολουθεί. Επίσης, παρότι τα χρήματα δεν τους περισσεύουν, σύντομα αγοράζουν και αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους, αλλά και για αισθάνεται πιο σίγουρη η Μαφάλντα για την κοινωνική τους τάξη. Δείξτε λίγη συμπάθεια στους γονείς της, γενικά είναι πολύ τρομοκρατημένοι άνθρωποι!

 

 

 

 

Αφιέρωμα στον Quino - Ομαδοποίηση Quino

[Valtasar]

Εξαιρετική παρουσίαση Yoshi :clap:

 

 

[nauagosostis]

note to myself: οταν γραψω την αδερφη μου να της δειξω το thread αυτο

[Ο επισκέπτης panosnet]

Οτι δεν ηξερα το εμαθα για τους ηρωες που μας παρουσιασες..

Παρα πολυ καλη δουλεια. Συγχαρητηρια.....

[sneaker]

Η Μαφάλντα είναι φοβερή και θυμάμαι μικρός που διάβαζα ιστορίες της και μου άρεσαν πάρα πολύ. Οι φιλοσοφημένες απορίες της ειδικά ήταν το κάτι άλλο.

 

Γενικά πάντως, έχοντας δει και τη δουλειά του που δημοσιεύεται στο 9, πιστεύω ότι ο Quino (ο δημιουργός της) είναι από τους πιο καλούς κομίστες που υπάρχουν.

 

Συγχαρητήρια Yoshi για την παρουσίαση :clap:

[paulfrank]

Η Μαφάλντα είναι το καλύτερο κορίτσι.

 

[kapros]

Yoshi πολύ ωραία παρουσίαση. :clap:

Ποτέ δεν έχει πέσει στα χέρια μου κάποιο τεύχος της ΜΑΦΑΛΝΤΑ. Από την παρουσίαση και μόνο την επόμενη φορά που θα βρεθεί κάτι μπροστά μου θα το πάρω σίγουρα.

[asimov_gr]

Όντως πολύ καλή η Μαφάλντα , και πολύ καλή δουλεία για την παρουσίαση.

[panag]

Μπράβο, πολύ καλή παρουσίαση. Μου φαίνεται περίεργο που κάποιοι αγνοούν τη Μαφάλντα και του φίλους της. Περνάνε τα χρόνια!

[turbovolos]

Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει κάποιος ένα τομάκι Μαφάλντα στα χέρια του, να το διαβάσει και μετά να μην του κλέψει την καρδιά!

Μπράβο Γιόσι, πολύ όμορφο αφιέρωμα!

[PhantomDuck]

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από όλην την τρελοπαρέα είναι ο Φελίπε, από τους πιο συμπαθητικούς χαρακτήρες που έχω δει ποτέ. Ίσως επειδή μου θυμίζει πως ήμουν μικρός. Μιλάμε όμως για φοβερή ομοιότητα, πλέον έχω ταυτιστεί μαζί του :

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 11, 2008 από PhantomDuck

[Ion]

Οι χαρακτήρες του Quino είναι πολύ καλά δουλεμένοι, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά. Συμπάθησα πολύ τον Φελίπε που δείχνει ο πιο σωστός χαρακτήρας απ' όλους, τον Νάντο που είναι πολύ αθώος, και σε κάποιες φάσεις και τον Μανόλο που οι γονείς του τού έχουν μεταδώσει το μικρόβιο της απληστίας και το μπακάλικο του πατέρα του τού έχει γίνει εμμονή αντί να ασχοληθεί με το παιχνίδι. Αντίθετα η Σουζανίτα θέλει πολύ ξύλο, ενώ αντιπάθησα πολύ και την Ελευθερία.

[miranda]

Yoshi πολύ ωραία παρουσίαση. :clap:

Ποτέ δεν έχει πέσει στα χέρια μου κάποιο τεύχος της ΜΑΦΑΛΝΤΑ. Από την παρουσίαση και μόνο την επόμενη φορά που θα βρεθεί κάτι μπροστά μου θα το πάρω σίγουρα.

Εχω το πρωτο τευχος της μικρης καπου στο σκληρο,σε ebook, δεν θυμαμαι απο που το βρηκα..

Αν το σελεις, πες μ να κανω το απλοαδ...Εκτος κ αν τα τσακαλια μας το εχουν ηδη κ κυκλοφορει εδω

[DJO]

Αχα! Ωστε δεν εχει αναφερθεί σε αυτό το τόπικ, αλλά υπάρχει λινκ μονάχα για την έκδοση σε τευχάκια...

 

 

...

