PREACHER [ GARTH ENNIS - STEVE DILLON ]

[x for xepeta]

Ακόμη θυμάμαι τη διαφήμιση. Ιερωμένος πρωταγωνιστής σε ένα κόμικ. Ιδέα που γύριζε στο κεφάλι μου συχνά. Σχεδόν παρακαλούσα να μου το κρατήσουν στη Σπηλιά των Κόμικς. Δεν ήμουν όμως από την εκλεκτή φατρία. Δεν ξόδευα αρκετά. Πέρασαν δυο χρόνια για να έχω το προνόμιο να μου κρατάνε περιοδικά. Και πως βρέθηκε στα χέρια μου; Ένας τύπος, Γιάννης νομίζω, κρατούσε το μαγαζί για κάποιες μέρες και μου έφερε ένα αντίτυπο από την αποθήκη. Συμπαθέστατος άνθρωπος.



Και τι είναι αυτό το κόμικ; Είναι ό, τι πιο ανατρεπτικό, υβριστικό και βίαιο μπορούσατε να διαβάσετε εκείνη την εποχή από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο. Οι δημιουργοί είναι οι Garth Ennis και Steve Dillon, σχετικά μεγάλα ονόματα της βρετανικής σκηνής, που κάνουν το άλμα και βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γίνονται γνωστοί στον τίτλο του Hellblazer, τον μάγο αντιήρωα της Vertigo Comics. Θυγατρική εταιρία της DC Comics, που αυτοχαρακτηρίστηκε το Κανάλι HBO των Κόμικς. Εκεί τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν τον δικό τους τίτλο. Και εμφανίζεται στα περίπτερα το PREACHER το 1995.



Πρωταγωνιστής ένας παπάς, που βρίσκεται σε αυτήν τη θέση χωρίς τη θέλησή του. Η καταπιεστική, βίαιη, αμοραλιστική, και αμφιβόλου ποιότητας οικογένειά του τον ωθεί στην εκκλησία. Ασκεί το λειτούργημά του σε ένα χωριό που σχεδόν τον αηδιάζει από τις εξομολογήσεις του ποιμνίου του. Όλη αυτή η καταπίεση τον ωθεί να «δραπετεύσει» από αυτήν την ζωή και καταλήγει μαζί με την τυχοδιωκτική παρέα μιας 25άρας δολοφόνου κατά παραγγελία και ενός ιρλανδού μπεκρή βρικόλακα. Κάποια στιγμή ένα ανίερο πλάσμα, καρπός ενός αγγέλου και ενός δαίμονα, μπαίνει μέσα του και αποκτά την ικανότητα να επιβάλλεται στον κόσμο με το λόγο του.



Η νέα του αυτή δύναμη είναι ένας καρπός που πολλοί τον επιθυμούν. Εκκλησιαστικά μιλιταριστικά παρακλάδια τον κυνηγούν, το γεμάτο ανεύθυνες κινήσεις παρελθόν του βρικόλακα τους βάζει σε μπελάδες, το ερωτικό τρίγωνο των πρωταγωνιστών καταστρέφει τις σχέσεις τους, πάντα όμως γεμάτο μαύρο χιούμορ. Δύσκολο να γελάς με τις ατυχίες των πρωταγωνιστών. Το καταφέρνουν στο ακέραιο.



Υπάρχουν όμως στιγμές που ξεφεύγει. Το μίσος του συγγραφέα για την εκκλησία είναι έκδηλο και δε χάνει ευκαιρία να μειώνει τα πάντα. Βεβηλώνει σύμβολα και θεσμούς θέλοντας να δείξει την υποκρισία και τα εγκλήματα που γίνονται στο όνομα της Εκκλησίας. Περνάει τα όρια συνέχεια και αμφιβάλλω αν αποδεχτείτε τις μισές σκέψεις του.



Το άλλο αρνητικό στοιχείο που προσωπικά με έφερε στα όρια είναι οι ιδέες του για την οπλοκατοχή. Θα δείτε ανήλικα παιδιά να μαθαίνουν σκοποβολή, να γίνονται διάλογοι για τη σημασία της οπλοκατοχής στην Αμερική. Θεωρώ ότι η παράδοση που ήθελε τους τυχοδιώκτες της Άγριας Δύσης να είναι αρματωμένοι δεν έχει καμιά θέση στην εποχή μας. Η αυτοδικία με όπλα εν καιρώ ειρήνης είναι ένα έγκλημα ακόμη πιο μεγάλο από την ύβρη στα Θεία. «Αυτός ο ιρλανδός μας καταλαβαίνει, νοιώθει τη σημασία του να κρατάμε όπλα» δήλωσαν διάφοροι αρθρογράφοι σχολιάζοντας τον τίτλο.



Ο συγγραφέας χαρακτηρίστηκε σαν ο Ταραντίνο των κόμικς. Ίσως το αξίζει κιόλας. Ο ίδιος ο Ταραντίνο είναι λάτρης των κόμικς. Αν ψάξετε στο ίντερνετ μπορείτε να βρείτε το κόμικ του «Από το σούρουπο ως την αυγή». Ναι ήταν κόμικ πριν γίνει ταινία.

Ο σκιτσογράφος Steve Dillon είναι μινιμαλιστικός, αφαιρετικός σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Καταφέρνει όμως να γίνει τόσο εκφραστικός και πρωτότυπος που προσωπικά τον θεωρώ τον ορισμό ενός αξιοπρεπούς σκιτσογράφου. Μελανώνει το σκίτσο του ο ίδιος, αφήνοντας αέρα για το χρώμα. Αν προσέξετε τις σελίδες θα δείτε ότι το μάτι οδηγείται στα μπαλονάκια τόσο εύκολα, χωρίς να παιδεύεσαι να τα βρεις στις σελίδες. Ένας κανόνας που συχνά δεν τηρείται από δημιουργούς. Σπάνια κάτι τέτοιο γίνεται κατανοητό από έλληνες σκιτσογράφους.



