Ηλίας Κυριαζής: Απ τον Ηλία στον Βίκτωρα... [Soloup, ΩΣ3, ?]

[kikitsa]

ΗΛΙΑΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

 

Απ τον Ηλία στον Βίκτωρα...

 

 

Μία συνέντευξη από το SOLOUP στο περιοδικό Ως3 για τον Ηλία Κυριαζή!

 

Αγαπητέ Ηλία, γεννήθηκες σ ένα σπίτι όπου τα κόμικς δεν ήταν άγνωστο είδος ή είδος υπό διωγμό. Πότε λοιπόν θυμάσαι να πρωτο-σκάρωσες το πρώτο σου comics;

Ηλικία δε θυμάμαι αλλά πρέπει να ήταν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού... Το έχω ακόμα... "οι Απίθανοι εναντίον του Νόστεκ του λασπάνθρωπου!"... σουπερηρωικό έπος!

 

Ποια είναι τα αναγνώσματα και οι σχεδιαστές που πιστεύεις ότι σε έχουν επηρεάσει;

Η λίστα είναι ατελείωτη αλλά περιλαμβάνει κυρίως εκπροσώπους της αμερικάνικης σκηνής, από όλο το φάσμα αυτής, από Kirby μέχρι Clowes... Υπάρχουν και κάποια στοιχεία από manga αλλά αυτά είναι πιο καλά κρυμμένα. Με τα ευρωπαϊκά κόμικς δεν τα πάω το ίδιο καλά... βγήκαμε κάποιες φορές αλλά δεν υπήρχε χημεία και το σεξ ήταν κι αυτό απογοητευτικό οπότε το διαλύσαμε, αλλά είπαμε να μείνουμε φίλοι....

Για κάποια πρόσωπα ηρώων σου (ή και των χαρακτήρων τους) έχεις στο μυαλό σου κάποια υπαρκτά πρόσωπα; Για παράδειγμα, ο "Λόγκαν" γιατί μου θυμίζει τόσο πολύ τον φίλο μας ΚΟΝ; Επίσης η ξάδελφη. "Τιτίκα", υπάρχει πράγματι κάποιο πρόσωπο που παίζει αντίστοιχο ρόλο στη ζωή σου ;

Είναι ως εξής... ακόμα και αν βασίσω ένα χαρακτήρα 100% σε ένα πραγματικό πρόσωπο... Τη φάτσα, το όνομα, την προσωπικότητα, τα πάντα...Στην πορεία όμως καθώς θα σχεδιάζω ιστορίες με αυτόν τον ήρωα αυτός θέλοντας και μη αποστασιοποιείται από την "πηγή" του. Από ένα σημείο και μετά δε (μου) θυμίζουν με τίποτα από πού ξεκίνησαν. Η Τιτίκα τώρα ειναι κάπως έτσι... όταν τη δημιούργησα (χρόνια πριν πάω στο 9) ήταν μια μίξη από γυναίκες που υπήρχαν στη ζωή μου. Τώρα πια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

 

Ο Βίκτορας, οι φίλοι του και ο κόσμος γύρω του, σίγουρα δεν είναι εντελώς μια φανταστική ιστορία. Από την άλλη πάλι δεν είναι καρμπόν και η πραγματική σου ζωή. Πραγματικότητα και φαντασία, πως παντρεύονται μέσα στο Manifesto;

Δεν ξέρω αν σου απαντώ παραπάνω... Θεωρώ ότι κάθε καλό κόμικς (η έργο τέχνης γενικότερα) έχει κάτι από την ζωή του δημιουργού. Απλώς φυσικά σε ένα κόμικ σαν το Manifesto αυτό φαίνεται πιο έντονα από καποιο κομικ φαντασίας ας πούμε. Τώρα ποσοστά πραγματικότητας / μυθοπλασίας φυσικά δεν μπορώ να δώσω... συνήθως πραγματικές ειναι οι πιο παράξενες και ακραίες ιστορίες..