 

 

Εκδόσεις της Μαφάλντα

 

ΜΑΦΑΛΝΤΑ, ARS LONGA (1983) ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ / ΜΕΔΟΥΣΑ (1991) ΒΑΒΕΛ

Η ΜΑΦΑΛΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΚΟΜΙΚΣ/ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α.Α ΛΙΒΑΝΗ (1992)

ΜΑΦΑΛΝΤΑ 1-12, ΜΕΔΟΥΣΑ (2006)<---- Must Have

 

Και ένα συμπλήρωμα:

 

ΜΑΦΑΛΝΤΑ 25, ΒΑΒΕΛ (1991)

 

 

[StrangeLittleGirl]

αααα!!! η Μαφάλντα ήταν ένα απο τα κόμικ πρότυπα όταν ήμουν πιο μικρή... τη διάβαζα απο πολύ μικρή (σχεδόν όταν έμαθα να διαβάζω) αλλά κατάλαβα όλα όσα έλεγε απο τα 13

πάντως τέλεια παρουσίαση και πολύ αγαπημένη ηρωίδα !

[pop]

Χρόνια Πολλά στην αγαπημένη Mafalda! Σαν σήμερα 29.9.1964, η εξάχρονη και έντονα πολιτικοποιημένη μικρή Αργεντίνα φίλη μας, πρωτοβγήκε στην εβδομαδιαία ¨Primera Plana¨, όπου εμφανίζονταν μαζί με τους γονείς της. Ο Felipe την συνοδεύει από τον Γενάρη του 1965.

Χρόνια της Πολλά!

[Duck]

Μπράβο, καταπληκτικό αφιέρωμα! δεν είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες, η μαφάλντα, πρέπει να παραδεχτώ (αν έχεις διαβάσει αρκά δε σου κάνει αίσθηση τίποτα άλλο παρόμοιο), αλλα το κείμενό σου μου άρεσε πολύ!

[Marsiana]

Φοβερή η Μαφάλντα! Και το αφιέρωμα πολύ καλό! Διάβασα για πρώτη φορά τις ιστορίες της στην ηλικία των 9 και τις πρόσθεσα στη συλλογή μου όταν εκδόθηκε ο πλήρης τόμος (Που είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλή δουλειά!) Το σχέδιο του Quino είναι μοναδικό στο είδος του, με ιδιαίτερη λεπτομέρεια και πολύ αστείο! Γελάω απίστευτα με τον Φελίπε, αλλά γενικά λατρεύω όλη την παρέα!

[dionik]

Η “Μαφάλντα” έκλεισε τα 46!

 

 

 

Είναι 46 χρονών όμως παραμένει ακόμη παιδούλα και γλυκούλα...Ο λόγος για την Μαφάλντα!

 

Η Μαφάλντα, η διάσημη σήμερα «τρομερή μικρή» Αργεντίνα, γεννήθηκε σχεδόν «τυχαία».

 

Ο δημιουργός της Κίνο (πραγματικό όνομα Χαοκίν Σαλβαδόρ Λαβάδο) είχε μία παραγγελία από μία εταιρεία ηλεκτρικών συσκευών να δημιουργήσει ένα κόμικ για να διαφημίσει τα προϊόντα της. Η εταιρεία ήθελε ένα κόμικ με συγκεκριμένες «προδιαγραφές»: μία τυπική οικογένεια της Αργεντινής και το όνομα του βασικού χαρακτήρα να έχει τα δύο γράμματα του εμπορικού σήματος της επιχείρησης, που δεν ήταν άλλα από το «Μ» και το «Α». Ετσι, ο Κίνο ονόμασε την κόρη της οικογένειας «Μαφάλντα», η οποία σκιαγραφείται ως «enfant terrible», με λίγα λόγια «τρομερό παιδί».

 

Το κωμικό της υπόθεσης είναι ότι τελικώς η εταιρεία αποφάσισε να μην «τρέξει» τη συγκεκριμένη διαφημιστική εκστρατεία γιατί δεν «τα βρήκε» με τον πελάτη της. Ο Κίνο ωστόσο κράτησε τα λιγοστά σχέδια που είχε δημιουργήσει. Ηταν το 1963.

 

Ενα χρόνο αργότερα, ο Κίνο ξεκίνησε να δίνει τα σχέδιά του- σατυρικά και πρωτοποριακά κόμικ- στην «Primera Palna», «Πρώτη Σελίδα», την πιο σημαντική εβδομαδιαία εφημερίδα της Αργεντινής. Μετά από μερικούς μήνες η 6χρονη Μαφάλντα, πολιτικοποιημένη και επαναστατημένη για όσα συμβαίνουν στον κόσμο, θα εξελιχθεί σε καθημερινό κόμικ. Το 1968 η χάρτινη ηρωίδα από την Αργεντινή θα «βάλει το πόδι» της στην Ιταλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 

Η αρχή για τη μεγάλη περιπέτεια της τρομερής μικρής που έμελλε να εξελιχθεί μία μέρα σε έναν από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες κόμικ που έχουν σχεδιαστεί ποτέ είχε ήδη γίνει…

 

 

πηγή : newsit.gr

 

 

[DJO]

Μαφάλντα

 

 

Χάρτινη ηρωίδα, δημιούργημα του διακεκριμένου αργεντίνου κομίστα Κίνο (Quino). Οι ιστορίες της συνδυάζουν το χιούμορ και το κοινωνικό σχόλιο.