Το 5χρονο αυτό κόμικ οι δημιουργοί το φχαριστήθηκαν. Η αγάπη τους για τη δουλειά τους φαινόταν σε κάθε τεύχος, ακόμη και σε εποχές κοιλιάς. ΟΙ πωλήσεις σταθερές και ανοδικές, βοήθησαν σε πολλές επανεκτυπώσεις των Paperback. Στις μέρες μας γίνεται προσπάθεια να συλλέξουν το κόμικ σε τόμους Hardcover των 12-15 τευχών. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 66 τεύχη και μερικά limited series και one shot.

Σαν δοκιμή για να δείτε αν σας ταιριάζει θα πρότεινα τα one shot “The Story of You-know-who”, “Cassidy – Blood and Wiskey”, και το Limited series “Saint of Killers”. Αν νοιώστε άνετα ασχοληθείτε με τον κύριο τίτλο. Ίσως τα επτά πρώτα τεύχη σας απογοητεύσουν, αλλά ειδικά τα #8-27 είναι μάλλον τα καλύτερα.



Ο Ennis μας παρουσίασε και άλλους τίτλους άλλοτε αριστουργήματα, άλλοτε μετριότητες στην καλύτερη των περιπτώσεων. “Pride and Joy”, “Punisher”, “The Boys” κινούνται στο ίδιο μοτίβο βίας, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε καταδικάζοντάς το. Ο Dillon αν και συνεργάστηκε με τον Ennis ξανά, δούλεψε αρκετά και σαν ντουέτο με τον Daniel Way, δίνοντας ένα ομολογουμένως αξιοπρεπέστατο Wolverine – Origins, ακόμη και αν ήταν ο βιασμός του παρελθόντος του Wolverine. Καθώς και το Limited series Nighthawk, μια πιο MARVELική αντιμετώπιση του μύθου BATMAN-JOKER.



O Νίκος της Σπηλιάς μου διηγήθηκε τη συνάντησή του με τον Garth Ennis σε κάποιο ταξίδι του και την τηλεφωνική επαφή που κράτησαν. Είχαν μια ιδέα να τον καλέσουν στην Ελλάδα, που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ. Ας ελπίσουμε για το μέλλον.

 

Αφιερωμα στο GC για τον Garth Ennis

 

Ακομα απο τον Garth Ennis :

 

The Pro

 

Judge Dredd

 

Αγνωστος Εκδικητης

 

Fury

 

Chronicles Of Wormwood

 

HELLBLAZER (#078-#083) : RAKE AT THE GATES OF HELL

 

ADVENTURES IN THE RIFLE BRIGADE

 

Απο τον Steve Dillon : JUDGE DREDD

[x for xepeta]

Υπάρχουν άλλες δυο σημαντικές δουλειές του Ennis στην DC Comics. To DEMON και το HITMAN. Ειδικά το δεύτερο είναι και μια προσωπική του αδυναμία. Επαγγελματίας δολοφόνος με καλή ψυχή, πληθωρικό χαρακτήρα και μποέμικα γούστα. Συμπαθητικό. Δεν έκανε καμιά άλλη σημαντική δουλειά με την εταιρία που τον έκανε γνωστό. Κάποιο φεγγάρι δήλωσε ότι ήθελε να συνεχίσει την πορεία κάποιων χαρακτήρων του PREACHER σε έναν νέο τίτλο ονόματι CITY LIGHTS. Τίποτα δεν εκδόθηκε και δεν ξαναμίλησε γι' αυτό. Συνέχισε σε μικρούς εκδοτικούς οίκους συνήθως με σενάρια βασισμένα στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Αφιέρωμα στο συγγραφέα εδώ.

Χρήσιμα λινκς στο Wikipedia
Preacher comic
Garth Ennis
Garth Ennis bibliography
Steve Dillon
Steve Dillon bibliography

[mits63]

ΑΠΕΙΡΑ :respect: :respect: :respect:

 

Ο Πρόεδρος συμφωνεί απολύτως μα τον xepeta! Η ΛΕΦΙΚΡ αναζητεί ανάλογες του γεγονότος μεγαλειώδεις προτάσεις για τον εορτασμό!

[zade]

Η πρώτη σειρά κόμικ που δεν κατάφερα να τελειώσω. Στο τεύχος #30 την παράτησα. Δεν είμαι από κείνους που προσβάλλονται ή θίγονται εύκολα και επίσης δεν με ενοχλεί καθόλου μα καθόλου το να είναι βλάσημο ένα κόμικ. Δεν μπορώ όμως να ανεχθώ οι μανιέρες του συγγραφέα να χαλάνε ένα κόμικ. Μετά από ένα σημείο το μίσος του Ennis για την Εκκλησία (σεβαστό και αποδεκτό αρχικά) καταναλώνει το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ. Η άλλη μανία με την οπλοκατοχή πέραν του ότι είναι ανόητη για κάποιον μη Αμερικανό είναι και εξωφρενική.

Ύστερα από λίγο το κόμικ φαντάζει να κάνει πλύση εγκεφάλου στον αναγνώστη προσπαθώντας με το ζόρι να τον πείσει ότι ο Θεός είναι κακός και τα όπλα είναι πολύ καλά χωρίς να δίνει ούτε καν μια μικρή δυνατότητα για αντίλογο. Τα βιώματα του Ennis παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στο γιατί το κόμικ είναι έτσι (IRA - Καθολικοι VS Προτεστάντες) αλλά ρε φίλε στην τελική εμένα δεν με ακουμπάνε και δεν θέλω κιόλας να μου περνάς μονίμως τα πιστεύω σου με τα οποία δεν συμφωνώ!

