ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΗ ΑΥΓΗ

[vaios]

  

 

Πρόκειται για μια γραφική νουβέλα με περιεχόμενο κοινωνικό-νουάρ. Τα σκίτσα τα χαρακτηρίζουν λεπτές γραμμές σχεδίασης. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα γοητευτικό στην απόδοση γυναικείων μορφών. Οι εικαστικές ικανότητες της δημιουργού στη ζωγραφική γίνονται αντιληπτές από τους επιχρωματισμούς του συνόλου της επιφάνειας των εικόνων αλλά και από τον καθαρά ζωγραφικό σχεδιασμό ορισμένων σελίδων. Γενικά επικρατεί η πολυχρωματική σύνθεση με τη χρήση συναφών αποχρώσεων ακόμη και στα μικρότερα μέρη των καρέ. Αν και η ιστορία διαδραματίζεται σε «σκοτεινό» περιβάλλον, όπου χρειάζεται, ο φωτισμός είναι ο απαιτούμενος σε πρώτο ή δεύτερο πλάνο για να αναδείξει π.χ. μια μορφή ή το γύρω χώρο.

 

 

Η διήγηση είναι αρκετά πρωτότυπη. Με αφορμή το γεγονός της αυτοκτονίας ενός

 

-ερωτικά απογοητευμένου-

νέου ανθρώπου βλέπουμε καρέ-καρέ κινηματογραφικά τους ήρωες του εικονογραφηγήματος· τον επιχειρηματία Νειλ Κόνγουεη, τους «εκτελεστές» Προφ και Μπάουερ, την πόρνη πολυτελείας Σιμπέλ Μπέητ και την ερωμένη του αυτόχειρα Τσάρλι, να «κατευθύνονται» τελικά στον τόπο που συνέβη το μοιραίο για να γραφεί το τέλος της τραγωδίας.

Τα κείμενα αποτελούν συμπιεσμένη εκδοχή της νουβέλας και πρέπει να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής του αναγνώστη.

Από τα καλύτερα κόμιξ που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

 

Vaios

 

Αφιέρωμα στην Αλέξια Οθωναίου

[Kabuki]

το διάβασα απόψε. πολύ μελαγχολικό και σκοτεινό, καλογραμμένο, σκληρό και ταυτόχρονα πολύ ανθρώπινο, με σκίτσο/χρώμα που του ταιριάζει πάρα πολύ!

 

Διαδραματίζεται στο λονδίνο και πραγματικά σου μεταδίδει την ατμόσφαιρα.

 

Για μένα το καλύτερο της Οθωναίου ως τώρα

[Hellboy]

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα! Τρομερή ατμόσφαιρα και ειδικά ο τρόπος που περνάει τον θόρυβο γύρω απο τον οποίο συμβαίνουν πολλά ήταν πολύ καλός-βασικά κινηματογραφικός! Το δάνεισα και σε μια φίλη μου που δεν διαβάζει κόμικ και ξετρελάθηκε!

Επίσεις δεν μπορώ να μην πω πως είναι πολύ ωραία εκδοσούλα και η τιμή της πάρα πολύ καλή! Περιμένω απο τώρα το επόμενό της Οθωναίου!

[CitizenX]

H Τσακισμένη Αυγή είναι ένα πολύ όμορφο και άρτιο τεχνικά άλμπουμ. Πέρα από το καλογραμμένο σενάριο (μελαγχολικό αλλά όχι καταθλιπτικό) και το καλοδουλεμένο σχέδιο (το οποίο φέρει τη δική του αισθητική και δένει απόλυτα με την ιστορία), αυτό που τραβά την προσοχή του αναγνώστη είναι η εξαιρετική (και τονίζω το εξαιρετική) αφηγηματική ροή της ιστορίας. Η ιστορία τρέχει με άνεση και διατηρεί το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος, οι πρωταγωνιστές σκιαγραφούνται με ρεαλιστικό τρόπο, δεν υπάρχουν σημεία που να μπερδεύουν τον αναγνώστη και κάθε σκηνή είναι έξυπνα και σωστά δομημένη. Η Αλέξια Οθωναίου δούλεψε πολύ για αυτό το άλμπουμ και αυτό αντανακλάται σε όλες τις λεπτομέρειες, από το άψογο lettering έως το αφαιρετικό αλλά άκρως ελκυστικό εξώφυλλο. Ένα από τα καλύτερα ελληνικά κόμικ άλμπουμ που είδαμε φέτος (και όχι μόνο).

[JohnnyMZ]

Το διάβασα πρόσφατα. Είχα επιχειρήσει να το διαβάσω κάποια στιγμή το καλοκαίρι, αλλά δεν το κατάφερα. Το πολύ κείμενο στις λεζάντες μου φαινόταν κουραστικό, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην ανάγνωση - ήταν και καλοκαίρι - γενικά προτιμούσα πιο ανάλαφρα πράγματα. Με το που αρχίσαν τα κρύα, είπα να το ξαναπιάσω. Λίγο λίγο, ένα κεφάλαιο τη μέρα, το τελείωσα...

 

Αυτό που διάβασα, έχοντας διαβάσει και το Bleeding Hearts, ήταν περίπου αυτό που περίμενα. Δηλαδή κάτι "βαρύ", χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι κακό. Ψυχογραφεί διαφορετικούς χαρακτήρες σε κάθε κεφάλαιο, και σε βάζει στη ζωή τους με τρόπο που σου δημιουργεί ενδιαφέρον.