 

Η Μαφάλντα -Ματθίλδη στα ελληνικά- είναι ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, με αντίληψη ενηλίκου. Είναι πολιτικοποιημένη και ανήκει στην αριστερά. Ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, την παγκόσμια ειρήνη και επαναστατεί για όλα τα στραβά που βλέπει γύρω της. Είναι πανέξυπνη, ευγενική, περίεργη και αμετανόητα απαισιόδοξη. Αγαπά την οικογένειά της, αλλά μισεί τη σούπα. Λατρεύει τους Beatles και θέλει να γίνει διερμηνέας στον ΟΗΕ, όταν μεγαλώσει.

 

Το περιβάλλον που ζει και κινείται η ηρωίδα το αποτελούν οι γονείς της -δύο φυσιολογικοί και συνηθισμένοι άνθρωποι- ο αδελφός της Γκίγιε, που λατρεύει τη σούπα και μια ομάδα φίλων τους: ο ονειροπόλος Φελίπε, ο φιλοχρήματος Μανολίτο, η υπολογίστρια Σουζανίτα, ο καλοκάγαθος Μιγκελίτο και η κοντούλα Λιμπερτάδ (Ελευθερία), έμμεσο σχόλιο του Κίνο για την πολιτική κατάσταση στην Αργεντινή τη δεκαετία του '60 (αυταρχικό καθεστώς Περόν, Χούντα Βιδέλα).

 

Ο χαρακτήρας της Μαφάλντα πλάστηκε από τον Κίνο το 1962 για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού κόμικς. Το όνομά της το δανείστηκε από ένα διήγημα του συμπατριώτη του συγγραφέα, Νταβίντ Βίνιας (Dar la Cara, 1962). Το σχέδιο, όμως, ναυάγησε.

 

Δύο χρόνια αργότερα, ο Κίνο ξαναθυμήθηκε τη Μαφάλντα και τη μετέτρεψε σε ηρωίδα ενός κόμικ, που άρχισε να δημοσιεύεται από τις 29 Σεπτεμβρίου 1964 στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Primera Plan» του φίλου του εκδότη Χουλιάν Ντελγάδο. Η σειρά άλλαξε πολλές φορές εκδοτικό μέσο και ολοκλήρωσε τον κύκλο της το 1973.

 

Στο διάστημα αυτό η ανθρωπότητα βίωσε την κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου (Πόλεμος του Βιετνάμ κλπ), ενώ η επιστροφή του Περόν στην εξουσία και η Χούντα του στρατηγού Βιδέλα σηματοδότησαν τις εξελίξεις στην Αργεντινή. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν άφησε ανεπηρέαστη τη Μαφάλντα.

 

Μετά το 1973, η Μαφάλντα εμφανίσθηκε κάποιες φορές σε ιστορίες του Κίνο, κυρίως για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τρία χρόνια αργότερα πόζαρε σε αφίσα της UNICEF, για τη Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

 

Η Μαφάλντα πέρασε και στην κινούμενη εικόνα, παρά την αντίδραση του δημιουργού της. Το 1972 ο αργεντινός σκηνοθέτης Ντάριο Μάγιο και το 1993 κουβανός συνάδελφός του Χουάν Παδρόν μετέφεραν τις ιστορίες της στη μικρή οθόνη. Το 1982 η Μαφάλντα έκανε την κινηματογραφική της εμφάνιση στην ταινία που σκηνοθέτησε ο αργεντινός Κάρλος Μάρκες.

 

Η Μαφάλντα ήταν και είναι ακόμη δημοφιλής στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Στη Βόρεια Αμερική δεν γνώρισε ανάλογη επιτυχία, επειδή εκεί βασίλευε ο Τσάρλι Μπράουν των Peanuts, ένα ήρωας με ομοιότητες, αλλά χωρίς το πολιτικό υπόβαθρο της Μαφάλντα. Στα ελληνικά, οι ιστορίες της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μέδουσα.

[DJO]

Από την στήλη NO SUPERHEROES ALLOWED του Zampano, στο fridge.gr:

 

Μαφάλντα: Ο κόσμος με τα μάτια ενός ξεχωριστού παιδιού

 

 

Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν με ποιον τίτλο να ανοίξω αυτή τη στήλη. Έπρεπε άραγε να το κάνω με κάτι πολύ θεαματικό; Να πάρω δηλαδή εκείνη την καημένη λίστα που είχα φτιάξει πριν καιρό και να διαλέξω κάτι από το top-5 (το “Watchmen” φυσικά… δεν υπήρχε άλλη επιλογή). Ή μήπως θα ήταν καλύτερο να ξεκινήσω με κάτι απαράδεκτα underground που θα πουλούσε μούρη; Ή μήπως να διάλεγα κάτι ελληνικό που και εξοικειωμένος θα ήταν πιθανότατα ο αναγνώστης και θα υποστήριζα την εγχώρια σκηνή (που η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω συχνά);

 

Αν και για όλα αυτά θα γράψω στο άμεσο μέλλον (ή όχι και τόσο άμεσο μέλλον, μην ξεχνάτε πως η στήλη θα εμφανίζεται κάθε 15 μέρες εναλλάξ με την “Adventureland“), θέλησα να φέρω στο μυαλό μου έναν τίτλο που όταν τον αναφέρεις αισθάνεσαι όμορφα. Ναι, αυτό ακριβώς σκέφθηκα: ένα κόμικ που στη θύμηση του αισθάνεσαι όμορφα.