 

Επί του θέματος πάντως ο Ennis έχει γράψει και ένα άλλο κόμικ -βασικά και άλλα πολλά κόμικ- με τον τίτλο Chronichles of Wormwood που διγείται τις περιπέτειες του Χριστού και του Αντίχριστου. Εκεί έχει τρελό γέλιο.

[jimtsel]

Υπαρχει και το Unknown Soldier που ειχε κανει στα τελη της δεκαετιας του 90' για DC/VERTIGO και θυμαμαι οτι ηταν αρκετα καλο(ηταν limited series 4 τευχων).

[conb]

Οντως πολλη καλο και ενδιαφερρον κομικ ειδικα εκεινη την εποχη ηταν κατι το διαφορετικο απο καθε αποψη απιστευτο μαυρο χιουμορ, πολλη βια και ανατρεπτικο σε καθηλωνε...αλλα μετα απο ενα διαστημα καπου σε "κουραζε" με το να προβαλει επιμονα τις αποψεις του ειδικα αν δεν συμφωνουσες πως να το διαβαζες...ουτε εγω το ολοκληρωσα...το Hitman παντως ηταν πιο ευχαριστο τουλαχιστον ηταν μεσα στα πλαισια των κομικ που ειχα συνηθισει να διαβαζω.

 

Ωραια παρουσιαση Θοδωρη

[adams]

Ήταν το πρώτο comic της vertigo που διάβασα (αφού ολοκληρώθηκε ο τίτλος) και από τότε λάτρεψα την εταιρία, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να ευχαριστηθώ άλλο τίτλο τους τόσο πολύ.

Κυριολεκτικά το λάτρεψα.

Δεν με πείραξε το εγγονός ότι κατηγορεί συνέχεια την εκκλησία (άσχετα με το πόσο κοντά ή μακριά είναι με τα πιστεύω μου) γιατί αυτός είναι ο κινητήριος μοχλός της πλοκής.

Προσωπικά δεν πήρα είδηση ότι προμοτάρει την οπλοκατοχή...μάλλον το θεώρησα φυσιολογικό για το κλίμα της ιστορίας (όμως για να το λέτε και οι 2, xepeta και zade κάτι πρέπει να είδατε παραπάνω).

Αιφνιδιάστηκα λίγο από τις σεξουαλικές (και όχι μόνο) διαστροφές που περιγράφει αλλά και πάλι δεν με χάλασαν.

 

Γενικά είναι μια ιστορία με άποψη και για μένα αυτό μετράει. Άσχετα άμα συμφωνώ ή όχι είμαι ανοιχτός σε όποιον έχει κάτι να πει.

Στις περιπτώσεις δε που αυτά που "λέγονται" συμφωνούν με αυτά που πιστεύω και με βοηθάνε να ταυτιστώ με τους ήρωες και να "ζήσω" την ιστορία τους τότε αυτά τα comics λατρεύω να τα διαβάζω ξανά και ξανά.

 

Για μένα το καλύτερο comic που έχω διαβάσει.

[lemmy]

Η πρώτη σειρά κόμικ που δεν κατάφερα να τελειώσω. Στο τεύχος #30 την παράτησα. Δεν είμαι από κείνους που προσβάλλονται ή θίγονται εύκολα και επίσης δεν με ενοχλεί καθόλου μα καθόλου το να είναι βλάσημο ένα κόμικ. Δεν μπορώ όμως να ανεχθώ οι μανιέρες του συγγραφέα να χαλάνε ένα κόμικ. Μετά από ένα σημείο το μίσος του Ennis για την Εκκλησία (σεβαστό και αποδεκτό αρχικά) καταναλώνει το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ. Η άλλη μανία με την οπλοκατοχή πέραν του ότι είναι ανόητη για κάποιον μη Αμερικανό είναι και εξωφρενική.

Ύστερα από λίγο το κόμικ φαντάζει να κάνει πλύση εγκεφάλου στον αναγνώστη προσπαθώντας με το ζόρι να τον πείσει ότι ο Θεός είναι κακός και τα όπλα είναι πολύ καλά χωρίς να δίνει ούτε καν μια μικρή δυνατότητα για αντίλογο. Τα βιώματα του Ennis παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στο γιατί το κόμικ είναι έτσι (IRA - Καθολικοι VS Προτεστάντες) αλλά ρε φίλε στην τελική εμένα δεν με ακουμπάνε και δεν θέλω κιόλας να μου περνάς μονίμως τα πιστεύω σου με τα οποία δεν συμφωνώ!

 

Επί του θέματος πάντως ο Ennis έχει γράψει και ένα άλλο κόμικ -βασικά και άλλα πολλά κόμικ- με τον τίτλο Chronichles of Wormwood που διγείται τις περιπέτειες του Χριστού και του Αντίχριστου. Εκεί έχει τρελό γέλιο.

 

"Η άλλη μανία με την οπλοκατοχή πέραν του ότι είναι ανόητη για κάποιον μη Αμερικανό είναι και εξωφρενική."

 

είναι τρελοί αυτοί οι ρωμαίοι,έλληνες,ισπανοί κ.λπ εγώ που δεν είμαι Γάλλος σωβινιστής δεν το καταλαβαίνω.

