60 χρόνια Γκούφυ [ Μαμαλάκης Αντώνης, MAX, 1992 ]

[Bonadrug]

Μην πιστεύετε τα παραμύθια των εφημερίδων περί Κολόμβου. Το 1992 είναι η χρονιά του Γκούφυ. Ο Ιταλός θαλασσοπόρος έκανε ότι έκανε πριν από 500 χρόνια, κι αυτό ήταν. Ενώ ο Γκούφυ συμπληρώνει εξήντα χρόνια επίμονης και έντονης παρουσίας.

Ο Μίκυ Μάους έχει δώσει το όνομά του σε εκπομπές και κινούμενα σχέδια και το σκίτσο του έχει περάσει στο Πάνθεον των Αθανάτων των Κόμικς. Αλλά η μπογιά του δεν περνάει πια. Η υπερβολική εξυπνάδα και ο ορθολογισμός του έχoυv "στεγνώσει". Ο Γκούφυ είναι αυτός που ζωντανεύει τις βδομαδιάτικες ιστορίες με μια δόση σουρεαλιστικού απρόoπτoυ και μια ένεση χιούμορ.

Ο Γκούφυ δεν γεννήθηκε από την πένα του Γουώλτ Nτίσνεϋ. Αλλά από τον Άρθουρ Μπόμπιτ, πριν από εξήντα χρόνια, όταν προσπάθησε να σκιαγραφήσει τον πιστό σύντροφο του Μίκυ, και δημιούργησε το αντεστραμμένο είδωλό του. Το πνευματικό παιδί του σκιτσoγράφου της εταιρείας Ντίσνεϋ είναι ένα καλοκάγαθο κυνηγετικό σκυλί, που η όσφρησή του μονίμως το εξαπατά. Η αδεξιότητα, προσωποποιημένη.
Εκείνο που λείπει από τον Γκούφυ δεν είναι η εξυπνάδα. Αλλά, όπως εξάλλου και κάθε γνήσιος ονειροπόλος, αδυνατεί να επικοινωνήσει άμεσα και αποτελεσματικά με την πραγματικότητα. Δεν διαθέτει πρακτικό νου, ούτε οσμίζεται «σαν γάτα τις προθέσεις των αντιπάλων του. Μπορεί να καταναλώσει δεκαπέντε τετραγωνάκια προσπαθώντας να βάλει σε λειτουργία μια απλούστατη συσκευή, πληρώνει μεγάλα ποσά για άχρηστα αντικείμενα και είναι ικανός να εμπιστευτεί ακόμη και τον αιώνιο του εχθρό, τον Μαύρο Πητ.

Οι αναποδιές όμως, δεν τον αποθαρρύνουν. Οδηγός του, η επιθυμία να φανεί χρήσιμος που τον οδηγεί να αναλάβει τις δυσκολότερες αποστολές.
Το φτωχικό του σπίτι είναι το βασίλειό του και το πατάρι γεμάτο θησαυρούς, που συχνά δίνουν λύση στα αστυνομικά αινίγματα των περιπετειών της θρυλικής δυάδας Μίκυ- Γκούφυ: το μαγικό μαντήλι του θειου
Στριγγλίνoυ, η προτομή του θειου Γκούθουκ Χολμς, το μπαούλο του προπάππου Γκούφυ Πόλο. Στο κάτω-κάτω είναι οι δικές του περιστασιακές μανίες (ντετέκτιβ, μάγειρας. καουμπόι, καπετάνιος, χρυσοθήρας. φωτογράφος, μέχρι και ασφαλιστής), που δημιουργούν την αρχή και ξετυλίγουν ολόκληρες ιστορίες.
Το πώς βγάζει το προς το ζην παραμένει μυστήριo, αφού όλες οι δουλειές του έχουν αποδειχθεί παταγώδεις αποτυχίες. Ζει μόνος με ελάχιστες ανέσεις, ο καλύτερός του φίλος είναι ο ποντικός Μίκυ Μάους, το αίσθημά του είναι η αγελάδα Κλάρα Μπελ και ανιψιός του είναι ο Φράνκι που, αντίθετα με τον θειο του είναι πονηρός και καταφερτζής. Οι περιπέτειες που έχουν τον ίδιο ως αποκλειστικό πρωταγωνιστή, μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και, συνήθως διηγούνται τα παθήματά του μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Ο Γκoύφυ είναι από τους ελάχιστους χαρακτήρες κόμικς που δεν έχουν υποστεί αλλαγές. Αντίθετα με τους υπόλοιπους ήρωες του Ντίσνεϋ, (ο Mίκu Μάους του Mαθητευόμενoυ Μάγου για παράδειγμα, έχει μικρή σχέση με τον σύγχρονο ντετέκτιβ Μίκυ). ο Γκoύφυ παραμένει πιστός στις απλοϊκές του αρχές και δεν έχει προδώσει κανέναν αναγνώστη. Όποια ηλικία κι αν έχει.
Κι αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του, που διαρκεί εξήντα ολόκληρα χρόνια.