 

Και κάτι τέτοιο συμβαίνει πάντοτε όταν οι συζητήσεις για τα κόμιξ (και όχι μόνο αυτά) οδηγούν στην Μαφάλντα. Το αριστουργηματικό στριπ του Αργεντίνου Quino (“Κίνο“).

 

Αααααχ, η Μαφάλντα. Τα album της έπεσαν στα χέρια μου στην τρυφερή ηλικία των δεκατριών και όπως είναι κατανοητό δεν μπορούσα να αντιληφθώ όλα τα επίπεδα των χιουμοριστικών καταστάσεων που λάμβαναν χώρα στον κύκλο των φίλων και της οικογένειας της γλυκύτατης πεντάχρονης (στο ξεκίνημα) ηρωίδας.

 

Μεγαλώνοντας άρχισα να μαθαίνω για την πολιτική, για την κατάσταση των χωρών της Νότιας Αμερικής και πιο συγκεκριμένα της Αργεντινής, για την αριστερά και πάρα πολλές λεπτομέρειες ακόμη που αριστοτεχνικά τοποθετεί στα καρέ του ο Quino. Η γνώση αυτή με βοήθησε να καταλάβω πως η Μαφάλντα δεν είναι μια σειρά αστείων ιστοριών αλλά μια γλυκόπικρη κατάθεση ψυχής, ιδεών και σκέψεων, μέσα από τα πιο αθώα μάτια… αυτά των παιδιών (εκτός κι αν είσαι η ηρωίδα του “Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν“ οπότε έχεις μια διαφορετική προοπτική πάνω στο θέμα).

 

 

Η πρώτη ιδέα για την Μαφάλντα βρίσκετε σε ένα διαφημιστικό κόμικ του 1962 που δεν τελείωσε ποτέ. Το όνομα δε της βασικής του ηρωίδας, ο Quino το πήρε από το διήγημα “Dar la Cara” του ομοεθνή του συγγραφέα David Vinas.

 

Επιστρέφει στην Μαφάλντα το 1964, έχοντας την πια πιο ολοκληρωμένη στο κεφάλι του: είναι 5 χρονών, οι γονείς της παλαιότερα είχαν αριστερές πεποιθήσεις αλλά τώρα φαίνεται απλά να ζούνε με αυτές τις αναμνήσεις μια μικροαστική ζωή. Σιχαίνεται την σούπα, λατρεύει τους Beatles, δεν καταλαβαίνει τη μοντέρνα τέχνη, είναι ειρηνίστρια και δεν χάνει ευκαιρία να ρίξει το φαρμακερό της πολιτικό σχόλιο σε οποιαδήποτε συζήτηση με τους υπόλοιπους φίλους της, με κίνδυνο οι τελευταίοι είτε να το ισοπεδώσουν με ένα τελείως άσχετο δικό τους σχόλιο ή να αποχωρήσουν γοργά για το σπίτι τους ή την κοντινότερη παιδική χαρά.

 

Οι φίλοι της Μαφάλντα είναι ξεχωριστή ιστορία από μόνοι τους: ο Μανολίτο μετράει τα πάντα… αλλά τα πάντα σε χρήματα και στην ευθεία αναλογία της σχέσεως “Κάνω-κάτι-όχι-και-πολύ-έξυπνο = Πόσες-φάπες-θα-μαζέψω-από-τον-πατέρα-μου“. Ο Φελίπε έχει το μυαλό πάνω από το κεφάλι του, ονειροπολεί συχνά, λατρεύει τον “Μοναχικό Καβαλάρη“, ένα γουέστερν-κόμικ και η πιο τραγική στιγμή της ζωής του είναι εκείνη που χάνει το ένα από τα δύο μπροστινά του δόντια (ουπς… spoiler). Η Σουζανίτα έχει όλα τα “καλά” του μικροαστισμού πάνω της: θέλει να γίνει μητέρα (έχει υπολογίσει πόσα παιδιά θα κάνει, πού θα πάνε σχολείο, τι επάγγελμα θα ακολουθήσουν, τι γυναίκες θα παντρευτούν), θέλει να παντρευτεί ένα όμορφο και πλούσιο παιδί (κατά προτίμηση γιατρό ή δικηγόρο) και ξέρει όλα τα τηλεοπτικά κουτσομπολιά. Ο Μιγκέλ είναι ο πιο μικρός απ’ όλους, κάνει τις πιο καίριες ερωτήσεις και πολλές φορές απλά… δεν καταλαβαίνει. Καθώς περνάει ο καιρός (και ο καιρός περνάει όντως, από album σε album όλοι οι ήρωες μεγαλώνουν), εμφανίζονται ο αδερφός της Μαφάλντα (κι εκεί αρχίζει το show) και η Ελευθερία, ένα πιο στρατευμένο alter-ego της ηρωίδας μας.