Αρχικά νόμιζα πως τα κεφάλαια ήταν διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους. Δηλαδή, ήταν, απλά δεν περίμενα ότι εν τέλει θα συνδέονταν με κάποιον τρόπο. Ουσιαστικά, βλέπουμε πως επιδρά στη ζωή ορισμένων άσχετων μεταξύ τους χαρακτήρες μία αυτοκτονία ενός άγνωστου για εκείνους ανθρώπου. Η σύνδεση μου προκάλεσε για κάποιον λόγο γέλιο, μου φάνηκε πολύ ξεκάρφωτη κατά κάποιον τρόπο. Αλλά δε βαριέσαι.

 

Το σχέδιο είναι αισθητικά/εικαστικά ωραίο, αν και δεν είναι αυτό που περιμένω να δω όταν διαβάζω κόμικς, εντούτοις μου άρεσε, επειδή ταίριαζε με την ιστορία. Το ίδιο σχόλιο θα μπορούσα να κάνω και για το "Balzac?" π.χ. - υπάρχει αυτή η "ιδιαιτερότητα" που σε αφήνει ευχαριστημένο, αλλά δεν θα μπορούσες να σκεφτείς αυτό το σχέδιο να συνοδεύει κάποια άλλη ιστορία.

 

Εν ολίγοις, άλλο ένα ελληνικό καλό κόμικ.

[DJO]

Βαρύ. Καλοδεμένο. Δυνατό. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.

 

8/10.

[batigoal]

Μου αρεσε, μου αρεσε πολυ! Τι να συμπληρωσω μετα τα ομορφα σχολια που εχουν προηγηθει

παραπανω; Ενα αρτια εκτελεσμενο κομικ! Ατμοσφαιρα που σε βαζει "μεσα" στην ιστορια,

χαρακτηρες που αν και περισσοτερο κινηματογραφικοι, σε κανουν να τους βλεπεις σαν τους

ανθρωπους της διπλανης πορτας και ενα συμπλεγμα ιστοριων που συνεπαιρνει.

 

Δεν θυμαμαι ποτε, να εχω ενδιαφερθει σε τοσα κομικ που εχω διαβασει, για την τυχη-καταληξη

τοσων πολλων χαρακτηρων σε τοσο λιγες σελιδες!

Αυτο απο μονο του δειχνει ποσο πραγματικα υπεροχο ειναι το κομικ αυτο!

 

Ενα υπεροχο κομικ που μπορει ανετα να γινει και ενα υπεροχο δωρο!

 

Αν δεν το καταλαβατε ακομα ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!!

Απο τα καλυτερα Ελληνικα κομικ, μπραβο Αλεξια

 

 

[totally_wired]

Από τα καλύτερα ελληνικά (και όχι μόνο) κόμικ που έχω διαβάσει.

 

Τόσα χρόνια δεν το διάβαζα γιατί με απωθούσε το μη-κομίστικο εξώφυλλο και ο πομπώδης τίτλος αλλά το πήρα στο μήνα Jemma και δεν το άφησα να περιμένει διαβάζοντας και τα σχόλια εδώ.

 

Πραγματικά καλοδουλεμένο και σφιχτό σενάριο, ιδιαίτερο σχέδιο και χρωματισμός, βρώμικο και καθαρό μαζί. Νουάρ ατμόσφαιρα και χαρακτήρες απ' όλο το φάσμα της κοινωνίας. Η αφήγηση ίσως να ήταν λίγο παραπάνω σε ορισμένα σημεία απ' όσο χρειαζόταν και σε μια-δυο στιγμές να με κούρασε αλλά σε καμία περίπτωση δεν με ενόχλησε καθώς έτσι έπρεπε να χτίσει την ατμόσφαιρα.

 

Η έκδοση άψογη εικαστικά και ο επίλογος του εκδότη, κερασάκι στην τούρτα.

 

Θα έλεγα εάν δεν το έχετε πάρει ακόμα, να το πάρετε μόλις το βρείτε και να το διαβάσετε άμεσα.

 

 

Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχουν βιωματικά στοιχεία της Οθωναίου στο συγκεκριμένο κόμικ. Πρόκειται για ένα αρκετά βαρύ και εσωτερικό κόμικ και συμφωνώ απόλυτα με τον citizenx μελαγχολικό αλλά όχι καταθλιπτικό. Ο θάνατος και η ζωή είναι εκεί και μας περιμένουν. Μας περιμένουν και τα 2.

Το τέλος με ξάφνιασε. Βασικά η τελευταία λέξη με ξάφνιασε. Την οποία δεν πρόκειται να αποκαλύψω. Αλλά με ξάφνιασε ευχάριστα φέρνοντας μου στο μυαλό ένα τραγούδι.

 

Δεν ξέρω κατά πόσο είχε η δημιουργός στο μυαλό της το υπέροχο τραγούδι των Stereo Nova Ένα κλεμμένο ποδήλατο, αλλά ξανακούγοντάς το, βρήκα όλο το κόμικ μέσα στο τραγούδι.

Επεξεργασία Απριλίου 6, 2017 από totally_wired