 

"Δεν μπορώ όμως να ανεχθώ οι μανιέρες του συγγραφέα να χαλάνε ένα κόμικ"

 

ευτυχώς που οι συγγραφείς έχουν μανιέρες αλλιώς ζήτω που καήκαμε

 

"Ύστερα από λίγο το κόμικ φαντάζει να κάνει πλύση εγκεφάλου στον αναγνώστη προσπαθώντας με το ζόρι να τον πείσει ότι ο Θεός είναι κακός"

 

διάβασε την ωραιότερη ιστορία του κόσμου καλύτερα που τον δείχνει τέλειο

 

"Επί του θέματος πάντως ο Ennis έχει γράψει και ένα άλλο κόμικ -βασικά και άλλα πολλά κόμικ- με τον τίτλο Chronichles of Wormwood που διγείται τις περιπέτειες του Χριστού και του Αντίχριστου. Εκεί έχει τρελό γέλιο"

 

ειδικά το καρέ με τον πάπα και το γερο-Νίκο δεν προσβάλει κανέναν και δεν έχει μανιερες

 

 

γενικά συμφωνώ με adams στα θέματα οπλοκατοχής και εκκλησίας.

 

 

από τα καλύτερα που έχω διαβάσει

 

και πολλά thanks στην παρουσίαση

[mr-d]

κυκλοφορεί σε 9 tpb ή σε 6 HC

 

το 1ο HC έχει εξαντληθεί;

[Kabuki]

στο amazon το βλέπω, στο bookdepo διάφορα έχουν προσωρινή έλλειψη, they will notify you

 

νόμιζα ότι το βλέπω , ας απαντήσει κάποιος που ξέρει καλύτερα...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 30, 2012 από Kabuki

[kwtsos]

Σημερα διαβασα το τεταρτο trade . Το trade αυτο δεν προχωραει την κεντρικη πλοκη αλλα μας δειχνει την ιστορια καποιων απο τους χαρακτηρες που πλαισιωνουν τους πρωταγωνιστες, δηλαδη του Saint of Killers , του arseface και των παλικαριων Jody και Τ.C. Μακραν το καλυτερο κομματι ηταν η ιστορια του Αγιου των φωνιαδων τοσο αφηγηματικα οσο και σχεδιαστικα, ο τυπος ειναι σκληρος και το λεω και το εννοω ! Οι αλλες δυο ιστοριες δεν νομιζω οτι ειναι τοσο απαραιτητες , παρολα αυτα ειναι διασκεδαστικες αν και δεν προσθετουν κατι ουσιωδες στους χαρακτηρες. Γενικα το φχαριστηθηκα , το Preacher θα ειναι η πρωτη σειρα που θα ολοκληρωσω . Ενα 8/10 απο μενα!

[Kabuki]

Ξεκίνησα να γράψω άποψη για το πολύ αγαπημένο αυτό κόμικ, θυμήθηκα όμως ένα πόστ του jimtsel με το οποίο συμφωνώ πολύ, κι είπα να το quotαρω.

Κρίμα να επαναλαμβάνονται πράγματα χωρίς λόγο και κρίμα να λείπει το συγκεκριμένο πόστ απ' αυτο το τόπικ

 

Επιτελους μετα απο καμια 10αρια μερες ολοκληρωσα τον εκτο και τελευταιο τομο του Preacher.Πρωτη φορα που το διαβασα ολο μαζεμενο και μπορω να πω οτι μου αρεσε πολυ.Ωραιοι χαρακτηρες(οχι και πολυ συμπαθητικοι βεβαια)πολυ memorable villains,ατακες,μαυρο χιουμορ(υπηρχαν σκηνες που γελασα πολυ)και φυσικα μπολικη βια.Το σχεδιο του Dillon ηταν πολυ καλο και ταιριαστο και ισως ειναι η καλυτερη δουλεια του αν μπορει να πει κανεις βεβαια κατι τετοιο γιατι γενικα ο Dillon δεν εχει και πολλα σκαμπανεβασματα ως artist,ειναι απλο,χωρις πολλες σκιες και ισως καπως προχειρο αμα το δει κανεις για πρωτη φορα αλλα ειναι εκφραστικος και καλος storyteller οποτε παιρνει + απο κει.Τωρα η σειρα να πω την αληθεια ενω ηταν πολυ καλη(πολυ καλη ομως) στα 4/6 της ενιωσα οτι στα δυο τελευταια volume ισως τραβηξε περισσοτερο απο οτι επρεπε,δε λεω ηταν καλο το οτι ειδαμε backstory σχεδον για ολους τους χαρακτηρες απλα ενιωσα οτι η ιστορια του Jesse σταματησε καπου εκει και βλεπαμε απανωτα origin stories.Tι να πω ισως αμα ηταν λιγο καλυτερα μοιρασμενες να μην χτυπουσε τοσο πολυ(και φανταστειτε εγω τα διαβασα μαζεμενα που να περιμενα καθε μηνα για ενα τευχος).Επισης το πιο σημαντικο μειον για μενα ηταν το τελος της ιστοριας(μη φοβαστε no spoilers).Ειχε τρελο build up απο την αρχη της σειρας και ενω περιμενες να δεις κατι πιο καλο η ιστορια απλα τελειωνει με εναν εντελως anticlimatic τροπο.Δεν ξερω αμα Ennis το σχεδιαζε ετσι απο την αρχη αλλα το τελος γενικα το βρηκα αδυναμο και περιμενα να κρατουσε κανα δυο τευχη περισσοτερο ετσι ωστε να δουμε και τις επιπτωσεις που ειχε οποτε καπως με ξενισε εκει περα και με αφησε λιγο απογοητευμενο.Τελος ο Herr Starr εγινε απο τους αγαπημενους μου villains μονο και μονο για το γελιο που εβγαζε Α και ελπιζω να μην δοκιμασει καποιο στουντιο να το κανει μεταφορα στον κινηματογραφο γιατι δεν γινεται,ορισμενα κομικς δεν ειναι για κινηματογραφικες μεταφορες.

