Εναλλακτικές Τεχνοτροπίες Δημιουργίας Κόμικ

[DJO]

@ mr-d : (22 Μάιος 2012 - 07:51 μμ) υπάρχει κάποιο τοπικ που βάζουμε κόμικ που χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνοτροπίες στον σχεδιασμό τους..;

 

Λοιπόν, ο παραδοσιακός τρόπος για να σχεδιαστεί ένα κόμικ είναι να σχεδιαστεί με μολύβι, να μελανωθεί με πενάκι ή μαρκαδοράκι και κατόπιν να χρωματιστεί με διάφορους τρόπους (μολύβια, μαρκαδόροι, πινέλο). Στα '00s όπου έγινε και το μεγάλο μπαμ στην τεχνολογία των Η/Υ, ήρθαν στη ζωή των σχεδιαστών κόμικς και οι ταμπλέτες χάρη στις οποίες ψηφιοποιούν απευθείας τα κόμικς τους, σχεδιάζοντάς τα κατευθείαν στον Η/Υ (ή το τους).

 

Όμως παρόλες αυτές τις εξελίξεις, κάποια κόμικς γίνονται με εναλλακτικές μεθόδους. Και δεν αναφερόμαστε στα φωτορεαλιστικά του Alex Ross που θα έλεγε και ο . Μιλάμε για διαφορετικές τεχνοτροπίες από το συνηθισμένο, οπότε αυτό το τόπικ αφορά τα "διαφορετικά" από...καλλιτεχνικής απόψεως. Ακολουθούν 2 περιπτώσεις και συμπληρώνετε :

 

 

LYNCH Εκδόσεις ΚΨΜ, 2008. Δημιουργοί: Παναγιώτης Πανταζής, Γιώργος Γούσης, Ταξής & Αναστάσιος Τσιάτσιος. Όλο το κόμικ είναι ασπρόμαυρο αλλά έχει την προσθήκη του κόκκινου, που είναι απόχρωση που παραπέμπει στην ένταση και στη βία, δίνοντας έτσι ένταση σε όλα τα καρέ, έντονα και μη. Παρακινδυνευμένος πειραματισμός που δεν πολυπέτυχε.

 

 

 

 

Δεν θέλω να ξυπνήσω δεν θέλω να ονειρεύομαι Εκδόσεις Βαβέλ, 1999. Δημιουργός ο Σπύρος Βερύκιος. Περίπτωση κόμικ που είναι πολύ πάνω σε εικαστικό επίπεδο, παίζοντας με τα χρώματα για να δημιουργήσει μια εφιαλτικά ονειρική ατμόσφαιρα. Αν δεν κάνω λάθος, χρησιμοποιεί ακρυλικά και αρκετό μαύρο στις αποχρώσεις. Το αποτέλεσμα είναι πολύ πετυχημένο γιατί δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Δείτε δουλειές του εδώ για να καταλάβετε: http://spyrosverykios-comix.deviantart.com/gallery/?offset=96

[mr-d]

Το Σύστημα

 

 

εσωτερική σελίδα:

 

[Λένα]

Να ρωτήσω κάτι (για να καταλάβω και το θέμα, όχι τίποτε άλλο); Όταν αναφέρεσαι σε τεχνοτροπία, εννοείς μόνο υλικά και τεχνικές που δεν συνηθίζονται στα κόμικ (π.χ. κολάζ, φωτογραφία, λάδια, κάρβουνο), εννοείς διαφορετικό χειρισμό των συνηθισμένων υλικών, εννοείς διαφορετική τεχνική στην αφήγηση, εννοείς όλα αυτά μαζί (κι ακόμη περισσότερα);

[DJO]

Όλα μαζί κι ακόμη περισσότερα.

 

Btw, προστέθηκαν καρέ στην παρουσίαση του LYNCH, έβαλα κι ένα στο 1ο ποστ για δείγμα.