 

 

Τα στριπάκια της Μαφάλντα, πριν αρχίσουν να συγκεντρώνονται σε albums βρέθηκαν στις σελίδες περιοδικών όπως το Leoplan, το Primera Plana, την εφημερίδα El Mundo (η οποία έκλεισε το 1967 όταν έγινε το πραξικόπημα στην Αργεντινή και η Μαφάλντα έκανε 6 μήνες να εμφανιστεί και πάλι) και το Siete Días Ilustrados.

 

Το τελευταίο στριπ θα κυκλοφορήσει στις 25 Ιουνίου του 1973.

 

Ο Quino σε όλη την καριέρα του υπήρξε αρκετά απαισιόδοξος στο έργο του. Η Μαφάλντα είναι ίσως το πιο “φωτεινό” του. Προβληματισμένος και χολωμένος από την πολιτική κατάσταση της χώρας του προσπάθησε να διαδώσει την κατάσταση της μέσω των κόμικ του. Επιτεύχθει σε μεγάλο ποσοστό, ειδικά στις χώρες τις Νότιας Αμερικής και την Ευρώπη. Η Βόρεια Αμερική άργησε να τον αναγνωρίσει καθώς σε πολλούς η Μαφάλντα φαινόταν ίδια με το “Peanuts” του Schulz (αυτό που όλοι ξέρουν για “Τσάρλι Μπράουν” και οι Έλληνες για “Σνούπι“).

 

Παρότι ο Quino είχε τις αντιρρήσεις του, η Μαφάλντα πέρασε και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση (όχι με κανένα συγκλονιστικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα).

 

Παρότι δεν επέστρεψε ποτέ στην Μαφάλντα (μοναχά για να την σχεδιάσει για αφίσες της Unicef ή διεθνών οργανισμών για την προστασία του παιδιού) κι έχει κάνει αμέτρητα καταπληκτικά πολιτικά στριπ από το 1973 κι έπειτα, αυτή ήταν το magnum opus του Quino. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο ζήτησαν την επιστροφή της όμως ακόμα κι εγώ, ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές της, δεν θα ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο. Έχει έναν κύκλο που μοιάζει και τουλάχιστον από την πλευρά του δημιουργού της, είναι ολοκληρωμένος.

 

Η Μαφάλντα με μεγάλωσε όπως μεγάλωσε αμέτρητους ανθρώπους, θέλω να πιστεύω ότι τους έκανε λίγο καλύτερους, γιατί έχει αυτή τη δύναμη, και τώρα περιμένει τις γενιές που θα έρθουν, γιατί ναι, πιστεύω πως είναι από τα έργα παρακαταθήκη και διαθήκη στους απογόνους της ανθρωπότητας.

 

 

Το επίσημο site του Quino

[Μενίγ Πουαγώ]

Αγαπημένη ηρωίδα!!! Η ίδια και η παρέα της!!!

[DJO]

Και ένα συνεντευξιακό αφιέρωμα από Comix-Grill:

 

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να μας παραχωρήσει συνέντευξη μία πολιτικοποιημένη (χάρτινη) διασημότητα. Η Μαφάλντα. Για λόγους συντομίας-ευκολίας το M αναφέρεται στη Μαφάλντα και το MG στο MixGrill.

 

MG: Καλημέρα Μαφάλντα, μπορώ να σου μιλάω στον ενικό;

Μ: Εννοείται. Άλλωστε είμαι παιδί.

 

 

MG: Τι θα έλεγες να ξεκινούσαμε απο αυτό. Πότε γεννήθηκες και που;

Μ: Στην Αργεντινή το 1964 από μπαμπά ασφαλιστή και μαμά νοικοκυρά, τους οποίους και αγαπώ πολύ. Το μόνο μου με ενοχλεί είναι ότι η μαμά μου άφησε τις σπουδές της για να κάνει οικογένεια. Δεν ήθελε να κάνει κάτι παραπάνω από το να καθαρίζει, να σιδερώνει και..να βράζει σούπες. Να βάφει τα χέρια της με αίμα αθώων κοτών.

 

MG: .....

Μ: Συχαίνομαι τη σούπα. Η σούπα είναι για τα παιδιά ότι ο κομμουνισμός για τη δημοκρατία.

 

 

MG:(Γκλουπ)...Πιστεύεις ότι υπήρξε και κάποιος άλλος που έπαιξε ρόλο στη "δημιουργία" σου;

Μ: Χμμμ...σίγουρα ο Joaquin Salvador Lavado, κατά κόσμον Quino.

MG: Ποιος πιστεύεις ότι επηρέασε περισσότερο το χαρακτήρα σου;

Μ: Ο Quino. Την ένεση για την πολιτική (συγνώμη για τα παλιόλογα) μου την έκανε σίγουρα εκείνος.