Προσωπικά θεωρώ ότι το preacher είναι πολύ πιο ωραίο αν διαβαστει χωρίς τα backstories (που στην τελική είναι και spin off), κι όταν τελειώσει να τα διαβάσει κι αυτά, θα τα ευχαριστηθεί περισσότερο.

Τέλεια κάφρικο, απολαυστικά αιρετικό, μας χαρίζει και έναν από τους πιο γ@μάτους βρυκόλακες έβερ κι ένα κεντρικό ζευγάρι που παίζει αναμεσα σε natural born killers & Bonny and Clyde. Εξαιρετική χημεία στην αλληλεπίδραση των 3 αυτών χαρακτήρων. Πολύ καλά δομημένοι επίσης και οι β', γ,' δ' χαρακτήρες, άπαιχτοι και πορωτικοί villains!

Το χα διαβάσει μονοκοπανιά, σκαναρισμένο από pc την πρώτη φορά!

 

Η σχέση μου μ'αυτό το κόμικ, προσπερνώντας τα όποια μειονεκτήματά του, συνοψίζεται σ' αυτο το εμότικον :

[jimtsel]

Ειναι κολλημα παντως το preacher ετσι δεν ειναι Κabuki?Γενικα ολος ο Ιουλιος που μας περασε για μενα ηταν ενας Preacher marathon(δεν ξερω γιατι αλλα παντα εβρισκα το preacher καλοκαιρινο αναγνωσμα).Δεν ξερω αν συμφωνω με το σχολιο σου σχετικα με τα back up stories,προσωπικα τα βρηκα μια ευχαριστη αλλαγη σε σχεση με το main story και δεν ενιωσα οτι διεκοπταν ιδιαιτερα τη ροη της κυριας ιστοριας.Παντως η δουλεια του Ennis με ολους τους supporting χαρακτηρες ειναι εξαιρετικη,δεν υπαρχει καποιος χαρακτηρας για τον οποιο δεν μαθαινουμε το backstory του.Ακομα δεν μπορω να πω οτι βρηκα και πολυ ικανοποιητικο το τελος,περιμενα κατι ανταξιο του ολου build up που ειχε η σειρα αλλα δεν με χαλασε και πολυ.Τελος συμφωνω απολυτα με το σχολιο σου περι natural born killers k Bonny and Clyde Διαβασε και το Punisher Max του Ennis,πιστευω θα σαρεσει(ξεκινωντας απο το Punisher Born καθως λειτουργει στην ουσια ως origin του Punisher για το Max universe).

[x for xepeta]

Συνέντευξη του δημιουργού. Αναφέρει ότι οι πωλήσεις του Preacher εξφενδονίστηκαν όταν το ίντερνετ γέμισε με συζητήσεις για τις αθεϊστικές του ιδέες και γνώμες.

 

Δίπλα σε αυτό το θέμα μιλάει για την επιτυχία του στο Hellblazer. Το αποδίδει στη φρέσκια ματιά του χαρακτήρα, κάτι που δεν έκανε στο Judge Dredd, που θεωρείται μετριότητα. Don't look back είναι η συμβουλή που δίνει.

[The_Sandman]

 

by Francesco Francavilla

[Dark Chris]

Να το πούμε ότι μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφορεί ο πρώτος deluxe τόμος με μαλακό εξώφυλλο στα 20$.

[ramirez]

Τι σόι deluxe εκδόσεις είναι αυτές θα 'θελα να 'ξερα (όπως και αυτές του Starman) που δεν είναι oversized σε μέγεθος...

[zade]

Γιατί είναι δυνατόν να είναι deluxe και να είναι trade ; Αλλά θα μου πεις, πάντα έτσι κάνει η DC. Τα βγάζει πρώτα σε HC -κακής  συνήθως ποιότητας- και ύστερα από κάνα δυό χρόνια τα ξαναβγαζει σε trade με ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο και στη μισή τιμή. Με κάτι τέτοια έχει αποκτήσει την φήμη της χειρότερη εταιρίας για να αγοράσεις συγκεντρωτική έκδοση.

[Dark Chris]

Εγώ το είπα deluxe, αυτοί το είπαν book ή κάπως έτσι.

[jimtsel]

To preacher δεν ειναι κομικ που να χρειαζεται την absolute treatment(ουτε καν oversized αν θελετε τη γνωμη μου).Δεν εχει το super detailed artwork που υποφερει απο το μικροτερο φορματ,για καποιον που δεν το εχει ας παρει τις tpb εκδοσεις(η τα HC αμα υπαρχουν ακομα) και θα ειναι μια χαρα.Θα μπορουσαν βεβαια να ειχαν βαλει και καμια συνεντευξη η κανα εξτρα αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα...

[x for xepeta]

Δεν θα ήταν άσχημο και ένα oversize hardcover. Μια χαρά έδειξε το Y: The Last Man & Runaways, που είχαν το ίδιο απλό λιτό σκίτσο, μην πώ ότι το τελευταίο ήταν ακόμη πιο φτωχό.

[jimtsel]

Μπα,για μενα το Y θα εδειχνε καλυτερα σε standard sized hardcover παρα σε oversized να σου πω την αληθεια.Το runaways αν κ δεν το εχω διαβασει νομιζω οτι ειναι καιρος να βγει σε καμια καινουργια συγκεντρωτικη εκδοση μιας και πολλοι το ψαχνουν...