[Dark Chris]

Ο Bill Sienkiewicz χρησιμοποιεί watercolors ενώ αρκετοί pencillers/colorists χρησιμοποιούν αληθινές φωτογραφίες για background (Bachalo, Isanove, παλιότερα ο Turner κτλ.) ενώ έχει γίνει ευρέως γνωστή η τεχνική της σχεδίασης πάνω σε φωτογραφίες ή η αντιγραφή πόζας και των σχετικών. Νομίζω ο Maleev δουλεύει πάνω σε φωτογραφίες, σίγουρα το κάνει ο Tony Harris (βγάζει πρώτα φωτογραφίες και σχεδιάζει έτσι ακριβώς τα καρέ), όπως και ο Larroca, ενώ ο Land παίρνει αυτούσιους τους ανθρώπους που φωτογραφίζονται (που λέει ο λόγος )και ο Leisten περνάει τα μελάνια.

 

Αυτά πιάνονται;

Επεξεργασία Μαίου 24, 2012 από Dark Chris

[mr-d]

Αυτά πιάνονται;

 

όχι, γιατι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο..

 

btw ούτε το LYNCH πιάνεται τώρα που είδα τις εσωτερικές σελίδες..

 

βασικά θέλω το τελικό αποτέλεσμα να είναι τελείως διαφορετικό απο τα συνηθισμένα..

 

είμαι και παράξενος

Επεξεργασία Μαίου 24, 2012 από mr-d

[Dark Chris]

όχι, γιατι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο..

 

[Kabuki]

οι τεχνικές του Dave McKean, που περιέχει κολλάζ και χρησιμοποιεί της παναγιας τα ματια...

Κάνει κολλάζ από σκίτσα, φωτογραφίες, σκουπίδια, μαχαίρια, αγαλματάκια, σπασμένες κούκλες, βγαλμένα μάτια, γάτες, ψάρια, πουλιά, ερπετά, κρανία, σκελετούς, νεκρά ζώα...

 

[Λένα]

όχι, γιατι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο..

 

btw ούτε το LYNCH πιάνεται τώρα που είδα τις εσωτερικές σελίδες..

 

βασικά θέλω το τελικό αποτέλεσμα να είναι τελείως διαφορετικό απο τα συνηθισμένα..

 

είμαι και παράξενος

 

Βασικά προτείνω να αναφέρουμε όσα ξεφεύγουν σε γενικές γραμμές από την πεπατημένη, όσα δεν ανταποκρίνονται στην γενική αντίληψή μας για τα κόμικς, όχι αποκλειστικά όσα είναι εντελώς καινοτόμα και πρωτότυπα. Δεν χρειάζεται να είναι το αριστούργημα ή η κουλαμάρα που δεν έχουμε ξαναδεί. Το LYNCH χρησιμοποιεί μια όχι τόσο συνηθισμένη τεχνική χρωματισμού, όχι όμως και εντελώς ασυνήθιστη. Δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο, ούτε εντελώς τυποποιημένο και διεκδικεί μια προσωπική αισθητική. Νομίζω ότι εν τέλει αυτό είναι και το ζητούμενο του θέματος. (Όχι; )

 

 

Ο Bill Sienkiewicz χρησιμοποιεί watercolors ενώ αρκετοί pencillers/colorists χρησιμοποιούν αληθινές φωτογραφίες για background (Bachalo, Isanove, παλιότερα ο Turner κτλ.) ενώ έχει γίνει ευρέως γνωστή η τεχνική της σχεδίασης πάνω σε φωτογραφίες ή η αντιγραφή πόζας και των σχετικών. Νομίζω ο Maleev δουλεύει πάνω σε φωτογραφίες, σίγουρα το κάνει ο Tony Harris (βγάζει πρώτα φωτογραφίες και σχεδιάζει έτσι ακριβώς τα καρέ), όπως και ο Larroca, ενώ ο Land παίρνει αυτούσιους τους ανθρώπους που φωτογραφίζονται (που λέει ο λόγος )και ο Leisten περνάει τα μελάνια.

 

Αυτά πιάνονται;

 

Οι ακουαρέλλες είναι το πιο συνηθισμένο μέσο μη ψηφιακού χρωματισμού στα κόμικς, οπότε μάλλον όχι, εκτός κι αν τις χρησιμοποιεί άκρως ζωγραφικά.

Η χρήση φωτογραφιών για το φόντο, αυτούσιες ή μερικώς επεξεργασμένες, είναι συνήθης τεχνική στα μάνγκα, οπότε μάλλον όχι.

Η χρήση φωτογραφικής αναφοράς στα κόμικς είναι ο κανόνας παρά η εξαίρεση.

Επεξεργασία Μαίου 24, 2012 από ΝκΑ