 

 

MG: Θα ήθελα να μας περιγράψεις λίγο τους φίλους σου. Έχεις πολλούς;

Μ: Δε θα το έλεγα. Ας αρχίσουμε. O Φελίπε είναι ένας ονειροπόλος με μεγάλη φαντασία, πολύ γλυκός, κομικσόφιλος. Μεταξύ μας νομίζω ότι ο Quino έχει πολλά κοινά στοιχεία με το Φελίπε. Ο Μανολίτο είναι γεννημένος για έμπορος, μπορεί να σου πουλήσει τα πάντα, αλλά δεν πουλάει τη φιλία. Η Σουζανίτα είναι λίγο σνομπ, γεννημένη για σύζυγος και μαμά. Ξέρει ήδη τι θα κάνει στη ζωή της, θα γίνει μια σπουδαία μητέρα ενός σπουδαίου γιατρού κλπ. (το αντίθετο δηλαδή από εμένα). Ο Μανολίτο και η Σουζανίτα είναι μονίμως σε κόντρα. Η Ελευθερία είναι πρόσφατη φίλη, αρκετά αριστερή και προχωρημένη. Έχω κι έναν μικρό αδελφό. Τον Νάντο. Αισθάνθηκα ένα μικρό τσιμπηματάκι στην καρδιά μου ότι έμαθα ότι δεν θα είμαι πλέον το μοναδικό τους παιδί αλλά νομίζω ότι τώρα δεν μπορώ χωρίς αυτόν, ή μάλλον χωρίθ αυτόν. Και ο Μιγκελίτο που είναι ένας φιλόσοφος γεμάτος υπαρξιακά ερωτήματα.

 

 

MG: Μια ατάκα που λες συχνά.

Μ: "Τα συγχαρητήρια μου στους αισιόδοξους"

MG: Γιατί;

Μ: Πώς να είμαι αισιόδοξη όταν η ανθρωπότητα έχει τόσα πολλά προβλήματα; Όταν έχουμε φτάσει στο 2008 και ακόμα ταλαιπωρούμε τη γη; Έχει αδυνατήσει κι άλλο.

MG: Αν είχες τη δύναμη τι θα μπορούσες να αλλάξεις;

Μ: Θα έσβηνα από το χάρτη το Πεκίνο, το Κρεμλίνο, το Πεντάγωνο και τη Μέση Ανατολή. Έτσι θα είχαμε παγκόσμια ειρήνη. Βλέπεις, το πρόβλημα με τη μεγάλη οικογένεια της ανθρωπότητας είναι ότι όλοι θέλουν να είναι ο πατέρας.

MG: Κάτι που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ στο mixgrill. Τι μουσική ακούς;

Μ: Φανατικά Beatles και μ' αρέσει και να χορεύω.

 

 

MG: Πολύ ωραία. Ελληνικά που έμαθες;

Μ: Στις εκδόσεις Μέδουσα το 1991. 12 άλμπουμάκια με κόμικ-στριπς και πολύ πρόσφατα το 2006 έκανα ένα φρεσκάρισμα σε ένα συλλεκτικό επίτομο τεύχος. Αλλωστε μου αρέσει να μαθαίνω. Να σε ρωτήσω κι εγω κάτι; Σε λένε και σένα Μαφάλντα;

MG: (Γκλούπ)...όόόχι απλά το χρησιμοποιώ σαν ψευδώνυμο. Σε συμπαθώ πάρα πολύ και πιστεύω πως η ανθρωπότητα, ανέκαθεν και ειδικά σήμερα, έχει ανάγκη από πολλές Μαφάλντες. Έχεις αντίρρηση;

Μ: Όχι δεν έχω. Άλλωστε εγώ (προσωρινά) έχω αποσυρθεί.

 

MG: Ευχαριστούμε πολύ.

Μ: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

 

Αυτή ήταν η πρώτη μας συνέντευξη με μία χάρτινη ηρωίδα. Σε δύο εβδομάδες κλείσαμε ραντεβού με έναν μεγαλόσωμο (σε καμμία περίπτωση χοντρό) ήρωα-πολεμιστή με κόκκινες πλεξίδες.

[saveapenguin]

Άρθρο του Άρη Μαλανδράκη στο protagon.gr για τα 50 χρόνια από τη δημιουργία της ηρωίδας του Quino:

 

 

Το 1962 ήταν μια χρονιά που σημαδεύτηκε από πολλά αξιοσημείωτα γεγονότα: το διεθνές συνέδριο αφοπλισμού στη Γενεύη, η κρίση της Κούβας που απείλησε την παγκόσμια ειρήνη, η πρώτη υπερατλαντική τηλεοπτική μετάδοση μέσω του δορυφόρου Telstar 1, η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Μπιτλς «Love Me Do», η άφιξη του πρώτου αμερικανικού διαστημικού οχήματος, Ranger 4, στο φεγγάρι, αλλά και η επίσημη ανακοίνωση του ΟΗΕ ότι ο πληθυσμός της Γης είχε φθάσει τα 3 δισεκατομμύρια. Ανάμεσά τους και ένα κοριτσάκι που συνδέθηκε, κατά κάποιο τρόπο, με τα υπόλοιπα γεγονότα εκείνης της χρονιάς. Αν και ήταν μόλις 5 χρονών (στα χαρτιά), κατάφερε να γίνει μεγάλη φίρμα στα κόμικς, να δώσει το όνομά της σε μια κεντρική πλατεία του Μπουένος Αϊρες και να ανακηρυχθεί μια από τις 10 πιο διάσημες γυναίκες της Αργεντινής.