[DJO]

Preacher

ARTS 25.03.2013 | 15:09

Σεξ και βία και θεοί και δαίμονες

Κακά τα ψέματα, όταν ήμουν μικρός και διάβαζα σνόμπαρα τα αμερικάνικα κόμιξ. Λίγο η θολοκουλτούρα γενικά, λίγο η πεποίθηση ότι οι αμερικάνοι είναι εν γένει βλάκες που τρώνε Mcdonalds, λίγο η βεβαιότητα ότι υπάρχουν μόνο o Superman, o Spiderman και άλλοι βαρετοί υπερήρωες, και έτσι από κόμιξ για ενήλικες ήξερα (κάποια) ποιοτικά ευρωπαϊκά, τα γιαπωνέζικα που είναι ειδική περίπτωση και ήμουν ήσυχος.

Κάποια στιγμή ευτυχώς ήρθε το internet και μέσω αυτού όπως όλος ο κόσμος έμαθα πράματα και ξεστραβώθηκα. Και ανακάλυψα με τη σειρά μου, ότι πέρα από τα γνωστά υπάρχει ολόκληρος κόσμος από θεϊκά κόμικ, με ή χωρίς υπερήρωες, ιδιαίτερα τα ανεξάρτητα και underground, αλλά και από γνωστές εκδόσεις όπως πχ η Vertigo. Και ήρθαν φοβεροί τίτλοι όπως το Transmetropolitan, το Watchmen, το αγαπημένο μου Sandman και διάφορα άλλα με τα οποία θα ασχοληθούμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Το πρώτο που διάβασα όμως και κόλλησα ήταν το υπερβίαιο, σουρεαλιστικό, θεολογικό (!) σύγχρονο western των Garth Ennis και Steve Dillon.
 

Στο story μπαίνεις χωρίς καμιά διακριτικότητα: o αλκοολικός αιδεσιμότατος Jesse Custer αποκτά ένα βράδυ το Λόγο του Θεού = να μπορεί να διατάξει οποιονδήποτε να κάνει το οτιδήποτε (κυριολεκτικά) και μπλέκει σε μια κόντρα με το Κράτος του Παραδείσου και μια πανάρχαια μυστική οργάνωση τύπου Illuminati έχοντας σαν συντρόφους ή αντιπάλους μερικούς μοναδικούς χαρακτήρες που κυριολεκτικά αξίζουν μερικές εκδόσεις ο καθένας για πάρτη του.
 

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια σχετικά με το περιεχόμενο του Preacher και σας αφήνω να τα ανακαλύψετε. Το ίδιο το κόμικ είναι μια μεγάλη σουρεαλιστική αφιέρωση στο western και τη μυθολογία του, που είναι και το ίδιο μια μεγάλη αφιέρωση στην μυθολογία των Η.Π.Α. Ο αιδεσιμότατος Custer, γιος βετεράνου του Vietnam και με το φάντασμα του John Wayne να τον καθοδηγεί (!!!) είναι ο σύγχρονος cowboy με τον σταράτο χαρακτήρα, που με κίνητρο τις αρχές του θα καθαρίσει τους κακούς με σφαίρες και one-liner ατάκες ντυμένες με ατσάλι και θα φύγει προς το ηλιοβασίλεμα μαζί με τη γυναίκα. Το Preacher όμως δεν είναι μόνο αυτό, είναι ένα pulp πανόραμα που συνδέει την western μυθολογία με κοινωνικοπολιτικές αναφορές, την σύγχρονη και πρόσφατη αμερικάνικη ιστορία με την ποπ κουλτούρα, όλα πνιγμένα σε τόνους σεξ και βίας με «κόλλα» ένα απίστευτο διαβρωτικό χιούμορ, εκφραζόμενο σε διαλόγους, καταστάσεις και χαρακτήρες, που δε χαρίζεται σε κανέναν και δεν αφήνει τίποτα όρθιο: ούτε καν το μύθο του Κurt Cobain όπως θα δείτε.
 

Σας φαίνονται υπερβολικά αυτά; Δίκιο έχετε, το Preacher είναι μια ασύλληπτη ιερόσυλη υπερβολή με ελάχιστες δόσεις λογικής και έτη φωτός μακριά από οποιαδήποτε σοβαροφάνεια. Και μια απίστευτα διασκεδαστική εμπειρία παράλληλα, το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους των western καταρχάς και των αμερικάνικων comics γενικά. Η πλοκή του είναι σφιχτοδεμένη, οι χαρακτήρες ευρηματικοί, οι ατάκες θα σας μείνουν. Διαβάστε το και θα έρθετε μόνοι σας πάλι, να συζητήσουμε για την καλύτερη ατάκα και το πως ο Saint Of Killers είναι ο καλύτερος χαρακτήρας που υπάρχει. Not enough gun.
 

[x for xepeta]

Αλκοολικός αιδεσιμότατος και κουραφέξαλα!

[x for xepeta]

 

Αυτό είναι το εξώφυλλο του Fabry που οι της DC δεν θέλησαν να δημοσιευτεί. Θεώρησαν ότι η σκηνή που ο πατέρας δωρίζει ένα πιστόλι στην κόρη του ήταν πολύ τραβηγμένη. Πολλά πολλά ζουμερά του Fabry εδώ.

 

Προτιμήθηκε αυτό το εξώφυλλο.

 

Guns 'n' Roses

[Glacier Star]

Τρελά εξώφυλλα, φοβερό και καθαρό σχέδιο! Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας το σαιτ του!