 

Αλήθεια, το Manifesto πως το επέλεξες ως τίτλο; Τι μπορεί να σημαίνει για εσένα;

Η αλήθεια χάνεται στα βάθη του χρόνου. Όπως είπα πριν Manifesto έκανα για χρόνια πριν το δώσω για δημοσίευση. Αν θυμάμαι καλά ο τίτλος είχε να κάνει όχι τόσο με την πλοκή αλλά με το ότι έβλεπα αυτή τη σειρά ως το "μανιφέστο" μου για το τι κόμικς θα έπρεπε να βγαίνουν στη Ελλάδα... Ή κάπως έτσι, έχουν περάσει χρόνια. Αλλά ακούγεται γαμάτα όμως ε; Θυμάμαι πάντως ότι επέμεινα στο να γράφεται στα αγγλικά. Θεωρούσα ότι έτσι αποφορτίζεται λίγο η λέξη

πολιτικά.

Τι είναι αυτό που σ ενδιαφέρει περισσότερο να βγάλεις σε μια ιστορία όπως το Manifesto και τι σε κάποιες άλλες ποιο φανταστικές όπως το Blood Opera και το Blockbuster;

Σε όλες τις ιστορίες θέλω να έχω χαρακτήρες με βάθος, που να κερδίζουν τον αναγνώστη, ιστορίες που να τις νιώθεις πραγματικές... όλα αυτά(άσχετα με το αν το καταφέρνω) αποτελούν τη βάση κάθε καλού κόμικ .Απλώς στο Blood Opera ας πούμε ήθελα να προσπαθήσω να βγάλω και αυτη την αίσθηση της στυλιζαρισμένης βίας, το fun μιας ταινίας χόμπι, τη πώρωση ενός καλού action κομικ. Στο Blockbuster απο την άλλη (που σκοπεύω να το συνεχίσω κάποια

στιγμή) ήθελα επιπλέον να φτιάξω και ένα ενδιαφέρον φανταστικό και να στύψω το μυαλό μου για όσο περισσότερα παράξενα concepts γινόταν. Συγχρόνως να "περισώσω" στοιχεία που αγαπώ από τα σουπερηρωικά κόμικς και να τα παρουσιάσω απενοχοποιημένα στον πιο "παρθένο" αναγνώστη.

 

Πως βλέπεις τα κόμικς και τους σχεδιαστές στην Ελλάδα σήμερα;

Καλύτερα από παλιότερα αλλά όχι καλά. Ωραίες οι εκθέσεις και τα φανζινάκια αλλά αν δε μπορούν να ζούνε οι (λίγοι) καλοί κομίστες από τη δουλειά τους τι να λέμε τώρα...

 

Με τον Τάσο Παπαιωάννου, τον Λώλο, τον Κον και τα άλλα παιδιά του Subart, είχατε κι έχετε μια πολύ καλή φιλική σχέση και συνεργασία. Τι πιστεύεις ότι αποκόμισες (ή αποκομίσατε αν θέλεις) από αυτή τη συνεύρεση;

Αν προσπεράσουμε το γεγονός ότι τα παιδιά είναι φίλοι μου, καθαρά καλλιτεχνικά είναι πολύ ωφέλιμο να συναναστρέφεσαι ανθρώπους με το ίδιο πάθος. Από τις τεχνικές συμβουλές που θα ανταλλάξεις μέχρι το συνεχές μπρίζωμα να κάνεις ο,τι καλύτερο μπορείς μια τέτοια παρέα σε βοηθάει να βελτιώσεις τη δουλειά σου. Αλλά όλα αυτά είναι μηδαμινής σημασίας μπροστά στο ότι οι καλύτεροι μου φίλοι είναι από το subart.

 

Εσένα τι σ ενδιαφέρει περισσότερο; Τι είναι αυτό στα κόμικς, που θα ήθελες να καταφέρεις με τη δουλειά σου στο μέλλον;

Αν ρωτήσεις, όσοι με ξέρουν θα με πουν φιλόδοξο (και όσοι δε με πάνε θα με πουν φωνάρα). Δε νομίζω να έχουν όρια αυτά που θέλω να κάνω με τα κομικ. Μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα αλλά οκ... μου δίνω κάποια χρόνια ακόμα...

[esperos]

Πολυ καλη η παρουσιαση σου, kikitsa!

Ευχαριστω για τον κοπο σου!

Στην υγεια σου και καλη επιτυχια στο σχολειο σου!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 22, 2007 από esperos

[kikitsa]

Να είσαι πάντα καλά esperos με υγεία πάνω από όλα!!

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τα κάλά σου λόγια!!