 

Η Μαφάλντα, που εφέτος γιορτάζει τα πεντηκοστά γενέθλια από την παρθενική της εμφάνιση, υπήρξε δημιούργημα του Αργεντινού σχεδιαστή Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάδο, πιο γνωστού με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Κίνο (Κουίνο για τους ιταλοτραφείς). Το ξεκίνημα της καριέρας της ήταν μάλλον άδοξο. «Γεννήθηκε» το 1962, για τις ανάγκες ενός κόμικς που επρόκειτο να διαφημίζει μια εταιρεία ηλεκτρικών συσκευών στην εφημερίδα Clarin. Για καλή τύχη της μικρής ηρωίδας η καμπάνια ακυρώθηκε, με αποτέλεσμα να απαλλαγεί από τα διαφημιστικά δεσμά της. Ετσι, η Μαφάλντα μπόρεσε να βρει το δρόμο της –και να ξεδιπλώσει τις αρετές της- σε στριπ των 4 ή 5 εικόνων που άρχισαν να δημοσιεύονται, δύο χρόνια αργότερα, στο περιοδικό Primera Plana. Αυτό που την έκανε να ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή, ήταν τα λόγια και οι σκέψεις ενός ώριμου και «ψαγμένου» ατόμου σε… συσκευασία παιδιού. Ηταν μια πιτσιρίκα που εκτόξευε τις δροσερές (και καυστικές) απορίες της ηλικίας της. Ταυτόχρονα, ήταν μια συνειδητοποιημένη γυναίκα που διαμαρτυρόταν για τα στραβά κι ανάποδα του κόσμου στον οποίο ζούσε. Γκρίνιαζε για τη σούπα της μαμάς και την ίδια στιγμή ξεσηκωνόταν ενάντια στους πυρηνικούς εξοπλισμούς. Ενθουσιαζόταν ακούγοντας Μπιτλς, ονειρευόταν τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο Φεγγάρι, θύμωνε με την ανάλγητη εξουσία και τη χειραγώγηση των ειδήσεων από τα ΜΜΕ, και μονολογούσε έχοντας πλήρη επίγνωση της ηλικίας της: «Κατάλαβα πως εμείς είμαστε ακόμα στα “προσεχώς” της ζωής…».

 

Στις ιστορίες της Μαφάλντας κατάφεραν να… χωρέσουν πολλοί συγγενείς, γείτονες, συμμαθητές και φίλοι: ο «ενοχικός» Φελίπε, που διάβαζε μανιωδώς τα κόμικς με τον Λόουν Ρέιντζερ και ονειρευόταν την καταστροφή του σχολείου. Η «σνομπ» Σουζανίτα, που μοναδική φιλοδοξία της ήταν να γίνει μητέρα όταν μεγαλώσει. Ο «σπαστικός» Μανολίτο, που δούλευε στο μπακάλικο του μπαμπά του και είχε I.Q. αντιστρόφως ανάλογο από τις τσουχτερές τιμές των προϊόντων. Το θίασο συμπλήρωναν οι (ακόμα μικρότερης ηλικίας) Μιγκουελίτο και Λιμπερτάδ (Ελευθερία, όνομα και πράγμα!), το αδελφάκι-μπέμπης και οι… ταλαίπωροι γονείς της πρωταγωνίστριας.

 

Η Μαφάλντα κέρδισε, με το σπαθί της, την παγκόσμια αναγνώριση. Πέντε εκατομμύρια άλμπουμ και περίπου δύο χιλιάδες κόμικς-στριπ αποτέλεσαν τα εκδοτικά επιτεύγματά της, μέχρι το 1973 που ο δημιουργός της αποφάσισε να γράψει τη λέξη τέλος (παρά την τεράστια επιτυχία της σειράς). Ο ίδιος είχε πει ότι η ηρωίδα του, ακολουθώντας το πέρασμα του χρόνου, κόντευε πλέον τα 18. Το κοριτσάκι του κόμικς είχε μεγαλώσει μαζί του. Σε λίγο θα κουβαλούσε αντισυλληπτικά στην τσάντα της και ήταν πια καιρός να την αποχαιρετήσει. Η Μαφάλντα, ωστόσο, συνέχισε να υπάρχει. Το 1976 επανήλθε εκτάκτως, πρωταγωνιστώντας στη Χάρτα Δικαιωμάτων των Παιδιών που κυκλοφόρησε η UNICEF. Παράλληλα, υπενθύμιζε την –απολαυστική- παρουσία της μέσα από πολλαπλές επανεκδόσεις των ιστοριών της και τις διαρκώς νεότερες γενιές αναγνωστικού κοινού που την ανακάλυπταν με τον ενθουσιασμό των... νεοφώτιστων. Μέχρι στιγμής, έχει αναδημοσιευτεί σε δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά, τριάντα χωρών. Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στο περιοδικό Κολούμπρα. Το 2000 μας επισκέφθηκε ξανά, συνοδευόμενη από το δημιουργό της, στο αφιέρωμα που διοργάνωσε προς τιμήν της το 5ο διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Βαβέλ. Σήμερα πια, μετά από μισό αιώνα ζωής, μπορεί να κοιτάξει νοσταλγικά τον εαυτό της σε μια από τις πρώτες ιστορίες της σειράς. Τότε που, λύνοντας μια άσκηση, διαβάζει στο βιβλίο: «Αν ένας άνθρωπος γεννηθεί σήμερα, πόσων χρονών θα είναι μετά από μισό αιώνα;» «50 χρονών», γράφει στο τετράδιό της. Και αμέσως μετά συλλογίζεται μελαγχολικά: «Δεν μπορώ ν’ αντέξω την ιδέα να είναι τόσο γέρος κάποιος που γεννήθηκε μετά από μένα».