[DJO]

Αντιγράφω από την στήλη του Zampano "No Superheroes Allowed", για το fridge.gr:

 

The Preacher: Σε αναζήτηση του Θεού... και του Διαβόλου

 

Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας, αντιλαμβάνομαι το βάρος του και ίσως το μάταιο του να ανέβει σε μια στήλη που ασχολείται με τα κόμικ. Θα μπορούσα να δικαιολογηθώ και να πω πως δεν γίνεται αλλιώς, η πραγματικότητα όμως είναι πως γίνεται: καταπίνεις την οργή σου, την κάνεις “ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία“ και δεν μπλέκεις τις βούρτσες με τις πούτσες. Αυτό ως εξομολόγηση…

 

Εξομολόγηση που μας οδηγεί κατευθείαν στο βυθό του σημερινού μας κόμικ: στο βυθό του Preacher, ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους χαρακτήρες που σκέφτηκε και σχεδίασε ποτέ μυαλό ανθρώπου.

 

 

Οι βασικοί πρωταγωνιστές

Το κόμικ των Garth Ennis (ιστορία) και Steve Dillon (σχέδιο) μας συστήνει τον “Jesse Custer“, έναν ιεροκήρυκα που καταλαμβάνεται από ένα παντοδύναμο ον το οποίο εξολοθρεύει όλο το ποίμνιο που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στην εκκλησία την οποία και καίει συθέμελα. Το ον ονομάζεται “Genesis” και είναι βδελυρό αποτέλεσμα της ένωσης ενός αγγέλου κι ενός δαίμονα (ΟΚ, αυτό δεν είναι και τρομερά πρωτότυπο) και έχει δυνάμεις που μπορούν να απειλήσουν ακόμα και τον Θεό!

 

Τον τελευταίο, που έχει εξαφανιστεί από το θρόνο του τη στιγμή που γεννήθηκε ο Genesis, θα προσπαθήσει να τον βρει ο Custer με τον απρόσκλητο επισκέπτη στη ψυχή και τα σπλάχνα του. Σε αυτή του την οδύσσεια θα ξανασυναντήσει τον παλιό του έρωτα αλλά και έναν αλκοολικό βρικόλακα και όλοι μαζί θα αντιμετωπίσουν το πιο σουρεαλιστικό γαϊτανάκι χαρακτήρων που έχουν εμφανιστεί ποτέ σε κόμικ (με μικρή, ίσως, εξαίρεση το “The Invisibles”): έναν αρκετά νάρκισσο Άγγελου του Θανάτου, έναν περίεργο serial killer (δεν ξέρω πως θα μπορούσε να μην είναι περίεργος, όμως διαβάστε το κόμικ και θα καταλάβετε τι εννοώ), έναν ροκστάρ μετά από αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, έναν τύπο με πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του (και μεγάλη αγάπη για τις πόρνες), αρκετούς έκπτωτους αγγέλους (είναι πολλοί πανάθεμα τους), μία σέκτα που προστατεύει τους απογόνους του Χριστού (!!) και την ίδια την οικογένεια του Custer, που η αλήθεια είναι πως έχει τα θεματάκια της.

 

 

Εμβληματικό εξώφυλλο

Η ισορροπία του καλού και του κακού που ενυπάρχει μέσα στον ήρωα του “Preacher”, διατηρείται σε όλες τις εκφάνσεις του κόμικ (και αυτό είναι άλλωστε που το κάνει τόσο μοναδικό): το σκοτάδι των ιστοριών θρυμματίζεται από το απρόσμενο χιούμορ των χαρακτήρων, η “Άγρια-Δύση-αίσθηση” που διέπει κάθε καρέ (κι είναι ηλίου φαεινότερον πως το μοντέλο του John Wayne στα γουέστερν της χρυσής εποχής του είδους, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί ο πρωταγωνιστής — ειδικά ως προς το attitude) φωτίζεται από μοντέρνες παλέτες χρωμάτων που παραπέμπουν περισσότερο σε αστικές αποχρώσεις, τα κείμενα δεν κουράζουν αλλά τους έχει δοθεί η ανάλογη προσοχή ώστε οι διάλογοι και οι περιγραφές να φανερώνουν τις λογοτεχνικές καταβολές και αναφορές τους (και είναι πάμπολλες).

 

Θα μπορούσα να πω πως το “Preacher” είναι ένα μικρό αριστούργημα όμως θα έλεγα ψέματα. Το “Preacher” είναι ένα αριστούργημα, ένα κόμικ που αξίζει τη θέση του δίπλα στα κορυφαία του είδους, μια δουλειά τέλεια στις λεπτομέρειές της, που σφύζει φαντασίας και εξαιρετικών ιστοριών.

 

Αντλεί τη θεματολογία πολλές φορές από τα κατάστιχα των γραφών και της μυθολογίας (όπως κάνει και το άλλο αριστούργημα, το “Sandman”) και τα μεταφέρει στη σημερινή πραγματικότητα χωρίς να τα κάνει να μοιάζουν με καρικατούρες (εκτός κι αν αυτό επιτάσσει το σενάριο).

 

Είναι όσο άγριο πρέπει αλλά ποτέ δεν κρατιέται απόλυτα σοβαρό ξέροντας τις δυναμικές ενός αστείου ή μιας ανάλαφρης στιγμής.

 

 

Σχέδιο από το Preacher

Το “Preacher” ξεκίνησε να κυκλοφορεί το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2000, μετά από 66 τεύχη (υπάρχουν και κάποια εορταστικά και κάποιες ειδικές εκδόσεις που ανεβάζουν τον αριθμό στα 75). Δεν κυκλοφόρησε ποτέ στα ελληνικά (είμαι σίγουρος πως αν συνέβαινε θα πήγαινε άπατο σε πωλήσεις) και είναι δύσκολο να βρεθούν όλοι οι τόμοι ακόμα και στα αγγλικά. Η πιο σίγουρη λύση λέγεται παραγγελία από το εξωτερικό.

 

Δεν έχω αρκετά λόγια ακόμα.

 

Μια βιβλιοθήκη με κόμικ που θέλει να θεωρείται ολοκληρωμένη επιβάλλεται να έχει στα ράφια της το “Preacher”. Το μόνο που έχουμε να περιμένουμε μετά, είναι η κινηματογραφική της μεταφορά — αμήν και πότε.

 

 

[mr-d]

ειχα παρει το book 1 που εχει τα πρωτα 12 τευχη, και καθε φορα που προσπαθουσα να το ξεκινησω κατι γινοταν κ το παραταγα..

χθες καθησα να το διαβασω με ορεξη κ καταφερα κ το τελειωσα μεσα σε μια μερα (αθλος για μενα.. συνηθως διαβαζω πολυ λιγο αν γινεται καθε μερα)

το κομικ τα σπαει. πρεπει να παρω κ τα επομενα!

 

btw φαινεται λιγακι ανωμαλο το 2014.. φαντασου πως θα ηταν να το διαβαζεις το 1995

[kwtsos]

Σημερα επειτα τελειωσα την σειρα την οποια ειχα ξεκινησει τον Απριλιο του 2012 κανοντας τοτε την πρωτη μου συναλλαγη μεσα απο το φορουμ. Μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι ειναι η αγαπημενη μου σειρα. Γιατι αργησα να την τελειωσω τοσο πολυ ? Θα φανει καπως ανωμαλο αλλα η αληθεια ειναι οτι με στεναχωρουσε λιγο η ιδεα οτι θα φτασω καποια στιγμη στον 9ο τομο και μετα δεν θα χει αλλο. Κατι αντιστοιχο θυμαμαι να χω παθει μονο στο Χαρυ Ποτερ. Το μεγαλο συν σε αυτο το κομικ ειναι οι χαρακτηρες του. Τρομερα καλοδουλεμενοι και πειστικοι και με υπερβολικα καλη χημεια μεταξυ τους. Συνηθως οταν διαβαζω ενα κομικ ή ενα βιβλιο παρακολουθω την πλοκη με ενδιαφερον αλλα σπανια νοιωθω να νοιαζομαι οντως για τον χαρακτηρα, δηλαδη να θελω να την βγαλει σωος σωνει και ντε. Tο Preacher καταφερε να με κανει να νοιαστω για τους χαρακτηρες του. Μου αρεσε απο το πρωτο τευχος που διαβασα, στην αρχη ομως θεωρουσα οτι θα ηταν ενα κομικ οπου συνεχως ο Ennis θα μας εκανε κλυσμα τις αποψεις του για το θεο και την οργανωμενη θρησκεια, κατι που δεν θα με χαλαγε αφου το εκανε με πολυ διασκεδαστικο τροπο, παρολα αυτα νομιζω οτι σχετικα συντομα το βαρος μετατοπιζεται στις σχεσεις μεταξυ των πρωταγωνιστων του και νομιζω οτι απο κει και περα ειναι που απογειωνεται. Τι αλλο να πω ? Καταπληκτικοι οι κακοι ειτε κανουμε λογω για τον Χερ Σταρρ ειτε για την σατανικη γιαγια του Jesse, πολυ καλες ατακες και καλο χιουμορ, πολλοι badass χαρακτηρες, o saint of killers κ.α. 

 

Οσον αφορα το τελος

 

 

Δεν περιμενα οτι θα δωσει ενα happy ending για ολους τους χαρακτηρες, το τελος του ηταν τελος αλα Xαρυ Ποτερ και αυτο εχει και καλα και κακα. Ισως ενα πιο δυνατο τελος να εκανε την σειρα πιο καλη αλλα απο την αλλη χαρηκα που τελειωσε ετσι

 

 

Δεν θα ελεγα οτι ειναι ενα κομικ για ολους. Κατανοω οτι μπορει να προσβαλει καποιους ή απλως να τους πεσει too much σε καποια σημεια. Σιγουρα ομως ειναι μια παρα παρα πολυ καλη σειρα. kwtsoκλιμακα 10/10 Οτι καλυτερο θα διαβασετε απο Ennis.

[batigoal]

Πριν απο λιγες μερες τελειωσα κι εγω το Preacher, περισσοτερο απο μια δεκαετια

απο την πρωτη μου επαφη με τον τιτλο, καταφερα επιτελους να εχω ολη την ιστορια

και ολα τα limited series και one shot που εχουν κυκλοφορησει στην κατοχη μου

 

Τι να γραψω τωρα που να μην εχει γραφτει παραπανω...

 

Μαλλον δεν εχει μεινει κατι, με κρατησε απο την αρχη μεχρι το τελος, ειδικα η "κυρια" ιστορια.

Με εκανε να συμπαθησω ακομα και τους κακους χαρακτηρες, οι οποιοι εχουν παντα αρχη, μεση και τελος!

 

Οι διαλογοι σπαρταριστοι, πολλες οι φορες που εμεινα να γελαω με γεγονοτα,

που αν και δεν ειναι αστειας φυσεως, ειναι τοσο αστεια δοσμενα που σε κερδιζουν!

 

Η αληθεια ειναι πως κι εγω δεν ηθελα 100% να το τελειωσω, σιγουρα παντως θα το ξαναδιαβασω

Ανατρεπτικο, πανεξυπνο και βλασφημο! Ενα κομικ που λατρεψα και προτεινω σε ολους!