Επεξεργασία Οκτωβρίου 14, 2012 από DJO
Αντιγράφτηκε όλο το άρθρο :)

[Efkarpos]

μπραβο Yoshimitsu πολυ καλή παρουσιάση

[DJO]

Αντιγράφω αρθράκι που δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ ART, τεύχος 367 στις 29 Μαΐου 2014:

 

Σίσσυ Παπαδάκη

 

Τιμή στη Μαφάλντα

 

Ο 82χρονος Αργεντινός κομίστας Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάρο, ο γνωστός Κίνο, ήταν φέτος ο άνθρωπος τον οποίο επέλεξε να τιμήσει η επιτροπή των ισπανικών βραβείων Αστούριας στην κατηγορία «Επικοινωνία και Ανθρωπιστικές Επιστήμες». Το βραβείο, ένα από τα γνωστότερα στον ισπανόφωνο κόσμο, ο Κίνο το κέρδισε «για την παιδευτική αξία του έργου του και τα ξεκάθαρα μηνύματά του, στα οποία συνδυάζεται η απλότητα και η σοφία και τίθενται σημαντικά ερωτήματα για το μέλλον του κόσμου». Πρωταγωνίστρια στη βράβευση η Μαφάλντα, το κοριτσάκι που έκανε τον Κίνο διάσημο σε όλο τον κόσμο και που φέτος γιορτάζει τα πεντηκοστά της γενέθλια.

 

«Εγκατέλειψα τη Μαφάλντα το 1973, αλλά έχω την αίσθηση πως εκείνη δεν με εγκατέλειψε ποτέ» είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κίνο. Σχεδίασε το «κοριτσάκι το οποίο προσπαθεί να ανακαλύψει ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί αυτού του κόσμου», όπως το χαρακτηρίζει, το 1962 ως ηρωίδα μιας διαφήμισης εταιρείας ηλεκτρονικών συσκευών. Τελικά όμως η Μαφάλντα πρωτοεμφανίστηκε το 1964 με το δικό της κόμικς και μια παρέα η οποία γρήγορα έγινε διάσημη και μέσω της οποίας ο Κίνο εξέφραζε προβληματισμούς για θέματα της καθημερινότητας, αλλά και, συχνότατα, πολιτικά γεγονότα. Στην πινακοθήκη που έφτιαξε ο Αργεντινός σκιτσογράφος, απεικόνισε έναν ολόκληρο κόσμο, με τα καλά και τα στραβά του, με τη βοήθεια εξάχρονων, όπως ο Μιγκελίτο («Το μόνο που θέλω είναι να πάνε όλα καλά στη ζωή μου»), ο Μανολίτο («Όλοι είμαστε ίσοι, απλώς μερικοί έχουμε και ένα κεφάλαιο να ρισκάρουμε»), η Σουζανίτα («Ο πιο σίγουρος τρόπος να αισθανθείς καλύτερα, είναι να αρχίσεις να συνηθίζεις πως είσαι χάλια»), ο Φελίπε («Δεν θα ήταν υπέροχο, αν οι βιβλιοθήκες θεωρούνταν πολυτιμότερες από τις τράπεζες;»). Φράσεις τους αναδημοσιεύονται κάθε τόσο, κυρίως εκείνες της – πενηντάχρονης πια – Μαφάλντα, που ακόμα δεν μπορεί να δεχθεί «τον τρόπο που σκέφτονται οι μεγάλοι».

 

[Manitou]

Για εμένα δεν υπάρχει κάτι πιο φιλοσοφημένο από αυτά τα στριπάκια της Μαφάλντας!!!!

[Comic-Μaniac]

Αφιερώματα - Μαφάλντα (Mafalda)               άλλο ένα αφιέρωμα για αυτή την αλλόκοτη , αλλά χαριτωμένη ηρωίδα .  

[DJO]

CM, από το Σαν Σήμερα τα έχω περάσει όλα τα αφιερωματάκια στο φόρουμ. Της Μαφάλντα ενδεικτικά είναι στο ποστ 20.

 

[Comic-Μaniac]

Μάλλον τίποτα δεν σας έχει ξεφύγει εδωπέρα ... εμείς πια είμαστε ερασιτέχνες .